Latin Common TurkicEach bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
Абай жолы - 30
Total number of words is 4194
Total number of unique words is 2258
25.1 of words are in the 2000 most common words
36.2 of words are in the 5000 most common words
43.2 of words are in the 8000 most common words
– Қылаңдап атқан таңменен, бозторғай шырылдамастан тұрып, бәйбiшелер жатқанша, ақ үйлер түндiгi жабылғанша, бiр сәтке тiзе бүгiп отырмай, елдiң бәрiнiң соңынан жатамыз. "Ел жатса да енекем жатпайды"– бiз ғой. Жаз да, қыс та сарп ұрып жүргенде, Айғыздың маған қойған аты – сарала етек күң. Ән деймiз, ән бiздiң не теңiмiз бопты? – деп, екi мұңды өз бастарындағы ауыр еңбек, өнiмсiз бейнет күйiн күңiрентедi. Құнанбайдың үлкен аулында малшы қатындарды, ас пен сауынды басқаратын қатал тоқал Айғыздың бұлар басына салған әлек бейнеттерiн шағады.
Осы қара үйге жалғас үш қанат жыртық лашықта дәл осы кезде алыстан шырқаған әндi ести түсiп, Есбикенiң қызы Сақыш жыртық жабу үстiнде қырық құрау болған ескi көйлегiнiң тiзесiн жамап отырып, үн сала алмай, қыстығып жылайды. Бұйра шашты қайғылы басын қос тiзесiне басып, өзiнiң сорын шағып жылайды. Көп тiлегi де жоқ. Тым құрса анау кетiп бара жатқан кәрi кемпiр Иiстей ғана әншiлер үйiне барып, босағада отырып-ақ, сығалап-ақ, жабықтан баспалап-ақ, үй iшiн көрiп тұрып тыңдаса болар едi. Бiрақ, кеше Айғыз айтты деп, Қалиқа келiп, қатты тыйым салып кеттi.
– Есбике күңнiң, Бәшiбек құлдың сiңiрi шыққан қызы жаман түйенiң жабуындай, жалбыраған қайыршы киiмiмен ақ үйлер жаққа келмесiн. Ән не теңi, шықпасын үйiнен! – деп кетiптi.
Ән ауыл үстiнде самғап тұр. Бiрақ оны тақап тыңдай алмай, алыстан шөлiркеп, арманды боп жүрген тек Есбике, Баяндар ғана емес. Желi басында ертеден қара кешке бие сауған Бүркiтбай да қасындағы көмекшiсi бала жiгiт Баймағамбетке әр биенi саууға отыра бере ауыр-ауыр кейiстер, мұңдар айтады.
Ақырын ғана қоңыр үнмен, бөгде бiреулер естiп қоймасын дегендей, жалтаң көзденiп айтады. Түксиген сары қасы бар, өткiр көк көздi бала жiгiт Баймағамбет, қарт Бүркiтбайдың мұңын соншалық ден қойып тыңдайды.
– Ән салады! Күндiз-түнi ән салады. Сол жаз бойы қонақ болған әншiнiң жүзiн Бүркiтбай әлi көрдi ме десеңшi! Жоқ, жоқ, жоқ! Көруге мұршам кәнi!
Құлқын сәрiден әкелiп байланған елу биенi күнiне он сауамын. Желi басына байлаулы құлынмен бiрге байланып, арқандаулы аттай күнiм өтiп келедi. "Ұлжан үйi қымызсыз болмасын, Айғыз үйiнiң сабасы толы тұрсын, қонақ үйде екi саба емiзiктеп тұрсын, Қалиқанiкi қымызсыз болмасын" деп-ақ құртты.
Ымырт жабылғанша, өзiң көрiп жүрсiң, бұл ауылдың биесi ағытылмайды. Биенi ағыта сала шешiнуге мұршам жоқ, үйге бара жығылам! – дейдi. Алыстан ән шырқай түскенде, Бүркiтбай шала-шарпы естiп тоқтап қалады да, шелегiн көтерiп келесi биеге қарай жүредi. Баймағамбет, ноқталы құлындардың бiрiн апарып байлап, бiрiн шешiп әкелiп, енесiне жағыздырғанда, алыстан ән елесiн тыңдай түседi.
Келесi сәтте, биенiң бауырына тағы кiре отырып, екi қолы жыпылдап, қос емшектi тартып жатып, тағы да өзiнiң ауыр мұңын айтып жатқан ашаң жүздi, қартаң Бүркiтбайдың шерiн тыңдайды. Жиырма жыл, табандаған жиырма жыл Бүркiтбай бие сауыпты. Шыр бiткен Бүркiтбай болсайшы. Айғыз бенен Қалиқа бiр тостаған қымыз жұтқызса, "құлқының құрғыр" деп, сұғын қадап тұрып, зәрiн қоса жұтқызады.
"Атау кереңдi iшкiр, саумал iшсең жетпей ме, сауғаныңнан бұрын қымызды өзiң құртасың"– деп қақылдап тұрғаны. Мен босам, екi тiзем сары су, шор боп барады. Екi қолым, осы сауыннан, сарып болған қойдың аяғындай, әбден желге толып болды. Түнде жатқанда, аяқ-қолым қақсағанда таңды таңға ұрамын. Баймағамбет Бүркiтбайдың күндегi сауыншы көмекшiсi болмаса да, оның, қол-аяғының аурулығын бiлушi едi.
Өзi адамға жаны ашығыш, бауырмал қалпымен Бүркiтбайға кейде ақыл айтып көмек еткiсi келедi. Қойсаңшы, тастасаңшы осы сауыны құрғырды. Басқа бiрдемесiн iстесең болмай ма, Бүке! – дейдi. Бүркiтбай күлейiн десе де, кейiстi жүзi жадырай алмай, тек ащы мысқылмен жымия түседi. Ой, байғұс бала-ай! Тастамаймын деймiн бе, бiрақ қайда барып, не кәсiп ете аламын.
Балаларым, Бейсембай мен Ағай боса әлi жас. Өзiм басқа еңбекке, мынау тобан аяқ болған күйiмде, шор болған дiмкәс күйiмде неге жараймын? – дейдi. Ауылдан әлi де ән, әсем шырқау ән самғап келедi. Кейде үзiле жаздап, әлсiз баяулап бiр кетiп, кейде қайтадан қара үйлер жақ шетке, желi басына, бұлақ жағасына тағы шырқай жетiп, талай жанды әр алуан толқынға салады.
Бiрден мұң, бiрден көздiң жасын, бiрден ауыр арман "аh ұруын" тудырады. Өзен жағасында қолау тайға мiнген қоңқақ мұрын, арық бала Байсүгiр тайының шоқтығына еңкейе жабысып, ауылдың сыртына тақап кеп, ән тыңдап тұрып қапты. О да бай аулдың сонау шетiндегi төрт қанат, тозған, құрым үйдiң қозышы баласы.
Осы ауылдың баяғыдан бергi кедей көршiсi, қазiр құяң болып, жер төсекте сарғайып, инелiктей қатып жатқан қартаң ғарып Байторының баласы. Қозыға елең-алаңда кеткен бала, аузына ас та тимей, аш жүрсе де, ән тыңдауда аштығын ұмытып, тайының үстiне жабысып, ұзақ тұрып қапты. Ауылға келiп, тайдан түсiп, үйге тақап тыңдай алмайды.
Ауылда қой жатыр. Қосақты қойдың арасында шелегiн көтерiп, ыстық күнге маңдайы шыжып сауын сауып, бүкшеңдеп жүрген қартаң шешесiнiң бойын Байсүгiр анда-санда бiр көредi. Ауылға келсе қозы жамырап кетедi. Олай болса, мұның кiшкентай басына одан ауыр пәле жоқ. Биыл жазда екi рет байқамай қозыны жамыратып алып, Майбасардан естiген сөгiсi, жеген таяғы да есiнде болатын.
Қазiр қалың қозы Барлыбай суының жағасында тыныш жатқандай едi. Жамырамас деп сенген бала тайымен желi басына тақап кеп, әндi тыңдап тұр. Мөлиген күйде ұзақ тұрып қалды. Шаршау мен жалғыздықтан қажудың салдарынан, жас бала өзiн-өзi ұмытқандай. Түс пен ояудың арасында белгiсiз, ұзақ тұрыпты. Ән үнiнен басқа үндердi есiнен шығарып жiбергендей. Осы халде тұрғанда артына ақырып келе жатқан, ашулы, қатал үн шықты. Жүйрiк, семiз атпенен екпiндетiп, ақырып, айдын атып келе жатқан – тағы Майбасар екен.
Әкеңңiң... Әнде басың қалғыр, сен сүмелекке де ән керек пе! Көзiңдi ағызайын! – деп ұзын жабық қамшысын иiре көтерiп келедi. Есi шығып, шошыған бала, оқыс қорыққаннан, ауытқып түсiп қала жаздаған едi. Жалт қарай бере, Майбасардың ашуының себебiн де көрдi. Әлгi бiр әзiрде өзен жағасында жайғасып жатқан қалың қозы, ендi өзендей ағып, көп үнмен маңырап ағып, ауылға тақап қапты. Ауылда қосақтағы қойлар да маңырап жатыр екен.
Сол қозыны қарамадың, жамыраттың деп, зәрiн шашып келген Майбасар, Байсүгiрдi қамшымен тартып-тартып жiбердi. Аямай ұрған қамшы арқасын қылышпен тiлгендей тызылдатып өткенде, жүдеу баланың шошыған айғайы да, көзiнiң жасы да бiрге шықты. Ағатай-ай! Ағатай, өлтiремiсiң! – деп, тайынан домалап түстi. Майбасар балаға ақырып, ұрысып, тұқым-тұяғынан түк қалдырмай боқтап, аттың бауырынан алып сабап жүр.
Құнанбай қажыға кеткелi бұл ауылдың үй iшi билiгi қатал, тәкаппар Айғызға ауысса, сыртқа ат үстi – "бас-көзi" Майбасар болатын. Ол, Құнанбай жоқта, малшы, құсшы бейбiтсiп, аяқсып кетпесiн деп, соңғы жылдар осы ауылдың жылқышы, қойшы, түйешi, биешi, қозышыларына шейiн, қоныс сайын бiр-бiр сабап шошытып, ығыртып жүретiн. Байсүгiр, сондай Майбасардың қырына биыл жазда мiне осымен үшiншi рет iлiнiп едi.
Қозы жамырап кеттi. Баланы шыңғыртып сабап, атын борбайлап Майбасар әлi ақырып жүр. Ауылда қой сауып отырған Байсүгiрдiң кәрi шешесi, сабалып жатқан баласына жаны ашып, қолындағы шелегiмен, жан ұшырып жүгiрiп келедi. Баласын Майбасар тағы сабап жүргенiн үйде жатқан Байторы да естiп, тұра алмай дөңбекшидi.
– Тiлеуiң құрғыр-ай! Қаршадай баламды тағы шырылдаттың-ау қан iшер Майбасар! – дейдi.
Қозының жамырағанын Байторының сақ құлағы бағана сезген. Жас баласы "ұйқысы қанбай ерте кетiп, далада ұйқтап қалып жамыратты ма, не тайдан жығылып қалды ма" деп жатыр едi. Жаңа қатынының: "тағы сабады-ау ананы. Аттың бауырына алып жүргенiн қарашы Майбасардың қаршадай баламды, сорлыны, соры қалың бейбақты" деп, жүгiрiп кеткенiн де Байторы үйде жатып естiген-дi. Қой қотан ортасында қосақталмай, ауылдың осы қара үйлер жақ шетiнде, сыртында Байторы үйiне жақын жерде сауылып жатқан-ды. Ақ үйлер жағынан у-шу алыс босын деп, Айғыз, Қалиқалар қойды осы қара үйлер жақта сауғызатын.
