Statenvertaling - 5 - 29

jaren.
22. En dezen afgezet hebbende, verwekte Hij hun David tot een
koning; denwelken Hij ook getuigenis gaf, en zeide: Ik heb
gevonden David, den [zoon] van Jesse; een man naar Mijn hart,
die al Mijn wil zal doen.
23. Van het zaad dezes heeft God Israel, naar de belofte, verwekt
den Zaligmaker Jezus;
24. Als Johannes eerst al den volke Israels voor Zijn aankomst,
gepredikt had den doop der bekering.
25. Doch als Johannes den loop vervulde, zeide hij: Wien meent
gijlieden, dat ik ben? Ik ben [de] [Christus] niet; maar ziet, Hij
komt na mij, Wien ik niet waardig ben de schoenen [Zijner]
voeten te ontbinden.
26. Mannen broeders, kinderen van het geslacht Abrahams, en die
onder u God vrezen, tot u is het woord dezer zaligheid
gezonden.
27. Want die te Jeruzalem wonen, en hun oversten, Dezen niet
kennende, hebben ook de stemmen der profeten, die op elken
sabbat [dag] gelezen worden, [Hem] veroordelende, vervuld;
28. En geen oorzaak des doods vindende, hebben zij van Pilatus
begeerd, dat Hij zou gedood worden.
29. En als zij alles volbracht hadden, wat van Hem geschreven was,
namen zij [Hem] af van het hout, en legden [Hem] in het graf.
3361
30. Maar God heeft Hem uit de doden opgewekt;
31. Welke gezien is geweest, vele dagen lang, van degenen, die met
Hem opgekomen waren van Galilea tot Jeruzalem, die Zijn
getuigen zijn bij het volk.
32. En wij verkondigen u de belofte, die tot de vaderen geschied is,
dat [namelijk] God dezelve vervuld heeft aan ons, hun kinderen,
als Hij Jezus verwekt heeft.
33. Gelijk ook in den tweeden psalm geschreven staat: Gij zijt Mijn
Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.
34. En dat Hij Hem uit de doden heeft opgewekt, alzo dat Hij niet
meer zal tot verderving keren, heeft Hij aldus gezegd: Ik zal
ulieden de weldadigheden Davids geven, die getrouw zijn;
35. Waarom hij ook in een anderen [psalm] zegt: Gij zult Uw
Heilige niet [over] geven, om verderving te zien.
36. Want David, als hij in zijn tijd den raad Gods gediend had, is
ontslapen, en is bij zijn vaderen gelegd; en heeft wel verderving
gezien;
37. Maar Hij, Dien God opgewekt heeft, heeft geen verderving
gezien.
38. Zo zij u dan bekend, mannen broeders, dat door Dezen u
vergeving der zonden verkondigd wordt;
39. En [dat] van alles, waarvan gij niet kondet gerechtvaardigd
worden door de wet van Mozes, door Dezen een iegelijk, die
gelooft, gerechtvaardigd wordt.
40. Ziet dan toe, dat over ulieden niet kome, hetgeen gezegd is in de
profeten:
41. Ziet, gij verachters, en verwondert u, en verdwijnt; want Ik werk
een werk in uw dagen, een werk, hetwelk gij niet zult geloven,
3362
zo het u iemand verhaalt.
42. En als de Joden uitgegaan waren uit de synagoge, baden de
heidenen, dat tegen den naasten sabbat hun dezelfde woorden
zouden gesproken worden.
43. En als de synagoge gescheiden was, volgden velen van de Joden
en van de godsdienstige Jodengenoten Paulus en Barnabas;
welke tot hen spraken, en hen vermaanden te blijven bij de
genade Gods.
44. En op den volgenden sabbat kwam bijna de gehele stad samen,
om het Woord Gods te horen.
45. Doch de Joden, de scharen ziende, werden met nijdigheid
vervuld, en wederspraken, hetgeen van Paulus gezegd werd,
wedersprekende en lasterende.
46. Maar Paulus en Barnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden:
Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou
worden; doch nademaal gij hetzelve verstoot, en uzelven des
eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de
heidenen.
47. Want alzo heeft ons de Heere geboden, [zeggende]: Ik heb u
gesteld tot een licht der heidenen, opdat gij zoudt zijn tot
zaligheid, tot aan het uiterste der aarde.
