İdel närsä di?

Utırdım da barıp ber yarlı cirgä,
Karap tordım ozaklap min İdelgä.
Matur kiç. Yaktı yoldızlar. Matur ay.
Matur su buyları häyran kalırday.
Maturlap sayrıy törle-törle koşlar,
Maturlıkka çumılgan hämmä töşlär.
İdel, tik kükrägen kalkıtkalap, tın
Avır sulap, moñayıp cırlıy akrın:
— Minem,— di,— hör, irekle ullarım, sez,
Tugan il nindi häldä soñ, belämsez?
İzärgä, pıçratırga hör Vatannı,
Buarga yaktılıknı, yaktı tañnı,
Azat ilneñ matur irken buarga,
Matur cirlärne kan belän yuarga,
İsertep tagı ilne yoklatırga,
Hatın-kız, yäş sabıynı yıglatırga,
Açu belän isergän, vähşiläşkän,
Kotırgan et şikelle anda doşman,
Yanap kanga buyalgan kanlı kılıçın,
Bozarga uylıy ilneñ inde tınıçın.
Änä doşman
Tora kannar koyarga,
Vatannıñ bäğrenä kılıçın tıgarga.
İrek söygän söyekle ullarım, sez,
Köräşkä, äydä! Yoklap tormagız, tiz
Yavız doşmannı hurlıkka salırga!