Шигырьләр - Рауф Багаутдинов - 02

Базы буе борылып ага
Алга омтылган саен.
Әй, Базым, Базым, Базым,
Алга омтылган саен.

Көйсез тормыш онытыла,
Үзенә тартып тора.
Юк, матурлык кына түгел,
Горурлык балкып тора.
Әй, Базым, Базым, Базым,
Горурлык балкып тора.

Туган ягың бакча гөле,
Гөлләрендә – күбәләк.
Сез тудырган матурлыкта
Яшик әле бергәләп.
Әй, Базым, Базым, Базым,
Яшик әле бергәләп!

Агым суга кояш карый,
Авылыма нур салсын.
Талларында тургай моңы,
Безгә җыр булып калсын.
Әй, Базым, Базым, Базым,
Безгә җыр булып калсын.

Cинең турыда мин язмыйм
Вадим Васильевич Соколовка

Әгәр сине мактап язсам
Гел тиргәдең каршымда.
Бәлки кичерерсең мине
Бер ике өч сүз язсамда

Син түгелме ярсып чапкан
Ат өстендәге патша?
Базы офыкларын урап
Әйләнгән алтын ташка.

Шигырьне мин үзем язмыйм
Фәрештәләр яздыра.
Алар миңа коръһән итеп
Догаларда калдыра.

Мин бит синең турда язмыйм
Кече итеп олы башың.
Туган якны матурладың
Ныклы иттеп нигез ташын.

Шулай булгач ничек язмыйм
Чын кешемә сокланам.
Исерткәндер матурлыгың
Син булганга шатланам.

Сабый төсле ихлас күңелең
Юктыр һич гөнаһларың.
Келтер-келтер җырлап бара
Көйләнгән уракларың.

Бетмәсен шатлык мактаудан
Сүтелеп йомгакларың.
Икмәгеңнең гектар көче
Тутырсын улакларын.

18.01.2012

Әй, Танып...
Рита Солтановага ияреп

Кошлар белән синең якка
Талпынып очам Танып.
Ак чәчкәле төнбоеклар
Баш ия сине танып
Әй, Танып, Танып, Танып
Баш ия, сине танып.

Шау-гөр килә Танып суы,
Җил көчәйтә агышын,
Ялкын кабыздың йөрәккә
Алып кит син сагышын.
Әй, Танып, Танып, Танып,
Алып кит син сагышын.

Алып кит син сагышымны
Агышларыңа салып.
Тик җырларым, кире кайтыр
Мәхәббәтемне табып.
Әй, Танып, Танып, Танып,
Мәхәббәтемне табып.

Аккошларым оча...

Аккошларым оча,
Киңлекләрне коча,
Җилләр әйди кайсы якларга?
Алар белән мин дә
Туган - үскән җиргә,
Кайтыр идем сабый чакларга.

Күктән яңгыр ява,
Әллә яшләр тама?
Аккошларым очып сез киткәч.
Күңел дулкынлана,
Йөрәк сыкрап ала,
Ачы җилләр,салкын көз җиткәч.

Аккошларым кайтыр,
Камыш суга ятыр,
Тукталырлар таныш ярларга.
Йөрәк әрнеп типмәс,
Кош моңнары бетмәс
Былбыл сайрар басып талларга.

Туган якта гел күңел

Туган якта гына җыр моң
Иң газиз туган җирем.
Моң телләре - серле аваз,
Сезгә җиткерер сүзем.

Гармуныма, тальяныңа,
Гашыйк булдым иң элек.
Туган ягым төшләремә
Керә йокым җимереп.
Гармунымда кошлар теле
Күңелемдә сандугач,
Җырлатыр да, елатыр да
Туган җирне сагынгач.

Сине генә, сине генә
Өзелеп сөя күңел.
Туган якта гына күңел,
Иң газиз туган илем

Кабатланма ачы язмышлар

Кабатлама ачы тормыш хисен
Чит - ят җиргә илтмә язмышны.
Яз иртәсе күңел тулы сагыш
Яз мизгеле бирсен шатлыкны.

Туган якларымнан аерма син
Яшьлегемнең назлы сөюен.
Урап үтсен кырыс язмыш җиле,
Моңсулыкның янып көюен.

Йөрәкләрдә ярсу хисләр туды
Таң йолдызы кебек күңелдә.
Тик сүнмәсен өзелеп сөюләрем
Әйләнсә дә янып күмергә.

Синдә генә күңелем

Сиңа хатлар язам,
Язарларга базам,
Җитәрме ул барып юл озын.
Синдә генә күңелем сагышлары
Балкып тора күктә йолдызым.
Җирдә яңгыр исе,
Җанда сөю хисе,
Ялгыш түгел сине сагыну.
Сагынуларым чыңлый колагымда
Күктән ингән сихри кабыну.

