Statenvertaling - 2 - 43

5. Toen zond Sanballat tot mij op dezelfde wijze, ten vijfden male,
zijn jongen, met een open brief in zijn hand.
6. Daarin was geschreven: Het is onder de volken gehoord, en
Gasmu zegt: Gij en de Joden denkt te rebelleren, daarom bouwt
gij den muur, en gij zult hun ten koning zijn; naar dat deze
zaken zijn.
7. Dat gij ook profeten hebt besteld, om van u te Jeruzalem uit te
roepen, zeggende: Hij is koning in Juda. Nu zal het van den
koning gehoord worden, naar dat deze zaken zijn; kom dan nu,
en laat ons te zamen raadslaan.
1556
8. Doch ik zond tot hem, om te zeggen: Er is van al zulke zaken,
als gij zegt, niets geschied; maar gij versiert ze uit uw hart.
9. Want zij allen zochten ons vreesachtig te maken, zeggende: Hun
handen zullen van het werk aflaten, dat het niet zal gedaan
worden; nu dan, sterk mijn handen!
10. Als ik nu kwam in het huis van Semaja, den zoon van Delaja,
den zoon van Mehetabeel (hij nu was besloten), zo zeide hij:
Laat ons samenkomen in het huis Gods, in het midden des
tempels, en laat ons de deuren des tempels toesluiten; want zij
zullen komen om u te doden, ja, bij nacht zullen zij komen, om
u te doden.
11. Maar ik zeide: Zou een man, als ik, vlieden? En wie is er, zijnde
als ik, die in den tempel zou gaan, dat hij levend bleve? Ik zal er
niet ingaan.
12. Want ik merkte, en ziet, God had hem niet gezonden; maar hij
sprak deze profetie tegen mij, omdat Tobia en Sanballat hem
gehuurd hadden.
13. Daarom was hij gehuurd, opdat ik zou vrezen, en alzo doen, en
zondigen; opdat zij iets zouden hebben tot een kwaden naam,
opdat zij mij zouden honen.
14. Gedenk, mijn God, aan Tobia en aan Sanballat, naar deze zijn
werken; en ook aan de profetes Noadja, en aan de andere
profeten, die mij gezocht hebben vreesachtig te maken.
15. De muur nu werd volbracht, op den vijf en twintigsten van Elul,
in twee en vijftig dagen.
16. En het geschiedde, als al onze vijanden [dit] hoorden, zo
vreesden al de heidenen, die rondom ons waren, en zij vervielen
zeer in hun ogen; want zij merkten, dat dit werk van onzen God
1557
gedaan was.
17. Ook schreven in die dagen edelen van Juda vele brieven, die
naar Tobia gingen; en die van Tobia kwamen tot hen.
18. Want velen in Juda hadden hem gezworen, omdat hij was een
schoonzoon van Sechanja, den zoon van Arah; en zijn zoon
Johanan had genomen de dochter van Mesullam, den zoon van
Berechja.
19. Ook verhaalden zij zijn goeddadigheden voor mijn aangezicht,
en mijn woorden brachten zij uit tot hem. Tobia [dan] zond
brieven, om mij vreesachtig te maken.


1558
Nehemia
Hoofdstuk 7
1. Voorts geschiedde het, als de muur gebouwd was, dat ik de
deuren oprichtte, en de poortiers, en de zangers, en de Levieten
werden besteld.
2. En ik gaf bevel aan mijn broeder Hanani, en aan Hananja, den
overste van den burg te Jeruzalem, want hij was als een man van
getrouwheid, en godvrezende boven velen.
3. En ik zeide tot hen: Laat de poorten van Jeruzalem niet geopend
worden, totdat de zon heet wordt, en terwijl zij daarbij staan,
laat hen de deuren sluiten, betast gij ze dan; en dat men wachten
zette, inwoners van Jeruzalem, een iegelijk op zijn wacht, en een
iegelijk tegenover zijn huis.
