Statenvertaling - 1 - 43

ze tot ons af, en zeiden ons bescheid weder, en zeiden: Het land,
dat de HEERE, onze God, ons geven zal, is goed.
26. Doch gij wildet niet optrekken; maar gij waart den mond des
HEEREN uws Gods, wederspannig.
27. En gij murmureerdet in uw tenten, en zeidet: Omdat de HEERE
ons haat, heeft Hij ons uit Egypteland uitgevoerd, opdat Hij ons
levere in de hand der Amorieten, om ons te verdelgen.
28. Waarheen zouden wij optrekken? Onze broeders hebben ons hart
574
doen smelten, zeggende: Het is een volk, groter en langer dan
wij; de steden zijn groot, en gesterkt tot in den hemel toe; ook
hebben wij daar kinderen der Enakieten gezien.
29. Toen zeide ik tot u: Verschrikt niet, en vreest niet voor hen.
30. De HEERE, uw God, Die voor uw aangezicht wandelt, Die zal
voor u strijden, naar alles, wat Hij bij u voor uw ogen gedaan
heeft in Egypte.
31. En in de woestijn, waar gij gezien hebt, dat de HEERE uw God,
u daarin gedragen heeft, als een man zijn zoon draagt, op al den
weg, dien gij gewandeld hebt, totdat gij kwaamt aan deze plaats.
32. Maar door dit woord geloofdet gij niet aan den HEERE, uw
God.
33. Die voor uw aangezicht op den weg wandelde, om u de plaats
uit te zien, waar gij zoudt legeren; des nachts in het vuur, opdat
Hij u den weg wees, waarin gij zoudt gaan, en des daags in de
wolk.
34. Als nu de HEERE de stem uwer woorden hoorde, zo werd Hij
zeer toornig, en zwoer, zeggende:
35. Zo iemand van deze mannen, [van] dit kwade geslacht, zal zien
dat goede land, hetwelk Ik gezworen heb uw vaderen te zullen
geven!
36. Behalve Kaleb, de zoon van Jefunne; die zal het zien, en aan
hem zal Ik het land geven, waarop hij getreden heeft, en aan zijn
kinderen; omdat hij volhard heeft den HEERE te volgen.
37. Ook vertoornde zich de HEERE op mij om uwentwil, zeggende:
Gij zult daar ook niet inkomen.
38. Jozua, de zoon van Nun, die voor uw aangezicht staat, die zal
daarin komen; sterk denzelven, want hij zal het Israel doen
575
erven.
39. En uw kinderkens, waarvan gij zeidet: Zij zullen tot een roof
zijn; en uw kinderen, die heden noch goed noch kwaad weten,
die zullen daarin komen, en dien zal Ik het geven, en die zullen
het erfelijk bezitten.
40. Gij daarentegen, keert u, en reist naar de woestijn, den weg van
de Schelfzee.
41. Toen antwoorddet gij, en zeidet tot mij: Wij hebben tegen den
HEERE gezondigd; wij zullen optrekken, en strijden, naar alles,
wat de HEERE, onze God, ons geboden heeft. Als gij nu een
iegelijk zijn krijgsgereedschap aangorddet, en willens waart, om
naar het gebergte henen op te trekken,
42. Zo zeide de HEERE tot mij: Zeg hun: Trekt niet op, en strijdt
niet, want Ik ben niet in het midden van u; opdat gij niet voor
het aangezicht uwer vijanden geslagen wordet.
43. Doch als ik tot u sprak, zo hoordet gij niet, maar waart den mond
des HEEREN wederspannig, en handeldet trotselijk, en toogt op
naar het gebergte.
44. Toen togen de Amorieten uit, die op dat gebergte woonden, u
tegemoet, en vervolgden u, gelijk als de bijen doen; en zij
verpletterden u in Seir tot Horma toe.
45. Als gij nu wederkwaamt en weendet voor het aangezicht des
HEEREN, zo verhoorde de HEERE uw stem niet, en neigde
Zijn oren niet tot u.
46. Alzo bleeft gij in Kades vele dagen, naar de dagen, dat gij er
bleeft.


