Statenvertaling - 1 - 12

heer blijven, en laat den jongeling met zijn broederen optrekken!
34. Want hoe zoude ik optrekken tot mijn vader, indien de jongeling
niet met mij was, opdat ik den jammer niet zie, welke mijn
vader overkomen zou.


159
Genesis
Hoofdstuk 45
1. Toen kon zich Jozef niet bedwingen voor allen, die bij hem
stonden, en hij riep: Doet alle man van mij uitgaan! En er stond
niemand bij hem, als Jozef zich aan zijn broederen bekend
maakte.
2. En hij verhief zijn stem met wenen, zodat het de Egyptenaren
hoorden, en dat het Farao's huis hoorde.
3. En Jozef zeide tot zijn broederen: Ik ben Jozef! leeft mijn vader
nog? En zijn broeders konden hem niet antwoorden; want zij
waren verschrikt voor zijn aangezicht.
4. En Jozef zeide tot zijn broederen: Nadert toch tot mij! En zij
naderden. Toen zeide hij: Ik ben Jozef, uw broeder, dien gij naar
Egypte verkocht hebt.
5. Maar nu, weest niet bekommerd, en [de] [toorn] ontsteke niet in
uw ogen, omdat gij mij hierheen verkocht hebt; want God heeft
mij voor uw aangezicht gezonden, tot behoudenis des levens.
6. Want het zijn nu twee jaren des hongers in het midden des lands;
en er zijn nog vijf jaren, in welke geen ploeging noch oogst zijn
zal.
7. Doch God heeft mij voor uw aangezicht henen gezonden, om u
een overblijfsel te stellen op de aarde, en om u bij het leven te
behouden, door een grote verlossing.
8. Nu dan, gij hebt mij herwaarts niet gezonden, maar God Zelf,
Die mij tot Farao's vader gesteld heeft, en tot een heer over zijn
160
ganse huis, en regeerder in het ganse land van Egypte.
9. Haast u en trekt op tot mijn vader, en zegt het hem: Alzo zegt
uw zoon Jozef: God heeft mij tot een heer over gans Egypteland
gesteld; kom af tot mij, en vertoef niet.
10. En gij zult in het land Gosen wonen, en nabij mij wezen, gij en
uw zonen, en de zonen uwer zonen, en uw schapen, en uw
runderen, en al wat gij hebt.
11. En ik zal u aldaar onderhouden; want er zullen nog vijf jaren des
hongers zijn, opdat gij niet verarmt, gij en uw huis, en alles wat
gij hebt!
12. En ziet, uw ogen zien het, en de ogen van mijn broeder
Benjamin, dat mijn mond tot u spreekt.
13. En boodschapt mijn vader al mijn heerlijkheid in Egypte, en
alles wat gij gezien hebt; en haast u, en brengt mijn vader
herwaarts af.
14. En hij viel aan den hals van Benjamin, zijn broeder, en weende;
en Benjamin weende aan zijn hals.
15. En hij kuste al zijn broederen, en hij weende over hen; en daarna
spraken zijn broeders met hem.
16. Als dit gerucht in het huis van Farao gehoord werd, dat men
zeide: Jozefs broeders zijn gekomen! was het goed in de ogen
van Farao, en in de ogen van zijn knechten.
17. En Farao zeide tot Jozef: Zeg tot uw broederen: Doet dit, laadt
uw beesten, en trekt heen, gaat naar het land Kanaan;
18. En neemt uw vader en uw huisgezinnen, en komt tot mij, en ik
zal u het beste van Egypteland geven, en gij zult het vette dezes
lands eten.
19. Gij zijt toch gelast: doet dit, neemt u uit Egypteland wagenen
161
voor uw kinderkens, en voor uw vrouwen, en voert uw vader, en
komt.
20. En uw oog verschone uw huisraad niet; want het beste van gans
Egypteland, dat zal het uwe zijn.
21. En de zonen van Israel deden alzo. Zo gaf Jozef hun wagenen,
naar Farao's bevel; ook gaf hij hun teerkost op den weg.
22. Hij gaf hun allen, ieder een, wisselklederen; maar Benjamin gaf
hij driehonderd zilverlingen, en vijf wisselklederen.