4. De stad nu was wijd van ruimte en groot; doch des volks was
weinig daarbinnen; en de huizen waren niet gebouwd.
5. Zo gaf mijn God in mijn hart, dat ik de edelen, en de overheden,
en het volk verzamelde, om de geslachten te rekenen; en ik vond
het geslachtsregister dergenen, die in het eerst waren opgetogen,
en vond daarin geschreven [aldus]:
6. Dit zijn de kinderen van dat landschap, die optogen uit de
gevangenis der weggevoerden, die Nebukadnezar, koning van
Babel, weggevoerd had, en [die] wedergekeerd zijn naar
Jeruzalem en naar Juda, een iegelijk tot zijn stad;
7. Dewelke kwamen met Zerubbabel, Jesua, Nehemia, Azaria,
Raamja, Nahamani, Mordechai, Bilsan, Mispereth, Bigvai,
1559
Nehum [en] Baena. [Dit] is het getal der mannen van het volk
van Israel.
8. De kinderen van Parhos waren twee duizend, honderd twee en
zeventig;
9. De kinderen van Sefatja, driehonderd twee en zeventig;
10. De kinderen van Arach, zeshonderd twee en vijftig;
11. De kinderen van Pahath-moab, van de kinderen van Jesua en
Joab, twee duizend, achthonderd [en] achttien;
12. De kinderen van Elam, duizend, tweehonderd vier en vijftig;
13. De kinderen van Zatthu, achthonderd vijf en veertig;
14. De kinderen van Zakkai, zevenhonderd en zestig;
15. De kinderen van Binnui, zeshonderd acht en veertig;
16. De kinderen van Bebai, zeshonderd acht en twintig;
17. De kinderen van Azgad, twee duizend, driehonderd twee en
twintig;
18. De kinderen van Adonikam, zeshonderd zeven en zestig;
19. De kinderen van Bigvai, twee duizend, zeven en zestig;
20. De kinderen van Adin, zeshonderd vijf en vijftig;
21. De kinderen van Ater, van Hizkia, acht en negentig;
22. De kinderen van Hassum, driehonderd acht en twintig;
23. De kinderen van Bezai, driehonderd vier en twintig;
24. De kinderen van Harif, honderd [en] twaalf;
25. De kinderen van Gibeon, vijf en negentig;
26. De mannen van Bethlehem en Netofa, honderd acht en tachtig;
27. De mannen van Anathoth, honderd acht en twintig;
28. De mannen van Beth-azmaveth, twee en veertig;
29. De mannen van Kirjath-jearim, Cefira en Beeroth, zevenhonderd
drie en veertig;
1560
30. De mannen van Rama en Gaba, zeshonderd en twintig;
31. De mannen van Michmas, honderd twee en twintig;
32. De mannen van Beth-el en Ai, honderd drie en twintig;
33. De mannen van het andere Nebo, twee en vijftig;
34. De kinderen des anderen Elams, duizend, tweehonderd vier en
vijftig;
35. De kinderen van Harim, driehonderd en twintig;
36. De kinderen van Jericho, driehonderd vijf en veertig;
37. De kinderen van Lod, Hadid en Ono, zevenhonderd een en
twintig;
38. De kinderen van Senaa, drie duizend, negenhonderd en dertig;
39. De priesters: de kinderen van Jedaja, van het huis van Jesua,
negenhonderd drie en zeventig;
40. De kinderen van Immer, duizend twee en vijftig;
41. De kinderen van Pashur, duizend, tweehonderd zeven en veertig;
42. De kinderen van Harim, duizend [en] zeventien;
43. De Levieten: de kinderen van Jesua, van Kadmiel, van de
kinderen van Hodeva, vier en zeventig;
44. De zangers: de kinderen van Asaf, honderd acht en veertig;
45. De poortiers: de kinderen van Sallum, de kinderen van Ater, de
kinderen van Talmon, de kinderen van Akkub, de kinderen van
Hatita, de kinderen van Sobai, honderd acht en dertig;
46. De Nethinim: de kinderen van Ziha, de kinderen van Hasufa, de
