Statenvertaling - 1 - 06

39. Toen zeide ik tot mijn heer: Misschien zal mij de vrouw niet
volgen.
40. En hij zeide tot mij: De HEERE, voor Wiens aangezicht ik
gewandeld heb, zal Zijn Engel met u zenden, en Hij zal uw weg
voorspoedig maken, dat gij voor mijn zoon een vrouw neemt, uit
mijn geslacht en uit mijns vaders huis.
41. Dan zult gij van mijn eed rein zijn, wanneer gij tot mijn geslacht
zult gegaan zijn; en indien zij haar u niet geven, zo zult gij rein
zijn van mijn eed.
42. En ik kwam heden aan de fontein; en ik zeide: O, HEERE! God
van mijn heer Abraham! zo Gij nu mijn weg voorspoedig maken
zult, op welke ik ga;
43. Zie, ik sta bij de waterfontein; zo geschiede, dat de maagd, die
uitkomen zal om te putten, en tot welke ik zeggen zal: Geef mij
toch een weinig waters te drinken uit uw kruik;
44. En zij tot mij zal zeggen: Drink gij ook, en ik zal ook uw
kemelen putten; dat deze die vrouw zij, die de HEERE aan den
zoon van mijn heer heeft toegewezen.
45. Eer ik geeindigd had te spreken in mijn hart, ziet, zo kwam
Rebekka uit, en had haar kruik op haar schouder, en zij kwam af
tot de fontein en putte; en ik zeide tot haar: Geef mij toch te
drinken!
46. Zo haastte zij zich en liet haar kruik van zich neder, en zeide:
Drink gij, en ik zal ook uw kemelen drenken; en ik dronk, en zij
drenkte ook de kemelen.
47. Toen vraagde ik haar, en zeide: Wiens dochter zijt gij? En zij
76
zeide: De dochter van Bethuel, den zoon van Nahor, welken
Milka hem gebaard heeft. Zo leide ik het voorhoofdsiersel op
haar aangezicht, en de armringen aan haar handen;
48. En ik neigde mijn hoofd, en aanbad den HEERE; en ik loofde
den HEERE, den God van mijn heer Abraham, Die mij op den
rechten weg geleid had, om de dochter des broeders van mijn
heer voor zijn zoon te nemen.
49. Nu dan, zo gijlieden weldadigheid en trouw aan mijn heer doen
zult, geeft het mij te kennen; en zo niet, geeft het mij [ook] te
kennen, opdat ik mij ter rechter [hand] of ter linkerhand wende.
50. Toen antwoordde Laban, en Bethuel, en zeiden: Van den
HEERE is deze zaak voortgekomen; wij kunnen kwaad noch
goed tot u spreken.
51. Zie, Rebekka is voor uw aangezicht; neem haar en trek henen;
zij zij de vrouw van den zoon uws heren, gelijk de HEERE
gesproken heeft!
52. En het geschiedde, als Abrahams knecht hun woorden hoorde,
zo boog hij zich ter aarde voor den HEERE.
53. En de knecht langde voort zilveren kleinoden, en gouden
kleinoden, en klederen, en hij gaf die aan Rebekka; hij gaf ook
aan haar broeder en haar moeder kostelijkheden.
54. Toen aten en dronken zij, hij en de mannen, die bij hem waren;
en zij vernachtten, en zij stonden des morgens op, en hij zeide:
Laat mij trekken tot mijn heer!
55. Toen zeide haar broeder, en haar moeder: Laat de jonge dochter
[enige] dagen, of tien, bij ons blijven; daarna zult gij gaan.
56. Maar hij zeide tot hen: Houdt mij niet op, dewijl de HEERE
mijn weg voorspoedig gemaakt heeft! laat mij trekken, dat ik tot
77
mijn heer ga.
57. Toen zeiden zij: Laat ons de jonge dochter roepen, en haar mond
vragen.
58. En zij riepen Rebekka, en zeiden tot haar: Zult gij met dezen
man trekken? En zij antwoordde: Ik zal trekken.
59. Toen lieten zij Rebekka, hun zuster, en haar voedster trekken,
mitsgaders Abrahams knecht en zijn mannen.
60. En zij zegenden Rebekka, en zeiden tot haar: O, onze zuster!
wordt gij tot duizenden millioenen, en uw zaad bezitte de poort
zijner haters!