Сартөсек боп, жайдақ жердегi құрым шоқпытқа желiмдеп жапсырғандай боп жатқан Байторы өзiнiң ауруын бiр қарғайды.
– Осы қу ауруды сенiң жылқыңның соңында, қар төсенiп, мұз жастанып жүрiп алмап па ем, Өскембай баласы! Шық түскен, боз қырау түскен күздiң қара суық түнiнде қораңның шетiнде, қойыңды күзетем деп алмап па ем! Қуарған Майбасар, ендi өзiмнен өтiп, қаршадай жас балама жеттi ме зәрiң? Менiң тұқымымнан тұқымыма жеттi-ау сенiң тозағың. Құдай – құдай емес, сен болдың ғой менi қырына алған қу құдай, шұнақ құдай! Тозақ отында күйдiрген, жолың болмағыр, Майбасар! – деп, иегi кемсеңдеп, қабағын тыржита, көзiн жұмып, бүктүсiп, өз басын, қос жұдырығына соғып, үнсiз жылап жатты Байторы.
Айғыз бен Қалиқаның кәрiне қарамай, ән тыңдауға кеткен Иiс кемпiр қонақ үйлерге жеткен-дi.
Бұл үйлер бар ауылдан бөлек. Ерекше сый қонақ күткен үйлерге ұқсайды. Төрт үйдiң арасында да кермелер тартылған. Алты қанат, кестелi үйдi ортаға ала жайғасқан бiр топ үйдiң бәрiнiң жанында үюлi ер-тоқым көп. Дағдылы еркек ер-тоқымдарынан көрi әйел мiнетiн қоқан ерлер молырақ. Кермедегi аттар жоғына қарағанда, бұл үйлердiң қонақтары қазiр емес, бұрын келгенге ұқсайды.
Дәл осы үйлер тұсында тыста жүрген адам аз. Тек көп жерошақтың басында ғана әлденеше қазан асқан және үлкен сары самауырларды түтiндете қайнатқан үнсiз әйелдер көрiнедi. Жыртық киiмдi екi-үш тезекшi, қазаншылар жүр.
Қонақшыл төрт үйдiң қазiргi сәтте үшеуi бос тұр. Барлық жұрт ортадағы үйде екен. Қалың елдi қасына жиған ән әлi шырқай түсiп, ырғала толқиды.
Жерошақ басындағы асшыларға тақап қалған. Иiс самауырға тобылғы салып тұрған қызыл келiншектен:
– Жаңа келiн, жас келiн ән салды ма? – деп сұрады. Келiншек:
– Е, ән салды. Қорғанар деп пе ең? Айтқызбай да қоймас! – дедi.
Иiс тамсана таңданып сөйледi.
– Ана бәйбiшелер жақтырмай жатыр едi ғой. Ауылға келiн боп түспей жатып ән шырқамасын, тәйтiк болмасын!" деп, тыйып тастапты деп едi ғой.
– Олар айтпа десе, мұндағылар айт дейдi. Еркiне қоймайды.
– Айтса екен, айналайын.
– Тағы бiр соның лебiзiн естiсек екен! Өзi де жiбектей есiлген кiшiпейiл ғой! – деп, екiншi кемпiр де қостады.
– Бәрiнен де көршi-қолаңшыға қандай? "сiз, бiз" деп бауырыңа кiрiп, жылы ұшырап тұрады! – десiп, кексе әйелдер жаңа келiнге жақсы бейiл бiлдiрдi. Сол жас келiннiң күтушiсi, жаңағы қызыл келiншек Злиха өзi де сүйсiне түсiп:
– Мiнезi сондай кiшiпейiл, сондай жақсы. Бiрақ анау үйлер "аспасын, шаңыраққа қарасын!" деп жазғырып жатыр! – деп, сыр айтқандай сыбырлап сөйлегенде, өзге әйелдер таңдай қағып:
– Келмей жатып па?
– Алда, күндес-ай!
– Айтар, Айғыз бен Қалиқалар!
– Есiл әсем келiн-ай! – дестi.
– Бiрақ оларына пысқырған кiсi көрiнбейдi мұнда. "Айт, шырқа! Артықсығандар шенiңе iлесiп көрсiн! Iркiлме!" деп, күндiз де, түнде де айтқызады, қайта! – деп, Злиха сүйсiнiп, сықылықтап күлiп жiбердi. Келген әйелдер үй жақтан тағы шырқаған әнге оралып, солай басты.
Бұл көршiлер әңгiме еткен "жас келiн", "әншi келiн" – Әйгерiм болатын.
Қалың қонақ жиылған отау да соның үйi.
Абай Әйгерiмдi осыдан үш ай бұрын ұзатып әкелген едi. Қазiр басында желегi бар келiншек қалың қонақ ортасында, Абай қасында отыр.
Бұл екеуiнiң осы жолғы қонағы да өзгеше. Ол – өңшең қыз-келiншек пен бозбала. Жиын бастығы Абай болып қазiргi сәтте мына ауылдың өзге тiрлiгiнен оқшау бөлiнген бiр топ тәрiздi. Ызғарлы, қатал, жуан ауылдың шырқын әнмен, өнермен бұзып отырған топ. Сол үшiн бұл үйлердi сыртынан Майбасар, Айғыз, Қалиқалар шиқандай көредi. Алыстан жазғырып, аулақта кекетiп жүр. Осы үйлерге келем деген ауыл адамдарына зекiп, ұрсып, жолатпайды.
Өз үйлерi сондай жиренiш, жаттық қоршауында тұрса да, кiшкентай ғана өнер аралындай болса да, оны елеген Абай жоқ. Жайлаудағы ең әншi, өнерлi жастарды жиып әкеп, соларға бар бейiлiн берiп отыр. Осындай ойын-сауық жиынның ортасында ең қадiрлi бiр топ қонақ бар. Шет елден келген қонақ. Бұлар – қазiр төрдiң тап ортасында, жағалай көрпе үстiнде, үлкен ақ жастықтарды шынтақтаған сал серiлер. Солардың iшiндегi ең көрнектiсi және бар жиынға қадiрлi, сүйiктiсi – мынау қос iшектi домбыраны безiлдетiп отырған орта бойлы, қызғылт жүздi, кең ақ маңдайлы, нұрлы жiгiт. Ол – Арқаға аты шыққан, бүкiл орта жүздi асыл саз, әсем әнiмен ұйытқан Бiржан-сал.
Тобықты iшiне сонау алыс Көкшетаудан келген, сирек, сый қонақ. Өзi ақын, өзi әншi, өзi серi Бiржан. Үстiнде қара мақпал, кең, жеңiл шапаны бар. Омырауы ағытылған, "серi жаға", ақ көйлектiң сыртынан киген сарғылт түстi, қытайы жiбек кемзалы бар. Оқалы тақиясының жiбек шоғы ырғала түседi. Құйқылжыған әнiне қалың жиын қыбыр етпей ұйып, мүлгiп отырғанда, кербез әншi де, жүзiне бiр жылтыр майда рең бiтiп, нұрлана құбылады
Баласы Қожағұлдың Біржан салмын,
Жұртыма зияным жоқ жүрген жанмын.
Кісіге өзім қатар бас ұрмаймын,
Өзім ақын, өзім сал, кімге зармын... –
деп бiр кетедi.
Әншiнiң "Бiржан-сал" атты осы бiр әнi өзiнiң майда қоңыр, сырлы қоңыр сазымен бастала жөнелгенде, өзге көп жұрт iшiнде демiн тартып, қатып тыңдаған кiсiнiң бiрi – Абай.
Қадiрлi ақын, құрметтi қонағына Абай қадалып қарап қапты. Ақ-қарасы әлi де айқын, таза, ұзынша көздерi өзгеше боп телмiре түсiп, шарасынан асып үлкейiп қарайды. Бiрақ қазiргi сәтте, кiрпiк қақпай қарағанмен, бұл көз, әншi жүзiн көрiп отырған көз емес. Ән мен өлең сөздi, өнерлiнiң өзiн түгел қосып, бiр бiтiм, бiр тұтас тұлғадай қиял суретiмен елестетiп, көрiп отырған көз.
Ерекше әсерi бар күй менен аса ұнаған ән тыңдаған уақытта Абай сол сарын сөзбен қатар, өзге бiр дүниенi жарыса ойлап кететiн. Өмiр қиял суреттерiн, уақиға тасқындарын, жаратылыс, құбылыс толқындарын көрiп, соған шомып кетедi. Қазiрде, мiнi, белгiлi өр қиялы бар ән, iрi туысты әншiнi мынау ортадан бөлiп, жырып, аулаққа әкеттi. Шырқау алыс қияға әкеттi. Тұлғасы ерен, кең кеуделi асқақ үндi әншi, сахараның ғажайып бiр алыбы боп апты.
Сол алып, өнер алыбы, Сарыарқаның ең заңғар биiгi Көкшенiң басына шығып тұрып, бар ұлан ұзақ Сарыарқаға, сахараның салқын бел, самал көлiне қонған елi-жұртына көз тастайды. Жуансып күштiсi, артықсып асқағы, күңiренiп көбi жүрген жон-жотаға көз тастап қоймай, үн қатады. Ән тiл қатады. Ескек, асқақ атойдай қып, зор кеуденiң алып күйiн азынатып төгедi.
"Мен келемiн! Өнер әкелемiн! Танымай көршi, аңдамай бақшы! Сай-сүйегiң босамай, алпыс екi тамырың иiмей көршi!" деп, бас идiре ән төккенде, ән емес, нұр төккендей. Әлемнiң жүзiнен жауыздық зұлымдығын қуып әкетiп, қиялда болса да дүние бетiн, Арқа жүзiн сан сұмдықтан тазартып бара жатқандай. Ол ән асқақ есiп соққанда, Көкшенiң қалың сыпсың қарағайы – мынау әншi басындағы оқалы тақияның жiбек шоғындай болып, теңселiп барып, төгiле жапырылып, жол бередi, бас иедi. Арқаның қара түнi де мынау ақын үстiндегi қара мақпалдың бетiндей майда, мейiр түнi болады. Сонда ел жүзi де осы ақын жүзiндегi жылтырап көрiнген нұрға толғандай болады. Ел жүзiнде, қазiргi ақын түсiндегi, ән үстiнде езу тартқан жарастық күлкiдей боп, шат қуаныш күлкi көрiнедi Абай көзiне.
Сүйткенде, үй iшiнiң iлесе сөйлеген, алғыс айтқан үндерi шығып жатыр екен. Ән үзiлiптi. Абай қиялы ғана үзiле алмай, аяқтап келген қалпы екен. Ол шарасынан шыққандай болған отты, ойлы көзiмен, әншi жүзiне әлi аңыра қадалып, қарап қапты.
Абайдың тал бойы ұйып қалғандай, осы халiн елден бұрын сезген Әйгерiм, қасында отырып, күйеуiнiң тiзесiне сүйеген боп, шынтағымен Абайды сәл түрте қозғап қалып, ақырын ғана күлiп оятты. Абай ең алдымен селт етiп, Әйгерiмге қарап, ес жия бергенде, өзi де күлiп жiбердi. Бiрақ өңi құп-қу болған, күлген демi де дiрiлдеп шығады. Бұның өзiн жақсы бағып, жақсы ұғып отырғаны үшiн, сезiмтал Әйгерiмге сүйсiне қарап қалды да, ендi Бiржанға бұрылды: – өзге өзгеңдi не қылайын, Бiржан аға, – деп бастап, қонағына жаңа бiр қуаныш жүзiмен қарады. Ел ақтаған бiр ақын болушы едi.