23. En zijn vader desgelijks zond hij tien ezelen, dragende van het
beste van Egypte, en tien ezelinnen, dragende koren, en brood,
en spijze voor zijn vader op den weg.
24. En hij zond zijn broeders heen; en zij vertrokken; en hij zeide tot
hen: Verstoort u niet op den weg.
25. En zij trokken op uit Egypte, en zij kwamen in het land Kanaan
tot hun vader Jakob.
26. Toen boodschapten zij hem, zeggende: Jozef leeft nog, ja, ook is
hij regeerder in gans Egypteland! Toen bezweek zijn hart, want
hij geloofde hen niet.
27. Maar als zij tot hem gesproken hadden al de woorden van Jozef,
die hij tot hen gesproken had, en dat hij de wagenen zag, die
Jozef gezonden had om hem te voeren, zo werd de geest van
Jakob hun vader, levendig.
28. En Israel zeide: Het is genoeg! mijn zoon Jozef leeft nog! ik zal
gaan, en hem zien, eer ik sterve!


162
Genesis
Hoofdstuk 46
1. En Israel verreisde met al wat hij had, en hij kwam te Ber-seba,
en hij offerde offeranden aan den God van zijn vader Izak.
2. En God sprak tot Israel in gezichten des nachts, en zeide: Jakob,
Jakob! En hij zeide: Zie, [hier] ben ik!
3. En Hij zeide: Ik ben die God, uws vaders God; vrees niet van af
te trekken naar Egypte; want Ik zal u aldaar tot een groot volk
zetten.
4. Ik zal met u aftrekken naar Egypte en Ik zal u doen [weder]
optrekken, mede optrekkende; en Jozef zal zijn hand op uw ogen
leggen.
5. Toen maakte zich Jakob op van Ber-seba; en de zonen van Israel
voerden Jakob, hun vader, en hun kinderen, en hun vrouwen, op
de wagenen, die Farao gezonden had, om hem te voeren.
6. En zij namen hun vee, en hun have, die zij in het land Kanaan
geworven hadden, en zij kwamen in Egypte, Jakob en al zijn
zaad met hem;
7. Zijn zonen, en de zonen zijner zonen met hem; zijn dochteren,
en zijner zonen dochteren, en al zijn zaad bracht hij met zich in
Egypte.
8. En dit zijn de namen der zonen van Israel, die in Egypte
kwamen: Jakob en zijn zonen. De eerstgeborene van Jakob:
Ruben.
9. En de zonen van Ruben: Hanoch, en Pallu, en Hezron, en Karmi.
163
10. En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin,
en Zohar, en Saul, de zoon ener Kanaanietische vrouw.
11. En de zonen van Levi: Gerson, Kehath en Merari.
12. En de zonen van Juda: Er, en Onan, en Sela, en Perez, en Zerah.
Doch Er en Onan waren gestorven in het land van Kanaan; en de
zonen van Perez waren Hezron en Hamul.
13. En de zonen van Issaschar: Tola, en Puwa, en Job, en Simron.
14. En de zonen van Zebulon: Sered, en Elon, en Jahleel.
15. Dit zijn de zonen van Lea, die zij Jakob gebaard heeft in
Paddan-aram, met Dina zijn dochter; al de zielen zijner zonen en
zijner dochteren waren drie en dertig.
16. En de zonen van Gad: Zifjon en Haggi, Schuni en Ezbon, Eri en
Arodi, en Areli.
17. En de zonen van Aser: Jimna, en Jisva, en Jisvi, en Berija, en
Sera, hun zuster; en de zonen van Berija: Heber en Malchiel.
18. Dit zijn de zonen van Zilpa, die Laban aan zijn dochter Lea
gegeven had; en zij baarde Jakob deze zestien zielen.
19. De zonen van Rachel, Jakobs huisvrouw: Jozef en Benjamin.
20. En Jozef werden geboren in Egypteland, Manasse en Efraim, die
hem Asnath, de dochter van Potifera, den overste te On, baarde.
21. En de zonen van Benjamin: Bela, Becher en Asbel, Gera en
Naaman, Echi en Ros, Muppim en Huppim, en Ard.
22. Dit zijn de zonen van Rachel, die Jakob geboren zijn, al te
zamen veertien zielen.
