Latin Common TurkicEach bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
Абай жолы - 11
Total number of words is 4318
Total number of unique words is 2093
36.9 of words are in the 2000 most common words
53.1 of words are in the 5000 most common words
61.0 of words are in the 8000 most common words
Үй иелері: «Жас қонақтың ұйқысы келді» деп, соған жорыған. Ақыры, төсек салынатын боп барлық еркектер тысқа шықты. Абай көңілі бұл кеште өзгеше бір күшті сезімнің әсеріне толы.
Бұрын «ғашық жар» көп оқыған хиқаяларда, көп-көп естілген ауызша әңгімелерде болса, бүгін Абайға ең алғаш рет кітап емес, әңгіме емес, өзінің анық, аппақ мүсінімен, күлкісі, қозғалысы, тынысымен: «Сол мен едім», «мен мұндамын» деп келгендей.
Сүйіндік әңгімелерінің артынан, әуел кезде көңіліндегі тұнып жүрген бір ауыр сезім ренжіткендей, бірер төңкеріліп түсті де, қайта шегіп қалды. Ол емес, тысқа шығып өз-өзімен қалғанда, жұлдызды аспанға аса бір рақат қуанышпен қарап тұрып, кең тыныс алды.
Орталап қалған ай батысқа таман сызылып барады. Биік те алысқа тартып барады. Жүректі де реніштен, лайдан құтқарып, сондайлық биікке, қазіргі бұлтсыз ас пандай алысқа, тазалық рақатқа шақырып, жыраққа мегзейді. Түйеөркештен Шыңғыстың жақын биіктері жартылап қана көрінеді екен. Қарақошқыл таулар ай астында көкшіл мұнараға оранып, жым-жырт қалғып тұр. Тау жақтан ақырын ғана жел желпінеді. Қалың қой қыбыр етпей тыныштық алып, үнсіз ғана тына алады. Асылбек, Әділбектер жатуға кетті. Көгал сайда отырған бес-алты үйлі ақ ауылдың түндігі тегіс жабық. Ай астында ақ үйлер де мызғып, қалғып тұр. Сүйіндік пен Қарабас аттардың маңында жүр. Абай мынадай көктем түнінен соншалық бір тазалық сезіп, таң лебін танығандай. Бұның жүрегі әдейі арналған таң лебін ерекше ұғынып сезінгендей.
«Махаббат па? Осы ма? Осы болса, мынау дүние мынау маужыраған тынысты нәзік түн... бесігі ғой. Сол сұлу саздың құлақ күйі ғой».
Сүттей жарық, айлы түн. Таң әлі жоқ. Бірақ жоқ екенін білсе де, Абай әлдеқандай өзгеше «таңды» сезеді. Күйік те, үміт те, қуаныш та, азап та бар, - жүрек таңы. Кеуде толған өзгеше ыстық, өзгеше жұмбақ, мол сезім. Соның шалқи түсіп шарықтауы көп. Лыпыл қаққан қанаттай тоқтаусыз құбылып, тыныштық ала алмай лепіреді.
«Нені айтады? Не деп түсінеді? Не сипатты бұл сезім? Не боп барам? Тағат, сабырым қайда?» Бойына тоңазығандай бір діріл пайда болды. Себепсіз дірілдейді. Жүрегі де тулап кеп, өз-өзінен қысылып, шаншып кеткендей.
«Таң... жүрек таңы... Сол таңым сенсің бе? Жарығымбысың, кімсің?» Көз алдында Тоғжанның аппақ жұмыр білегі, жас баланың етіндей, ақ торғындай мойыны!.. Таң осы да... өзі ғой!
...Ақ етің аппақ екен атқан таңдай!
Шынымен бар жайымен құлай табынған сұлуға қарап, бар сезіммен үнсіз жырлап тұрған тәрізді. Тоғжанға арналған, ең алғашқы «ғашығым» деген жарына арналған жай жырының тұнғыш жолы осы еді.
Ойша екі-үш ауыз махаббат сәлем айтып шықты. Біртүрлі оңай, рахат боп, өз-өзінен құйылып тұрған тәрізді. Бірақ сол кезде Қарабас үйге қарай шақырды.
Екеуі тыста жалғыз қапты. Абай үйге таман келе жатып, жаңағы өлеңін қайта есіне түсірейін деп еді, «Ақ етің аппақ екен атқан таңдай!» дегеннен басқасы есіне әзір қайта түспеді.
Қарабас пен Абай үйге кіргенде Сүйіндік пен бәйбішесі биік төсекке жатып қалған екен. Сарғыш шегірен шымылдық үлкендердің жататын орнын қоршап тұр. Кең үйдің төріне екі қонаққа арналып төсек салынып жатыр. Одан басқа өзге кісі жататын жай сезілмейді.
Тоғжанның өз үйі басқа ғой. Ол Сүйіндіктің кіші әйелі Қантжанның қызы екен. Жаңа үйге кірерде Қарабас айтқан. Тоғжан, әрине, өз үйіне кеткен болу керек. Үйге кірген жерде Абайдың ойлағаны осы. Үйткені төсек салып жүрген -бағанағы шай құйған сары келіншек.
Абай төрге қарай қозғала беріп еді. Бір уақытта шегірен шымылдық толқып барып қозғалды да, есік жақтағы шетінен шолпы сылдыры естіліп, Тоғжанның әсем бойы көрінді. Қолына бір торғын көрпені алып, бері шығып келеді екен.
Асықпай, тіпті ақырын қозғалады. Шолпысының ендігі сылдырынан өзі қысылған тәрізді.
Келіншек Абай жататын төсекті баптап салып болып қап еді. Тоғжан қолындағы торғын көрпені кеудесіне көтеріп, бауырына қысыңқырап тұрып, келіншекке әдеппен ғана бұйрық етіп:
– Аяғын, аяқ жағын биіктесеңші! - деді.
Абайға бұ да дәл өзіне ғана арналған, өзгеше ықылас сияқты көрінді.
Бірдеме айтар еді... айтқысы кеп еді. Бірақ, жүрегі лүпілдеп, аузына тығылғандай боп, түк сөз таба алмады. Құр ғана қызарып қысылды да, сырт киімін шеше берді.
Тоғжан ақырын, сыпайы ғана кеп, Абайдың төсегіне торғын көрпені жазыңқырап қойды да, есікке қарай қозғалды. Үнсіз бейіл белгісіндей үлкен ілтипат жасады. Бірақ бары сол ғана. «Шын-ақ бары сол ма?» Әлде, тіпті, бар қонаққа істейтін дағдылы сыйлық сияқты ма?
Сол ғой! Үлкен үйдің есігіне жеткенше Тоғжан ақырын басып, келіншекті ертіп кетіп барады. Қайта бұрылмайды. Дәл шығар жерде ғана, өзінен бұрын есік ашқан келіншекті ілгері шығарып жіберіп, өзі біртүрлі сұлу қозғалыспен сырт айнала беріп, төрге таман ақырғы рет бетін беріп, үй ішінен сыртымен шықты.
Тоғжан есікке қарай қозғалғанда, Абай қадалып, телміре қарап қалып, бешпентін екі иығынан шеше беріп еді. Бірақ Тоғжан бір қарамағанға қайран боп, кеткенін қимағандай қалт тұрып қапты.
Енді Тоғжан есіктен шығар жерде бір сәтке көз қиығын тастағанда Абайдың тапжылмай сілейіп тұрып қалғанын көрді. Бешпенті екі иығынан түсіңкірепті де, аппақ көйлегі ашылып тұр. Екі қолы бір нәрсеге таңғалғандай жазылып, ыңғайсыз түрде асылып қапты.
Абай дәл байқады ма, жоқ па? Бірақ, шыға берген Тоғжанның аппақ жүзі қайтадан тағы бір рет, соңғы рет қою қызғылтпен ду ете түскендей көрінді. Және сонымен қатар жымия күлген ерні аппақ маржандай тістерін айқын көрсеткендей болды. Үнсіз күлкімен езу тартып кеткен сияқты.
«Бұл не, мысқыл ма, ұят мінез істедім бе?» деп, Абай өз-өзінен қысылып қалып, тез шешінді де, торғын көрпеге оранып, бүк түсіп қалды.
Шолпы әуелі жиі сылдырлап, аздан соң баяулай бастап, тағы біраздан соң анда-санда бір ғана шылдыр ете түсіп ұзап барады. Абай өз жүрегінің аттай тулап соққан дүрсілін естіді. Шолпы үнін сол басып барады. Өзгеше ыстық қымбат шолпы ең соңғы рет бір шылдыр етті де, білінбей кетті. Түн тыныштығы ұрлап кеткендей жұтып кетті.
Шамды Қарабас өшірді.
Шам өшсін-өшпесін, Абайдың көз алдына қазіргі мезгіл, бұл сәт самаладай жарық. Шамның өшкенін байқаған да жоқ. Көзі жұмулы, көңілі тыныштықтан, сабыр ойдан айрылған. Құйын үстіндегі алай-түлейде.
Бұл түнде таң аппақ атқанша Абай бір секунд те көз ілген жоқ. Күн шығарда ғана азғантай мызғыды. Бірақ үй іші оянғанда бірге оянып, ерте тұрды.
Өңі сұрғылт тартып, жүдеп тұрды. Шай алдында тысқа шығып, далада бой жазып жүрген уақытта Тоғжан жатқан үйді ойша іздеді. Сүйіндіктің үлкен үйіне жақын тұрған кішілеу ақ үй бар. Асылбектің отауы болу керек. Содан әрі алты қанат ақ үй тұр. Кіші үй сол болуға лайық. Абай қайта-қайта сонда қарайды. Бірақ ол үйдің түңлігі жабық, Тоғжан да, шешесі де әлі оянбаған, тұрмаған сияқты.
Далаға Сүйіндік те шыққан еді. Әкесі тапсырған алық-берік жөніндегі сәлемді Абай сонда айтып, бұл ауылға келген жұмысын осы таңертеңгі уақытта бітірді.
Шай уақытында Тоғжан келген жоқ Асылбек, Әділбектер де өз үйлерінде болу керек. Таңертеңгі мәжіліске араласпады.
Шаруа біткен соң Қарабас ертеңгі салқынмен қайтайық деп байлаған. Сондықтан дастарқан жиылған соң, ол аттарды ерттегелі шығып кетті.
Абайдың бұл ауылдан кеткісі келмеді. Қонағуар, жылы жүз, жақсы мінезді үлкендердің үйі аса бір сирек кездесетін, жайлы ұя сияқты екен... «Осы ауылдың туысы, жақыны болар ма ем? Сұраусыз келіп, санаусыз қонып, түстеніп кетіп жүрер ме ем?» - дегендей. Бірақ кетпей болмайды.
Үйде Сүйіндік пен Абай және Сүйіндіктің бәйбішесі ғана қалған уақытта Сүйіндік Абайдан Зере жайын, Ұлжан күйін сұрастырып отырып:
– Аналарыңа сәлем айт, балам! - деді.
Түннен бері үндемеген бәйбіше де Ұлжанға сәлем айта отырып, Айғызды есіне алды. Содан барып Кәмшат есіне түсіп:
– Шырағым-ау, осы анада Бөжекең аулына жіберген кішкене қыз не жайда?
Айғыз бишара қайтып қиды соны? Жылатып айырып, қайтіп қана жіберді екен?
