Eline Vere: Een Haagsche roman - 19

Total number of words is 4781
Total number of unique words is 1304
47.4 of words are in the 2000 most common words
63.3 of words are in the 5000 most common words
71.0 of words are in the 8000 most common words
Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
--Het is curieus, maar ik geloof toch wel, dat je gelijk zou kunnen
hebben; ik voel wel zoo iets, dat het waar kan zijn.
Zij had behagen in zulk een gesprek; meestal werd zij het met hem
eens. En telkens weêr gevoelde zij voor hem de sympathie, die zij
vroeger reeds gekoesterd had; telkens weêr deed hij haar aan heur
vader denken, in zijn gezegden, in zijn gebaren, in zijn blik. Zij
zag hem interessanter dan hij was, en haar, van natuur romanesk,
gemoed vond op één oogenblik in de kalmte harer liefde voor Otto niet
meer die voldoening. Als een bliksemschicht flitste deze gedachte
door haar brein, slechts gedurende een ondeelbaar oogenblik, en zij
schrikte er voor als voor een spook. Maar het spook verdween en zij
lachte weêr zacht.... Wat kon zij soms toch zonderlinge, nerveuze
fantazieën hebben!
--Dus je gelooft.... begon zij weder, nog een weinig verschrikt en
den draad kwijt.
Hij zag haar glimlachend aan.
--Wat? vroeg hij.
--Je gelooft, bijvoorbeeld, dat als ik met Otto trouw, dit
onvermijdelijk was voorbeschikt.
Hij vatte haar zacht bij de hand.
--Beste meid, waarom zou je je eigenlijk vermoeien in die
uitpluizingen. Je houdt van Erlevoort, je bent gelukkig, stel je daar
tevreden meê; het geluk is een kapel: als het om je heen fladdert,
moet je het niet zoeken te grijpen om het anatomisch te ontleden,
daar is het te broos en te etherisch toe, dan gaat het dood.
Zij zag hem verrast aan; hij kon vaak zijn gedachte in zoo een aardigen
vorm kleeden, en hij deed het zoo gewoon, zonder poëtische affectatie,
alsof hij iets heel eenvoudigs zeide. Het was iets, dat in hem was,
en hij wist het nauwelijks, dat hij het deed, onbewust van deze tint
van artisticiteit in zijn karakter. Maar toen zij hem zoo verrast
aanzag, ontstelde zij hevig. Hij was wit als een lijk geworden en
had zich uit zijn stoel opgericht, met starende, verwijde oogen en
twee violette doodstrekken om zijn neêrhangenden, kleinen mond....
--Mijn God, Vincent, wat heb je? riep zij eveneens oprijzend.
--Niets, ik ben wat benauwd .... toe, doe je raam open ... smeekte hij.
--Wil je niets hebben.... water? vroeg zij bevend.
--Neen, neen... lucht... smeekte hij weder.
Zij stortte op het venster toe, maar heur trillende handen vermochten
het niet te openen en zij belde...
--Mijn God, mijn God! riep zij.
Vincent was flauw neêrgevallen op den Perzischen divan, en hij gleed
langzaam van de kussens op den grond; alleen zijn hoofd bleef roerloos
tegen den matras aanliggen. Een zweet parelde dik op zijn voorhoofd
en een benauwde ademhaling rochelde op uit zijn borst.
--Mijn God! gilde Eline radeloos.
Zij snelde de deur uit en riep aan de trap:
--Betsy, Mina, Henk... Betsy! Vincent... Kom toch! Vincent! Hij sterft,
geloof ik...
En zij keerde weder terug en belde hevig...
Daar hoorde zij beneden stommelen en Betsy vloog de trappen op, gevolgd
door de drie meiden, door Gerard, den knecht, en Ben. Henk was uit.
--Vincent!... riep Eline haar tegen. Vincent! Hij sterft, geloof ik...
Betsy schrikte, maar zij bleef zeer kalm. Zij beval aanstonds Anna
de kindermeid, met Ben weg te gaan en stuurde Gerard naar een dokter
in de buurt; Reijer zou toch niet thuis zijn. Met Eline en Mina tilde
zij Vincent op den divan en Grete vroeg zij om azijn.
--Gauw, haast je! beval zij kort.
Vincent was roerloos blijven liggen met gesloten oogen en de vale,
violette trekken om den mond. Betsy knoopte zijn jas en vest los en
deed zijn boord en das af...
--Geef ook wat Eau de Cologne, Eline... toe help me dan toch: je weet
hoe onhandig ik altijd met zooiets ben!
Intusschen handelde zij toch en wreef zij Vincents slapen en polsen
met zakdoeken, doorweekt met azijn of Eau de Cologne...
