Statenvertaling - 2 - 45

landschappen uws koninkrijks; en hun wetten zijn verscheiden
van [de] [wetten] aller volken; ook doen zij des konings wetten
niet; daarom is het den koning niet oorbaar hen te laten blijven.
9. Indien het den koning goeddunkt, laat er geschreven worden, dat
men hen verdoe; zo zal ik tien duizend talenten zilvers opwegen
in de handen dergenen, die het werk doen, om in des konings
schatten te brengen.
10. Toen trok de koning zijn ring van zijn hand, en hij gaf hem aan
Haman, den zoon van Hammedatha, den Agagiet, der Joden
tegenpartijder.
11. En de koning zeide tot Haman: Dat zilver zij u geschonken, ook
dat volk, om daarmede te doen, naar dat het goed is in uw ogen.
12. Toen werden de schrijvers des konings geroepen, in de eerste
maand, op den dertienden dag derzelve, en er werd geschreven
naar alles, wat Haman beval, aan de stadhouders des konings, en
aan de landvoogden, die over elk landschap waren, en aan de
vorsten van elk volk, elk landschap naar zijn schrift, en elk volk
naar zijn spraak; er werd geschreven in den naam van den
koning Ahasveros, en het werd met des konings ring verzegeld.
13. De brieven nu werden gezonden door de hand der lopers tot al
de landschappen des konings, dat men zou verdelgen, doden en
verdoen al de Joden, van den jonge tot den oude toe, de kleine
kinderen en de vrouwen, op een dag, op den dertienden der
1598
twaalfde maand (deze is de maand Adar), en dat men hun buit
zou roven.
14. De inhoud van het schrift was, dat er een wet zou gegeven
worden in alle landschappen, openbaar aan alle volken, dat zij
tegen denzelfden dag zouden gereed zijn.
15. De lopers gingen uit, voortgedrongen zijnde door het woord des
konings, en de wet werd uitgegeven in den burg Susan. En de
koning en Haman zaten en dronken, doch de stad Susan was
verward.


1599
Esther
Hoofdstuk 4
1. Als Mordechai wist al wat er geschied was, zo verscheurde
Mordechai zijn klederen, en hij trok een zak aan met as; en hij
ging uit door het midden der stad, en hij riep [met] een groot en
bitter geroep.
2. En hij kwam tot voor de poort des konings; want niemand mocht
in des konings poort inkomen, bekleed met een zak.
3. En in alle en een ieder landschap [en] plaats, waar het woord des
konings en zijn wet aankwam, was een grote rouw onder de
Joden, met vasten, en geween, en misbaar; vele lagen in zakken
en as.
4. Toen kwamen Esthers jonge dochters en haar kamerlingen, en
zij gaven het haar te kennen; en het deed de koningin zeer wee;
en zij zond klederen om Mordechai aan te doen, en zijn zak van
hem af te doen; maar hij nam ze niet aan.
5. Toen riep Esther Hatach, [een] van de kamerlingen des konings,
welke hij voor haar gesteld had, en zij gaf hem bevel aan
Mordechai, om te weten wat dit, en waarom dit ware.
6. Als Hatach uitging tot Mordechai, op de straat der stad, die voor
de poort des konings was,
7. Zo gaf Mordechai hem te kennen al wat hem wedervaren was,
en de verklaring van het zilver, hetwelk Haman gezegd had te
zullen wegen in de schatten des konings, voor de Joden, om
dezelve om te brengen.
1600
8. En hij gaf hem het afschrift der geschrevene wet, die te Susan
gegeven was, om hen te verdelgen, dat hij het Esther liet zien, en
haar te kennen gaf, en haar gebood, dat zij tot den koning ging,
om hem te smeken, en van hem te verzoeken voor haar volk.
9. Hatach nu kwam, en gaf Esther de woorden van Mordechai te
kennen.
10. Toen zeide Esther tot Hatach, en gaf hem bevel aan Mordechai:
11. Alle knechten des konings, en het volk, der landschappen des
konings, weten wel dat al wie tot den koning ingaat in het
binnenste voorhof, die niet geroepen is, hij zij man of vrouw,
zijn enig vonnis zij, dat men [hem] dode, tenzij dat de koning
den gouden scepter hem toereike, opdat hij levend blijve; ik nu
ben deze dertig dagen niet geroepen om tot den koning in te
komen.