– деп, бір жағынан наразы боп, сұрастыра бастады. Абай амалсыздан сөйлеп, қысқа ғана жауаптар қайырды. Бәйбіше бұл жөнде шешіліңкірей бастап:
– Бөжейдің әйелі қатыбас кісі еді. Өзінен де туған қызы көп, күтеді деймісің кішкене пақырды? - деп, қынжылып отыр.
– Е, е, Бөжей бар емес пе? Қатыны ойламаса, Бөжей ойлайды ғой! Неге күтпесін! - деп, Сүйіндік майдаламақ болды.
– Әй, білмеймін! Ауыл-аймағымен тегіс-ақ: «Айыпқа берген қыз ғой.
Малын қимай, жанын қиды ғой айыпқа!» десіп, жаман сөздер сөйледі деп есіттім ғой. Жас баланы жылатқандары бекерлік болған ғой өзі. Не десе де іштен шықпап па еді? Айғыз бишарада не сүлдер жүр дейсің? - деп, бәйбіше өз-өзінен босаңсып барып, жылап жіберді. Екі көзі жасқа толып, қып-қызыл боп, үндемей, мұңайып қалды. Анда-санда күрсіне түсіп, тамсанып қояды.
Абайға бұл ананың мейрімі тіпті бір қымбат адамшылық, шын рақымшылық боп танылды.
Жидебайдағы өз үйінде Кәмшат жайы осындай бір айықпас мұң, уайым боп алған-ды. Сондағы әжесі мен Айғыз және өз шешесінің осындай-осындай көзі жасты, көңілі қаяу болған көп шақтарын есіне алды.
Бірақ олар Кәмшатты құр сағынып, құр аяғаны болмаса, мына кісі айтқан суық сөздерді есітпеген сияқты. Кеше Құлыншақ та, бүгін мынау ауыл да Кәмшат жайын ылғи «жетім жандай, күңдікке, қорлыққа кеткен бишара, әлсіз сорлыдай» сөйлейді. Тегін емес-ау! Жидебайға қайтысымен әжелеріне осы есіткендерін айтып, Кәмшаттың күйін білдіру керек. Әке не десе о десін, бұны істемей болмайды. Абай осыған байлады. Жүрерде тағы да қымыз ішіп, жолға қарсы тоғайып ап, екі жолаушы атқа қонды.
Сүйіндік үйінің жанынан үлкендерге «қош-қош» айтып, рақмет айтып кетіп бара жатып, Абай кіші үйдің түңлігіне тағы қарады. Түңлік әлі ашылмапты. «Тоғжан енді бір көруді ойламаған ба! Тұруға да, көруге де асықпаған ғой!..» Бала жігіт көңілге ала қызған толқын алып, амалсыз тебініп жүріп кетті.
Ауылдан алыстаңқырап бара жатқанда ең соңғы рет артына бұрылып, кіші үйді тағы қимай қарап еді. Үй жанында бір әйелдің бойы көрінді. Басына қара шапан жамылған, ақ көйлегінің етегі шұбала түскен. Тоғжан сияқты. Жаңа тұрған ғой.
Бірақ есіктен шықты да, Абай кеткен жаққа қарамай, әрі қарай, көгал дөңге қарай ақырын жүріп кетті.
Абайдың көңіліне Тоғжанның шолпысы шылдыр-шылдыр етіп, ап-анық естіліп бара жатқан сияқты. Өз жүрегінің лүп-лүп соққан қатты толқын ырғағы.
Амалсыз ұзап кетті. Аты жақсы Түйеөркеш, жан мекеніндей өзгеше ыстық Түйеөркеш, мынау сәуірдің мынандай әдемі ашық рақат сәскесінде тым құрса, «қош» демей де үнсіз қалды. Жұмбақ мінезді боп, сұлу мекен, сұлу жан қалды.
Тау ішінен шығып, Қарауыл өзенін қуалап, екі атты бөктерге қарай бұрылғалы келеді.
Ойға түсіп бір түрлі баяу келе жатқан Абай бір кезде арт жағынан дүрсілдеп кеп қалған ат дүбірін естіді. Жүрегі тағы да түндегідей қатты тулап, шұғыл бұрылып қап еді. Орынсыз үміт тез суынды. Сүйіндік үйінің адамы емес, бір толықша, қара жігіт екен. Мұрты жаңа ғана тебіндеп келе жатқан бала жігіт жұпыны киім киген. Астында құнанша күзеген күрең биесі бар. Абайларға жақындай бере сәлем берді. Ашық жарқын жігіт болу керек. Аппақ сұлу тістерінің баршасын көрсетіп, ақсия күліп келеді.
Жалғыз жүрген жолды көңілсіз көріп, алдыңғы жағында кетіп бара жатқан екі аттыны әдейі әңгімелесіп отыру үшін қуып жеткен екен. Күрең биенің омырауы терлеп қапты. Танаурап, демігіп келеді. Екі езуінде көбік те бар.
Қарабас пен Абай да жаңа жүргіншінің қосылғанын теріс көрген жоқ. Жай сұрасқанда бұл жігіт - Сүйіндіктің ауылдасы, Көмекбай баласы Ербол деген жігіт боп шықты.
Қарабас Ерболмен оп-оңай білісіп, әңгімелесіп кетті. Сөздерін тыңдап келе жатып Абай Ерболға шын ықыласпен қарап, әлденеден ыстық көре бастады.
Үйткені, Ербол Сүйіндік аулының аса жақын жігіті екен. Өзінің шешесі мен Тоғжанның шешесі Қантжан немере қарындас. Ол үйлерге бұл үнемі араласып жүретін өз кісісі боп шықты. Әңгімешіл, күлегеш Ербол, енді Абайға бар тұлғасымен ұнай бастады.
Аздан соң бұл екеуі көбірек әңгімелесіп, Қарабас шетірек қалды. Абай Қарауыл бойында құс көп екен деп, аңшылық мұратын білдіріп еді. Оған Ербол:
– Қаршығаң бар ма? Қаршығаң болса, қыдырып келсеңші! Мен қасыңа еріп жүріп үйрекке де, қазға да кездестірейін, - деді.
Үйде Тәкежанның көк қаршығасы бар-ды. Абай көңіліне мынау сөздер үлкен медеу болды. Бағана Түйеөркештен кеткелі: «Енді қайтып қашан келем?..
Не сылтаумен келе аламын?» деп өздігінен бабын таба алмай келе жатқан бала жігітке мына Ерболдың айтқаны өте бір рақат табыс көрінді. Абай мен Ербол құс жайына, аңшылық жайына ауысқан соң тату құрбы сияқтанып кетті.
Екеуінің де айтар сөздері бітер емес.
Бірақ бөктерге шыққан соң Ерболдың жолы бөлінетін боп еді. Ол оң жақтағы Көлқайнарға бұрылмақ екен. Шаруасы сонда. Абайлар болса, Шыңғысты бөктерлеп отырып, Қарашоқыға, Күнкенің аулына қарай тартпақ.
Ерболды қиғысы келмеген Абай:
– Көлқайнарда тығыз жұмысың болмаса, бізбен бірге жүрсеңші! - деді.
– Е, е, не деп ерем? Не шаруаң бар дегенде не деймін? - деп, Ербол күліп жіберді.
– Шаруаңда жұрттың не ақысы бар! Қыдырасың, қонақ боласын! Құл саламыз...
Ербол Абай сөзіне қызыға бастап:
– Айтқаныңа қызығып тұрмын! - деп, аз ойланды да: - Ә-әй, бірақ шаруам қалады ғой, болмайды! - деп, амалсыз байлау айтты.
Аздан соң Ербол Абайлардан бөлініп, Көлқайнарға қарай тартып кетті.
Келгенінде күліп келгені сияқты, кетерінде де күле қоштасып айрылды. Абай бұның сол көңілділігіне қызыға қарап қалды. Ерболдың алдында түк бөгет жоқ.
Тілесе, Тоғжанды күнде көреді. Жақыны, туысы. Тоғжанға сондай жақын болудың өзі де бақыт сияқтанып, Абай мына жігіттің сондай халын қызғанады.
Ербол болса, айнымас қызықты көңілмен желе жортып, ұзап барады. Тоғжан турасындағы ең соңғы үміт - соншалық ыстық көрінсе де ұзап барады.
2
Абайлар Қарашоқыға түс ауа жетті. Күнкенің үлкен үйінде мол жиын бар екен. Кермеде күміс ертоқымды көп аттар тұр.
Қарабас Абайға бұл жиынның алыс ел емес, осы маңның өз адамдары екенін айтты. Аттарынан таныған.
– Жуантаяқ, Топай, Ырғызбай ішінің кісілері. Күндегі жиын ғой. Бірақ, мынау жүруге қамдалып, жаңа ерттелген аттар ғой. Түстікті жеп қойған екен, құр қаппыз! - деді.
Абай сәлем беріп үйге кіргенде кең үйдің іші лық толған кісі екен. Биік төсектің алдында бар жиыннан иығы асып, ақ көйлегінің омырауын ашып тастап, төс жүнін көрсетіңкіреп әкесі отыр.
Тарқауға айналып, киініп алған үлкендер дәл кетер жерде қымыз ішіп, Құнанбайдың соңғы сөздерін тыңдап отыр. Бір тізелеп жүгініп, тымақтарын киіп отырған кісілер де бар.
Үйдегілер Абайдың сәлемін алғанмен амандық сұрасқан жоқ. Төсектің аяқ жағын ала, жорға Жұмабайға қымыз сапыртып, құйғызып Күнке отыр. Абай соның қасына кеп отыра бере әкесінің соңғы сөздерін есітті.
– ...Қыбыр-жыбыр бар, білемін. Бірақ «онымыз жоқ» деседі екен ғой. Ал, сенейін. Сенемін деп, жаза шексем де сенемін! - деп сұрлана түсіп, зілденіп, -құлақпен есіткеннің бәрін бекер дейін, көзбен көргенді ғана шын дейін. Көзім көргенше шыдайын. Мен деген дос! - деп, Құнанбай жалғыз көзімен қадала қарап, төрден босағаға шейін бір шолып шықты. Содан қайта төрге өрлеп, дәл қасында отырған Жуантаяқ Топайдың қартаң адамдарына көз қадап отырып, -мен деген дос, мен шыдағанша сен де шыда! Тек жалғыз-ақ мен қозданған күні «бірге қозданам» деп шыда! Соны істесең, құдай ырза, мен ырза. Әзірге менің қолқа, тілегім осы-ақ! - деп, тоқтап қалды. «Жүрушілерге рұқсат» деген сияқты қып тұжырып еді.
Бар жиын, төрден босағаға шейін құп-құптап:
– Дегенің болсын!
– Айтқаның болсын!
– Серт уәдеміз айтылды ғой!
– Тұр дегеніңе тұрамыз! - десіп, жапыр-жұпыр қостап қалды. Абай өз ішінен:
«Баталасу сияқты-ау! Бір нәрсеге ел қамдап, серттесу үшін шақырған-ау!» деп ойлап, жаңағы «дос» деген сөзді есіне алды.
Бірақ төрден босағаға шейін бұ да қарап етіп, бір нәрсеге іштей ойланып қалды.
Мынау «дос» деп әке атаған кісілері бұрын Абай аз білетін, немесе, тіпті танымайтын кісілер. Бұрын мұндай жиын ортасында «дос» деген атпен Байсал, Қаратай, Бөжей, Сүйіндік, Түсіп сияқты кісілер отырушы еді.
