Latin Common TurkicEach bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
Абай жолы - 54
Total number of words is 4249
Total number of unique words is 2081
25.5 of words are in the 2000 most common words
37.4 of words are in the 5000 most common words
43.5 of words are in the 8000 most common words
...Басында, ақылы мен ашуы шарпысып, кезек жеңiсiп барып, ақырында сыншы – кемел ой жеңсе де, шерлi көргiш боп алып, тына жанған аға бар. Сол ағаның дертiн көрiп "тынғаннан не тауып ек?" деп ызасы мен қызуына бой ұрып, жұлысып өлген iнi бар. Сол аға – Пушкин. Сол iнi – Лермонтов. Кейiнгi ұрпаққа, барлық ел, барлық заман, бар қауымдағы ойлыларға атой салып, өмiрлерi шырақша жанып өткен аға, iнi. Абай ойлана отырып, Татьяна-хатына үңiлдi.
– Неткен айтқыш тiл! Тiл емес, жүректiң лебi. Лүпiлдеп соққан ырғағы. Қандай нәзiк тереңдiк! – деп отырып, кiтап бетiнен көзi тайқи бере:
Ғашықтың тілі тілсіз тіл
Көзбен көр де, іштен біл…–
дедi.
Татьяна-хатының ырғағы мен нәзiк үнiне өз жанынан үн қосқан бiр жолдарды еске алды. Қыз бен жiгiт шерiне қызыққаннан шыққан сарынның басы едi.
Абайдың өзiнен өтiп бара жатқан дәурен. "Бiрақ сол күнде де осындай боп айтылған тiлдi естiп пе едiм?" деп бiраз ойланып қалды. Осы сәтте көз алдына екi сәулеттi жүз келдi. Өз өмiрiнде, әдейi бұған арнап, ағып түскен жұлдыздай боп елес бердi. Бiрi – жас жалынды Тоғжан жүзi, екiншiсi – жалынын мұңды жаны жеңген – Салтанат. Татьяна сөздерiн кешелер аударып отырғанда, Абайдың көз алдына осы екi жан кезек келгендей едi. Жалындап сүйсе де, өмiр ырқына сабырлы ақылмен амалсыз көнгендер. Осы Татьянадай боп, ғазиз бастарын тағдыр ноқтасына күйзеле жүрiп көндiрген жастар елестеген. Татьяна-хатының ұзақ бойында, Абай ойынша, олар шерi де қорғалап, ұялап, орын тауып тұр. Естiрлiк, мүлгiтерлiк күй. "Ұғарлық, сергек жүрек болса, осыған шомып көрсешi. Осы үлгi болар! Сезiнетiн жас табылар. Үлгi етiп көрсем нетер!" дейтiн.
Сондықтан да соңғы бiр екi күн бойында Татьянаны ақын өз елiнiң тiлiмен сөйлете бастап едi. Сөйлеткен сайын Татьяна майда қоңыр үн тауып, бұл тiлде де, нәзiк көркем күй толғап дiлмар жас, шебер-шерлi боп барады. Қазiр ұяң майда қызға Пушкин жазғызған хат пен өзi жаздырған хатты салыстырады. Кей жерлерi Пушкинше емес, қатаңдау. Бiрақ ол оқушының шалалығына амалсыздан берiлген баж. Сонда да ұғынар ма!
Абайдың көз алдына Көкбай, Мұқалар келедi. "Әй, мынандай сөзбен мұңданған Татьянаны олар да ұғар ма екен!" деп күдiктенедi.
"Евгений-Онегиннiң" осы беттерiнiң арасына салып қойған хат бар. Бiр нәрсеге ойы ауғандай боп, насыбайын атты да, Абай сол хатты алды.
Семей кiтапханасына барып, оншақты кiтап әкелген Баймағамбет осы хатты бiрге әкелген. Бiлiмдi досы Михайлов, Абайдың "Евгений-онегинге" сүйсiнiп жазған сәлемiне жауап айтыпты. Өзiнiң мынау хатында: "соңғы жылдарда " Евгений-онегин" әңгiмесi күйге де түсiптi. Пушкиннiң Татьяна, Ленскийлерiне сай күй дейдi. Петербург, Москвадағы саналы қауымның бiр тынысы сол болғандай деседi. Бiрақ керегi не, бiзге оны естуге тағдыр жоқ!" деген екен.
Хаттың осы жерiн қайта оқып отырып, Абай Ақылбай, Мұқаны тағы да еске алды. "Әдемi әнiмен" әриайдай, бойдай талайды" да бұлдап өткiзiп жүрген жазғандар едi деп күлiмсiреп отырып, бас жақта тұрған домбыраны ұстады. "Сол бишара бақалшылардың қолына бөз орнына торқа берiп көрейiншi осы!" дейдi. Сенiмдi шабыт келгендей.
Көзi жасаурай, ернi жыбырлай отырып, Ақшоқының қос биiктерiне анда-санда көз тастайды. Бiрақ қараған нәрсесiн бұл халде көрiп отырған көз емес. Ол қазiр ойдың көзi. Тербеле толқыған ақын толғауының көзi. Қолы iшек перненi термелеп, жебелей бередi. Кешке жатарда да, осы бiр сарынды алыс бiр ызыңдай, зейiнi шалып қап едi.
Қазiр сол саз есiне де, домбырасының шегiне де тап түсiп, орала кеттi. Тағы да тарта отырып, ақырын үн салып, күңiренiп көрiп едi, келген екен:
Амал жоқ, қайттім білдірмей,
Япырм-ау, қайтіп айтамын? –
деген екi жол, Татьяна сырының басы iркiлiп тұрып, шешiле бастаған сияқты. Тағы да, тағы да. Бiресе шынтақтап жантайып, бiресе тез қозғалып, құшырлана, малдасын құрып ап, арлы-берлi тебiренедi. Қос iшек бiрде баяу басса, бiресе шұғыл, қатаң үндерге ауысып, асып қайтып отыр. Соңғы екi жол қымбатқа түстi. Бiрақ о да оралды. Татьяна хатының үш аузын мүдiртпей айтып өттi. Қуанып отырып, насыбайын алып тастап, лезде тағы атты. Ендi бiрде қатты, бiрде баяу тартады, ұмытылмайтын сияқты. Бiр сәтте артына қарай, барлық мол денесiмен шұғыл айналып бұрылып қалды. Жүзi әзiл мысқыл ажарымен жарқ етiп барып, жылы қарап,а-баймағамбетке:
– Өй, сен неғып отырсың, не бiлдiң? – дедi.
Баймағамбет Абайдың шұғыл өзгерiсiнен бiраз дағдарып қап, бүлдiргесi тағылып болған тобылғы сапты сарбас қамшыны алақанына салып отырып:
– Мынау едi, Абай аға! – дедi.
– Мен не ғып отырмын, оны сездiң бе?
– Сiздiң ойыңызға бiр орыс күйi түстi ме деп отырмын.
– Ә, олай болса, о да бiлгенiң екен. Бар ендеше! Кiшкене-молданы шақырып кел! – дедi де, өзi тағы да жаңағы ырғағын тарта жөнелдi.
Баймағамбет тұрып есiктi ашқанда, ар жағында тыстан қайтып келе жатқан Әйгерiм көрiндi. Оның артында бөгде кiсiлер сияқтанған бiрнеше адамның басы байқалды. Қолдарында қамшылары, белдерi буулы, беттерi бiраз аяздаған адамдар. Өңшең тон, шекпен кигендер екен. Алдыңғы бiр-екеуi Тобықты үлгiсiнен бөлек, шошақ төбелi, алты сай Уақ тымағын киген адамдар. Соны Абай көзi шалып болғанша Әйгерiм де, бұл кiсiлер де үйге кiрдi. Абай домбырасының үнiнен ойын үзген жоқ едi.
– Түу, аяз келдi-ау! – дедi.
Әйгерiм тiксiнiп қап:
– Аяз жоқ қой, Абай-ау! Тiптi бүгiнгi күн май тоңғысыз! – деп таңдана қарады.
Абай:
– Ә, рас аяз екен десем, сендер екесiң! – дедi де, шет елдiң кiсiлерiмен амандасты.
Әйгерiм Абайдың талай жұмбақ сөзiнiң бiрi екенiн аңғарды да, күлiмсiреп тұрып, түкпiр үйге қарай кеттi.
Сөйткенше, қарсы үйде бала оқытып отырған Кiшкене-молда да келген едi. Абай соған қарап, елең еттi.
– Татьянаның хаты көшiрiппең? Ендi ол ән салатын болды ғой, бiлдiң бе? – дедi.
– Онысы афзал болған екен, көшiрiп қойып ем.
– Ендеше, Мұқа мен Мағашқа хат жазып жiбер. Екеуiне "Татьяна сәлем айтыпты, бiзбен де таныс болсын" дептi де! Мына Мұхаметжан қалаға бара жатқан шығар, сол сәлемiн ала барсын! – дедi.
Үй iшiнде тымақ, белдiгiн шешпей отырған бөгде қонақтар бұл сөздер не сөз кiмнiң жайындағы сөз екенiн ұққан да жоқ, ұғайын деп елең етiп, селт еткен де жоқ. Жалғыз-ақ, осылармен бiрге кiрiп, Абайдың төменгi жағынан кеп отырған Мұхаметжан бар едi. Кiшкене-молдамен қатар, Абайдың жаңағы сөздерiне құлағын түре тыңдаған сол ғана. Сұлу қызыл жүздi, қой көздi Мұхаметжан расында да қалаға бара жатқан.
Ол өзiнiң жөнiн сұрамай сезген Абайға бiраз таңданумен бiрге, жаңағы хат пен өлең жайын шын бiлгiсi кеп отыр. Мұхаметжан да Мұқа сияқты жақсы әншiмiн деген жiгiт. Оның үстiне, бұның өзiнiң де анда-санда өлең шығаратыны бар. Соңғы жылдар Абайдан тараған өлеңнiң бәрiн көшiрiп алып жаттап айтып жүретiн. Абай айналасындағы жас достың бiрi. Ол қазiр сыртқы киiмiн шешiп жатып:
– Абай аға, бұл ән салып жатқан кiм болды? – дедi.
Абай домбырасын қайта ұстап, "Татьяна-хатының" алғашқы үш аузын әндетiп бердi де, ендi қайтып бұл жайдан сөйлеспедi. Әлi күнге үнсiз отырған қонақтардың шаруасын сұрады.
Жаңағы бiр айтқаннан Абайдың әнiн үйрене алмай қалған Мұхаметжан, ән iшiндегi сөздiң төркiнiн жақсы сезген. Бұл күнге шейiн Абай шығарған өлең мен әннiң барлығын бiлем деп жүрген Мұхаметжан мына сөздi бұрын естiмеген болатын. Абайдың жаңағы аңғарына қарағанда бұны өзге жастар да бiлмейдi екен. "Маған жаттап бiлiп алып, соларға айтып бар дегенi екен ғой" дедi де, ендi өлеңiн де, әнiн де әбден бiлмек болды.
Мұхаметжан – Абайдың туысқандарының бiрi. Жасы кiшi болғандықтан, Абай өзi бермесе, "тағы айтып берiңiзшi" деп сұрай алмайды. Қазбалап тақымдай бергендi Абайдың жақтырмайтынын да бiледi. Сондықтан, "бүгiн Абай ағамның түстiгiне қалайын да, осыны бiлiп кетейiн!" деп, қарсы үйге кеткен Кiшкене-молданың артынан жөнелдi. Абай болса, қазiр ана қонақтардың сөзiн тыңдауға кiрiскен-дi.
