«карама» у словнику Татар-Кашкай

1. 1) Элмәчәләр семьялыгыннан киң ябалдашлы агач;
русчасы: вяз. Әрәмәдә карама, Карамада

кондыз бар. Җыр. Тауның сөзәкләнебрәк сазлыкка барып
тоташкан битендә, куе ябалдашлары белән болытларны терәп,
куш карама үсә. Ф.Шәфигуллин
2) Арба, чана кебек әйберләрнең аерым кисәкләрен бер-берсенә
беркетү өчен, йомшак, сыек агачтан, гадәттә яшь карамадан (1 мәгъ.)
бөгелгән җайланма. Мирвәли ике кулы белән дә арбаның шомарып,
ялтырап беткән сөяк төсле арт карамасына ябышып бара иде.
А.Гыйләҗев
2. с. мәгъ. Шул агачтан эшләнгән. Карама дуга, кара юрга, Каян
алдың бу атны? Җыр
◊ Карама көленә утыру Алданып, төп башына утырып калу.
Гитлерчылар бу эшне бик соң абайладылар һәм, карама көленә
утырып калуларын күреп, ачуларыннан шартлар хәлгә җиттеләр.
Г.Әпсәләмов

сущ.
1) вяз || вязовый
карама кабыгы — кора вяза
карама дуга — вязовая дуга
2) вязки, схватки
арбаның арт карамасы — задние схватки телеги
чана карамасы — вязки санные
карама бөгү — делать санные (тележные) вязки, схватки
••
карама көленә утыру — сесть в лужу (в калошу)

и. elm

ulme f.