Eline Vere: Een Haagsche roman - 26

Total number of words is 4765
Total number of unique words is 1371
45.3 of words are in the 2000 most common words
59.8 of words are in the 5000 most common words
67.1 of words are in the 8000 most common words
Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.

--Paul, hou me toch niet zoo vast; ik zal niet wegloopen! fluisterde
zij en zag lachend tot hem op en hij zag haar vol terug in die
schitterende oogen. Maar hij wond zijn arm niet losser om haar leest
en zij schikte zich in zijne halve omhelzing, een vaag lachje om de
lippen. Zij spraken niet meer.
Het was hem, of hij uit een zoeten droom ontwaakte, toen de muziek
ophield.
--Waarom maar zoo niet door te walsen, hè Freddy altijd door? Tot je
dood ging...
Zij lachte en antwoordde iets, maar hij hoorde niet wat. Hij droomde
nog, dat zij walsten!

VI.
In de Lanciers, waarin Paul naast bruidje gestaan had met Frédérique,
Marie, Cateau, Georges, Etienne en Jan, die zich reeds piqueerde keurig
te dansen, had Paul, telkens dat zijne hand Cateau's vingers aanraakte,
ze met een drukje geknepen. Hij plaagde haar den geheelen avond door
met zijne spottende blikken en Cateau zag hem nu minachtend terug
aan. Hijzelve wist niet, waarom hij zoo wreed was, maar hij kon het
niet nalaten: hij moest dien avond iedereen voor den gek houden. Hij
stond zich nu te dandineeren tusschen een troep van lachende, jonge
meisjes, die hij elk op hare beurt, zonder dat zij er boos om konden
worden, een brutaliteit toediende. Alleen Françoise Oudendijk zag
hij nauwelijks aan, hoewel zij het niet scheen op te merken, daar zij
telkens schertsend hem iets vroeg. Hij deed of hij haar niet hoorde
en draaide zich ineens verbaasd naar haar toe, zoodat hij haar vlak
in het gezicht zag. Op eens vroeg zij, terwijl zij zijne gardenia
even aanroerde:
--Zeg eens, Paul, hoe komt het toch, dat je tegenwoordig zoo vreeselijk
dol bent? Heel anders dan een paar jaar geleden.
--Kan je dat niet raden? vroeg hij terug met een zachte stem en een
verliefd spel zijner brutale oogen. Kan je dat niet raden?
--Ik? Neen, hoe zou ik...?
--Mag ik het je dan straks zeggen? Mag ik? smeekte hij.
--O, dolgraag!
--Geef me dan een halven praatdans, onder de Scottisch, sprak hij
eensklaps kortaf.
--Wat noem je een halven praatdans?
--Ik promoveer den eersten Scottisch tot een praatdans met twee
dames, maar ik praat niet met de een na de ander, ik praat met allebei
tegelijk. Mijn eerste dame is Léonie Eekhof, wil jij nummer twee zijn,
dan zal ik je vertellen, waarom ik tegenwoordig zoo dol ben.
Zij zag hem even aan, als wist zij niet, of zij zich boos moest maken,
ja of neen.
--Als je me niets beters te offreeren hebt, dankje! antwoordde zij,
quasi gekrenkt.
--Zooals je verkiest! boog hij terug, en hij zag haar zoo spottend aan,
dat zij hem haar rug toedraaide.
Intusschen hadden de andere meisjes door hun gesprek heengerateld.
--Lieve kinderen, je praat me mijn ooren doof! riep hij pedant uit en
hij baande zich een doortocht tusschen al dat lichtkleurig gefladder
en liep op een drafje naar den kleinen salon. Hij moest al die mama's,
welke daar langs den wand hare dochters zaten te bewonderen, eens
onderhanden nemen. Maar hij werd tegengehouden door Betsy, die met
Emilie zat te spreken.
--Zoo, kapel! sprak Betsy, terwijl zij hem even bij zijn mouw
vasthield. Waar papillonneer je naar toe?
--Naar de oude muurbloemetjes? fluisterde hij terug. Dans je niet? Niet
dat ik je vraag, ik spreek alleen maar uit louter belangstelling.
Betsy verzocht hem, s'il lui plaisait, niet zoo brutaal te zijn
en zij begonnen schertsend met elkaâr te kibbelen, tot Emilie de
tranen in de oogen kreeg van het lachen. Paul won het toch van zijn
schoonzuster in brutaliteit. Betsy zag met genoegen naar hem op:
ook zij begreep niet, hoe die dikke doezel van een jongen zoo iets
aantrekkelijks had gekregen, dat alle vrouwen dol op hem werden! Hij
had lang noodig gehad om uit zijn dommel te ontwaken, en hij werd
uitgelaten vroolijk op een leeftijd, dat anderen reeds gepozeerd
wierden, maar zij kon het zich niet ontkennen: hij had tegenwoordig
iets, dat ieder jong meisje het hoofd op hol kon maken, iets van een
donkerblonden Don Juan, met onbeschaamde blauwgrijze oogen.