kinderen van Tabbaoth;
47. De kinderen van Keros, de kinderen van Sia, de kinderen van
Padon;
48. De kinderen van Lebana, de kinderen van Hagaba, de kinderen
van Salmai;
1561
49. De kinderen van Hanan, de kinderen van Giddel, de kinderen
van Gahar;
50. De kinderen van Reaja, de kinderen van Rezin, de kinderen van
Nekoda;
51. De kinderen van Gazzam, de kinderen van Uzza, de kinderen
van Paseah;
52. De kinderen van Bezai, de kinderen van Meunim, de kinderen
van Nefussim;
53. De kinderen van Bakbuk, de kinderen van Hakufa, de kinderen
van Harhur;
54. De kinderen van Bazlith, de kinderen van Mehida, de kinderen
van Harsa;
55. De kinderen van Barkos, de kinderen van Sisera, de kinderen
van Thamah;
56. De kinderen van Neziah, de kinderen van Hatifa;
57. De kinderen der knechten van Salomo; de kinderen van Sotai, de
kinderen van Sofereth, de kinderen van Perida;
58. De kinderen van Jaela, de kinderen van Darkon, de kinderen van
Giddel;
59. De kinderen van Sefatja, de kinderen van Hattil, de kinderen van
Pochereth van Zebaim, de kinderen van Amon;
60. Al de Nethinim, en de kinderen der knechten van Salomo, waren
driehonderd twee en negentig.
61. Ook togen dezen op van Thel-melah, Thel-harsa, Cherub, Addon
en Immer; maar zij konden hunner vaderen huis, en hun zaad
niet tonen, of zij uit Israel waren;
62. De kinderen van Delaja, de kinderen van Tobia, de kinderen van
Nekoda, zeshonderd twee en veertig.
1562
63. En van de priesteren, de kinderen van Habaja, de kinderen van
Koz, de kinderen van Barzillai, die een vrouw van de dochteren
van Barzillai, den Gileadiet, genomen had, en naar hun naam
genoemd was.
64. Dezen zochten hun geschrift, willende hun geslacht rekenen,
maar het werd niet gevonden; daarom werden zij als onreinen
van het priesterdom geweerd.
65. En Hattirsatha zeide tot hen, dat zij van de heiligste dingen niet
zouden eten, totdat er een priester stond met urim en thummim.
66. Deze ganse gemeente te zamen was twee en veertig duizend,
driehonderd en zestig;
67. Behalve hun knechten en hun maagden, die waren zeven
duizend, driehonderd zeven en dertig; en zij hadden
tweehonderd vijf en veertig zangers en zangeressen.
68. Hun paarden, zevenhonderd zes en dertig; hun muildieren,
tweehonderd vijf en veertig;
69. Kemelen, vierhonderd vijf en dertig; ezelen, zes duizend,
zevenhonderd en twintig.
70. Een deel nu van de hoofden der vaderen gaven tot het werk.
Hattirsatha gaf tot den schat, aan goud, duizend drachmen,
vijftig sprengbekkens, vijfhonderd en dertig priesterrokken.
71. En [anderen] van de hoofden der vaderen gaven tot den schat
des werks, aan goud, twintig duizend drachmen, en aan zilver,
twee duizend en tweehonderd ponden.
72. En wat de overigen des volks gaven, was aan goud, twintig
duizend drachmen, en aan zilver, twee duizend mijnen, en zeven
en zestig priesterrokken.
73. En de priesters, en de Levieten, en de poortiers, en de zangers,
1563
en [sommigen] van het volk, en de Nethinim, en gans Israel,
woonden in hun steden.


1564
Nehemia
Hoofdstuk 8
1. Als nu de zevende maand aankwam, en de kinderen Israels in
hun steden waren,
2. Zo verzamelde zich al het volk als een enig man op de straat
voor de Waterpoort; en zij zeiden tot Ezra, den schriftgeleerde,
dat hij het boek der wet van Mozes zou halen, die de HEERE
Israel geboden had.