48. Als nu de heidenen [dit] hoorden, verblijdden zij zich, en prezen
het Woord des Heeren; en er geloofden zovelen, als er
geordineerd waren tot het eeuwige leven.
49. En het Woord des Heeren werd door het gehele land uitgebreid.
50. Maar de Joden maakten op de godsdienstige en eerlijke
vrouwen, en de voornaamsten van de stad, en verwekten
vervolging tegen Paulus en Barnabas, en wierpen ze uit hun
3363
landpalen.
51. Doch zij schudden het stof van hun voeten af tegen dezelve, en
kwamen te Ikonium.
52. En de discipelen werden vervuld met blijdschap en met den
Heiligen Geest.


3364
Handelingen
Hoofdstuk 14
1. En het geschiedde te Ikonium, dat zij te zamen gingen in de
synagoge der Joden, en alzo spraken, dat een grote menigte,
beiden van Joden en Grieken, geloofde.
2. Maar de Joden, die ongehoorzaam waren, verwekten en
verbitterden de zielen der heidenen tegen de broeders.
3. Zij verkeerden dan [aldaar] een langen tijd, vrijmoediglijk
sprekende in den Heere, Die getuigenis gaf aan het Woord
Zijner genade, en gaf, dat tekenen en wonderen geschiedden
door hun handen.
4. En de menigte der stad werd verdeeld, en sommigen waren met
de Joden, en sommigen met de apostelen.
5. En als er een oploop geschiedde, beiden van heidenen en van
Joden, met hun oversten, om hun smaadheid aan te doen, en
[hen] te stenigen,
6. Zijn zij, [alles] overlegd hebbende, gevlucht naar de steden van
Lykaonie, [namelijk] Lystre en Derbe, en het omliggende land;
7. En verkondigden aldaar het Evangelie.
8. En een zeker man, te Lystre, zat onmachtig aan de voeten,
kreupel zijnde van zijner moeders lijf, die nooit had gewandeld.
9. Deze hoorde Paulus spreken; welke de ogen op hem houdende,
en ziende, dat hij geloof had om gezond te worden,
10. Zeide met grote stem: Sta recht op uw voeten! En hij sprong op
en wandelde.
3365
11. En de scharen, ziende, hetgeen Paulus gedaan had, verhieven
hun stemmen, en zeiden in het Lycaonisch: De goden zijn den
mensen gelijk geworden, en tot ons nedergekomen.
12. En zij noemden Barnabas Jupiter, en Paulus Mercurius, omdat
hij het woord voerde.
13. En de priester van Jupiter, die voor hun stad was, als hij ossen en
kransen aan de voorpoorten gebracht had, wilde hij offeren met
de scharen.
14. Maar de apostelen, Barnabas en Paulus, [dat] horende,
scheurden hun klederen, en sprongen onder de schare, roepende,
15. En zeggende: Mannen, waarom doet gij deze dingen? Wij zijn
ook mensen van gelijke bewegingen als gij, en verkondigen
ulieden, dat gij u zoudt van deze ijdele [dingen] bekeren tot den
levenden God, Die gemaakt heeft den hemel, en de aarde, en de
zee, en al hetgeen in dezelve is;
16. Welke in de verledene tijden al de heidenen heeft laten wandelen
in hun wegen;
17. Hoewel Hij nochtans Zichzelven niet onbetuigd gelaten heeft,
goed doende van den hemel, ons regen en vruchtbare tijden
gevende, vervullende onze harten met spijs en vrolijkheid.
18. En dit zeggende, wederhielden zij nauwelijks de scharen, dat zij
hun niet offerden.
19. Maar daarover kwamen Joden van Antiochie en Ikonium, en
overreedden de scharen, en stenigden Paulus, en sleepten [hem]
buiten de stad, menende, dat hij dood was.
20. Doch als hem de discipelen omringd hadden, stond hij op, en
kwam in de stad; en des anderen daags ging hij met Barnabas uit
naar Derbe.
3366
21. En als zij derzelve stad het Evangelie verkondigd en vele
discipelen gemaakt hadden, keerden zij weder naar Lystre, en
Ikonium, en Antiochie;
22. Versterkende de zielen der discipelen, en vermanende, dat zij
zouden blijven in het geloof, en dat wij door vele verdrukkingen
moeten ingaan in het Koninkrijk Gods.
