(Hikäyä)
Yäsimä yal könnären kötep ala. Balalar yortında parkka yäisä zooparkka, tsirkka bara torgan kön ul. Yuk la, park, tsirk öçen genä dä tügel. Aları da oşıy Yäsimägä, atna buyı berkaya çıkmıyça, balalar yortında yatu yalıktıradır şul. Yäşägän bülmäläre cılı, yaktı anısı, uynasañ uyını, aşasañ aşı citärlek. Tärbiyäçelär äybät, bigräk tä Gayşä apaları alar öçen ülep tora.
Barıber şähärgä çıgu könen kötep, sagınıp ala Yäsimä. Bu könne alarnıñ gruppası Tukay uramı buylap uza. Ä bu uramda ber tanış yort bar. Balalar yortınnan öç öy aşa gına ul. Yuk, Yäsimäneñ ul yortka kergäne yuk, anda yäşäüçelär belän dä tanış tügel ul. Läkin bu yort barıber çit-yat tügel aña.
Ber hatın tora bu iske, ber yakka yantaya başlagan agaç yortta. Anıñ Yäsimä kebek kızı da bar. Kara-kuçkıl yözle. Yäsimä cäy könnärendä genä şulay karaya. Ä bu kız gel kara. Änise ap-ak! Anıñ hätta çäçläre dä ak.
Bik kızık alar. Yäsimälär ütkändä parlap kapka töplärendäge eskämiyägä çıgıp utıralar. Kulga-kul totınışıp, tezeleşep bargan balalarga, nindider tanışların ezlägän kebek, töbälep, tekälep karap kalalar.
Kayan tanış soñ bu yort? Älege hatın belän kara kız da tanış kebek. Ällä kayçannan belä kebek Yäsimä alarnı. Yöz yıl, hätta meñ yıl! Ul äle cide yäştä genä, ä menä bu keşelärne inde meñ yıl belä! Töşendä dä kürgäne bar. Töşendä ul hatın Yäsimägä gel yılmaep karap tora, ä önendä nikter moñsu, küñelsez... Tege kız da şundıy uk: töşendä genä kölä, yılmaya, kurçagın birä, uynarga çakıra...
Kayçakta Yäsimä uylap kuya: nigä küñelsez soñ bu kız? Ul bik bähetle bulırga tiyeş bit! Anıñ änise bar! Bälki äle ätise dä bardır. Ällä yukmı? Şuña da küñelsezme ul? Ä menä Yäsimä änisen dä, ätisen dä belmi. İseme dä Yäsimä bit anıñ. “Yätimä” digän süzdän kilä. Kayan beläme? Gayşä apasınnan.
Anıñ tarihı bolayrak. Yäsimäneñ änise anı tapkan çakta ülgän. Sakaurak bulganmı, ällä artık dulkınlanudanmı, medsestra hatın, yätim kalgan sabıynı alırga kergän keşelär: “İseme niçek?” – dip soragaç: “Yätimä”,- dip cavap birgän. Läkin ul “t” avazın tögäl genä äytä almagan, “yätimä” süze “yäsimä “ bulıp işetelgän. Şulay yazıp ta kuygannar.
Bügen Yäsimä uramga ayıruça därtlänep, dulkınlanıp çıktı. Gayşä apalarınıñ da käyefe äybät. Bügen anıñ tugan köne. İrtän irtük cıyılıp, böten gruppaları belän kotladılar üzen. Soñınnan Gayşä apaları küz yäşlären sörtä-sörtä äytte:
- Minem balalarım bulmadı, sez minem balalarım kebek, - dide. Bu süz citä kaldı. Böten törkemnäre belän: “Äni! Äni!”- diyeşep, yaratkan apalarına yabırıldılar...