3. En Ezra, de priester, bracht de wet voor de gemeente, beiden
mannen en vrouwen, en allen, die verstandig waren om te horen,
op den eersten dag der zevende maand.
4. En hij las daarin voor de straat, die voor de Waterpoort is, van
het [morgen] licht aan tot op den middag, voor de mannen en
vrouwen, en de verstandigen; en de oren des gansen volks waren
naar het wetboek.
5. En Ezra, de schriftgeleerde, stond op een hogen houten stoel,
dien zij tot die zaak gemaakt hadden, en nevens hem stond
Mattithja, en Sema, en Anaja, en Uria, en Hilkia, en Maaseja,
aan zijn rechterhand; en aan zijn linkerhand Pedaja, en Misael,
en Malchia, en Hasum, en Hasbaddana, Zacharja [en] Mesullam.
6. En Ezra opende het boek voor de ogen des gansen volks, want
hij was boven al het volk; en als hij het opende, stond al het
volk.
7. En Ezra loofde den HEERE, den groten God; en al het volk
antwoordde: Amen, amen! met opheffing hunner handen, en
1565
neigden zich, en aanbaden den HEERE, met de aangezichten ter
aarde.
8. Jesua nu, en Bani, en Serebja, Jamin, Akkub, Sabbethai, Hodia,
Maaseja, Kelita, Azaria, Jozabad, Hanan, Pelaja, en de Levieten
onderwezen het volk in de wet. En het volk stond op zijn
standplaats.
9. En zij lazen in het boek, in de wet Gods, duidelijk; en den zin
verklarende, zo maakten zij, dat men het verstond in het lezen.
10. En Nehemia (dezelve is Hattirsatha) en Ezra, de priester, de
schriftgeleerde, en de Levieten, die het volk onderwezen, zeiden
tot al het volk: Deze dag is den HEERE, uw God, heilig; bedrijft
[dan] geen rouw, en weent niet; want al het volk weende, als zij
de woorden der wet hoorden.
11. Voorts zeide hij tot hen: Gaat, eet het vette, en drinkt het zoete,
en zendt delen dengenen, voor welken niets bereid is, want deze
dag is onzen HEERE heilig; zo bedroeft u niet, want de
blijdschap des HEEREN, die is uw sterkte.
12. En de Levieten stilden al het volk, zeggende: Zwijgt, want deze
dag is heilig, daarom bedroeft u niet.
13. Toen ging al het volk henen om te eten, en om te drinken, en om
delen te zenden, en om grote blijdschap te maken; want zij
hadden de woorden verstaan, die men hun had bekend gemaakt.
14. En des anderen daags verzamelden zich de hoofden der vaderen
van het ganse volk, de priesters en de Levieten, tot Ezra, den
schriftgeleerde, en dat, om verstand te bekomen in de woorden
der wet.
15. En zij vonden in de wet geschreven, dat de HEERE door de
hand van Mozes geboden had, dat de kinderen Israels in
1566
loofhutten zouden wonen, op het feest in de zevende maand;
16. En dat zij het zouden luidbaar maken, en een stem laten
doorgaan door al hun steden, en te Jeruzalem, zeggende: Gaat
uit op het gebergte, en haalt takken van olijfbomen, en takken
van [andere] olieachtige bomen, en takken van mirtebomen, en
takken van palmbomen, en takken van [andere] dichte bomen,
om loofhutten te maken, als er geschreven is.
17. Alzo ging het volk uit en haalden ze, en maakten zich
loofhutten, een iegelijk op zijn dak, en in hun voorhoven, en in
de voorhoven van Gods huis, en op de straat der Waterpoort, en
op de straat van Efraimspoort.
