Şiğırlär - Töhfät Çenäkäy

Vöcdanlı


Kiçä kürdem ber keşe min: bik ütä vöcdanlı ul!
Söyli siña här vakıtta: «Äy tugan, vöcdanlı bul!»

Sizmi här däm ul üzeneñ yukka-barga yanganın,
Vöcdanın şaytan kimergäç, yartı bulıp kalganın.

Sin anıñ aldında bäğzän ber hilaf eş eşläsäñ,
«Töple vöcdansız ikänseñ!» di, ägär süz kuşmasañ.

Äyttem: «İptäş, sin ägär vöcdanlı ir bulsa ideñ,
När keşegä: «Töple vöcdansız ikän...» dimäs ideñ!»
Kisäk

Kürçe, monda, küz uñımda bar da çın dust — maktıylar,
Min yugında bar da doşman — kıymmätemne taptıylar...
Säbatım

Min dä bastım alga uñ ayaknı,
Kulga aldım gayrät çıragın;
İskä almıym ber dä bargan yaknı —
Yakınlıgın yäki yıragın.

Tezep baram vak-vak adımnarnı,
Uzıp baram ürgä ürmäläp,
Öskä yaugan katı yavınnarnı,
Cillär, burannarnı k ürgä l äp.

Sizäm: başka kiler kıyınlıklar,
Çıdamlıgım saklar — tüzärmen;
Ömid öçen kal da bu dönyada —
Ömid berlän barıp ülärmen.
Kayberäü

Bik kızık ul: bervakıt hiçber urınsız mal tügä;
Tağ da ber kön: şul mal öçen ul, kürersez, kan tügä.
Duel aldında

Doşmanım, çıksañ da sin
karşı miña häncär belän,
Min totıp çıksam siña karşı
kılıçnıñ almasın[1].
Tik taza cirdän kitep, bik
iske çüplekkä barıyk,
İsle kanıñnan gönahsız
cirgä tamçı tammasın.

[1]. Almas — almaz.
Ber dustıma

Toz kebi bul sin — kahär doşman isäñ!
Bal kebi bul sin — ägär dustım disäñ!

Dust bulırsıñ — kil, kulıñ bir, berläşik,
Bergä uynıyk yämle tormış uynını...

Doşman ulsañ — kilçe, köçne ülçäşik!
Cörät itsäñ — al kılıç, çap muynımı!