Paul had zich reeds weggespoed, naar de mama's en hij boog voor mevrouw
Eekhof en mevrouw Van der Stoor, samen op een canapé gezeten. Nadat
hij eenige woorden met haar gewisseld had vroeg mevrouw Eekhof:
--Maar dans je niet, Van Raat? Ik hoor de muziek al.
Paul beweerde, dat hij niets gaf om een Mazurka en hij vroeg of de
dames een weinig wilden opschuiven. Toen nestelde hij zich tusschen
haarbeiden, zonder eerbied voor heur krakende zijden japonnen en
terwijl hij met zijn gibus speelde, antwoordde hij haarbeider vragen
met een gezicht, alsof hij tot haar gekomen was, om zich op zijn gemak
te laten bewierooken. Neen, hij schilderde tegenwoordig in het geheel
niet meer, hij had zijn ezel op zolder laten zetten; het was zoo een
onaangename lucht, die olieverf. Aan de muziek was hij ook geheel en
al ontrouw geworden, sinds Eline Vere weg was en zijn duetten waren
gestaakt. Vergenoegd draaide hij zijn dikken, blonden snor op, nu
mevrouw Eekhof betuigde, dat het toch jammer was die talenten zoo te
negligeeren; zij herinnerde zich, dat Cateau in extaze was geweest,
als zij hem vroeger had hooren zingen.
--A propos van Eline, vroeg mevrouw Van der Stoor; komt ze nog niet
terug? Reist ze nog altijd?
--U weet, ze is eerst in Spanje geweest, met haar oom en haar
tante. Later heeft ze lang bij hen gelogeerd in Brussel; toen heeft ze,
geloof ik, in Nice een séjour met hen gemaakt; ook heeft ze gelogeerd
bij familie van haar tante, ergens op een kasteel bij Bordeaux,
en ik weet niet waar ze nog meer geweest is.
Het gesprek begon hem te vervelen. Eline interesseerde hem niets op
het oogenblik, en de jammerklachten van mevrouw Eekhof over Eline
onderbrekend, nam hij plotseling afscheid. Hij ging langs zijne
tante Verstraeten al de andere mama's, op een rijtje af, aanspreken,
glimlachend en zeer beleefd, maar inwendig genietend dat hij haar
allen zulke verwachtingen deed koesteren. O, mevrouw Oudendijk was
nu zeker overtuigd, dat hij Françoise van avond zou vragen; zij zag
hem nu reeds met zoo iets schoonmoederlijks aan, en zij legde haar
hand met zoo iets vertrouwelijks op de zijne. Hij putte zich dan ook
uit in de verfijndste complimentjes over Françoise, welke hij mevrouw
Oudendijk toediende, als zoete fondants... o, hoe behagelijk slikte
zij ze! Françoise had hem gezegd, dat zij zoo dolgraag paard wilde
rijden; waarom gaf mevrouw haar geen rijpaard? vroeg hij goedig;
ze zou een betooverende amazone zijn! En hij wachtte met een brutale
naïveteit op haar antwoord. Ze zou het hem zeker niet willen bekennen,
dat zoo een rijpaard haar allesbehalve conveniëerde, maar gaarne zou ze
gelispeld hebben, dat hem alles conveniëerde en dat hij dus Françoise
het paard maar moest aanbieden, met den gever op den koop toe. Nu,
als ze dàt dacht....

VII.
Terwijl Paul langs oom Verstraeten en langs Henk ging, hoorde hij hen
praten... ook al over Eline. Eline zou misschien met den zomer in Den
Haag terugkeeren en Paul herinnerde zich iets gehoord te hebben, als
zou zij in den eersten tijd, bij de oude mevrouw Van Raat, bij zijn
moeder haar intrek nemen. Nu, dat zou wel gezellig zijn, zoo een mooi
meisje in huis; ze was nu... laat eens zien... vijf-en-twintig jaar:
toch nog jong genoeg om aardig te zijn; hij zou ten minste eens zien,
of hij haar niet verliefd op zich zou kunnen maken, voor de grap.
Toen hij in den grooten salon terugkwam, zag hij er bruid en bruidegom
omringd van hunne geheele hofhouding en er ontstond een drukte nu zij
Paul terugzagen. Eenige meisjes vlogen op hem af, om hem te verwijten,
dat hij als bruidsjonker niet nauwkeuriger zijne plichten waarnam en
hij verdedigde zich op zijne kluchtige wijze.
Léonie schaterde het uit.
--Die Paul is tegenwoordig toch zoo grappig! lachte zij.