Йөрәгемне тыңлыйм,
Сине уйлап туймыйм,
Йөрәккәем гел бит ярсулы.
Юлларыңа карыйм һәр кич иртән
Юллар салган кебек кавышуны

Мәхәббәтем талмас канатлы

Күкрәк какты йөрәк тибешләрем
Ашыктырып гомер көзенә.
Аңлый алсаң, саф мәхәббәт шавын
Чаллар салма минем күземә.

Күңелемнең сагыш моңнарына
Кушылгандыр кошлар бураны.
Мәхәббәтең соңлап килде диеп
Белмим, җаным, берәр тынармы?

Гашыйкларны йөзгән ай да аңлый
Бик күпләрне ялгыз калдырып.
Тойгыларым кайный күкрәгемдә
Йолдызларны күктә яндырып.

Караңгы төн. Уйларымда гел син,
Ялкын булып дөрлим салкында.
Ә йолдызлар күктән атылалар
Минем йөрәктәге ялкынга.
Гомеремнең чакрымнарын барлап
Салкын өйдә синсез уянам.
Ашкынамын, туа әйтер сүзләр,
Куеныңа кереп уралам.

Һаман әле гел мин сине көтәм
Кыйбла иткән шушы тарафны.
Сагыну-сагышларым кош бураны,
Мәхәббәтем талмас канатлы.

Мәхәббәт ул сөя белсәң генә
Үзлегеннән туган алтын ул.
Кемгә ничек, әммә минем өчен
Якын килсәң – тоташ ялкын ул.

Баш иәмен сиңа мәхәббәтем
Чын ир иттең мине мәхәббәт.
Авыр уйларымны бүлешерлек
Гүзәл затны бирдең мәхәббәт.

Иреннәрем кибеп ярылганда
Сине сагынып искә төшердем.
Өзелеп сөйгәнгәме, газабымнан
Әчә әрем суы эчердең.

Саф сөюдә газабың да татлы,
Мәңге яшә минем юлдашым.
Ташлый күрмә, берүк, мүхәббәтем
Син бит минем якты кояшым.

Бурычым зур мәхәббәтем сиңа
Шушы хакта көн-төн уйланам.
Тик сиңәргә булган гомеремне
Бирәчәгем өчен куанам.

Балан тәлгәшләре

Хискә тулып дулкынлана балан
Тәлгәшендә сайрый кошлары.
Кайда икән минем җан кардәшләр
Бергә үскән яшьлек дусларым?

Кушымта:
Балан тәлгәшләре кебек без дә
Үскән идек тез(е)леп, чукланып.
Төрле якка таратты шул язмыш
Әрнүләрдән калам тукталып.

Балан тәлгәшләре хыялымда,
Балачагым гел бит, ярсулы.
Балан суты кебек ачы язмыш,
Аерды бит бездән кав(ы)шуны.

Кайтырга булдым

Туган якның дус-ишләре,
Сөйгәнем – изге табыш.
Сөя белмәү – бик зур ялгыш,
Ялгышлар – сары сагыш.

Ялгышлар да күп булгандыр,
Соң инде төзәтәлмәм.
Утларында янмый калып
Язмышны үзгәртәлмәм.
Гайрәте бар йөрәгемнең,
Хыялларга ышаныч.
Үкенечле алданулар,
Яралану кызганыч.

Кәккүгем дә гел алдады,
Гонаһлы җирдә тордым.
Чит җирләрдән туган якка
Шуңа кайтырга булдым.

Күбәләкләр булып

Бурап-бурап тышта карлар ява
Тәрәзәмдә чәчкә бәйләме.
Карлар ява диеп килми калма –
Күңелемдә сөю бәйрәме.

Кушымта:
Шатлыгымның чиге - давыллы җил,
Иделдән киң көткән урамнар.
Йөрәгемдә кояш нуры балкый,
Сагышлардан ярсый бураннар.

Язмыш кары үтеп китсен димим,
Күбәләкләр булып калсыннар.
Күбәләкләр кебек, без дә, иркәм
Әйдә, очыйк бергә! – дисеннәр.

Зинһар соңлама

Ап-ак карлар кояш нурын җыйган,
Син кайтасы юлның ярына
Сагышлы моң тулы көннәремдә,
Тынгылык табалмыйм җаныма.
Күптән инде күңелемдә кояш,
Гашыйк җаным сиңа юл сала.
Ашкынуым, ярсуларым – буран,
Юллар юк дип, зинһар, соңлама.

Күңелгенәм һаман сине эзли
Хисләремнең назлы сагышын.
Тышта буран диеп килми калма
Ул бит минем йөрәк тавышым.
Кыш булса да, көтәм сине һаман
Күз нурларын сирпеп юл итеп.
Тәрәзәм дә ачылыр сагышымнан
Кар катышлы бозын эретеп.

Ут төргәге...

Сиңа хатлар язам,
Язарларга базам,
Җитәрме ул барып, юл озын.
Уйларымда язлар,
Күңелемдә назлар,
Балкып тора күктә йолдызым.

