Ұяда не көрсең...

  Киіз үйдің төрінде бір топ ауыл ақсақалдары жамбастай жайғасып, баппен қымыз ішіп отыр екен. Әкем дастарқан шетінде қымыз құйып отыр. Ол мені ымдап шақырды да, құлағыма: «Сен, немене, аталарыңа сәлем беруді ұмытпа дегенім қайда?» - деп сыбырлады.
  Мен қатты қызарақтап, үйден шыға жөнелдім.
  Сыртта біраз тұрдым да, нық басып үйге қайта кірдім. Көпшілікке қол қусырып тұрып:
  - Ассалаумағалайкүм, аталар! - деп әр сөзді қадап-қадап айттым.
  Бұған, әрине, бәрі күлісіп жатыр. Әйткенмен мені өкпелетіп алмас үшін, бәрі де бірауыздан: «Әлейкүмсалам!» - десті.
  Сонан соң әрқайсысы маңдайымнан сипап мақтайды. Жақсы сөзге мәз болып, мен әкемнің тізесіне жайғасамын. Ол басымнан сипап отысөйтеді, - дейді.