23. En als zij in elke Gemeente, met opsteken der handen,
ouderlingen verkoren hadden, gebeden hebbende met vasten,
bevalen zij hen den Heere, in Welken zij geloofd hadden.
24. En Pisidie doorgereisd hebbende, kwamen zij in Pamfylie.
25. En als zij te Perge het Woord gesproken hadden, kwamen zij af
naar Attalie.
26. En van daar scheepten zij af naar Antiochie, van waar zij der
genade Gods bevolen waren geweest tot het werk, dat zij
volbracht hadden.
27. En daar gekomen zijnde, en de Gemeente vergaderd hebbende,
verhaalden zij, wat grote dingen God met hen gedaan had, en dat
Hij den heidenen de deur des geloofs geopend had.
28. En zij verkeerden aldaar geen kleinen tijd met de discipelen.


3367
Handelingen
Hoofdstuk 15
1. En sommigen, die afgekomen waren van Judea, leerden de
broederen, [zeggende]: Indien gij niet besneden wordt naar de
wijze van Mozes, zo kunt gij niet zalig worden.
2. Als er dan geen kleine wederstand en twisting geschiedde bij
Paulus en Barnabas tegen hen, zo hebben zij geordineerd, dat
Paulus en Barnabas, en enige anderen uit hen, zouden opgaan tot
de apostelen en ouderlingen naar Jeruzalem, over deze vraag.
3. Zij dan, van de Gemeente uitgeleid zijnde, reisden door Fenicie
en Samarie, verhalende de bekering der heidenen; en deden al
den broederen grote blijdschap aan.
4. En te Jeruzalem gekomen zijnde, werden zij ontvangen van de
Gemeente, en de apostelen, en de ouderlingen; en zij
verkondigden, wat grote dingen God met hen gedaan had.
5. Maar, [zeiden] [zij], er zijn sommigen opgestaan van die van de
sekte der Farizeen, die gelovig zijn geworden, zeggende, dat
men hen moet besnijden, en gebieden de wet van Mozes te
onderhouden.
6. En de apostelen en de ouderlingen vergaderden te zamen, om op
deze zaak te letten.
7. En als [daarover] grote twisting geschiedde, stond Petrus op en
zeide tot hen: Mannen broeders, gij weet, dat God van over
langen tijd onder ons [mij] verkoren heeft, dat de heidenen door
mijn mond het woord des Evangelies zouden horen, en geloven.
3368
8. En God, de Kenner der harten, heeft hun getuigenis gegeven,
hun gevende den Heiligen Geest, gelijk als ook ons;
9. En heeft geen onderscheid gemaakt tussen ons en hen, gereinigd
hebbende hun harten door het geloof.
10. Nu dan, wat verzoekt gij God, om een juk op den hals der
discipelen te leggen, hetwelk noch onze vaders, noch wij hebben
kunnen dragen?
11. Maar wij geloven, door de genade van den Heere Jezus Christus,
zalig te worden, op zulke wijze als ook zij.
12. En al de menigte zweeg stil, en zij hoorden Barnabas en Paulus
verhalen, wat grote tekenen en wonderen God door hen onder de
heidenen gedaan had.
13. En nadat deze zwegen, antwoordde Jakobus, zeggende: Mannen
broeders, hoort mij.
14. Simeon heeft verhaald hoe God eerst de heidenen heeft bezocht,
om uit [hen] een volk aan te nemen door Zijn Naam.
15. En hiermede stemmen overeen de woorden der profeten, gelijk
geschreven is:
16. Na dezen zal Ik wederkeren, en weder opbouwen de tabernakel
van David, die vervallen is, en hetgeen daarvan verbroken is,
weder opbouwen, en Ik zal denzelven weder oprichten.
17. Opdat de overblijvende mensen den Heere zoeken, en al de
heidenen, over welken Mijn Naam aangeroepen is, spreekt de
Heere, Die dit alles doet.
18. Gode zijn al Zijn werken van eeuwigheid bekend.
19. Daarom oordeel ik, dat men degenen, die uit de heidenen zich
tot God bekeren, niet beroere;
20. Maar hun zal aanschrijven, dat zij zich onthouden van de dingen,
3369
die door de afgoden besmet zijn, en van hoererij, en van het
verstikte, en van bloed.