Җирдә яңгыр исе,
Җанда сөю хисе,
Ялгыш түгел сине сагыну.
Ходай биргән гомер –
Мәңге сүнмәс күмер,
Күктән иңгән сихри кабыну.

Сөю газабында,
Юктыр азагы да,
Көн - төн ярсый минем йөрәгем
Күзләреңдә йөзеп,
Уйларымны тезеп
Йөртәм җанда бер ут төргәген.

Ышанам, табар юлын

Яннарыма бер кош кунды,
Кан тама ярасыннан.
Канаты бар, тик очалмый,
Хәлсездер бала сыман.

Ни хәл итим, их, кошчыгым,
Тормыш юллары авыр.
Газиз җаннарны газаплый
Ыжгырып торган давыл.

Тыпырчынып сызланды кош,
Ярдәмгә җитми кулым.
Кош омтыла азатлыкка,
Ышанам, табар юлын.

Күлле урманым

Күңел кылларыңны моңга салып
Ник шаулыйсың күлле урманым?
Син дә миндәй өзелеп сагындыңмы
Күл өсләрен чайкап урадың?

Күл өсләрен ай нурына төреп
Елмайгандай иттең йөзләргә.
Шунда калган тиле балачакны
Соң булса да килдем эзләргә.

Танырмынмы, белмим урман бит ул
Үзе куе, үзе караңгы.
Тапсам гына дәвалармын төсле
Яшьлегемдә алган ярамны.

Яралдым мин синең суыңнан

Якты күлнең суы дулкынлана
Ярларында ярсу моң туган.
Никтер күлнең зәңгәр өсләрендә
Мөлдерәмә тулы яшь тулган.

Юксыныпмы суы дулкынлана,
Дулкынында йөзәм – суында.
Якты күлдә туган минем хисләр
Җырлар язам синең турында.

Дулкыннарың мине ярга какты
Бер кинәнеп йөзим дигәндә.
Яшькелт-зәңгәр икән суың да бит
Холкын белми: кермәм тирәнгә.

Якты күлнең суы дулкынлана
Җирсеп басам текә ярына.
Сөенепме елгам дулкын какты
Чакырыпмы үзенең янына

Уйларымда гел син булдың елгам
Юллар ярып киләм болыннан.
Җан җылыңны тоям кочагыңда
Яралдым мин синең суыңнан.

Сезне сагынып
Рәүф Баһаветдинов сүз. Һәм көе

Сезне сагынып тагын кайттым
Дусларым туганнарым.
Чит–ят җирдә торалмадым,
Кайгылы урамнарым.

Сезгә диеп кайтуларым
Их минем якыннарым.
Сөюемнең кайнарлыгын,
Бирче син миңа тагын.

Их туган як гүзәлкәем,
Синдә бит якыннарым.
Шатлык җыры булсын моңым,
Йөрәгем ялкыннарым.

Туган якларымның учагы

Йорт түрендә кыйбла яктылары,
Туган җирем күрәм, баш кага.
Шушы хисләр миңа илһам өсти,
Алмагачлар, миләш бакчада.

Олыгайган саен искә төшә
Туган якларымның учагы.
Сагышымның гашыйк назы калган
Сокланырлык гүзәл яшь чагы.

Сине зурлап озын көйләр язам,
Сиңа кайта күңел, ут яна.
Яшьлегемнән үрелеп йолдыз алам,
Олы бәхет – якты дөньяда.
Туган җирнең туфраклары гына
Көч бирәдер сафлык, саф һава.
Сәлам сиңа, ялан тәпи чагым,
Табынамын, күктән моң ява.

Матурлыйм мин яуган моңнарыңны,
Тәрәз пыяласын чылатып.
Ихласлыгы белән сугарылган
Көз яңгыры сирпи елатып.

Яшен булып күңел актарыла,
Үткән көннәр калды ялтырап.
Йөрәгемдә нәни гөрләвекләр
Күңелемнән ага чылтырап.

Сагышларым

Чүлләр кичәм, айкып дөнья йөзен
Йөгереп төшәм кичен елгага.
Мин ай булам дулкын өсләрендә
Сагышларым булып су ага.

Бәхетлемен җирдә син булганга
Карашыңда кояш нурлары.
Дөнья буйлап сине эзләп киләм
Күккә карыйм, сузып кулларым.

Югалтмамын сине мәңгегә дә
Һәр мизгелгә бизәк әзерләп.
Мин бу юлга сине эзләп чыктым
Аккош йөзгән күлне хәтерләп.

Сөюемнең йөрәк кайнарлыгын
Таң җилләре илтсен, торналар.
Сагыш күкерәгемдә сине йөртәм
Йөрәгемдә оя коралар.

Дулкынланып аккан елгалар да
Миңа кушылып җырын җырлашты.
Язмыштыр дип күңел тулып акты
Аваз салып җаным адашты.

Сине сагынып кире кайтуларым,
Ташкын дулкынына буталып.
Эрер идем кочагыңа кереп.
Гомерлеккә калып – югалып.