Бұларға Абай: "шаруаларың не? Неғып жүрсiңдер?" дей отырып, бiр нәрсеге аса қатты таң қалды. Осыдан бұрын, әйтеуiр осы қыстың iшiнде, дәл осы қазiр қарсы алдында отырған үш кiсi – екi Уақ, бiр Көкше мынау киiмдерi, осынау түстерi, осындай отырыстарымен Абайдың алдында тағы бiр болып өткен сияқты. Мал дауымен келiскен. Сонда да ана Көкшенiң ұрысы – Тұрсын осылайша мөлиiп отырған. Қалғығандай боп, төмен тұқырып, жым боп отыратын. Сонда да мынау жоқшы Уақ – Сәрсеке мықиып, жұп-жуан боп жалпия жайғасқан. Дәл қазiргi сияқты. Тұрсыннан Сәрсеке мал даулайтын. "Бiрақ ол жолы малын алып, бiтiп тынып кетiп едi ғой!"
Өмiрдiң ұдайы айнығыш суреттерiнiң iшiнде, айнымас бiр қалыпты ұстанып, әр елден шықса да, бiр күйден жазбай жүретiн осылар ма? Немесе сол екi жерде көрген бiр халдiң өзiнiң бiрi шын, бiрi түс пе? Бұ неткен айнымаған ұқсастық? Мыналардың анадағы көрiнiсi мен қазiргi қалпын алғанда, тiптi ешбiр мезгiл өтпеген, уақыт қатып тұрып қалған сияқты ғой.
Абай Сәрсекенi тыңдай бастағанда, әуелде iшiнде осылайша жарысып отырған екiншi ой да бар-ды. Бiрақ бұл ой, Сәрсеке сөзiнiң бiр кезеңiне жеткенде, шешуi табылып барып, үзiлiп қалды. Ағаш келi-келсаптай тоңқылдақ үнi бар Сәрсеке:
– "Әнеугi алған малымды бойыма сiңiртпедiң. Абайдың алдына апарып қайта құстырдың. Ендеше мiне, саған қылғаным қылған, қайтесiң, тағы да алайын. Көрiп алайын сен Уақтың күшiңдi", – деп әдейi iстеп отыр. Егесiп iстеген iсi мұның. Ана жолда алғаны үш жылқы едi. Мынада бiр кiлем, бiр тонын арттырып, бес жылқы қып алып отыр. Егестiң iсi емей немене бұл, Абайжан – деп аяқтады.
Абай бар жайды ендi аңғарды. Түрiнен шынын бiлiп көрейiншi деп ұрыға қарап едi. Ол қызыл сеңсең тымақтың құлағын шарт байлап алған күйiнде, төмен қарап тұқырып қапты. Жуан тұмсығының ұшымен шоқша қара сақалының жарымынан артық жерiн көрсетпейдi. Абайдың қозғалысына көзiнiң астымен ғана қарап, мелшиiп тастай боп, түйiлiп алған. Сәрсеке айтып отырған дауға әлi жалғыз үнмен болса да, жауап қатқан Тұрсын жоқ. Оның сөздерiн өзiне жанасы жоқ бөгде сөздей санап, сырттай қарайды. Сәрсеке сөйледi екен деп қыңқ етер емес. Абайды үлкен би тұтып, тәртiп сақтағаны ма, болмаса, жоқшыға ұрының iрге бермеймiн деген қыры ма?
Абай бұның бетiн көрмек боп, ызғарлы үн қатты. Ұрының көзiн өзiне қаратпақ едi.
– Әй, сен не дейсiң? – дегенде ұрының қызыл сеңсең тымағы жай ғана қозғалып, қырыс жүзi Абайға ендi қарады. Дөңгелек келген, мығым денелi сары ұрының кiшкене сұр көздерi Абайға бiр-ақ рет жалт етiп қалды да, қайта сөндi. Тағы төмен тұқырды. Қабағының етi қалың, ұрты да бiраз салбыраған. Пiшiнi мен сырты кескен терек сияқты бiтеу, тұтас безбүйрек келген. Ол сәл отырып, бiр ырғалып қойып:
– Аб-бай аға, ән-неугүнi ғана, – деп тiлiн шайнап, әр сөзiн салмақтап, – та-қ о-с-с-ы Сәр-секе өз алдыңа әп-п-келiп ба-а-рр-ымды үй-ұ-п-п-ап бiр алды. Ол жолы т-т-өле дедiң, бұйыр-р-дың, бердiм. Ал ен-д-дi ос-со Уақ малы ұрланс-са, ақ-қай жоқ, ноқ-қай жоқ, әмiсе мен төлейiн де от-тырайын ба ос-ы? – деп бiр тоқтады.
Тағы ұзақ сүре дау, шыны қайсы, жалғаны қайсы? Осындай даулардың, осылар сияқты даугерлердiң таусылары, тынары бар ма, жоқ па? Тағы қағу керек. Сiресiп ұстасқан екi араздың шынына жетем дегенiңше, өзiңнiң де шыныңа жетiп боласың.
Тағы бөлiп кеттi. Жаңағы Пушкин қайда? Анандай боп, жiбек талдай ширатылған Татьяна сезiмi қайда қалды? Мөлдiр шындығымен, шыншыл жүрегiмен жаудырап тыныс алып тұрған Татьяна. Малын қуған даугер, кiсi малын жем қылған қияс ұры. Былыққан өмiрдiң бiтпес лаңы. Қажытып талдырасың-ау! Есiлiп, майысқан үнiң қайда, Пушкин сазы? Есiмде ме екен? – деп, алаң көңiлмен домбыраны алып, Абай бағанағы күйдi қайта iздедi.
Қос iшектi домбыра, ол сәтте шешен, тапқыр едi. Ендi тұсаулы аттай, күрмелiп қапты. Үнi тырым-тырақай. Әлгiнде ғана табылған ән, қазiр жоқ, ұмытылған. Сәрсекенiң жаңағы Тұрсын сөзiне қарсы айтқан дауын тыңдай отырып, бiрталай iздеп қарманса да, ән қайта оралар емес. Жылжып кеткен, ұстатпады. Домбыраны қайта тастады. Сәрсеке болса, күйiп сөйлейдi.
– Малымды тағы да алдың. Ұрым тағы сенсiң, Тұрсын, әдейi егесiп iстедiң. " мал қуатын, төлеу алатын немесiң ғой!" деп iстедiң де.
– Соқыр к-к-көргенiнен жаз-бас. Сен-нен басқа ел, сенiк-кiнен басқа мал құрыған ғой, тегi. Түп-птi сол бейсенбi түгiл бүк-кiл бiр ай атқа мiнiппе екен Тұр-рсын әуелi.
Екеуi ендi ашылып, шапшаң сөйлесiп, қағысып барады. Бiр кезек Сәрсекеден Абай: "айтушың бар ма? Iз, тоз айғағың бар ма" деп сұрап едi. Ондай дерек Сәрсекеде жоқ екен. Шынына жету соншалық қиын дау. Абай күрсiнiп, қабағын шытты да:
– Япырай, ағайын, осы басқа бiреудiң алдына барып тергетсеңдер қайтедi? Дауларыңда дерек жоқ. Бiрiн алдың десең, бiрiң алмадымнан басқаны айтпайсың. Қағу – тергеу керек. Менiң боса мұршам жоқ, уақытым жоқ. Көршiлерiң ғой, дау қапысыз боп, шыны қазыла түсер едi. Ана Ақылбайға барып, тергетсеңдер қайтедi? – деп өтiндi.
Бұған Сәрсеке де, Тұрсын да шалқалап болмады, " бар болсын, жоқ болсын, ақ болайық, қара болайық не де болса, дәл осы арада, өз байлауыңыз байлау болсын" дестi.
Абай осыдан соң ұрыға ажарлана қарап қатайып ап:
– Ендеше айт шыныңды, өлiп кетсең де айтшы! Алыппең мынаның малын, алмаппең? – деп, ашулы көзбен қадала қарап отыр.
Тұрсын сасқан жоқ, iле жауап қатты. Әдетiнше аузын керiп, сөзiн салмақтап айтты.
– Аб-бай аға! Сенiң алдыңда,өлсем шын-ыммен өл-лем деген сертiм бар. Мiнi құд-дай, мiнi құр-ран.
– Қайта, айтшы, әй! – деген Абайға, ұры жалт берiп көзiне көзiн қадап, тайсалмай сөйледi.
– Айтқ-қаным айт-тқан, Абай аға, ұр-ры болсам да сер-ртiммен өлем деген ұр-рымын. Мiне бар-рым шыным. Бұл жолғы мал-лынан с-сүт-тей ақпын! – деп тоқтады. Сеңсең тымағының маңдайын шапшаң қозғап, қайқайта қайырып ап, бетiн ашып салып, Абайға әлi де тiк қарап қапты.
Сөз осы. Ұрының бұл ажарын көрген соң, Абай одан көз аудармай бiрталай уақыт тесiле қарап отырды. Ұры да кiрпiк қақпай, көзiн Абай көзiнен тайдырған жоқ. Абай ендi өз iшiнен: "ұры болса да, мына пiшiн – шынның пiшiнi ғой" деп илана бастады. Бұл көзiн аударғанша, Тұрсын да сол мiз бақпастан, тастай боп, қыбыр етпей шаншылып отыр. Мұнысы да Абайға әсер еттi. Ендiгi кесiктi Абай, әдеттен тыс шапшаң айтты.
– Бәсе, бұл ұры болса да, сондай қаныпезер, шыны жоқ ұры емес. Адастырсаң адастым, Тұрсын. Бiрақ алда да көрiсер күн бар. Өтiрiк айтсаң кейiн өз обалың өзiңе.айтпадың деме, бiлдiң бе?! Бұл жолы сенi шынын айтты деп иландым! – дедi де, Сәрсекеге бұрылып байлау айтты. Мынада сенiң малың жоқ, Сәрсеке, басқадан iзде! – деп Сәрсекеге көз қырын бiр тастады да, сөзiн бiтiрдi.
Тұрсын тымағын ендi ғана қайтадан оңдап кидi. Басқа ләм деген жоқ. Сәрсеке де үн қатпады. Тек ендi ол төмен қарап тұнжырап қалды. Абай бұлардың сөзiн бiтiре берiп домбырасын қайта алып мыналарға:
– Ал сөздерiң бiттi. Ендi ас-суларыңды ана қонақ үйге барып iшiңдер! – деп, өзi домбыра ұстаған бойында кiтаптағы Татьяна-хатына қайта үңiлдi.
Сәрсеке мен Тұрсын орындарынан тұрды. Басында үйге келгенде Сәрсекенi жоғары отырғызып, өзi босаға жақта отырған Тұрсын қазiрде де шет ел адамы деп, жоқшыларды алдымен шығарып, өзi артынан кеттi.
Бiрақ қонақ үйге қарай беттегенде, бұлар бiр ұзынша қараңғы даланмен жүрiп өту керек едi. Сонда келе жатқанда Тұрсын, үн шығармастан аузын керiп тұрып, сылқ-сылқ күлiп алды. Үндемей, ұзақ күле бiлетiн әдетi бар-ды. Өзiне өзi қатты сүйсiнген кезiнiң бiрi болды.
Шынында ол бұл жолы үлкен артистiк iстеп шықты.
Күздiгүнi алысқа аттануға ерiнiп, көршi отырған Қанайдан үш жылқыны әкеп сойып алғанда, осы Сәрсекелер қуып жүрiп, Абайдың алдына алып келген. Сонда қағу үстiнде бұл бiр байлау жасап едi. Абай: "алдың ба, шыныңды айт, өлдiм!" деген. Талайдағы ұрыдан Абайдың, оп-оңай шынын айтқан ұры көргенi осы болатын. Сол арада:
– Ұрыдан менiң алатын парам – шындығы, – деген.
Тұрсын iшiне бiр нәрсенi түйiп келiптi. Екi ай уақыт өткiзiп жiберiп Сәрсекеден бiр-ақ күн iшiнде барып, бес жылқы әкеп жайластырып алған болатын. Бұл жолғы ұрлығын маңайдағы жанға сездiрмеген.