...Tanış yortka yakınlaşkan sayın Yäsimäneñ keçkenä yöräge yarsıbrak tipte. Hätta anıñ böten gäüdäse ber zur yöräk kebek kaltırana ide. Yarsıp, kaltıranıp tipkän şuşı yöräktä nindider sihri ım belän olılarça ber häylä kalkınıp kuydı. Bu häylä Yäsimäne Gayşä apası yanına alıp kilep, añardan: “Minem başım avırta, min bara almıym”,- digän yalgan süz äytterde. Yalgan bulsa da, Gayşä apaları bik borçıldı, kesäsennän daru töymäläre alıp, karşında yözen çıtıp, böreşep basıp torgan kızga kaptırdı. Annarı tanış yort karşındagı eskämiyä yanına alıp kilep:
- Şuşında utırıp tor, beraz häl kergäç, üzebezgä kaytırsıñ, yäme, - dide. – Yulnı tabarsıñmı? Ozatıp kuyıymmı? – Üze haman säğatenä karıy. Yäsimä belä: alar tsirkka bolay da taman gına ölgerälär ide, anı ozatsalar, bötenläy soñga kalaçaklar. Şuña da Gayşä apaları öyrätepme-öyrätä: - Kaytkanda tuktama, berkaya da kermä, keşegä iyärmä...
Yäsimä yapa-yalgızı utırıp kaldı. Tıp-tın. Uramda can äsäre dä kürenmi... İçmasam, tege apa belän kara kız da çıkmıy. Kaya kitkännärder... Yäsimä belän tanışasıları kilmi mikänni? Menä bit ul, alar hakına iñ yaratkan apasın da aldalap kaldı...
Yäsimä, urınınnan torıp, cil-yañgırdan kırşalıp, karayıp betkän mähabät kapka yanına kilde. Anıñ kıtırşı taktalarına tayanıp, näzek kenä yarıktan eçke yakka küz saldı. Änä – işegaldına taba çuyır taş belän tüşälgän sukmak kitä. Ul tau kebek yortka terätep tözelgän açık boldırga qadär alıp bara. Öy işege açık. Läkin berkem dä kürenmi... Şılt itkän taış ta yuk...
Aldındagı biyek kapka üzennän-üze açıla başlagaç, Yäsimäneñ bolay da çak torgan canı näni tabanına qadär töşep yattı. Ul biklänmägän, hätta keläsenä dä elenmägän bulgan ikän. Açılıp, kerergä çakırıp torgaç, Yäsimä yalındırmadı, kapka tupsasınnan ütep, taş sukmakka menep bastı. Beraz ikelänep, uylanıp torgannan soñ, öy boldırına – açık işekkä taba kitte. Öygä kerer aldınnan tagın tuktalıp, tirä-yakka kolak salıp, tıñlap tordı. Nihayät, täväkkälläde. Şulay da... Üze kerde, üze sabıy küñelendäge soraularga cavap taba almıy cäfalandı...
“Kayan tanış soñ bu yort? Bu işeklär dä tanış... Bu bülmälär dä... Monda yäşäüçelär dä tanış...”
Öy eçendä Yäsimäne kükele säğat karşı aldı: “Käk-kük... Käk-kük...” Bolay da buş, moñsu öy eçenä tagın kübräk moñ, moñ gına tügel – şom kerep tuldı. Yäsimägä kurkınıç bulıp kitte. Ul, üzen-üze beleştermiçä, kırt borılıp, işekkä omtıldı. Läkin tiz genä çıgıp kitä almadı, tıştan kerep kilüçe öy hucasınıñ koçagına barıp kerde...
Alar şunduk ber-bersen tanıp aldılar. Läkin hatınnıñ soravı da bik tabigıy yañgıradı:
- Sin kem?
- Min... Min... Yäsimä...
- Kem-kem?
- Yäsimä... Detdomnan...
- Ä niçek monda kilep kerdeñ?
- Min... Min avırıp kaldım... Kapka açık ide... Sezne küräse kilde... Min bit sezne beläm...
- Yugaltmaslarmı soñ?
- Başkalar Gayşä apa belän tsirkta. Tiz genä kaytmıylar äle alar... – Yäsimä batırayıp kitte. Yänäşädäge divanga barıp utırdı. Başın borgalıy-borgalıy stenadagı fotosurätlärne öyränä başladı. – Ä kayda sezneñ kızıgız?