Буранлы сагышларым

Син кайтасы юлларыңа
Бурап-бурап кар яуды.
Әйтерсең, җирем өстенә
Тоташ ак болыт ауды.

Сиңа кайтыр юллар ясап
Карларны ярып үтәм.
Тәрәз пыяласын бизәп
Зарыгып сине көтәм.

Күбәләкләп карлар яуды,
Кузгалтып яраларны.
Ефәк җеп белән бәйләде
Кыш безнең араларны.

Ап-ак карлар диңгезендә
Йөзәм хисләргә чумып.

Күбәләк карга алданып
Киткәнмен ярны узып.

Буранында сагышларым
Юллар ясый сузылып.
Көндә карыйм тәрәзәгә
Күзләремне тутырып.

Тынар төсле ярсу буран
Тик күңелем тынармы?
Күңелемдәге бураннарны
Мәхәббәтем тыңлармы?.

Исемеңне яздым ап–ак карга

Г.Л.Т.

Исемеңне яздым ап-ак карга
Сөюемнең тугры сүзләрен.
Сагыну хисләремне маяк итеп
Юлларыңа тездем эзләрен.

Кушымта:
Тәңкә - тәңкә чәчкән карлар булып
Күңелемә чыңлап уралдың
Ләкин беләм күңелем кары эрер
Ә син генә кая, югалдың

Исемеңне яздым ап-ак карга
Татлы газап хисләр уятып.
Моңнар булып иң саф тойгыларым
Гүзәллегең йөри озатып.

Сөю назын сиңа илтүем
Рәүф Баһаветдинов көе һәм сүзләре*
Башкорт дәүләт медицина университеты
укытучысы Исәева-Баһаветдинова Дилара
Рәүф кызына

Җырлар язам сиңа өр яңасын
Күңелемнән чыккан хисемә.
Мин бәхетле кызым синең белән
Аңлаталмам кебек, һич кенә.

Син булмасаң сөю булмас иде
Чын күңелдән якын итүем.
Хәтеремдә тәүге авазларың
Иң беренче тәпи китүең.

Язмышымның иркә сабые син
Исемең белән сөеп дәшәмен.
Иң назлы сүз алыштшра алмас
Син бит минем күңел чәчәгем.

Мин бәхетле синең белән бергә
Куларама алып йөртүем.
Җил давылдан саклап балам диеп
Йөрәк нурын сиңа илтүем

Мин бәхетле синең белән...

Урын биргән саф сөюем
Күкрәк тә типкән йөрәк.
Сөюемнең күркәмлеге.
Яш чагымнан көчлерәк.

Өзелеп сөйсәң яш картаймый
Саф сөю мәңге була.
Шуны аңлламаган кеше
Бәхетсез җүләр була.

Гашыйк җаным күкрәгемдә
Яратсаң матурлана .
Мәхәббәтем якты йолдыз
Нур сибеп ялкынлана.

Йөрәгемә рәхмәт әйтәм
Бирдең миңа сөйгәнен.
Күкрәгемдә мәхәббәтем–
Олы язмыш бүләгең.

Яшәвемнең матурлыгы
Яшәсәк икәү бергә,
Мин бәхетле синең белән.
Керсәм дә салкын гүргә

Күңелем кояшы

Иртән иртүк сине көтәм
Синдә минем язмыштыр.
Сөюләрем кош нуры
Күктән ингән сагыштыр.

Их бер утырасы иде
Күзне күзгә каратып.
Матурым дип, сөйгәнем дип,
Хөрмәт итеп яратып.

Сүтәр идем серләремне
Сабый баладай көлеп.
«Кояшым, чык, чык инде»–дип,
Синең кадерне белеп!

Якты язлар булып гел син
Бул син миңа чын юлдаш.
Сайлап алган алма кебек
Миндә булырмын кояш.

Аерлмабыз мәңгегә дә
«Сау бул!» диеп китмәмен.
Күңел җылылыгын читкә
Бер кайчан да сипмәмен.

Кайда соң син?

Хуш ис бөрки гөл бакчасы,
Былбыл сайрый күгендә.
Мәңге бергә булырбыз дип
Күккә карайм бүген дә.

Сайрады былбыл, сайрады
Күгемне яз иттереп.
Мәхәббәтем канат какты
Моңнар өстәп өттереп.

Җыр шыттырдың күңелемдә,
Калды гына тавышы.
Кайларга китеп югалдың?
Эзли йөрәк сагышы.

Күкләремдә былбыл моңы,
Алмагач чәчкә атты.
Сине эзләп гом(е)рем уза,
Кайда соң син? Таң атты..

Син китмә бүген

Һавалардан болытлар агамы
Әллә күз яшьләре тамамы?
Миңа зур кайгы – хушлашу көнем
Юк, китмисең беркая бүген.

Гомер буе сине эзләгәнмен
Ак бураннар булып яшьлегем.
Сагышларым йөрәк аша уза
Юксынудан тамган яшь минем.

