Авыл

  Әй авыл, син мең шәһәрдән
  Мең кабат ямьле ва хуш:
  Бер кеше юк бер урамда...
  Нинди тын һәм нинди буш.
  
  Нинди иркен, нинди рәхәт,
  Нинди бар җир гөл генә;
  Синдә төн да юк, төнең дә -
  Бер болытлы көн генә.
  
  Ул кара бер күгеңә, бу -
  Фирүзә! бит, бик зуры,
  Күр аеңны, кайда бар бу?
  Бер гаҗәеп бит нуры!
  
  Нинди нурлар чәчрәтеп ул
  Уйный, нәкъ нурда йөзә,
  Нәкъ көлә, нәкъ елмая, нәкъ
  Юри бәгъреңне өзә.
  
  Нинди тамчы-тамчы нурлар
  Чәчрәтеп күк йөзенә,
  Чуп-чуар чын бриллиант
  Сипкәнмени, күр, үзенә.
  
  Һәм гаҗиб? бер яктылыкта
  Җир көмеш төсле тора:
  Анда — урман һәм дә таулар,
  Монда кырлар яктыра.
  
  Синдә бар да чын матур, һәм
  Чын матур синдә генә,
  Тагы да артыр бер матурлык,
  Китдисәм мин дә менә.