12. En zij gaven de woorden van Esther aan Mordechai te kennen.
13. Zo zeide Mordechai, dat men Esther wederom zeggen zou:
Beeld u niet in, in uw ziel, dat gij zult ontkomen in het huis des
konings, meer dan al de [andere] Joden.
14. Want indien gij enigszins zwijgen zult te dezer tijd, zo zal den
Joden verkwikking en verlossing uit een andere plaats ontstaan;
maar gij en uws vaders huis zult omkomen; en wie weet, of gij
[niet] om zulken tijd als deze is, tot dit koninkrijk geraakt zijt.
15. Toen zeide Esther, dat men Mordechai weder aanzeggen zou:
16. Ga, vergader al de Joden, die te Susan gevonden worden, en vast
voor mij, en eet of drinkt niet, in drie dagen, nacht noch dag; ik
en mijn jonge dochters zullen ook alzo vasten, en alzo zal ik tot
den koning ingaan, hetwelk niet naar de wet is. Wanneer ik dan
omkome, zo kom ik om.
1601
17. Toen ging Mordechai henen, en hij deed naar alles, wat Esther
aan hem geboden had.


1602
Esther
Hoofdstuk 5
1. Het geschiedde nu aan den derden dag, dat Esther een koninklijk
kleed aantrok, en stond in het binnenste voorhof van des konings
huis, tegenover het huis des konings; de koning nu zat op zijn
koninklijken troon, in het koninklijke huis, tegenover de deur
van het huis.
2. En het geschiedde, toen de koning de koningin Esther zag,
staande in het voorhof, verkreeg zij genade in zijn ogen, zodat
de koning den gouden scepter, die in zijn hand was, Esther
toereikte; en Esther naderde, en roerde de spits des scepters aan.
3. Toen zeide de koning tot haar: Wat is u, koningin Esther! of wat
is uw verzoek? Het zal u gegeven worden, ook tot de helft des
koninkrijks.
4. Esther nu zeide: Indien het den koning goeddunkt, zo kome de
koning met Haman heden tot den maaltijd, dien ik hem bereid
heb.
5. Toen zeide de koning: Doet Haman spoeden, dat hij het bevel
van Esther doe. Als nu de koning met Haman tot den maaltijd,
dien Esther bereid had, gekomen was,
6. Zo zeide de koning tot Esther op den maaltijd des wijns: Wat is
uw bede? en zij zal u gegeven worden; en wat is uw verzoek?
Het zal geschieden, ook tot de helft des koninkrijks.
7. Toen antwoordde Esther, en zeide: Mijn bede en verzoek is:
8. Indien ik genade gevonden heb in de ogen des konings, en
1603
indien het den koning goeddunkt, mij te geven mijn bede, en
mijn verzoek te doen, zo kome de koning met Haman tot den
maaltijd, dien ik hem bereiden zal; zo zal ik morgen doen naar
het bevel des konings.
9. Toen ging Haman ten zelfden dage uit, vrolijk en goedsmoeds;
maar toen Haman Mordechai zag in de poort des konings, en dat
hij niet opstond, noch zich voor hem bewoog, zo werd Haman
vervuld met grimmigheid op Mordechai.
10. Doch Haman bedwong zich, en hij kwam tot zijn huis; en hij
zond henen, en liet zijn vrienden komen, en Zeres, zijn
huisvrouw.
11. En Haman vertelde hun de heerlijkheid zijns rijkdoms, en de
veelheid zijner zonen, en alles, waarin de koning hem groot
gemaakt had, en waarin hij hem verheven had boven de vorsten
en knechten des konings.
12. Verder zeide Haman: Ook heeft de koningin Esther niemand met
den koning doen komen tot den maaltijd, dien zij bereid heeft,
dan mij; en ik ben ook tegen morgen van haar met den koning
genodigd.
13. Doch dit alles baat mij niet, zo langen tijd als ik den Jood
Mordechai zie zitten in de poort des konings.
14. Toen zeide zijn huisvrouw Zeres tot hem, mitsgaders al zijn
vrienden: Men make een galg, vijftig ellen hoog, en zeg morgen
aan den koning, dat men Mordechai daaraan hange; ga dan
vrolijk met den koning tot dien maaltijd. Deze raad nu dacht
Haman goed, en hij deed de galg maken.