Бергә йөргән юллар артта калды
Үткән елларыбыз онытылган.
Юксынудан күңел үксеп елый
Үкендерә икән соңыннан.

Яшлегем бураннары
Альберт Субаев көе.

Моң еракта яңгырады
Кемдер уйный сыздырып.
Гармун тарткан кулларның да
Бар икәнен сиздереп.

Ишетелә гармун моңы
Эх, аның тавышлары
Авыр чакта чишмә булып
Агыла сагышлары.

Моң еракта яңгырады
Кемдер уйный, син кайда?
Йөрәкләргә үтеп керде
Әйдә, кош булып сайра.

Моң агыла һаваларда,
Кемдер уйный гармунда.
Бармаклары ут чыгара
Моңда сагыш, бар моң да.

Төшләр булып кына керде
Гармунлы урамнары.
Әй газиз як, туган ягым –
Яшьлегем бураннары...

Көтәм тилмереп

Сагнуларым чыңлый колагымда,
Ишетелә синең тавышың.
Син бит минем иркәм,
Сине генә көтәм,
Сулкылдатып йөрәк сыгышын.

Әйләнеп кайт миңа, узып китмә,
Йөрәккәем гел бит ярсулы.
Синдә генә күзләр,
Күңелемдә эзләр,
Юллар салган кебек кавышуны.

Юлларыңа карыйм һәр кич-иртән,
Онталмадым кайт син йөгереп.
Йөрәк күзле микән?
Бәхет эзли микән?
Син, язмышым, көтәм тилмереп.

Гармунчы

Төнге тынлык. Йоклап киткән дөнья,
Җәй гамьнәре биреп җаннарга.
Тик үкседе гармун гына елап,
Бәгыремне телеп таңнарда.

Гармун моңы җилләр булып исте,
Болыт ялларына уралып.
Син тылсымлы, сагыш! – Ыңгырашма,
Күңелемә кереп, сарылып.

Гармун уйный, бәргәләнә бәгырь,
Гел тыңлармын, йөремә син урап.
Мин адаштым синсез чит җирләрдә
Терәк булыр идең, син кирәк.

Тонык тавыш тынгы бирми һаман,
Җанга шәрех моңдыр – сагыштыр.
Кем кирәк соң сиңа, син , гармунчым?
Ул сихерле, серле язмыштыр.

Һич китми көзләр белән

Тәрәзәдән тамчы тама
Юллар ясап, сузылып.
Бер кайтмасаң, бер кайтырсың,
Таңнар ата сызылып.

Күз алдымда гел син генә,
Кулыма гөлләр алам.
Бик сагынган чакларымда
Чәчемнән юллар салам.
Дәрья кичкән бер кош булып
Сине эзлим тирәктә.
Миндә аккош тугрылыгы
Яши минем йөрәктә.

Синсез дөнья тулы түгел,
Тәрәзәмдә тамчысы.
Язмыш шулай кисәтәме
Күңелемдә камчысы.

Көн дә карыйм тәрәзәгә,
Үтәм мин эзләреңнән.
Күңелемдә ачы сагыш
Һич китми көзләр белән.

Аблаемны сагынам

Хуш исләрен җил тарата
Чәчкәле урманнарым.
Мин җырлыймын сине сагынып
Йөрегән урамнарым.

Кушымта:
Ай, һай сине сагынып
Йөрегән урамнарым.

Алмалыкул чәчкә койды
Сиңа дип өзәлмәдем.
Аблаемнан чыгып китсәм
Сагынуга түзәлмәдем.

Кушымта:
Ай, һай чыгып китсәм
Сагынуга түзәлмәдем.

Җилләр тарый чәчләремне
Авылым таңнарында.
Кошлар сайрый мактап сине
Өзелеп талларыңда.

Кушымта:
Ай, һай мактап сайрый
Өзелеп талларыңда

Хисләремне яңартып

Бала чагым йөргән сукмакларым,
Юлларыңда сагыш дәвасы.
Шунда калган минем яшьлегем дә
Шифа таба йөрәк ярасы.

Тау астында гөлләр ай нурында
Иң беренче аткан чәчкәсе.
Бала чагым калган хәтеремдә
Сөюемнең иң саф, нечкәсе.

Бала чагым сукмаклары буйлап
Авыр чакта сиңа кайтырмын.
Әгәр хисләр ташып күң(е)лем тулса
Гөрләвекләр булып ташырмын.

Күл өстендә су да дулкынлана
Ярга тибә көткән җан атып.
Туган якка кайтсам, мин дә эзлим,
Яшьлек сукмагымны яңартып.

Намыс югалды

Йөргән юллар булды таулар аша
Салдырмады михнәт камытын.

Тик йөрәгем яз балкышын тойды
Сатмадым мин акыл намысын.

Ил таркалды, ул да онытылды
Күңелебез әллә сүрелде.
Пеште авыз,– инде өметләр дә
Яфрак булып җиргә коелды.

