Su anası

(Ber avıl malayı avızınnan)


I

Cäy köne. Esse havada min suda koynam, yözäm;
Çäçrätäm, uynıym, çumam, başım belän sunı sözäm.

Şul räveşçä ber säğat yarım qadärle uynagaç,
İnde, şayät, ber säğatsez tirlämäm dip uylagaç,

Yögerep çıktım sudan, tiz-tiz kiyendem ös-başım;
Kurkam üzem ällä nidän,— yuk yanımda yuldaşım.

Bervakıt kitäm digändä, töşte küzem basmaga;
Karasam: ber kurkınıç hatın utırgan basmada.

Köngä karşı yaltırıy kulındagı altın tarak;
Şul tarak berlän utıra tuzgıgan saçen tarap.

Tın da almıyça toram, kurkıp kına, teşne kısıp,
Şunda yar buyındagı kuyı agaçlarga posıp.

Saçlären ürgäç tarap, sikerde töşte suga ul;
Çumdı da kitte, tämam yuk buldı küzdän şunda ul.

İnde min äkren genä kildem dä kerdem basmaga,
Cen onıtkan, ahırı,— kalgan taragı basmada.

Yak-yagımda hiç keşe dä yuklıgın beldem dä min,
Çaptım avılga, taraknı tiz genä eldem dä min.

Kürmimen alnı vä artnı, i çabam min, i çabam;
Aşıgam, tirlim, peşäm häm kıp-kızu uttay yanam.

Berzamannı äylänep bakkan idem artka taba,—
Ah, harap eş! — Su anası da minem arttan çaba.

Kıçkıradır: «Kaçma! kaçma! Tukta! tukta, i karak!
Nik alasıñ sin anı,— ul bit minem altın tarak!»

Min kaçamın — ul kuadır, ul kuadır — min kaçam;
Şulkadärle kır tınıç, hiçber keşe yuk, içmasam.

Şul räveşçä çabışıp cittek avılga bervakıt,
Su anasını kuarga kütärelde barça et!

«Vau!» da «vau!» da, «hau!» da «hau!» —

bertuktamıy etlär örä;
Su anası, kurkıp etlärdän, kiregä yögerä.

İnde eş caylandı, kurkudan tınıçlandım, didem;
İ yavız karçık! taragıñnan korı kaldıñ, didem.

Öygä kayttım da: «Äni, altın tarak taptım!» — didem;
«Susadım, ardım, äni, min bik ozak çaptım»,— didem.

Seylägäçten kıyssanı, aldı taragımnı äni;
Kurka üze alsa da,— uylıy eçennän ällä ni...

II

Yahşı, huş. Battı koyaş. Yoklarga yattım kiç belän;
Öy eçe tulgan ide kiçke hava, huş is belän.

Yurgan astında yokıga kitmi yatam min haman;
Şık ta şık! — kemder täräzägä çiyertä berzaman.

Min yatam rähät kenä, tormıym da kuzgalmıym äle.
Bu tavışka siskänep, torgan yokısınnan äni:

— Ni kiräk? Kem bu? Kara tändä vakıtsız kem yöri?
Närsä bar soñ tönlä berlän, i pıçagım kergeri!

— Su anası min, kiter, kayda minem altın tarak?
Bir! baya köndez alıp kaçtı sineñ uğlıñ, karak!

Töşkän aynıñ şäüläse, min yurgan astınnan karıym;
Kaltırıym, kurkam:

«Hoday! — dim,— inde min kayda barıym?»

hiç özleksez şık ta şık! bezneñ täräzäne kaga;
Ul kotoçkıç saçlärennän çişmä tösle su aga.

Änkäyem altın taraknı, tiz genä ezläp tabıp,
Attı da tışka, tizük kuydı täräzäne yabıp.

Su anasınnan kotılgaçtın, tınıçlangaç, äni
İ orıştı, i orıştı, i orıştı soñ mine!

Min dä şunnan birle andıy eşkä kıymıy başladım,
«Yä iyäse yuk!» — dip, äyberlärgä timi başladım.