1604
Esther
Hoofdstuk 6
1. In denzelfden nacht was de slaap van den koning geweken, en
hij zeide, dat men het boek der gedachtenissen, de kronieken,
brengen zou; en zij werden in de tegenwoordigheid des konings
gelezen.
2. En men vond geschreven, dat Mordechai had te kennen gegeven
van Bigthana en Theres, twee kamerlingen des konings, uit de
dorpelwachters, die de hand zochten te leggen aan den koning
Ahasveros.
3. Toen zeide de koning: Wat eer en verhoging is Mordechai
hierover gedaan? En de jongelingen des konings, zijn dienaars,
zeiden: Aan hem is niets gedaan.
4. Toen zeide de koning: Wie is in het voorhof? (Haman nu was
gekomen in het buitenvoorhof van het huis des konings, om den
koning te zeggen, dat men Mordechai zou hangen aan de galg,
die hij hem had doen bereiden.)
5. En des konings jongelingen zeiden tot hem: Zie, Haman staat in
het voorhof. Toen zeide de koning: Dat hij inkome.
6. Als Haman ingekomen was, zo zeide de koning tot hem: Wat zal
men met dien man doen, tot wiens eer de koning een
welbehagen heeft? Toen zeide Haman in zijn hart: Tot wien
heeft de koning een welbehagen, om [hem] eer te doen, meer
dan tot mij?
7. Daarom zeide Haman tot den koning: Den man, tot wiens eer de
1605
koning een welbehagen heeft,
8. Zal men het koninklijke kleed brengen, dat de koning pleegt aan
te trekken, en het paard, waarop de koning pleegt te rijden; en
dat de koninklijke kroon op zijn hoofd gezet worde.
9. En men zal dat kleed en dat paard geven in de hand van een uit
de vorsten des konings, van de grootste heren, en men zal het
dien man aantrekken, tot wiens eer de koning een welbehagen
heeft; en men zal hem op dat paard doen rijden door de straten
der stad, en men zal voor hem roepen: Alzo zal men dien man
doen, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft!
10. Toen zeide de koning tot Haman: Haast u, neem dat kleed, en
dat paard, gelijk als gij gesproken hebt, en doe alzo aan
Mordechai, den Jood, dien aan de poort des konings zit; en laat
niet een woord vallen van alles, wat gij gesproken hebt.
11. En Haman nam dat kleed en dat paard, en trok het kleed
Mordechai aan, en deed hem rijden door de straten der stad, en
hij riep voor hem: Alzo zal men dien man doen, tot wiens eer de
koning een welbehagen heeft!
12. Daarna keerde Mordechai wederom tot de poort des konings;
maar Haman werd voortgedreven naar zijn huis, treurig en met
bedekten hoofde.
13. En Haman vertelde aan zijn huisvrouw Zeres en al zijn vrienden
al wat hem wedervaren was. Toen zeiden hem zijn wijzen, en
Zeres, zijn huisvrouw: Indien Mordechai, voor wiens aangezicht
gij hebt begonnen te vallen, van het zaad der Joden is, zo zult gij
tegen hem niet vermogen; maar gij zult gewisselijk voor zijn
aangezicht vallen.
14. Toen zij nog met hem spraken, zo kwamen des konings
1606
kamerlingen nabij, en zij haastten Haman tot den maaltijd te
brengen, dien Esther bereid had.


1607
Esther
Hoofdstuk 7
1. Toen de koning met Haman gekomen was, om te drinken met de
koningin Esther;
2. Zo zeide de koning tot Esther, ook op den tweeden dag, op den
maaltijd des wijns: Wat is uw bede, koningin Esther! en zij zal u
gegeven worden; en wat is uw verzoek? Het zal geschieden, ook
tot de helft des koninkrijks.
3. Toen antwoordde de koningin Esther, en zeide: Indien ik, o
koning, genade in uw ogen gevonden heb, en indien het den
koning goeddunkt, men geve mij mijn leven, om mijner bede
wil, en mijn volk, om mijns verzoeks wil.
4. Want wij zijn verkocht, ik en mijn volk, dat men [ons] verdelge,
dode en ombrenge. Indien wij nog tot knechten en tot
dienstmaagden waren verkocht geweest, ik zou gezwegen
hebben, ofschoon de onderdrukker de schade des konings
geenszins zou kunnen vergoeden.