- Sin Gölgenäne kayan beläseñ?
- Beläm. Bez uramnan ütkändä sez gel karap kalasız. Min dä sezne karap kitäm. Min sezne töştä dä küräm. Töştä sez tagın da maturrak... Sez anda kölep kenä torasız...
- Şulaymıni?! Töşeñdä küräseñme? Menä hikmät digen, ä? Ä bit min dä sine küräm... Sineñ kebek kıznı... Bäy... Min bala çagımnı küräm dip uylıy idem. Sine küräm ikän iç min!.. Bez bit bik tä ohşaşkanbız, şulaymı?
- Sin minem apammı ällä?
Hatın kötelmägän soraudan siskänep kitte. Yäsimäneñ kük kebek ayaz küzlärenä tutırıp karadı. Häm kıznıñ säyer soravına iñ ğadäti sorau belän cavap birde:
- Sin kem? Kayan? İsemeñ niçek?
- Yäsimä.
- Yäsimä?.. Andıy isem bulamıni?
- Bula. “Yätimä” digännän ul. Min tuganda äniyem ülep kitkän. Vraç apa:”Bu kız yätimä”,- digän dä, şulay yazıp kuygannar. “T” härefen äytälmägän ul... Gayşä apa bolarnıñ barısın da belä...
- Akıllım, siña niçä yäş soñ?
- Öçençe iyündä cide yäş tuldı. Bıyıl mäktäpkä baram. Sumkanı tutırıp kuydım inde. Böten häreflärne dä beläm min... Sanıy da beläm... Işanmıysızmı?
Hatın, Yäsimäneñ soñgı soravına iğtibar itmiçä, haman kıznıñ tugan köne belän kızıksındı:
- Öçençe iyündäme? Yalgışmıysıñmı?
- Işanmasañ, Gayşä apadan sora.
- Işanam-ışanam... Işanmıymmı soñ... - Hatın, kauşavın sizdermäs öçen genä bulsa kiräk, Yäsimäneñ tärbiyäçe apası hakında soraşırga kereşte. – Äybätme soñ ul - Gayşä apagız?..
- Äybät. Nık äybät. Tik... balaları yuk anıñ. Şuña da: “ Sez minem balalarım kebek”,- di. Bezne bik yarata. Bez dä yaratabız... – Ul arada Yäsimäneñ üz uyı, üz soravı ölgerep citkän ikän. – Ä sineñ kızıñ kayda?
- Gölgenäme?.. Gölgenä häzer kayta. Kürşe apalarga iyärep ciläkkä kitkän ide. Küreşersez... Tanışırsız... Duslaşırsız... –Hatınga tagın närsäder buldı. Tonık täräzä pıyalasına töbälgän häldä, üzaldına söylänep yöri başladı. - Öçençe iyün... Öçençe iyün... - Menä ul tagın uyanıp, uylarınnan aynıp kitkändäy buldı. Küñel dönyasınnan tagın bu moñlı, şomlı dönyaga äylänep kayttı. – Ä sin äydä, utır, türgä üt. Häzer çäy yañartam, tämle äyberlär çıgaram...
Çäy eçkändä söyläşmädelär. Yäsimäneñ bik söyläşäse kilsä dä, yaña tanışı açılıp kitmäde, hätta aşamadı-eçmäde dä. Yäsimägä tik karap utırdı. Bu yulı ul, töştä kürgändäge kebek, gel yılmaydı. Ä küzlärendä!.. Küzlärendä – yäş börtekläre. Menä kızık... Küz yäşe belän dä kölep bula ikän! Tik şul gına: kölgän çakta yäş tamçıları ence tösle balkıp, nurlanıp kürenälär...
Tämle äyberlär belän çäy eçkäç, fotosurätlär karadılar. Yaña tanışınıñ isemen dä belep aldı Yäsimä. Änisä apası aña üzeneñ bala çakta töşkän surätlären kürsätte. Ayıruça berse nık aptırattı Yäsimäne. Ul anı üzeneñ balalar yortında töşkän, “Tärtiple balalar” taktasında elenep torgan fotosına bik ohşattı.