18. En de ganse gemeente dergenen, die uit de gevangenis waren
wedergekomen, maakten loofhutten, en woonden in die
loofhutten; want de kinderen Israels hadden alzo niet gedaan
sinds de dagen van Jesua, den zoon van Nun, tot op dezen dag
toe; en er was zeer grote blijdschap.
19. En men las in het wetboek Gods dag bij dag, van den eersten dag
tot den laatsten dag. En zij hielden het feest zeven dagen, en op
den achtsten dag den verbodsdag, naar het recht.


1567
Nehemia
Hoofdstuk 9
1. Voorts op den vier en twintigsten dag dezer maand verzamelden
zich de kinderen Israels met vasten en met zakken, en aarde was
op hen.
2. En het zaad Israels scheidde zich af van alle vreemden. En zij
stonden, en deden belijdenis van hun zonden en hunner vaderen
ongerechtigheden.
3. Want als zij opgestaan waren op hun standplaats, zo lazen zij in
het wetboek des HEEREN, huns Gods, een vierendeel van den
dag; en op een [ander] vierendeel deden zij belijdenis, en
aanbaden den HEERE, hun God.
4. Jesua nu, en Bani, Kadmiel, Sebanja, Bunni, Serebja, Bani [en]
Chenani, stonden op het hoge gestoelte der Levieten, en riepen
met luider stem tot den HEERE, hun God;
5. En de Levieten, Jesua, en Kadmiel, Bani, Hasabneja; Serebja,
Hodia, Sebanja, Petahja, zeiden: Staat op, looft den HEERE, uw
God, van eeuwigheid tot in eeuwigheid; en men love den Naam
Uwer heerlijkheid, die verhoogd is boven allen lof en prijs!
6. Gij zijt die HEERE alleen, Gij hebt gemaakt den hemel, den
hemel der hemelen, en al hun heir, de aarde en al wat daarop is,
de zeeen en al wat daarin is, en Gij maakt die allen levend; en
het heir der hemelen aanbidt U.
7. Gij zijt die HEERE, de God, Die Abram hebt verkoren, en hem
uit Ur der Chaldeen uitgevoerd; en Gij hebt zijn naam gesteld
1568
Abraham.
8. En Gij hebt zijn hart getrouw gevonden voor Uw aangezicht, en
hebt een verbond met hem gemaakt, dat Gij zoudt geven het
land der Kanaanieten, der Hethieten, der Amorieten, en der
Ferezieten, en der Jebusieten, en der Girgasieten, dat Gij het zijn
zade zoudt geven; en Gij hebt Uw woorden bevestigd, omdat Gij
rechtvaardig zijt.
9. En Gij hebt aangezien onzer vaderen ellende in Egypte, en Gij
hebt hun geroep gehoord aan de Schelfzee;
10. En Gij hebt tekenen en wonderen gedaan aan Farao, en aan al
zijn knechten, en aan al het volk zijns lands; want Gij wist, dat
zij trotselijk tegen hen handelden; en Gij hebt U een Naam
gemaakt, als het is te dezen dage.
11. En Gij hebt de zee voor hun aangezicht gekliefd, dat zij in het
midden der zee op het droge zijn doorgegaan; en hun vervolgers
hebt Gij in de diepten geworpen, als een steen in sterke wateren.
12. En Gij hebt ze des daags geleid met een wolkkolom, en des
nachts met een vuurkolom, om hen te lichten op den weg,
waarin zij zouden wandelen.
13. En Gij zijt neergedaald op den berg Sinai, en hebt met hen
gesproken uit den hemel; en Gij hebt hun gegeven rechtmatige
rechten, en getrouwe wetten, goede inzettingen en geboden.
14. En Gij hebt Uw heiligen sabbat bekend gemaakt; en Gij hebt
hun geboden, en inzettingen en een wet bevolen, door de hand
van Uw knecht Mozes.