--Die Paul! Ach ja.... die Paul, hé? riep hij haar toe. Naar die
lachebek had hij maar éen vinger uit te steken en.... hap zou ze
zeggen! En hij zag uit naar Frédérique. Zij liep met Georges; zij
zou den Scottisch met den bruidegom dansen.
--Kom, ik heb je een heelen boel te vertellen! sprak hij tot Léonie,
met eenigen spijt, dat Frédérique zoo ver was. Maar je weet, we dansen
niet, we praten.
--Hé Paul, even een toertje....
Maar na het toertje sleepte hij dwars door de anderen het kleine,
steeds lachende, meisje naar een canapé in den hoek overlooverd door
afhangende palmbladeren.
--Léonie, nu niet vermoeiend zijn; je bent net een elastiek poppetje,
dat den heelen tijd op en neêr wipt. Vertel me nu iets liefs!
--En jij had me zelf zooveel te vertellen? vroeg ze coquet
Hij wilde haar antwoorden, maar hij bemerkte Françoise, die zich met
vluchtige gebaartjes, tusschen de stoelen en de, heen en weêr dansende,
paren, voortschoof naar hun canapé.
--Ruim me een plaatsje in? vroeg Françoise. Je hebt me immers als
tweede praatdame gevraagd.
--En nu accepteer je zeker die gunst, omdat je geen danseur gekregen
hebt, hé? Maar nu wil ik je ook niet meer hebben, ga maar weg....
--Ach Paul, wees nu niet flauw, laat me nu zitten; ik kan er immers
niet meer door; ik weet niet, waar ik anders naar toe moet!
Hij was genadig en schoof in het midden van de canapé, zoodat Françoise
kon zitten en zijne beenen bijna bedolven waren onder de tarlatan
der beide meisjes.
--Nu gaan we al de anderen uitlachen! sprak hij, als gaf hij een bevel.
En terwijl een paar zwarte panden of een gedwarrel van rokken langs
hem heen zwaaiden, zaten zij met hun drieën, in een dwaze pret, zich
te amuzeeren ten koste der dansenden. Paul had Françoise's waaier
genomen en sloeg er de maat mede; hij leunde behaaglijk tusschen zijne
dames achterover en liet zich, als een sultan, door hare opmerkingen
vermaken.
--Kijk, Freddy danst keurig, sprak Françoise. Georges en Freddy
dansten hun voorbij en zij applaudisseerden alle drie zoo luid,
dat de canapé dreunde. Het was te dol, te dol.
--Te dol, te dol! herhaalde Paul en sprong op en neêr, zoodat hij
haar toiletten verkreukte.
--O ja, van dol gesproken! riep Françoise, Paul, waarom ben jij zoo
dol tegenwoordig? Je zou me dat vertellen!
--Ik ben dol, omdat ik dol ben op jou! riep hij hartstochtelijk;
op jou Françoise! Ik sterf van liefde voor je! Laat me je zoenen.
En Léonie dreigde te stikken om dat verontwaardigde gezicht van
Françoise, die achteruit deinsde!

VIII.
Het was pauze en de tafeltjes voor het souper werden gedekt
binnengebracht, zoodat de salons snel in elegante restauraties konden
herschapen worden.
Overal in iederen hoek, in de serre, waaruit de pianist verdwenen was,
vormden zich verpoozende, schertsende groepjes, waarin de waaiers der
meisjes, als een gefladder van vlinders, op en neêr wuifden. Er scheen
een schitterend stofgoud als uit de lucht neêr te zinken, een stofgoud,
dat in een blik, in een lach glansde, een ontastbaar stofgoud, dat zich
over hun aller vroolijkheid verspreidde, als een bezwijmelend getintel.
Mevrouw Verstraeten kwam in de serre bruidje bezorgd aan heur oor
vragen, of zij niet moê was, maar zij schudde ontkennend heur kopje,
al lag zij wat mat in een rieten stoel, geheel wit en geurende van
de verwelkende jasmijnen in haren bouquet. Zij gevoelde zich zoo
gelukkig, dat iedereen feestvierde en lachte en danste, alleen omdat
zij met haar Georges ging trouwen; zij gevoelde zich steeds als een
jong vorstinnetje, dat men huldigde, steeds huldigde.
Want Pauls overmoedige stem deed alle andere groepjes naar de serre
stroomen, naar de "residentie van het hof", zoodat het er stampvol
werd en men er zich ternauwernood kon bewegen. Ieder wilde hooren,
wat Paul aan den bruidegom vertelde en waarmeê Paul bruidje plaagde en
ze drongen in het hof binnen tot Paul aan Léonie en Françoise vroeg,
of zij ook op zijn schoot wilden zitten, ieder op een knie....
