Әни, Мин Көчек Күрдем!

  Әни, мин, уйнаганда,
  Көчек күрдем урамда.
  Әни, ул туңган иде,
  Урамда кунган иде.
  Әни, салкын яңгырда
  Ул бик күшеккән иде,
  Ул бик ачыккан иде
  Һәм бик талчыккан иде.
  Әни, ул улый иде,
  Ул шулай елый иде,
  Ул чынлап елый иде,
  Ул ныклап елый иде —
  Үзем ишеттем, әни.
  Мин үзем карап тордым,
  Шуңа кичектем, әни.
  Мин аны бик кызгандым:
  Яшьләре ага иде.
  Әни, аның яшьләре
  Асфальтка тама иде.
  Аны, әни, яңгырда
  Кемдер ташлап калдырган,
  Алдаштырып калдырган,
  Адаштырып калдырган...
  Әни, туңганга микән,
  Ул бик дерелди иде.
  Салкын тисә, ул көчек
  Тышта терелми инде.
  Нишләр инде ул анда,
  Бер ялгызы урамда?
  Ул елыйдыр әле дә,
  Дерелдидер тәне дә.
  Иртәгә үк үләчәк,
  Калдырсаң бу хәлендә...
  Әнием, шул көчекне
  Алып кайтыйк әле, ә?!