Және әдейi бiр қатты боран боп тұрған түнде барып iз-тоз қалдырмайтын кезде қағып кеткен. Сәрсекенiң ендiгiсi, құр сезiк болмаса, iзi де, айғағы да жоқ дау болған. Осындай жайларды ойлап, Тұрсын Абай алдына бұл жолы келерде: "ендi өлсем де танып өлем!" деп тас түйiн бекiнiп келген. Сол есебi дегенiне жетiп. Сәрсекенi де Абайды да қабат алдап шыққанына күлдi Тұрсын.
Бұл қонақтар кетiсiмен, Абай Татьяна әнiн қайта iздедi:
Амал жоқ, қайттім білдірмей...
Домбыраға ыңырана қосып көрiп едi, бағанағы ән әлi де жоқ, мүлде ұмытылған. Сөйткенше қарсы үйден шыққан бiрталай кiсi тағы үстiне кiрдi.
Бұлар Кiшкене-молда, бағанағы Мұхаметжан екен. Және осылардың алдында тоғызқұмалақтың ағашын бiр қолына ұстап, терi дорбашадағы тастарын бiр қолына алған Көрпебай кiрiп келе жатты.
Келгенiне үш-төрт күн болса да, Көрпебай Абайға тоғыз-құмалақтан әлi жөндеп ұтқызған жоқ. Соңғы күндердiң бiр қатты бәсекесi боп алған ойын бар. Кейде таңертеңгi шайдан түстiкке шейiн ойнағанда, бiр ойынды тауыса алмай айрылысатын. Кеше кеш бойы Абай кiтап пен жазу үстiнде болды да, ойын үзiлiп қалған. Ендi Көрпебай "тоғызқұмалақ" ағашын алып кiргенде, Абай: "тағы алаң кiрдi, қоя тұрайын" деп, Пушкин томының беттерiн жауып қойды. Көрпебайға:
– Құр, кешегiңнiң есесi ендi қайтпаса, сен ағалап тұрсың! – дедi.
Сары сүйектен iстелген жылтыр, жұмыр "құмалақтар" ұядан ұяға тоғыз-тоғыздан сырт-сырт түсiп жатты. Абайдың ұяларын да Көрпебай толтырып жатыр. Мұның қолы, ағаш үстiнен жүргенде, лыпыл қағып, қалқып жүрген сияқтанады. Ұяларға санап түсiрiп жатқан тастарды қандай қозғалыспен бөгелместен, дәл түсiрiп жатқанын байқау қиын.
Абайдың кейбiр қыстарда, үйде отырып қалғанда, әдейi шақыртып алып, жиырма күн, бiр айдай табан аудармай ойнап қалатын кiсiлерiнiң бiрi Мақыштың Смағұлы, не Марқабай болса, тағы бiрi осы Көрпебай. Iшiнде Абай бар, осы үш-төрт ойыншы бұл атраптағы басқа ойыншылардан озып, ағалап шыққан және өзара бәсекесi күштi ойыншылар.
Абай мен Көрпебай ойынға кiрiстi. Басында үш-төрт кезекте машықты бастаулар бойынша екi жағы да тез-тез жүрiп барып, екi-екi ұядан тас алысты. Әлi тұздық алысып, берiскендерi болған жоқ.
Қазiрде бұл ойынға Мұхаметжан, Кiшкене-молда, Баймағамбет те қадала қарап отыр. Мұхаметжан бағана қарсы үйге барған бетiнде, Абайдың өзi жазған қағаздан Татьяна хатын түгел көшiрiп бiр алып, артынан Кiшкене-молдамен салыстырып, бiрге оқып шыққан-ды. Молда бұл өлеңдi көшiрумен бiрге, жаттап та алған екен.
Татьянаның сөзiне құмартқан Мұхаметжанның қазiргi есi-дертi – жаңағы әндi қайта есту. Бiрақ Абай құмалаққа қадалған бетiнде, ойын аңғары ашылғанша, басқа нәрсенi ойға алатын емес. Сонымен жас әншi қалтасындағы қағазды алып, аузы күбiрлеп қайта оқып, басқа жолдарын iштен жаттап отырды.
Жат үн, жат тiлдi Татьяна бұрын бұлардың Абайдан да естiп көрмеген зарымен шерленедi.
– Соны сөз деген осындай-ақ болат та! – деп қалады. Абай әлi де үн қатпай, Татьянасын ұмытқандай боп, Көрпебаймен аңдысуда отыр. Мұхаметжан алғашқы екi ауыз өлеңдi жаттап та алды.
Ендi құмалаққа қарай түсiп, домбыраны қолға алып, ақырындап тартып iшiнен "Амал-жоқ-қайттымды" өзi бiлген әнге қосып көрiп едi. Әзiрге ол әндерге қосылмай жатыр. Өзiнiң атақты әнi "Ақ-қайыңға" салып көрдi, "Топай-көкпен де жағалатты. Созылмайды, көнбейдi. Баймағамбет мұның ненi iздеп отырғанын ана үйде-ақ естiп келген. Ендi Абайды осылай аударып көрем бе деп жағалатып, Мұхаметжанға:
– Немене, Татьяна "Ақ-қайыңды" бiлгiсi келмей ме, қалай? – дедi.
– "Ақ-қайың" ғана емес, тiптi бiз бiлген әнге жуысайын деп тұрған Татьяна көрген емен.
– Бәйiт, терме сияқты келте, шолақ әнге тез келе ме дейiм! – деп, Баймағамбет Абайға тағы қарап қойды.
Абай бұлар сөзiне ендi ғана көңiл бөле бастап:
– Солай деймiсiңдер! Татьяна болса, ол "Ақбала да болмас: Бағдат, Мысырдан, бәйiт те тiлемес! – деп бiр қойды да, көңiлденiп, көтерiлiңкiреп алып, бiр рет көшiп кеткенде соңғы тасы тарс берiп Көрпебайдың орта ұясының бiрiне түсе қалды. Сүйткенде Абай мәз болып, мол денесi селкiлдеп қатты күле жөнелдi. Көрпебай сасып, қабағын түйiп, томсарып қалды.
Құмалаққа қарап, отырған Кiшкене-молда:
– Хәйiр, тұздық бихисап жақсы тұзлық болды... – деп, Абаймен қоса күлдi. Көп есептiң соңында дәл осы жерде Абай кеп "бел басардан" тұздық алған.
Алғашқыдай емес, қасында отырған жiгiттердiң ненi тiлеп отырғанын Абай ендi аңғара түсiп:
– Баймағамбет-ау, Татьянаның бағанағы салған әнiн ендi қайта айтпай отырғанын көрдiң бе, – деп Мұхаметжанның домбырасына қол созды. Мұхаметжан домбыраны ұсынып, тiзесiнде жатқан қағазына үңiлдi.
Абай бұл жолы тартып жөнелгенде, таңертеңгi ән қаз қалпында қайтадан шапшаң ғана орала кеттi.
– Жоқ, ендi айтқысы келген екен! – деп, сүйсiне күле түсiп, – былай дептi ғой! – дедi де, үн қосты. Өз аудармасының екi аузын айтып өттi. Сол екiншi өлеңi бiте бергенде, түкпiр үйден келе жатқан Әйгерiм көрiндi. Ол Абайды таңдана тыңдай кеп, қасына отыра бердi.
Мұхаметжан екiншi ауыздың тұсында iшiнен Абайға қосылып байқады. Дәл осы кезде, өзiнiң бiр мол байын жағалай көшiп келе жатқан Көрпебай, Абайдың артқы ұяларын жағалап, сытырлата тас тастап кеп, дәл "көкмойыннан" тұздық алып қона түскенi.
Абай:
– Өй, мынау неғып кеттi!? – деп домбыраны Мұхаметжанға бере сап, қайтадан құмалаққа үңiлiп қалды. Мұхаметжан Әйгерiмге қарай жамбастай берiп, сыбырлаңқырап:
– Қап, мына бiреу, бiр жапырақ болған неменiң қылып кеткенiн-ай! – деп, Көрпебайға қатты наразы бола қарады. Әйгерiм:
– О не, шырақ? Не iстедi өзi? – деп құмалаққа үңiлдi.
– Абай ағамның мына бiр жаңа әнiн үйренiп кетейiн деп, әдейi жолымнан бөгелiп отыр ем! "Көкмойыннан" тұздық алдырған кiсi ендi бiзге неғып оралсын! – деп, күбiрлей сөйлеп, күйзелiп отыр. Баймағамбет те өкiнiп, басын шайқады. Әйгерiм Мұхаметжанға бұрыла қарады да:
– Кәнi ол қандай ән екен? Талайдан үнiңдi естiгемiз жоқ, түстiк жеп аттанарсың, өз ұққаныңды айтып бершi! – дедi.
– Ойбай-ау! Өзiм де бiр-ақ естiп ұстай алмай, "дәт" деп қап отырғам жоқ па, жеңеше-ау, – деп Мұхаметжан домбыраға жаңағы әннiң бас қайырмасын тыңқылдатып көрдi. Келмей жатыр. Абай бұл кезде өз кезегiн жүрiп, сәл босап отыр едi.
– Жоқ, терiс тартып отырсың, – деп, домбыраны қайта алды. Жаңағы әнiн үш-төрт қайырып тартып өттi. Мұхаметжан ендi домбыраны қайта алғанда, iркiлместен қатесiз тарта жөнелдi. Сол арада жаттап алған алғашқы екi ауыз өлеңдi әнге де салып жiбердi.
– Айта түс! – дедi Абай.
Рұхсат алып алған Мұхаметжан өзiнiң зор таза үнiмен ендi шырқап айта жөнелдi.
Тiзесiнде жатқан жазуына көз қиығын тастап отырып, барлық Татьяна-хатын iркiлмей айта бердi. Тоғызқумалақ тоқталып қапты.
Абай мiз бақпай, кiрпiк қақпай тыңдайды. Ол қазiр Ақшоқы биiктерiне көз жiберiп, Татьянаның наз-налысына ұйығандай. Өңi өзгерiп апты. Өзi сөйлеткен сөз, өзi жырлатқан әуен, ең алғашқы рет әрi жас, сұлу әрi әсем нақысты әншiнiң көлденең үнiмен айтылғанда, ендi Абайдың өзiн де қатты толқытады.
Тағы да Татьяна мұңын соңғы күндер өзiнiң жадынан шықпай жүрген Тоғжан, Салтанат мұңдарымен қоса, бiр өрiмдей сезiнедi. Қазiр олар ғана емес, Әйгерiм де бұның есiнде отыр. Кеше бiр күндегi ақын жары, дүниедегi ең жақын жары да, бұл терең наздан өз тiлiн тапқандай. Абай өзi аударған көрiктi жырдың кең шындығын, қазiр мынау әндi тыңдап отырып, ең алғаш рет қадалып тамашалайды. "Орыс қызы Татьяна қазақ қыздарынан да өз мұңдасын, өзiмен тағдыры бiр тұрғыластарын тауыпты. Тiлi, тәрбиесi, тарихтары бөтен болса да, адам нәсiлi көп тұста, ойымен, күй-халiмен, сезiм жалындарымен, тағдырымен бiр-бiрiне соншалық жақын-ау! Бауырлас, туыс-ау! Мынау әншi, ақын, қазақ жасына соны баян еткелi тұр!" деген ой Абайдың iшiн қуанышты бiр сенiммен де жарқыратқандай. Айналадағы жұртты ұмытып, Абай әсем әнмен iлесiп, ой сезiмiне бар ынтасымен берiлген едi.