23. En de zonen van Dan: Chusim.
24. En de zonen van Nafthali: Jahzeel, en Guni, en Jezer, en Sillem.
25. Dit zijn de zonen van Bilha, die Laban aan zijn dochter Rachel
gegeven had; en zij baarde dezelve Jakob, zij waren allen zeven
164
zielen.
26. Al de zielen, die met Jakob in Egypte kwamen, uit zijn heup
gesproten, uitgenomen de vrouwen van de zonen van Jakob,
waren allen zes en zestig zielen.
27. En de zonen van Jozef, die hem in Egypte geboren zijn, waren
twee zielen. Al de zielen van het huis van Jakob, die in Egypte
kwamen, waren zeventig.
28. En hij zond Juda voor zijn aangezicht heen tot Jozef, om voor
zijn aangezicht aanwijzing te doen naar Gosen; en zij kwamen
in het land Gosen.
29. Toen spande Jozef zijn wagen aan, en toog op, zijn vader Israel
tegemoet naar Gosen; en als hij zich aan hem vertoonde, zo viel
hij hem aan zijn hals, en weende lang aan zijn hals.
30. En Israel zeide tot Jozef: Dat ik nu sterve, nadat ik uw
aangezicht gezien heb, dat gij nog leeft!
31. Daarna zeide Jozef tot zijn broederen, en tot zijns vaders huis: Ik
zal optrekken en Farao boodschappen, en tot hem zeggen: Mijn
broeders en het huis mijns vaders, die in het land Kanaan waren,
zijn tot mij gekomen.
32. En die mannen zijn schaapherders; want het zijn mannen, die
met vee omgaan; en zij hebben hun schapen, en hun runderen,
en al wat zij hebben, medegebracht.
33. Wanneer het nu geschieden zal, dat Farao ulieden zal roepen, en
zeggen: Wat is uw hantering?
34. Zo zult gij zeggen: Uw knechten zijn mannen, die van onze
jeugd af tot nu toe met vee omgegaan hebben, zo wij als onze
vaders; opdat gij in het land Gosen moogt wonen; want alle
schaapherder is den Egyptenaren een gruwel.
165
Genesis
Hoofdstuk 47
1. Toen kwam Jozef en boodschapte Farao, en zeide: Mijn vader en
mijn broeders, en hun schapen, en hun runderen, met alles wat
zij hebben, zijn gekomen uit het land Kanaan; en zie, zij zijn in
het land Gosen.
2. En hij nam een deel zijner broederen, [te] [weten] vijf mannen,
en hij stelde hen voor Farao's aangezicht.
3. Toen zeide Farao tot zijn broederen: Wat is uw hantering? En zij
zeiden tot Farao: Uw knechten zijn schaapherders, zo wij als
onze vaders.
4. Voorts zeiden zij tot Farao: Wij zijn gekomen, om als
vreemdelingen in dit land te wonen; want er is geen weide voor
de schapen, die uw knechten hebben, dewijl de honger zwaar is
in het land Kanaan; en nu, laat toch uw knechten in het land
Gosen wonen!
5. Toen sprak Farao tot Jozef, zeggende: Uw vader en uw broeders
zijn tot u gekomen;
6. Egypteland is voor uw aangezicht; doe uw vader en uw broeders
in het beste van het land wonen; laat hen in het land Gosen
wonen, en zo gij weet, dat er onder hen kloeke mannen zijn, zo
zet hen tot veemeesters over hetgeen ik heb.
7. En Jozef bracht zijn vader Jakob mede, en stelde hem voor
Farao's aangezicht; en Jakob zegende Farao.
8. En Farao zeide tot Jakob: Hoe vele zijn de dagen der jaren uws
166
levens!
9. En Jakob zeide tot Farao: De dagen der jaren mijner
vreemdelingschappen zijn honderd en dertig jaren; weinig en
kwaad zijn de dagen der jaren mijns levens geweest, en hebben
niet bereikt de dagen van de jaren des levens mijner vaderen, in
de dagen hunner vreemdelingschappen.
10. En Jakob zegende Farao, en ging uit van Farao's aangezicht.
11. En Jozef bestelde voor Jakob en zijn broederen woningen, en hij
gaf hun een bezitting in Egypteland, in het beste van het land, in
het land Rameses, gelijk als Farao geboden had.
