Без очарга әзерләнгән идек...

  Без очарга әзерләнгән идек,
  Давыл купты,
  Күкне яшен телде.
  — Ашыкмагыз, сабыр! — диде Тәкъдир.
  Очышыбыз кичектерелде.
  
  Ә куәтләр ташып тора иде,
  Давылларны җинмәс идекмени,
  Күктә булсак?
  Күз яшьләрен йотып, аязганны көттек,
  Йодрыкларны төйни-төйни
  Көттек.
  
  Әй, кыйнады давыл безне җирдә...
  Җаныбызга керде, бәгырьләрне телде.
  Ыңгырашып, күккә караш аттык,
  Ә күк бездән көлде,
  Елый-елый көлде.
  
  Тынды давыл,
  Җансыз сыман тын калды җир.
  Инде безнең Тәкъдир суга набат...
  Тик кая соң элекке көч?
  Тешне кысып талпынабыз кабат
  Биеклеккә.
  ...Теткәләнгән тәндә — теткәләнгән канат.