Авырган Минутларда

  Әйткән идең, йөрәк:
  — Аз димәсәң,
  Йөзгә җиту минем ниятем...
  Юк, анда ук җитеп булмастыр шул,
  Аксый-туксый гомер итәсең.
  
  Язмыш, ахры,
  Гомер гөлләренә
  Шактый иртә кырау төшерде:
  Ерак әле кышка, ә саргайдым
  Яшен суккан усак шикелле.
  
  Ерак әле кышка,
  Сибелә ләкин,
  Сибелә яфрак, сибелә җил саен...
  Аварга да инде җил җаена
  Һәм йокларга мөмкин мөгаен?
  
  Киңәш бирә япь-яшь сабый иргә:
  — Ят әле, ят, Хәсән абый, — ди.
  Булмый, булмый: күзем йомдым исә,
  Төшкә керә Назон Овидий.