5. Toen sprak de koning Ahasveros, en zeide tot de koningin
Esther: Wie is die, en waar is diezelve, die zijn hart vervuld
heeft, om alzo te doen?
6. En Esther zeide: De man, de onderdrukker en vijand, is deze
boze Haman! Toen verschrikte Haman voor het aangezicht des
konings en der koningin.
7. En de koning stond op in zijn grimmigheid van den maaltijd des
wijns, [en] [ging] naar den hof van het paleis. En Haman bleef
1608
staan, om van de koningin Esther, aangaande zijn leven verzoek
te doen; want hij zag, dat het kwaad van de koning over hem ten
volle besloten was.
8. Toen de koning wederkwam uit den hof van het paleis in het
huis van den maaltijd des wijns, zo was Haman gevallen op het
bed, waarop Esther was. Toen zeide de koning: Zou hij ook wel
de koningin verkrachten bij mij in het huis? Het woord ging uit
des konings mond, en zij bedekten Hamans aangezicht.
9. En Charbona, een van de kamerlingen, voor het aanschijn des
konings [staande], zeide: Ook zie, de galg, welke Haman
gemaakt heeft voor Mordechai, die goed voor den koning
gesproken heeft, staat bij Hamans huis, vijftig ellen hoog. Toen
zeide de koning: Hang hem daaraan.
10. Alzo hingen zij Haman aan de galg, die hij voor Mordechai had
doen bereiden; en de grimmigheid des konings werd gestild.


1609
Esther
Hoofdstuk 8
1. Te dienzelfden dage gaf de koning Ahasveros aan de koningin
Esther het huis van Haman, den vijand der Joden; en Mordechai
kwam voor het aangezicht des konings, want Esther had te
kennen gegeven, wat hij voor haar was.
2. En de koning toog zijn ring af, dien hij van Haman genomen
had, en gaf hem aan Mordechai; en Esther stelde Mordechai
over het huis van Haman.
3. En Esther sprak verder voor het aangezicht des konings, en zij
viel voor zijn voeten, en zij weende, en zij smeekte hem, dat hij
de boosheid van Haman, den Agagiet, en zijn gedachte, die hij
tegen de Joden gedacht had, zou wegnemen.
4. De koning nu reikte den gouden scepter Esther toe. Toen rees
Esther op, en zij stond voor het aangezicht des konings.
5. En zij zeide: Indien het den koning goeddunkt, en indien ik
genade voor zijn aangezicht gevonden heb, en deze zaak voor
den koning recht is, en ik in zijn ogen aangenaam ben, dat er
geschreven worde, dat de brieven en de gedachte van Haman,
den zoon van Hammedatha, den Agagiet, wederroepen worden,
welke hij geschreven heeft, om de Joden om te brengen, die in al
de landschappen des konings zijn.
6. Want hoe zal ik vermogen, dat ik aanzie het kwaad, dat mijn
volk treffen zal? En hoe zal ik vermogen, dat ik aanzie het
verderf van mijn geslacht?
1610
7. Toen zeide de koning Ahasveros tot de koningin Esther en tot
Mordechai, den Jood: Ziet, het huis van Haman heb ik Esther
gegeven, en hem heeft men aan de galg gehangen, omdat hij zijn
hand aan de Joden geslagen had.
8. Schrijft dan gijlieden voor de Joden, zoals het goed is in uw
ogen, in des konings naam, en verzegelt het met des konings
ring; want het schrift, dat in des konings naam geschreven, en
met des konings ring verzegeld is, is niet te wederroepen.
9. Toen werden des konings schrijvers geroepen, ter zelfder tijd, in
de derde maand (zij is de maand Sivan), op den drie en
twintigsten derzelve, en er werd geschreven naar alles, wat
Mordechai gebood, aan de Joden, en aan de stadhouders, en
landvoogden, en oversten der landschappen, die van Indie af tot
aan Morenland [strekken], honderd zeven en twintig
landschappen, een ieder landschap naar zijn schrift, een ieder
volk naar zijn spraak; ook aan de Joden naar hun schrift en naar
hun spraak.