Zij vroeg Eline, hoe het gekomen was, en Eline vertelde het: zij
hadden eenvoudig zitten praten, en toen was hij in eens opgestaan en
zóo neêrgevallen... ze was zoo geschrikt...
--Zou hij dood zijn? vroeg zij trillend.
--Wel neen.... het is alleen een flauwte; hij heeft het nog eens gehad,
toen je op de Horze was.
--Nog eens? vroeg Eline met open mond.
Betsy antwoordde niet, maar de deur werd zacht geopend en Otto
verscheen.
--Ik hoorde van Grete... Kan ik je helpen? vroeg hij zacht.
--Neen, neen, laat maar.... neem Eline maar meê, ze is zoo geschrikt.
--Toe, laat me je helpen! smeekte Eline.
--Ach neen, straks komt de dokter, hoop ik, en dan is alles in
orde. Ga maar!
Otto vroeg, of hij naar Reijer wilde loopen, maar Betsy weigerde en hij
voerde Eline weg. Hij kwam van zijn bureau, en zij hadden afgesproken
te gaan wandelen, maar hij bracht haar nu naar den salon en deed haar
zitten. Zij was zeer geschrikt en zij begon te weenen.
--Betsy vertelde, dat hij het meer heeft gehad.... maar ik heb nooit
zoo iets gezien... Ik dacht, dat hij dood zou gaan.... Tante Vere
had die zelfde trekken om den mond toen zij stierf....! hijgde zij
tusschen haar snikken uit.
Hij trok haar aan zijn borst en kuste haar voorhoofd.
--Kom, lieveling, bedaar nu.... ik geloof ook niet, dat het iets
is... Wat ril je....
--Ik ben er zoo zenuwachtig van geworden! Ik.... ik voel me niet
meer! O, Otto!
Hij klopte haar zacht op heur handje, dat hij hield omvat.
--Wees nu maar kalm.... kom.... kom....
--Zoo iets maakt me geheel van streek.... ik kan er niet tegen zoo
iets te zien....
Het was, of er iets als zelfverwijt in haar ziel sloop en zij dacht
na, of er een verband was tusschen haar laatste woorden tot Vincent
en zijn flauwte. Maar zij herinnerde zich hun gesprek niet meer en
zij liet zich moê tegen Otto's schouder neêrzinken.
--Wat een kind ben ik, hè? murmelde zij nog bevend. Maar heusch,
ik kan zoo iets niet zien...: Ik herinner me: vroeger heb ik eens
een hond zien overrijden, en ik huiver nog, als ik er aan denk....!
--Je bent wat overgevoelig, sprak hij.
--O ja, ik ben zoo.... ik ben zoo.... laat me, laat me zoo maar
liggen! lispelde zij en vlijde zich dichter tegen hem aan.
--Lieveling! fluisterde hij.
--Mijn Otto! Mijn man! antwoordde zij smachtend. O ja, ik ben zoo
overgevoelig! Wat zal je een last van me hebben.... Ik ben altijd
zoo.... Die arme Vincent, hè?
--Ja, hij is niet gezond, geloof ik....
Zij bedaarde in zijn kalmte, terwijl zij lang tegen hem liggen
bleef. Zij weende niet meer, maar heure oogen stonden vochtig en
droevig, want zij dacht na over de bliksemende gedachte van dat
ondeelbare tijdstip, dat spook, waarvoor zij geschrikt was, en zij
herriep het in haar geest om het goed onder de oogen te zien.... Het
mocht nooit meer terugkomen, nooit meer: het had haar zoo doen
ontstellen!

III.
Na het middagmaal, inderhaast gebruikt, toen de dokter uit de buurt
reeds vertrokken was, liet Betsy toch Dirk met den coupé naar dokter
Reijer rijden, en zoodra deze kwam, ging zij met hem naar Vincent,
dien men te bed had gelegd. Zij wist, door de eerste flauwte van
Vincent alles wat zij nu te doen had, en zij had hem volgens dokter
Reijers aanwijzing zeer laag met het hoofd laten liggen, door kussens
onder zijn rug te schuiven. Langzamerhand kwam Vincent bij en opende
hij even zijne oogen, maar hij sloot ze aanstonds en dwaalde slechts
even met de hand over het dek rond. Dokter Reijer temperde het licht
in de kamer en hij beval de grootste rust aan, zoowel in het vertrek
als in het geheele huis.
--Het is toch niet gevaarlijk, wel dokter? vroeg Betsy beneden in
den salon, waar Eline, Otto en Henk waren.