576
Deuteronomium
Hoofdstuk 2
1. Daarna keerden wij ons, en reisden naar de woestijn, den weg
van de Schelfzee, gelijk de HEERE tot mij gesproken had, en
wij togen om het gebergte Seir, vele dagen.
2. Toen sprak de HEERE tot mij, zeggende:
3. Gijlieden hebt dit gebergte genoeg omgetogen; keert u naar het
noorden;
4. En gebied het volk, zeggende: Gij zult doortrekken aan de
landpale uwer broederen, de kinderen van Ezau, die in Seir
wonen; zij zullen wel voor u vrezen; maar gij zult u zeer
wachten.
5. Mengt u niet met hen; want Ik zal u van hun land niet geven,
ook niet tot de betreding van een voetzool; want Ik heb Ezau het
gebergte Seir ter erfenis gegeven.
6. Spijze zult gij voor geld van hen kopen, dat gij etet; en ook zult
gij water voor geld van hen kopen, dat gij drinket.
7. Want de HEERE, uw God, heeft u gezegend in al het werk uwer
hand; Hij kent uw wandelen door deze zo grote woestijn; deze
veertig jaren is de HEERE, uw God, met u geweest; geen ding
heeft u ontbroken.
8. Als wij nu doorgetrokken waren van onze broederen, de
kinderen van Ezau, die in Seir woonden, van den weg des
vlakken velds, van Elath, en van Ezeon-geber, zo keerden wij
ons, en doortogen den weg der woestijn van Moab.
577
9. Toen sprak de HEERE tot mij: Beangstig Moab niet, en meng u
niet met hen in den strijd; want Ik zal u geen erfenis van hun
land geven, dewijl Ik aan Lots kinderen Ar ter erfenis gegeven
heb.
10. De Emieten woonden te voren daarin, een groot, en
menigvuldig, en lang volk, gelijk de Enakieten.
11. Dezen werden ook voor reuzen gehouden, als de Enakieten; en
de Moabieten noemden hen Emieten.
12. Ook woonden de Horieten te voren in Seir; maar de kinderen
van Ezau verdreven hen uit de bezitting en verdelgden hen van
hun aangezicht, en hebben in hunlieder plaats gewoond; gelijk
als Israel gedaan heeft aan het land zijner erfenis, hetwelk de
HEERE hun gegeven heeft.
13. Nu, maakt u op, en trekt over de beek Zered. Alzo trokken wij
over de beek Zered.
14. De dagen nu, die wij gewandeld hebben van Kades-barnea,
totdat wij over de beek Zered getogen zijn, waren acht en dertig
jaren; totdat het ganse geslacht der krijgslieden uit het midden
der heirlegers verteerd was, gelijk de HEERE hun gezworen
had.
15. Zo was ook de hand des HEEREN tegen hen, om hen uit het
midden des heirlegers te verslaan, totdat zij verteerd waren.
16. En het geschiedde, als al de krijgslieden verteerd waren, uit het
midden des heirlegers wegstervende,
17. Dat de HEERE tot mij sprak, zeggende:
18. Gij zult heden doortrekken aan Ar, de landpale van Moab;
19. En gij zult naderen tegenover de kinderen Ammons; beangstig
die niet, en meng u met hen niet; want Ik zal u van het land der
578
kinderen Ammons geen erfenis geven, dewijl Ik het aan Lots
kinderen ter erfenis gegeven heb.
20. Dit werd ook voor een land der reuzen gehouden; de reuzen
woonden te voren daarin, en de Ammonieten noemden hen
Zamzummieten;
21. Een groot, en menigvuldig, en lang volk, als de Enakieten; en de
HEERE verdelgde hen voor hun aangezicht, zodat zij hen uit de
bezitting verdreven, en aan hunlieder plaats woonden;
22. Gelijk als Hij aan de kinderen van Ezau, die in Seir wonen,
gedaan heeft, voor welker aangezicht Hij de Horieten verdelgde;
en zij verdreven hen uit de bezitting, en hebben aan hun plaats
gewoond tot op dezen dag.
23. Ook hebben de Kafthorieten, die uit Kafthor uittogen, de
Avieten, die in Hazerim tot Gaza toe woonden, verdelgd, en aan
hun plaats gewoond.