...Бүгін оның бірі жоқ. Анада өзі барған Құлыншақ та жоқ. Басқаша бір екшеу ғой. Олардың үстіне тағы да мол дос жию ма? Болмаса, тіпті соларды екшеп тастаған ба? Әлде дүмбілез бірдеңелер бар ма?..
Абай Қарқаралыдан қайтқалы ел іші қыстыгүні татулықпен, Кәмшатты жылатып берумен «бітті, тынды» деп білетін. Содан кейін үлкен сыбыс та шыққан емес. Ішінара не күңкіл барын сұрастырған да емес-ті.
Қонақтың көбі жүріп кетіп, екі-үш ақсақалды ғана Құнанбай қоналқаға ұстап қалды. Көпшілік кетсе де әкесі толық босамады.
Абай өзінің Сүйіндікке барған жұмысын көпке шейін айта да алмады.
Ақыры бір әредігін тауып, әкесімен сөйлесіп, міндетін ада қылды. Енді бүгін мұнда қонбай Жидебайға қайтсам деп ойлап еді. Әкесіне сол ниетін айтқанда Құнанбай:
– Немене бұ, қуыршақ ойнайтын қыз ба едің сен, шешеңнің қасынан шықпайтын? Менің қасымнан сол қатындардың қасы артық болды ма? Мұнда болсаң ел көресің, сөз ұғасың, тәлім-тәрбие аласын. Онда не табасын? - деді.
Абайға бұл сөздер оншалық даусыз хақиқат болып танылған жоқ. Ішінен:
«Сіз ата болсаңыз ол, - ана. Бала, ата-ананың тағылымын бірдей алып өседі» деп ойлады.
Бірақ әкесіне тура жауап айтқан жоқ.
– Үйде қаршыға бар еді, биыл құс мол екен. Жидебайға барып азырақ қаршыға салайын деп ем, - деді.
Құнанбай бұл жеріне дауласқан жоқ, түсінді. Бірақ:
– Тағы бірер күн аял қыл. Ертеңдер сені Байдалыға жіберіп алғалы отырмын. Содан әрі қайтарсың, - деді.
Абай амалсыз көнді.
Байдалы Абайдың көп сөйлеспеген кісісі. Кешелер ол да Құнанбаймен араз кісінің бірі еді. Енді соған жібермек.
Әуелі Құлыншаққа жіберді. Ол Құнанбайға өкпелі. Сүйіндік болса, ол да бұрыннан ренішті адам. Кеше түні бойғы әңгімеде Абай өз әкесі туралы үлкен кісілердің аузынан ең алғаш сын сөздерін есітті. Ол әңгімелердің ішінде талай-талай мәндер жатыр. Сүйіндік те Құлыншақтай өкпелі адам. Ал енді міне, тіпті Бөжеймен тізе қосып, әрдайым жаулықты мықты ұстап жүрген Байдалыға жібермек. Оның Құнанбайға қарсы араздығы қатты бекіп қалған тоң сияқты емес пе еді? Көңілі жібіді ме, қабағы жадырады ма? Абай білмейді.
Енді соған бармақ. «Осы қалай» деп, біраз ойлана түсіп, Абай өз әкесінің ішін түсінгендей болды. Тегі әкесі өзіне жау адамдарға Абайды әдейі жіберетін болар. «Жау барын көрсін, түсін танысын. Тани келе, көре келе, әкесіне достығы, тілеулeстігі күшейсін» деген болу керек.
Абай осыны ұқты да, қатты толқып, қиналып ойланды. Шытырман. Бір сәтке Абай өзі көлденеңнен қарап, шытырман ішіне жалғыз, құралсыз, әлсіз күйде еріксіз кіріп бара жатқан өзін көргендей болды.
Өзін-өзі ойша екіге бөліп, осылайша көлденең көзбен көре жүретін әдет Абайда әр кезде болушы еді.
Екі күн өткен соң Құнанбай Абай мен Қарабасты Байдалыға жіберді.
Құлыншақ пен Сүйіндіктей емес Байдалы бұларға жылы шырай бермеді.
Сырты үп-үлкен ақшыл үйге Абайлар кіре бергенде-ақ Байдалының бір нәрсеге қатты ашуланып, айғайлап жатқан үні естілді.
Үй іші әбігер екен. Босағада малшы қатын үлкен күбіге іркіт пісіп тұр. Бір жағынан кең қазанда құрт қайнап жатыр екен. Үй іші ыстық. Дәл Абайлар кіре бергенде Байдалы бір кішкене қара пұшық қызды май құйрықтан шапалақпен ұрып:
– Құдай сілегір, кетші былай, құдай сілегір. Тыныштық бермедің ғой, сен-ақ! - деп, жылатқан бойында итеріп тастады. Қыз отқа құлай жаздап, әрі шошып, әрі ашуланып булыға жылады. Басында шыр етіп шыңғырса, енді шегі қатып көкпеңбек боп, долдана жылайды. Көзінің жасы да, сілекейі де шұбырып жатыр.
–Әпкет! Әпкет мынау қараң өшкірді! - деп, Байдалы қатынына бұйрық етіп, үйден айдап шықты.
Үй ішінің осы жанжалының уақытында Абайлар сәлем беріп кіріп, терге шығып отырысты.
Байдалы сәлемді оңдап алған жоқ. Амандасуы да солғын болды.
Құрт қайнатып жатқан үйдің қазаны бос болмайды. Ет асқысы келмеген үйге ол бір жақсы сылтау болатын.
Абай мынау ыстық үйде, мынадай тырысқақ ашушаң кісінің үйінде ет асым уақыт отыруды өз басына жазадай санап еді. Сондықтан еттің сәті болмаса тіпті қарсы емес. Ішінен Қарабасты мысқылдап:
«Ал бәлем, шоқ! Түстік болмаса, түбің түсетіндей көруші ең! Көрермін осы үйден жегеніңді!» - деп, жымия түсті.
Шынында Қарабастың бір қиыны - «түстік» пен «қонақасы» жайын өзге дүниенің бәрінен бұрын ойлап, өзгеше көңіл бөлетін. Кейде Абайдың қонбайық деген аулына: «Қонайық, бұл үйдің сүрі мол» деп, тағы бір кезде: «Түстенбейік, жүріп кетейік» деген жерінде: «Түстенейік, бұл үй қонақасыға мырза» деп, қайдағы Абайдың ішін пыстыратын көңілсіз, сүйкімсіз бір үйлерге еріксіз аялдататыны болушы еді. Екеуінің көп жүргенде көбінесе ұғыспайтын жерлері осы болатын.
Бұл жолы Абай көңіліне Байдалының ниеті де сай келген сияқты. Үлкен қара сақалды, суық түсті Байдалы қонақтардың бетіне қарамай, мойнын есік жаққа бұрып отыр. Аздан соң күбі піскен қатынға қарап:
– Қымыз әкел, ас ауыз тигіз мыналарға! - деді.
Қарабас белдігін шешіп, кішкене орнығыңқырап отыра бастап еді, Абай үйдің шырайын одан бұрын біліп, бел шешкен жоқ-ты. Кішірек ағаш тегенеге құйылған қымыз келген уақытта Байдалы өзі сапырып, өзі құйып, қонақтарға бір-бір шараны берді де:
– Барыстарың қалай? Ие шаруамен жүрсіңдер? - деді. Абай өзі келген шаруасын сол арада айтты.
Әңгіме тағы жер жайынан. Құнанбай, ел жайлауға шығардан бұрын, былтыр өзі Қарашоқыдан көшірген Бөкенші, Борсаққа Жігітек жерінің жапсарынан жайлау берген болатын. Сол ретте осы Байдалының Қаршығалы Қопа деген қоныстарына «Сүгір мен Сүйіндік ауылдары қоса қонсын, бірге жайласын!» - депті. Абай қымызын ішпей алдына қойып отырып, сол шаруаны айтып шықты.
Бұл сөзді есіткенде Байдалы қабағын түкситіп жіберіп қатты түйілді.
Абайға жауап бермей, зілдене қарап, қадалып қалды. Абай Байдалының көзінен жасқанған жоқ. Бала жүзінде ашу да, араздық та жоқ. Тек: «Мынау кісі қалай қарайды?» деген тәрізді кінәсіз таңдану ғана бар.
Байдалы кірпік қақпай, шұғыл ойланып, үнсіз отырып, ақырында:
– Құп болсын! Қонсын Сүгір мен Сүйіндік, не деуші едім! - деді.
Қайратты, шапшаң, ер адамның байлауы сияқты. Езбеді. Жақтырмаса да, күйіп отырса да, амалсыз байлауын бір-ақ кесіп, бір-ақ түйді. Сөз бітіп қап еді.
Бірталай уақыт үй іші үнсіз болды. Абай қымызын ішіп болып, рақмет айтып, енді жүргісі келгендей ажар білдіргенде ғана Байдалы ырғала түсіп, сөйлей жөнелді.
– Айтқанына көндім. Бірақ сөз ұғушы ма едің өзің? Әкеңе айтар сәлемім бар. Бұлжытпай жеткізуге жараймысың, жоқ па?
– Ойдағыңыздың бәрін айтыңыз, ақсақал! Жеткіз дегеніңіздің бір ауызын қалдырмай апаруға уәде қылайын. Мен тек екі арадағы сәлемшімін. Дегеніңізді жеткізбей кетсем, я бұрсам, қиянат болмас па еді? Мойнымда қарыз қалдырмаспын!
Байдалы мына сөзге әбден қанағат қылды. Бала көргені - бала емес тәрізді.
– Ендеше жаттан айтсам, сырттан айтқан болады. Саған айтсам, әкеңнің өз көзіне айтқаным! - деп, аз бөгелді де, - «Татуластық, табыстық» деп ек кеше тамам Арғынның тобында. Сол татуласқан сиқым осы ма? Тәтті күнде тағы артыма қалжуыр байлайтын болса, анадағы араздықтан мұның несі озды? Не жаздым! Сенің әкеңе не жаздым осы мен, Жігітек? Атаң Ырғызбайға атам Кеңгірбай оң батасын беріп, би сайлап еді. Өз баласы, өз туысы жоқ емес еді ғой сонда. «Осы болсыншы» деп бермеп пе-еді? Ал, бұл болса, бүгін мінеки, алысқа абыройы асса, айналып кеп Жігітекті жаныштайды. Жақынға жауықса, жағалап кеп тағы Жігітекті жентектейді. Бір жібімей кеткені ме үстіп? Шапқа түрте-түрте барып, ақыры бір күн «Өлермен бол да, отқа түс, соныңды көрмей тоқтамаймын!» дегені ғой мұнысы. Қоймас болса сол қолқасын алар. Алмай тынбас сенің әкең! Осыны айт! Бір мен емес, «Жігітек сәлемі» деп айт осыны!
Ал мына жерін алсын, бір бұл емес, тағы тапсын, тағы алсын! - деп, қолын бір-ақ сілікті де тоқтап қалды.
Үй іші жым-жырт. От әлі маздап жанып жатыр. Үлкен қазанның астын қызыл жалын дамыл алмай жалап тұр. Әуелде толтыра құйылған іркіт қазір бірер қайнап қалған екен. Кемерінен орта түсіп, шымыр-шымыр қайнайды.
Жаңағы Байдалының ашулы сөздерінің тұсында Абай көзі қазан бетіне түсіп еді.