--Niet onmiddellijk, mevrouw! antwoordde Reijer, die haast had,
en zijn eleganten demi-saison dichtknoopte. Maar u begrijpt, zoo
tweemaal in betrekkelijk korten tijd... het prouveert niet voor meneer
Vere's gestel. Hij schijnt me zeer anemiek, zeer, zeer zwak.... Rust,
zooals ik u zeide, nietwaar.... Heeft u de familie Ferelijn reeds
gezien. Ze zien er uitstekend uit, allemaal, de kinderen ook.... Een
allerliefst vrouwtje.... Nu, adieu, ik mag zeker nog van uw equipage
profiteeren. Adieu; adieu; blijft u binnen, meneer Van Raat....
Anna, de kindermeid, ging bij Vincent waken. En het bleef zeer stil
in huis, terwijl Henk zijn dutje maakte en Betsy zelve, opdat er geen
rumoer door Mina's onhandigheid zou ontstaan, Ben naar bed bracht. Otto
en Eline waren alleen in het boudoir.
--Ben je nu weêr kalm? vroeg hij zacht, terwijl zij op een kussen
aan zijn voeten ging zitten en haar hoofd tegen zijn knieën leunde.
Zij haalde diep adem en knikte van ja. Zoo, bij hem, voelde zij zich
veilig en rustig, en dacht zij er niet aan zich rekenschap te geven
van hare gedachten, die een weinig warden in haar brein. Vincents
plotselinge ziekte; hun gesprek dat haar maar niet goed voor den
geest kwam: haar medelijden voor dien neef, die haar heur vader deed
herdenken.... Zij wilde nu niet aan dat alles denken, zij wilde nu
slechts gelukkig zijn, bij haar Otto....
--Bij jou ben ik altijd kalm, bij jou heb ik het altijd zoo goed.
--Maar je zegt me wel eens, dat je soms zonder reden nerveus bent,
en.... en melancholiek, geloof ik, ook, niet? Natuurlijk, nu ben
je getroffen, nu was er wel reden voor... Maar als je nu eens zoo
zenuwachtig wordt zonder reden, zal je dan ook bij me komen?
--Natuurlijk....
--Zal je dan bij me komen, en me alles vertellen, wat je maar vertellen
kunt, en vertrouwen in me stellen, omdat ik van je hoû en altijd zal
probeeren je weêr op te heffen uit die buien? Zal je dat? Beloof je
me dat?
--Ja, natuurlijk.... Vroeger had ik niemand dan Henk, bij wien
ik dan wel eens mijn troost zocht, maar ik geloof niet dat hij me
begreep, hoewel hij altijd heel vriendelijk was.... Maar nu heb ik
jou.... Zeg, Otto, geloof je ook niet, dat je maar eens in je leven
heusch van iemand houdt? Zie je, heusch houden, niet maar zoo eens
verliefd zijn, voor een oogenblik.... Dat heb je wel eens meer,
geloof ik.... Jij niet?
--Nu niet! antwoordde hij glimlachend.
--Dan ben je het ook met me eens.... Van mij hou je, op mij ben je nu
niet zoo een beetje verliefd, omdat ik er aardig uitzie.... In het
eerst begreep ik nooit waarom je van me hieldt, maar nu wel: het is
omdat, omdat.... ach ik weet het niet, ik kan het niet zeggen.... en
toch voel ik het zoo goed: ik ben nu alles voor je, niet? Maar toen
je mij van den winter dien waaier gaf, dien waaier van Bucchi.... hoe
hieldt je toen van me, zeg!
Hij liet haar zachtjes voortkeuvelen, aan zijne voeten en hij
antwoordde met een kus op heur haar. Zij wist het, dat zij het
hem kon beloven: vertrouwen, volslagen vertrouwen; hij zou haar
begrijpen en hij zou haar weêr gelukkig maken, ieder oogenblik, dat
zij het niet zoude zijn. Maar eindelijk, na het gekeuvel, was zij
moê, zoo moê van haar schrik, van al die emoties, en zij sprak niet
meer en neuriede slechts een weinig, tot zij in de avondschemering,
die tusschen de zware gordijnen viel, insliep, steeds met het hoofd
op zijn knie. Hij verroerde zich niet, maar bleef onbeweeglijk op
haar staren en voor het eerst sedert hij haar liefhad, rees iets als
een twijfel in hem op, of alles wel worden zou, zooals hij het zich
voorstelde. Een droeve weemoed straalde uit zijn blik die onafgewend
op haar rusten bleef en hij gevoelde nu, dat, hoe gelukkig men was,
het geluk altijd vermengd werd met een droppel alsem, al vloeide die
ook slechts uit eigen overpeinzingen en eigen vertwijfelingen er in.


Hoofdstuk XXI.

I.

