Җәйге айлы төн

  Җәйге төн. Зәп-зәңгәр тиран күктә
  Ялтырый тулган ай моң гына;
  Калгыган бар нәрсә җирдә, күктә,
  Уяу тик ялгыз шул ай гына.
  
  Тып-тыныч, тавыш юк һичбер якта,
  Ташландык дөньяга охшый җир;
  Ул явыз тормыштан һәрбер чатта
  Арчылган төсле хөр йоклый җир.
  
  Йогымлы иркенлек берлә барлык
  Нәрсәләр шундый хуш тын ала;
  Күңелгә, фикергә килми тарлык,
  Җан үсә, шатлана, зурлана.
  
  Күктә — ай, җирдә — мин. Икәү генә
  Күзгә-күз карашып торабыз;
  Җан үсә, җан шатлана, җан зурлана -
  Бик якын ай белән арабыз.
  
  Аягым астында Иоклап яткан,
  Әй иске, кайгылы, тар тормыш! -
  Йокла син, уйганма, мәңге йокла,
  Әй явыз кара кеч, хур тормыш!