Қоюланып бара жатқан ыстық құрттың ортасы кей кезде көпіршік атып сақылдап қайнайды. Сол көрініс тап Байдалы ашуындай. Қайнауы жеткен ашу қызуы жеткен құрттай. Бір жер емес, қазан беті әр тұстан бұрқ-бұрқ етеді. Ол-дағы осы елдегі әр жерден шаң беріп жатқан Құлыншақ, Сүйіндік, Бөжейлердің ашулары сияқты.
Шынында жаңағы аз ғана сөз талай терең түкпірдің үстін басты. Талай түйінді түртіп өтті. Талайдан теріліп жүрген желісі ұзын дау, себебі мықты кінәлар жатыр.
Абай Байдалы сөзіне орай айтпақшы емес. Бірақ жақсы, жаман деп сыр да берген жоқ Сәлемдерін ұғып болып Байдалыға қош айтпақ болып еді.
Қамшысын ұстап, тымағын киді. Осы кезде Байдалы тағы бір ырғала түсіп:
«Әлі де тыңдап кет!» дегендей белгі етті. Абай тымағын қайта қолына алды.
Қазір Байдалы біржолата өзгерген сияқты: кең, баяу, байсалды үнмен тың әңгіме бастады. Абайға енді күлімсірей қарайды. Бұл пішіні жаңағы Байдалыға тіпті ұқсамайды.
Үлкендердің әралуан кең мінезі, терең сыры болатыны бар ғой. Бірақ тап мынадай, ашуы мен сабырын оңай жұмсап, оңай тежеп, оп-оңай бұрып салып отыратын шын ұстамды адамды Абай осы Байдалыдан ең алғаш рет көріп отыр.
Жаңағы ашумен күйген Байдалы енді майда қоңыр үнге түсіп:
– Осы өздерің көріп жүрген Қаратай бар ма? Тап соның ішінде көп қойма жатыр, не керек! Шіркін, тек қана азғантай Көкшеден шықты ғой. Егер Олжайдан туса, өрісін көрер ең! - деп, біраз отырды да... - Тақауда әне бір күндерде Қаратай, Бөжей, Байсал бар - барлығымыз Қаумен үйінде түстеніп отыр едік. Жиын бір сөзден бір сөзге түсіп, шалқып отырып, ақыр аяғы:« Жә, өзіміз көргенде мырза кім?» дегенге келді. Жұрт ойланып қалды. Байсал күншуақта жатқан тағыдай көзін бір ашып, бір жұмып, бүк түсіп сырт қарап жатқан. Жаңағы сөзге ол қатысқан жоқ-ты. «Мырза кім?» дегенге Қаратай жауап беріп, «Мырза - Құнанбай» - деді. Тағы біраздан соң ол жиын: «Шешен кім!» деді. Тағы Қаратай жауап беріп, «Шешен - Құнанбай» - деді. Екі бел асты.
Аздан соң және бір оралып кеп: «Жақсы кім?» десті. Әлгі Қаратай және жауап беріп: «Жақсы - Құнанбай» - деді. Сол кезде Байсал басын жерден жұлып алып, саңқ етіп: - «Уай, Көкше, не оттап отырсың өзің?» деп, Қаратайға қадала түсіп:
– Мырза Құнанбай екен, шешен Құнанбай екен, жақсы Құнанбай екен! Ендеше не көкіп алысып жүрміз онымен?» - деді. Соған Қаратай іле жауап беріп: «Уәй тәйір-ай, мен Құнанбайдың өзге жағынан мін тауып алысып жүрмін бе?
Жалғыз-ақ «ие қылайыны» жоқ қой, сондықтан кетіп жүргем жоқ па?» деді. Сөз ұғатын бала сияқтысын ғой! - деп, Байдалы осы тұста Абайға сығырая қарап отырып, - дәл осы сөзді сенің әкең естімеген болар. Осыны да айта баршы.
Кешірімі, мейірімі жоқ екенін Көкше неше жерде көрді, білмеймін. Бірақ Жігітек соның жоғын күнде кереді. «Кештім» дегенін бірде-бір көрмей-ақ кеттік қой! - деді.
Жол бойында ешбір жерде Абайдың аялдағысы келмеді. Оңай емес, әлдеқалай емес, бүгін естігені ерекше. Байдалының аулынан ұзаңқырап шығысымен Қарабасқа:
– Жүр, жарысайық! - деп тебіне жөнелді. Қарабас жарысты оншалық жақсы көрмеуші еді. Бірақ Қарашоқыға күн барда жету үшін қатты жүрмесе болмайды.
Және бұның астындағы - ақтабан қара бедеу, қасқыр соққан жүйрік бие болатын. Аймаңдай аттан күйі де төмен емес.
– Ал жүре ғой! - деп, о да жөнелді.
Екі жолаушы ұзақ шапты. Аймаңдай ат пен қара бедеу кезек озысып, қатты желісіп келеді. Өзі озған кезде, Қарабас: «Тоқтайық!» деп іркіле берсе, Абай қуып жете беріп:
– Тоқтама, жөнел! Жөнеле бер! - деп, атына қамшы баса береді. Қарабас өз ішінен:
«Мына балаға Байдалы сөзі дөп тиді-ау! Ширығып келе жатқаны сол-ау!» деп ойлаған.
Күн бата берген кезде аттарын қан сорпа қып Қарашоқыға жетті.
Ауыл сыртында кішкене тастақ төбе бар еді. Құнанбай Майбасар екеуі сонда отыр екен. Абай аттан түсе бере, шылбырын Қарабасқа тастады да аял қылмастан әкесіне қарай тартты. Құнанбай ауылдан қашық отырса да, бұлардың қатты жүріп келгенін аттарының сонау алыстағы ажарынан байқап еді. Қара бие ауыздығын шайнап, тыныштық ала алмай кермені сүзе тартып тұр.
Құнанбай көзіндей, мал сырын бұлжытпай білетін көреген көзге сол белгінің өзі де жеткілікті.
Бірақ ол жайға Құнанбай онша шіміркенген жоқ-ты. Тегінде, балаға ат қинайсың, шаруа күйзелтесің! - деп ұсақ мазасыздық жасамайтын. Сондықтан баланың біреуі аттың аяғын көтеріп немесе зорықтырып өлтіріп қойса да ұрыспаушы еді. Абайға мұндай дүниелік жайында ешуақытта тарлық еткен емес-ті. Қазіргі де қатты жүрістерін жай балалық, желік жарыс қой деп білген.
Бірақ ол өз бетіне. Ал мынау Абай үйге кірмей, асыға басып дөң басына келеді. Жақындап келген уақытта әкесі қадағалап қарап еді. Баласының екі көзі от шашып, беті қызғылттанып, танауы да желбірей түседі. Барлық жас ажарында бал-бұл жанған бір құбылыс бар. Әншейіндегі салмақты, қоңыр баяу Абай емес.
Баласы тақап келгенде, Құнанбай:
– Немене, балам? Неден ширықтың, жөніңді айтшы! - деді.
Абай әкесінің төменгі жағына отыра беріп, өз ішіндегі көңіл күйін дәл тапқанына қайран қалды.
Отырысымен көп күттірген жоқ. Бүгін Байдалыдан есіткен сөздерді бұлжытпастан, жалғыз түйірін қалдырмастан түгел айтып шықты.
Әкесінен көз алмай қарап отырып сөйледі. Құнанбай басында мұны аса салқын тыңдады. Тек «Жігітекті жаныштаудан тоқтамады ғой!», «босаспады ғой!» деген сияқты Байдалы дауына жеткен жерде ғана қабағын лезде қатты түйіп ап, Абайға тіксіне қарады. Баласының өзін барлап: «Осының өзі қандай?» дегендей.
Абай әке көзінен жасқанған жоқ. Байдалының дауын соншалық зілді, ұтымды күйде айтумен қатар, мына бала өз сұрағын да осы араға қосып отырған сияқты. Әке мен бала ең алғаш рет шындасып бет ашысатын белге келгендей еді.
Бірақ Құнанбай өз баласы туралы екі ұшты болуын тез жойып, Байдалы сөзінің салмағына сөз салып кетті. Есітті, ұқты. Жалғыз-ақ түк шіміріккен жоқ.
Ашумен демігіп, ернін шығарды. Өз байлауы өз ішінде. Жауап айтқан жоқ.
Бұрын «ғашық жар» көп оқыған хиқаяларда, көп-көп естілген ауызша әңгімелерде болса, бүгін Абайға ең алғаш рет кітап емес, әңгіме емес, өзінің анық, аппақ мүсінімен, күлкісі, қозғалысы, тынысымен: «Сол мен едім», «мен мұндамын» деп келгендей.
Сүйіндік әңгімелерінің артынан, әуел кезде көңіліндегі тұнып жүрген бір ауыр сезім ренжіткендей, бірер төңкеріліп түсті де, қайта шегіп қалды. Ол емес, тысқа шығып өз-өзімен қалғанда, жұлдызды аспанға аса бір рақат қуанышпен қарап тұрып, кең тыныс алды.
Орталап қалған ай батысқа таман сызылып барады. Биік те алысқа тартып барады. Жүректі де реніштен, лайдан құтқарып, сондайлық биікке, қазіргі бұлтсыз ас пандай алысқа, тазалық рақатқа шақырып, жыраққа мегзейді. Түйеөркештен Шыңғыстың жақын биіктері жартылап қана көрінеді екен. Қарақошқыл таулар ай астында көкшіл мұнараға оранып, жым-жырт қалғып тұр. Тау жақтан ақырын ғана жел желпінеді. Қалың қой қыбыр етпей тыныштық алып, үнсіз ғана тына алады. Асылбек, Әділбектер жатуға кетті. Көгал сайда отырған бес-алты үйлі ақ ауылдың түндігі тегіс жабық. Ай астында ақ үйлер де мызғып, қалғып тұр. Сүйіндік пен Қарабас аттардың маңында жүр. Абай мынадай көктем түнінен соншалық бір тазалық сезіп, таң лебін танығандай. Бұның жүрегі әдейі арналған таң лебін ерекше ұғынып сезінгендей.
«Махаббат па? Осы ма? Осы болса, мынау дүние мынау маужыраған тынысты нәзік түн... бесігі ғой. Сол сұлу саздың құлақ күйі ғой».
Сүттей жарық, айлы түн. Таң әлі жоқ. Бірақ жоқ екенін білсе де, Абай әлдеқандай өзгеше «таңды» сезеді. Күйік те, үміт те, қуаныш та, азап та бар, - жүрек таңы. Кеуде толған өзгеше ыстық, өзгеше жұмбақ, мол сезім. Соның шалқи түсіп шарықтауы көп. Лыпыл қаққан қанаттай тоқтаусыз құбылып, тыныштық ала алмай лепіреді.
«Нені айтады? Не деп түсінеді? Не сипатты бұл сезім? Не боп барам? Тағат, сабырым қайда?» Бойына тоңазығандай бір діріл пайда болды. Себепсіз дірілдейді. Жүрегі де тулап кеп, өз-өзінен қысылып, шаншып кеткендей.
«Таң... жүрек таңы... Сол таңым сенсің бе? Жарығымбысың, кімсің?» Көз алдында Тоғжанның аппақ жұмыр білегі, жас баланың етіндей, ақ торғындай мойыны!.. Таң осы да... өзі ғой!
...Ақ етің аппақ екен атқан таңдай!
Шынымен бар жайымен құлай табынған сұлуға қарап, бар сезіммен үнсіз жырлап тұрған тәрізді. Тоғжанға арналған, ең алғашқы «ғашығым» деген жарына арналған жай жырының тұнғыш жолы осы еді.