Georges De Woude van Bergh studeerde druk voor zijn examen voor
vice-consul, en Emilie was, op een goeden dag, naar de Verstraetens
getogen en had een lang gesprek gehad met meneer en mevrouw, terwijl
Lili, zeer zenuwachtig en ongelukkig, door Marie en Frédérique
was getroost geworden. Emilie had zich schertsend verontschuldigd
over het weinig ceremoniëele van haar bezoek, maar, waarlijk, haar
oude vader was ziekelijk en ging nooit uit en zij nam hem alles uit
handen, tot zelfs een verzoek om acces voor zijn zoon. O, zij was
het nog volstrekt niet met Georges eens, dat men leven kon zonder
geld, en zij begreep zeer goed, dat meneer en mevrouw Verstraeten
ook nogal bezwaar in zoo een levensopvatting zagen, maar enfin, de
jongen had toch een toekomst, nietwaar, en de kinderen schenen nu
hunne zinnen zóo op die dwaasheid gezet te hebben, dat men er die
toch niet uit zou praten. Het kwam er nu maar hier op aan: hadden
meneer en mevrouw iets tegen zijn persoon, of wilden zij de kinderen
toestaan van elkander te houden en te wachten, tot zij samen de wereld
konden ingaan, zonder al te groote waarschijnlijkheid, dat zij van
honger zouden omkomen? Zouden meneer en mevrouw zich op een gegeven
oogenblik van Lili kunnen scheiden? En was het antwoord gunstig en
geen bepaald refus, hoe zouden zij dan de zaak willen opvatten? Een
bepaald engagement, of alleen een... enfin, een verbinding des harten
zonder meer? Het was zeker niet goed van de kinderen, dat ze zich
een weinig geafficheerd hadden, en dat de heele stad er van wist,
maar het waren twee onbezonnen schapen en ze zouden mettertijd wel
voorzichtiger worden. De vraag was nu maar.... en Emilie precizeerde
haar vragen nogmaals op haar vrijmoedige, levendige, joviale manier,
slechts inwendig een weinig ongerust over het antwoord, dat komen zou.
En mevrouw Verstraeten zuchtte en schudde bedenkelijk het hoofd, maar
meneer had tot Emilie's blijdschap niet al te veel onoverkomelijke
bezwaren. Maar bezwaren; hij had ze... Lili was nog zoo jong, nog
zoo een echt kind; was het niet beter, dat ze zich nog niet bond en
liever eens rond bleef kijken, of de ware Jacob niet ergens anders
school? Hij mocht De Woude heel gaarne: hij had ook wel gemerkt,
dat er een degelijk fond in den jongen zat, maar toch: waren zijne
optimistische, financiëele overwegingen niet al te veel gebazeerd op
zijne verliefdheid? Had hij niet inderdaad meer behoeften, dan hij nu,
wellicht in zelfverblinding en dweperij, voorgaf? Hij was toch gewend
aan zekere luxe, aan uitgaan. Emilie hoorde schijnbaar oplettend toe,
innerlijk ten volle overtuigd van al die bezwaren, die zijzelve eens
geopperd had, maar nu, nu had zij zich tot de dwaasheid van dit bezoek
laten verleiden, en nu wilde zij ook haar jongen niet afvallen; nu
wilde zij het laten voorkomen, of al die bezwaren alleen bij den heer
Verstraeten bestonden en bij niemand anders, en nu zou zij trachten ze
te weêrleggen. Zoo ging het: als men eens iets dols deed, verviel men
van de eene dwaasheid in de andere, en zij zou nu moeten redeneeren
tegen haar eigen gevoelen in. Het was een moeilijke taak, al kon zij
nog zoo goed praten, en het was misschien tot het ongeluk van haar
Georges, dat zij zoo pleitte, maar ach, de jongen was zoo verliefd,
en misschien had hij het toch wel aan het rechte eind! Zij was ook niet
een orakel, en er waren wel meer huishoudentjes, die het krap hadden,
kleine ambtenaartjes, eerste luitenants... Neen, neen, au fond vond
ze zich toch bespottelijk, maar er was niets, niets meer aan te doen!
En terwijl ze pleitte voor Georges, was zij innerlijk woedend, dat
hij haar zóo ver gebracht had. Kon zij dien jongen dan niets weigeren,
en moest zijzelven medewerken tot zijn verderf?