12. En Jozef onderhield zijn vader, en zijn broeders, en het ganse
huis zijns vaders, met brood, tot den mond der kinderkens toe.
13. En er was geen brood in het ganse land; want de honger was
zeer zwaar: zodat het land van Egypte en het land Kanaan
raasden vanwege dien honger.
14. Toen verzamelde Jozef al het geld, dat in Egypteland en in het
land Kanaan gevonden werd, voor het koren, dat zij kochten; en
Jozef bracht dat geld in Farao's huis.
15. Als nu het geld uit Egypteland en uit het land Kanaan verdaan
was, kwamen al de Egyptenaars tot Jozef, zeggende: Geef ons
brood; want waarom zouden wij in uw tegenwoordigheid
sterven? want het geld ontbreekt;
16. En Jozef zeide: Geeft uw vee, zo zal ik het u geven voor uw vee,
indien het geld ontbreekt.
17. Toen brachten zij hun vee tot Jozef; en Jozef gaf hun brood voor
paarden en voor het vee der schapen, en voor het vee der
runderen, en voor ezels; en hij voedde hen met brood, datzelve
jaar, voor al hun vee.
167
18. Toen datzelve jaar voleind was, zo kwamen zij tot hem in het
tweede jaar, en zeiden tot hem: Wij zullen het voor mijn heer
niet verbergen, alzo het geld verdaan is, en de bezitting der
beesten [gekomen] aan mijn heer, zo is er niets anders
overgebleven voor het aangezichts mijns heren, dan ons lichaam
en ons land.
19. Waarom zullen wij voor uw ogen sterven, zo wij als ons land?
Koop ons en ons land voor brood; zo zullen wij en ons land
Farao dienstbaar zijn; en geef zaad, opdat wij leven en niet
sterven, en het land niet woest worde!
20. Alzo kocht Jozef het gehele land van Egypte voor Farao; want
de Egyptenaars verkochten een ieder zijn akker, dewijl de
honger sterk over hen geworden was; zo werd het land Farao's
eigen.
21. En aangaande het volk, dat zette hij over in de steden, van het
ene uiterste der palen van Egypte, tot het andere uiterste
deszelven.
22. Alleen het land der priesteren kocht hij niet, want de priesters
hadden een bescheiden deel van Farao, en zij aten hun
bescheiden deel, hetwelk hun Farao gegeven had; daarom
verkochten zij hun land niet.
23. Toen zeide Jozef tot het volk: Ziet, ik heb heden u en uw land
gekocht voor Farao; ziet, daar is zaad voor u, opdat gij het land
bezaait.
24. Doch met de inkomsten zal het geschieden, dat gij aan Farao het
vijfde deel zult geven, en de vier delen zullen voor u zijn, tot
zaad des velds, en tot uw spijze en van degenen, die in uw
huizen zijn, en om te eten voor uw kinderkens.
168
25. En zij zeiden: Gij hebt ons leven behouden; laat ons genade
vinden in de ogen mijns heren, en wij zullen Farao's knechten
zijn.
26. Jozef dan stelde ditzelve in tot een wet, tot dezen dag, over het
land van Egypte, dat Farao het vijfde deel zou hebben; behalve
dat alleen het land der priesteren van Farao niet werd.
27. Zo woonde Israel in het land van Egypte, in het land Gosen; en
zij stelden zich tot bezitters daarin, en zij werden vruchtbaar en
vermeerderden zeer.
28. En Jakob leefde in het land van Egypte zeventien jaar; zodat de
dagen van Jakob, de jaren zijns levens, geweest zijn honderd
zeven en veertig jaren.
29. Als nu de dagen van Israel naderden, dat hij sterven zou, zo riep
hij zijn zoon Jozef, en zeide tot hem: Indien ik nu genade
gevonden heb in uw ogen, zo leg toch uw hand onder mijn heup,
en doe weldadigheid en trouw aan mij, en begraaf mij toch niet
in Egypte;
30. Maar dat ik bij mijn vaderen ligge; hierom zult gij mij uit Egypte
voeren, en mij in hun graf begraven. En hij zeide: Ik zal doen
naar uw woord!