Ойша екі-үш ауыз махаббат сәлем айтып шықты. Біртүрлі оңай, рахат боп, өз-өзінен құйылып тұрған тәрізді. Бірақ сол кезде Қарабас үйге қарай шақырды.
Екеуі тыста жалғыз қапты. Абай үйге таман келе жатып, жаңағы өлеңін қайта есіне түсірейін деп еді, «Ақ етің аппақ екен атқан таңдай!» дегеннен басқасы есіне әзір қайта түспеді.
Қарабас пен Абай үйге кіргенде Сүйіндік пен бәйбішесі биік төсекке жатып қалған екен. Сарғыш шегірен шымылдық үлкендердің жататын орнын қоршап тұр. Кең үйдің төріне екі қонаққа арналып төсек салынып жатыр. Одан басқа өзге кісі жататын жай сезілмейді.
Тоғжанның өз үйі басқа ғой. Ол Сүйіндіктің кіші әйелі Қантжанның қызы екен. Жаңа үйге кірерде Қарабас айтқан. Тоғжан, әрине, өз үйіне кеткен болу керек. Үйге кірген жерде Абайдың ойлағаны осы. Үйткені төсек салып жүрген -бағанағы шай құйған сары келіншек.
Абай төрге қарай қозғала беріп еді. Бір уақытта шегірен шымылдық толқып барып қозғалды да, есік жақтағы шетінен шолпы сылдыры естіліп, Тоғжанның әсем бойы көрінді. Қолына бір торғын көрпені алып, бері шығып келеді екен.
Асықпай, тіпті ақырын қозғалады. Шолпысының ендігі сылдырынан өзі қысылған тәрізді.
Келіншек Абай жататын төсекті баптап салып болып қап еді. Тоғжан қолындағы торғын көрпені кеудесіне көтеріп, бауырына қысыңқырап тұрып, келіншекке әдеппен ғана бұйрық етіп:
– Аяғын, аяқ жағын биіктесеңші! - деді.
Абайға бұ да дәл өзіне ғана арналған, өзгеше ықылас сияқты көрінді.
Бірдеме айтар еді... айтқысы кеп еді. Бірақ, жүрегі лүпілдеп, аузына тығылғандай боп, түк сөз таба алмады. Құр ғана қызарып қысылды да, сырт киімін шеше берді.
Тоғжан ақырын, сыпайы ғана кеп, Абайдың төсегіне торғын көрпені жазыңқырап қойды да, есікке қарай қозғалды. Үнсіз бейіл белгісіндей үлкен ілтипат жасады. Бірақ бары сол ғана. «Шын-ақ бары сол ма?» Әлде, тіпті, бар қонаққа істейтін дағдылы сыйлық сияқты ма?
Сол ғой! Үлкен үйдің есігіне жеткенше Тоғжан ақырын басып, келіншекті ертіп кетіп барады. Қайта бұрылмайды. Дәл шығар жерде ғана, өзінен бұрын есік ашқан келіншекті ілгері шығарып жіберіп, өзі біртүрлі сұлу қозғалыспен сырт айнала беріп, төрге таман ақырғы рет бетін беріп, үй ішінен сыртымен шықты.
Тоғжан есікке қарай қозғалғанда, Абай қадалып, телміре қарап қалып, бешпентін екі иығынан шеше беріп еді. Бірақ Тоғжан бір қарамағанға қайран боп, кеткенін қимағандай қалт тұрып қапты.
Енді Тоғжан есіктен шығар жерде бір сәтке көз қиығын тастағанда Абайдың тапжылмай сілейіп тұрып қалғанын көрді. Бешпенті екі иығынан түсіңкірепті де, аппақ көйлегі ашылып тұр. Екі қолы бір нәрсеге таңғалғандай жазылып, ыңғайсыз түрде асылып қапты.
Абай дәл байқады ма, жоқ па? Бірақ, шыға берген Тоғжанның аппақ жүзі қайтадан тағы бір рет, соңғы рет қою қызғылтпен ду ете түскендей көрінді. Және сонымен қатар жымия күлген ерні аппақ маржандай тістерін айқын көрсеткендей болды. Үнсіз күлкімен езу тартып кеткен сияқты.
«Бұл не, мысқыл ма, ұят мінез істедім бе?» деп, Абай өз-өзінен қысылып қалып, тез шешінді де, торғын көрпеге оранып, бүк түсіп қалды.
Шолпы әуелі жиі сылдырлап, аздан соң баяулай бастап, тағы біраздан соң анда-санда бір ғана шылдыр ете түсіп ұзап барады. Абай өз жүрегінің аттай тулап соққан дүрсілін естіді. Шолпы үнін сол басып барады. Өзгеше ыстық қымбат шолпы ең соңғы рет бір шылдыр етті де, білінбей кетті. Түн тыныштығы ұрлап кеткендей жұтып кетті.
Шамды Қарабас өшірді.
Шам өшсін-өшпесін, Абайдың көз алдына қазіргі мезгіл, бұл сәт самаладай жарық. Шамның өшкенін байқаған да жоқ. Көзі жұмулы, көңілі тыныштықтан, сабыр ойдан айрылған. Құйын үстіндегі алай-түлейде.
Бұл түнде таң аппақ атқанша Абай бір секунд те көз ілген жоқ. Күн шығарда ғана азғантай мызғыды. Бірақ үй іші оянғанда бірге оянып, ерте тұрды.
Өңі сұрғылт тартып, жүдеп тұрды. Шай алдында тысқа шығып, далада бой жазып жүрген уақытта Тоғжан жатқан үйді ойша іздеді. Сүйіндіктің үлкен үйіне жақын тұрған кішілеу ақ үй бар. Асылбектің отауы болу керек. Содан әрі алты қанат ақ үй тұр. Кіші үй сол болуға лайық. Абай қайта-қайта сонда қарайды. Бірақ ол үйдің түңлігі жабық, Тоғжан да, шешесі де әлі оянбаған, тұрмаған сияқты.
Далаға Сүйіндік те шыққан еді. Әкесі тапсырған алық-берік жөніндегі сәлемді Абай сонда айтып, бұл ауылға келген жұмысын осы таңертеңгі уақытта бітірді.
Шай уақытында Тоғжан келген жоқ Асылбек, Әділбектер де өз үйлерінде болу керек. Таңертеңгі мәжіліске араласпады.
Шаруа біткен соң Қарабас ертеңгі салқынмен қайтайық деп байлаған. Сондықтан дастарқан жиылған соң, ол аттарды ерттегелі шығып кетті.
Абайдың бұл ауылдан кеткісі келмеді. Қонағуар, жылы жүз, жақсы мінезді үлкендердің үйі аса бір сирек кездесетін, жайлы ұя сияқты екен... «Осы ауылдың туысы, жақыны болар ма ем? Сұраусыз келіп, санаусыз қонып, түстеніп кетіп жүрер ме ем?» - дегендей. Бірақ кетпей болмайды.
Үйде Сүйіндік пен Абай және Сүйіндіктің бәйбішесі ғана қалған уақытта Сүйіндік Абайдан Зере жайын, Ұлжан күйін сұрастырып отырып:
– Аналарыңа сәлем айт, балам! - деді.
Түннен бері үндемеген бәйбіше де Ұлжанға сәлем айта отырып, Айғызды есіне алды. Содан барып Кәмшат есіне түсіп:
– Шырағым-ау, осы анада Бөжекең аулына жіберген кішкене қыз не жайда?
Айғыз бишара қайтып қиды соны? Жылатып айырып, қайтіп қана жіберді екен?
– деп, бір жағынан наразы боп, сұрастыра бастады. Абай амалсыздан сөйлеп, қысқа ғана жауаптар қайырды. Бәйбіше бұл жөнде шешіліңкірей бастап:
– Бөжейдің әйелі қатыбас кісі еді. Өзінен де туған қызы көп, күтеді деймісің кішкене пақырды? - деп, қынжылып отыр.
– Е, е, Бөжей бар емес пе? Қатыны ойламаса, Бөжей ойлайды ғой! Неге күтпесін! - деп, Сүйіндік майдаламақ болды.
– Әй, білмеймін! Ауыл-аймағымен тегіс-ақ: «Айыпқа берген қыз ғой.
Малын қимай, жанын қиды ғой айыпқа!» десіп, жаман сөздер сөйледі деп есіттім ғой. Жас баланы жылатқандары бекерлік болған ғой өзі. Не десе де іштен шықпап па еді? Айғыз бишарада не сүлдер жүр дейсің? - деп, бәйбіше өз-өзінен босаңсып барып, жылап жіберді. Екі көзі жасқа толып, қып-қызыл боп, үндемей, мұңайып қалды. Анда-санда күрсіне түсіп, тамсанып қояды.
Абайға бұл ананың мейрімі тіпті бір қымбат адамшылық, шын рақымшылық боп танылды.
Жидебайдағы өз үйінде Кәмшат жайы осындай бір айықпас мұң, уайым боп алған-ды. Сондағы әжесі мен Айғыз және өз шешесінің осындай-осындай көзі жасты, көңілі қаяу болған көп шақтарын есіне алды.
Бірақ олар Кәмшатты құр сағынып, құр аяғаны болмаса, мына кісі айтқан суық сөздерді есітпеген сияқты. Кеше Құлыншақ та, бүгін мынау ауыл да Кәмшат жайын ылғи «жетім жандай, күңдікке, қорлыққа кеткен бишара, әлсіз сорлыдай» сөйлейді. Тегін емес-ау! Жидебайға қайтысымен әжелеріне осы есіткендерін айтып, Кәмшаттың күйін білдіру керек. Әке не десе о десін, бұны істемей болмайды. Абай осыған байлады. Жүрерде тағы да қымыз ішіп, жолға қарсы тоғайып ап, екі жолаушы атқа қонды.
Сүйіндік үйінің жанынан үлкендерге «қош-қош» айтып, рақмет айтып кетіп бара жатып, Абай кіші үйдің түңлігіне тағы қарады. Түңлік әлі ашылмапты. «Тоғжан енді бір көруді ойламаған ба! Тұруға да, көруге де асықпаған ғой!..» Бала жігіт көңілге ала қызған толқын алып, амалсыз тебініп жүріп кетті.
Ауылдан алыстаңқырап бара жатқанда ең соңғы рет артына бұрылып, кіші үйді тағы қимай қарап еді. Үй жанында бір әйелдің бойы көрінді. Басына қара шапан жамылған, ақ көйлегінің етегі шұбала түскен. Тоғжан сияқты. Жаңа тұрған ғой.
Бірақ есіктен шықты да, Абай кеткен жаққа қарамай, әрі қарай, көгал дөңге қарай ақырын жүріп кетті.
Абайдың көңіліне Тоғжанның шолпысы шылдыр-шылдыр етіп, ап-анық естіліп бара жатқан сияқты. Өз жүрегінің лүп-лүп соққан қатты толқын ырғағы.
Амалсыз ұзап кетті. Аты жақсы Түйеөркеш, жан мекеніндей өзгеше ыстық Түйеөркеш, мынау сәуірдің мынандай әдемі ашық рақат сәскесінде тым құрса, «қош» демей де үнсіз қалды. Жұмбақ мінезді боп, сұлу мекен, сұлу жан қалды.
Тау ішінен шығып, Қарауыл өзенін қуалап, екі атты бөктерге қарай бұрылғалы келеді.