Maar zij hield woord, zij viel hem niet af, en zij pleitte zoo goed,
dat mevrouw Lili ging halen, die zeer weende en Emilie herhaaldelijk
kuste. Van een engagement zou echter nog geen sprake zijn; mevrouw
hield niets van zoo'n armelui's-engagement, dat wel jaren duren
kon, en Emilie praatte Lili voor, dat de verbintenis des harten,
gesanctioneerd door haar ouders, reeds heel veel beteekende in
de gegeven omstandigheden. Het was toch ook beter zóo, nietwaar;
bevielen zij elkander niet bij nadere kennismaking, dan werd er nog
niets verbroken dan een platonische band, en bevielen zij elkander
meer en meer, welnu, dan des te beter. Kom, zij moest het maar niet al
te donker inzien, er was werkelijk nogal een beduidende overwinning
behaald op die ompantserde ouderharten en... wat wilden ze dan toch
eigenlijk meer? Zoo maar ineens trouwen zeker, hè... morgen receptie,
over een paar dagen naar stadhuis en kerk en dan op een zolderkamertje
onder de hanebalken! Zeker, dat zou charmant zijn!
Lili lachte door haar tranen heen en zij kuste hare ouders; zij zou
alles goed vinden, zooals papa en mama het wenschten.

II.
Dien middag werd Georges ten eten gevraagd, en men had daarna een
heerlijke Septemberavond in den tuin. Het was laat, toen Georges
wegging; laat, toen Marie en Lili samen heure slaapkamer opzochten
en zich ontkleedden.... Marie luisterde vriendelijk en geduldig naar
Lili's gesnap over honderden plannen voor de toekomst: zij zou het
heerlijk vinden te reizen en Georges' betrekking bracht natuurlijk
meê, dat zij dit later veel zouden doen; dit zou zij zich niet uit het
hoofd laten praten, al beweerde hij ook, dat zij zich niet al te veel
illuzies maken moest. Behagelijk strekte zij zich tusschen de koele
lakens uit, glimlachend tegen de rozige vizioenen harer fantazie,
de armen boven heur hoofd gebogen, dat in het verwarde lichtblond
heurer haren lag.
Ook Marie vlijde zich ter ruste, en het was een oogenblik stil in
het donkere vertrek, toen er zachtjes aan de deur geklopt werd,
die dadelijk openging.... De meisjes schrikten even....
--Cht! Stil! Het is niets... Ik ben het! fluisterde een onderdrukte
stem en zij zagen een kleine, gebogen gestalte, in nachtjak en
nachtmuts, met een kandelaar binnentreden... Cht! Het is niets! Ik
wou alleen maar eens even komen babbelen...
Het was oude Dien, het familiestuk der Verstraetens, de goedige meid,
die altijd zoo handig hielp met comediespelen en tableaux-vivants. Zij
kwam op haar kousen aan, terwijl het licht van den blaker op haar
verschrompeld gelaat onder de witte muts een gelen gloed wierp.
--Maar Dien! Je laat me schrikken! Je lijkt wel een schim! riep Marie.
--Cht! Stil! Iedereen is al naar bed, maar ik dacht, dat je toch nog
wel niet zou slapen... Ik kom eens even babbelen.... mag ik?
--Zeker Dien! Je mag, hoor! sprak Lili opgewekt. Wat heb je te
vertellen...?
Dien zette zich op den rand van Lili's bed.
--Je begrijpt, oude Dien is niet zoo oud, of ze merkt wel wat, als
er iets aan de hand is... En zie, als ze dat zoo merkt, dan kan ze
dat niet voor zich houden, dan moet het er uit. Jou kleine ondeugd!
Zij dreigde Lili met den wijsvinger.
--Wat Dien? vroeg Lili.
--Kom, liefje, hou je nou maar niet zoo onnoozel! Denk je, dat ik niet
weet waarom je vanmiddag gedaan hebt, of je huilde en waarom freule
Emilie zoo lang in de serre heeft gezeten... Zie je, toen dacht ik
al zoo iets! vervolgde zij met een knipoogje van haar ingevallen oog;
en ik prakkezeerde bij mijn eigen, en jawel... om halfzes, daar komt
hij aanzetten en hij bleef lekkertjes eten, hoor!
--Ach wat, Dien. Wat kakel je toch? verweerde Lili zich.
--Neen, neen, Dien kakelt niet. Dien weet heel goed, wat ze weet... Nou
hoor, je weet ook wel wat je doet.
--Wat dan?
--Wel kind, je hebt groot gelijk. Het is wat een bestendige jongen. Zoo
een lief zacht gezichtje, met zoo een blond snorretje. Het is net
een mannetje voor je! Jij bent ook nog al fijntjes; ze zijn net een
spannetje, nietwaar, juffrouw Marie?
--Geknipt voor elkaâr! gaapte Marie van uit haar lakens.
--Dus hij bevalt je? vroeg Lili.
--Keurig! antwoordde Dien. En hij is altijd zoo vriendelijk tegen
mij en tegen Bet; hij kan het altijd zoo aardig zeggen, als ik hem
opendoe: "Zoo, dag Dien, hoe maak je het?" Altijd zoo een woordje
er bij, begrijp je. Zoo niets trotsch. En dan vergeet hij nooit zijn
voetjes af te vegen.