--Paul, ik vind je schandelijk brutaal, je wordt iederen dag
brutaler! riep Marie, maar hij hoorde niet: hij rees op en drong
door hen allen heen. Hij had Cateautje Van der Stoor om een hoek van
de serre zien kijken, en hij moest haar toch eens even aanspreken;
hij gevoelde een plotseling berouw.
--Toosje, ben je erg boos op me, dat ik je een beetje voor den gek
heb gehouden?
--Ik heb er niets van gemerkt! antwoordde zij, maar haar trillend
mondje getuigde, dat zij zich niet goed kon houden.
Hij vleide met zijn oogen en met zijne stem en bad om vergeving. En
hij vroeg om een dans.
--Ik heb geen dans meer open! sprak Toos fier, en blij dat zij weigeren
kon, toonde zij hem haar boekje.
--Ik moet toch met je dansen! Laat eens zien:
Hijdrecht. Hijdrecht... Tweemaal Hijdrecht, dat is niet noodig! Ga
meê en zeg aan Hijdrecht, dat je met mij wilt dansen!
--Maar dat durf ik niet doen!
--Hij zal je toch niet opeten! Allons Toos, ga meê, ik wil het hebben!
Hij troonde haar naar Hijdrecht en hij dwong haar den volgenden
Scottisch terug te vragen. Cateau werd boos op zichzelve, dat zij
zoo had toegestemd, maar het was onmogelijk Paul iets te weigeren.
--Tot straks dus en niet meer boos zijn, mijn Toosje-lief! murmelde
hij verliefd.
--Ik ben je Toosje-lief volstrekt niet! riep zij quasi geërgerd,
maar zij vond het toch aardig, dat hij het goed had willen maken.

IX.
Het bruidspaar met de bruidsmeisjes en bruidsjonkers soupeerde aan
de grootste tafel in het midden van den salon, terwijl de anderen
zich bij groepjes van vieren aan de kleinere tafeltjes zetten. Paul
gevoelde zich in eene recht aangename stemming, nu hij de laatste Polka
met Frédérique gedanst had, naast haar zat en haar bediende, en liet
zich zeer gewillig de les lezen door bruidje en door Marie, die hem
verweten dat hij veel te brutaal was tegen al die meisjes. Etienne
had een kleur van de champagne en kreeg, tot vermaak van Marie,
melancholieke aanvechtingen; waarvoor toch zoo te dansen, en je zoo
te vermoeien, en waarvoor champagne te drinken, terwijl het leven
zoo kort en zoo droefgeestig was! Pauls tweede wals met Freddy na
het souper! Misschien was die nog wel zoeter dan de eerste, meende
hij, nu, in de roze bedwelming van het gewemel harer tulle plooitjes
zich het getintel der champagne mengde, waarmede zij samen aan het
souper geklonken hadden, nu dat getintel flikkerde in hunne oogen
en in hunnen lach! Toch was hij niet verliefd, dacht hij, want hij
vond, dat alle meisjes er vanavond aardig uitzagen, maar in zijne
stemming van algemeene bewondering, bleef Freddy hem toch de mooiste,
de allermooiste...
Met Etienne geleidde hij daarop de figuren van den cotillon en tusschen
het gefladder der vlaggetjes, het quasi intrigeeren der maskers,
onder het gewissel van ridderorden en bouquetjes, en het banale spel
van het spiegeltje, dat Ange coquet, bij iederen cavalier, die er
inzag, omdraaide en weder omdraaide--zeker hopende, dat hijzelve zou
komen!--verzon hij spiksplinternieuwe figuren.
Op het einde van het bal, dansten de meisjes, dronken van
opgewondenheid, om hem heen en hij liep ze na en speelde, dwars
door een geïmprovizeerden galop, krijgertje met Ange en Françoise,
die beiden in een azalea terecht kwamen, zoodat Emilie De Woude vond
dat het bal een bacchanaal was geworden.
--O, die Paul, die Paul! riepen zij allen.
Maar de sorties werden in de eetkamer binnengebracht en men
vertrok. Het was drie uur.
--Je bent veel liever, zooals je vanavond geweest bent, dan zooals
je gisteren was, Freddy, sprak Paul, terwijl hij haar hielp.
Zij lachte hem droomerig toe, terwijl hij haar zorgvuldig
inmoffelde. Zij dacht, of zij ook iets tegen hem gezegd had dat ze
niet had moeten zeggen, maar ze herinnerde zich niets...
En terwijl Paul met een paar jongelui naar huis ging, de kraag
op, en de handen in den zak, dacht hij er nog eens over na en hij
werd er geheel overtuigd van; ze waren allemaal dol op hem, zonder
uitzondering, dol op hem.

X.