21. Want Mozes heeft er van oude tijden in elke stad, die hem
prediken, en hij wordt op elken sabbat in de synagogen gelezen.
22. Toen heeft het den apostelen en den ouderlingen, met de gehele
Gemeente, goed gedacht, [enige] mannen uit zich te verkiezen,
en met Paulus en Barnabas te zenden naar Antiochie: [namelijk]
Judas, die toegenaamd wordt Barsabas, en Silas, mannen, die
voorgangers waren onder de broeders.
23. En zij schreven door hen dit [navolgende]: De apostelen, en de
ouderlingen, en de broeders [wensen] den broederen uit de
heidenen, die in Antiochie, en Syrie, en Cilicie zijn, zaligheid.
24. Nademaal wij gehoord hebben, dat sommigen, die van ons
uitgegaan zijn, u met woorden ontroerd hebben en uw zielen
wankelende gemaakt, zeggende, dat gij moet besneden worden,
en de wet onderhouden; welken wij [dat] niet bevolen hadden;
25. Zo heeft het ons eendrachtelijk te zamen zijnde, goed gedacht,
[enige] mannen te verkiezen, en tot u te zenden, met onze
geliefden, Barnabas en Paulus.
26. Mensen, die hun zielen overgegeven hebben voor den Naam van
onzen Heere Jezus Christus.
27. Wij hebben dan Judas en Silas gezonden, die ook met den mond
hetzelfde zullen verkondigen.
28. Want het heeft den Heiligen Geest en ons goed gedacht, ulieden
geen meerderen last op te leggen dan deze noodzakelijke
dingen:
29. [Namelijk], dat gij u onthoudt van hetgeen den afgoden geofferd
is, en van bloed, en van het verstikte, en van hoererij; van welke
3370
dingen, indien gij uzelven wacht, zo zult gij weldoen. Vaart wel.
30. Dezen dan, hun afscheid ontvangen hebbende, kwamen te
Antiochie; en de menigte vergaderd hebbende, gaven zij den
brief over.
31. En zij, [dien] gelezen hebbende, verblijdden zich over de
vertroosting.
32. Judas nu en Silas, die ook zelven profeten waren, vermaanden de
broeders met vele woorden, en versterkten hen.
33. En als zij [daar] een tijd [lang] vertoefd hadden, lieten hen de
broeders [wederom] gaan met vrede, tot de apostelen.
34. Maar het dacht Silas goed aldaar te blijven.
35. En Paulus en Barnabas onthielden zich te Antiochie, lerende en
verkondigende met nog vele anderen, het Woord des Heeren.
36. En na enige dagen zeide Paulus tot Barnabas: Laat ons nu
wederkeren, en bezoeken onze broeders in elke stad, in welke
wij het Woord des Heeren verkondigd hebben, hoe zij het
hebben.
37. En Barnabas ried, dat zij Johannes, die genaamd is Markus,
zouden medenemen.
38. Maar Paulus achtte billijk, dat men dien niet zoude medenemen,
die van Pamfylie af van hen was afgeweken, en met hen niet
was gegaan tot het werk.
39. Er ontstond dan een verbittering, alzo dat zij van elkander
gescheiden zijn, en dat Barnabas Markus medenam, en naar
Cyprus afscheepte;
40. Maar Paulus verkoos Silas, en reisde heen, der genade Gods van
de broederen bevolen zijnde.
41. En hij doorreisde Syrie en Cilicie, versterkende de Gemeenten.
3371
Handelingen
Hoofdstuk 16
1. En hij kwam te Derbe en Lystre. En ziet, aldaar was een zeker
discipel, met name Timotheus, zoon van een gelovige Joodse
vrouw, maar van een Grieksen vader;
2. Welken [goeden] getuigenis gegeven werd van de broederen te
Lystre en Ikonium.
3. Deze wilde Paulus, dat met hem zou reizen; en hij nam en
besneed hem, om der Joden wil, die in die plaatsen waren; want
zij kenden allen zijn vader, dat hij een Griek was.
4. En alzo zij de steden doorreisden, gaven zij hun de
verordeningen over, die van de apostelen en de ouderlingen te
Jeruzalem goed gevonden waren, om [die] te onderhouden.
5. De Gemeenten dan werden bevestigd in het geloof, en werden
dagelijks overvloediger in getal.
6. En als zij Frygie, en het land van Galatie doorgereisd hadden,
werden zij van den Heiligen Geest verhinderd het Woord in
Azie te spreken.