24. Maakt u op, reist heen, en gaat over de beek Arnon; ziet, Ik heb
Sihon, den koning van Hesbon, den Amoriet, en zijn land, in uw
hand gegeven; begint te erven, en mengt u met hen in den strijd.
25. Te dezen dage zal Ik beginnen uw schrik en uw vreze te geven
over het aangezicht der volken, onder den gansen hemel; die uw
gerucht zullen horen, die zullen sidderen, en bang zijn van uw
aangezicht.
26. Toen zond ik boden uit de woestijn Kedemot tot Sihon, den
koning van Hesbon, met woorden van vrede, zeggende:
27. Laat mij door uw land doortrekken; ik zal alleenlijk langs den
weg voorttrekken; ik zal noch ter rechter [hand] noch ter
linkerhand uitwijken.
28. Verkoop mij spijze voor geld, dat ik ete, en geef mij water voor
579
geld, dat ik drinke; alleenlijk laat mij op mijn voeten
doortrekken;
29. Gelijk de kinderen van Ezau, die in Seir wonen, en de
Moabieten, die in Ar wonen, mij gedaan hebben; totdat ik over
de Jordaan kome in het land, dat de HEERE, onze God, ons
geven zal.
30. Maar Sihon, de koning van Hesbon, wilde ons door hetzelve niet
laten doortrekken; want de HEERE, uw God, verhardde zijn
geest, en verstokte zijn hart, opdat Hij hem in uw hand gave,
gelijk het is te dezen dage.
31. En de HEERE zeide tot mij: Zie, Ik heb begonnen Sihon en zijn
land voor uw aangezicht te geven; begin dan te erven, om zijn
land erfelijk te bezitten.
32. En Sihon toog uit ons tegemoet, hij en al zijn volk, ten strijde,
naar Jahaz.
33. En de HEERE, onze God, gaf hem voor ons aangezicht; en wij
sloegen hem, en zijn zonen, en al zijn volk.
34. En wij namen te dier tijd al zijn steden in, en wij verbanden alle
steden, mannen, en vrouwen, en kinderkens; wij lieten niemand
overblijven.
35. Het vee alleen roofden wij voor ons, en den roof der steden, die
wij innamen.
36. Van Aroer af, dat aan den oever der beek Arnon is, en de stad,
die aan de beek is, ook tot Gilead toe, was er geen stad, die voor
ons te hoog was; de HEERE, onze God, gaf dat alles voor ons
aangezicht.
37. Behalve tot het land van de kinderen Ammons naderdet gij niet,
noch tot de ganse streek der beek Jabbok, noch tot de steden van
580
het gebergte, noch tot iets, dat de HEERE, onze God, ons
verboden had.


581
Deuteronomium
Hoofdstuk 3
1. Daarna keerden wij ons en togen op, den weg van Bazan; en Og,
de koning van Bazan, trok uit ons tegemoet, hij en al zijn volk,
ten strijde bij Edrei.
2. Toen zeide de HEERE tot mij: Vrees hem niet, want Ik heb hem,
en al zijn volk, en zijn land, in uw hand gegeven; en gij zult hem
doen, gelijk als gij Sihon, den koning der Amorieten, die te
Hesbon woonde, gedaan hebt.
3. En de HEERE, onze God, gaf ook Og, den koning van Bazan, en
al zijn volk, in onze hand, zodat wij hem sloegen, totdat wij hem
niemand lieten overblijven.
4. En wij namen te dier tijd al zijn steden; er was geen stad, die wij
van hen niet namen: zestig steden, de ganse landstreek van
Argob, het koninkrijk van Og in Bazan.
5. Al die steden waren met hoge muren, poorten en grendelen
gesterkt, behalve zeer vele onbemuurde steden.
6. En wij verbanden dezelve, gelijk wij Sihon, den koning van
Hesbon, gedaan hadden, verbannende alle steden, mannen,
vrouwen en kinderkens.
7. Doch al het vee en den roof van die steden roofden wij voor ons.
8. Zo namen wij te dier tijd het land uit de hand van de twee
koningen der Amorieten, die aan deze zijde van de Jordaan
waren, van de beek Arnon tot den berg Hermon toe;
9. (De Zidoniers noemen Hermon Sirjon; maar de Amorieten
582
noemen hem Senir.)