Den volgenden Donderdag trouwden Georges en Lili en men was het er
over eens, dat men haar een allerliefst, fijn bruidje vond, zoo als
men haar in de kerk aan de zijde van haar bruidegom zag binnentreden,
zeer bleek en blond in den witten nevel van haar sluier, haar lange
sleep van zwaar blank moiré door Ben Van Raat en Nico Van Rijssel,
als door twee miniatuurpagetjes, getorst, en gevolgd door den heer
De Woude en mevrouw Verstraeten, den heer Verstraeten en Emilie,
door de bruidsjonkers en bruidsmeisjes, door de getuigen en de
overige leden der familie. Om éen uur reed de stoet terug naar
de Princessegracht. Het déjeuner dinatoire was daarna de laatste
feestelijke plechtigheid en er werd getoast en mevrouw Verstraeten
weende en Lili weende ook en Marie ook. Om zeven uur zaten in den
kleinen salon nog slechts familie en intiemen. Het jonge paar was
onder het déjeuner onmerkbaar verdwenen; het zou twee weken in Parijs
doorbrengen en Marie had schreiend aan Lili's oor verzekerd, dat zij
er goed voor zorgen zou, dat hun huisje in de Atjehstraat, na die
twee weken, kant en klaar zou zijn, als een nestje voor twee duifjes...
De oude mevrouw Van Raat en Emilie, Henk en Betsy, Frédérique, Otto
en Paul bleven de Verstraetens gezelschap houden en hoewel men nu en
dan eens lachte en zijn best deed vroolijk te zijn, scheen het, of er
langs de guirlandes een geur van weemoed neêrzonk, die zich vermengde
met den stervenden geur der welkende bouquetten en bloemenmanden. De
heer Verstraeten liep alle kamers rond, geërgerd door dat groen en die
bloemen en inwendig meer geroerd, dan hij wilde laten blijken. Eene
enkele maal klopte hij mevrouw op den schouder en gaf haar een snellen
kus op het voorhoofd en Emilie vroeg hem fluisterend, terwijl zij
hem omhelsde, of hij erg boos was, dat zij zoo gepleit en geijverd
had voor die twee kinderen... Otto nam ook afscheid en toen Marie
de zachte treurigheid zijner stem hoorde, had zij in tranen kunnen
uitbarsten. Zij vluchtte naar boven, naar de twee kamers, waar zij
van hare kinderjaren af met Lili geleefd had en waar zij nu alleen
zou moeten leven.
In de slaapkamer, op Lili's bed, waarop Lili nimmer meer sluimeren
zou, lag haar bruidstoilet en de witte sleep slierde gekreukt over het
tapijt, terwijl de sluier en oranjebloesem als in haast op een stoel
lagen neêrgegooid. Twee witte schoentjes slingerden over den grond.
En Marie weende zachtjes, nu zij op Lili's bed zat en het moirè
betastte en ruischen deed. Eenzaam bleef zij over: het werd haar,
of Lili gestorven was, of zij reeds begraven was geworden. Het moiré
scheen haar kil als een lijkwade toe. Maar de deur ging open; Dien
kwam binnen.
--Kom, beste meid, je moet er niet om huilen, hoor! Ze komt immers
weêrom en ze blijven in de buurt. Je zal ze iederen dag kunnen
zien, als je wil. Ach, wat was ze een lievertje in dat wit, wat een
lievertje! Ze zijn toch een bestig paartje met hun beidjes! Ach, ach!
Dien werd ietwat aangedaan en zij trok het gordijn hooger op, zoodat
de zon binnenstroomde.
--Ja, ja, zoo gaat het: je brengt je kinderen groot en dan gaan
ze van je weg, dan gaan ze naar Indië of dan trouwen ze... En jij,
die nou er om zit te grienen, denk je, dat jij dan altijd in huis
blijft? Je zal zien, jij trouwt ook; als die komt, dan trouw je;
zoo gaat het altijd, zeg ik je!
Marie zag met een glans van vroolijkheid door heur tranen op.
--Ach, wat weet jij ervan, Dien! Misschien word ik wel een oude
vrijster!
--Maar kind, dat kan je geen ernst zijn! Neen, daar zal je je toch
nooit in schikken! Je zal net als dat kind doen, let op mijn woorden.
Marie lachte. De zon stroomde in de kamer, als een weêrglans van hoop
en verwachting en gloeide over het verkreukte bruidstoilet, tot het
moiré tintelde van witte vlammen! Zoo was het geen lijkkleed meer,
zoo was het een schitterend feestgewaad, blank als sneeuw en lelies,
en Marie hoopte! Zij hoopte en zij nam de lentezon op in hare ziel,
tot alles er ontlook en bloesemde....


Hoofdstuk XXVII.

I.