15. En Gij hebt hun brood uit den hemel gegeven voor hun honger,
en hun water uit de steenrots voortgebracht voor hun dorst; en
Gij hebt tot hen gezegd, dat zij zouden ingaan om te erven het
1569
land, waarover Gij Uw hand ophieft, dat Gij het hun zoudt
geven.
16. Maar zij en onze vaders hebben trotselijk gehandeld, en zij
hebben hun nek verhard, en niet gehoord naar Uw geboden;
17. En zij hebben geweigerd te horen, en niet gedacht aan Uw
wonderen, die Gij bij hen gedaan hadt, en hebben hun nek
verhard, en in hun wederspannigheid een hoofd gesteld, om
weder te keren tot hun dienstbaarheid. Doch Gij, een God van
vergevingen, genadig en barmhartig, lankmoedig, en groot van
weldadigheid, hebt hen evenwel niet verlaten.
18. Zelfs, als zij zich een gegoten kalf gemaakt hadden, en gezegd:
Dit is uw God, Die u uit Egypte heeft opgevoerd; en grote
lasteren gedaan hadden;
19. Hebt Gij hen nochtans door Uw grote barmhartigheid niet
verlaten in de woestijn; de wolkkolom week niet van hen des
daags, om hen op den weg te leiden, noch de vuurkolom des
nachts, om hen te lichten, en dat, op den weg, waarin zij zouden
wandelen.
20. En Gij hebt Uw goeden Geest gegeven om hen te onderwijzen;
en Uw Manna hebt Gij niet geweerd van hun mond, en water
hebt Gij hun gegeven voor hun dorst.
21. Alzo hebt Gij hen veertig jaren onderhouden in de woestijn; zij
hebben geen gebrek gehad; hun klederen zijn niet veroud, en
hun voeten niet gezwollen.
22. Voorts hebt Gij hun koninkrijken en volken gegeven, en hebt
hen verdeeld in hoeken. Alzo hebben zij erfelijk bezeten het
land van Sihon, te weten, het land des konings van Hesbon, en
het land van Og, koning van Basan.
1570
23. Gij hebt ook hun kinderen vermenigvuldigd, als de sterren des
hemels; en Gij hebt hen gebracht in het land, waarvan Gij tot
hun vaderen hadt gezegd, dat zij zouden ingaan om het erfelijk
te bezitten.
24. Alzo zijn de kinderen daarin gekomen, en hebben dat land
erfelijk ingenomen; en Gij hebt de inwoners des lands, de
Kanaanieten, voor hun aangezicht ten ondergebracht, en hebt
hen in hun hand gegeven, mitsgaders hun koningen en de volken
des lands, om daarmede te doen naar hun welgevallen.
25. En zij hebben vaste steden en een vet land ingenomen, en
erfelijk bezeten, huizen, vol van alle goed, uitgehouwen
bornputten, wijngaarden, olijfgaarden en bomen van spijze, in
menigte; en zij hebben gegeten, en zijn zat en vet geworden, en
hebben in wellust geleefd, door Uw grote goedigheid.
26. Maar zij zijn wederspannig geworden, en hebben tegen U
gerebelleerd, en Uw wet achter hun rug geworpen, en Uw
profeten gedood die tegen hen betuigden, om hen te doen
wederkeren tot U; alzo hebben zij grote lasteren gedaan.
27. Daarom hebt Gij hen gegeven in de hand hunner benauwers, die
hen benauwd hebben; maar als zij in den tijd hunner
benauwdheid tot U riepen, hebt Gij van den hemel gehoord, en
hun naar Uw grote barmhartigheden verlossers gegeven, die hen
uit de hand hunner benauwers verlosten.
28. Maar als zij rust hadden, keerden zij weder om kwaad te doen
voor Uw aangezicht; zo verliet Gij hen in de hand hunner
vijanden, dat zij over hen heersten; als zij zich dan bekeerden,
en U aanriepen, zo hebt Gij hen van den hemel gehoord, en hebt
hen naar Uw barmhartigheden tot vele tijden uitgerukt.