Annarı alar işegaldı häm tar gına bakça buylap ekskursiyä yasap çıktılar. Alma özep aşadılar. Berazdan kabat öygä kerdelär.
Yuk anısı, Yäsimä balalar yortına kaytırga kirägen hiç kenä dä isennän çıgarmıy. Ämma bu yorttan da tiz genä çıgıp kitäse kilmi anıñ. Beraz gına toram äle, tagın az gına toram, di torgaç, kön dä kiçke yakka avıştı... Ul arada Yäsimäne yokıga tarta başladı. Alarnıñ “tihiy ças” vakıtları citep kilä ide şul...
Änisä apası Yäsimäneñ küzläre yomılıp-yomılıp kitüen kürep-küzätep torgan ikän.
- Äydä, kızım, beraz yatıp tor, äybätläp yokla, üzem uyatırmın... Detdomıñ ällä kaya kitmäs, häzer Gölgenä dä kaytıp citär... Anı kürsätmiçä cibärmim äle min sine!.. – dip, yakın, gaziz keşese belän söyläşkän kebek söylände ul.
...Yäsimä tagın şul töşne kürde. Änisä apası, ike kulın alga suzgan da: “Kızım! Sin bit minem kızım!”,- dip Yäsimägä karşı yögerep kilä... Yäsimä isä aña gacäplänep karap tora. Şulay karap torgan kileş, küzläre bedän genä: “Minem äniyem ülgän bit inde, keşeneñ änise ber genä bula”,- di. “Yuk, sin - minem kızım, min – sineñ äniyeñ!” – dip, Änisä apası haman özgälänä, borçıla... Haman Yäsimägä taba yögerä... Läkin, küpme yögersä dä, hiç yakınaya almıy, kiresençä, yıragaygannan yıragaya gına bara...
Kayandır Gölgenä kilep çıga. Küñelsez... Yäsimägä usal itep karıy. “Sin häzer yäsimä tügel, Yäsimä – min ul, ä sin – Gölgenä”,- di. Yäsimä berni dä añlamıy. Äle yıraklaşa bargan Änisä apasına, äle üzen “Yäsimä” dip yörüçe Gölgenägä karıy...
Kinät kenä kayandır Gayşä apaları kilep çıga. Yäsimäne koçagına alıp: “Min sine berkemgä dä birmim, sin minem kızım bulırsıñ”,- di... Annarı haman yıragaya bargan Änisä apasına söylägän kebek söylänä:
- Menä çak kilep taptım. Kotım oçtı – tsirktan kaytsak, Yäsimäbez yuk! Ä bit min anı sezneñ kapka töbendä utırtıp kaldırgan idem. Şuña da turı sezgä yögerep kildem... Turı kiterüen äyt sin. Ul bu yortka ütkän-sütkändä dä kayırılıp karap kitä ide. Bala yöräge sizger dilär – döres ikän. Toygan, sizgän ikän, bäğır kisägem... Tuktale, niçek buldı, niçeklär genä yugaltıştıgız soñ, sugış zamanı tügel lä...
Ä menä Änisä apasınıñ tavışı:
- Min bik avır taptım. Tapkaç ta ber atnalap ülem belän köräşep yatkanmın. Bala kaygısı bulmagandır şul. Minem yanga bütän ber sabıynı kiterep salgannar... Gölgenäne...
- Niçek inde? Balalarnı butarga mömkinme soñ?! Min beläm bit sezneñ ul kızıgıznı. Koyaşta yanıp tugan bala lasa ul...