Ил таралгач намысыбыз үлде
Дөнья яме бик тиз таралды.
Йәшләрдә бит башка.Гомер узган
Бик күпләре начар юл алды

Алма кебек илем, хәлсезләндең
Шатлыкларны салкын җил алды.
Хәзер инде пешкән алма түгел
Бер мизгелдә төшеп югалды.

17.02 1999

Зәңгәр хыяллар

Мең яшәргә торсын гомеребез
Туган җирдә яшәп китәек.
Күңелләрнең моңлы, җырлы чагы,
Олы иҗат бүләк итәек.

Җилкендреп язгы сулар ага
Ишетәм мин дулкын кагышын.
Канат җилпеп оча акчарлаклар,
Бер җыр итеп моңлы тавышын.

Туган якка атап җырлар яздым
Бәхетлеләр аны җырларлар.
Таңдай нурлы, ак ышаныч калсын,
Кылдай нечкә, зәңгәр хыяллар.

Базы сулары

Бала чакларымны хәтерлимен
База суларында кайнавым.
Шул чакларда суга кармак салып
Зур дөньяны уйлау кайда ул.

Ул вакытлар инде артта калды
Дөнья безгә булган түгәрәк.
Шул чакларым миңа бер туп булып
Хәтеремдә йөри тәгәрәп.

Аккан сулар игәп ташны түгәрәкли
Дулкыннары аны шомарта.
Суда йөзгән балыкларны хәттә
Куенына алып уйната.

Без дә шулай гомер агышында
Игәлепме чабып узабыз.
Дус һәм туган, чит- ят кешеләр белән
Гомер җебен җайлап сузабыз.

Базы суы ага җырлап һаман
Кайда барсак йөри иәреп.
Базы суын эчеп үз иттек тә
Ачы суга булмый өйрәнеп

Кошлар кебек канат кагынып

Күз нурымны алма, зинһар, берүк,
Китмә читкә, бул син гел юлдаш.
Шатлыкларым артыр, гомерем дә,
Минем өчен иркәм син булгач.

Кушымта:
Сәламәт бул иркәм, кайгы күрмә,
Бәхетләрнең телим зурысын.
Адашма син тормыш юлларында,
Назлы кояш бирсен җылысын.

Исеңдәме вәгъдәләшкән идек,
Мәхәббәткә гомер теләдең.
Бар дөньяның гамен аңлар идем
Бер туйганчы кочып сөймәдем.

Кушымта:
Ялгыз башым, күкрәгемдә чәчәк
Ә йөрәгем сайрый сагынып.
Сөюләрем ургый күңелемдә
Кошлар кебек канат кагынып.

Җанымда чын сөю булмаса

Җанымда чын сөю, ишетәм тавышын,
Сагышын күңелдә саклыймын.
Кил, иркәм, яныма, сыендыр җаныңа,
Син калдырган җырны ятлыймын.

Кушымта:
Тышта яз елмая, әллә син килдеңме?
Килмәвең белсәм дә сагынам.
Килче, кил, мәхәббәт, шатлыкка төренеп,
Гөлләрем нур сибә назыннан.

Гел чиртсен күңелем, бәхете күкерә,
Җырларым яңгырый кичендә.
Төшемдә чәчәкләр кочаклап серләшә,
Әйтер сүзе башка исемгә.

Кушымта:
Уемда моңлы көй чайкалып тирбәлә,
Болынга чыксам мин – моң баса.
Яндырып йөрәкне, көйләмәс идем дә
Җанымда чын сөю булмаса.

Җәй

Күңелемдә җиләкле җәй –
Сулышымда хуш исе.
Гомер язым сине көтә
Җәемнең җылы киче.

Синсез моңсу урманнарда
Кәккүкләрнең тавышы.
Юксындыра балкып аткан
Кояшымның батышы.

Аяз күктә ай елмая,
Төшә җиргә җылысы.
Ә мин иркәм сине сагынып
Килә минем җырлыйсы.

Йолдызларда язмыш

Йолдызларның үз кануны күктә
Анда безнең язмыш күренә.
Рухи дөньябызда һава билгеләре
"Кайнар нокталар" га үрелә.
Һәр кешенең үз йолдызнамәсе
Белмибез бит нәрсә көткәнен.
Мәшәкатьләр белән күрми калган
Яшь гомернең читтә үткәнен.

Яшәү урыннарын үзгәртергә
Башка ярымшардан арала,
Минем йолдызнамәм - сине күрсәм
Булган кайгыларым тарала.

Йолдыз язмышыңда - мин Арыслан
Бәхетемне синнән эзләдем.
Тагын аймылыштык, их, туган як
Эзләвемне әллә күрмәдең?

Менә йолдызнамәм тагын чыкты
Алтын туптай тора тәгәрәп.
Кемне эзли икән биек менеп?
Кайтып киләм мин дә үрмәләп.