Бұның ажарын байқап, үйдегiнiң бәрi де қыбыр етпей, Мұхаметжанның жүзiне ғана қарап қалыпты. Қазақ әнi емес. Бiрақ сондай бiр мұңлы шермен, ұғымды күймен ырғалған майда қоңыр, назды қоңыр толқып кеттi. Мұхаметжан: "ендi айрылып қалмайын, жадыма тоқып алайын" дегендей боп, тоқтамай айтады. Өз көңiлi де елжiрей сүйiнгендiк танытады. Татьянадай жасты көз алдында көргендей боп, терең сезiнiп ұғынған сияқты. Осы әнiнiң үстiнде ұғынды. Әнiн тоқтата бере:
– Тал бойыңды ұйытқандай, сорлы шерменде екен, ә? Мұны осыншалық күңiренте күйзелткен қандай ғана жан екен, Абай аға?! – деп, Абайға қарады.
Тыңдаушы өзгелер де бұл сұрауды аса орынды көргендей. Бәрi де Абайдың жауабын күттi. Өзгеден жеңiлдеу, шапшаң сөйлейтiн Кiшкене-молда:
– Е, оны айтқызып отырған Фошкин ғой! – дедi.
Мұхаметжан бұның қазiргi килiккенiн жаратпай қалды.
– Қоя тұрыңызшы, молдеке, Фошкин демей. Тiптi сол ақынның аты да сiз айтқандай емес!
Кiшкене-молда тағы да шапшаңдап:
– Е, ендi қалай екен! Мен бек дұрыс айтам, солай!
– Жоқ, Абай ағам Пушкин дейтiн сияқты едi! – дедi де, Мұхаметжан Абайға қарады.
Абай Пушкиннiң өмiрiн, өлiмiн қысқа баян етiп берiп, "Татьяна-хатына" қайта оралды. Мұхаметжанның жазбасын қарап, ойланып кей жерiн түзей отырды.
– Осы да жүрек мұңын жеткiзе бiлген тiл-ау! Шыны керек те, Пушкиндей ақынды қазақ баласы сен де, тiптi исi мұсылман ғаламы сен де, әлi көрген жоқсың. Не десең үй де! – деп, ойлана сөйлеп отыр.
– Иә, әйтеуiр, қыз байғұс шер-шеменiн айта бiлген-ақ! – деп Баймағамбет құптайды.
Көрпебай осы кезде құмалаққа таман тағы үңiле берiп едi. Мұхаметжан байқамаған боп, тiзесiмен құмалақ ағашты шетке таман ысырып жiберiп, Абайға қарап:
– Бiрақ ендi сол Татьянаның осындай үнi жауапсыз қалғаны әдiлет пе, Абай аға?! Жiгiт те бiр орай сөздi айтса мақұл болмас па, кеудесiнде жаны бар болса емiренбей тұра алар ма? – дедi.
– Бек дұрыс айтады Мұхаметжан. Гүмәнсiз дұрыс сөз осы, Абай! – деп, Кiшкене-молда да Абайдан тiлек еткен тәрiздi. Абай аз ойланып отырып:
– Ол да дұрыс екен. Онегиндi сөйлету керек болар! – деп бiраз отырды да, – әй, бiрақ ол өзi опасыз едi-ау, ә, – деп үндемей қалды. Пушкиндi қайта оқуға кiрiстi.
Сол күнi Абайдың үйiнде түстенiп алып, Мұхаметжан Семейге жүрiп кеттi. Абай бүгiнгi кеш бойы Пушкиндi тағы да қайта оқумен болған. Бүгiнгi күн анда-санда алаң еткен уақ жайлар болса да, Абайдың Пушкинге оқушы ғана емес, ақынша жақындасқан күнi. Туысын тапқандай боп, шабытты үн қосып, толғана бой ұрған күннiң бiрi. Түнде кеш пiскен еттiң алдында, Пушкин томын жауып жатып, Абай үй-iшiне естiртiп бiр сыр айтты.
– Дүниеге көзiмдi аштың-ау, Михайлов, қандай қазыналарға менi жетектеп әкелген едiң! Ендi менiң қағбам орнынан көшiп, күншығысым – күнбатыс, күнбатысым – күншығыс боп барады! Солай болса, болсыншы! – дедi.
Ас iшiп болған соң, үйдiң iшi жатпай, күндегi әдет бойынша, "Абайдан тағы бiр әңгiме шығар ма екен" дегендей боп ұзақ отырды. Алдында, шам жаққаннан асқа шейiн кiтап оқыған Абай ендi үйдегi жиын көңiлiн ескерiп, әсiресе бұның әңгiмелерiн телмiре күтетiн, бүгiнде атақты ертекшi боп алған Баймағамбеттi ойлап және Әйгерiмнiң де үнемi құрметпен ден қоятын күйiн еске алып, ендi бiр тың әңгiме айтып бермек болды.
Сонымен, түн ортасына шейiн мiз бақпай.қадала қарап бұны тыңдаған мәжiлiске осы кеште Абай француз жазушы Александр Дюманың атақты романы "Үш- мүшкетердi" қызық әңгiме етiп, ұзақ баяндап отырды.
2
Бүгiнгi кеште Семей қаласының күнбатыс жақ шетiндегi Таңжарық деген ұсақ саудагердiң үйiнде, бiрталай жастың басы қосылды. Таңжарық үйi – Абайдың тағы бiр туысқаны Қысатай деген жас жiгiттiң пәтерi. Қысатай қырдағы дағдысымен қалада да қонақшыл, көпшiл болатын. Өзi аз сөйлейтiн, момын жас болумен бiрге, ол маңайына көп адамды жинап, көңiлдi мәжiлiс құруға әрқашан құштар.
Бұның бүгiнгi қонақтары Абайдың жақын туыстары мен ақын, әншi жастар.
Сол жиындағы дағдылы қонақтың бiрi – қазiрде қалың қара сақалды болған Шұбар. Көкбай мұсылманшаға жетiк болса, бұл бiр жағынан орысшаны да бiле бастаған. Абайша өздiгiнен iзденiп, орыс кiтаптарын да қарай жүретiн. Абайдан жастары кiшi Көкбай да, Шұбар да оның алдында көп жазылып сөйлемейдi. Бiрақ ол жоқ жерде өздерiн "өзге қазақтың бiлгiш, дiлмар дегенiнен кем емеспiз", деп ойлайтын. Шұбар – сәндi киiнетiн, сыланған, кербез. Жаңада сатып алған алтын сағатының алтын бауы қара желетiнiң омырауында жарқырай салбырайды. Ол тартына сөйлейдi, бiрақ сөйлесе iрге бермей, iле сөйлегiш, мысқылшыл.
Бұлардан басқа қонақтың бiрi – ең жас қонақ, Абайдың аса жақсы көретiн баласы Мағауия. Ол – арықша бiткен, аппақ сұр, сүйкiмдi жас. Биiк, кең ақ маңдайы да, жоталы келген қырлы сұлу мұрны бар, өзге жиын iшiнде бұны бiр оқу бiлiммен ағарған жан сияқты көрсететiн. Жасының өзгелерден кiшiлiгiне қарамай, ол мынандай мәжiлiс iшiнде қай сөзге болса да батыл кiрiсiп, тең боп араласып отырды. Бұлардан басқа алты-жетi кiсiнiң iшiнде атақты әншi – Мұқа бар. Боздай шығатын зор үндi Мұқа – биiк денелi, ақшыл жүздi, келбеттi жiгiт. Оны осыдан екi жыл бұрын, әрi әншi, әрi домбырашы, скрипкашы болғандықтан, Абай Уақ iшiнен көшiрiп, өз қолына алған, Мағауияға жолдас етiп берген болатын. Бұған тақау отырған – Ырсайдың Ысқағы. Оның да өз өнерi бар. Көкбай, Мұқалар қазақ өлеңi мен әнiн, қазақ шежiресiн айналдыратын болса, Ысқақ бiр жағы Абай арқылы, бiр жағы өз бетiмен iзденiп, оқып-тоқуы арқылы ұдай араб, парсы хиқаяларын "жадына жиған" жас. Ол бiлмеген "Жәмшит", "Қаhарман-қатран", "Рүстем-дастан", "Бақтажар", "Мың-бiр-түн", "Көрұғлы – Сұлтан" әңгiмелерi жоқ деуге болады.
Осы жиын жаңа ғана бастары қосылып, қона жатпақ боп, атшыларын пәтер-пәтерлерiне қайтарысып жiберген. Ендi әзiл әңгiмеге кiрiсе бергенде, ауыз үйдiң есiгi шалқасынан ашылды. Таңжарық үйiнiң үлкен сары самауырыны екi иiнiнен буы бұрқырай төргi үйге кiрiп келедi екен. Саудагердiң толық, ақ денелi кербез келiншегi самауырды бiр бөлмеде есiктен төрге шейiн жайылған жұмсақ көрпелер, көп жастықтар бар. Солардың үстiнде көсiле, шынтақтай отырған қонақтар ендi көтерiлiп, малдастарын құра отырып, дөңгелек үстел мен самауырға орын берiстi. Үстел үстi жасалумен қатар Қысатайдың жiгiтi шкафтан бiр бөтелке коньяк пен тағы бiр бөтелке зубровканы әкеп қойды.
– Неткен айтқыш тiл! Тiл емес, жүректiң лебi. Лүпiлдеп соққан ырғағы. Қандай нәзiк тереңдiк! – деп отырып, кiтап бетiнен көзi тайқи бере:
Ғашықтың тілі тілсіз тіл
Көзбен көр де, іштен біл…–
дедi.
Татьяна-хатының ырғағы мен нәзiк үнiне өз жанынан үн қосқан бiр жолдарды еске алды. Қыз бен жiгiт шерiне қызыққаннан шыққан сарынның басы едi.
Абайдың өзiнен өтiп бара жатқан дәурен. "Бiрақ сол күнде де осындай боп айтылған тiлдi естiп пе едiм?" деп бiраз ойланып қалды. Осы сәтте көз алдына екi сәулеттi жүз келдi. Өз өмiрiнде, әдейi бұған арнап, ағып түскен жұлдыздай боп елес бердi. Бiрi – жас жалынды Тоғжан жүзi, екiншiсi – жалынын мұңды жаны жеңген – Салтанат. Татьяна сөздерiн кешелер аударып отырғанда, Абайдың көз алдына осы екi жан кезек келгендей едi. Жалындап сүйсе де, өмiр ырқына сабырлы ақылмен амалсыз көнгендер. Осы Татьянадай боп, ғазиз бастарын тағдыр ноқтасына күйзеле жүрiп көндiрген жастар елестеген. Татьяна-хатының ұзақ бойында, Абай ойынша, олар шерi де қорғалап, ұялап, орын тауып тұр. Естiрлiк, мүлгiтерлiк күй. "Ұғарлық, сергек жүрек болса, осыған шомып көрсешi. Осы үлгi болар! Сезiнетiн жас табылар. Үлгi етiп көрсем нетер!" дейтiн.
Сондықтан да соңғы бiр екi күн бойында Татьянаны ақын өз елiнiң тiлiмен сөйлете бастап едi. Сөйлеткен сайын Татьяна майда қоңыр үн тауып, бұл тiлде де, нәзiк көркем күй толғап дiлмар жас, шебер-шерлi боп барады. Қазiр ұяң майда қызға Пушкин жазғызған хат пен өзi жаздырған хатты салыстырады. Кей жерлерi Пушкинше емес, қатаңдау. Бiрақ ол оқушының шалалығына амалсыздан берiлген баж. Сонда да ұғынар ма!
Абайдың көз алдына Көкбай, Мұқалар келедi. "Әй, мынандай сөзбен мұңданған Татьянаны олар да ұғар ма екен!" деп күдiктенедi.
"Евгений-Онегиннiң" осы беттерiнiң арасына салып қойған хат бар. Бiр нәрсеге ойы ауғандай боп, насыбайын атты да, Абай сол хатты алды.
