Романс

  Берзаманны сине күргән идем:
  Аксыл, тонык иде йөзләрең,
  Тонык алтын иде нәкһ чәчләрең,
  Фирәзәдәй зәңгәр күзләрең.
  
  Татлы хыял белән күз алдымда
  Йоклап киткән идем тирбәлеп...
  Шул хыялым маңгаемнан сөйде,
  Салкын кыптлар буе тирбәтеп.
  
  Уяндым мин шул ук хыял белән
  Моңлы, гүзәл язның көнендә;
  Күз алдымнан һаман син китмәдең
  Нурлы җәйнең акты төнендә.
  
  Әйт: күңелне нишләп дулкынлата
  Көлүләрең, әйткән сүзләрең?
  Чәчләрен шул синең тонык алтын,
  Фирәзә күк синең күзләрең...