10. En men schreef in den naam van den koning Ahasveros, en men
verzegelde het met des konings ring; en men zond de brieven
door de hand der lopers te paard, rijdende op snelle kemelen, op
muildieren, van merrien geteeld;
11. Dat de koning den Joden toeliet, die in elke stad waren, zich te
vergaderen, en voor hun leven te staan, om te verdelgen, om te
doden en om om te brengen alle macht des volks en des
landschaps, die hen benauwen zou, de kleine kinderen en de
vrouwen, en hun buit te roven;
12. Op een dag in al de landschappen van den koning Ahasveros, op
den dertienden der twaalfde maand; deze is de maand Adar.
1611
13. De inhoud van dit geschrift was: dat een wet zou gegeven
worden in alle landschappen, openbaar aan alle volken; en dat
de Joden gereed zouden zijn tegen dien dag, om zich te wreken
aan hun vijanden.
14. De lopers, die op snelle kemelen reden [en] op muildieren, togen
snellijk uit, aangedreven zijnde door het woord des konings.
Deze wet nu werd gegeven op den burg Susan.
15. En Mordechai ging uit van voor het aangezicht des konings in
een hemelsblauw en wit koninklijk kleed, en met een grote
gouden kroon, en met een opperkleed van fijn linnen en purper;
en de stad Susan juichte en was vrolijk.
16. Bij de Joden was licht, en blijdschap, en vreugde, en eer;
17. Ook in alle en een ieder landschap, en in alle en een iedere stad,
ter plaatse, waar des konings woord en zijn wet aankwam, daar
was bij de Joden blijdschap en vreugde, maaltijden en vrolijke
dagen; en velen uit de volken des lands werden Joden, want de
vreze der Joden was op hen gevallen.


1612
Esther
Hoofdstuk 9
1. In de twaalfde maand nu (dezelve is de maand Adar), op den
dertienden dag derzelve, toen des konings woord en zijn wet
nabij gekomen was, dat men het doen zou, ten dage, als de
vijanden der Joden hoopten over hen te heersen, zo is het
omgekeerd, want de Joden heersten zelven over hun haters.
2. [Want] de Joden vergaderden zich in hun steden, in al de
landschappen van den koning Ahasveros, om de hand te slaan
aan degenen, die hun verderf zochten; en niemand bestond voor
hen, want hunlieder schrik was op al die volken gevallen.
3. En al de oversten der landschappen, en de stadhouders, en
landvoogden, en die het werk des konings deden, verhieven de
Joden; want de vreze van Mordechai was op hen gevallen.
4. Want Mordechai was groot in het huis des konings, en zijn
gerucht ging uit door alle landschappen; want die man,
Mordechai, werd doorgaans groter.
5. De Joden nu sloegen op al hun vijanden, met den slag des
zwaards, en der doding, en der verderving; en zij deden met hun
haters naar hun welbehagen.
6. En in den burg Susan hebben de Joden gedood en omgebracht
vijfhonderd mannen.
7. En Parsandatha, en Dalfon, en Asfata,
8. En Poratha, en Adalia, en Aridatha,
9. En Parmastha, en Arisai, en Aridai, en Vaizatha,
1613
10. De tien zonen van Haman, den zoon van Hammedatha, den
vijand der Joden, doodden zij; maar zij sloegen hun handen niet
aan den roof.
11. Ten zelfden dage kwam voor den koning het getal der gedoden
op den burg Susan.
12. En de koning zeide tot de koningin Esther: Te Susan op den burg
hebben de Joden gedood en omgebracht vijfhonderd mannen en
de tien zonen van Haman; wat hebben zij in al de andere
landschappen des konings gedaan? Wat is nu uw bede? en het
zal u gegeven worden; of wat is verder uw verzoek? het zal
geschieden.
13. Toen zeide Esther: Dunkt het den koning goed, men late ook
morgen den Joden, die te Susan zijn, toe, te doen naar het gebod
van heden; en men hange de tien zonen van Haman aan de galg.
14. Toen zeide de koning, dat men alzo doen zou; en er werd een
gebod gegeven te Susan, en men hing de tien zonen van Haman
op.
15. En de Joden, die te Susan waren, vergaderden ook op den
veertienden dag der maand Adar, en zij doodden te Susan
driehonderd mannen; maar zij sloegen hun hand niet aan den
roof.
16. De overige Joden nu, die in de landschappen des konings waren,
vergaderden, opdat zij stonden voor hun leven, en rust hadden
van hun vijanden, en zij doodden onder hun haters vijf en
zeventig duizend; maar zij sloegen hun hand niet aan den roof.