Тiлiн безеп, жанын жалдап, тiленшiлiкпен байды сауып, сөз қадiрiн сол кетiрушi едi. Үн түзеген бiр әншi болушы едi. Кiм көрiнгеннiң қосшысы. Әр кез, әр мырзаның қосалқысы. Ән қадiрiн түсiрiп, бiр атым насыбайдай, арзан етiп едi. Сен әндi босағадан өрлетiп, төрге шығардың, соныңа ғана қуанам. Осының-ақ қадiр-қасиетiңдi тануға жетiп тұр! – дедi.
Бiржан құп тыңдап, өзi де сүйсiне көтерiлiп:
– Шiркiн, айтушы мен болғанда, үнемi ұқтырушым сен болсайшы, Абай! – дедi. Әйгерiм де, өзге жиын да екеуiн дәл ұғынғандай, түгел қостап күлiстi. Таңертеңнен берi ортадағы кең дастарқан бойында үш жерден сапырылып отырған қымыз, аздан берi iшiлмей, iркiлiп қалған-ды, қазiр Ербол, Мырзағұл, Оспан үшеуi үш жерден құлаштай сапырып, сырлы тостағандарды қонақтарға қыдырта бастады. Ән толасы болғалы, үй iшi жапырлап, әр тұстан сөйлесiп, күбiрлесiп, күлiсiп жатыр.
Абай жаңағы өз ойын аяқтатып тоқтатпақ боп:
– Бай, бағлан боп, қадiрлi болмайды жiгiт! Өнерлi боп, сол өнерiн ұстай бiлiп, қадiрлi болады. "Өнерпаз болсаң – өр бол" дейдi, Бiржан аға. Жалқы бол, жарлы бол, ол кемшiлiк емес. Өнерлi ақын, асқақ әншi болсаң – ел көңiлiндегi мұңды айтып, көзiндегi жасты тыйсаң, сенен зор, сенен қадiрлi болмасқа тиiстi! – деп, Абай өз қасында отырған Әйгерiм мен iнiсi Әмiрге қарап, бiр түйiн тастағандай болды.
Тобықты жасының бұл жиынындағы үлкенi, жiгiт ағасы боп қалған Базаралы күле сөйлеп, жауап қатты. Ол төрдегi сый қонақтардың қатарында отыр едi. Абайға қалжыңдап:
– Осының бәрi рас, Абай. Жiгiт қадiрi өнерiмен өлшенсiн! – дедi, әдейi ойнақыланып, серпе сөйлеп. Пәлей! Мақұл-ақ! Ал ендеше мен ненi айттым?! Менiң айтқаным да, iстегенiм де, түгел Тобықты бәрiне танытам дегенiм де, осы ғана емес пе едi, сығыр-ау! Кедейшiлiгiме қарама, кiсiлiгiме қара демеп пе ем? Өй, тәйiр-ай, iшi терең жiгiт десем, сен де осындай үстiрт пе ең, Абай? Саған осыны, ұғындыру үшiн сонау Көкшетаудан, исi Арқадан тек Бiржан ғана келу керек пе едi? – деп назбенен, ойын пiшiнмен сақ-сақ күлдi.
Базаралының ашық қалжыңы Бiржан бастаған бар қонақты да, өзге жиын жасты да күлдiрдi. Абай да күле отырып, iле жауап қатты:
– Рас-ау оның, Базеке, бәрi рас! "кедейлiгiне қарама, кiсiлiгiне қара" десе, түгел Тобықтыдан сенi атау дұрыс. Бiрақ бiз өнердi айтып отырмыз. Бiр тайпа Тобықты деген елдiң жiгiтi екенiңiз рас. Жiгiтiмiз – сiз бен бiз, бiрақ бiз өнерлi жiгiтпiз бе? Сол өнерге келгенде сiз екеумiз – ел есiнде қалар не көрсеттiк, нендей үлгi шаштық? Қандай еңбек еттiк ортамызға?! – деп, Абай қатты үнмен шыншыл жүзiмен бiр сұрақ қойды да, аз үндемей жағалай қарап шықты. Ешкiм "мен өнер көрсеттiм", "еңбек еттiм" дей алмайтын сияқты. Сонан соң Абай Базаралыға көз тоқтатты да, баяу, әсерлi ғана үнменен:
– Базеке! Сiз бен бiзден "жас буыным", "жаңа төлiмнiң басы" деп, ел үмiт қылатыны рас.
Сiз екеумiздiң бiр өнер тастайтын кiсiдей, дәмелендiретiнiмiз де рас. Ал шынды, сырды айтайық! – дей бергенде, Базаралы көтерiле түсiп, күле отырып, көңiлденiп:
– Бәсе, шын босын, сыр босын. Барыңды, шыныңды айт! – деп, ентелей түстi. Абай жауабы бiткен жоқ едi. Ол да қымызды көтерiп қойып, қыза түсiп:
– Базеке! – деп қатаң үнмен тоқтата сөйледi. Базаралы сынай күлдi де, Абайға қадалып отырып, тосып қалды.
– Сiз бен бiз дәметтiрдiк те, соның ар жағында берердi бергемiз жоқ қой. Тоны сұлу тұғырмыз ба? Жоқ ағызып жүрген жүрiсi бар, бiрақ өзiнен туар құлыны жоқ тұл бедеумiз бе? Сын мен есеп сонда емес пе? – дедi.
Базаралы таңдайын қағып, басын шайқады.
– Ондай сынды серт еткен Базаралы жоқ болатын. Бұл ойында мен жоқпын. Менде жоқты iздепсiң, оныңды Базаралы қайдан тапсын!? – деп, мойнын бұра күлдi де, жастығына жантая кеттi. Абай сұрағына жауап жоғын барлық жас ұғынған едi. Базаралы әншi де, ақын да емес-тi.
Жұрт күлiп қана жайды ұқты.
Абайдың сөзi Бiржан өнерiн сонша зор көтерiп, өз елiнiң бар жасына "бiзден бұл артық!" деп отыр. Осыны жалғыз намыс ойламай, соншалық кең, жақсы көңiлмен айтып отырғаны Бiржанға жаңа бiр ой салғандай болды.
Ол тағы да домбырасын бiраз бебеулетiп, желдiртiп алып кеп, "Жанботаны" шырқап кеттi. Жастар бұл әннiң неден туғанын Бiржанның қай жарасын ашатынын бiлушi едi.
Ол, Бiржанды жаңа Абай айтқан "бай, бағлан" дегендердiң бiрi сабап күйдiргенiн ашық айтқан ән болатын
Жанбота, өзің - болыс, әкең - Қарпық.
Ішінде сегіз болыс шенің артық.
Өзіңдей Азнабайдың поштабайы,
Қолымнан домбырамды алды тартып.
Тартса да, домбырамды бергенім жоқ,
Есерді поштабайдай көргенім жоқ.
Қамшымен топ ішінде ұрып еді,
Намыстан, уа, дариға, өлгенім жоқ.
Жанбота, осы ме еді өлген жерім,
Көкшетау боқтығына көмген жерің?
Кісісін бір болыстың біреу сабап,
Бар ма еді статьяда көрген жерің?
деп қайырды.
Мұң айтып, күйiк шағу, "сен менi елден асқан десең менiң кеудемдi осындай ыза, намыс дертi басқан. Жуан содырдың қамшы соққысы басқан!" дегендей.
Бұл саналы көңiлдiң шер шеменi едi. "Жетiскендей көресiң қарық боп жүрген Бiржан қайсы екен?" дегендей. Абай Бiржанға жаны ашып, жұбату сөйлемек боп:
– Сонау Жанбота, әне бiреу Азнабай ма әмiрлi, кәрлi дегендерi. Бай, бағлан дегенi? Солардың сол айуандықты тоңмойындықпен етiп отырса да, дәл жаңағы Бiржан ағамның " Жанбота "әнiнен соң" бота "түгiл," бұта "құрым болмай, жапырылып, тапталып қалған жоқ па? – деп, тағы бiр түкпiрлi алыс ойға кеткендей сөйледi. Азнабайлар мынау жерде бүгiн ғана азнайтын шығар. "Мен жер құдайымын" дейтiн шығар. Бiрақ ертең олардан iз де, тозаң да қалмайды, қалмасы хақ! Сонда тек Сарыарқаның атрабынан, Атығай, Қарауыл, Керей, Уақтың шежiресiнен өзiңнiң ғана атың қалады. Және сол Азнабай жауыздың, Жанбота жуанның бетiне соққан соққың қалады. Кейiнгi нәсiлдi олардан жирентетiн ұят таңба, шақпақ таңба боп қалады. Қалады сол, не қыласың, Бiржан аға! – дедi.
Бұл сөздердi жиынның бәрi ұқпаса да, естияр жағы түгел қостағандай болды. Әсiресе, төрде отырған аға жастар – Базаралы, Жиреншелер құптай жөнелдi.
– Аты қалған деген сол емес пе, осы мына отырған өңшең әншi болам деген жалынды жас екi айдан берi ерiп жүрiп, Бiржан әнiн үйренген екен. Ендi сол алғанын әсте ұмытар емес. Әндi ұмытпаса, айтушысы, үлгiсi Бiржанды ұмытар ма? – деп Жиренше, осындайда көрiнетiн зерек ұғымталдығымен жаңағы Абай сөзiн iлiп алып, дұрыс өрiстеттi. Сонымен iлес, өз сөзiне дәлел болсын дегендей, Әмiрге қарап:
– Мiне, мынау Әмiрдiң Бiржаннан артық дейтiн өнерлiсi бар ма екен? – дедi.
Жұрт көзi тегiс Әмiрге қараған едi. Ол ақырын тыңқылдатып, өз домбырасына Бiржан үйреткен "Жиырма-бес" дейтiн әндi салып отырған. Бiржан жас жiгiттiң жүзiнен жақсы бiр шабыт көргендей боп:
– Басып жiбершi, кәне, осыған! – деп, аға бұйрық еттi.
Әмiр iркiлген жоқ. Ақ сұр жүзi тек бiраз толқына түсiп, шырқап кеттi. Үнi жiңiшке, таза, сәндi екен. Бiржанның өзi үйреткен нақыстарын зор ықласпен, дәл шығармақ боп, ынта салып айтады. Сөзiн де әнiмен бiрге, қызыға сүйсiнiп, Бiржаннан ұққан. Жаңа замандарда Зiлқара шығарған әсем "Жиырма-бес" Тобықты елi естiмеген толқыны, сәнi бар, нағыз тамыр бойлар ән едi. Сөзi де жас жиынға жалын тастағандай болатын:
Беріп кет сақинаңды, мыс та болса,
Жүрейік күліп-ойнап, қыс та болса.
Шеш дағы етігіңді, байпақшаң кел,
Көрейін өз сорымнан, ұстап алса... –
деп еркелене ырғалып кеткенде Базаралы жастықтан басын жұлып алды. Сұлу жүзiне ыстық бiр тасқын қан ойнап:
– Алда, айналайын осы қыз-ай! Жаудыраған қара көз қалқатайым, көрермiн бе сенi, кермеспiн бе мен бейбақ! – деп, үйдiң iшiн ду күлдiрдi. Бiржан Базаралының жүзiне тiлеулес, дос ажарымен қарап:
– Базеке, о не дегенiң! Көрермiнбең не? Қасында-ақ отыр ғой Балбала боп, сол қара көз! – дедi.
