Тәкаппар

  (Мысал)
  
  - Жөнімді өзім білем, - деп,-
  Сусыз-ақ өмір сүрем, - деп,
  Құрлықты балық мақтапты,
  Теңізін туған даттапты.
  
  Бір күні күшті жел тұрып,
  Тулады теңіз жұлқынып.
  Тәкаппар әлгі балықты
  Құшаққа құрлық алыпты.
  Жел кептіріп денесін,
  Күн құрғатып өңешін,
  Желбезегі желпілдеп,
  Ыршыды көкке селкілдеп.
  
  Құрлық судай болмады,
  Жан қояр жер қалмады.
  Аузын ашып су тілеп,
  Жоылапты зарлап, уһілеп:
  
  - Мөлдір суым, мекенім,
  Енді қайтсем жетемін?!
  Қадіріңді білмедім,
  Неге шалқып жүрмедім?!
  ... Тыңдамап еді ешкімді,
  Қателігін кеш білді.