Карт имәннәр зары
Рәүф Баһаветдигов сүз.Һәм көе

Карт имәннәр тагын бер кышлады
Салкын җилләр, буран кар белән.
Яз кояшын басып каршы алды
Яшьлегемнән калган җыр белән.

Табигатькә һәр яз көч өләшә
Карт имәннәр генә боега.
Яшь муелга нарат серен чишә
Картайды дип, гомер бер елга.

Карт имәннәр, сезнең моң–зарларга
Мин дә дәшәм, соңгы елларда.
Язлар килгәч–шатлык бар дөньяга
Миндә генә моңсу җыр туа.

Тояк тавышы
Рәүф Баһавтдинов көе

Төшләремдә күдем: бер ат чаба,
Моңлы кыңгыраулар зыңлатып,
Шул кыңгырау балачакка дәшә,
Матур хәтирәләр уятып.

Их, тулпарым, нигә төшкә кердең,
Балачак хисләрен уятып?..
Тояк тавышыдай йөрәк тибә
Бала чактагыдай дулатып.

Ярсуыннан сызлап-сызлап ала,
Авыр вакытларны уйлатып
Их, балачак гүзәл яшлек чагым
Чабып үттең мине уйнатып

Бергә үткән татлы мизгелләрне
Ташлап киттең нигә елатып
Их ,тулпарым, нигә төшкә кердең,
Балачак хисләрен уятып?..
Сагындырып мине елатып.

Изге кошчыгым
Рәүф Баһаветдинов көе

Кайчан таңнар атар икән,
Сине көтәм күз алмый.
Урамга да йөгреп чыгам,
Йөрәгемдә ут кайный.

Кушымта:
Сандугач та чут-чут итеп
Өздереп сайрый, талмый.

Их кошчыгым рәхмәт сиңа,
Үз иттең уйларымны.
Очып кунып тирәгемә
Тараттың моңнарымны.
Кушымта:
Сандугач та чут-чут итеп
Үз иттең уйларымны.

Кил син тагын яннарыма,
Сине сагынып көтәрмен.
Йөрәгемдә оя кордым
Бик бәхетле итәрмен.
Кушымта:

Базы буе сукмагы
Чакмагыш район Советы депутатларының
Председателе Хәҗиев Ригат Нурый улына

Базы буйлап синең йөргән сукмак
Ярылып ята елга ярында.
Эчкән суың каннарыңа сеңеп
Көч өстәгән бала чагыңда.
Базы буйларының сукмакларын
Мин үзем дә кат-кат урадым.
Бала чагым шушы сукмакларда
Адашкандыр диеп уйладым.

Хезмәт юлың матур, сукмакларың
Аңлый алар синең сереңне.
Сукмагыңа тамган сулар белән
Сагынасыңдыр туган җиреңне.

Кайтырсың дип көткәннәрдер сине
Сукмакларың ята ярылып.
Сайрар кошлар сиңа сәлам бирә
Каршыларга канат кагынып.

Хезмәт дерте синдә кайнап тора
Уңыш телим кылган эшеңә.
Коллективка көч бирүче булдың,
Терәгең нык халкың өчен дә.

Сукмакларың үрдән үргә узсын
Туган йортың керсен төшеңә.
Йөзләрең шул синең – таң кояшы,
Күз нурларың якын кешеңә.

Килмәүләре мине тилертә

Кабатлатыр өчен назларыңны
Төшләремә килеп керәсең.
Кургаш булып эрим куеныңда
Яннарыңнан килми китәсем.
Күңелемдә бәсләнмәгән әле,
Иманымдай таза намусым.
Сулар һавам, типкән йөрәгем дә,
Калган гомер сиңа – сагышым.

Колың да мин, фәрештәң дә булам,
Мәхәббәтем ташып тилертә.
Хыялыйлар булам, зинһар, коткар,
Килмәүләрең мине илертә.

Күрәсеңме, нинди саф хисләрем,
Җырлар булып туа ургылып.
Яшь гомерем синсез үтте, ялгыз,
Саф сөюем калды буылып.

Текә ярда ялгыз каеннар да
Мине күргән кебек, баш ия.
Сагышымны сизеп, кулын болгый,
«Сөям сине, көтәм, кил!»– дия

Каршылармы гөлем?..

Тамчы гөлем нигә башың идең
Кайнар сагыш салып күңелгә?
Шул ялкынлы сөю хисе белән
Калдырасың ахры гомергә.

Теләгем бар сине күрер өчен
Кил син миңа, кушылып җилләргә
Өзелеп җырлар идем, килер булсаң,
Күңелләрең синең кемнәрдә?

Тамчы гөлем имә башың, һич тә
Нурыңны сип, кисмә араны.
Дөнья балкып китәр - күңелләрдә,
Йөрәк каны юар яраны.

Гомеремнең урау юлларыннан
Сагынып кайттым яшькә манчылып.
Таныш кырлар хисләремне аңлап
Каршылармы гөлем ачылып?

Йөрәк парәсе

Дөньялыкта үткән гомер -
Серле юлга охшаган.
Чит җирләрдә бик күп йөрегәч
"Фигылемне" бутаган.