1571
29. En Gij hebt tegen hen betuigd, om hen te doen wederkeren tot
Uw wet; maar zij hebben trotselijk gehandeld, en niet gehoord
naar Uw geboden, en tegen Uw rechten, tegen dezelve hebben
zij gezondigd, door dewelke een mens, die ze doet, leven zal; en
zij hebben hun schouder teruggetogen, en hun nek verhard, en
niet gehoord.
30. Doch Gij vertoogt het vele jaren over hen, en betuigdet tegen
hen door Uw Geest, door den dienst Uwer profeten, maar zij
neigden het oor niet; daarom hebt Gij hen gegeven in de hand
van de volken der landen.
31. Doch door Uw grote barmhartigheden hebt Gij hen niet vernield,
noch hen verlaten; want Gij zijt een genadig en barmhartig God.
32. Nu dan, o onze God, Gij grote, Gij machtige, en Gij vreselijke
God, Die het verbond en de weldadigheid houdt; laat voor Uw
aangezicht niet gering zijn al de moeite, die ons getroffen heeft,
onze koningen, onze vorsten, en onze priesteren; en onze
profeten, en onze vaderen, en Uw ganse volk, van de dagen der
koningen van Assur af tot op dezen dag.
33. Doch Gij zijt rechtvaardig, in alles, wat ons overkomen is; want
Gij hebt trouwelijk gehandeld, maar wij hebben goddelooslijk
gehandeld.
34. En onze koningen, onze vorsten, onze priesters en onze vaders
hebben Uw wet niet gedaan; en zij hebben niet geluisterd naar
Uw geboden, en naar Uw getuigenissen, die Gij tegen hen
betuigdet.
35. Want zij hebben U niet gediend in hun koninkrijk, en in Uw
menigvuldig goed, dat Gij hun gaaft, en in dat wijde en dat vette
land, dat Gij voor hun aangezicht gegeven hadt; en zij hebben
1572
zich niet bekeerd van hun boze werken.
36. Zie, wij zijn heden knechten; ja, het land, dat Gij onzen vaderen
gegeven hebt, om de vrucht daarvan, en het goede daarvan te
eten, zie, daarin zijn wij knechten.
37. En het vermenigvuldigt zijn inkomste voor den koningen, die
Gij over ons gesteld hebt, om onzer zonden wil; en zij heersen
over onze lichamen en over onze beesten, naar hun welgevallen;
alzo zijn wij in grote benauwdheid.
38. En in dit alles maken wij een vast [verbond] en schrijven het; en
onze vorsten, onze Levieten [en] onze priesteren zullen het
verzegelen.


1573
Nehemia
Hoofdstuk 10
1. Tot de verzegelingen nu waren: Nehemia Hattirsatha, zoon van
Hachalja, en Zidkia,
2. Seraja, Azarja, Jeremia,
3. Pashur, Amarja, Malchia,
4. Hattus, Sebanja, Malluch,
5. Harim, Meremoth, Obadja,
6. Daniel, Ginnethon, Baruch,
7. Mesullam, Abia, Mijamin,
8. Maazia, Bilgai, Semaja. Dit waren de priesters.
9. En de Levieten, namelijk: Jesua, zoon van Azanja, Binnui; van
de zonen van Henadad, Kadmiel;