Базаралының өз қасында отырған, сұлу бойжеткен – Балбала атты көршiсi бар-ды. Бiржан сөзiнiң тұсында Базаралы оқыс жарқ берiп:
– А, астапралда, солай ма едi? – деп, әдейi ойнақыланып, құбыла берiп, Балбалаға қарай қалды. Бұл қарасы томағаның астындағы саңлауынан сығалап, дәл қасынан, тұғырының түбiнен өтiп бара жатқан мысыққа қараған қыран шегiрдiң қарасындай едi. Жұрт онысына да күлiп, сүйсiнiп қалғанда, қырындау отырған Балбала да жалт етiп, Базаралыға бiр қарап қалды. Ажарлы сұлу қара көздерiн қырын отырып, төңкере қарады. Үлкен көздерге жарасатын бiр қиғаш қарас болатын. Өңiне де ұяла қысылған әдемi жұқа қызғылт қан соқты. Тартымды назы бар жандай боп, кiшкентай ғана қабақ шытып, үнсiз ғана езу тартты. Аппақ сұлу тiстерi көрiне түсiп, қайта жасырынды, Базаралы Балбаланың көзiмен көзi кездескенде, жазығын мойнына алып, тәубеге келгендей болып, бiрақ сол халiн, соншалық бiр талантты артисше, әдемi қып баппен ойнап бердi.
– Тәубе! Тәубе! Күпiрлiк екен айтқаным... Түф, түф, түф, – деп түкiрген белгi еттi. Балбала жаққа бас ие бердi де, тез жалт етiп, жұртқа қарап: – Отыр екен, бар екен қалқаларым! – деп, әр жердегi, әр сұлу қыз-келiншекке жағалай қарап өттi. Бiржан да Балбала қысылып қалмасын деп және өзгелерiнiң көңiлiне келмесiн деп, Базаралыны қостап, iле жөнелдi.
– Ән де бiледi, айтса тiлi орамды, шырқаса үнi балдай. Тәрбие-тәлiмiмен жiбек талдай, отыр ғой мiне жақсы шәкiрт, жақсы iнiлерiм!
Бiржан "қыздар", "қарындастар" деген сөздердi әдейi айтпады. Ол сөздердi әдепсiздеу, тұрпайылау көрдi. Және әдейi аға боп, бауыр тартып сөйледi. Осында отырған бiрнеше өнерлi, көрiктi жас әйелдерге жағалай көз тастап өттi. Аттары аталмаса да зор құрметпен еске алғандары – өзi мен Абайды, Базаралыны айнала қоршап отырған – Балбала, Керiмбала, Үмiтей, Әйгерiмдер болатын.
Мағыналы сөз қатып, одан да мағыналы жүзбен Бiржан көз салғанда, барлық жаңағы жас әйелдердiң шыншыл, сезгiш жүздерiне жағалай дауылдап, шапшаң толқын, жеңiл қызғылт нұр жүгiрдi. Бейне бiр таң сәскеде түңлiктi ашып жiбергенде, шаңырақтан күн сәулесi түскендей. Сол кезде батсайы шымылдық, дүрия көрпе, манат мақпал тұскиiздi күн сәулесi қуанта бiр ал гүл қаққызып, жағалай сәулелендiрiп, жайнатқан тәрiздi. Жас әйелдердiң Бiржандай әз ағадан, әсем өнерпаздан естiген мақтаулары да сондай әсер еттi.
Үй iшiнде сыңқыл-сылтың да, мәз қошемет те қатар қаулап, әзiл мен жарастық көп естiлдi.
Сыпайы сыйластық ажарлары, өнерлi жастар мәжiлiсi реңдене түскендей.
Абай мен Әйгерiмнiң бұл жолғы қонақтары шынында Тобықты жастарының ең бiр өнерлi, нәрлiсi болатын. Осыдан екi күн бұрын осы Құнанбай аулы отырған Барлыбай өзенiне Ырғызбайдан, Торғай-көтiбақтан және Жiгiтектен, одан арғы Бөкеншiден көп қыз-келiншек, жас жiгiттер әдейi шақырылып, арнаулы қонаққа келген-дi.
Абайдың қасында отырған – iнiсi, жас бозбала Әмiр Құдайбердiнiң баласы. Ол өз нөкерiмен келгенде, Үмiтей сұлуды ерте келген. Базаралы қасында отырған Балбала – Әнет қызы. Ол да бiр топ қыз нөкерiмен әдейi шақырылған. Бөкеншiден Сүгiр баласы Әкiмқожа мынау. Ол өз қарындасы Керiмбаланы ертiп, Жiгiтектен Базаралының әншi, серi iнiсi Оралбайды ала келген.
Сол жастың бәрi де өнерқұмар және тегiс жақсы әншi. Олар Бiржанды бұл жолы ғана көрген емес. Осы күндерден екi айдай, бұрын Тобықтының шетiне келген Бiржанның хабарын Абай естiп, алдынан Әмiрдi жiберген-дi. Абайдың ең бiр қадiрлес ағасы Құдайбердi жастай өлгенде, содан жетiм қалған бес баланың ортаншысы Әмiр болатын. Құдайбердi өлерде, Абай оған: "балаларыңды әке орнына бағу қарызым болар" деп, "жетiмдiк көрсетпеспiн" деп ант еткендей болатын.
Айтқанындай, Абай содан берi Құдайбердi балаларын өзiмен туысқан Оспаннан да, өз балаларынан да қатты еркелететiн. Ал Әмiр болса, сол балалар iшiндегi әншi, өнерлiсi боп келедi. Ерке, серiлiгi де бар. Өзiнде шалқып, серпiп шығарлықтай бiр шығым бар, дәмелi жас. Аса тiлеулес ағасы Абай оның алдынан шықпайды.және ешкiмге бетiн де қақтырмайды .. Сол Әмiрдi Бiржанға құр шақырушы етiп жiбермеген-дi.
"Бар, көр. Шын өнерлi, қызықты болса, елге әкел. Еркiмен көсiлтiп, ойын-сауық ет. Жас буын өнер үйренсiн, үлгi алсын. Мен көмекшi болармын деген. Әмiр Бiржанмен ел шетiнде кездесiп, екi-үш күн бiрге болып, өз ортасына шақырып қойып, өзi үй тiктiрмек боп және сал жөнiмен, баппен қарсы алмақ боп, алдымен келген. Аялдамастан Абайға кеп, өзгеше бiр қызғын жайын көңiл мен жүзден танытқан. Абай содан соң-ақ Бiржанды әуелi Әмiрдiң қонағы етiп, Құнанбайдың осы үлкен аулына әдейi келтiрткен-дi.
Содан берi екi ай өттi. Бiржан Әмiрге ғана емес, Абайға да ерекше ұнады. Екеуi ескi мұңдас достай кездесiп, тез табысып кеттi. Абай осы бүгiнгiдей етiп өз аулына Тобықтының әншi, күйшi жасынан жiгiт-желең, қыз-келiншегiнен талайын, талай рет жинаған. Бiржанға оларды танытып, оларға ақын әншiнiң қасиет қадiрiн танытып, көп қызық мәжiлiстер құрған. Өздерi әнiн үйренiп, сыйластық, құрметтестiкке жеткен соң, көп ауылдардың жастары Бiржан мен Абайды өз ауылдарына шақырып, үзiлмеген ұзақ сауық күн-түндерiн өткiзген.
Бiржандар Әмiрдiң, Үмiтейдiң де қонағы болған. Сүгiрдiң әншi қызы, сәндi бойжеткен Керiмбала мен Әкiмқожаның қонағы боп, ол меймандос ауылда да көп сый көрген. Одан қайтыс жолда Базаралы, Оралбайлар Жiгiтек iшiнде көп күндер қыдыртып, қонақ еткен-дi. Бөкеншi, Жiгiтек жастары үнемi бiрге араласып, айрылыспай күтiскен.
Сонымен, қазiр Бiржандар қайтатын шақ жеткен соң, Абай осы тұрған төрт үйдi әдейi қонақтарды шығарып салу тойына арнап тiккiзген. Ендi бүгiнгi түстiктен кейiн, кешке қарсы көп қонақ атқа қонбақшы боп отыр. Үйткенi ертең Бiржандар елiне қарай аттанбақ. Соның алдында "сый қонақтар бiр кеш көпшiлiксiз болып, тынығып аттансын" деп, Абайға Базаралы, Ербол, Жиреншелер айтқан-ды. Абай да соны мақұл көрген.
Сүйтiп, бұл мәжiлiс жаздай асыл аға, үлкен ұстаз болған Бiржан мен Тобықты жасының айрылар мәжiлiсi едi. Сол себептi жаңағы Әмiрдi "Жиырма-бестен" сынап тыңдағандай, өзге әншi жастардың бәрi де бiр-бiр жаңа әнмен өз өнерiн көрсетпек керек. Әмiр айтқаннан кейiн, әлгi қалжың әзiлдер басылған соң, домбыраны Оралбай бiраз күйлеп кеп, қасында отырған Керiмбаланың әнiне жетекшi болды.
Осы қара үйге жалғас үш қанат жыртық лашықта дәл осы кезде алыстан шырқаған әндi ести түсiп, Есбикенiң қызы Сақыш жыртық жабу үстiнде қырық құрау болған ескi көйлегiнiң тiзесiн жамап отырып, үн сала алмай, қыстығып жылайды. Бұйра шашты қайғылы басын қос тiзесiне басып, өзiнiң сорын шағып жылайды. Көп тiлегi де жоқ. Тым құрса анау кетiп бара жатқан кәрi кемпiр Иiстей ғана әншiлер үйiне барып, босағада отырып-ақ, сығалап-ақ, жабықтан баспалап-ақ, үй iшiн көрiп тұрып тыңдаса болар едi. Бiрақ, кеше Айғыз айтты деп, Қалиқа келiп, қатты тыйым салып кеттi.
– Есбике күңнiң, Бәшiбек құлдың сiңiрi шыққан қызы жаман түйенiң жабуындай, жалбыраған қайыршы киiмiмен ақ үйлер жаққа келмесiн. Ән не теңi, шықпасын үйiнен! – деп кетiптi.
Ән ауыл үстiнде самғап тұр. Бiрақ оны тақап тыңдай алмай, алыстан шөлiркеп, арманды боп жүрген тек Есбике, Баяндар ғана емес. Желi басында ертеден қара кешке бие сауған Бүркiтбай да қасындағы көмекшiсi бала жiгiт Баймағамбетке әр биенi саууға отыра бере ауыр-ауыр кейiстер, мұңдар айтады.
Ақырын ғана қоңыр үнмен, бөгде бiреулер естiп қоймасын дегендей, жалтаң көзденiп айтады. Түксиген сары қасы бар, өткiр көк көздi бала жiгiт Баймағамбет, қарт Бүркiтбайдың мұңын соншалық ден қойып тыңдайды.
– Ән салады! Күндiз-түнi ән салады. Сол жаз бойы қонақ болған әншiнiң жүзiн Бүркiтбай әлi көрдi ме десеңшi! Жоқ, жоқ, жоқ! Көруге мұршам кәнi!
Құлқын сәрiден әкелiп байланған елу биенi күнiне он сауамын. Желi басына байлаулы құлынмен бiрге байланып, арқандаулы аттай күнiм өтiп келедi. "Ұлжан үйi қымызсыз болмасын, Айғыз үйiнiң сабасы толы тұрсын, қонақ үйде екi саба емiзiктеп тұрсын, Қалиқанiкi қымызсыз болмасын" деп-ақ құртты.
Ымырт жабылғанша, өзiң көрiп жүрсiң, бұл ауылдың биесi ағытылмайды. Биенi ағыта сала шешiнуге мұршам жоқ, үйге бара жығылам! – дейдi. Алыстан ән шырқай түскенде, Бүркiтбай шала-шарпы естiп тоқтап қалады да, шелегiн көтерiп келесi биеге қарай жүредi. Баймағамбет, ноқталы құлындардың бiрiн апарып байлап, бiрiн шешiп әкелiп, енесiне жағыздырғанда, алыстан ән елесiн тыңдай түседi.
