Милләткә

  Бар уем кичен-көндезен сезнең хакта, милләтем;
  Саулыгың - минем саулык, авыруың – минем авыруым.
  
  Син каршымда бар нәрсәдән дә изге һәм хөрмәтле;
  Дөнья бирсәләр дә сатмам милләт, миллиятемне!,
  
  Синеке дип исәпләсәләр - бәхетле мин;
  Игелекле шагыйрең булырга ниятлимен.
  
  Күңелем «милли» дигән сүзне сөя - белмим, нидән?
  Милләтем, мине «милли» ит - миңа шатлык бүләк ит.
  
  Һичшиксез, һәр хыялдан татлыдыр милләт хыялы;
  Шаша калсам, тик шул хыялдан гына булыр.
  
  Мине шагыйрьлектә мәңге тугры ит, Тәңрем;
  Шунда гына күңелемнең бөтен теләк-омтылышы.
  
  И күк! ал җанымны, тик, зинһар, алма шөһрәтемне;
  Минемҹә, онытылу, тибәрелү - үлемнән яманрак.
  
  Үзем үлсәм дә, гаҗиз исемем үлмәсен, югалмасын;
  Минем тырышлыгым һәм эшләрем бушка китмәсен.
  
  Әгәр милләт мине илтифат итеп искә алса, —
  Шул минем максатым, теләгем һәм бәхетем.
  
  Мин сиңа яратуымны сөйләдем, и милләтем;
  Мин ышанам ки: син дә мине дус күрерсең.