10. Al de steden des platten lands, en het ganse Gilead, en het ganse
Bazan, tot Salcha en Edrei toe; steden des koninkrijks van Og in
Bazan.
11. Want Og, de koning van Bazan, was alleen van de overigen der
reuzen overgebleven; ziet, zijn bedstede, zijnde een bedstede
van ijzer, is zij niet te Rabba der kinderen Ammons? Negen
ellen is haar lengte, en vier ellen haar breedte, naar eens mans
elleboog.
12. Ditzelfde land nu namen wij te dier tijd in bezit; van Aroer af,
dat aan de beek Arnon is, en de helft van het gebergte van
Gilead, met de steden van hetzelve, gaf ik aan de Rubenieten en
Gadieten.
13. En het overige van Gilead, mitsgaders het ganse Bazan, het
koninkrijk van Og, gaf ik aan den halven stam van Manasse, de
ganse landstreek van Argob, door het ganse Bazan; datzelve
werd genoemd het land der reuzen.
14. Jair, de zoon van Manasse, kreeg de ganse landstreek van
Argob, tot aan de landpale der Gezurieten en Maachathieten; en
hij noemde ze naar zijn naam, Bazan Havvoth-jair, tot op dezen
dag.
15. En aan Machir gaf ik Gilead.
16. Maar aan de Rubenieten en Gadieten gaf ik van Gilead af tot aan
de beek Arnon, het midden van de beek en de landpale; en tot
aan de beek Jabbok, de landpale der kinderen Ammons;
17. Daartoe het vlakke veld, en de Jordaan, mitsgaders de landpale;
van Cinnereth af tot aan de zee des vlakken velds, de Zoutzee,
onder Asdoth-pisga tegen het oosten.
583
18. Voorts gebood ik ulieden ter zelfder tijd, zeggende: De HEERE,
uw God, heeft u dit land gegeven om het te erven; allen dan, die
strijdbare mannen zijt, trekt gewapend door voor het aangezicht
van uw broederen, de kinderen Israels.
19. Behalve uw vrouwen, en uw kinderkens, en uw vee (ik weet, dat
gij veel vee hebt), zij zullen blijven in uw steden, die ik u
gegeven heb;
20. Totdat de HEERE uw broederen rust geve, gelijk ulieden, dat zij
ook erven het land, dat de HEERE, uw God, hun geven zal aan
gene zijde van de Jordaan; dan zult gij wederkeren, elk tot zijn
erfenis, die ik u gegeven heb.
21. Ook gebood ik Jozua ter zelfder tijd, zeggende: Uw ogen zien
alles, wat de HEERE, ulieder God, aan deze twee koningen
gedaan heeft; alzo zal de HEERE aan alle koninkrijken doen,
naar welke gij henen doortrekt.
22. Vreest ze niet; want de HEERE, uw God, strijdt voor ulieden.
23. Ook bad ik den HEERE om genade, zeggende ter zelfder tijd:
24. Heere HEERE! Gij hebt begonnen Uw knecht te tonen Uw
grootheid en Uw sterke hand; want wat God is er in den hemel
en op de aarde, die doen kan naar Uw werken, en naar Uw
mogendheden!
25. Laat mij toch overtrekken, en dat goede land bezien, dat aan
gene zijde van de Jordaan is, dat goede gebergte, en den
Libanon!
26. Doch de HEERE verstoorde zich zeer om uwentwille over mij,
en hoorde niet naar mij; maar de HEERE zeide tot mij: Het zij u
genoeg; spreek niet meer tot Mij van deze zaak.
27. Klim op de hoogte van Pisga, en hef uw ogen op naar het
584
westen, en naar het noorden, en naar het zuiden, en naar het
oosten, en zie toe met uw ogen; want gij zult over deze Jordaan
niet gaan.
28. Gebied dan Jozua, en versterk hem, en bekrachtig hem; want hij
zal voor het aangezicht van dit volk henen overgaan, en zal hun
dat land, dat gij zien zult, doen erven.
29. Alzo bleven wij in dit dal tegenover Beth-peor.


585
Deuteronomium
Hoofdstuk 4
1. Nu dan, Israel! hoor naar de inzettingen en naar de rechten, die
ik ulieden lere te doen; opdat gij leeft, en henen inkomt, en erft
het land, dat de HEERE, uwer vaderen God, u geeft.
