Хуҗанын Бер Ярлыны Бәладән Коткаруы

  Бер ярлы кеше ашханә ишегеннән бик тәмле аш исе килүен сизгән. Ишеккә якынрак килеп, шул тәмле исне исни-исни, кесәсендәге икмәк катысын ашарга тотынган.
  Ашханә хуҗасы чыккан да, тәмле аш исен иснәгән өчен, ярлыга акча түләргә кушкан.
  - Нәрсә өчен түләргә?- дип гаҗәпләнгән ярлы.
  - Ничек «нәрсә өчен»? Син әллә тәмле исне бушлай гына иснәмәкче буласыңмы? - дигән бай.
  Ярлы түләүдән баш тарткач, ашханә хуҗасы аны, якасыннан тотып, судьяга алып бара башлаган.
  Нәкъ шулчак Хуҗа Насретдин узып бара икән. Ул аларның яннарына килгән дә бәхәсләшүләренең сәбәбен сораган.
  - Менә бу әшәке нәрсә минем ашханәмнән чыккан тәмле ис белән туенды, шуңа акча түләми, - дигән бай.
  - Тынычланыгыз, хәзер мин сезнең бәхәсегезне хәл кылам. Бу кешедән син күпме сорыйсың? - дигән Хуҗа байга.
  - Ике сум, - дигән бай.
  - Китер бирегәрәк колагыңны, - дигән Хуҗа.
  Кесәсеннән ике сумлык көмеш алып, ашханә тотучы байның колак төбенә китереп чылтыраткан да акчаларын кире кесәсенә салып куйган.
  - Шуның белән сезнең эш бетте, тигезләнде. Аш исен сатучы байга акча чылтыраган тавыш та җитеп торыр, - дигән
  Хуҗа.