Семей кiтапханасына барып, оншақты кiтап әкелген Баймағамбет осы хатты бiрге әкелген. Бiлiмдi досы Михайлов, Абайдың "Евгений-онегинге" сүйсiнiп жазған сәлемiне жауап айтыпты. Өзiнiң мынау хатында: "соңғы жылдарда " Евгений-онегин" әңгiмесi күйге де түсiптi. Пушкиннiң Татьяна, Ленскийлерiне сай күй дейдi. Петербург, Москвадағы саналы қауымның бiр тынысы сол болғандай деседi. Бiрақ керегi не, бiзге оны естуге тағдыр жоқ!" деген екен.
Хаттың осы жерiн қайта оқып отырып, Абай Ақылбай, Мұқаны тағы да еске алды. "Әдемi әнiмен" әриайдай, бойдай талайды" да бұлдап өткiзiп жүрген жазғандар едi деп күлiмсiреп отырып, бас жақта тұрған домбыраны ұстады. "Сол бишара бақалшылардың қолына бөз орнына торқа берiп көрейiншi осы!" дейдi. Сенiмдi шабыт келгендей.
Көзi жасаурай, ернi жыбырлай отырып, Ақшоқының қос биiктерiне анда-санда көз тастайды. Бiрақ қараған нәрсесiн бұл халде көрiп отырған көз емес. Ол қазiр ойдың көзi. Тербеле толқыған ақын толғауының көзi. Қолы iшек перненi термелеп, жебелей бередi. Кешке жатарда да, осы бiр сарынды алыс бiр ызыңдай, зейiнi шалып қап едi.
Қазiр сол саз есiне де, домбырасының шегiне де тап түсiп, орала кеттi. Тағы да тарта отырып, ақырын үн салып, күңiренiп көрiп едi, келген екен:
Амал жоқ, қайттім білдірмей,
Япырм-ау, қайтіп айтамын? –
деген екi жол, Татьяна сырының басы iркiлiп тұрып, шешiле бастаған сияқты. Тағы да, тағы да. Бiресе шынтақтап жантайып, бiресе тез қозғалып, құшырлана, малдасын құрып ап, арлы-берлi тебiренедi. Қос iшек бiрде баяу басса, бiресе шұғыл, қатаң үндерге ауысып, асып қайтып отыр. Соңғы екi жол қымбатқа түстi. Бiрақ о да оралды. Татьяна хатының үш аузын мүдiртпей айтып өттi. Қуанып отырып, насыбайын алып тастап, лезде тағы атты. Ендi бiрде қатты, бiрде баяу тартады, ұмытылмайтын сияқты. Бiр сәтте артына қарай, барлық мол денесiмен шұғыл айналып бұрылып қалды. Жүзi әзiл мысқыл ажарымен жарқ етiп барып, жылы қарап,а-баймағамбетке:
– Өй, сен неғып отырсың, не бiлдiң? – дедi.
Баймағамбет Абайдың шұғыл өзгерiсiнен бiраз дағдарып қап, бүлдiргесi тағылып болған тобылғы сапты сарбас қамшыны алақанына салып отырып:
– Мынау едi, Абай аға! – дедi.
– Мен не ғып отырмын, оны сездiң бе?
– Сiздiң ойыңызға бiр орыс күйi түстi ме деп отырмын.
– Ә, олай болса, о да бiлгенiң екен. Бар ендеше! Кiшкене-молданы шақырып кел! – дедi де, өзi тағы да жаңағы ырғағын тарта жөнелдi.
Баймағамбет тұрып есiктi ашқанда, ар жағында тыстан қайтып келе жатқан Әйгерiм көрiндi. Оның артында бөгде кiсiлер сияқтанған бiрнеше адамның басы байқалды. Қолдарында қамшылары, белдерi буулы, беттерi бiраз аяздаған адамдар. Өңшең тон, шекпен кигендер екен. Алдыңғы бiр-екеуi Тобықты үлгiсiнен бөлек, шошақ төбелi, алты сай Уақ тымағын киген адамдар. Соны Абай көзi шалып болғанша Әйгерiм де, бұл кiсiлер де үйге кiрдi. Абай домбырасының үнiнен ойын үзген жоқ едi.
– Түу, аяз келдi-ау! – дедi.
Әйгерiм тiксiнiп қап:
– Аяз жоқ қой, Абай-ау! Тiптi бүгiнгi күн май тоңғысыз! – деп таңдана қарады.
Абай:
– Ә, рас аяз екен десем, сендер екесiң! – дедi де, шет елдiң кiсiлерiмен амандасты.
Әйгерiм Абайдың талай жұмбақ сөзiнiң бiрi екенiн аңғарды да, күлiмсiреп тұрып, түкпiр үйге қарай кеттi.
Сөйткенше, қарсы үйде бала оқытып отырған Кiшкене-молда да келген едi. Абай соған қарап, елең еттi.
– Татьянаның хаты көшiрiппең? Ендi ол ән салатын болды ғой, бiлдiң бе? – дедi.
– Онысы афзал болған екен, көшiрiп қойып ем.
– Ендеше, Мұқа мен Мағашқа хат жазып жiбер. Екеуiне "Татьяна сәлем айтыпты, бiзбен де таныс болсын" дептi де! Мына Мұхаметжан қалаға бара жатқан шығар, сол сәлемiн ала барсын! – дедi.
Үй iшiнде тымақ, белдiгiн шешпей отырған бөгде қонақтар бұл сөздер не сөз кiмнiң жайындағы сөз екенiн ұққан да жоқ, ұғайын деп елең етiп, селт еткен де жоқ. Жалғыз-ақ, осылармен бiрге кiрiп, Абайдың төменгi жағынан кеп отырған Мұхаметжан бар едi. Кiшкене-молдамен қатар, Абайдың жаңағы сөздерiне құлағын түре тыңдаған сол ғана. Сұлу қызыл жүздi, қой көздi Мұхаметжан расында да қалаға бара жатқан.
Ол өзiнiң жөнiн сұрамай сезген Абайға бiраз таңданумен бiрге, жаңағы хат пен өлең жайын шын бiлгiсi кеп отыр. Мұхаметжан да Мұқа сияқты жақсы әншiмiн деген жiгiт. Оның үстiне, бұның өзiнiң де анда-санда өлең шығаратыны бар. Соңғы жылдар Абайдан тараған өлеңнiң бәрiн көшiрiп алып жаттап айтып жүретiн. Абай айналасындағы жас достың бiрi. Ол қазiр сыртқы киiмiн шешiп жатып:
– Абай аға, бұл ән салып жатқан кiм болды? – дедi.
Абай домбырасын қайта ұстап, "Татьяна-хатының" алғашқы үш аузын әндетiп бердi де, ендi қайтып бұл жайдан сөйлеспедi. Әлi күнге үнсiз отырған қонақтардың шаруасын сұрады.
Жаңағы бiр айтқаннан Абайдың әнiн үйрене алмай қалған Мұхаметжан, ән iшiндегi сөздiң төркiнiн жақсы сезген. Бұл күнге шейiн Абай шығарған өлең мен әннiң барлығын бiлем деп жүрген Мұхаметжан мына сөздi бұрын естiмеген болатын. Абайдың жаңағы аңғарына қарағанда бұны өзге жастар да бiлмейдi екен. "Маған жаттап бiлiп алып, соларға айтып бар дегенi екен ғой" дедi де, ендi өлеңiн де, әнiн де әбден бiлмек болды.
Мұхаметжан – Абайдың туысқандарының бiрi. Жасы кiшi болғандықтан, Абай өзi бермесе, "тағы айтып берiңiзшi" деп сұрай алмайды. Қазбалап тақымдай бергендi Абайдың жақтырмайтынын да бiледi. Сондықтан, "бүгiн Абай ағамның түстiгiне қалайын да, осыны бiлiп кетейiн!" деп, қарсы үйге кеткен Кiшкене-молданың артынан жөнелдi. Абай болса, қазiр ана қонақтардың сөзiн тыңдауға кiрiскен-дi.
Бұларға Абай: "шаруаларың не? Неғып жүрсiңдер?" дей отырып, бiр нәрсеге аса қатты таң қалды. Осыдан бұрын, әйтеуiр осы қыстың iшiнде, дәл осы қазiр қарсы алдында отырған үш кiсi – екi Уақ, бiр Көкше мынау киiмдерi, осынау түстерi, осындай отырыстарымен Абайдың алдында тағы бiр болып өткен сияқты. Мал дауымен келiскен. Сонда да ана Көкшенiң ұрысы – Тұрсын осылайша мөлиiп отырған. Қалғығандай боп, төмен тұқырып, жым боп отыратын. Сонда да мынау жоқшы Уақ – Сәрсеке мықиып, жұп-жуан боп жалпия жайғасқан. Дәл қазiргi сияқты. Тұрсыннан Сәрсеке мал даулайтын. "Бiрақ ол жолы малын алып, бiтiп тынып кетiп едi ғой!"
Өмiрдiң ұдайы айнығыш суреттерiнiң iшiнде, айнымас бiр қалыпты ұстанып, әр елден шықса да, бiр күйден жазбай жүретiн осылар ма? Немесе сол екi жерде көрген бiр халдiң өзiнiң бiрi шын, бiрi түс пе? Бұ неткен айнымаған ұқсастық? Мыналардың анадағы көрiнiсi мен қазiргi қалпын алғанда, тiптi ешбiр мезгiл өтпеген, уақыт қатып тұрып қалған сияқты ғой.
Абай Сәрсекенi тыңдай бастағанда, әуелде iшiнде осылайша жарысып отырған екiншi ой да бар-ды. Бiрақ бұл ой, Сәрсеке сөзiнiң бiр кезеңiне жеткенде, шешуi табылып барып, үзiлiп қалды. Ағаш келi-келсаптай тоңқылдақ үнi бар Сәрсеке:
– "Әнеугi алған малымды бойыма сiңiртпедiң. Абайдың алдына апарып қайта құстырдың. Ендеше мiне, саған қылғаным қылған, қайтесiң, тағы да алайын. Көрiп алайын сен Уақтың күшiңдi", – деп әдейi iстеп отыр. Егесiп iстеген iсi мұның. Ана жолда алғаны үш жылқы едi. Мынада бiр кiлем, бiр тонын арттырып, бес жылқы қып алып отыр. Егестiң iсi емей немене бұл, Абайжан – деп аяқтады.
Абай бар жайды ендi аңғарды. Түрiнен шынын бiлiп көрейiншi деп ұрыға қарап едi. Ол қызыл сеңсең тымақтың құлағын шарт байлап алған күйiнде, төмен қарап тұқырып қапты. Жуан тұмсығының ұшымен шоқша қара сақалының жарымынан артық жерiн көрсетпейдi. Абайдың қозғалысына көзiнiң астымен ғана қарап, мелшиiп тастай боп, түйiлiп алған. Сәрсеке айтып отырған дауға әлi жалғыз үнмен болса да, жауап қатқан Тұрсын жоқ. Оның сөздерiн өзiне жанасы жоқ бөгде сөздей санап, сырттай қарайды. Сәрсеке сөйледi екен деп қыңқ етер емес. Абайды үлкен би тұтып, тәртiп сақтағаны ма, болмаса, жоқшыға ұрының iрге бермеймiн деген қыры ма?
Абай бұның бетiн көрмек боп, ызғарлы үн қатты. Ұрының көзiн өзiне қаратпақ едi.
– Әй, сен не дейсiң? – дегенде ұрының қызыл сеңсең тымағы жай ғана қозғалып, қырыс жүзi Абайға ендi қарады. Дөңгелек келген, мығым денелi сары ұрының кiшкене сұр көздерi Абайға бiр-ақ рет жалт етiп қалды да, қайта сөндi. Тағы төмен тұқырды. Қабағының етi қалың, ұрты да бiраз салбыраған. Пiшiнi мен сырты кескен терек сияқты бiтеу, тұтас безбүйрек келген. Ол сәл отырып, бiр ырғалып қойып:
– Аб-бай аға, ән-неугүнi ғана, – деп тiлiн шайнап, әр сөзiн салмақтап, – та-қ о-с-с-ы Сәр-секе өз алдыңа әп-п-келiп ба-а-рр-ымды үй-ұ-п-п-ап бiр алды. Ол жолы т-т-өле дедiң, бұйыр-р-дың, бердiм. Ал ен-д-дi ос-со Уақ малы ұрланс-са, ақ-қай жоқ, ноқ-қай жоқ, әмiсе мен төлейiн де от-тырайын ба ос-ы? – деп бiр тоқтады.