- İñ elek añlamadım da. Kükrägemne almavına säyersengän idem dä... Tagın tınıçlandım. Baştarak böten balalar da bertörle bula bit... Üsä-üsä Gölgenä üzgärep bette. Çegän tösle kara-kuçkıl yözle kızımnı irem kabul itä almadı, taşlap kitte. Ber gönahsız sabıyımnı kütärep roddomga bardım. Yuk, alıştırırga uylaganım da bulmadı. Üzemneñ gaziz balam yanına Gölgenä bik sıya ide. Tik roddomda miña yärdäm itärgä telämädelär. Köldelär genä. “Ber divana hatın nindider bala ezläp yöri”,- digän süz çıgardılar. Tagın bardım, tagın, tagın... Bu yulı inde kölmädelär. Kuıp kına çıgardılar...
- Taba almadılarmı? Ällä bötenläy ezlämädelärme?
- Bu tarih gıybrätle bulıp çıktı. Ber baruımda ölkän genä medsestra mine üz yanına çakırıp aldı da balamnıñ tarihın söyläde.
- Tagın nindi tarih inde?! Bolay da adäm gıybräte bit bu!..
- Ul könne ber ük vakıtta ike bala tugan. İkese dä avır tugan. Yänäşädä yatkan hatın ozak tormagan. Ülär aldınnan ber medsestranı yanına çakırıp kiterep, äytkän: “Balamnıñ yätim üsüen telämim, zinhar alıştır... Kürşedäge hatın ülärlek tügel, äybät keşe kürenä, balamnı şunıñ yanına sal, - digän. Östäp äytkän: - Tıñlasañ, fatirımnı kaldıram. Barıber berkemem dä yuk”,- digän. Şunda uk, käğaz-qaläm sorap alıp, vasıyaten yazgan...
- Ul medsestranı taba aldıñmı soñ?
- Ezlämädem dä. Tabıp ta bulmas ide. Yaña fatirga kerü belän, başka şähärgä alıştırgan, - didelär.
- Şulay da, bik säyer bu... Bala inä tügel bit, tabarga bula. “Sabıylar yortı”na tapşırıla ğadättä andıy yalgızak balalar...
- Ezlämädem tügel, ezlädem. Bik küp balalar yortlarında buldım. Şähärlärdän şähärlärgä yörep, Kazanga kilep çıktım... Böten yullar şuşında alıp kilä. Läkin...
- Närsä “läkin”?
- Monda da şul uk häl: berkem dä yärdäm itärgä telämäde. Menä sez üzegez äybät kenä keşegä ohşıysız, ä bit sezneñ citäkçelär dä mine kabul itmäde... Min andıy çakta küñelemä tayandım. Här balalar yortı yänäşäsendä fatir yünätep yäşädem. Yörägem toyar, sizär kebek ide... Menä şuşı sezneñ detdom yanında tora başlagaç kına tınıçlandım...
- Ana yörägendä Allahı täğalä küzänäge bar dilär ide, döres ikän... Gomer buyı yätim balalar belän eşläp tä bu qadär aptıraganım yuk ide...
- Äye, Gayşä hanım, bu yulı Hoday minem belän buldı...
- Sez bik bähetle keşe, Änisä. Sezneñ häzer ike kızıgız bar. Ä menä minem berkemem dä yuk...
Küñelsezlänep kitkän tärbiyäçe hatınnı Änisä şunduk tınıçlandırırga kereşte
- Nişläp bulmasın, änä nikadär alar! Üzegez öçen özelep toralardır äle. Minem Yäsimä dä isemegezne telennän töşermi... Tuktagız äle, ä ni öçen sez berär balanı ullıkka yäisä kızlıkka almıysız?
- Yuk, almıym. Bersen alıp, kalgannarın räncetäsem kilmi. Alarnıñ barısı da minem öçen tigez...
...Uyanıp yatkan Yäsimä närsä uylarga da belmäde. Hiç kenä dä töş tügel tügel ikän bit bu! Gayşä apası belän Änisä apası söyläşep utıralar... Apası?.. Häzer Änisä apası aña kem bula inde?
Kayandır, borınnarnı kıtıklap, tatlı ciläk ise kilä. Kayan kilä soñ ul?
