Милли Моңнар!

  Ишеттем мин кичә: берәү җырлый
  Чын безнеңчә матур, милли көй;
  Башка килә уйлар төрле-төрле, —
  Әллә нинди зарлы, моңлы көй.
  
  Өзлеп-өзлеп кенә әйтеп бирә
  Татар күңле ниләр сизгәнен;
  Мискин булып торган өч йөз елда
  Тәкъдир безне ничек изгәнен.
  
  Күпме михнәт чиккән безнең халык,
  Күпме күз яшьләре түгелгән;
  Милли хисләр белән ялкынланып,
  Сызлып-сызлып чыга күңленнән.
  
  Хәйран булып җырны тыңлап тордым,
  Ташлап түбән дөнья уйларын;
  Күз алдымда күргән төсле булдым
  Болгар һәм Ак Идел буйларын.
  
  Түзалмадым, бардым җырлаучыга,
  Дидем: «Кардәш, бу көй нинди көй?»
  Җавабында милләттәшем мина:
  «Бу көй була, - диде, - «Әллүки»!»