Тағы ұзақ сүре дау, шыны қайсы, жалғаны қайсы? Осындай даулардың, осылар сияқты даугерлердiң таусылары, тынары бар ма, жоқ па? Тағы қағу керек. Сiресiп ұстасқан екi араздың шынына жетем дегенiңше, өзiңнiң де шыныңа жетiп боласың.
Тағы бөлiп кеттi. Жаңағы Пушкин қайда? Анандай боп, жiбек талдай ширатылған Татьяна сезiмi қайда қалды? Мөлдiр шындығымен, шыншыл жүрегiмен жаудырап тыныс алып тұрған Татьяна. Малын қуған даугер, кiсi малын жем қылған қияс ұры. Былыққан өмiрдiң бiтпес лаңы. Қажытып талдырасың-ау! Есiлiп, майысқан үнiң қайда, Пушкин сазы? Есiмде ме екен? – деп, алаң көңiлмен домбыраны алып, Абай бағанағы күйдi қайта iздедi.
Қос iшектi домбыра, ол сәтте шешен, тапқыр едi. Ендi тұсаулы аттай, күрмелiп қапты. Үнi тырым-тырақай. Әлгiнде ғана табылған ән, қазiр жоқ, ұмытылған. Сәрсекенiң жаңағы Тұрсын сөзiне қарсы айтқан дауын тыңдай отырып, бiрталай iздеп қарманса да, ән қайта оралар емес. Жылжып кеткен, ұстатпады. Домбыраны қайта тастады. Сәрсеке болса, күйiп сөйлейдi.
– Малымды тағы да алдың. Ұрым тағы сенсiң, Тұрсын, әдейi егесiп iстедiң. " мал қуатын, төлеу алатын немесiң ғой!" деп iстедiң де.
– Соқыр к-к-көргенiнен жаз-бас. Сен-нен басқа ел, сенiк-кiнен басқа мал құрыған ғой, тегi. Түп-птi сол бейсенбi түгiл бүк-кiл бiр ай атқа мiнiппе екен Тұр-рсын әуелi.
Екеуi ендi ашылып, шапшаң сөйлесiп, қағысып барады. Бiр кезек Сәрсекеден Абай: "айтушың бар ма? Iз, тоз айғағың бар ма" деп сұрап едi. Ондай дерек Сәрсекеде жоқ екен. Шынына жету соншалық қиын дау. Абай күрсiнiп, қабағын шытты да:
– Япырай, ағайын, осы басқа бiреудiң алдына барып тергетсеңдер қайтедi? Дауларыңда дерек жоқ. Бiрiн алдың десең, бiрiң алмадымнан басқаны айтпайсың. Қағу – тергеу керек. Менiң боса мұршам жоқ, уақытым жоқ. Көршiлерiң ғой, дау қапысыз боп, шыны қазыла түсер едi. Ана Ақылбайға барып, тергетсеңдер қайтедi? – деп өтiндi.
Бұған Сәрсеке де, Тұрсын да шалқалап болмады, " бар болсын, жоқ болсын, ақ болайық, қара болайық не де болса, дәл осы арада, өз байлауыңыз байлау болсын" дестi.
Абай осыдан соң ұрыға ажарлана қарап қатайып ап:
– Ендеше айт шыныңды, өлiп кетсең де айтшы! Алыппең мынаның малын, алмаппең? – деп, ашулы көзбен қадала қарап отыр.
Тұрсын сасқан жоқ, iле жауап қатты. Әдетiнше аузын керiп, сөзiн салмақтап айтты.
– Аб-бай аға! Сенiң алдыңда,өлсем шын-ыммен өл-лем деген сертiм бар. Мiнi құд-дай, мiнi құр-ран.
– Қайта, айтшы, әй! – деген Абайға, ұры жалт берiп көзiне көзiн қадап, тайсалмай сөйледi.
– Айтқ-қаным айт-тқан, Абай аға, ұр-ры болсам да сер-ртiммен өлем деген ұр-рымын. Мiне бар-рым шыным. Бұл жолғы мал-лынан с-сүт-тей ақпын! – деп тоқтады. Сеңсең тымағының маңдайын шапшаң қозғап, қайқайта қайырып ап, бетiн ашып салып, Абайға әлi де тiк қарап қапты.
Сөз осы. Ұрының бұл ажарын көрген соң, Абай одан көз аудармай бiрталай уақыт тесiле қарап отырды. Ұры да кiрпiк қақпай, көзiн Абай көзiнен тайдырған жоқ. Абай ендi өз iшiнен: "ұры болса да, мына пiшiн – шынның пiшiнi ғой" деп илана бастады. Бұл көзiн аударғанша, Тұрсын да сол мiз бақпастан, тастай боп, қыбыр етпей шаншылып отыр. Мұнысы да Абайға әсер еттi. Ендiгi кесiктi Абай, әдеттен тыс шапшаң айтты.
– Бәсе, бұл ұры болса да, сондай қаныпезер, шыны жоқ ұры емес. Адастырсаң адастым, Тұрсын. Бiрақ алда да көрiсер күн бар. Өтiрiк айтсаң кейiн өз обалың өзiңе.айтпадың деме, бiлдiң бе?! Бұл жолы сенi шынын айтты деп иландым! – дедi де, Сәрсекеге бұрылып байлау айтты. Мынада сенiң малың жоқ, Сәрсеке, басқадан iзде! – деп Сәрсекеге көз қырын бiр тастады да, сөзiн бiтiрдi.
Тұрсын тымағын ендi ғана қайтадан оңдап кидi. Басқа ләм деген жоқ. Сәрсеке де үн қатпады. Тек ендi ол төмен қарап тұнжырап қалды. Абай бұлардың сөзiн бiтiре берiп домбырасын қайта алып мыналарға:
– Ал сөздерiң бiттi. Ендi ас-суларыңды ана қонақ үйге барып iшiңдер! – деп, өзi домбыра ұстаған бойында кiтаптағы Татьяна-хатына қайта үңiлдi.
Сәрсеке мен Тұрсын орындарынан тұрды. Басында үйге келгенде Сәрсекенi жоғары отырғызып, өзi босаға жақта отырған Тұрсын қазiрде де шет ел адамы деп, жоқшыларды алдымен шығарып, өзi артынан кеттi.
Бiрақ қонақ үйге қарай беттегенде, бұлар бiр ұзынша қараңғы даланмен жүрiп өту керек едi. Сонда келе жатқанда Тұрсын, үн шығармастан аузын керiп тұрып, сылқ-сылқ күлiп алды. Үндемей, ұзақ күле бiлетiн әдетi бар-ды. Өзiне өзi қатты сүйсiнген кезiнiң бiрi болды.
Шынында ол бұл жолы үлкен артистiк iстеп шықты.
Күздiгүнi алысқа аттануға ерiнiп, көршi отырған Қанайдан үш жылқыны әкеп сойып алғанда, осы Сәрсекелер қуып жүрiп, Абайдың алдына алып келген. Сонда қағу үстiнде бұл бiр байлау жасап едi. Абай: "алдың ба, шыныңды айт, өлдiм!" деген. Талайдағы ұрыдан Абайдың, оп-оңай шынын айтқан ұры көргенi осы болатын. Сол арада:
– Ұрыдан менiң алатын парам – шындығы, – деген.
Тұрсын iшiне бiр нәрсенi түйiп келiптi. Екi ай уақыт өткiзiп жiберiп Сәрсекеден бiр-ақ күн iшiнде барып, бес жылқы әкеп жайластырып алған болатын. Бұл жолғы ұрлығын маңайдағы жанға сездiрмеген.
Және әдейi бiр қатты боран боп тұрған түнде барып iз-тоз қалдырмайтын кезде қағып кеткен. Сәрсекенiң ендiгiсi, құр сезiк болмаса, iзi де, айғағы да жоқ дау болған. Осындай жайларды ойлап, Тұрсын Абай алдына бұл жолы келерде: "ендi өлсем де танып өлем!" деп тас түйiн бекiнiп келген. Сол есебi дегенiне жетiп. Сәрсекенi де Абайды да қабат алдап шыққанына күлдi Тұрсын.
Бұл қонақтар кетiсiмен, Абай Татьяна әнiн қайта iздедi:
Амал жоқ, қайттім білдірмей...
Домбыраға ыңырана қосып көрiп едi, бағанағы ән әлi де жоқ, мүлде ұмытылған. Сөйткенше қарсы үйден шыққан бiрталай кiсi тағы үстiне кiрдi.
Бұлар Кiшкене-молда, бағанағы Мұхаметжан екен. Және осылардың алдында тоғызқұмалақтың ағашын бiр қолына ұстап, терi дорбашадағы тастарын бiр қолына алған Көрпебай кiрiп келе жатты.
Келгенiне үш-төрт күн болса да, Көрпебай Абайға тоғыз-құмалақтан әлi жөндеп ұтқызған жоқ. Соңғы күндердiң бiр қатты бәсекесi боп алған ойын бар. Кейде таңертеңгi шайдан түстiкке шейiн ойнағанда, бiр ойынды тауыса алмай айрылысатын. Кеше кеш бойы Абай кiтап пен жазу үстiнде болды да, ойын үзiлiп қалған. Ендi Көрпебай "тоғызқұмалақ" ағашын алып кiргенде, Абай: "тағы алаң кiрдi, қоя тұрайын" деп, Пушкин томының беттерiн жауып қойды. Көрпебайға:
– Құр, кешегiңнiң есесi ендi қайтпаса, сен ағалап тұрсың! – дедi.
Сары сүйектен iстелген жылтыр, жұмыр "құмалақтар" ұядан ұяға тоғыз-тоғыздан сырт-сырт түсiп жатты. Абайдың ұяларын да Көрпебай толтырып жатыр. Мұның қолы, ағаш үстiнен жүргенде, лыпыл қағып, қалқып жүрген сияқтанады. Ұяларға санап түсiрiп жатқан тастарды қандай қозғалыспен бөгелместен, дәл түсiрiп жатқанын байқау қиын.
Абайдың кейбiр қыстарда, үйде отырып қалғанда, әдейi шақыртып алып, жиырма күн, бiр айдай табан аудармай ойнап қалатын кiсiлерiнiң бiрi Мақыштың Смағұлы, не Марқабай болса, тағы бiрi осы Көрпебай. Iшiнде Абай бар, осы үш-төрт ойыншы бұл атраптағы басқа ойыншылардан озып, ағалап шыққан және өзара бәсекесi күштi ойыншылар.
Абай мен Көрпебай ойынға кiрiстi. Басында үш-төрт кезекте машықты бастаулар бойынша екi жағы да тез-тез жүрiп барып, екi-екi ұядан тас алысты. Әлi тұздық алысып, берiскендерi болған жоқ.
Қазiрде бұл ойынға Мұхаметжан, Кiшкене-молда, Баймағамбет те қадала қарап отыр. Мұхаметжан бағана қарсы үйге барған бетiнде, Абайдың өзi жазған қағаздан Татьяна хатын түгел көшiрiп бiр алып, артынан Кiшкене-молдамен салыстырып, бiрге оқып шыққан-ды. Молда бұл өлеңдi көшiрумен бiрге, жаттап та алған екен.
