“көя” - Татарский-Якутский словарь

1) Тәңкәканатлылар отрядыннан, корты йон әйберләрне,
ашлык бөртекләрен һәм үсемлекләрне зарарлый торган кечкенә
күбәләк. Кайчакларны аның вәгъдәсе хәтта әллә ничә елга сузыла,
йонны чормада көя турап бетерә. Г.Бәширов. Аларны [тиреләрне]
алганда яхшы танып-белеп алырга, шунда ук, эчендә көя ашаганна-
ры бар дип, күбрәк скидка белән алырга кирәк. Саткан вакытта, көя
ашаган кәҗә тиреләрен, керосин вә скипидар белән майлап, яхшы
тире хисабына сдавать итә белергә кирәк. Ш.Мөхәм мәдев.
Иптәшнең күзе елтырый, башында велюр эшләпә, анысын да, паль-
тосын да көя ермачлаган. М.Мәһдиев
2) күчерелмә мәгънәдә Эчтән борчып тора торган кайгы сагыш хисе. Ул шөбһәне
тизрәк бетерә алмаганга, күңелендә әллә нинди бер исемсез
эшпошыргыч нәрсә җирләште, әллә нинди күрелмәгән бер көя аның
тынычлыгын ашый башлады. Г.Исхакый. Йөрәктә соңыннан озак
еллар буе мине газаплаячак бер сәер ачыну көясе кузгалганны сизеп,
башым иелә. Ә.Баян

I сущ.
моль (амбарная, комнатная, восковая, яблочная)
көя кискән әйбер — вещь, побитая (съеденная, тронутая) молью
- көя кисү
- көя төшү
- көя үләне
- көя чәчәге
II сущ.; пчел.
леток (у улья)
- көя тишеге

и. moth

motte f.