Ойға түсіп бір түрлі баяу келе жатқан Абай бір кезде арт жағынан дүрсілдеп кеп қалған ат дүбірін естіді. Жүрегі тағы да түндегідей қатты тулап, шұғыл бұрылып қап еді. Орынсыз үміт тез суынды. Сүйіндік үйінің адамы емес, бір толықша, қара жігіт екен. Мұрты жаңа ғана тебіндеп келе жатқан бала жігіт жұпыны киім киген. Астында құнанша күзеген күрең биесі бар. Абайларға жақындай бере сәлем берді. Ашық жарқын жігіт болу керек. Аппақ сұлу тістерінің баршасын көрсетіп, ақсия күліп келеді.
Жалғыз жүрген жолды көңілсіз көріп, алдыңғы жағында кетіп бара жатқан екі аттыны әдейі әңгімелесіп отыру үшін қуып жеткен екен. Күрең биенің омырауы терлеп қапты. Танаурап, демігіп келеді. Екі езуінде көбік те бар.
Қарабас пен Абай да жаңа жүргіншінің қосылғанын теріс көрген жоқ. Жай сұрасқанда бұл жігіт - Сүйіндіктің ауылдасы, Көмекбай баласы Ербол деген жігіт боп шықты.
Қарабас Ерболмен оп-оңай білісіп, әңгімелесіп кетті. Сөздерін тыңдап келе жатып Абай Ерболға шын ықыласпен қарап, әлденеден ыстық көре бастады.
Үйткені, Ербол Сүйіндік аулының аса жақын жігіті екен. Өзінің шешесі мен Тоғжанның шешесі Қантжан немере қарындас. Ол үйлерге бұл үнемі араласып жүретін өз кісісі боп шықты. Әңгімешіл, күлегеш Ербол, енді Абайға бар тұлғасымен ұнай бастады.
Аздан соң бұл екеуі көбірек әңгімелесіп, Қарабас шетірек қалды. Абай Қарауыл бойында құс көп екен деп, аңшылық мұратын білдіріп еді. Оған Ербол:
– Қаршығаң бар ма? Қаршығаң болса, қыдырып келсеңші! Мен қасыңа еріп жүріп үйрекке де, қазға да кездестірейін, - деді.
Үйде Тәкежанның көк қаршығасы бар-ды. Абай көңіліне мынау сөздер үлкен медеу болды. Бағана Түйеөркештен кеткелі: «Енді қайтып қашан келем?..
Не сылтаумен келе аламын?» деп өздігінен бабын таба алмай келе жатқан бала жігітке мына Ерболдың айтқаны өте бір рақат табыс көрінді. Абай мен Ербол құс жайына, аңшылық жайына ауысқан соң тату құрбы сияқтанып кетті.
Екеуінің де айтар сөздері бітер емес.
Бірақ бөктерге шыққан соң Ерболдың жолы бөлінетін боп еді. Ол оң жақтағы Көлқайнарға бұрылмақ екен. Шаруасы сонда. Абайлар болса, Шыңғысты бөктерлеп отырып, Қарашоқыға, Күнкенің аулына қарай тартпақ.
Ерболды қиғысы келмеген Абай:
– Көлқайнарда тығыз жұмысың болмаса, бізбен бірге жүрсеңші! - деді.
– Е, е, не деп ерем? Не шаруаң бар дегенде не деймін? - деп, Ербол күліп жіберді.
– Шаруаңда жұрттың не ақысы бар! Қыдырасың, қонақ боласын! Құл саламыз...
Ербол Абай сөзіне қызыға бастап:
– Айтқаныңа қызығып тұрмын! - деп, аз ойланды да: - Ә-әй, бірақ шаруам қалады ғой, болмайды! - деп, амалсыз байлау айтты.
Аздан соң Ербол Абайлардан бөлініп, Көлқайнарға қарай тартып кетті.
Келгенінде күліп келгені сияқты, кетерінде де күле қоштасып айрылды. Абай бұның сол көңілділігіне қызыға қарап қалды. Ерболдың алдында түк бөгет жоқ.
Тілесе, Тоғжанды күнде көреді. Жақыны, туысы. Тоғжанға сондай жақын болудың өзі де бақыт сияқтанып, Абай мына жігіттің сондай халын қызғанады.
Ербол болса, айнымас қызықты көңілмен желе жортып, ұзап барады. Тоғжан турасындағы ең соңғы үміт - соншалық ыстық көрінсе де ұзап барады.
2
Абайлар Қарашоқыға түс ауа жетті. Күнкенің үлкен үйінде мол жиын бар екен. Кермеде күміс ертоқымды көп аттар тұр.
Қарабас Абайға бұл жиынның алыс ел емес, осы маңның өз адамдары екенін айтты. Аттарынан таныған.
– Жуантаяқ, Топай, Ырғызбай ішінің кісілері. Күндегі жиын ғой. Бірақ, мынау жүруге қамдалып, жаңа ерттелген аттар ғой. Түстікті жеп қойған екен, құр қаппыз! - деді.
Абай сәлем беріп үйге кіргенде кең үйдің іші лық толған кісі екен. Биік төсектің алдында бар жиыннан иығы асып, ақ көйлегінің омырауын ашып тастап, төс жүнін көрсетіңкіреп әкесі отыр.
Тарқауға айналып, киініп алған үлкендер дәл кетер жерде қымыз ішіп, Құнанбайдың соңғы сөздерін тыңдап отыр. Бір тізелеп жүгініп, тымақтарын киіп отырған кісілер де бар.
Үйдегілер Абайдың сәлемін алғанмен амандық сұрасқан жоқ. Төсектің аяқ жағын ала, жорға Жұмабайға қымыз сапыртып, құйғызып Күнке отыр. Абай соның қасына кеп отыра бере әкесінің соңғы сөздерін есітті.
– ...Қыбыр-жыбыр бар, білемін. Бірақ «онымыз жоқ» деседі екен ғой. Ал, сенейін. Сенемін деп, жаза шексем де сенемін! - деп сұрлана түсіп, зілденіп, -құлақпен есіткеннің бәрін бекер дейін, көзбен көргенді ғана шын дейін. Көзім көргенше шыдайын. Мен деген дос! - деп, Құнанбай жалғыз көзімен қадала қарап, төрден босағаға шейін бір шолып шықты. Содан қайта төрге өрлеп, дәл қасында отырған Жуантаяқ Топайдың қартаң адамдарына көз қадап отырып, -мен деген дос, мен шыдағанша сен де шыда! Тек жалғыз-ақ мен қозданған күні «бірге қозданам» деп шыда! Соны істесең, құдай ырза, мен ырза. Әзірге менің қолқа, тілегім осы-ақ! - деп, тоқтап қалды. «Жүрушілерге рұқсат» деген сияқты қып тұжырып еді.
Бар жиын, төрден босағаға шейін құп-құптап:
– Дегенің болсын!
– Айтқаның болсын!
– Серт уәдеміз айтылды ғой!
– Тұр дегеніңе тұрамыз! - десіп, жапыр-жұпыр қостап қалды. Абай өз ішінен:
«Баталасу сияқты-ау! Бір нәрсеге ел қамдап, серттесу үшін шақырған-ау!» деп ойлап, жаңағы «дос» деген сөзді есіне алды.
Бірақ төрден босағаға шейін бұ да қарап етіп, бір нәрсеге іштей ойланып қалды.
Мынау «дос» деп әке атаған кісілері бұрын Абай аз білетін, немесе, тіпті танымайтын кісілер. Бұрын мұндай жиын ортасында «дос» деген атпен Байсал, Қаратай, Бөжей, Сүйіндік, Түсіп сияқты кісілер отырушы еді.
...Бүгін оның бірі жоқ. Анада өзі барған Құлыншақ та жоқ. Басқаша бір екшеу ғой. Олардың үстіне тағы да мол дос жию ма? Болмаса, тіпті соларды екшеп тастаған ба? Әлде дүмбілез бірдеңелер бар ма?..
Абай Қарқаралыдан қайтқалы ел іші қыстыгүні татулықпен, Кәмшатты жылатып берумен «бітті, тынды» деп білетін. Содан кейін үлкен сыбыс та шыққан емес. Ішінара не күңкіл барын сұрастырған да емес-ті.
Қонақтың көбі жүріп кетіп, екі-үш ақсақалды ғана Құнанбай қоналқаға ұстап қалды. Көпшілік кетсе де әкесі толық босамады.
Абай өзінің Сүйіндікке барған жұмысын көпке шейін айта да алмады.
Ақыры бір әредігін тауып, әкесімен сөйлесіп, міндетін ада қылды. Енді бүгін мұнда қонбай Жидебайға қайтсам деп ойлап еді. Әкесіне сол ниетін айтқанда Құнанбай:
– Немене бұ, қуыршақ ойнайтын қыз ба едің сен, шешеңнің қасынан шықпайтын? Менің қасымнан сол қатындардың қасы артық болды ма? Мұнда болсаң ел көресің, сөз ұғасың, тәлім-тәрбие аласын. Онда не табасын? - деді.
Абайға бұл сөздер оншалық даусыз хақиқат болып танылған жоқ. Ішінен:
«Сіз ата болсаңыз ол, - ана. Бала, ата-ананың тағылымын бірдей алып өседі» деп ойлады.
Бірақ әкесіне тура жауап айтқан жоқ.
– Үйде қаршыға бар еді, биыл құс мол екен. Жидебайға барып азырақ қаршыға салайын деп ем, - деді.
Құнанбай бұл жеріне дауласқан жоқ, түсінді. Бірақ:
– Тағы бірер күн аял қыл. Ертеңдер сені Байдалыға жіберіп алғалы отырмын. Содан әрі қайтарсың, - деді.
Абай амалсыз көнді.
Байдалы Абайдың көп сөйлеспеген кісісі. Кешелер ол да Құнанбаймен араз кісінің бірі еді. Енді соған жібермек.
Әуелі Құлыншаққа жіберді. Ол Құнанбайға өкпелі. Сүйіндік болса, ол да бұрыннан ренішті адам. Кеше түні бойғы әңгімеде Абай өз әкесі туралы үлкен кісілердің аузынан ең алғаш сын сөздерін есітті. Ол әңгімелердің ішінде талай-талай мәндер жатыр. Сүйіндік те Құлыншақтай өкпелі адам. Ал енді міне, тіпті Бөжеймен тізе қосып, әрдайым жаулықты мықты ұстап жүрген Байдалыға жібермек. Оның Құнанбайға қарсы араздығы қатты бекіп қалған тоң сияқты емес пе еді? Көңілі жібіді ме, қабағы жадырады ма? Абай білмейді.
Енді соған бармақ. «Осы қалай» деп, біраз ойлана түсіп, Абай өз әкесінің ішін түсінгендей болды. Тегі әкесі өзіне жау адамдарға Абайды әдейі жіберетін болар. «Жау барын көрсін, түсін танысын. Тани келе, көре келе, әкесіне достығы, тілеулeстігі күшейсін» деген болу керек.
Абай осыны ұқты да, қатты толқып, қиналып ойланды. Шытырман. Бір сәтке Абай өзі көлденеңнен қарап, шытырман ішіне жалғыз, құралсыз, әлсіз күйде еріксіз кіріп бара жатқан өзін көргендей болды.
Өзін-өзі ойша екіге бөліп, осылайша көлденең көзбен көре жүретін әдет Абайда әр кезде болушы еді.
