Даңғой

  (Мысал)
  
  Көрінбей көзге бір қияр,
  Қалтарыста қалыпты.
  Көңілінде зор қиял,
  Маңайға жар салыпты:
  
  «Қарамай суық, жауынға,
  Қар түскенше мен өсем.
  Қарбыз бенен қауынға
  Қайтсем дағы теңесем!
  
  Үстемелеп салмағым,
  Алып болам, нән болам!
  Топырақтың бар нәрін
  Тататын тек мен болам», -
  
  Деді байғұс күрсініп,
  Даңғойланды, мақтанды.
  Желөкпелік қырсығы
  Барлық сырын ақтарды.
  
  Бірақ болмай дегені,
  Жетті уақыт мөлшері.
  Тамырының қорегі
  Таусылды да, ол семді.
  
  Жарамады жеуге де,
  Адам қолға алмады.
  Жарамады жемге де,
  Мал маңына бармады.
  
  Жарамаса кәдеге,
  Құр жатқаннан не пайда?
  Өндірмесе дәнеме,
  Мақтанғаннан не пайда?