Het was twee uur, toen Paul opstond. Den vorigen avond was hij met
kennissen uit geweest en eerst tegen vijf uur in den morgen thuis
gekomen. Hij besteedde veel tijd om zich te verfrisschen, nam een
koud bad en kwam even over drieën beneden in de eetkamer, waar zijn
ontbijt hem wachtte. Hij had honger en behagelijk weidde hij een blik
over de koude kip en over de flesch Hochheimer. Hij nam echter eerst
uit de kast, die open was, een paar rauwe eieren en klutste geel en
wit, fluitende, in een glas cognac samen. Hoewel het hem niet smaakte,
slikte hij het toch naar binnen; dat wekte de krachten wat op! Daarna
zette hij zich neêr en begon de kip, malsch en blank in haar gestolde,
gouden gelei, te snijden. Hij had geen haast, hij wilde smakelijk eten.
Het was in het begin van Juni, nog frisch en weinig zonnig, zoodat
de grijze lucht met een grauwe vaalheid in de kamer en over hare
versleten luxe viel. Zij hinderden Paul wel een weinig, die verschoten,
ouderwetsche gordijnen, die zware, versleten meubels, die doffe,
Deventersche tapijten en hij had mevrouw van Raat reeds vaak willen
overhalen tot een nieuwe inrichting van haar huis. Maar hij schikte
zich toch in zijne omgeving; hij begreep, dat zij, op haren leeftijd,
al dat nieuwe kil zou vinden, en dat ieder dier versleten meubels
een gloed van herinnering bij haar opwekte, herinneringen, waarmede
ze wilde sterven.
Onder het genot van de kip, besproeid door eenige glazen Hochheimer,
begon Paul te filozofeeren en hij vond, dat het leven nog zoo kwaad
niet was. Hij begreep niet, dat hij niet altijd het zoo had opgevat,
als hij thans deed. Zijn studententijd rees even, als een periode van
jongensdartelheid, voor zijn geest, maar hij herinnerde zich tevens,
hoe oom Verstraeten hem in die periode telkens had voortgedreven tot
een examen, en van dat examen tot een ander examen. Zeker, het was
goed, dat hij toen door oompje was beheerscht geworden; daardoor had
hij ten minste iets gedaan, waarop hij nu wijzen kon, want had hij
als student zoo zijn eigen willetje gevolgd, als hij nu deed, dan
was hij denkelijk nog student! Na zijn promotie was hij een weinig
martelaar geweest van zijne artistieke neigingen en het had hem later
leed gedaan, dat hij niet beter schilderde en niet meer van muziek
wist. Zie je.... daar was hij nu overheen; hij schilderde niet meer,
hij zong niet meer, maar ook, Goddank! versufte hij niet meer van
neêrslachtigheid over zijn gemis aan scheppingskracht. Hij leefde nu
om te leven, om te genieten van zijn geld, dat hij lustig om zich heen
strooide, en hij gevoelde zich jong en vroolijk, jonger en vroolijker
dan hij zich ooit gevoeld had als student, of als quasi-artist; hij
gevoelde zich gezond en krachtig in zijn materialistisch epicurisme,
een jongen stier gelijk, die, brieschende van levenslust, dronken
van zon en zomer, door zijn wereld van lachend weiland rent.
Zoo verklaarde hij zich een weinig zijn late herschepping van een
"dikken doezel", zooals Betsy hem wel eens genoemd had, tot een
overmoedig brutalen geurmaker, die het er flink van nam, maar diep
dacht hij er niet over na; hij filozofeerde nu alleen een weinig,
uit gemis aan conversatie aan zijn ontbijttafel. Hij was nu gereed
en stak een sigaar op, toen hij tante Verstraeten met Marie langs het
raam zag gaan. Er werd gebeld. Daar hij wist dat Leentje de meid oud
werd en lang deed wachten, deed hijzelve open.
--Dag tante, dag Mies.
--Zoo, dag Paul. Mama zeker thuis? vroeg mevrouw Verstraeten.
--Om u de waarheid te zeggen, tante, ik heb mama nog niet gezien maar
ik denk het wel; ik ben wat laat opgestaan, weet u.
Zij ging hem voor, de trap op, naar de bel-étage, en zij vonden
mevrouw Van Raat eenzaam in haar donkere achterkamer. Een boek:
Tristesses et Sourires, van Gustave Droz, lag bij haar op tafel,
maar zij las niet en tuurde, de handen gevouwen in den schoot, den
tuin in. Zij stond even op en kuste mevrouw Verstraeten en Marie,
waarna ook Paul haar de wang kuste. Toen zij gezeten waren, vroeg
mevrouw Van Raat naar Lili en Georges.
--Ze maken het goed en hebben Eline gezien bij die Fransche familie
van Vere's vrouw. Ze amuzeeren zich uitstekend, sprak mevrouw
Verstraeten. Maar toch schreef Lili me, dat ze beiden al hun volharding
moesten verzamelen om het twee weken in Parijs uit te houden. Ze
verlangen zoo in hun huisje te zijn.
