“чин” på Ryskt-uzbekisk ordbok

чин

дәреже; лауазым; мансап; мәртебе; шен

м. уст. 1. чин (мамлекеттик, согуштук жана граждандык кызматчылардын кызматтык даражасы); повышение в чине чини жагынан жогору көтөрүлүү; офицерский чин офицердик чин; 2. (чиновник) чин; чины дипломатического корпуса дипломаттык корпустун чиндери (бир өкмөттүн алдындагы чет элдик посольстволорунун жогорку кызмат адамдары); без чинов разг. ачык-айрым, өз кишидей (мамиле); чин чином разг. тийиштүү болгондой.

м 1. чин, дәрәҗә; офицерский ~ офицерлык дәрәҗәсе; получить ~ полковника полковник чины алу 2. хезмәткәр, вәкил; ~ы дипломатического корпуса дипломатия корпусы вәкилләре ♦ ~ ~ ом или ~ по ~у тәртипкә туры китереп

1. уст. (установленный, принятый порядок при совершении чего-л. – обряд) ээжи, чӱм; чин погребения божогон кижиниҥ сӧӧгин јуур ээжи; 2. јамы; получить чин јамы алар; чин офицера офицердиҥ јамызы