Yaz ğalämätläre

Yazlar citte, karlar eri başladılar,
Tolıplılar tolıpların taşladılar;
Kiyemsezlär irken yöri başladılar,
Tunsızlarga nurlı könnär kilde imdi.

Kata, çana tabannarı yal itälär,
Şıltır-şıltır yuldin arbalar kitälär.
Trantaslar, velosiped, karetalar
Uramnarnı çuarlıylar ber-ber imdi.

Katkan, tuñgan agaçlarnı häzer kara:
härberese yäşäreşep yafrak yara;
Bu urmannar bakça bulır bara-bara,
här agaçta sandugaçlar sayrar imdi.

Cide kat boz astındin çıgar baka,
Batkaklarga, balçıklarga bata-bata;
Kuyı kamış arasındin baka-baka:
«Baka-kaka, baka-kaka», — diyer imdi.

Şul bakalar yarga çıgıp bakıldaşa,
Bersen-berse añlaşmıyça takıldaşa;
Ällä närsä kiñäşälär, akıllaşa:
Ahrı, mantıyk ukıgannar bunlar imdi.

Kışlar ütep, yaz könnäre kiler isä,
Sähralärdä yomşak säba cile isä;
Ah, bu könnär gamkin küñellärne kisä,
Ütkän gomer ber-ber iskä töşä imdi.

Däryalarda bozlar aga tau-tau bulıp,
havalarda koşlar oça bolıt-bolıt;
İ Hodayım, fazlıñ berlä könne cılıt,
Ülgän dönya yaña cannar alsın imdi!