Келесi сәтте, биенiң бауырына тағы кiре отырып, екi қолы жыпылдап, қос емшектi тартып жатып, тағы да өзiнiң ауыр мұңын айтып жатқан ашаң жүздi, қартаң Бүркiтбайдың шерiн тыңдайды. Жиырма жыл, табандаған жиырма жыл Бүркiтбай бие сауыпты. Шыр бiткен Бүркiтбай болсайшы. Айғыз бенен Қалиқа бiр тостаған қымыз жұтқызса, "құлқының құрғыр" деп, сұғын қадап тұрып, зәрiн қоса жұтқызады.
"Атау кереңдi iшкiр, саумал iшсең жетпей ме, сауғаныңнан бұрын қымызды өзiң құртасың"– деп қақылдап тұрғаны. Мен босам, екi тiзем сары су, шор боп барады. Екi қолым, осы сауыннан, сарып болған қойдың аяғындай, әбден желге толып болды. Түнде жатқанда, аяқ-қолым қақсағанда таңды таңға ұрамын. Баймағамбет Бүркiтбайдың күндегi сауыншы көмекшiсi болмаса да, оның, қол-аяғының аурулығын бiлушi едi.
Өзi адамға жаны ашығыш, бауырмал қалпымен Бүркiтбайға кейде ақыл айтып көмек еткiсi келедi. Қойсаңшы, тастасаңшы осы сауыны құрғырды. Басқа бiрдемесiн iстесең болмай ма, Бүке! – дейдi. Бүркiтбай күлейiн десе де, кейiстi жүзi жадырай алмай, тек ащы мысқылмен жымия түседi. Ой, байғұс бала-ай! Тастамаймын деймiн бе, бiрақ қайда барып, не кәсiп ете аламын.
Балаларым, Бейсембай мен Ағай боса әлi жас. Өзiм басқа еңбекке, мынау тобан аяқ болған күйiмде, шор болған дiмкәс күйiмде неге жараймын? – дейдi. Ауылдан әлi де ән, әсем шырқау ән самғап келедi. Кейде үзiле жаздап, әлсiз баяулап бiр кетiп, кейде қайтадан қара үйлер жақ шетке, желi басына, бұлақ жағасына тағы шырқай жетiп, талай жанды әр алуан толқынға салады.
Бiрден мұң, бiрден көздiң жасын, бiрден ауыр арман "аh ұруын" тудырады. Өзен жағасында қолау тайға мiнген қоңқақ мұрын, арық бала Байсүгiр тайының шоқтығына еңкейе жабысып, ауылдың сыртына тақап кеп, ән тыңдап тұрып қапты. О да бай аулдың сонау шетiндегi төрт қанат, тозған, құрым үйдiң қозышы баласы.
Осы ауылдың баяғыдан бергi кедей көршiсi, қазiр құяң болып, жер төсекте сарғайып, инелiктей қатып жатқан қартаң ғарып Байторының баласы. Қозыға елең-алаңда кеткен бала, аузына ас та тимей, аш жүрсе де, ән тыңдауда аштығын ұмытып, тайының үстiне жабысып, ұзақ тұрып қапты. Ауылға келiп, тайдан түсiп, үйге тақап тыңдай алмайды.
Ауылда қой жатыр. Қосақты қойдың арасында шелегiн көтерiп, ыстық күнге маңдайы шыжып сауын сауып, бүкшеңдеп жүрген қартаң шешесiнiң бойын Байсүгiр анда-санда бiр көредi. Ауылға келсе қозы жамырап кетедi. Олай болса, мұның кiшкентай басына одан ауыр пәле жоқ. Биыл жазда екi рет байқамай қозыны жамыратып алып, Майбасардан естiген сөгiсi, жеген таяғы да есiнде болатын.
Қазiр қалың қозы Барлыбай суының жағасында тыныш жатқандай едi. Жамырамас деп сенген бала тайымен желi басына тақап кеп, әндi тыңдап тұр. Мөлиген күйде ұзақ тұрып қалды. Шаршау мен жалғыздықтан қажудың салдарынан, жас бала өзiн-өзi ұмытқандай. Түс пен ояудың арасында белгiсiз, ұзақ тұрыпты. Ән үнiнен басқа үндердi есiнен шығарып жiбергендей. Осы халде тұрғанда артына ақырып келе жатқан, ашулы, қатал үн шықты. Жүйрiк, семiз атпенен екпiндетiп, ақырып, айдын атып келе жатқан – тағы Майбасар екен.
Әкеңңiң... Әнде басың қалғыр, сен сүмелекке де ән керек пе! Көзiңдi ағызайын! – деп ұзын жабық қамшысын иiре көтерiп келедi. Есi шығып, шошыған бала, оқыс қорыққаннан, ауытқып түсiп қала жаздаған едi. Жалт қарай бере, Майбасардың ашуының себебiн де көрдi. Әлгi бiр әзiрде өзен жағасында жайғасып жатқан қалың қозы, ендi өзендей ағып, көп үнмен маңырап ағып, ауылға тақап қапты. Ауылда қосақтағы қойлар да маңырап жатыр екен.
Сол қозыны қарамадың, жамыраттың деп, зәрiн шашып келген Майбасар, Байсүгiрдi қамшымен тартып-тартып жiбердi. Аямай ұрған қамшы арқасын қылышпен тiлгендей тызылдатып өткенде, жүдеу баланың шошыған айғайы да, көзiнiң жасы да бiрге шықты. Ағатай-ай! Ағатай, өлтiремiсiң! – деп, тайынан домалап түстi. Майбасар балаға ақырып, ұрысып, тұқым-тұяғынан түк қалдырмай боқтап, аттың бауырынан алып сабап жүр.
Құнанбай қажыға кеткелi бұл ауылдың үй iшi билiгi қатал, тәкаппар Айғызға ауысса, сыртқа ат үстi – "бас-көзi" Майбасар болатын. Ол, Құнанбай жоқта, малшы, құсшы бейбiтсiп, аяқсып кетпесiн деп, соңғы жылдар осы ауылдың жылқышы, қойшы, түйешi, биешi, қозышыларына шейiн, қоныс сайын бiр-бiр сабап шошытып, ығыртып жүретiн. Байсүгiр, сондай Майбасардың қырына биыл жазда мiне осымен үшiншi рет iлiнiп едi.
Қозы жамырап кеттi. Баланы шыңғыртып сабап, атын борбайлап Майбасар әлi ақырып жүр. Ауылда қой сауып отырған Байсүгiрдiң кәрi шешесi, сабалып жатқан баласына жаны ашып, қолындағы шелегiмен, жан ұшырып жүгiрiп келедi. Баласын Майбасар тағы сабап жүргенiн үйде жатқан Байторы да естiп, тұра алмай дөңбекшидi.
– Тiлеуiң құрғыр-ай! Қаршадай баламды тағы шырылдаттың-ау қан iшер Майбасар! – дейдi.
Қозының жамырағанын Байторының сақ құлағы бағана сезген. Жас баласы "ұйқысы қанбай ерте кетiп, далада ұйқтап қалып жамыратты ма, не тайдан жығылып қалды ма" деп жатыр едi. Жаңа қатынының: "тағы сабады-ау ананы. Аттың бауырына алып жүргенiн қарашы Майбасардың қаршадай баламды, сорлыны, соры қалың бейбақты" деп, жүгiрiп кеткенiн де Байторы үйде жатып естiген-дi. Қой қотан ортасында қосақталмай, ауылдың осы қара үйлер жақ шетiнде, сыртында Байторы үйiне жақын жерде сауылып жатқан-ды. Ақ үйлер жағынан у-шу алыс босын деп, Айғыз, Қалиқалар қойды осы қара үйлер жақта сауғызатын.
Сартөсек боп, жайдақ жердегi құрым шоқпытқа желiмдеп жапсырғандай боп жатқан Байторы өзiнiң ауруын бiр қарғайды.
– Осы қу ауруды сенiң жылқыңның соңында, қар төсенiп, мұз жастанып жүрiп алмап па ем, Өскембай баласы! Шық түскен, боз қырау түскен күздiң қара суық түнiнде қораңның шетiнде, қойыңды күзетем деп алмап па ем! Қуарған Майбасар, ендi өзiмнен өтiп, қаршадай жас балама жеттi ме зәрiң? Менiң тұқымымнан тұқымыма жеттi-ау сенiң тозағың. Құдай – құдай емес, сен болдың ғой менi қырына алған қу құдай, шұнақ құдай! Тозақ отында күйдiрген, жолың болмағыр, Майбасар! – деп, иегi кемсеңдеп, қабағын тыржита, көзiн жұмып, бүктүсiп, өз басын, қос жұдырығына соғып, үнсiз жылап жатты Байторы.
Айғыз бен Қалиқаның кәрiне қарамай, ән тыңдауға кеткен Иiс кемпiр қонақ үйлерге жеткен-дi.
Бұл үйлер бар ауылдан бөлек. Ерекше сый қонақ күткен үйлерге ұқсайды. Төрт үйдiң арасында да кермелер тартылған. Алты қанат, кестелi үйдi ортаға ала жайғасқан бiр топ үйдiң бәрiнiң жанында үюлi ер-тоқым көп. Дағдылы еркек ер-тоқымдарынан көрi әйел мiнетiн қоқан ерлер молырақ. Кермедегi аттар жоғына қарағанда, бұл үйлердiң қонақтары қазiр емес, бұрын келгенге ұқсайды.
Дәл осы үйлер тұсында тыста жүрген адам аз. Тек көп жерошақтың басында ғана әлденеше қазан асқан және үлкен сары самауырларды түтiндете қайнатқан үнсiз әйелдер көрiнедi. Жыртық киiмдi екi-үш тезекшi, қазаншылар жүр.
Қонақшыл төрт үйдiң қазiргi сәтте үшеуi бос тұр. Барлық жұрт ортадағы үйде екен. Қалың елдi қасына жиған ән әлi шырқай түсiп, ырғала толқиды.
Жерошақ басындағы асшыларға тақап қалған. Иiс самауырға тобылғы салып тұрған қызыл келiншектен:
– Жаңа келiн, жас келiн ән салды ма? – деп сұрады. Келiншек:
– Е, ән салды. Қорғанар деп пе ең? Айтқызбай да қоймас! – дедi.
Иiс тамсана таңданып сөйледi.
– Ана бәйбiшелер жақтырмай жатыр едi ғой. Ауылға келiн боп түспей жатып ән шырқамасын, тәйтiк болмасын!" деп, тыйып тастапты деп едi ғой.
– Олар айтпа десе, мұндағылар айт дейдi. Еркiне қоймайды.
– Айтса екен, айналайын.
– Тағы бiр соның лебiзiн естiсек екен! Өзi де жiбектей есiлген кiшiпейiл ғой! – деп, екiншi кемпiр де қостады.
– Бәрiнен де көршi-қолаңшыға қандай? "сiз, бiз" деп бауырыңа кiрiп, жылы ұшырап тұрады! – десiп, кексе әйелдер жаңа келiнге жақсы бейiл бiлдiрдi. Сол жас келiннiң күтушiсi, жаңағы қызыл келiншек Злиха өзi де сүйсiне түсiп:
– Мiнезi сондай кiшiпейiл, сондай жақсы. Бiрақ анау үйлер "аспасын, шаңыраққа қарасын!" деп жазғырып жатыр! – деп, сыр айтқандай сыбырлап сөйлегенде, өзге әйелдер таңдай қағып:
– Келмей жатып па?