Екі күн өткен соң Құнанбай Абай мен Қарабасты Байдалыға жіберді.
Құлыншақ пен Сүйіндіктей емес Байдалы бұларға жылы шырай бермеді.
Сырты үп-үлкен ақшыл үйге Абайлар кіре бергенде-ақ Байдалының бір нәрсеге қатты ашуланып, айғайлап жатқан үні естілді.
Үй іші әбігер екен. Босағада малшы қатын үлкен күбіге іркіт пісіп тұр. Бір жағынан кең қазанда құрт қайнап жатыр екен. Үй іші ыстық. Дәл Абайлар кіре бергенде Байдалы бір кішкене қара пұшық қызды май құйрықтан шапалақпен ұрып:
– Құдай сілегір, кетші былай, құдай сілегір. Тыныштық бермедің ғой, сен-ақ! - деп, жылатқан бойында итеріп тастады. Қыз отқа құлай жаздап, әрі шошып, әрі ашуланып булыға жылады. Басында шыр етіп шыңғырса, енді шегі қатып көкпеңбек боп, долдана жылайды. Көзінің жасы да, сілекейі де шұбырып жатыр.
–Әпкет! Әпкет мынау қараң өшкірді! - деп, Байдалы қатынына бұйрық етіп, үйден айдап шықты.
Үй ішінің осы жанжалының уақытында Абайлар сәлем беріп кіріп, терге шығып отырысты.
Байдалы сәлемді оңдап алған жоқ. Амандасуы да солғын болды.
Құрт қайнатып жатқан үйдің қазаны бос болмайды. Ет асқысы келмеген үйге ол бір жақсы сылтау болатын.
Абай мынау ыстық үйде, мынадай тырысқақ ашушаң кісінің үйінде ет асым уақыт отыруды өз басына жазадай санап еді. Сондықтан еттің сәті болмаса тіпті қарсы емес. Ішінен Қарабасты мысқылдап:
«Ал бәлем, шоқ! Түстік болмаса, түбің түсетіндей көруші ең! Көрермін осы үйден жегеніңді!» - деп, жымия түсті.
Шынында Қарабастың бір қиыны - «түстік» пен «қонақасы» жайын өзге дүниенің бәрінен бұрын ойлап, өзгеше көңіл бөлетін. Кейде Абайдың қонбайық деген аулына: «Қонайық, бұл үйдің сүрі мол» деп, тағы бір кезде: «Түстенбейік, жүріп кетейік» деген жерінде: «Түстенейік, бұл үй қонақасыға мырза» деп, қайдағы Абайдың ішін пыстыратын көңілсіз, сүйкімсіз бір үйлерге еріксіз аялдататыны болушы еді. Екеуінің көп жүргенде көбінесе ұғыспайтын жерлері осы болатын.
Бұл жолы Абай көңіліне Байдалының ниеті де сай келген сияқты. Үлкен қара сақалды, суық түсті Байдалы қонақтардың бетіне қарамай, мойнын есік жаққа бұрып отыр. Аздан соң күбі піскен қатынға қарап:
– Қымыз әкел, ас ауыз тигіз мыналарға! - деді.
Қарабас белдігін шешіп, кішкене орнығыңқырап отыра бастап еді, Абай үйдің шырайын одан бұрын біліп, бел шешкен жоқ-ты. Кішірек ағаш тегенеге құйылған қымыз келген уақытта Байдалы өзі сапырып, өзі құйып, қонақтарға бір-бір шараны берді де:
– Барыстарың қалай? Ие шаруамен жүрсіңдер? - деді. Абай өзі келген шаруасын сол арада айтты.
Әңгіме тағы жер жайынан. Құнанбай, ел жайлауға шығардан бұрын, былтыр өзі Қарашоқыдан көшірген Бөкенші, Борсаққа Жігітек жерінің жапсарынан жайлау берген болатын. Сол ретте осы Байдалының Қаршығалы Қопа деген қоныстарына «Сүгір мен Сүйіндік ауылдары қоса қонсын, бірге жайласын!» - депті. Абай қымызын ішпей алдына қойып отырып, сол шаруаны айтып шықты.
Бұл сөзді есіткенде Байдалы қабағын түкситіп жіберіп қатты түйілді.
Абайға жауап бермей, зілдене қарап, қадалып қалды. Абай Байдалының көзінен жасқанған жоқ. Бала жүзінде ашу да, араздық та жоқ. Тек: «Мынау кісі қалай қарайды?» деген тәрізді кінәсіз таңдану ғана бар.
Байдалы кірпік қақпай, шұғыл ойланып, үнсіз отырып, ақырында:
– Құп болсын! Қонсын Сүгір мен Сүйіндік, не деуші едім! - деді.
Қайратты, шапшаң, ер адамның байлауы сияқты. Езбеді. Жақтырмаса да, күйіп отырса да, амалсыз байлауын бір-ақ кесіп, бір-ақ түйді. Сөз бітіп қап еді.
Бірталай уақыт үй іші үнсіз болды. Абай қымызын ішіп болып, рақмет айтып, енді жүргісі келгендей ажар білдіргенде ғана Байдалы ырғала түсіп, сөйлей жөнелді.
– Айтқанына көндім. Бірақ сөз ұғушы ма едің өзің? Әкеңе айтар сәлемім бар. Бұлжытпай жеткізуге жараймысың, жоқ па?
– Ойдағыңыздың бәрін айтыңыз, ақсақал! Жеткіз дегеніңіздің бір ауызын қалдырмай апаруға уәде қылайын. Мен тек екі арадағы сәлемшімін. Дегеніңізді жеткізбей кетсем, я бұрсам, қиянат болмас па еді? Мойнымда қарыз қалдырмаспын!
Байдалы мына сөзге әбден қанағат қылды. Бала көргені - бала емес тәрізді.
– Ендеше жаттан айтсам, сырттан айтқан болады. Саған айтсам, әкеңнің өз көзіне айтқаным! - деп, аз бөгелді де, - «Татуластық, табыстық» деп ек кеше тамам Арғынның тобында. Сол татуласқан сиқым осы ма? Тәтті күнде тағы артыма қалжуыр байлайтын болса, анадағы араздықтан мұның несі озды? Не жаздым! Сенің әкеңе не жаздым осы мен, Жігітек? Атаң Ырғызбайға атам Кеңгірбай оң батасын беріп, би сайлап еді. Өз баласы, өз туысы жоқ емес еді ғой сонда. «Осы болсыншы» деп бермеп пе-еді? Ал, бұл болса, бүгін мінеки, алысқа абыройы асса, айналып кеп Жігітекті жаныштайды. Жақынға жауықса, жағалап кеп тағы Жігітекті жентектейді. Бір жібімей кеткені ме үстіп? Шапқа түрте-түрте барып, ақыры бір күн «Өлермен бол да, отқа түс, соныңды көрмей тоқтамаймын!» дегені ғой мұнысы. Қоймас болса сол қолқасын алар. Алмай тынбас сенің әкең! Осыны айт! Бір мен емес, «Жігітек сәлемі» деп айт осыны!
Ал мына жерін алсын, бір бұл емес, тағы тапсын, тағы алсын! - деп, қолын бір-ақ сілікті де тоқтап қалды.
Үй іші жым-жырт. От әлі маздап жанып жатыр. Үлкен қазанның астын қызыл жалын дамыл алмай жалап тұр. Әуелде толтыра құйылған іркіт қазір бірер қайнап қалған екен. Кемерінен орта түсіп, шымыр-шымыр қайнайды.
Жаңағы Байдалының ашулы сөздерінің тұсында Абай көзі қазан бетіне түсіп еді.
Қоюланып бара жатқан ыстық құрттың ортасы кей кезде көпіршік атып сақылдап қайнайды. Сол көрініс тап Байдалы ашуындай. Қайнауы жеткен ашу қызуы жеткен құрттай. Бір жер емес, қазан беті әр тұстан бұрқ-бұрқ етеді. Ол-дағы осы елдегі әр жерден шаң беріп жатқан Құлыншақ, Сүйіндік, Бөжейлердің ашулары сияқты.
Шынында жаңағы аз ғана сөз талай терең түкпірдің үстін басты. Талай түйінді түртіп өтті. Талайдан теріліп жүрген желісі ұзын дау, себебі мықты кінәлар жатыр.
Абай Байдалы сөзіне орай айтпақшы емес. Бірақ жақсы, жаман деп сыр да берген жоқ Сәлемдерін ұғып болып Байдалыға қош айтпақ болып еді.
Қамшысын ұстап, тымағын киді. Осы кезде Байдалы тағы бір ырғала түсіп:
«Әлі де тыңдап кет!» дегендей белгі етті. Абай тымағын қайта қолына алды.
Қазір Байдалы біржолата өзгерген сияқты: кең, баяу, байсалды үнмен тың әңгіме бастады. Абайға енді күлімсірей қарайды. Бұл пішіні жаңағы Байдалыға тіпті ұқсамайды.
Үлкендердің әралуан кең мінезі, терең сыры болатыны бар ғой. Бірақ тап мынадай, ашуы мен сабырын оңай жұмсап, оңай тежеп, оп-оңай бұрып салып отыратын шын ұстамды адамды Абай осы Байдалыдан ең алғаш рет көріп отыр.
Жаңағы ашумен күйген Байдалы енді майда қоңыр үнге түсіп:
– Осы өздерің көріп жүрген Қаратай бар ма? Тап соның ішінде көп қойма жатыр, не керек! Шіркін, тек қана азғантай Көкшеден шықты ғой. Егер Олжайдан туса, өрісін көрер ең! - деп, біраз отырды да... - Тақауда әне бір күндерде Қаратай, Бөжей, Байсал бар - барлығымыз Қаумен үйінде түстеніп отыр едік. Жиын бір сөзден бір сөзге түсіп, шалқып отырып, ақыр аяғы:« Жә, өзіміз көргенде мырза кім?» дегенге келді. Жұрт ойланып қалды. Байсал күншуақта жатқан тағыдай көзін бір ашып, бір жұмып, бүк түсіп сырт қарап жатқан. Жаңағы сөзге ол қатысқан жоқ-ты. «Мырза кім?» дегенге Қаратай жауап беріп, «Мырза - Құнанбай» - деді. Тағы біраздан соң ол жиын: «Шешен кім!» деді. Тағы Қаратай жауап беріп, «Шешен - Құнанбай» - деді. Екі бел асты.
Аздан соң және бір оралып кеп: «Жақсы кім?» десті. Әлгі Қаратай және жауап беріп: «Жақсы - Құнанбай» - деді. Сол кезде Байсал басын жерден жұлып алып, саңқ етіп: - «Уай, Көкше, не оттап отырсың өзің?» деп, Қаратайға қадала түсіп:
– Мырза Құнанбай екен, шешен Құнанбай екен, жақсы Құнанбай екен! Ендеше не көкіп алысып жүрміз онымен?» - деді. Соған Қаратай іле жауап беріп: «Уәй тәйір-ай, мен Құнанбайдың өзге жағынан мін тауып алысып жүрмін бе?
Жалғыз-ақ «ие қылайыны» жоқ қой, сондықтан кетіп жүргем жоқ па?» деді. Сөз ұғатын бала сияқтысын ғой! - деп, Байдалы осы тұста Абайға сығырая қарап отырып, - дәл осы сөзді сенің әкең естімеген болар. Осыны да айта баршы.
