LatinHärber sızık iñ yış oçrıy torgan 1000 süzlärneñ protsentnı kürsätä.
Кечкенә Чыпчык Малае
Süzlärneñ gomumi sanı 225
Unikal süzlärneñ gomumi sanı 184
57.0 süzlär 2000 iñ yış oçrıy torgan süzlärgä kerä.
70.3 süzlär 5000 iñ yış oçrıy torgan süzlärgä kerä.
78.3 süzlär 8000 iñ yış oçrıy torgan süzlärgä kerä.
Хикәя
Көзләр җитте. Көннәр туңдыра башладылар. Язлыкта күчеп килгән кошлар, төркем-төркем булып, җылы якларга киттеләр. Бар табигать тынып, кояш сүнеп калгандай тоелды. Менә соңгы төркем казлар-үрдәкләр дә, үксез калган дөньяга сәламнәрен озатып, еракларга таба очып киттеләр. Аларның хушлашу авазларын ишетеп Чыпчык Малае да һавага күтәрелде, берникадәр араны араталарыннан талпынып-җилкенеп очты һәм, кайтып, әнисенә:
— Чык-чирык, чык-чирык, нигә без дә алар белән китмибез?— дип сорады.— Нигә алар үзләре генә китәләр. Нигә туган-үскән җирләрен ташлыйлар? Бер-бер яманлык көтеләме әллә?
Аның тавышы борчулы иде.
— Улым, тынычлан,— дип, аңа яратып эндәште әнкәсе.— Алар һәр елны да шулай китәләр. Ә без шушында калабыз. Туган-үскән җирләре монда булса да, алар салкын кыштан куркалар. Яхшыдан-яхшырак ватан эзләп йөриләр. Яз җитүгә, алар сагынышып кайткан булалар тагын. Мәңгегә кире китмәскә, монда калырга дип сүзләр куешканнарын, шулай сөйләшенгәннәрен ишеткәнем бар. Әмма көз җитүгә, әйткән сүзләрен оныталар. Тагын китәләр. Ватанын, туган-үскән җирен ташлаганнарның беркайчан да күңеле тынычлык таба алмый инде, анысы. Зәмһәрир салкын кышларда да ватаныбызда яшибез. Шуңа да безнең күңелләребез тыныч, бәхетебез камил! Бер дә курыкма, ак кышның матурлыгын күрүчеләр ямьле җәйнең рәхәтен яхшырак тоялар.
Әнисенең сүзләреннән соң Чыпчык Малаеның борчылуга бирелгән йөзе кабат балкып китте, ап-ак кышның тизрәк килеп җитүен теләде. Әмма иртәрәк иде әлегә. Юкка гынамы: «Ватанга мәхәббәт бала күңеленә ана сөте белән керә, ана сүзләре белән үстерелә, тойгы булып чәчәк ата, мәңгелек тынычлык һәм бәхет бирә!»— дип әйтәләр? Бу сүзләр хакыйкать булмый калмаслар!
1994.
Көзләр җитте. Көннәр туңдыра башладылар. Язлыкта күчеп килгән кошлар, төркем-төркем булып, җылы якларга киттеләр. Бар табигать тынып, кояш сүнеп калгандай тоелды. Менә соңгы төркем казлар-үрдәкләр дә, үксез калган дөньяга сәламнәрен озатып, еракларга таба очып киттеләр. Аларның хушлашу авазларын ишетеп Чыпчык Малае да һавага күтәрелде, берникадәр араны араталарыннан талпынып-җилкенеп очты һәм, кайтып, әнисенә:
— Чык-чирык, чык-чирык, нигә без дә алар белән китмибез?— дип сорады.— Нигә алар үзләре генә китәләр. Нигә туган-үскән җирләрен ташлыйлар? Бер-бер яманлык көтеләме әллә?
Аның тавышы борчулы иде.
— Улым, тынычлан,— дип, аңа яратып эндәште әнкәсе.— Алар һәр елны да шулай китәләр. Ә без шушында калабыз. Туган-үскән җирләре монда булса да, алар салкын кыштан куркалар. Яхшыдан-яхшырак ватан эзләп йөриләр. Яз җитүгә, алар сагынышып кайткан булалар тагын. Мәңгегә кире китмәскә, монда калырга дип сүзләр куешканнарын, шулай сөйләшенгәннәрен ишеткәнем бар. Әмма көз җитүгә, әйткән сүзләрен оныталар. Тагын китәләр. Ватанын, туган-үскән җирен ташлаганнарның беркайчан да күңеле тынычлык таба алмый инде, анысы. Зәмһәрир салкын кышларда да ватаныбызда яшибез. Шуңа да безнең күңелләребез тыныч, бәхетебез камил! Бер дә курыкма, ак кышның матурлыгын күрүчеләр ямьле җәйнең рәхәтен яхшырак тоялар.
Әнисенең сүзләреннән соң Чыпчык Малаеның борчылуга бирелгән йөзе кабат балкып китте, ап-ак кышның тизрәк килеп җитүен теләде. Әмма иртәрәк иде әлегә. Юкка гынамы: «Ватанга мәхәббәт бала күңеленә ана сөте белән керә, ана сүзләре белән үстерелә, тойгы булып чәчәк ата, мәңгелек тынычлык һәм бәхет бирә!»— дип әйтәләр? Бу сүзләр хакыйкать булмый калмаслар!
1994.
Sez Tatar ädäbiyättän 1 tekst ukıdıgız.