31. En hij zeide: Zweer mij! en hij zwoer hem. En Israel boog zich
ten hoofde van het bed.


169
Genesis
Hoofdstuk 48
1. Het geschiedde nu na deze dingen, dat men Jozef zeide: Zie, uw
vader is krank! Toen nam hij zijn twee zonen met zich, Manasse
en Efraim!
2. En men boodschapte Jakob, en men zeide: Zie, uw zoon Jozef
komt tot u! Zo versterkte zich Israel, en zat op het bed.
3. Daarna zeide Jakob tot Jozef: God de Almachtige, is mij
verschenen te Luz, in het land Kanaan, en Hij heeft mij
gezegend;
4. En Hij heeft tot mij gezegd: Zie, Ik zal u vruchtbaar maken, en u
vermenigvuldigen, en u tot een hoop van volken stellen; en Ik
zal aan uw zaad na u dit land tot een eeuwige bezitting geven.
5. Nu dan, uw twee zonen, die u in Egypteland geboren waren, eer
ik in Egypte tot u gekomen ben, zijn mijne; Efraim en Manasse
zullen mijne zijn, als Ruben en Simeon.
6. Maar uw geslacht, dat gij na hen zult gewinnen, zullen uwe zijn;
zij zullen naar hunner broederen naam genoemd worden in hun
erfdeel.
7. Toen ik nu van Paddan kwam, zo is Rachel bij mij gestorven in
het land Kanaan, op den weg, als het nog een kleine streek lands
was, om tot Efrath te komen; en ik begroef haar aldaar aan den
weg van Efrath, welke is Bethlehem.
8. En Israel zag de zonen van Jozef, en zeide: Wiens zijn deze?
9. En Jozef zeide tot zijn vader: Zij zijn mijn zonen, die mij God
170
hier gegeven heeft. En hij zeide: Breng hen toch tot mij, dat ik
hen zegene!
10. Doch de ogen van Israel waren zwaar van ouderdom; hij kon
niet zien; en hij deed hen naderen tot zich; toen kuste hij hen, en
omhelsde hen.
11. En Israel zeide tot Jozef: Ik had niet gemeend uw aangezicht te
zien; maar zie, God heeft mij ook uw zaad doen zien!
12. Toen deed hen Jozef uitgaan van zijn knieen; en hij boog zich
voor zijn aangezicht neder ter aarde.
13. En Jozef nam die beiden, Efraim met zijn rechterhand, tegenover
Israels linkerhand, en Manasse met zijn linkerhand, tegenover
Israels rechterhand, en hij deed hen naderen tot hem.
14. Maar Israel strekte zijn rechterhand uit, en leide die op het hoofd
van Efraim, hoewel hij de minste was, en zijn linkerhand op het
hoofd van Manasse; hij bestierde zijn handen verstandelijk;
want Manasse was de eerstgeborene.
15. En hij zegende Jozef, en zeide: De God, voor Wiens aangezicht
mijn vaders, Abraham en Izak, gewandeld hebben, die God, Die
mij gevoed heeft, van dat ik was, tot op dezen dag;
16. Die Engel, Die mij verlost heeft van alle kwaad, zegene deze
jongeren, en dat in hen mijn naam genoemd worde, en de naam
mijner vaderen, Abraham en Izak, en dat zij vermenigvuldigen
als vissen in menigte, in het midden des lands!
17. Toen Jozef zag, dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van
Efraim leide, zo was het kwaad in zijn ogen, en hij ondervatte
zijns vaders hand, om die van het hoofd van Efraim op het hoofd
van Manasse af te brengen.
18. En Jozef zeide tot zijn vader: Niet alzo, mijn vader! want deze is
171
de eerstgeborene; leg uw rechterhand op zijn hoofd.
19. Maar zijn vader weigerde het, en zeide: Ik weet het, mijn zoon!
ik weet het; hij zal ook tot een volk worden, en hij zal ook groot
worden; maar nochtans zal zijn kleinste broeder groter worden
dan hij, en zijn zaad zal een volle menigte van volkeren worden.
20. Alzo zegende hij ze te dien dage, zeggende: In u zal Israel
zegenen, zeggende: God zette u als Efraim en als Manasse! En
hij zette Efraim voor Manasse.