61. En Rebekka maakte zich op met haar jonge dochteren, en zij
reden op kemelen, en volgden den man; en die knecht nam
Rebekka, en toog heen.
62. Izak nu kwam, van daar men komt tot den put Lachai-roi; en hij
woonde in het zuiderland.
63. En Izak was uitgegaan om te bidden in het veld, tegen het naken
van den avond; en hij hief zijn ogen op en zag toe, en ziet, de
kemelen kwamen!
64. Rebekka hief ook haar ogen op, en zij zag Izak; en zij viel van
den kemel af.
65. En zij zeide tot den knecht: Wie is die man, die ons in het veld
tegemoet wandelt? En de knecht zeide: Dat is mijn heer! Toen
nam zij den sluier, en bedekte zich.
66. En de knecht vertelde aan Izak al de zaken, die hij gedaan had.
67. En Izak bracht haar in de tent van zijn moeder Sara; en hij nam
Rebekka, en zij werd hem ter vrouw, en hij had haar lief. Alzo
werd Izak getroost na zijner moeders [dood].

78
Genesis
Hoofdstuk 25
1. En Abraham voer voort, en nam een vrouw, wier naam was
Ketura.
2. En zij baarde hem Zimran en Joksan, en Medan en Midian, en
Jisbak en Suah.
3. En Joksan gewon Seba en Dedan; en de zonen van Dedan waren
de Assurieten, en Letusieten, en Leummieten.
4. En de zonen van Midian waren Efa en Efer, en Henoch en
Abida, en Eldaa. Deze allen waren zonen van Ketura.
5. Doch Abraham gaf aan Izak al wat hij had.
6. Maar aan de zonen der bijwijven, die Abraham had, gaf
Abraham geschenken; en zond hen weg van zijn zoon Izak,
terwijl hij nog leefde, oostwaarts naar het land van het Oosten.
7. Dit nu zijn de dagen der jaren des levens van Abraham, welke
hij geleefd heeft, honderd vijf en zeventig jaren.
8. En Abraham gaf den geest en stierf, in goeden ouderdom, oud en
[des] [levens] zat, en hij werd tot zijn volken verzameld.
9. En Izak en Ismael, zijn zonen, begroeven hem, in de spelonk van
Machpela, in den akker van Efron, den zoon van Zohar, den
Hethiet, welke tegenover Mamre is;
10. [In] den akker, dien Abraham van de zonen Heths gekocht had,
daar is Abraham begraven, en Sara, zijn huisvrouw.
11. En het geschiedde na Abrahams dood, dat God Izak, zijn zoon,
zegende; en Izak woonde bij den put Lachai-roi.
79
12. Dit nu zijn de geboorten van Ismael, den zoon van Abraham,
dien Hagar, de Egyptische, dienstmaagd van Sara, Abraham
gebaard heeft.
13. En dit zijn de namen der zonen van Ismael, met hun namen naar
hun geboorten. De eerstgeborene van Ismael, Nabajoth; daarna
Kedar, en Adbeel, en Mibsam,
14. En Misma, en Duma, en Massa,
15. Hadar en Thema, Jetur, Nafis en Kedma.
16. Deze zijn de zonen van Ismael, en dit zijn hun namen, in hun
dorpen en paleizen, twaalf vorsten naar hun volken.
17. En dit zijn de jaren des levens van Ismael, honderd zeven en
dertig jaren; en hij gaf den geest, en stierf, en hij werd
verzameld tot zijn volken.
18. En zij woonden van Havila tot Sur toe, hetwelk tegenover
Egypte is, daar gij gaat naar Assur; hij heeft zich nedergeslagen
voor het aangezicht van al zijn broederen.
19. Dit nu zijn de geboorten van Izak, den zoon van Abraham:
Abraham gewon Izak.
20. En Izak was veertig jaren oud, als hij Rebekka, de dochter van
Bethuel, den Syrier, uit Paddan-aram, de zuster van Laban, den
Syrier, zich ter vrouw nam.
21. En Izak bad den HEERE zeer in de tegenwoordigheid van zijn
huisvrouw; want zij was onvruchtbaar; en de HEERE liet zich
van hem verbidden, zodat Rebekka, zijn huisvrouw, zwanger
werd.
