Ин беренче суз

  Бер суз дә булмаган чакта,
  Кем суз уйлап чыгарган,
  Ничек бик тә дәрес итеп
  Исемнәр кушып барган?
  Ничек «бүре» димәгән ул,
  «Куян» дигән куянга?
  (Чыгарлар иде куяннар
  Бүреләрне куарга!)
  Алманы «алма» дигән бит,
  «Суган» диеп куймаган.
  (Башта ашап карагандыр,
  Ә аннары уйлаган.)
  Тып-тын чакта әкрен генә
  «Ты-ынлык...» диеп торгандыр.
  Шарлавык тавышын басып:
  «Шаулый!» — дип кычкыргандыр.
  Мөгаен, зу-ур елга күргәч,
  Искитеп: «И-идел!» — дигән.
  Чиксез урманнар, кырларны
  Яратып: «И-илем», — дигән.
  Ә иң-иң-иң-иң беренче
  Әйтте микән ни диеп?
  Ашыйсы килеп уянгач
  Дәшкәндер: «Әни!» — диеп...