Қара шаңырақ

  Еңісте отырған үш киіз үй - біздің ауыл. Ортадағы Сәрсет көкемнің үйі. Артезиан құдығы жанындағы оның көмекші шопаны - Оршаныкі, ал бергісі - біздікі.
  Сәрсет көкем - менің әкемнің ағасы. Дөңбелдегі жайлауға атам мен әжемді орталықтағы үйден бөліп, көшіріп әкелген. Мен де оларға ілесіп келдім. «Жігіт болып қалған адамсың, қойға көмектесерсің», - деді Сәрсет көкем. Оның айтқаны, ойға алған ісі - екі үйіміз үшін бұлжымайтын заң.
  Бәтиса жеңешем орталықта тұратын біздің үйді «қара шаңырақ» дейді, ал әкемді «мұғалім» деп мамандығымен атайды.
  Әжемнің маған түсіндіруінше, қара шаңырақ аталуымыздың себебі - атам екеуінің бізбен бірге тұратындығынан екен. Сәрсет көкем мен Бәтиса жеңешем олардан тиесілі еншісін алып, бөлек үй болып кеткен, яғни өздерінің шаңырағын көтерген.
  Жайлауға көшіп келгенде де әжем мен атам өздерінің қара шаңырақ мәртебесін қатаң сақтайды.