«Пи-би-би-бип...»

  «Пи-би-би-бип...» —
  Ди дә каз бәбкәсе,
  Яхшатланып килгән, сөйләнә...
  Каз бәбкәсе, белмим телеңне,
  Шуңа бүлешә алмыйм сереңне...
  Белсәм иде, мин дә тыңлап сине,
  Аунап ятар идем чирәмдә.
  Син дә, ашый-ашый, теләгәнчә
  Сайрап йөрер идең тирәмдә...
  Каз бәбкәсе, җаным, телең белмим,
  Кем өйрәтте болай сөйләргә?
  Гаҗәп матур сөйли беләсең...
  Анаң уңган каздыр, күрәсең...
  Их!
  Авыл кырын тутырып, бодай үсә,
  Дулкынлатып аны, җил исә,
  Ташлап шагыйрьлеген җил иркенә,
  Калыйм мәллә монда югыйсә?..
  
  Гайшә кызы килә казлар куып,
  Артта кала аксак бәбкәсе,
  Бөглеп алган чакта бәбкәсен ул,
  Шалтырап китә талир тәңкәсе...
  
  Миңлениса чыккан, утын кисә,
  Толымнарын селкеп, җил исә,
  Ташлап шагыйрьлеген җил иркенә,
  Калыйм мәллә монда югыйсә?