– Алда, күндес-ай!
– Айтар, Айғыз бен Қалиқалар!
– Есiл әсем келiн-ай! – дестi.
– Бiрақ оларына пысқырған кiсi көрiнбейдi мұнда. "Айт, шырқа! Артықсығандар шенiңе iлесiп көрсiн! Iркiлме!" деп, күндiз де, түнде де айтқызады, қайта! – деп, Злиха сүйсiнiп, сықылықтап күлiп жiбердi. Келген әйелдер үй жақтан тағы шырқаған әнге оралып, солай басты.
Бұл көршiлер әңгiме еткен "жас келiн", "әншi келiн" – Әйгерiм болатын.
Қалың қонақ жиылған отау да соның үйi.
Абай Әйгерiмдi осыдан үш ай бұрын ұзатып әкелген едi. Қазiр басында желегi бар келiншек қалың қонақ ортасында, Абай қасында отыр.
Бұл екеуiнiң осы жолғы қонағы да өзгеше. Ол – өңшең қыз-келiншек пен бозбала. Жиын бастығы Абай болып қазiргi сәтте мына ауылдың өзге тiрлiгiнен оқшау бөлiнген бiр топ тәрiздi. Ызғарлы, қатал, жуан ауылдың шырқын әнмен, өнермен бұзып отырған топ. Сол үшiн бұл үйлердi сыртынан Майбасар, Айғыз, Қалиқалар шиқандай көредi. Алыстан жазғырып, аулақта кекетiп жүр. Осы үйлерге келем деген ауыл адамдарына зекiп, ұрсып, жолатпайды.
Өз үйлерi сондай жиренiш, жаттық қоршауында тұрса да, кiшкентай ғана өнер аралындай болса да, оны елеген Абай жоқ. Жайлаудағы ең әншi, өнерлi жастарды жиып әкеп, соларға бар бейiлiн берiп отыр. Осындай ойын-сауық жиынның ортасында ең қадiрлi бiр топ қонақ бар. Шет елден келген қонақ. Бұлар – қазiр төрдiң тап ортасында, жағалай көрпе үстiнде, үлкен ақ жастықтарды шынтақтаған сал серiлер. Солардың iшiндегi ең көрнектiсi және бар жиынға қадiрлi, сүйiктiсi – мынау қос iшектi домбыраны безiлдетiп отырған орта бойлы, қызғылт жүздi, кең ақ маңдайлы, нұрлы жiгiт. Ол – Арқаға аты шыққан, бүкiл орта жүздi асыл саз, әсем әнiмен ұйытқан Бiржан-сал.
Тобықты iшiне сонау алыс Көкшетаудан келген, сирек, сый қонақ. Өзi ақын, өзi әншi, өзi серi Бiржан. Үстiнде қара мақпал, кең, жеңiл шапаны бар. Омырауы ағытылған, "серi жаға", ақ көйлектiң сыртынан киген сарғылт түстi, қытайы жiбек кемзалы бар. Оқалы тақиясының жiбек шоғы ырғала түседi. Құйқылжыған әнiне қалың жиын қыбыр етпей ұйып, мүлгiп отырғанда, кербез әншi де, жүзiне бiр жылтыр майда рең бiтiп, нұрлана құбылады
Баласы Қожағұлдың Біржан салмын,
Жұртыма зияным жоқ жүрген жанмын.
Кісіге өзім қатар бас ұрмаймын,
Өзім ақын, өзім сал, кімге зармын... –
деп бiр кетедi.
Әншiнiң "Бiржан-сал" атты осы бiр әнi өзiнiң майда қоңыр, сырлы қоңыр сазымен бастала жөнелгенде, өзге көп жұрт iшiнде демiн тартып, қатып тыңдаған кiсiнiң бiрi – Абай.
Қадiрлi ақын, құрметтi қонағына Абай қадалып қарап қапты. Ақ-қарасы әлi де айқын, таза, ұзынша көздерi өзгеше боп телмiре түсiп, шарасынан асып үлкейiп қарайды. Бiрақ қазiргi сәтте, кiрпiк қақпай қарағанмен, бұл көз, әншi жүзiн көрiп отырған көз емес. Ән мен өлең сөздi, өнерлiнiң өзiн түгел қосып, бiр бiтiм, бiр тұтас тұлғадай қиял суретiмен елестетiп, көрiп отырған көз.
Ерекше әсерi бар күй менен аса ұнаған ән тыңдаған уақытта Абай сол сарын сөзбен қатар, өзге бiр дүниенi жарыса ойлап кететiн. Өмiр қиял суреттерiн, уақиға тасқындарын, жаратылыс, құбылыс толқындарын көрiп, соған шомып кетедi. Қазiрде, мiнi, белгiлi өр қиялы бар ән, iрi туысты әншiнi мынау ортадан бөлiп, жырып, аулаққа әкеттi. Шырқау алыс қияға әкеттi. Тұлғасы ерен, кең кеуделi асқақ үндi әншi, сахараның ғажайып бiр алыбы боп апты.
Сол алып, өнер алыбы, Сарыарқаның ең заңғар биiгi Көкшенiң басына шығып тұрып, бар ұлан ұзақ Сарыарқаға, сахараның салқын бел, самал көлiне қонған елi-жұртына көз тастайды. Жуансып күштiсi, артықсып асқағы, күңiренiп көбi жүрген жон-жотаға көз тастап қоймай, үн қатады. Ән тiл қатады. Ескек, асқақ атойдай қып, зор кеуденiң алып күйiн азынатып төгедi.
"Мен келемiн! Өнер әкелемiн! Танымай көршi, аңдамай бақшы! Сай-сүйегiң босамай, алпыс екi тамырың иiмей көршi!" деп, бас идiре ән төккенде, ән емес, нұр төккендей. Әлемнiң жүзiнен жауыздық зұлымдығын қуып әкетiп, қиялда болса да дүние бетiн, Арқа жүзiн сан сұмдықтан тазартып бара жатқандай. Ол ән асқақ есiп соққанда, Көкшенiң қалың сыпсың қарағайы – мынау әншi басындағы оқалы тақияның жiбек шоғындай болып, теңселiп барып, төгiле жапырылып, жол бередi, бас иедi. Арқаның қара түнi де мынау ақын үстiндегi қара мақпалдың бетiндей майда, мейiр түнi болады. Сонда ел жүзi де осы ақын жүзiндегi жылтырап көрiнген нұрға толғандай болады. Ел жүзiнде, қазiргi ақын түсiндегi, ән үстiнде езу тартқан жарастық күлкiдей боп, шат қуаныш күлкi көрiнедi Абай көзiне.
Сүйткенде, үй iшiнiң iлесе сөйлеген, алғыс айтқан үндерi шығып жатыр екен. Ән үзiлiптi. Абай қиялы ғана үзiле алмай, аяқтап келген қалпы екен. Ол шарасынан шыққандай болған отты, ойлы көзiмен, әншi жүзiне әлi аңыра қадалып, қарап қапты.
Абайдың тал бойы ұйып қалғандай, осы халiн елден бұрын сезген Әйгерiм, қасында отырып, күйеуiнiң тiзесiне сүйеген боп, шынтағымен Абайды сәл түрте қозғап қалып, ақырын ғана күлiп оятты. Абай ең алдымен селт етiп, Әйгерiмге қарап, ес жия бергенде, өзi де күлiп жiбердi. Бiрақ өңi құп-қу болған, күлген демi де дiрiлдеп шығады. Бұның өзiн жақсы бағып, жақсы ұғып отырғаны үшiн, сезiмтал Әйгерiмге сүйсiне қарап қалды да, ендi Бiржанға бұрылды: – өзге өзгеңдi не қылайын, Бiржан аға, – деп бастап, қонағына жаңа бiр қуаныш жүзiмен қарады. Ел ақтаған бiр ақын болушы едi.
Тiлiн безеп, жанын жалдап, тiленшiлiкпен байды сауып, сөз қадiрiн сол кетiрушi едi. Үн түзеген бiр әншi болушы едi. Кiм көрiнгеннiң қосшысы. Әр кез, әр мырзаның қосалқысы. Ән қадiрiн түсiрiп, бiр атым насыбайдай, арзан етiп едi. Сен әндi босағадан өрлетiп, төрге шығардың, соныңа ғана қуанам. Осының-ақ қадiр-қасиетiңдi тануға жетiп тұр! – дедi.
Бiржан құп тыңдап, өзi де сүйсiне көтерiлiп:
– Шiркiн, айтушы мен болғанда, үнемi ұқтырушым сен болсайшы, Абай! – дедi. Әйгерiм де, өзге жиын да екеуiн дәл ұғынғандай, түгел қостап күлiстi. Таңертеңнен берi ортадағы кең дастарқан бойында үш жерден сапырылып отырған қымыз, аздан берi iшiлмей, iркiлiп қалған-ды, қазiр Ербол, Мырзағұл, Оспан үшеуi үш жерден құлаштай сапырып, сырлы тостағандарды қонақтарға қыдырта бастады. Ән толасы болғалы, үй iшi жапырлап, әр тұстан сөйлесiп, күбiрлесiп, күлiсiп жатыр.
Абай жаңағы өз ойын аяқтатып тоқтатпақ боп:
– Бай, бағлан боп, қадiрлi болмайды жiгiт! Өнерлi боп, сол өнерiн ұстай бiлiп, қадiрлi болады. "Өнерпаз болсаң – өр бол" дейдi, Бiржан аға. Жалқы бол, жарлы бол, ол кемшiлiк емес. Өнерлi ақын, асқақ әншi болсаң – ел көңiлiндегi мұңды айтып, көзiндегi жасты тыйсаң, сенен зор, сенен қадiрлi болмасқа тиiстi! – деп, Абай өз қасында отырған Әйгерiм мен iнiсi Әмiрге қарап, бiр түйiн тастағандай болды.
Тобықты жасының бұл жиынындағы үлкенi, жiгiт ағасы боп қалған Базаралы күле сөйлеп, жауап қатты. Ол төрдегi сый қонақтардың қатарында отыр едi. Абайға қалжыңдап:
– Осының бәрi рас, Абай. Жiгiт қадiрi өнерiмен өлшенсiн! – дедi, әдейi ойнақыланып, серпе сөйлеп. Пәлей! Мақұл-ақ! Ал ендеше мен ненi айттым?! Менiң айтқаным да, iстегенiм де, түгел Тобықты бәрiне танытам дегенiм де, осы ғана емес пе едi, сығыр-ау! Кедейшiлiгiме қарама, кiсiлiгiме қара демеп пе ем? Өй, тәйiр-ай, iшi терең жiгiт десем, сен де осындай үстiрт пе ең, Абай? Саған осыны, ұғындыру үшiн сонау Көкшетаудан, исi Арқадан тек Бiржан ғана келу керек пе едi? – деп назбенен, ойын пiшiнмен сақ-сақ күлдi.
Базаралының ашық қалжыңы Бiржан бастаған бар қонақты да, өзге жиын жасты да күлдiрдi. Абай да күле отырып, iле жауап қатты:
– Рас-ау оның, Базеке, бәрi рас! "кедейлiгiне қарама, кiсiлiгiне қара" десе, түгел Тобықтыдан сенi атау дұрыс. Бiрақ бiз өнердi айтып отырмыз. Бiр тайпа Тобықты деген елдiң жiгiтi екенiңiз рас. Жiгiтiмiз – сiз бен бiз, бiрақ бiз өнерлi жiгiтпiз бе? Сол өнерге келгенде сiз екеумiз – ел есiнде қалар не көрсеттiк, нендей үлгi шаштық? Қандай еңбек еттiк ортамызға?! – деп, Абай қатты үнмен шыншыл жүзiмен бiр сұрақ қойды да, аз үндемей жағалай қарап шықты. Ешкiм "мен өнер көрсеттiм", "еңбек еттiм" дей алмайтын сияқты. Сонан соң Абай Базаралыға көз тоқтатты да, баяу, әсерлi ғана үнменен:
– Базеке! Сiз бен бiзден "жас буыным", "жаңа төлiмнiң басы" деп, ел үмiт қылатыны рас.