7. [En] aan Mysie gekomen zijnde, poogden zij naar Bithynie te
reizen; en de Geest liet het hun niet toe.
8. En zij, Mysie voorbij gereisd zijnde, kwamen af tot Troas.
9. En van Paulus werd in den nacht een gezicht gezien: er was een
Macedonisch man staande, die hem bad en zeide: Kom over in
Macedonie, en help ons.
10. Als hij nu dit gezicht gezien had, zo zochten wij terstond naar
3372
Macedonie te reizen, besluitende [daaruit], dat ons de Heere
geroepen had, om denzelven het Evangelie te verkondigen.
11. Van Troas dan afgevaren zijnde, liepen wij recht naar
Samothrace, en den volgende [dag] naar Neapolis.
12. En van daar naar Filippi, welke is de eerste stad van dit deel van
Macedonie, een kolonie. En wij onthielden ons in die stad
ettelijke dagen.
13. En op den dag des sabbats gingen wij buiten de stad aan de
rivier, waar het gebed placht te geschieden; en nedergezeten
zijnde, spraken wij tot de vrouwen, die samengekomen waren.
14. En een zekere vrouw, met name Lydia, een purperverkoopster,
van de stad Thyatira, die God diende, hoorde [ons]; welker hart
de Heere heeft geopend, dat zij acht nam op hetgeen van Paulus
gesproken werd.
15. En als zij gedoopt was, en haar huis, bad zij [ons], zeggende:
Indien gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben, zo
komt in mijn huis, en blijft er. En zij dwong ons.
16. En het geschiedde, als wij tot het gebed heengingen, dat een
zekere dienstmaagd, hebbende een waarzeggenden geest, ons
ontmoette, welke haar heren groot gewin toebracht met
waarzeggen.
17. Dezelve volgde Paulus en ons achterna, en riep, zeggende: Deze
mensen zijn dienstknechten Gods des Allerhoogsten, die ons den
weg der zaligheid verkondigen.
18. En dit deed zij vele dagen lang. Maar Paulus, [daarover]
ontevreden zijnde, keerde zich om, en zeide tot den geest: Ik
gebied u in den Naam van Jezus Christus, dat gij van haar
uitgaat. En hij ging uit ter zelfder ure.
3373
19. Als nu de heren van dezelve zagen, dat de hoop huns gewins
weg was, grepen zij Paulus en Silas, en trokken hen naar de
markt voor de oversten.
20. En als zij hen tot de hoofdmannen gebracht hadden, zeiden zij:
Deze mensen beroeren onze stad, daar zij Joden zijn.
21. En zij verkondigen zeden, die ons niet geoorloofd zijn aan te
nemen noch te doen, alzo wij Romeinen zijn.
22. En de schare stond gezamenlijk tegen hen op; en de
hoofdmannen, hun de klederen afgescheurd hebbende, bevalen
hen te geselen.
23. En als zij hun vele slagen gegeven hadden, wierpen zij hen in de
gevangenis, en geboden den stokbewaarder, dat hij hen zekerlijk
bewaren zou.
24. Dewelke, zulk een gebod ontvangen hebbende, wierp hen in den
binnensten kerker, en verzekerde hun voeten in de stok.
25. En omtrent den middernacht baden Paulus en Silas, en zongen
Gode lofzangen en de gevangenen hoorden naar hen.
26. En er geschiedde snellijk een grote aardbeving, alzo dat de
fundamenten des kerkers bewogen werden; en terstond werden
al de deuren geopend, en de banden van allen werden los.
27. En de stokbewaarder, wakker geworden zijnde, en ziende de
deuren der gevangenis geopend, trok een zwaard, en zou
zichzelven omgebracht hebben, menende, dat de gevangenen
ontvloden waren.
28. Maar Paulus riep met grote stem, zeggende: Doe uzelven geen
kwaad; want wij zijn allen hier.
29. En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende,
en viel voor Paulus en Silas neder [aan] [de] [voeten];
3374
30. En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: [Lieve] heren, wat
moet ik doen, opdat ik zalig worde?
31. En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult
zalig worden, gij en uw huis.
32. En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in
zijn huis waren.
33. En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies [hen]
van de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen.
34. En hij bracht hen in zijn huis, en zette [hun] de tafel voor, en
verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig
geworden was.
