🕙 2 minut uku
Аймыл - 3
Süzlärneñ gomumi sanı 243
Unikal süzlärneñ gomumi sanı 194
56.1 süzlär 2000 iñ yış oçrıy torgan süzlärgä kerä.
71.9 süzlär 5000 iñ yış oçrıy torgan süzlärgä kerä.
76.9 süzlär 8000 iñ yış oçrıy torgan süzlärgä kerä.
— Их, Фәрит, яшьлекне кайтарып булса да, без бергә була алмас идек шул.
"Нишләп, Гөлсара?"
— Аймыл булдык без...
"Нишләп, нишләп, Гөлсара?"
— Хәтта, өйләнешеп яши башласак та, син, тора-бара, Айсылуга кире тартылыр идең...
— Нишләп, нишләп, Гөлсара?!
Соңгы соравын Фәрит кычкырып әйтте. Һәм уянып китте.
Сәгатькә күз төшерүгә, сикереп торды...
Тагын унбиш минуттан, ул инде тукталышта иде...
Заводка барып җитәрәк, автобусның бөтенләй диярлек буш икәнлегенә гаҗәпләнеп куйды. Автобуста гына түгел, урамда да, тукталышларда да ниндидер сәер җансызлык, бушлык иде. Өнме соң бу, әллә һаман йоклыймы ул?
Проходнойга җитәрәк туктап калды. Кинәт маңгаена чәпелдәтте:
— Вәт аңгыра! Ял көне ләбаса.
Бүген ул теге кибет төбенә соңгы мәртәбә барачак. Күрәчәк ул аны бүген. Күңеле сизә. Юккамыни, әнә, кояшны араларга теләп, җил болытларны йолыккалый, аларны өем-өем мамык кисәкләре итеп каядыр ашыктыра. Теге кыз килеп җиткәнче, күк йөзен чистартып куярга кирәк ич.
Әнә кояш та күренеп китте. Шәһәр берничә генә минутка төсле кинога охшап калды. Аннары, бу картина соры төскә кереп тә өлгермәде, тагын гөлт итте.
Болытлар таралып бетте. Майданның теге башында кояш нурларында үтәли балкып торган зәгыйфь һәм нәфис бер чәчәк — кызчык пәйда булды. Нурлар кояштан түгел, әнә шул кыздан тарала кебек.
Әнә ул сикергәли-сикергәли болайга таба килә. Җилгә кабарган итәген куллары белән суккалый. Аннары тагын күбәләктәй җилпенергә керешә. Гәүдәсе шундый җиңел, күзләре шундый нурлы, йөзе шундый шат — бәхетнең үзе.
Кинәт күз алдындагы бу төсле картина каралды — каяндыр адашып килеп чыккан кечкенә генә болыт кояшны каплады. Кыз, Фәрит яныннан үтеп китте дә, гади генә киенгән бер хатынның беләгенә сарылды:
— Әнием!
"Нишләп, Гөлсара?"
— Аймыл булдык без...
"Нишләп, нишләп, Гөлсара?"
— Хәтта, өйләнешеп яши башласак та, син, тора-бара, Айсылуга кире тартылыр идең...
— Нишләп, нишләп, Гөлсара?!
Соңгы соравын Фәрит кычкырып әйтте. Һәм уянып китте.
Сәгатькә күз төшерүгә, сикереп торды...
Тагын унбиш минуттан, ул инде тукталышта иде...
Заводка барып җитәрәк, автобусның бөтенләй диярлек буш икәнлегенә гаҗәпләнеп куйды. Автобуста гына түгел, урамда да, тукталышларда да ниндидер сәер җансызлык, бушлык иде. Өнме соң бу, әллә һаман йоклыймы ул?
Проходнойга җитәрәк туктап калды. Кинәт маңгаена чәпелдәтте:
— Вәт аңгыра! Ял көне ләбаса.
Бүген ул теге кибет төбенә соңгы мәртәбә барачак. Күрәчәк ул аны бүген. Күңеле сизә. Юккамыни, әнә, кояшны араларга теләп, җил болытларны йолыккалый, аларны өем-өем мамык кисәкләре итеп каядыр ашыктыра. Теге кыз килеп җиткәнче, күк йөзен чистартып куярга кирәк ич.
Әнә кояш та күренеп китте. Шәһәр берничә генә минутка төсле кинога охшап калды. Аннары, бу картина соры төскә кереп тә өлгермәде, тагын гөлт итте.
Болытлар таралып бетте. Майданның теге башында кояш нурларында үтәли балкып торган зәгыйфь һәм нәфис бер чәчәк — кызчык пәйда булды. Нурлар кояштан түгел, әнә шул кыздан тарала кебек.
Әнә ул сикергәли-сикергәли болайга таба килә. Җилгә кабарган итәген куллары белән суккалый. Аннары тагын күбәләктәй җилпенергә керешә. Гәүдәсе шундый җиңел, күзләре шундый нурлы, йөзе шундый шат — бәхетнең үзе.
Кинәт күз алдындагы бу төсле картина каралды — каяндыр адашып килеп чыккан кечкенә генә болыт кояшны каплады. Кыз, Фәрит яныннан үтеп китте дә, гади генә киенгән бер хатынның беләгенә сарылды:
— Әнием!
Sez Tatar ädäbiyättän 1 tekst ukıdıgız.