Yäsimä başın kütärep tirä-yagına karandı. Ähä, menä kayda ikän hikmät! Anıñ belän yänäşä genä Änisä apasınıñ kızı Gölgenä yoklap yata, baş oçında – tırıs-savıtka çümäkäy itep öyelgän cir ciläge... Tatlı is şul yaktan kilä ikän...
Yäsimä, ürelep, ciläk alıp kapmakçı buldı.
Ul arada çarşau artındagı tür öydä, nider sizenep, tınıp kaldılar. Berazdan çarşau avızında Änisä apasınıñ mölayım yöze kürende.
- Tordıñmı, kızım? Yokıñ tuydımı?
Läkin Yäsimäneñ üz soravı bar ide:
- Sin... Sin minem äniyem bulasıñmı? – Annarı, cavap ta kötep tormıyça, Änisä apası yanında päyda bulgan Gayşä apasına endäşte:
- Min häzer yätim tügel, minem häzer äniyem bar, äyeme?
27 dekabr, 2006 yıl.
UYIN
(Antihikäyä)
Kafe. İşektän täkäbber genä ber çibärkäy kilep kerde. Zalga üteşli, yänäşädäge östäl artında moñayıp utıruçı yegetkä küz sirpep aldı. Ällä isänläşte dä inde?
— İsänmesez?
— İsänmesez...
Tormışnıñ kanunnarı şundıy — bu oçrakta yeget çibärkäy yanına kilep utırırga, anıñ belän tanışırga tiyeş.
Zatlı şärab şeşäse totıp kilgän yegetne kız şulay bulırga tiyeş kebek kabul itte. Läkin üzeneñ yözen dä yugaltmadı.
— Mömkinme?
— Min... tanış tügel yegetlär belän söyläşmim...
— Ä bez tanışlar bit.
— Yuktır, tanış tügelder...
— Niçek? Baya gına isänläştek tügelme?
— Min bit bolay gına... Yalgış kına...
— Yuk inde, tanış digäç — tanış. İsänläşkänbez ikän, dimäk bez — tanışlar... Etika şunı taläp itä.
— Etika? Sez bu süzne kayan beläsez?
— Beläm, nik belmäskä?!
— Tagın nindi matur süzlär beläsez?
— Tagınmı? Tagın... Yazmış digän süzne beläm. Mähäbbät, Bähet digän süzlärne...
— O! Menä sez nindi zıyalı ikän! Hätta şağıyr!
— Ä nigä — “sez”?
— “Sin” bulmas bit inde.
— Nik bulmasın?!
— Minemçä, “sin”gä irtäräk äle.
— Ber dä irtä tügel, näq vakıtı.
— Yarıy, “sin”dä bulsın di... Şunnan? Ni öçen “sin” inde?
— Çönki bez bergä yäşäyaçäkbez.
— Närsä-ä-ä?
— Bez bergä bulaçakbız, dim...
— Ä menä bu yulı arttırıp cibärdeñ...
— Ber dä arttırrmadım.
— Işandır.
— Işandıram. Min siña oşıymmı? Döresen äyt! Oşıymmı?
— Sinme? Sin... Yuk... Oşıysıñ!..
— Sin dä miña oşıysıñ... Işandırdımmı?
— Añlamadım.
— Añladıñ añladıñ...
— Çınlap añlamadım...
— Bez bit ber-berebezne oşatabız, tagın närsä kiräk — bergä bulası gına kala.
— Ay-hay ciñel häl itäseñ sin yazmış digän äyberne. Tormış ul katlaulırak, kem...
— Sälam!
— Ä? Sälam! İsänläştek bit inde.
— Minem isemem şundıy. Sälam. Yağni — “İsänme-saumı, privet, guten tag!” digänne belderä. Ä sin kem?
— Minme? Min... Ä närsägä ul siña?
— Siña närsägä, miña da şuña.
— Şulay da, närsägä?
— Kiräk, öylänü turındagı tanıklıkka yazu öçen kiräk!
— Ähä! Menä bu yulı çınlap yalgıştıñ!..
— Yuk, yalgışmadım.
— Işandır.