Lili schaterde het uit.
--Jij bent toch niet boos, dat ik dat zeg? vroeg Dien.
--Wel neen, Dien, ik ben heel blij, dat hij in je gratie is.
--Slapen doe je toch niet in het eerste uur, wel? Zie je, overdag
heb ik het altijd te druk om me goed lucht te geven: dit is nu net
een uurtje om vertrouwelijk te zijn. En Dien mag je toch wel eens
een raad geven, hè? Zie je, ik ben ook getrouwd geweest, en het
is niet alles kind, het is niet alles. Ja, in het begin denk je,
dat het heel aardig is huisje te spelen, maar later dan komen de
kleintjes, en dan komen de zorgen. Ik heb er drie gehad; kinderen,
zie je, en het is wat een moeite ze groot te brengen. En je weet,
ik heb niet veel pleizier van ze beleefd. Een is er gestorven, een
jongen, toen hij veertien jaren was, en mijn andere heeft niet al
te best opgepast, ja gerust, dat heeft hij; hij is toen als zooveel
als koloniaal gegaan. Alleen mijn meisje, daar heb ik pleizier van:
je weet ze is in Rotterdam, getrouwd met een kleêrmaker?
--Ja, Dien...
--En zeg eens, wanneer denk jij nou te trouwen met je mannetje?
--Ach, Dien, waarlijk ik weet het nog niet... we trouwen nog in lang
niet, en je moet er niet over kakelen, hoor!
--Neen, maar daar zal ik wel voor oppassen. Trouwens je begrijpt,
Bet merkt ook wel wat... Zou er een jaartje overheen moeten?
--O, minstens, maar kom Dien, ga nu naar bed.
--Ja liefje, maar zie je, als er kindertjes komen, van die kleine
blondjes,--jullie zijn allebei zoo blondjes--dan ga ik van je ma weg
en dan kom ik bij jou, vindt je dat goed?
--Als kindermeid? Dank je, daar zal je dan veel te oud toe zijn!
--Nou hoor! Ik zou ze nog goed ploeteren en wasschen...
--Dien, ik vind, dat je onvoegzame dingen zegt! riep Marie, Foei!
--Nou, wat is daar nu voor onvoegzaams aan? Maar kom, ik ga, het is
al halfeen, warempel... En hoor, juffrouw Marie, nou moet jij ook
aan de beurt komen... die kleine meid is jou nou al voor, nou niet
blijven zitten, hoor! Zal je er voor zorgen?
--Zeker Dien! Ik zal mijn best doen! sprak Marie.
--Droom er dan maar lekkertjes van... en jij ook liefje, droom maar
van hem. En zeg hem, dat Dien hem een lieven jongen vindt, met zijn
klein snorretje... Zal je het doen? Zal je het doen, ondeugd...?
Zij pakte Lili, die weêr schaterde, schertsend bij den schouder.
--Ja, ja, Dien, ik zal het doen. Maar je hoeft me niet zoo te schudden,
ai!... Nacht Dien!
--Nou, nacht dan, schatjes!... Cht, kind, lach toch zoo niet... De
oude lui zullen wakker worden... Cht! Cht! Ik ga... stil!
Dien ging, geelachtig wit in den gloed van den blaker met een laatst
knipoogje, vol geheimzinnige vroolijkheid, onhoorbaar sluipend op
haar kousen...
--Die gekke Dien! lispelde Lili, nog lachend en half reeds in slaap.
De kamer was weder donker geworden en stil, zeer stil, en Marie lag
recht met het hoofd op haar kussen, de oogen open omhoog naar de
zwarte zoldering gericht...


Hoofdstuk XXII.

I.
Vincent bleef zeer zwak en dokter Reijer had hem uitdrukkelijk
verklaard, dat hij in de eerste weken niet mocht uitgaan, daar de
minste aanleiding hem weder flauw zou kunnen doen vallen. Vincent
schikte zich zeer lijdzaam in dit voorschrift en Reijer prees hem
en beweerde, dat als meneer Vere niet in den laatsten tijd zoo
verstandig geworden was, hij reeds lang niet meer tot de levenden
zou behoord hebben. Hij prees Vincent, dat deze zich steeds
menageerde, weinig dronk, niet rookte en ten laatste rust vond,
want Vincent had hem gesproken over zijn, anders onverzadelijken,
lust naar verandering, die hem als een passie overmeesterde; terwijl
hij nu in een goede verzorging zich, als in een aangename warmte,
behagelijk koesterde. Alleen over zijn gebrek aan eetlust schudde
Reijer bedenkelijk het hoofd.