35. En als het dag geworden was, zonden de hoofdmannen de
stadsdienaars, zeggende: Laat die mensen los.
36. En de stokbewaarder boodschapte deze woorden aan Paulus,
[zeggende]: De hoofdmannen hebben gezonden, dat gij zoudt
losgelaten worden; gaat dan nu uit, en reist heen in vrede.
37. Maar Paulus zeide tot hen: Zij hebben ons, die Romeinen zijn,
onveroordeeld in het openbaar gegeseld, en in de gevangenis
geworpen, en werpen zij ons nu heimelijk daaruit? Niet alzo;
maar dat zij zelven komen, en ons uitleiden.
38. En de stadsdienaars boodschapten deze woorden wederom den
hoofdmannen; en zij werden bevreesd, horende, dat zij
Romeinen waren.
39. En zij, komende, baden hen, en als zij hen uitgeleid hadden,
begeerden zij, dat zij uit de stad gaan zouden.
40. En uitgegaan zijnde uit de gevangenis, gingen zij in tot Lydia; en
de broeders gezien hebbende, vertroostten zij dezelve, en gingen
uit [de] [stad].
3375
Handelingen
Hoofdstuk 17
1. En door Amfipolis en Apollonia [hun] weg genomen hebbende,
kwamen zij te Thessalonica, alwaar een synagoge der Joden
was.
2. En Paulus, gelijk hij gewoon was, ging tot hen in, en drie
sabbatten lang handelde hij met hen uit de Schriften,
3. [Dezelve] openende, en voor [ogen] stellende, dat de Christus
moest lijden en opstaan uit de doden, en dat deze Jezus is de
Christus, Dien ik, [zeide] [hij], ulieden verkondige.
4. En sommigen uit hen geloofden, en werden Paulus en Silas
toegevoegd, en van de godsdienstige Grieken een grote menigte,
en van de voornaamste vrouwen niet weinige.
5. Maar de Joden, die ongehoorzaam waren, [dit] benijdende,
namen tot zich enige boze mannen uit de marktboeven, en
maakten, dat het volk te hoop liep, en beroerden de stad; en op
het huis van Jason aanvallende, zochten zij hen tot het volk te
brengen.
6. En als zij hen niet vonden, trokken zij Jason en enige broeders
voor de oversten der stad, roepende: Dezen, die de wereld in
roer hebben gesteld, zijn ook hier gekomen;
7. Welke Jason in [zijn] [huis] genomen heeft; en alle dezen doen
tegen de geboden des keizers, zeggende, dat er een andere
Koning is, [namelijk] een Jezus.
8. En zij beroerden de schare, en de oversten der stad, die dit
3376
hoorden.
9. Doch als zij van Jason en de anderen vergenoeging ontvangen
hadden, lieten zij hen gaan.
10. En de broeders zonden terstond des nachts Paulus en Silas weg
naar Berea; welke, daar gekomen zijnde, gingen heen naar de
synagoge der Joden;
11. En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, [als] die
het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende
dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren.
12. Velen dan uit hen geloofden, en van de Griekse eerlijke vrouwen
en van de mannen niet weinige.
13. Maar als de Joden van Thessalonica verstonden, dat het Woord
Gods ook te Berea van Paulus verkondigd werd, kwamen zij ook
daar en bewogen de scharen.
14. Doch de broeders zonden toen van stonde aan Paulus weg, dat
hij ging als naar de zee; maar Silas en Timotheus bleven aldaar.
15. En die Paulus geleidden, brachten hem tot Athene toe; en als zij
bevel gekregen hadden aan Silas en Timotheus, dat zij op het
spoedigste tot hem zouden komen, vertrokken zij.
16. En terwijl Paulus hen te Athene verwachtte, werd zijn geest in
hem ontstoken, ziende, dat de stad zo zeer afgodisch was.
17. Hij handelde dan in de synagoge met de Joden, en met degenen,
die godsdienstig waren, en op de markt alle dagen met degenen,
die [hem] voorkwamen.
18. En sommigen van de Epikureische en Stoische wijsgeren streden
met hem; en sommigen zeiden: Wat wil toch deze klapper
zeggen? Maar anderen [zeiden]: Hij schijnt een verkondiger te
zijn van vreemde goden; omdat hij hun Jezus en de opstanding
3377
verkondigde.