17. [Dit] [geschiedde] op den dertienden dag der maand Adar; en op
den veertienden derzelve rustten zij, en zij maakten denzelven
een dag der maaltijden en der vreugde.
1614
18. En de Joden, die te Susan waren, vergaderden op den dertienden
derzelve, en op den veertienden derzelve; en zij rustten op den
vijftienden derzelve, en zij maakten denzelven een dag der
maaltijden en der vreugde.
19. Daarom maakten de Joden van de dorpen, die in de dorpsteden
woonden, den veertienden dag der maand Adar ter vreugde en
maaltijden, en een vrolijken dag, en der zending van delen aan
elkander.
20. En Mordechai beschreef deze geschiedenissen; en hij zond
brieven aan al de Joden, die in al de landschappen van den
koning Ahasveros waren, dien, die nabij, en dien, die verre
waren,
21. Om over hen te bevestigen, dat zij zouden onderhouden den
veertienden dag der maand Adar, en den vijftienden dag
derzelve, in alle en in ieder jaar;
22. Naar de dagen, in dewelke de Joden tot rust gekomen waren van
hun vijanden, en de maand, die hun veranderd was van droefenis
in blijdschap, en van rouw in een vrolijken dag; dat zij dezelve
[dagen] maken zouden [tot] dagen der maaltijden, en der
vreugde, en der zending van delen aan elkander, en der gaven
aan de armen.
23. En de Joden namen aan te doen, wat zij begonnen hadden, en dat
Mordechai aan hen geschreven had.
24. Omdat Haman, de zoon van Hammedatha, den Agagiet, aller
Joden vijand, tegen de Joden gedacht had hen om te brengen; en
dat hij het Pur, dat is, het lot had geworpen, om hen te verslaan,
en om hen om te brengen.
25. Maar als zij voor den koning gekomen was, heeft hij door
1615
brieven bevolen, dat zijn boze gedachte, die hij gedacht had over
de Joden, op zijn hoofd zou wederkeren; en men heeft hem en
zijn zonen aan de galg gehangen.
26. Daarom noemt men die dagen Purim, van den naam van dat Pur.
Hierom, vanwege al de woorden van dien brief, en hetgeen zij
zelven daarvan gezien hadden, en wat tot hen overgekomen was,
27. Bevestigden de Joden, en namen op zich en op hun zaad, en op
allen, die zich tot hen vervoegen zouden, dat men het niet
overtrade, dat zij deze twee dagen zouden houden, naar het
voorschrift derzelve, en naar den bestemden tijd derzelve, in alle
en ieder jaar;
28. Dat deze dagen gedacht zouden worden en onderhouden, in alle
en elk geslacht, elk huisgezin, elk landschap en elke stad; en dat
deze dagen van Purim niet zouden overtreden worden onder de
Joden, en dat de gedachtenis derzelve geen einde nemen zou bij
hun zaad.
29. Daarna schreef de koningin Esther, de dochter van Abichail, en
Mordechai, de Jood, met alle macht, om dezen brief van Purim
ten tweeden male te bevestigen.
30. En hij zond de brieven aan al de Joden, in de honderd zeven en
twintig landschappen van het koninkrijk van Ahasveros, met
woorden van vrede en trouw;
31. Dat zij deze dagen van Purim bevestigen zouden op hun
bestemde tijden, gelijk als Mordechai, de Jood, over hen
bevestigd had, en Esther, de koningin, en gelijk als zij het
bevestigd hadden voor zichzelven en voor hun zaad; de zaken
van het vasten en hunlieder geroep.
32. En het bevel van Esther bevestigde de geschiedenissen van deze
1616
Purim, en het werd in een boek geschreven.


1617
Esther
Hoofdstuk 10
1. Daarna leide de koning Ahasveros schatting op het land, en de
eilanden der zee.
2. Al de werken nu zijner macht en zijns gewelds, en de verklaring
der grootheid van Mordechai, denwelken de koning groot
gemaakt heeft, zijn die niet geschreven in het boek der
kronieken der koningen van Medie en Perzie?
3. Want de Jood Mordechai was de tweede bij den koning
Ahasveros, en groot bij de Joden, en aangenaam bij de menigte
zijner broederen, zoekende het beste voor zijn volk, en
sprekende voor den welstand van zijn ganse zaad.