22. En de kinderen stieten zich samen in haar lichaam. Toen zeide
zij: Is het zo? waarom ben ik dus? en zij ging om den HEERE te
vragen.
80
23. En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en
twee natien zullen zich uit uw ingewand van een scheiden; en
het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk; en de meerdere
zal den mindere dienen.
24. Als nu haar dagen vervuld waren om te baren, ziet, zo waren
tweelingen in haar buik.
25. En de eerste kwam uit, ros; hij was geheel als een haren kleed;
daarom noemden zij zijn naam Ezau.
26. En daarna kwam zijn broeder uit, wiens hand Ezau's verzenen
hield; daarom noemde men zijn naam Jakob. En Izak was zestig
jaren oud, als hij hen gewon.
27. Als nu deze jongeren groot werden, werd Ezau een man,
verstandig op de jacht, een veldman; maar Jakob werd een
oprecht man, wonende in tenten.
28. En Izak had Ezau lief; want het wildbraad was naar zijn mond;
maar Rebekka had Jakob lief.
29. En Jakob had een kooksel gekookt; en Ezau kwam uit het veld,
en was moede.
30. En Ezau zeide tot Jakob: Laat mij toch slorpen van dat rode, dat
rode daar, want ik ben moede; daarom heeft men zijn naam
genoemd Edom.
31. Toen zeide Jakob: Verkoop mij op dezen dag uw eerstgeboorte.
32. En Ezau zeide: Zie, ik ga sterven; en waartoe mij dan de
eerstgeboorte?
33. Toen zeide Jakob: Zweer mij op dezen dag! en hij zwoer hem;
en hij verkocht aan Jakob zijn eerstgeboorte.
34. En Jakob gaf aan Ezau brood, en het linzenkooksel; en hij at en
dronk, en hij stond op en ging heen; alzo verachtte Ezau de
81
eerstgeboorte.


82
Genesis
Hoofdstuk 26
1. En er was honger in dat land, behalve den eersten honger, die in
de dagen van Abraham geweest was; daarom toog Izak tot
Abimelech, de koning der Filistijnen, naar Gerar.
2. En de HEERE verscheen hem en zeide: Trek niet af naar
Egypte; woon in het land, dat Ik u aanzeggen zal;
3. Woon als vreemdeling in dat land, en Ik zal met u zijn, en zal u
zegenen; want aan u en uw zaad zal Ik al deze landen geven, en
Ik zal den eed bevestigen, dien Ik Abraham uw vader gezworen
heb.
4. En Ik zal uw zaad vermenigvuldigen, als de sterren des hemels,
en zal aan uw zaad al deze landen geven; en in uw zaad zullen
gezegend worden alle volken der aarde,
5. Daarom dat Abraham Mijn stem gehoorzaam geweest is, en
heeft onderhouden Mijn bevel, Mijn geboden, Mijn inzettingen
en Mijn wetten.
6. Alzo woonde Izak te Gerar.
7. En als de mannen van die plaats hem vraagden van zijn
huisvrouw, zeide hij: Zij is mijn zuster; want hij vreesde te
zeggen, mijn huisvrouw; opdat mij misschien, [zeide] [hij] de
mannen dezer plaats niet doden, om Rebekka; want zij was
schoon van aangezicht.
8. En het geschiedde, als hij een langen tijd daar geweest was, dat
Abimelech, de koning der Filistijnen, ten venster uitkeek, en hij
83
zag, dat, ziet, Izak was jokkende met Rebekka zijn huisvrouw.
9. Toen riep Abimelech Izak, en zeide: Voorwaar, zie, zij is uw
huisvrouw! hoe hebt gij dan gezegd: Zij is mijn zuster? En Izak
zeide tot hem: Want ik zeide: Dat ik niet misschien om
harentwil sterve.
10. En Abimelech zeide: Wat is dit, [dat] gij ons gedaan hebt?
Lichtelijk had een van dit volk bij uw huisvrouw gelegen, zodat
gij een schuld over ons zoudt gebracht hebben.
11. En Abimelech gebood het ganse volk, zeggende: Zo wie deze
man of zijn huisvrouw aanroert, zal voorzeker gedood worden!
12. En Izak zaaide in datzelve land, en hij vond in datzelve jaar
honderd maten; want de HEERE zegende hem.
13. En die man werd groot, ja, hij werd doorgaans groter, totdat hij
zeer groot geworden was.