Zijn dagen bracht Vincent in Eline's boudoir door, daar Betsy
hem geen aparte zitkamer kon geven. Hij lag er op den Perzischen
divan en had zich uit zekere behaagzucht in een wijden Turkschen
chambercloak gehuld, een herinnering uit zijn dagen van weelde te
Smyrna. Vaalbleek, met zijn uitgebluschte oogen, als van dof blauw
porcelein, met zijn kortgeknipt, lichtbruin haar, lag hij daar onder
Eline's aralia, in zijn bloedelooze vingeren een boek, dat hij niet
las. Het was hem, of er geen denkbeelden in zijn brein waren en of hij
hersenloos was weggezonken in een matte rust, in een vermoeidheid,
als van een zware lichamelijke inspanning. Hij had alleen kleine,
kinderachtige gedachtetjes, die als broze bellen in zijn geest
opwelden en aanstonds uitspatteden; hij had kleine genietingen en
koesterde zich in Reijers lof, die hem streelde, terwijl hij zeer
leed, wanneer hij, zonder honger, op Eline moest wachten, die hem
twee minuten over den tijd zijn ontbijt bracht. En verder niets; hij
lag slechts en tuurde Eline's kamer rond, en hij telde al de platen,
de palmen, al de kleine voorwerpen van luxe, die er verspreid waren.
Des ochtends zette Eline zich bij hem en las hem voor, of zong met
halve stem bij haar piano, nu een fraze, dan een roulade, en Vincent
luisterde droomend toe, verloren in een vreemd vizioen vol zonderlinge
geuren en vale tinten, die zich met krullende arabesken dooreen
woelden als een caleidoscoop van coloriet en parfum. Hij sprak niet
en ook Eline sprak weinig, doordrongen van een romantische vreugde,
een vreugde, die zij ook aan tante Vere's bed gevoeld had: die van
zich te kunnen wijden aan een zieke. Vincent werd er haar al meer en
meer interessant om en in zijn Turksch gewaad met zijn Turksche muilen
werd hij haar zeer dierbaar, om de zorgen, waarmeê zij hem overstelpte.
Des middags bleef zij thuis tot na vieren, tot Otto haar voor hun
wandeling halen kwam, en wanneer hij haar zacht verweet, dat zij niet
genoeg aan haar eigen gezondheid dacht, en zich te veel door Vincents
ziekte liet opwinden, zag zij hem dwepend en bijna weenend aan en
vroeg zij, of hij dan niet diep medelijden met Vincent gevoelde, die
zoo verlaten op de wereld was, zoo ongelukkig en zoo zwak. De drukke
beraadslagingen over haar uitzet met Betsy waren door deze zorgen
een weinig verminderd, en eens zelfs zeide zij met starende oogen
tot haar zuster, dat zij het toch vreeslijk zou vinden in November te
trouwen, wanneer Vincent bijna stervende was. Betsy echter haalde haar
schouders op en toonde haar catalogussen voor linnengoed en stalen
van damast en kant, maar Eline kon hier nu onmogelijk haar gewone
belangstelling voor toonen en zij ging naar Vincent, wiens blik,
naar zij meende, haar verwijtend aanzag. Zij had zich ten laatste
hun gesprek, gewisseld vóor hij flauw gevallen was, herinnerd,
en er was een plotselinge stortvloed van emoties door heure ziel
gegolfd. Zij verbeeldde zich, dat hij alleen in onmacht was gezonken,
omdat zij gevraagd had, of het onvoorwaardelijk was voorbeschikt,
dat zij met Otto zou trouwen; zij verbeeldde zich, dat hij zoo ziek
was, omdat hij wellicht een geheimen hartstocht voor haar koesterde,
dien hij tot nu toe angstvallig verborgen had. Hij was immers nog
nooit zoo lang in Den Haag gebleven als dezen keer; hij bevond er
zich nu bijna een jaar, terwijl hij er anders nooit dan enkele weken
vertoefd had. Arme Vincent.... haar zorgen troostten hem nu.... alleen,
zoude hij er niet te veel voedsel voor dien hartstocht uit putten,
dien hartstocht, die toch hopeloos moest blijven, daar zij van niemand
anders dan van heur Otto houden kon?
Zij had gaarne aan iemand die gedachten bekend, maar het was zoo
moeilijk, aan wien...? Aan Otto, dat vond zij niet kiesch; aan Betsy,
die zoude haar zeker vragen, dat wist ze vooruit, waarom ze zich toch
altijd hersenschimmen in het hoofd moest zetten. Aan mevrouw Van Raat?