— Işandıram. Sin mineke bulmasañ da, ikençe ber sıluga öylängän çakta, tanıklıkka: “Fälän kız miña kiyäügä çıkmaganlıktan gına öylänäm”, — dip yazıp kuyaçakmın...
— Sineñ belän kızık! Rähät...
— Soñ, şulay bulgaç?
— Närsä — şulay bulgaç?
— Bergä bulırga kiräk bezgä.
— Bergä?
— Äye, bergä.
— Kit, oyatsız!
— Añlamadıñ... Äydä väğdä bireşik, dimim bit min... Väğdä — iman; anı kem niçek saklıy — şulay äceren dä kürä...
— Ciñel birelgän väğdä ciñel kitä dä ul...
— Ciñel kilgän mähäbbät ciñel kitä, dimäkçe bulasıñmı?
— Äye.
— Karale, sin dä kızık... Sineñ belän dä rähät...
— Yuktır...
— Rähät digäç rähät. Sin... balalar kebek. Naiv häm mudrıy.
— Beryulı naiv ta, akıllı da bulıp bulamıni?
— Bula. Änä balalarga kara. Keşeneñ böyeklege, anıñ keşe bularak mölayımlege şuşı ike sıyfatnı yaraklaştırıp yäşäüdä. Anıñ garmoniyäsen buldıruda...
— O! Sin — filosof!
— Ä min çınlap ta filosof! Küñelem belän dä, eşem buyınça da... Universitetta ukıtam min.
— Dimäk, siña yäşäü ciñelräk...
— Ä-ä? Ni öçen?
— Böten problemalarıña fälsäfi küzlektän karap kına häl itep barasıñ...
— Anısı döres... Läkin anıñ ber avırlıgı da bar.
— Nindi?
— Filosof keşe, telime, telämime, üz tormışına, üz borçularına gına yomılıp kalmıyça, böten keşelek, böten dönya problemaları öçen borçılıp, cavaplılık toyıp yäşi... Anıñ fikerläü räveşe şundıy... Bu yaklap aña kıyınrak ta...
— Sin äybät keşe, Sälam. Üz tormışıñ turında söyläle...
— Närsäsen söyliseñ inde? Anıñ ber kızıgı da yuk. Ä menä sineñ tormışıñnı söyläp birä alam.
— Sin küräzäçeme ällä?
— Küräzäçe. Minem küräzälegem siña gına kagıla, Rumiyä.
— Oy! Kayan beldeñ minem isemne?
— Äyttem bit küräzäçe dip...
— Şunnan-şunnan?
— Şunnan... şul. Sineñ ireñ bar. Äybät keşe. Gomerlek yarıñ bulaçak ul. Öç yäşlek kızıgız bar. Ädilä. Sez öçäüläp urmanda yörergä yaratasız. Siña zäñgärsu külmäklär oşıy...
— Tagın-tagın?
— Sin çit ilgä säyähät kılırga hıyallanasıñ ä ireñneñ akçası yuk...
— Monısı vak äyberlär... Ä menä äyt äle — irem mine yaratamı?
— Yarata! Ülep yarata! Sinnän başka ul üz tormışın küz aldına da kiterä almıy!
— Çınlapmı? Ä häzer kayda ul?
— Ulmı? Ul... häzer... sineñ karşıñda utıra!
— Şayartma! Min sinnän başka berkemne dä kürmim...
— Nıklabrak karale... Yuk-yuk, karama. Küzläreñne genä yom. Yomdıñmı? Ä häzer aç!
...Yartı säğat elek kenä oçraklı räveştä tanışıp, häzer isä sıyınışıp, köleşä-köleşä işektän çıgıp baruçı bu ike säyer keşegä kafedagılar gacäplänep, hätta şakkatıp karap kaldılar. Ber Hoday täğalä belän min — şuşı yullarnıñ avtorı gına alarnıñ üz tormışlarınnan uyın yasap kızık tabıp yörüçe ir belän hatın ikänleklären tögäl belä idek.
19 fevral, 2005 yıl.