Paul haalde, met een spottenden trek om zijn knevel, onmerkbaar de
schouders op.
--Die goede kinderen! lachte mevrouw Van Raat. En is het haast klaar,
het huisje?
--Bijna, tante, sprak Marie. Toch ga ik er iederen dag naar toe;
ik vind er nog altijd iets te doen. En verbeeld u: Emilie, die den
tweeden sleutel heeft, verras ik er dan wel eens.
--Touchant! sprak Paul. Dat zal dan wel een roerende ontmoeting geven.
--Niets roerend en niets touchant, antwoordde Marie uit de
hoogte. Meestal zijn we heel vroolijk, terwijl we, zooals we het
noemen, ons poppenhuis arrangeeren. Dat is een genot, waarvan jij je
geen voorstelling kunt maken. Maar zeg eens, je zei zooeven, dat je
laat was opgestaan; hoe laat was dat?
--Zoo, ga je me controleeren?
--Kom, zeg eens hoe laat? Durf je het niet bekennen? Hij plaagde haar
terug, maar hij hoorde opnieuw Eline's naam en luisterde.
--O, zij vinden Eline heel vroolijk en lief; enfin, zooals wij haar ook
altijd gekend hebben, niet waar? vertelde mevrouw Verstraeten, sprekend
over Lili's brief. Ze hebben gedineerd bij die Fransche lui. En Eline
was geheel en al Parisienne geworden, vond Lili, niet waar Marie?
Marie lachte even. Zij stelde zich Eline voor en naast Eline verrees
Otto.
--Ja, Eline schreef me ook over Georges en Lili, sprak mevrouw
Van Raat.
--Wat, heeft u een brief van Eline, mama? riep Paul. U heeft me er
niets van verteld.
--Beste jongen, ik heb je sedert gisteren na het eten niet meer
gezien. Ja van morgen kreeg ik een brief, een heel lieven brief. Ze
is heel dankbaar, dat ik haar bij me in huis wil nemen. Arm kind,
ze schrijft me, dat ze zich zoo verlaten voelt onder al die vreemde
menschen, al zijn ze ook nog zoo aardig voor haar. Ze is blij, dat
haar zwerven nu een eind zal nemen.
--Ze komt dus bij ons wonen? vroeg Paul. Hoe jammer, dat ik nu juist
het huis uitga!
--U heeft altijd veel van Eline gehouden, tante! sprak Marie. Het is
een uitmuntend idée van u.
--Ja, kind, ik geloof ook, dat ik er goed meê doe, zuchtte mevrouw
Van Raat. Zoo een juffrouw van gezelschap, zoo een mensch, dat je
betaalt, zou me dadelijk gaan vervelen. Maar een meisje, als Eline,
dat attenties voor je heeft en dat je een beetje tot de familie rekent,
waarvan je houdt, dat is heel iets anders, niet waar? Ik ben blij,
dat jullie het goed vinden; ik heb er wel eens over getobd voor ik
me decideeren kon.
--Betsy sprak er verleden ook heel aardig over, zeide mevrouw
Verstraeten.
--Ja, ach, het geeft Betsy een houding, weet je. Bij Henk inwonen
zal Eline toch nooit meer willen doen, maar nu ze bij mij komt, heeft
het niet het air, alsof ze gebrouilleerd zou zijn met haar zuster.
--Zoo zijn alle partijen dus tevreden! riep Paul in zijn handen
wrijvend. Dat vind ik altijd maar gelukkig in de wereld.
Mevrouw Van Raat zag een weinig strak voor zich. Pauls luchtige
woorden vielen wat buiten den toon.
Er werd geklopt, de oude meid kwam binnen.
--Meneer, het rijtuig staat voor! sprak Leentje.
Paul stond op.
--Dank je, schoone Helena! Tante, wil u met me gaan toeren? Het weêr
is heerlijk.
Tante bedankte, zij had nog een paar visites te maken.
--Maar je mag mij naar de Atjehstraat brengen, als je wilt! sprak
Marie. Ik moet nog even in het huis zijn.
Hij verklaarde zich bereid zijne beminde nicht te brengen naar de
Noordpool, zoo ze dat verkoos en zij vertrokken beiden.
Mevrouw Van Raat schudde haar hoofd.
--Die jongen, die jongen! sprak zij zuchtend.
Maar mevrouw Verstraeten nam zijne partij.
--Ach, hij is toch niet kwaad, Dora. Een jongmensch, dat geld
You have read 1 text from Dutch literature.