Кешірімі, мейірімі жоқ екенін Көкше неше жерде көрді, білмеймін. Бірақ Жігітек соның жоғын күнде кереді. «Кештім» дегенін бірде-бір көрмей-ақ кеттік қой! - деді.
Жол бойында ешбір жерде Абайдың аялдағысы келмеді. Оңай емес, әлдеқалай емес, бүгін естігені ерекше. Байдалының аулынан ұзаңқырап шығысымен Қарабасқа:
– Жүр, жарысайық! - деп тебіне жөнелді. Қарабас жарысты оншалық жақсы көрмеуші еді. Бірақ Қарашоқыға күн барда жету үшін қатты жүрмесе болмайды.
Және бұның астындағы - ақтабан қара бедеу, қасқыр соққан жүйрік бие болатын. Аймаңдай аттан күйі де төмен емес.
– Ал жүре ғой! - деп, о да жөнелді.
Екі жолаушы ұзақ шапты. Аймаңдай ат пен қара бедеу кезек озысып, қатты желісіп келеді. Өзі озған кезде, Қарабас: «Тоқтайық!» деп іркіле берсе, Абай қуып жете беріп:
– Тоқтама, жөнел! Жөнеле бер! - деп, атына қамшы баса береді. Қарабас өз ішінен:
«Мына балаға Байдалы сөзі дөп тиді-ау! Ширығып келе жатқаны сол-ау!» деп ойлаған.
Күн бата берген кезде аттарын қан сорпа қып Қарашоқыға жетті.
Ауыл сыртында кішкене тастақ төбе бар еді. Құнанбай Майбасар екеуі сонда отыр екен. Абай аттан түсе бере, шылбырын Қарабасқа тастады да аял қылмастан әкесіне қарай тартты. Құнанбай ауылдан қашық отырса да, бұлардың қатты жүріп келгенін аттарының сонау алыстағы ажарынан байқап еді. Қара бие ауыздығын шайнап, тыныштық ала алмай кермені сүзе тартып тұр.
Құнанбай көзіндей, мал сырын бұлжытпай білетін көреген көзге сол белгінің өзі де жеткілікті.
Бірақ ол жайға Құнанбай онша шіміркенген жоқ-ты. Тегінде, балаға ат қинайсың, шаруа күйзелтесің! - деп ұсақ мазасыздық жасамайтын. Сондықтан баланың біреуі аттың аяғын көтеріп немесе зорықтырып өлтіріп қойса да ұрыспаушы еді. Абайға мұндай дүниелік жайында ешуақытта тарлық еткен емес-ті. Қазіргі де қатты жүрістерін жай балалық, желік жарыс қой деп білген.
Бірақ ол өз бетіне. Ал мынау Абай үйге кірмей, асыға басып дөң басына келеді. Жақындап келген уақытта әкесі қадағалап қарап еді. Баласының екі көзі от шашып, беті қызғылттанып, танауы да желбірей түседі. Барлық жас ажарында бал-бұл жанған бір құбылыс бар. Әншейіндегі салмақты, қоңыр баяу Абай емес.
Баласы тақап келгенде, Құнанбай:
– Немене, балам? Неден ширықтың, жөніңді айтшы! - деді.
Абай әкесінің төменгі жағына отыра беріп, өз ішіндегі көңіл күйін дәл тапқанына қайран қалды.
Отырысымен көп күттірген жоқ. Бүгін Байдалыдан есіткен сөздерді бұлжытпастан, жалғыз түйірін қалдырмастан түгел айтып шықты.
Әкесінен көз алмай қарап отырып сөйледі. Құнанбай басында мұны аса салқын тыңдады. Тек «Жігітекті жаныштаудан тоқтамады ғой!», «босаспады ғой!» деген сияқты Байдалы дауына жеткен жерде ғана қабағын лезде қатты түйіп ап, Абайға тіксіне қарады. Баласының өзін барлап: «Осының өзі қандай?» дегендей.
Абай әке көзінен жасқанған жоқ. Байдалының дауын соншалық зілді, ұтымды күйде айтумен қатар, мына бала өз сұрағын да осы араға қосып отырған сияқты. Әке мен бала ең алғаш рет шындасып бет ашысатын белге келгендей еді.
Бірақ Құнанбай өз баласы туралы екі ұшты болуын тез жойып, Байдалы сөзінің салмағына сөз салып кетті. Есітті, ұқты. Жалғыз-ақ түк шіміріккен жоқ.
Ашумен демігіп, ернін шығарды. Өз байлауы өз ішінде. Жауап айтқан жоқ.
You have read 1 text from Kazakh literature.
Next - Абай жолы - 12
- Parts
- Абай жолы - 01Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4226Total number of unique words is 208734.6 of words are in the 2000 most common words50.4 of words are in the 5000 most common words58.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 02Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4238Total number of unique words is 213935.4 of words are in the 2000 most common words49.6 of words are in the 5000 most common words57.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 03Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4296Total number of unique words is 204035.8 of words are in the 2000 most common words51.2 of words are in the 5000 most common words58.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 04Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4202Total number of unique words is 218933.8 of words are in the 2000 most common words48.8 of words are in the 5000 most common words56.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 05Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4223Total number of unique words is 208433.1 of words are in the 2000 most common words46.6 of words are in the 5000 most common words54.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 06Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4191Total number of unique words is 203633.8 of words are in the 2000 most common words50.3 of words are in the 5000 most common words57.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 07Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4168Total number of unique words is 214435.4 of words are in the 2000 most common words51.1 of words are in the 5000 most common words58.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 08Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4200Total number of unique words is 208034.3 of words are in the 2000 most common words48.5 of words are in the 5000 most common words56.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 09Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4165Total number of unique words is 215233.9 of words are in the 2000 most common words48.4 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 10Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4220Total number of unique words is 208335.3 of words are in the 2000 most common words49.3 of words are in the 5000 most common words57.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 11Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4318Total number of unique words is 209336.9 of words are in the 2000 most common words53.1 of words are in the 5000 most common words61.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 12Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4267Total number of unique words is 219234.2 of words are in the 2000 most common words48.6 of words are in the 5000 most common words56.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 13Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4287Total number of unique words is 221932.2 of words are in the 2000 most common words46.5 of words are in the 5000 most common words54.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 14Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4236Total number of unique words is 215732.5 of words are in the 2000 most common words47.3 of words are in the 5000 most common words54.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 15Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4187Total number of unique words is 217731.2 of words are in the 2000 most common words45.8 of words are in the 5000 most common words53.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 16Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4322Total number of unique words is 223834.4 of words are in the 2000 most common words49.9 of words are in the 5000 most common words56.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 17Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4288Total number of unique words is 211834.1 of words are in the 2000 most common words48.1 of words are in the 5000 most common words55.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 18Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4232Total number of unique words is 212034.0 of words are in the 2000 most common words48.9 of words are in the 5000 most common words55.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 19Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4259Total number of unique words is 219334.1 of words are in the 2000 most common words48.3 of words are in the 5000 most common words56.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 20Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4317Total number of unique words is 218635.4 of words are in the 2000 most common words50.9 of words are in the 5000 most common words58.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 21Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4214Total number of unique words is 220732.9 of words are in the 2000 most common words47.6 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 22Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4322Total number of unique words is 219534.3 of words are in the 2000 most common words48.9 of words are in the 5000 most common words57.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 23Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4248Total number of unique words is 223633.3 of words are in the 2000 most common words47.9 of words are in the 5000 most common words55.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 24Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4212Total number of unique words is 220835.5 of words are in the 2000 most common words50.8 of words are in the 5000 most common words57.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 25Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4147Total number of unique words is 214833.1 of words are in the 2000 most common words47.3 of words are in the 5000 most common words55.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 26Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4151Total number of unique words is 227431.9 of words are in the 2000 most common words46.6 of words are in the 5000 most common words54.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 27Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4194Total number of unique words is 215825.7 of words are in the 2000 most common words37.6 of words are in the 5000 most common words43.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 28Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4389Total number of unique words is 219127.4 of words are in the 2000 most common words40.5 of words are in the 5000 most common words46.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 29Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4368Total number of unique words is 227725.0 of words are in the 2000 most common words36.6 of words are in the 5000 most common words42.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 30Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4194Total number of unique words is 225825.1 of words are in the 2000 most common words36.2 of words are in the 5000 most common words43.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 31Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4256Total number of unique words is 220525.4 of words are in the 2000 most common words37.0 of words are in the 5000 most common words43.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 32Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4252Total number of unique words is 222626.3 of words are in the 2000 most common words39.0 of words are in the 5000 most common words45.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 33Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4244Total number of unique words is 213925.9 of words are in the 2000 most common words37.6 of words are in the 5000 most common words44.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 34Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4154Total number of unique words is 223124.5 of words are in the 2000 most common words35.2 of words are in the 5000 most common words41.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 35Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4159Total number of unique words is 228324.2 of words are in the 2000 most common words36.4 of words are in the 5000 most common words42.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 36Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4026Total number of unique words is 220624.0 of words are in the 2000 most common words34.8 of words are in the 5000 most common words40.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 37Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4136Total number of unique words is 220925.4 of words are in the 2000 most common words37.5 of words are in the 5000 most common words44.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 38Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4226Total number of unique words is 220924.9 of words are in the 2000 most common words36.5 of words are in the 5000 most common words42.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 39Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4160Total number of unique words is 218425.8 of words are in the 2000 most common words36.5 of words are in the 5000 most common words42.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 40Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4119Total number of unique words is 228324.2 of words are in the 2000 most common words35.8 of words are in the 5000 most common words41.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 41Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4247Total number of unique words is 227024.2 of words are in the 2000 most common words36.6 of words are in the 5000 most common words43.4 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 42Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4216Total number of unique words is 231424.4 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words42.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 43Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4134Total number of unique words is 204726.6 of words are in the 2000 most common words37.1 of words are in the 5000 most common words42.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 44Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4225Total number of unique words is 222225.1 of words are in the 2000 most common words37.0 of words are in the 5000 most common words43.0 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 45Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4230Total number of unique words is 217825.6 of words are in the 2000 most common words38.4 of words are in the 5000 most common words43.9 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 46Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4036Total number of unique words is 218726.1 of words are in the 2000 most common words37.4 of words are in the 5000 most common words43.6 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 47Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4153Total number of unique words is 206625.3 of words are in the 2000 most common words37.3 of words are in the 5000 most common words43.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 48Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4077Total number of unique words is 216824.9 of words are in the 2000 most common words35.9 of words are in the 5000 most common words41.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 49Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4132Total number of unique words is 222025.2 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words42.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 50Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4044Total number of unique words is 212225.2 of words are in the 2000 most common words35.7 of words are in the 5000 most common words41.8 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 51Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4197Total number of unique words is 224724.0 of words are in the 2000 most common words34.5 of words are in the 5000 most common words40.7 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 52Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 3828Total number of unique words is 202725.0 of words are in the 2000 most common words35.3 of words are in the 5000 most common words42.1 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 53Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4225Total number of unique words is 226626.7 of words are in the 2000 most common words38.5 of words are in the 5000 most common words44.3 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 54Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4249Total number of unique words is 208125.5 of words are in the 2000 most common words37.4 of words are in the 5000 most common words43.5 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 55Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 4136Total number of unique words is 217825.4 of words are in the 2000 most common words37.8 of words are in the 5000 most common words44.2 of words are in the 8000 most common words
- Абай жолы - 56Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.Total number of words is 1428Total number of unique words is 90732.5 of words are in the 2000 most common words45.1 of words are in the 5000 most common words51.5 of words are in the 8000 most common words