Сiз екеумiздiң бiр өнер тастайтын кiсiдей, дәмелендiретiнiмiз де рас. Ал шынды, сырды айтайық! – дей бергенде, Базаралы көтерiле түсiп, күле отырып, көңiлденiп:
– Бәсе, шын босын, сыр босын. Барыңды, шыныңды айт! – деп, ентелей түстi. Абай жауабы бiткен жоқ едi. Ол да қымызды көтерiп қойып, қыза түсiп:
– Базеке! – деп қатаң үнмен тоқтата сөйледi. Базаралы сынай күлдi де, Абайға қадалып отырып, тосып қалды.
– Сiз бен бiз дәметтiрдiк те, соның ар жағында берердi бергемiз жоқ қой. Тоны сұлу тұғырмыз ба? Жоқ ағызып жүрген жүрiсi бар, бiрақ өзiнен туар құлыны жоқ тұл бедеумiз бе? Сын мен есеп сонда емес пе? – дедi.
Базаралы таңдайын қағып, басын шайқады.
– Ондай сынды серт еткен Базаралы жоқ болатын. Бұл ойында мен жоқпын. Менде жоқты iздепсiң, оныңды Базаралы қайдан тапсын!? – деп, мойнын бұра күлдi де, жастығына жантая кеттi. Абай сұрағына жауап жоғын барлық жас ұғынған едi. Базаралы әншi де, ақын да емес-тi.
Жұрт күлiп қана жайды ұқты.
Абайдың сөзi Бiржан өнерiн сонша зор көтерiп, өз елiнiң бар жасына "бiзден бұл артық!" деп отыр. Осыны жалғыз намыс ойламай, соншалық кең, жақсы көңiлмен айтып отырғаны Бiржанға жаңа бiр ой салғандай болды.
Ол тағы да домбырасын бiраз бебеулетiп, желдiртiп алып кеп, "Жанботаны" шырқап кеттi. Жастар бұл әннiң неден туғанын Бiржанның қай жарасын ашатынын бiлушi едi.
Ол, Бiржанды жаңа Абай айтқан "бай, бағлан" дегендердiң бiрi сабап күйдiргенiн ашық айтқан ән болатын
Жанбота, өзің - болыс, әкең - Қарпық.
Ішінде сегіз болыс шенің артық.
Өзіңдей Азнабайдың поштабайы,
Қолымнан домбырамды алды тартып.
Тартса да, домбырамды бергенім жоқ,
Есерді поштабайдай көргенім жоқ.
Қамшымен топ ішінде ұрып еді,
Намыстан, уа, дариға, өлгенім жоқ.
Жанбота, осы ме еді өлген жерім,
Көкшетау боқтығына көмген жерің?
Кісісін бір болыстың біреу сабап,
Бар ма еді статьяда көрген жерің?
деп қайырды.
Мұң айтып, күйiк шағу, "сен менi елден асқан десең менiң кеудемдi осындай ыза, намыс дертi басқан. Жуан содырдың қамшы соққысы басқан!" дегендей.
Бұл саналы көңiлдiң шер шеменi едi. "Жетiскендей көресiң қарық боп жүрген Бiржан қайсы екен?" дегендей. Абай Бiржанға жаны ашып, жұбату сөйлемек боп:
– Сонау Жанбота, әне бiреу Азнабай ма әмiрлi, кәрлi дегендерi. Бай, бағлан дегенi? Солардың сол айуандықты тоңмойындықпен етiп отырса да, дәл жаңағы Бiржан ағамның " Жанбота "әнiнен соң" бота "түгiл," бұта "құрым болмай, жапырылып, тапталып қалған жоқ па? – деп, тағы бiр түкпiрлi алыс ойға кеткендей сөйледi. Азнабайлар мынау жерде бүгiн ғана азнайтын шығар. "Мен жер құдайымын" дейтiн шығар. Бiрақ ертең олардан iз де, тозаң да қалмайды, қалмасы хақ! Сонда тек Сарыарқаның атрабынан, Атығай, Қарауыл, Керей, Уақтың шежiресiнен өзiңнiң ғана атың қалады. Және сол Азнабай жауыздың, Жанбота жуанның бетiне соққан соққың қалады. Кейiнгi нәсiлдi олардан жирентетiн ұят таңба, шақпақ таңба боп қалады. Қалады сол, не қыласың, Бiржан аға! – дедi.
Бұл сөздердi жиынның бәрi ұқпаса да, естияр жағы түгел қостағандай болды. Әсiресе, төрде отырған аға жастар – Базаралы, Жиреншелер құптай жөнелдi.
– Аты қалған деген сол емес пе, осы мына отырған өңшең әншi болам деген жалынды жас екi айдан берi ерiп жүрiп, Бiржан әнiн үйренген екен. Ендi сол алғанын әсте ұмытар емес. Әндi ұмытпаса, айтушысы, үлгiсi Бiржанды ұмытар ма? – деп Жиренше, осындайда көрiнетiн зерек ұғымталдығымен жаңағы Абай сөзiн iлiп алып, дұрыс өрiстеттi. Сонымен iлес, өз сөзiне дәлел болсын дегендей, Әмiрге қарап:
– Мiне, мынау Әмiрдiң Бiржаннан артық дейтiн өнерлiсi бар ма екен? – дедi.
Жұрт көзi тегiс Әмiрге қараған едi. Ол ақырын тыңқылдатып, өз домбырасына Бiржан үйреткен "Жиырма-бес" дейтiн әндi салып отырған. Бiржан жас жiгiттiң жүзiнен жақсы бiр шабыт көргендей боп:
– Басып жiбершi, кәне, осыған! – деп, аға бұйрық еттi.
Әмiр iркiлген жоқ. Ақ сұр жүзi тек бiраз толқына түсiп, шырқап кеттi. Үнi жiңiшке, таза, сәндi екен. Бiржанның өзi үйреткен нақыстарын зор ықласпен, дәл шығармақ боп, ынта салып айтады. Сөзiн де әнiмен бiрге, қызыға сүйсiнiп, Бiржаннан ұққан. Жаңа замандарда Зiлқара шығарған әсем "Жиырма-бес" Тобықты елi естiмеген толқыны, сәнi бар, нағыз тамыр бойлар ән едi. Сөзi де жас жиынға жалын тастағандай болатын:
Беріп кет сақинаңды, мыс та болса,
Жүрейік күліп-ойнап, қыс та болса.
Шеш дағы етігіңді, байпақшаң кел,
Көрейін өз сорымнан, ұстап алса... –
деп еркелене ырғалып кеткенде Базаралы жастықтан басын жұлып алды. Сұлу жүзiне ыстық бiр тасқын қан ойнап:
– Алда, айналайын осы қыз-ай! Жаудыраған қара көз қалқатайым, көрермiн бе сенi, кермеспiн бе мен бейбақ! – деп, үйдiң iшiн ду күлдiрдi. Бiржан Базаралының жүзiне тiлеулес, дос ажарымен қарап:
– Базеке, о не дегенiң! Көрермiнбең не? Қасында-ақ отыр ғой Балбала боп, сол қара көз! – дедi.
Базаралының өз қасында отырған, сұлу бойжеткен – Балбала атты көршiсi бар-ды. Бiржан сөзiнiң тұсында Базаралы оқыс жарқ берiп:
– А, астапралда, солай ма едi? – деп, әдейi ойнақыланып, құбыла берiп, Балбалаға қарай қалды. Бұл қарасы томағаның астындағы саңлауынан сығалап, дәл қасынан, тұғырының түбiнен өтiп бара жатқан мысыққа қараған қыран шегiрдiң қарасындай едi. Жұрт онысына да күлiп, сүйсiнiп қалғанда, қырындау отырған Балбала да жалт етiп, Базаралыға бiр қарап қалды. Ажарлы сұлу қара көздерiн қырын отырып, төңкере қарады. Үлкен көздерге жарасатын бiр қиғаш қарас болатын. Өңiне де ұяла қысылған әдемi жұқа қызғылт қан соқты. Тартымды назы бар жандай боп, кiшкентай ғана қабақ шытып, үнсiз ғана езу тартты. Аппақ сұлу тiстерi көрiне түсiп, қайта жасырынды, Базаралы Балбаланың көзiмен көзi кездескенде, жазығын мойнына алып, тәубеге келгендей болып, бiрақ сол халiн, соншалық бiр талантты артисше, әдемi қып баппен ойнап бердi.
– Тәубе! Тәубе! Күпiрлiк екен айтқаным... Түф, түф, түф, – деп түкiрген белгi еттi. Балбала жаққа бас ие бердi де, тез жалт етiп, жұртқа қарап: – Отыр екен, бар екен қалқаларым! – деп, әр жердегi, әр сұлу қыз-келiншекке жағалай қарап өттi. Бiржан да Балбала қысылып қалмасын деп және өзгелерiнiң көңiлiне келмесiн деп, Базаралыны қостап, iле жөнелдi.
– Ән де бiледi, айтса тiлi орамды, шырқаса үнi балдай. Тәрбие-тәлiмiмен жiбек талдай, отыр ғой мiне жақсы шәкiрт, жақсы iнiлерiм!
Бiржан "қыздар", "қарындастар" деген сөздердi әдейi айтпады. Ол сөздердi әдепсiздеу, тұрпайылау көрдi. Және әдейi аға боп, бауыр тартып сөйледi. Осында отырған бiрнеше өнерлi, көрiктi жас әйелдерге жағалай көз тастап өттi. Аттары аталмаса да зор құрметпен еске алғандары – өзi мен Абайды, Базаралыны айнала қоршап отырған – Балбала, Керiмбала, Үмiтей, Әйгерiмдер болатын.
Мағыналы сөз қатып, одан да мағыналы жүзбен Бiржан көз салғанда, барлық жаңағы жас әйелдердiң шыншыл, сезгiш жүздерiне жағалай дауылдап, шапшаң толқын, жеңiл қызғылт нұр жүгiрдi. Бейне бiр таң сәскеде түңлiктi ашып жiбергенде, шаңырақтан күн сәулесi түскендей. Сол кезде батсайы шымылдық, дүрия көрпе, манат мақпал тұскиiздi күн сәулесi қуанта бiр ал гүл қаққызып, жағалай сәулелендiрiп, жайнатқан тәрiздi. Жас әйелдердiң Бiржандай әз ағадан, әсем өнерпаздан естiген мақтаулары да сондай әсер еттi.
Үй iшiнде сыңқыл-сылтың да, мәз қошемет те қатар қаулап, әзiл мен жарастық көп естiлдi.
Сыпайы сыйластық ажарлары, өнерлi жастар мәжiлiсi реңдене түскендей.
Абай мен Әйгерiмнiң бұл жолғы қонақтары шынында Тобықты жастарының ең бiр өнерлi, нәрлiсi болатын. Осыдан екi күн бұрын осы Құнанбай аулы отырған Барлыбай өзенiне Ырғызбайдан, Торғай-көтiбақтан және Жiгiтектен, одан арғы Бөкеншiден көп қыз-келiншек, жас жiгiттер әдейi шақырылып, арнаулы қонаққа келген-дi.
