Хәлим, Сәлим, Мәсәлим

  1. Һәркем әйтә дөресен
  
  Таң белән уяндылар,
  Кармакларын алдылар,
  Балыкка кузгалдылар.
  
  - Кояш чыкты!- ди Хәлим.
  - Чыгып килә!- ди Сәлим.
  - Күренми... - ди Мәсәлим.
  Һәркем әйтә дөресен,
  Күралган кадәресен.
  
  Тиздән берни күрмиләр,
  Калкавычны күзлиләр,
  Бата-калка калкавыч,
  Калкавыч ул - алдавыч,
  Ашауны оныттырды,
  Вакытны оныттырды.
  Һаман балык тоттырды...
  
  Мәсәлим бер караса:
  - Кояш баеган ласа!
  - Баеп бара, - ди Сәлим,
  - Баемаган, – ди Хәлим.
  Һәркем әитә дәресен,
  Куренган кадәресен.
  
  Ардылар да талдылар,
  Каиттылар да аудылар.
  - Бер үземә, - ди мәче, –
  Бар балыкны салдылар!
  Һәркем әйтә дөресен,
  Чын булган кадәресен!..