19. En zij namen hem, en brachten [hem] op de [plaats], [genaamd]
Areopagus, zeggende: Kunnen wij [niet] weten, welke deze
nieuwe leer zij, daar gij van spreekt?
20. Want gij brengt enige vreemde dingen voor onze oren; wij
willen dan weten, wat toch dit zijn wil.
21. (Die van Athene nu allen, en de vreemdelingen, die zich daar
onthielden, besteedden [hun] tijd tot niets anders dan om wat
nieuws te zeggen en te horen.)
22. En Paulus, staande in het midden van de [plaats], [genaamd]
Areopagus, zeide: Gij mannen van Athene! ik bemerke, dat gij
alleszins gelijk als godsdienstiger zijt.
23. Want [de] [stad] doorgaande, en aanschouwende uw
heiligdommen, heb ik ook een altaar gevonden, op hetwelk een
opschrift stond: DEN ONBEKENDEN GOD. Dezen dan, Dien
gij niet kennende dient, verkondig ik ulieden.
24. De God, Die de wereld gemaakt heeft en alles wat daarin is;
Deze, zijnde een Heere des hemels en der aarde, woont niet in
tempelen met handen gemaakt;
25. En wordt ook van mensenhanden niet gediend, [als] iets
behoevende, alzo Hij Zelf allen het leven, en den adem, en alle
dingen geeft;
26. En heeft uit een bloede het ganse geslacht der mensen gemaakt,
om op den gehelen aardbodem te wonen, bescheiden hebbende
de tijden te voren geordineerd, en de bepalingen van hun
woning;
27. Opdat zij den Heere zouden zoeken, of zij Hem immers tasten en
vinden mochten; hoewel Hij niet verre is van een iegelijk van
3378
ons.
28. Want in Hem leven wij, en bewegen ons, en zijn wij; gelijk ook
enigen van uw poeten gezegd hebben: Want wij zijn ook Zijn
geslacht.
29. Wij dan, zijnde Gods geslacht, moeten niet menen, dat de
Godheid goud, of zilver, of steen gelijk zij, welke door
mensenkunst en bedenking gesneden zijn.
30. God dan, de tijden der onwetendheid overzien hebbende,
verkondigt nu allen mensen alom, dat zij zich bekeren.
31. Daarom dat Hij een dag gesteld heeft, op welken Hij den
aardbodem rechtvaardiglijk zal oordelen, door een Man, Dien
Hij [daartoe] geordineerd heeft, verzekering [daarvan] doende
aan allen, dewijl Hij Hem uit de doden opgewekt heeft.
32. Als zij nu van de opstanding der doden hoorden, spotten
sommigen [daarmede]; en sommigen zeiden: Wij zullen u
wederom hiervan horen.
33. En alzo is Paulus uit het midden van hen uitgegaan.
34. Doch sommige mannen hingen hem aan, en geloofden; onder
welke was ook Dionysius, de Areopagiet, en een vrouw, met
name Damaris, en anderen met dezelve.


3379
Handelingen
Hoofdstuk 18
1. En na dezen scheidde Paulus van Athene en kwam te Korinthe;
2. En vond een zekeren Jood, met name Aquila, van geboorte uit
Pontus, die onlangs van Italie gekomen was, en Priscilla, zijn
vrouw, (omdat Claudius bevolen had, dat al de Joden uit Rome
vertrekken zouden), en hij ging tot hen;
3. En omdat hij van hetzelfde handwerk was, bleef hij bij hen, en
wrocht; want zij waren tentenmakers van handwerk.
4. En hij handelde op elken sabbat in de synagoge, en bewoog [tot]
[het] [geloof] Joden en Grieken.
5. En als Silas en Timotheus van Macedonie afgekomen waren,
werd Paulus door den Geest gedrongen, betuigende den Joden,
dat Jezus is de Christus.
6. Maar als zij wederstonden en lasterden, schudde hij [zijn]
klederen af, en zeide tot hen: Uw bloed [zij] op uw hoofd; ik ben
rein; [en] van nu voortaan zal ik tot de heidenen heengaan.
7. En vandaar gegaan zijnde, kwam hij in het huis van een [man],
met name Justus, die God diende, wiens huis paalde aan de
synagoge.
8. En Crispus, de overste der synagoge, geloofde aan den Heere