तुर्की-तुवन शब्दकोश पर “tepe”।

isim 1. Шың, үш, бас. Ağacın tepesi. Ағаштың үшар басы. 2. anat. Төбс, еңбек. Тере saçları dökülmüş. Оның төбе шашы түсіп қалыпты. 3. coğr. Төбе, шокы, биік, дөң. tepeden bakmak жоғарыдан қарау, кішісіну, кіші санау. tepesine binmek мойнына мініп алу, дегеніне көндіру. tepesine dikilmek төбесінен қарап түру.

a) çokgende veya çok yüzlüde köşelerden her biri; b) ikiz kenar bir üçgende eşit kenarların kesişme noktası; c) bakışım ekseni bulunan bir eğrinin veya yüzeyin bu eksenle kesişme noktalarından her biri.

1) төрле [мәгънәдә] түбә; 2) [география] калкулык ◊ tepeden bakmak югарыдан карау; tepeden inmek көтмәгәндә килеп чыгу; tepeden tırnağa баштанаяк; tepesinde havan dövmek баш очында (өстәге катта һ. б.) дөпелдәү, шаулау

1. choqqa;
2. égizlik, döng, töpe;
3. torus (öyning): Dağın tepesi – Tagh choqqisi.

вершина, верхушка; макушка