Татьянаның сөзiне құмартқан Мұхаметжанның қазiргi есi-дертi – жаңағы әндi қайта есту. Бiрақ Абай құмалаққа қадалған бетiнде, ойын аңғары ашылғанша, басқа нәрсенi ойға алатын емес. Сонымен жас әншi қалтасындағы қағазды алып, аузы күбiрлеп қайта оқып, басқа жолдарын iштен жаттап отырды.
Жат үн, жат тiлдi Татьяна бұрын бұлардың Абайдан да естiп көрмеген зарымен шерленедi.
– Соны сөз деген осындай-ақ болат та! – деп қалады. Абай әлi де үн қатпай, Татьянасын ұмытқандай боп, Көрпебаймен аңдысуда отыр. Мұхаметжан алғашқы екi ауыз өлеңдi жаттап та алды.
Ендi құмалаққа қарай түсiп, домбыраны қолға алып, ақырындап тартып iшiнен "Амал-жоқ-қайттымды" өзi бiлген әнге қосып көрiп едi. Әзiрге ол әндерге қосылмай жатыр. Өзiнiң атақты әнi "Ақ-қайыңға" салып көрдi, "Топай-көкпен де жағалатты. Созылмайды, көнбейдi. Баймағамбет мұның ненi iздеп отырғанын ана үйде-ақ естiп келген. Ендi Абайды осылай аударып көрем бе деп жағалатып, Мұхаметжанға:
– Немене, Татьяна "Ақ-қайыңды" бiлгiсi келмей ме, қалай? – дедi.
– "Ақ-қайың" ғана емес, тiптi бiз бiлген әнге жуысайын деп тұрған Татьяна көрген емен.
– Бәйiт, терме сияқты келте, шолақ әнге тез келе ме дейiм! – деп, Баймағамбет Абайға тағы қарап қойды.
Абай бұлар сөзiне ендi ғана көңiл бөле бастап:
– Солай деймiсiңдер! Татьяна болса, ол "Ақбала да болмас: Бағдат, Мысырдан, бәйiт те тiлемес! – деп бiр қойды да, көңiлденiп, көтерiлiңкiреп алып, бiр рет көшiп кеткенде соңғы тасы тарс берiп Көрпебайдың орта ұясының бiрiне түсе қалды. Сүйткенде Абай мәз болып, мол денесi селкiлдеп қатты күле жөнелдi. Көрпебай сасып, қабағын түйiп, томсарып қалды.
Құмалаққа қарап, отырған Кiшкене-молда:
– Хәйiр, тұздық бихисап жақсы тұзлық болды... – деп, Абаймен қоса күлдi. Көп есептiң соңында дәл осы жерде Абай кеп "бел басардан" тұздық алған.
Алғашқыдай емес, қасында отырған жiгiттердiң ненi тiлеп отырғанын Абай ендi аңғара түсiп:
– Баймағамбет-ау, Татьянаның бағанағы салған әнiн ендi қайта айтпай отырғанын көрдiң бе, – деп Мұхаметжанның домбырасына қол созды. Мұхаметжан домбыраны ұсынып, тiзесiнде жатқан қағазына үңiлдi.
Абай бұл жолы тартып жөнелгенде, таңертеңгi ән қаз қалпында қайтадан шапшаң ғана орала кеттi.
– Жоқ, ендi айтқысы келген екен! – деп, сүйсiне күле түсiп, – былай дептi ғой! – дедi де, үн қосты. Өз аудармасының екi аузын айтып өттi. Сол екiншi өлеңi бiте бергенде, түкпiр үйден келе жатқан Әйгерiм көрiндi. Ол Абайды таңдана тыңдай кеп, қасына отыра бердi.
Мұхаметжан екiншi ауыздың тұсында iшiнен Абайға қосылып байқады. Дәл осы кезде, өзiнiң бiр мол байын жағалай көшiп келе жатқан Көрпебай, Абайдың артқы ұяларын жағалап, сытырлата тас тастап кеп, дәл "көкмойыннан" тұздық алып қона түскенi.
Абай:
– Өй, мынау неғып кеттi!? – деп домбыраны Мұхаметжанға бере сап, қайтадан құмалаққа үңiлiп қалды. Мұхаметжан Әйгерiмге қарай жамбастай берiп, сыбырлаңқырап:
– Қап, мына бiреу, бiр жапырақ болған неменiң қылып кеткенiн-ай! – деп, Көрпебайға қатты наразы бола қарады. Әйгерiм:
– О не, шырақ? Не iстедi өзi? – деп құмалаққа үңiлдi.
– Абай ағамның мына бiр жаңа әнiн үйренiп кетейiн деп, әдейi жолымнан бөгелiп отыр ем! "Көкмойыннан" тұздық алдырған кiсi ендi бiзге неғып оралсын! – деп, күбiрлей сөйлеп, күйзелiп отыр. Баймағамбет те өкiнiп, басын шайқады. Әйгерiм Мұхаметжанға бұрыла қарады да:
– Кәнi ол қандай ән екен? Талайдан үнiңдi естiгемiз жоқ, түстiк жеп аттанарсың, өз ұққаныңды айтып бершi! – дедi.
– Ойбай-ау! Өзiм де бiр-ақ естiп ұстай алмай, "дәт" деп қап отырғам жоқ па, жеңеше-ау, – деп Мұхаметжан домбыраға жаңағы әннiң бас қайырмасын тыңқылдатып көрдi. Келмей жатыр. Абай бұл кезде өз кезегiн жүрiп, сәл босап отыр едi.
– Жоқ, терiс тартып отырсың, – деп, домбыраны қайта алды. Жаңағы әнiн үш-төрт қайырып тартып өттi. Мұхаметжан ендi домбыраны қайта алғанда, iркiлместен қатесiз тарта жөнелдi. Сол арада жаттап алған алғашқы екi ауыз өлеңдi әнге де салып жiбердi.
– Айта түс! – дедi Абай.
Рұхсат алып алған Мұхаметжан өзiнiң зор таза үнiмен ендi шырқап айта жөнелдi.
Тiзесiнде жатқан жазуына көз қиығын тастап отырып, барлық Татьяна-хатын iркiлмей айта бердi. Тоғызқумалақ тоқталып қапты.
Абай мiз бақпай, кiрпiк қақпай тыңдайды. Ол қазiр Ақшоқы биiктерiне көз жiберiп, Татьянаның наз-налысына ұйығандай. Өңi өзгерiп апты. Өзi сөйлеткен сөз, өзi жырлатқан әуен, ең алғашқы рет әрi жас, сұлу әрi әсем нақысты әншiнiң көлденең үнiмен айтылғанда, ендi Абайдың өзiн де қатты толқытады.
Тағы да Татьяна мұңын соңғы күндер өзiнiң жадынан шықпай жүрген Тоғжан, Салтанат мұңдарымен қоса, бiр өрiмдей сезiнедi. Қазiр олар ғана емес, Әйгерiм де бұның есiнде отыр. Кеше бiр күндегi ақын жары, дүниедегi ең жақын жары да, бұл терең наздан өз тiлiн тапқандай. Абай өзi аударған көрiктi жырдың кең шындығын, қазiр мынау әндi тыңдап отырып, ең алғаш рет қадалып тамашалайды. "Орыс қызы Татьяна қазақ қыздарынан да өз мұңдасын, өзiмен тағдыры бiр тұрғыластарын тауыпты. Тiлi, тәрбиесi, тарихтары бөтен болса да, адам нәсiлi көп тұста, ойымен, күй-халiмен, сезiм жалындарымен, тағдырымен бiр-бiрiне соншалық жақын-ау! Бауырлас, туыс-ау! Мынау әншi, ақын, қазақ жасына соны баян еткелi тұр!" деген ой Абайдың iшiн қуанышты бiр сенiммен де жарқыратқандай. Айналадағы жұртты ұмытып, Абай әсем әнмен iлесiп, ой сезiмiне бар ынтасымен берiлген едi.
Бұның ажарын байқап, үйдегiнiң бәрi де қыбыр етпей, Мұхаметжанның жүзiне ғана қарап қалыпты. Қазақ әнi емес. Бiрақ сондай бiр мұңлы шермен, ұғымды күймен ырғалған майда қоңыр, назды қоңыр толқып кеттi. Мұхаметжан: "ендi айрылып қалмайын, жадыма тоқып алайын" дегендей боп, тоқтамай айтады. Өз көңiлi де елжiрей сүйiнгендiк танытады. Татьянадай жасты көз алдында көргендей боп, терең сезiнiп ұғынған сияқты. Осы әнiнiң үстiнде ұғынды. Әнiн тоқтата бере:
– Тал бойыңды ұйытқандай, сорлы шерменде екен, ә? Мұны осыншалық күңiренте күйзелткен қандай ғана жан екен, Абай аға?! – деп, Абайға қарады.
Тыңдаушы өзгелер де бұл сұрауды аса орынды көргендей. Бәрi де Абайдың жауабын күттi. Өзгеден жеңiлдеу, шапшаң сөйлейтiн Кiшкене-молда:
– Е, оны айтқызып отырған Фошкин ғой! – дедi.
Мұхаметжан бұның қазiргi килiккенiн жаратпай қалды.
– Қоя тұрыңызшы, молдеке, Фошкин демей. Тiптi сол ақынның аты да сiз айтқандай емес!
Кiшкене-молда тағы да шапшаңдап:
– Е, ендi қалай екен! Мен бек дұрыс айтам, солай!
– Жоқ, Абай ағам Пушкин дейтiн сияқты едi! – дедi де, Мұхаметжан Абайға қарады.
Абай Пушкиннiң өмiрiн, өлiмiн қысқа баян етiп берiп, "Татьяна-хатына" қайта оралды. Мұхаметжанның жазбасын қарап, ойланып кей жерiн түзей отырды.
– Осы да жүрек мұңын жеткiзе бiлген тiл-ау! Шыны керек те, Пушкиндей ақынды қазақ баласы сен де, тiптi исi мұсылман ғаламы сен де, әлi көрген жоқсың. Не десең үй де! – деп, ойлана сөйлеп отыр.
– Иә, әйтеуiр, қыз байғұс шер-шеменiн айта бiлген-ақ! – деп Баймағамбет құптайды.
Көрпебай осы кезде құмалаққа таман тағы үңiле берiп едi. Мұхаметжан байқамаған боп, тiзесiмен құмалақ ағашты шетке таман ысырып жiберiп, Абайға қарап:
– Бiрақ ендi сол Татьянаның осындай үнi жауапсыз қалғаны әдiлет пе, Абай аға?! Жiгiт те бiр орай сөздi айтса мақұл болмас па, кеудесiнде жаны бар болса емiренбей тұра алар ма? – дедi.
– Бек дұрыс айтады Мұхаметжан. Гүмәнсiз дұрыс сөз осы, Абай! – деп, Кiшкене-молда да Абайдан тiлек еткен тәрiздi. Абай аз ойланып отырып:
– Ол да дұрыс екен. Онегиндi сөйлету керек болар! – деп бiраз отырды да, – әй, бiрақ ол өзi опасыз едi-ау, ә, – деп үндемей қалды. Пушкиндi қайта оқуға кiрiстi.
Сол күнi Абайдың үйiнде түстенiп алып, Мұхаметжан Семейге жүрiп кеттi. Абай бүгiнгi кеш бойы Пушкиндi тағы да қайта оқумен болған. Бүгiнгi күн анда-санда алаң еткен уақ жайлар болса да, Абайдың Пушкинге оқушы ғана емес, ақынша жақындасқан күнi. Туысын тапқандай боп, шабытты үн қосып, толғана бой ұрған күннiң бiрi. Түнде кеш пiскен еттiң алдында, Пушкин томын жауып жатып, Абай үй-iшiне естiртiп бiр сыр айтты.
– Дүниеге көзiмдi аштың-ау, Михайлов, қандай қазыналарға менi жетектеп әкелген едiң! Ендi менiң қағбам орнынан көшiп, күншығысым – күнбатыс, күнбатысым – күншығыс боп барады! Солай болса, болсыншы! – дедi.