Йөгереп үттем юлларымны
Бәргәләнеп сугылып.
Җир авазын шавын тыңлыйм
Тың атканда сызылып.

Туган ягым үзенә тарта
Хәлләремне кем белә.
Очкан кошларга кушылып
Моң зарына күмелә.

Йөрәгемне дер селкетә
Күкрәгемдәге парә.
Җаныма урын табалмый
Йөземә утын бәрә.

Чит җирләрдә дөрләп янды
Гомеремнең сәгатьләре.
Борчылмыйча һич ачылмый?
Ялкынлы сәбәпләре.

Күңел күзе һаман ярсуда
Марс Сәлимгә ияреп.

Хуш, бәхил бул, үткән яшьлегем дә,
Кошлар кебек кабат кайтмассың.
Күпме агызсам да яшьләремне
Күңелемдә чәчкә атмассың.

Үсәр идем, кайтсам, их, яшьлегем,
Гөлләр булып җәйге тугайда.
Очар идем, йөзеп йөргән айга,
Һавадагы - сабан тургайга.

Жырлар идем,кайтып их, яшьлегем
Гомер үткән синсез, барсы да.
Йолдыз булып күктән сине эзлим
Күңел күзе һаман ярсуда.

Ата–анаңның бүләге
Русиянең атказанган авыл хуҗалыгы хезмәткәре
СПК «Базы» кооперативының генеральный дирек-
торы Вадим Васильевич Соколовка

Авыр еллар инде үтеп китте,
Таңнарында кояш балкыды.
Йөзләремә шат елмаю керде
Уйны-гамьне сызып аркылы.

Сезнең белән юллар үтәрмен дип
Базы суына түгәм бар моңым.
Акбүз атта очам яннарыңа,
Йөрәгемдә сезне сагынуым.
Юмаш тарихының серләре бар:
Анда булган ирләр пәйгамбәр,
Синең авыр йөктән бүген күпләр
Үзе ала үзенә тигәннәр.

Туфрак алтын була кулың тисә,
Тирең тамса, үсә гөл булып.
Таулар зурлап, чишмәләре чыңлап
Яңгырыйдыр кебек җыр булып.

Җиреңә бассам арта илһамлыгым.
Һаваң дәва, иркен тын алам.
Ата-анаңның иң зур бүләге син,
Илем өчен туган– зур балам.

«Базы» уңганнары
«Базы» кооперативының механизаторлары
Олег Ивановка, Илгизәр Ибатуллинга,
Мәснәви Насруллинга, Ришат Хисаметди-
новка, Финат Каһармановка, Рәлиф Әхмәт-
шинга, Александр Степановка, Наумов Владимирга, Вадим һәм Игорь Петровларга

Базылылар безнең якка килде
Кул тимәгән җирне сөрергә.
Төшенкелек салкынлыгын тойган
Күңелләргә өмет өрергә.

Базылылар, әйе, ифрат тырыш,
Хезмәтләре түгел еракта.
Илһам бирүчесе туган якта, –
Маңгай тире сеңгән туфракта.

Алар килгән ярдәм кулын сузып,
Каткан җирләр бәрхет булдылар.
Шул бәрхеттә иген башаклары
Гектар көчен өстәп уңдылар.

Без беләбез хәзер бураларның
Мөлдерәмә булып туласын.
Икмәк белән илне туендырыр
Ир-егетләр янә туасын.

Әй иркәли кояш җирне кочып,
Дулкынлана бүген бодайлар.
Базы» уңганнарын җырда данлап
Моңын сибә күктә тургайлар.

Кулларыннан шифа тоям
Чакмагыш районының өлкән теш тәбибе
Газиев Флүр Минивәли улына һәм Мусина
Элвира Зөфәр кызына

Салкынга да түзде җаным
Түздем өткән җылыга.
Тик түзмәдем теш сызлауга
Хет утырыплар җыла.

Сызлауларга түзәалмагач
Киттем теш тәбибенә.
Мондый хәлне өндә түгел
Төштә дә күрәм димә.

Барып кердем тәбибемә
Чакырды урын биреп.
Ярдәмгә мохтаҗлыгымны
Ерактан белгән күреп.

Башны иеп рәхмәт әйттем
Елмаяеп куиды үзе.

Бөтен тәнгә җылы бирә
Аларның әйткән сүзе.

Олыны олы итәләр
Кечене кече итә.
Сырхау тешләрне дәвалап
Өр яңа тешле итә.

Рәхметлемен бәхет телим
Бар икән изге кешем.
Җан өшегән чакларда да
Терәксез безнең өчен.

Изгелекле йөрәгегез
Шатлыгым сыймый таша.
Кулыгыздан шифа төям
Күңел тәрәзе аша.

Уйларым
Роберт Минуллинга ияреп

Башка төрле уйлар килеп
Гел интектереп тора.
Күпме яшәргә килгәндер.