Next - Eline Vere: Een Haagsche roman - 27
  • Parts
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 01
    Total number of words is 4467
    Total number of unique words is 1537
    41.3 of words are in the 2000 most common words
    54.8 of words are in the 5000 most common words
    63.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 02
    Total number of words is 4423
    Total number of unique words is 1679
    37.3 of words are in the 2000 most common words
    54.1 of words are in the 5000 most common words
    61.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 03
    Total number of words is 4663
    Total number of unique words is 1510
    43.6 of words are in the 2000 most common words
    58.6 of words are in the 5000 most common words
    66.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 04
    Total number of words is 4619
    Total number of unique words is 1542
    42.6 of words are in the 2000 most common words
    57.3 of words are in the 5000 most common words
    64.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 05
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1444
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.7 of words are in the 5000 most common words
    63.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 06
    Total number of words is 4577
    Total number of unique words is 1500
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.5 of words are in the 5000 most common words
    65.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 07
    Total number of words is 4580
    Total number of unique words is 1459
    44.2 of words are in the 2000 most common words
    59.1 of words are in the 5000 most common words
    66.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 08
    Total number of words is 4622
    Total number of unique words is 1490
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.0 of words are in the 5000 most common words
    69.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 09
    Total number of words is 4684
    Total number of unique words is 1356
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    63.4 of words are in the 5000 most common words
    70.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 10
    Total number of words is 4593
    Total number of unique words is 1482
    43.7 of words are in the 2000 most common words
    61.5 of words are in the 5000 most common words
    69.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 11
    Total number of words is 4594
    Total number of unique words is 1421
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    60.9 of words are in the 5000 most common words
    68.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 12
    Total number of words is 4634
    Total number of unique words is 1495
    42.9 of words are in the 2000 most common words
    57.9 of words are in the 5000 most common words
    66.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 13
    Total number of words is 4644
    Total number of unique words is 1401
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 14
    Total number of words is 4583
    Total number of unique words is 1453
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    60.8 of words are in the 5000 most common words
    67.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 15
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1431
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.2 of words are in the 5000 most common words
    68.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 16
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1457
    43.8 of words are in the 2000 most common words
    56.9 of words are in the 5000 most common words
    65.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 17
    Total number of words is 4723
    Total number of unique words is 1461
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    58.9 of words are in the 5000 most common words
    66.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 18
    Total number of words is 4681
    Total number of unique words is 1444
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    60.4 of words are in the 5000 most common words
    69.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 19
    Total number of words is 4781
    Total number of unique words is 1304
    47.4 of words are in the 2000 most common words
    63.3 of words are in the 5000 most common words
    71.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 20
    Total number of words is 4740
    Total number of unique words is 1320
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    61.9 of words are in the 5000 most common words
    69.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 21
    Total number of words is 4710
    Total number of unique words is 1187
    50.0 of words are in the 2000 most common words
    66.4 of words are in the 5000 most common words
    74.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 22
    Total number of words is 4806
    Total number of unique words is 1277
    50.4 of words are in the 2000 most common words
    66.1 of words are in the 5000 most common words
    73.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 23
    Total number of words is 4785
    Total number of unique words is 1358
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 24
    Total number of words is 4796
    Total number of unique words is 1357
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    63.6 of words are in the 5000 most common words
    72.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 25
    Total number of words is 4766
    Total number of unique words is 1370
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    62.4 of words are in the 5000 most common words
    69.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 26
    Total number of words is 4765
    Total number of unique words is 1371
    45.3 of words are in the 2000 most common words
    59.8 of words are in the 5000 most common words
    67.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 27
    Total number of words is 4786
    Total number of unique words is 1386
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.8 of words are in the 5000 most common words
    69.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 28
    Total number of words is 4700
    Total number of unique words is 1411
    47.0 of words are in the 2000 most common words
    61.3 of words are in the 5000 most common words
    69.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 29
    Total number of words is 4683
    Total number of unique words is 1493
    45.0 of words are in the 2000 most common words
    61.8 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 30
    Total number of words is 4687
    Total number of unique words is 1397
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    62.2 of words are in the 5000 most common words
    68.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 31
    Total number of words is 4803
    Total number of unique words is 1373
    46.2 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 32
    Total number of words is 4722
    Total number of unique words is 1327
    48.2 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 33
    Total number of words is 4750
    Total number of unique words is 1389
    45.7 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 34
    Total number of words is 4789
    Total number of unique words is 1319
    47.6 of words are in the 2000 most common words
    62.7 of words are in the 5000 most common words
    71.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 35
    Total number of words is 4947
    Total number of unique words is 1110
    52.0 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 36
    Total number of words is 4801
    Total number of unique words is 1253
    51.7 of words are in the 2000 most common words
    68.0 of words are in the 5000 most common words
    75.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 37
    Total number of words is 4701
    Total number of unique words is 1122
    54.0 of words are in the 2000 most common words
    68.4 of words are in the 5000 most common words
    75.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 38
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1409
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    61.6 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 39
    Total number of words is 4248
    Total number of unique words is 1310
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    63.9 of words are in the 5000 most common words
    71.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.