Абайдың қасында отырған – iнiсi, жас бозбала Әмiр Құдайбердiнiң баласы. Ол өз нөкерiмен келгенде, Үмiтей сұлуды ерте келген. Базаралы қасында отырған Балбала – Әнет қызы. Ол да бiр топ қыз нөкерiмен әдейi шақырылған. Бөкеншiден Сүгiр баласы Әкiмқожа мынау. Ол өз қарындасы Керiмбаланы ертiп, Жiгiтектен Базаралының әншi, серi iнiсi Оралбайды ала келген.
Сол жастың бәрi де өнерқұмар және тегiс жақсы әншi. Олар Бiржанды бұл жолы ғана көрген емес. Осы күндерден екi айдай, бұрын Тобықтының шетiне келген Бiржанның хабарын Абай естiп, алдынан Әмiрдi жiберген-дi. Абайдың ең бiр қадiрлес ағасы Құдайбердi жастай өлгенде, содан жетiм қалған бес баланың ортаншысы Әмiр болатын. Құдайбердi өлерде, Абай оған: "балаларыңды әке орнына бағу қарызым болар" деп, "жетiмдiк көрсетпеспiн" деп ант еткендей болатын.
Айтқанындай, Абай содан берi Құдайбердi балаларын өзiмен туысқан Оспаннан да, өз балаларынан да қатты еркелететiн. Ал Әмiр болса, сол балалар iшiндегi әншi, өнерлiсi боп келедi. Ерке, серiлiгi де бар. Өзiнде шалқып, серпiп шығарлықтай бiр шығым бар, дәмелi жас. Аса тiлеулес ағасы Абай оның алдынан шықпайды.және ешкiмге бетiн де қақтырмайды .. Сол Әмiрдi Бiржанға құр шақырушы етiп жiбермеген-дi.
"Бар, көр. Шын өнерлi, қызықты болса, елге әкел. Еркiмен көсiлтiп, ойын-сауық ет. Жас буын өнер үйренсiн, үлгi алсын. Мен көмекшi болармын деген. Әмiр Бiржанмен ел шетiнде кездесiп, екi-үш күн бiрге болып, өз ортасына шақырып қойып, өзi үй тiктiрмек боп және сал жөнiмен, баппен қарсы алмақ боп, алдымен келген. Аялдамастан Абайға кеп, өзгеше бiр қызғын жайын көңiл мен жүзден танытқан. Абай содан соң-ақ Бiржанды әуелi Әмiрдiң қонағы етiп, Құнанбайдың осы үлкен аулына әдейi келтiрткен-дi.
Содан берi екi ай өттi. Бiржан Әмiрге ғана емес, Абайға да ерекше ұнады. Екеуi ескi мұңдас достай кездесiп, тез табысып кеттi. Абай осы бүгiнгiдей етiп өз аулына Тобықтының әншi, күйшi жасынан жiгiт-желең, қыз-келiншегiнен талайын, талай рет жинаған. Бiржанға оларды танытып, оларға ақын әншiнiң қасиет қадiрiн танытып, көп қызық мәжiлiстер құрған. Өздерi әнiн үйренiп, сыйластық, құрметтестiкке жеткен соң, көп ауылдардың жастары Бiржан мен Абайды өз ауылдарына шақырып, үзiлмеген ұзақ сауық күн-түндерiн өткiзген.
Бiржандар Әмiрдiң, Үмiтейдiң де қонағы болған. Сүгiрдiң әншi қызы, сәндi бойжеткен Керiмбала мен Әкiмқожаның қонағы боп, ол меймандос ауылда да көп сый көрген. Одан қайтыс жолда Базаралы, Оралбайлар Жiгiтек iшiнде көп күндер қыдыртып, қонақ еткен-дi. Бөкеншi, Жiгiтек жастары үнемi бiрге араласып, айрылыспай күтiскен.
Сонымен, қазiр Бiржандар қайтатын шақ жеткен соң, Абай осы тұрған төрт үйдi әдейi қонақтарды шығарып салу тойына арнап тiккiзген. Ендi бүгiнгi түстiктен кейiн, кешке қарсы көп қонақ атқа қонбақшы боп отыр. Үйткенi ертең Бiржандар елiне қарай аттанбақ. Соның алдында "сый қонақтар бiр кеш көпшiлiксiз болып, тынығып аттансын" деп, Абайға Базаралы, Ербол, Жиреншелер айтқан-ды. Абай да соны мақұл көрген.
Сүйтiп, бұл мәжiлiс жаздай асыл аға, үлкен ұстаз болған Бiржан мен Тобықты жасының айрылар мәжiлiсi едi. Сол себептi жаңағы Әмiрдi "Жиырма-бестен" сынап тыңдағандай, өзге әншi жастардың бәрi де бiр-бiр жаңа әнмен өз өнерiн көрсетпек керек. Әмiр айтқаннан кейiн, әлгi қалжың әзiлдер басылған соң, домбыраны Оралбай бiраз күйлеп кеп, қасында отырған Керiмбаланың әнiне жетекшi болды.
You have read 1 text from Kazakh literature.
Next - Абай жолы - 31
- Parts
- Абай жолы - 01Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4226Total number of unique words is 208734.6 of words are in the 2000 most common words50.4 of words are in the 5000 most common words58.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 02Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4238Total number of unique words is 213935.4 of words are in the 2000 most common words49.6 of words are in the 5000 most common words57.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 03Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4296Total number of unique words is 204035.8 of words are in the 2000 most common words51.2 of words are in the 5000 most common words58.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 04Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4202Total number of unique words is 218933.8 of words are in the 2000 most common words48.8 of words are in the 5000 most common words56.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 05Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4223Total number of unique words is 208433.1 of words are in the 2000 most common words46.6 of words are in the 5000 most common words54.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 06Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4191Total number of unique words is 203633.8 of words are in the 2000 most common words50.3 of words are in the 5000 most common words57.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 07Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4168Total number of unique words is 214435.4 of words are in the 2000 most common words51.1 of words are in the 5000 most common words58.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 08Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4200Total number of unique words is 208034.3 of words are in the 2000 most common words48.5 of words are in the 5000 most common words56.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 09Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4165Total number of unique words is 215233.9 of words are in the 2000 most common words48.4 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 10Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4220Total number of unique words is 208335.3 of words are in the 2000 most common words49.3 of words are in the 5000 most common words57.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 11Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4318Total number of unique words is 209336.9 of words are in the 2000 most common words53.1 of words are in the 5000 most common words61.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 12Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4267Total number of unique words is 219234.2 of words are in the 2000 most common words48.6 of words are in the 5000 most common words56.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 13Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4287Total number of unique words is 221932.2 of words are in the 2000 most common words46.5 of words are in the 5000 most common words54.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 14Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4236Total number of unique words is 215732.5 of words are in the 2000 most common words47.3 of words are in the 5000 most common words54.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 15Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4187Total number of unique words is 217731.2 of words are in the 2000 most common words45.8 of words are in the 5000 most common words53.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 16Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4322Total number of unique words is 223834.4 of words are in the 2000 most common words49.9 of words are in the 5000 most common words56.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 17Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4288Total number of unique words is 211834.1 of words are in the 2000 most common words48.1 of words are in the 5000 most common words55.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 18Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4232Total number of unique words is 212034.0 of words are in the 2000 most common words48.9 of words are in the 5000 most common words55.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 19Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4259Total number of unique words is 219334.1 of words are in the 2000 most common words48.3 of words are in the 5000 most common words56.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 20Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4317Total number of unique words is 218635.4 of words are in the 2000 most common words50.9 of words are in the 5000 most common words58.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 21Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4214Total number of unique words is 220732.9 of words are in the 2000 most common words47.6 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 22Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4322Total number of unique words is 219534.3 of words are in the 2000 most common words48.9 of words are in the 5000 most common words57.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 23Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4248Total number of unique words is 223633.3 of words are in the 2000 most common words47.9 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 24Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4212Total number of unique words is 220835.5 of words are in the 2000 most common words50.8 of words are in the 5000 most common words57.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 25Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4147Total number of unique words is 214833.1 of words are in the 2000 most common words47.3 of words are in the 5000 most common words55.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 26Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4151Total number of unique words is 227431.9 of words are in the 2000 most common words46.6 of words are in the 5000 most common words54.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 27Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4194Total number of unique words is 215825.7 of words are in the 2000 most common words37.6 of words are in the 5000 most common words43.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 28Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4389Total number of unique words is 219127.4 of words are in the 2000 most common words40.5 of words are in the 5000 most common words46.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 29Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4368Total number of unique words is 227725.0 of words are in the 2000 most common words36.6 of words are in the 5000 most common words42.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 30Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4194Total number of unique words is 225825.1 of words are in the 2000 most common words36.2 of words are in the 5000 most common words43.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 31Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4256Total number of unique words is 220525.4 of words are in the 2000 most common words37.0 of words are in the 5000 most common words43.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 32Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4252Total number of unique words is 222626.3 of words are in the 2000 most common words39.0 of words are in the 5000 most common words45.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 33Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4244Total number of unique words is 213925.9 of words are in the 2000 most common words37.6 of words are in the 5000 most common words44.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 34Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4154Total number of unique words is 223124.5 of words are in the 2000 most common words35.2 of words are in the 5000 most common words41.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 35Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4159Total number of unique words is 228324.2 of words are in the 2000 most common words36.4 of words are in the 5000 most common words42.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 36Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4026Total number of unique words is 220624.0 of words are in the 2000 most common words34.8 of words are in the 5000 most common words40.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 37Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4136Total number of unique words is 220925.4 of words are in the 2000 most common words37.5 of words are in the 5000 most common words44.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 38Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4226Total number of unique words is 220924.9 of words are in the 2000 most common words36.5 of words are in the 5000 most common words42.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 39Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4160Total number of unique words is 218425.8 of words are in the 2000 most common words36.5 of words are in the 5000 most common words42.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 40Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4119Total number of unique words is 228324.2 of words are in the 2000 most common words35.8 of words are in the 5000 most common words41.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 41Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4247Total number of unique words is 227024.2 of words are in the 2000 most common words36.6 of words are in the 5000 most common words43.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 42Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4216Total number of unique words is 231424.4 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words42.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 43Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4134Total number of unique words is 204726.6 of words are in the 2000 most common words37.1 of words are in the 5000 most common words42.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 44Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4225Total number of unique words is 222225.1 of words are in the 2000 most common words37.0 of words are in the 5000 most common words43.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 45Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4230Total number of unique words is 217825.6 of words are in the 2000 most common words38.4 of words are in the 5000 most common words43.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 46Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4036Total number of unique words is 218726.1 of words are in the 2000 most common words37.4 of words are in the 5000 most common words43.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 47Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4153Total number of unique words is 206625.3 of words are in the 2000 most common words37.3 of words are in the 5000 most common words43.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 48Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4077Total number of unique words is 216824.9 of words are in the 2000 most common words35.9 of words are in the 5000 most common words41.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 49Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4132Total number of unique words is 222025.2 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words42.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 50Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4044Total number of unique words is 212225.2 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words41.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 51Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4197Total number of unique words is 224724.0 of words are in the 2000 most common words34.5 of words are in the 5000 most common words40.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 52Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 3828Total number of unique words is 202725.0 of words are in the 2000 most common words35.3 of words are in the 5000 most common words42.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 53Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4225Total number of unique words is 226626.7 of words are in the 2000 most common words38.5 of words are in the 5000 most common words44.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 54Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4249Total number of unique words is 208125.5 of words are in the 2000 most common words37.4 of words are in the 5000 most common words43.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 55Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4136Total number of unique words is 217825.4 of words are in the 2000 most common words37.8 of words are in the 5000 most common words44.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 56Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 1428Total number of unique words is 90732.5 of words are in the 2000 most common words45.1 of words are in the 5000 most common words51.5 of words are in the 8000 most common words