14. En hij had bezitting van schapen, en bezitting van runderen, en
groot gezin; zodat hem de Filistijnen benijdden.
15. En al de putten, die de knechten van zijn vader, in de dagen van
zijn vader Abraham, gegraven hadden, die stopten de Filistijnen,
en vulden dezelve met aarde.
16. Ook zeide Abimelech tot Izak: Trek van ons; want gij zijt veel
machtiger geworden, dan wij.
17. Toen toog Izak van daar, en hij legerde zich in het dal van Gerar,
en woonde aldaar.
18. Als nu Izak wedergekeerd was, groef hij die waterputten op, die
zij ten tijde van Abraham, zijn vader, gegraven, en die de
Filistijnen na Abrahams dood toegestopt hadden; en hij noemde
derzelver namen naar de namen, waarmede zijn vader die
genoemd had.
84
19. De knechten van Izak dan groeven in dat dal, en zij vonden
aldaar een put van levend water.
20. En de herders van Gerar twistten met Izaks herders, zeggende:
Dit water hoort ons toe! Daarom noemde hij den naam van dien
put Esek, omdat zij met hem gekeven hadden.
21. Toen groeven zij een anderen put, en daar twistten zij ook over;
daarom noemde hij deszelfs naam Sitna.
22. En hij brak op van daar, en groef een anderen put, en zij twistten
over dien niet; daarom noemde hij deszelfs naam Rehoboth, en
zeide: Want nu heeft ons de HEERE ruimte gemaakt, en wij zijn
gewassen in dit land.
23. Daarna toog hij van daar op naar Ber-seba.
24. En de HEERE verscheen hem in denzelven nacht, en zeide: Ik
ben de God van Abraham, uw vader; vrees niet; want Ik ben met
u; en Ik zal u zegenen, en uw zaad vermenigvuldigen, om
Abrahams, Mijns knechts, wil.
25. Toen bouwde hij daar een altaar, en riep den Naam des
HEEREN aan. En hij sloeg aldaar zijn tent op; en Izaks
knechten groeven daar een put.
26. En Abimelech trok tot hem van Gerar, met Ahuzzat, zijn vriend,
en Pichol, zijn krijgsoverste.
27. En Izak zeide tot hen: Waarom zijt gij tot mij gekomen, daar gij
mij haat, en hebt mij van u weggezonden?
28. En zij zeiden: Wij hebben merkelijk gezien, dat de HEERE met
u is; daarom hebben wij gezegd: Laat toch een eed tussen ons
zijn, tussen ons en tussen u, en laat ons een verbond met u
maken:
29. Zo gij bij ons kwaad doet, gelijk als wij u niet aangeroerd
85
hebben, en gelijk als wij bij u alleenlijk goed gedaan hebben, en
hebben u in vrede laten trekken! Gij zijt nu de gezegende des
HEEREN!
30. Toen maakte hij hun een maaltijd, en zij aten en dronken.
31. En zij stonden des morgens vroeg op, en zwoeren de een den
ander; daarna liet Izak hen gaan, en zij togen van hem in vrede.
32. En het geschiedde ten zelfden dage, dat Izaks knechten kwamen,
en boodschapten hem van de zaak des puts, dien zij gegraven
hadden, en zij zeiden hem: Wij hebben water gevonden.
33. En hij noemde denzelven Seba; daarom is de naam dier stad
Ber-seba, tot op dezen dag.
34. Als nu Ezau veertig jaren oud was, nam hij tot een vrouw Judith,
de dochter van Beeri, den Hethiet, en Basmath, de dochter van
Elon, den Hethiet.
35. En deze waren voor Izak en Rebekka een bitterheid des geestes.


86
Genesis
Hoofdstuk 27
1. En het geschiedde, als Izak oud geworden was, en zijn ogen
donker geworden waren, en hij niet zien kon; toen riep hij Ezau,
zijn grootsten zoon, en zeide tot hem: Mijn zoon! En hij zeide
tot hem: Zie, [hier] ben ik!
2. En hij zeide: Zie nu, ik ben oud geworden, ik weet den dag
mijns doods niet.
3. Nu dan, neem toch uw gereedschap, uw pijlkoker en uw boog,
en ga uit in het veld, en jaag mij een wildbraad;
4. En maak mij smakelijke spijzen, zo als ik die gaarne heb, en
breng ze mij, dat ik ete; opdat mijn ziel u zegene, eer ik sterve.
