Шигырьләр - Гали Рәхим

ГАЛИ РӘХИМ

Романс

Бер заманны сине күргән идем:

Аксыл, тонык иде йөзләрең,

Тонык алтын иде нәкъ чәчләрең,

Фирәзәдәй — зәңгәр күзләрең.

Татлы хыял белән күз алдымда

Йоклап киткән идем тирбәлеп...

Шул хыялым маңгаемнан сөйде

Салкын кышлар буе тирбәтеп.

Уяндым мин шул ук хыял белән

Моңлы, гүзәл язның көнендә;

Күз алдымнан һаман син китмәдең

Нурлы җәйнең якты төнендә.

Әйт: күңелне нишләп дулкынлата

Көлүләрең, әйткән сүзләрең?

Чәчләрең шул синең тонык алтын,

Фирәзә күк — синең күзләрең...

Сонет

Утрып урманның аузында төйнәдем мин,

Бу моң төнне сандугачтан көннәдем мин;

Гаҗәеп бу матур төндә эл дә ничек

Тулылыгымнан бәхетемнең үлмәдем мин?

Ай яктысы төшкән дә күл шәүләләнгән,

Күл өстеннән томан чыгып гәүдәләнгән,

Матур-матур ак күлмәкле кызлар булып,

Күтәрелгән ап-ак көмеш дәү ләгәннән.

Ай нурыннан алар кием киенгәннәр,

Саф-саф булып тезелгәннәр дә килгәннәр,

Килгәннәр дә минем өсткә иелгәннәр.

Нурдан булган бу кызларның арасында

Күргәчтен «ике күзем карасы»н да

Оныттым мин йөрәгемнең ярасын да.