2. Gij zult tot dit woord, dat ik u gebiede, niet toedoen, ook
daarvan niet afdoen; opdat gij bewaart de geboden van den
HEERE, uw God, die ik u gebiede.
3. Uw ogen hebben gezien, wat God om Baal-peor gedaan heeft;
want alle man, die Baal-peor navolgde, dien heeft de HEERE,
uw God, uit het midden van u verdaan.
4. Gij daarentegen, die den HEERE, uw God, aanhingt, gij zijt
heden allen levende.
5. Ziet, ik heb u geleerd de inzettingen en rechten, gelijk als de
HEERE, mijn God, mij geboden heeft; opdat gij alzo doet in het
midden des lands, waar gij naar toe gaat, om het te erven.
6. Behoudt ze dan, en doet ze; want dat zal uw wijsheid en uw
verstand zijn voor de ogen der volken, die al deze inzettingen
horen zullen, en zeggen: Dit grote volk alleen is een wijs en
verstandig volk!
7. Want wat groot volk is er, hetwelk de goden [zo] nabij zijn als
de HEERE, onze God, zo dikwijls als wij Hem aanroepen?
8. En wat groot volk is er, dat [zo] rechtvaardige inzettingen en
rechten heeft, als deze ganse wet is, die ik heden voor uw
aangezicht geef?
586
9. Alleenlijk wacht u, en bewaart uw ziel wel, dat gij niet vergeet
de dingen, die uw ogen gezien hebben; en dat zij niet van uw
hart wijken, al de dagen uws levens; en gij zult ze aan uw
kinderen en uw kindskinderen bekend maken.
10. Ten dage, als gij voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods,
aan Horeb stondt, als de HEERE tot mij zeide: Vergader Mij dit
volk, en Ik zal hun Mijn woorden doen horen, die zij zullen
leren, om Mij te vrezen al de dagen, die zij op den aardbodem
zullen leven, en zij zullen ze hun kinderen leren;
11. En gijlieden naderdet en stondt beneden dien berg; (die berg nu
brandde van vuur, tot aan het midden des hemels; er was
duisternis, wolken en donkerheid).
12. Zo sprak de HEERE tot u uit het midden des vuurs; gij hoordet
de stem der woorden; maar gij zaagt geen gelijkenis, behalve de
stem.
13. Toen verkondigde Hij u Zijn verbond, dat Hij u gebood te doen,
de tien woorden, en schreef ze op twee stenen tafelen.
14. Ook gebood mij de HEERE ter zelver tijd, dat ik u inzettingen
en rechten leren zou; opdat gij die deedt in dat land, naar
hetwelk gij doortrekt, om dat te erven.
15. Wacht u dan wel voor uw zielen; want gij hebt geen gelijkenis
gezien, ten dage als de HEERE op Horeb uit het midden des
vuurs tot u sprak;
16. Opdat gij u niet verderft, en maakt u iets gesnedens, de
gelijkenis van enig beeld, de gedaante van man of vrouw,
17. De gedaante van enig beest, dat op de aarde is; de gedaante van
enigen gevleugelden vogel, die door den hemel vliegt;
18. De gedaante van iets, dat op den aardbodem kruipt; de gedaante
587
van enigen vis, die in het water is onder de aarde;
19. Dat gij ook uw ogen niet opheft naar den hemel, en aanziet de
zon, en de maan, en de sterren, des hemels ganse heir; en wordt
aangedreven, dat gij u voor die buigt, en hen dient; dewelke de
HEERE, uw God, aan alle volken onder den gansen hemel heeft
uitgedeeld.
20. Maar ulieden heeft de HEERE aangenomen, en uit den
ijzeroven, uit Egypte, uitgevoerd; opdat gij Hem tot een erfvolk
zoudt zijn, gelijk het te dezen dage is.
21. Ook vertoornde Zich de HEERE over mij, om ulieder woorden;
en Hij zwoer, dat ik over de Jordaan niet zou gaan, en dat ik niet
zou komen in dat goede land, dat de HEERE, uw God, u ter
erfenis geven zal.
22. Want ik zal in dit land sterven; ik zal over de Jordaan niet gaan;