5. Rebekka nu hoorde toe, als Izak tot zijn zoon Ezau sprak; en
Ezau ging in het veld, om een wildbraad te jagen, dat hij het
inbracht.
6. Toen sprak Rebekka tot Jakob, haar zoon, zeggende: Zie, ik heb
uw vader tot Ezau, uw broeder, horen spreken, zeggende:
7. Breng mij een wildbraad, en maak mij smakelijke spijzen toe,
dat ik ete; en ik zal u zegenen voor het aangezicht des HEEREN,
voor mijn dood.
8. Nu dan, mijn zoon! hoor mijn stem in hetgeen ik u gebiede.
9. Ga nu heen tot de kudde, en haal mij van daar twee goede
geitenbokjes; en ik zal die voor uw vader maken tot smakelijke
spijzen, gelijk als hij gaarne heeft.
10. En gij zult ze tot uw vader brengen, en hij zal eten, opdat hij u
87
zegene voor zijn dood.
11. Toen zeide Jakob tot Rebekka, zijn moeder: Zie, mijn broeder
Ezau is een harig man, en ik ben een glad man.
12. Misschien zal mij mijn vader betasten, en ik zal in zijn ogen zijn
als een bedrieger; zo zoude ik een vloek over mij halen, en niet
een zegen.
13. En zijn moeder zeide tot hem: Uw vloek zij op mij, mijn zoon!
hoor alleen naar mijn stem, en ga, haal ze mij.
14. Toen ging hij, en hij haalde ze, en bracht ze zijn moeder; en zijn
moeder maakte smakelijke spijzen, gelijk als zijn vader gaarne
had.
15. Daarna nam Rebekka de kostelijke klederen van Ezau, haar
grootsten zoon, die zij bij zich in huis had, en zij trok ze Jakob,
haar kleinsten zoon, aan.
16. En de vellen van de geitenbokjes trok zij over zijn handen, en
over de gladdigheid van zijn hals.
17. En zij gaf de smakelijke spijzen, en het brood, welke zij
toegemaakt had, in de hand van Jakob, haar zoon.
18. En hij kwam tot zijn vader, en zeide: Mijn vader! En hij zeide:
Zie, [hier] ben ik; wie zijt gij, mijn zoon?
19. En Jakob zeide tot zijn vader: Ik ben Ezau uw eerstgeborene; ik
heb gedaan, gelijk als gij tot mij gesproken hadt; sta toch op, zit,
en eet van mijn wildbraad, opdat uw ziel mij zegene.
20. Toen zeide Izak tot zijn zoon: Hoe is dit, [dat] gij het zo haast
gevonden hebt, mijn zoon? En hij zeide: Omdat de HEERE uw
God [dat] heeft doen ontmoeten voor mijn aangezicht.
21. En Izak zeide tot Jakob: Nader toch, dat ik u betaste, mijn zoon!
of gij mijn zoon Ezau zelf zijt, of niet.
88
22. Toen kwam Jakob bij, tot zijn vader Izak, die hem betastte; en
hij zeide: De stem is Jakobs stem, maar de handen zijn Ezau's
handen.
23. Doch hij kende hem niet, omdat zijn handen harig waren, gelijk
zijns broeders Ezau's handen; en hij zegende hem.
24. En hij zeide: Zijt gij mijn zoon Ezau zelf? En hij zeide: Ik ben
het!
25. Toen zeide hij: Stel het nabij mij, dat ik van het wildbraad mijns
zoons ete, opdat mijn ziel u zegene. En hij stelde het nabij hem,
en hij at; hij bracht hem ook wijn, en hij dronk.
26. En zijn vader Izak zeide tot hem: Kom toch bij, en kus mij, mijn
zoon!
27. En hij kwam bij, en hij kuste hem; toen rook hij de reuk zijner
klederen, en zegende hem; en hij zeide: Zie, de reuk mijns zoons
is als de reuk des velds, hetwelk de HEERE gezegend heeft.
28. Zo geve u dan God van den dauw des hemels, en de vettigheid
der aarde, en menigte van tarwe en most.
29. Volken zullen u dienen, en natien zullen zich voor u
nederbuigen; wees heer over uw broederen, en de zonen uwer