Ас iшiп болған соң, үйдiң iшi жатпай, күндегi әдет бойынша, "Абайдан тағы бiр әңгiме шығар ма екен" дегендей боп ұзақ отырды. Алдында, шам жаққаннан асқа шейiн кiтап оқыған Абай ендi үйдегi жиын көңiлiн ескерiп, әсiресе бұның әңгiмелерiн телмiре күтетiн, бүгiнде атақты ертекшi боп алған Баймағамбеттi ойлап және Әйгерiмнiң де үнемi құрметпен ден қоятын күйiн еске алып, ендi бiр тың әңгiме айтып бермек болды.
Сонымен, түн ортасына шейiн мiз бақпай.қадала қарап бұны тыңдаған мәжiлiске осы кеште Абай француз жазушы Александр Дюманың атақты романы "Үш- мүшкетердi" қызық әңгiме етiп, ұзақ баяндап отырды.
2
Бүгiнгi кеште Семей қаласының күнбатыс жақ шетiндегi Таңжарық деген ұсақ саудагердiң үйiнде, бiрталай жастың басы қосылды. Таңжарық үйi – Абайдың тағы бiр туысқаны Қысатай деген жас жiгiттiң пәтерi. Қысатай қырдағы дағдысымен қалада да қонақшыл, көпшiл болатын. Өзi аз сөйлейтiн, момын жас болумен бiрге, ол маңайына көп адамды жинап, көңiлдi мәжiлiс құруға әрқашан құштар.
Бұның бүгiнгi қонақтары Абайдың жақын туыстары мен ақын, әншi жастар.
Сол жиындағы дағдылы қонақтың бiрi – қазiрде қалың қара сақалды болған Шұбар. Көкбай мұсылманшаға жетiк болса, бұл бiр жағынан орысшаны да бiле бастаған. Абайша өздiгiнен iзденiп, орыс кiтаптарын да қарай жүретiн. Абайдан жастары кiшi Көкбай да, Шұбар да оның алдында көп жазылып сөйлемейдi. Бiрақ ол жоқ жерде өздерiн "өзге қазақтың бiлгiш, дiлмар дегенiнен кем емеспiз", деп ойлайтын. Шұбар – сәндi киiнетiн, сыланған, кербез. Жаңада сатып алған алтын сағатының алтын бауы қара желетiнiң омырауында жарқырай салбырайды. Ол тартына сөйлейдi, бiрақ сөйлесе iрге бермей, iле сөйлегiш, мысқылшыл.
Бұлардан басқа қонақтың бiрi – ең жас қонақ, Абайдың аса жақсы көретiн баласы Мағауия. Ол – арықша бiткен, аппақ сұр, сүйкiмдi жас. Биiк, кең ақ маңдайы да, жоталы келген қырлы сұлу мұрны бар, өзге жиын iшiнде бұны бiр оқу бiлiммен ағарған жан сияқты көрсететiн. Жасының өзгелерден кiшiлiгiне қарамай, ол мынандай мәжiлiс iшiнде қай сөзге болса да батыл кiрiсiп, тең боп араласып отырды. Бұлардан басқа алты-жетi кiсiнiң iшiнде атақты әншi – Мұқа бар. Боздай шығатын зор үндi Мұқа – биiк денелi, ақшыл жүздi, келбеттi жiгiт. Оны осыдан екi жыл бұрын, әрi әншi, әрi домбырашы, скрипкашы болғандықтан, Абай Уақ iшiнен көшiрiп, өз қолына алған, Мағауияға жолдас етiп берген болатын. Бұған тақау отырған – Ырсайдың Ысқағы. Оның да өз өнерi бар. Көкбай, Мұқалар қазақ өлеңi мен әнiн, қазақ шежiресiн айналдыратын болса, Ысқақ бiр жағы Абай арқылы, бiр жағы өз бетiмен iзденiп, оқып-тоқуы арқылы ұдай араб, парсы хиқаяларын "жадына жиған" жас. Ол бiлмеген "Жәмшит", "Қаhарман-қатран", "Рүстем-дастан", "Бақтажар", "Мың-бiр-түн", "Көрұғлы – Сұлтан" әңгiмелерi жоқ деуге болады.
Осы жиын жаңа ғана бастары қосылып, қона жатпақ боп, атшыларын пәтер-пәтерлерiне қайтарысып жiберген. Ендi әзiл әңгiмеге кiрiсе бергенде, ауыз үйдiң есiгi шалқасынан ашылды. Таңжарық үйiнiң үлкен сары самауырыны екi иiнiнен буы бұрқырай төргi үйге кiрiп келедi екен. Саудагердiң толық, ақ денелi кербез келiншегi самауырды бiр бөлмеде есiктен төрге шейiн жайылған жұмсақ көрпелер, көп жастықтар бар. Солардың үстiнде көсiле, шынтақтай отырған қонақтар ендi көтерiлiп, малдастарын құра отырып, дөңгелек үстел мен самауырға орын берiстi. Үстел үстi жасалумен қатар Қысатайдың жiгiтi шкафтан бiр бөтелке коньяк пен тағы бiр бөтелке зубровканы әкеп қойды.
You have read 1 text from Kazakh literature.
Next - Абай жолы - 55
- Parts
- Абай жолы - 01Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4226Total number of unique words is 208734.6 of words are in the 2000 most common words50.4 of words are in the 5000 most common words58.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 02Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4238Total number of unique words is 213935.4 of words are in the 2000 most common words49.6 of words are in the 5000 most common words57.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 03Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4296Total number of unique words is 204035.8 of words are in the 2000 most common words51.2 of words are in the 5000 most common words58.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 04Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4202Total number of unique words is 218933.8 of words are in the 2000 most common words48.8 of words are in the 5000 most common words56.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 05Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4223Total number of unique words is 208433.1 of words are in the 2000 most common words46.6 of words are in the 5000 most common words54.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 06Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4191Total number of unique words is 203633.8 of words are in the 2000 most common words50.3 of words are in the 5000 most common words57.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 07Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4168Total number of unique words is 214435.4 of words are in the 2000 most common words51.1 of words are in the 5000 most common words58.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 08Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4200Total number of unique words is 208034.3 of words are in the 2000 most common words48.5 of words are in the 5000 most common words56.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 09Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4165Total number of unique words is 215233.9 of words are in the 2000 most common words48.4 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 10Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4220Total number of unique words is 208335.3 of words are in the 2000 most common words49.3 of words are in the 5000 most common words57.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 11Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4318Total number of unique words is 209336.9 of words are in the 2000 most common words53.1 of words are in the 5000 most common words61.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 12Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4267Total number of unique words is 219234.2 of words are in the 2000 most common words48.6 of words are in the 5000 most common words56.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 13Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4287Total number of unique words is 221932.2 of words are in the 2000 most common words46.5 of words are in the 5000 most common words54.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 14Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4236Total number of unique words is 215732.5 of words are in the 2000 most common words47.3 of words are in the 5000 most common words54.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 15Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4187Total number of unique words is 217731.2 of words are in the 2000 most common words45.8 of words are in the 5000 most common words53.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 16Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4322Total number of unique words is 223834.4 of words are in the 2000 most common words49.9 of words are in the 5000 most common words56.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 17Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4288Total number of unique words is 211834.1 of words are in the 2000 most common words48.1 of words are in the 5000 most common words55.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 18Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4232Total number of unique words is 212034.0 of words are in the 2000 most common words48.9 of words are in the 5000 most common words55.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 19Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4259Total number of unique words is 219334.1 of words are in the 2000 most common words48.3 of words are in the 5000 most common words56.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 20Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4317Total number of unique words is 218635.4 of words are in the 2000 most common words50.9 of words are in the 5000 most common words58.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 21Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4214Total number of unique words is 220732.9 of words are in the 2000 most common words47.6 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 22Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4322Total number of unique words is 219534.3 of words are in the 2000 most common words48.9 of words are in the 5000 most common words57.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 23Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4248Total number of unique words is 223633.3 of words are in the 2000 most common words47.9 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 24Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4212Total number of unique words is 220835.5 of words are in the 2000 most common words50.8 of words are in the 5000 most common words57.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 25Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4147Total number of unique words is 214833.1 of words are in the 2000 most common words47.3 of words are in the 5000 most common words55.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 26Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4151Total number of unique words is 227431.9 of words are in the 2000 most common words46.6 of words are in the 5000 most common words54.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 27Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4194Total number of unique words is 215825.7 of words are in the 2000 most common words37.6 of words are in the 5000 most common words43.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 28Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4389Total number of unique words is 219127.4 of words are in the 2000 most common words40.5 of words are in the 5000 most common words46.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 29Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4368Total number of unique words is 227725.0 of words are in the 2000 most common words36.6 of words are in the 5000 most common words42.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 30Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4194Total number of unique words is 225825.1 of words are in the 2000 most common words36.2 of words are in the 5000 most common words43.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 31Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4256Total number of unique words is 220525.4 of words are in the 2000 most common words37.0 of words are in the 5000 most common words43.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 32Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4252Total number of unique words is 222626.3 of words are in the 2000 most common words39.0 of words are in the 5000 most common words45.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 33Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4244Total number of unique words is 213925.9 of words are in the 2000 most common words37.6 of words are in the 5000 most common words44.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 34Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4154Total number of unique words is 223124.5 of words are in the 2000 most common words35.2 of words are in the 5000 most common words41.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 35Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4159Total number of unique words is 228324.2 of words are in the 2000 most common words36.4 of words are in the 5000 most common words42.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 36Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4026Total number of unique words is 220624.0 of words are in the 2000 most common words34.8 of words are in the 5000 most common words40.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 37Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4136Total number of unique words is 220925.4 of words are in the 2000 most common words37.5 of words are in the 5000 most common words44.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 38Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4226Total number of unique words is 220924.9 of words are in the 2000 most common words36.5 of words are in the 5000 most common words42.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 39Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4160Total number of unique words is 218425.8 of words are in the 2000 most common words36.5 of words are in the 5000 most common words42.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 40Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4119Total number of unique words is 228324.2 of words are in the 2000 most common words35.8 of words are in the 5000 most common words41.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 41Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4247Total number of unique words is 227024.2 of words are in the 2000 most common words36.6 of words are in the 5000 most common words43.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 42Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4216Total number of unique words is 231424.4 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words42.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 43Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4134Total number of unique words is 204726.6 of words are in the 2000 most common words37.1 of words are in the 5000 most common words42.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 44Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4225Total number of unique words is 222225.1 of words are in the 2000 most common words37.0 of words are in the 5000 most common words43.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 45Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4230Total number of unique words is 217825.6 of words are in the 2000 most common words38.4 of words are in the 5000 most common words43.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 46Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4036Total number of unique words is 218726.1 of words are in the 2000 most common words37.4 of words are in the 5000 most common words43.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 47Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4153Total number of unique words is 206625.3 of words are in the 2000 most common words37.3 of words are in the 5000 most common words43.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 48Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4077Total number of unique words is 216824.9 of words are in the 2000 most common words35.9 of words are in the 5000 most common words41.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 49Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4132Total number of unique words is 222025.2 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words42.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 50Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4044Total number of unique words is 212225.2 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words41.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 51Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4197Total number of unique words is 224724.0 of words are in the 2000 most common words34.5 of words are in the 5000 most common words40.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 52Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 3828Total number of unique words is 202725.0 of words are in the 2000 most common words35.3 of words are in the 5000 most common words42.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 53Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4225Total number of unique words is 226626.7 of words are in the 2000 most common words38.5 of words are in the 5000 most common words44.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 54Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4249Total number of unique words is 208125.5 of words are in the 2000 most common words37.4 of words are in the 5000 most common words43.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 55Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4136Total number of unique words is 217825.4 of words are in the 2000 most common words37.8 of words are in the 5000 most common words44.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 56Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 1428Total number of unique words is 90732.5 of words are in the 2000 most common words45.1 of words are in the 5000 most common words51.5 of words are in the 8000 most common words