Мал кирәкми, дан кирәкми

Мал кирәкми, дан кирәкми, —
Җан кирәк, җаннан(1) кирәк;
Шан кирәкми, сан кирәкми,—
Яр кирәк, висаль(2) кирәк!
Кол кирәкми, тол кирәкми,
Кыз кирәкми,— наз кирәк;
Тән кирәкми, кан кирәкми,
Сүз кирәкми, — саз кирәк!
Эзләдем дә эзләдем, бик
Күп заманнар эзләдем;
Тапмасам да эзләдем,
Һичбер өметне өзмәдем!..
Әй хури, кайда мәканең,
Илһам ит, кайдан табыйм?
Ачмасаң гарзең нәкабең(3),
Мин сине кайдан таныйм?!
Игенчегә
Елгаларда аккан язгы сулар
Уяттылар сине, шылтырап,
Килеп басты синең күз алдыңа
Ачлык патша, синнән җан сорап.
Юл ачкансың аңар, ялгышкансың,
Аңсыз атлап, кыек юл белән,
Ачу итеп ялкау, эшсезләргә,
Дошманлыгың арткан җир белән.
Мәңге дустың синең тырма-сабан;
Эшлә җирне — дуслык үрчесен!
Актарылып уңсын игеннәрең,
Көнләштерсен ялкау күршесен.

1. Җаннан — җан азыгы.
2. Висаль — чын мәхәббәт.
3. Гарзец нәкабең — киң пәрдәңне, тәрәзәңне.