10. En hun broederen: Sebanja, Hodia, Kelita, Pelaja, Hanan,
11. Micha, Rehob, Hasabja,
12. Zakkur, Serebja, Sebanja,
13. Hodia, Bani, Beninu;
14. De hoofden des volks: Parhos, Pahath-moab, Elam, Zatthu,
Bani,
15. Bunni, Azgad, Bebai,
16. Adonia, Bigvai, Adin,
17. Ater, Hizkia, Azzur,
18. Hodia, Hasum, Bezai,
19. Harif, Anathoth, Nebai,
20. Magpias, Mesullam, Hezir,
1574
21. Mesezabeel, Zadok, Jaddua,
22. Pelatja, Hanan, Anaja,
23. Hosea, Hananja, Hassub,
24. Hallohes, Pilha, Sobek,
25. Rehum, Hasabna, Maaseja,
26. En Ahia, Hanan, Anan,
27. Malluch, Harim, Baana.
28. En het overige des volks, de priesteren, de Levieten, de
poortiers, de zangers, de Nethinim, en al wie zich van de volken
der landen had afgescheiden tot Gods wet, hun vrouwen, hun
zonen en hun dochteren, al wie wetenschap [en] verstand had;
29. Die hielden zich aan hun broederen, hun voortreffelijken, en
kwamen in den vloek en in den eed, dat zij zouden wandelen in
de wet Gods, die gegeven is door de hand van den knecht Gods,
Mozes; en dat zij zouden houden, en dat zij zouden doen al de
geboden des HEEREN, onzes Heeren, en Zijn rechten en Zijn
inzettingen;
30. En dat wij onze dochteren niet zouden geven aan de volken des
lands, noch hun dochteren nemen voor onze zonen.
31. Ook als de volken des lands waren en alle koren op den
sabbatdag ten verkoop brengen, dat wij op den sabbat, of op een
[anderen] heiligen dag van hen niet zouden nemen; en dat wij
het zevende jaar zouden vrij laten, mitsgaders allerhande
bezwaarnis.
32. Voorts zetten wij ons geboden op, ons opleggende een derde
deel van een sikkel in het jaar, tot den dienst van het huis onzes
Gods;
33. Tot het brood der toerichting, en het gedurig spijsoffer, en tot het
1575
gedurig brandoffer, der sabbatten, der nieuwe maanden, tot de
gezette hoogtijden, en tot de heilige dingen, en tot de
zondofferen, om verzoening te doen over Israel; en [tot] alle
werk van het huis onzes Gods.
34. Ook wierpen wij de loten, onder de priesters, de Levieten en het
volk, over het offer van het hout, dat men brengen zou ten huize
onzes Gods, naar het huis onzer vaderen, op bestemde tijden,
jaar op jaar, om te branden op het altaar des HEEREN, onzes
Gods, gelijk het in de wet geschreven is;
35. Dat wij ook de eerstelingen onzes lands en de eerstelingen van
alle vrucht van al het geboomte, jaar op jaar, zouden brengen ten
huize des HEEREN;
36. En de eerstgeborenen onzer zonen en onzer beesten, gelijk het in
de wet geschreven is; en dat wij de eerstgeborenen onzer
runderen en onzer schapen zouden brengen ten huize onzes
Gods, tot de priesteren, die in het huis onzes Gods dienen.
37. En dat wij de eerstelingen onzes deegs, en onze hefofferen, en
de vrucht aller bomen, most en olie, zouden brengen tot de
priesteren, in de kameren van het huis onzes Gods, en de tienden
onzes lands tot de Levieten; en dat dezelfde Levieten de tienden
zouden hebben in alle steden onzer landbouwerij;
38. En dat er een priester, een zoon van Aaron, bij de Levieten zou
zijn, als de Levieten de tienden ontvangen; en dat de Levieten de
tienden zouden opbrengen ten huize onzes Gods, in de kameren
van het schathuis.
39. Want de kinderen Israels en de kinderen van Levi moeten
hefoffer van koren, most en olie in die kameren brengen, omdat
aldaar de vaten des heiligdoms zijn, en de priesteren, die dienen,
1576
en de poortiers, en de zangers; dat wij alzo het huis onzes Gods
niet zouden verlaten.


1577
Nehemia
Hoofdstuk 11
1. Voorts woonden de oversten des volks te Jeruzalem; maar het
overige des volks wierpen loten, om uit tien een uit te brengen,
die in de heilige stad Jeruzalem zou wonen, en negen delen in de
[andere] steden.
2. En het volk zegende al de mannen, die vrijwilliglijk aanboden te
Jeruzalem te wonen.