Шиғырҙар - Сөләймән Муллабаев

 Аҡ ҡар өҫтөндә
 Төрлө эҙҙәр бар.
 Ҡоштар яҙыуы —
 Серле һүҙҙәр бар.
 Күгәрсен һәнәк
 Тамғаһы баҫҡан,
 Һарытүш беснәк
 Ҡуш мөйөш һуҡҡан.
 Уҡый белгәнгә
 Һәр бер ҡош телен,
 Бик тиҙ төшөндөм
 Уларҙың эҙен.
 

 Морон төртөп
          сыҡтылар ҙа
 Йөрөйҙәр сирәмлектә.
 Емдәр һибеп һыйлауымды
 Яратты улар бик тә.
 Тәмле һыйҙан ауыҙ иткәс,
 Итәгемдән тарталар.
 Беләм инде, улар бәпкә
 Үләнен яраталар.
 Мин төшөнәм телдәренә,
 Һөйөнөп: «Бип-бип! —
             тиҙәр, —
 Йәшел күлдәгең үләнгә
 Оҡшаған бик-бик!» —
                 тиҙәр.

 

 Урман ойоп торғанда,
 Ә Ай бойоҡ торғанда,
 Йәй киткән әллә ҡайҙа,
 Уны күрмәгән Ай ҙа.
 Таң атҡансы, төньяҡтан
 Һыуыҡ килде һуҡмаҡтан.
 «Мин, — тине һыбай һыуыҡ, —
 Йәйҙе ебәрҙем ҡыуып.
 Менгән атым сыбар, — ти, —
 Уҫал бабайым бар, — ти, —
 Ә ул аҡбуҙ атлы, — ти, —
 Санаһы ҡанатлы, — ти, —
 Минең арттан килә, — ти, —
 Ел сығарып елә», — ти.
 Һоро ҡуян ҡыуаҡтан
 Ырғып торҙо һыуыҡтан,
 Ҡолағын ыуып әйтте:
 «Һалҡын килеп семетте.
 Был ниндәй хәл, әсәй! — ти, —
 Ҡайҙа юғалған йәй?» — ти.
 Мышы оҙонғолаҡҡа:
 «Көҙ килде, — ти, — ҡунаҡҡа!»

 

 Алмағасҡа ҡунған ҡошсоҡ
 Ҡаратты Ташбулатты.
 Рогаткаһын бик тиҙ ҡороп,
 Уға төҙәп таш атты.
 Ботаҡ һелкенде, таш тейеп,
 Саҡ теймәне ҡошона.
 Ә алма таш булып төштө
 Ташбулаттың башына.

 

 Алтын бишек, тиҙәр һине,
 Туҡ буйы — тыуған яғым.
 Һыу ингәндә, сәңгелдәктәй
 Тирбәтә мине ағым.
 Саф көмөштәй һыуың менән
 Тәндәремде сафлайһың.
 Ярыңдағы таштарыңда
 Исемемде һаҡлайһың.
 Сәскә-үләндәреңдә бар
 Мең-мең төрлө дауаһы.
 Шишмәләрең ҡымыҙ һымаҡ,
 Их, шифалы һауаһы.