Ja, die zou haar raad geven, zij zou naar mevrouw Van Raat gaan,
op een ochtend, alleen, zonder Otto.... Maar toen zij bij de oude
vrouw kwam, vond zij hare vermoedens over Vincent zoo moeilijk in
woorden te brengen, dat zij niet tot de biecht besluiten kon en wegging
zonder zich geuit te hebben... En zij troostte zich met de weemoedige
gedachte, dat Vincent wellicht sterven zoude, vóor zij getrouwd waren,
en dat hare zorgen hem dan zijne laatste dagen nog hadden verzoet....
De dagen gingen voorbij, terwijl het vermoeden, dat Vincent dien
stillen hartstocht koesterde, haar meer en meer zekerheid werd en
You have read 1 text from Dutch literature.
Next - Eline Vere: Een Haagsche roman - 20
  • Parts
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 01
    Total number of words is 4467
    Total number of unique words is 1537
    41.3 of words are in the 2000 most common words
    54.8 of words are in the 5000 most common words
    63.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 02
    Total number of words is 4423
    Total number of unique words is 1679
    37.3 of words are in the 2000 most common words
    54.1 of words are in the 5000 most common words
    61.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 03
    Total number of words is 4663
    Total number of unique words is 1510
    43.6 of words are in the 2000 most common words
    58.6 of words are in the 5000 most common words
    66.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 04
    Total number of words is 4619
    Total number of unique words is 1542
    42.6 of words are in the 2000 most common words
    57.3 of words are in the 5000 most common words
    64.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 05
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1444
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.7 of words are in the 5000 most common words
    63.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 06
    Total number of words is 4577
    Total number of unique words is 1500
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.5 of words are in the 5000 most common words
    65.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 07
    Total number of words is 4580
    Total number of unique words is 1459
    44.2 of words are in the 2000 most common words
    59.1 of words are in the 5000 most common words
    66.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 08
    Total number of words is 4622
    Total number of unique words is 1490
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.0 of words are in the 5000 most common words
    69.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 09
    Total number of words is 4684
    Total number of unique words is 1356
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    63.4 of words are in the 5000 most common words
    70.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 10
    Total number of words is 4593
    Total number of unique words is 1482
    43.7 of words are in the 2000 most common words
    61.5 of words are in the 5000 most common words
    69.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 11
    Total number of words is 4594
    Total number of unique words is 1421
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    60.9 of words are in the 5000 most common words
    68.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 12
    Total number of words is 4634
    Total number of unique words is 1495
    42.9 of words are in the 2000 most common words
    57.9 of words are in the 5000 most common words
    66.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 13
    Total number of words is 4644
    Total number of unique words is 1401
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 14
    Total number of words is 4583
    Total number of unique words is 1453
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    60.8 of words are in the 5000 most common words
    67.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 15
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1431
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.2 of words are in the 5000 most common words
    68.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 16
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1457
    43.8 of words are in the 2000 most common words
    56.9 of words are in the 5000 most common words
    65.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 17
    Total number of words is 4723
    Total number of unique words is 1461
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    58.9 of words are in the 5000 most common words
    66.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 18
    Total number of words is 4681
    Total number of unique words is 1444
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    60.4 of words are in the 5000 most common words
    69.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 19
    Total number of words is 4781
    Total number of unique words is 1304
    47.4 of words are in the 2000 most common words
    63.3 of words are in the 5000 most common words
    71.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 20
    Total number of words is 4740
    Total number of unique words is 1320
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    61.9 of words are in the 5000 most common words
    69.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 21
    Total number of words is 4710
    Total number of unique words is 1187
    50.0 of words are in the 2000 most common words
    66.4 of words are in the 5000 most common words
    74.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 22
    Total number of words is 4806
    Total number of unique words is 1277
    50.4 of words are in the 2000 most common words
    66.1 of words are in the 5000 most common words
    73.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 23
    Total number of words is 4785
    Total number of unique words is 1358
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 24
    Total number of words is 4796
    Total number of unique words is 1357
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    63.6 of words are in the 5000 most common words
    72.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 25
    Total number of words is 4766
    Total number of unique words is 1370
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    62.4 of words are in the 5000 most common words
    69.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 26
    Total number of words is 4765
    Total number of unique words is 1371
    45.3 of words are in the 2000 most common words
    59.8 of words are in the 5000 most common words
    67.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 27
    Total number of words is 4786
    Total number of unique words is 1386
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.8 of words are in the 5000 most common words
    69.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 28
    Total number of words is 4700
    Total number of unique words is 1411
    47.0 of words are in the 2000 most common words
    61.3 of words are in the 5000 most common words
    69.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 29
    Total number of words is 4683
    Total number of unique words is 1493
    45.0 of words are in the 2000 most common words
    61.8 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 30
    Total number of words is 4687
    Total number of unique words is 1397
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    62.2 of words are in the 5000 most common words
    68.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 31
    Total number of words is 4803
    Total number of unique words is 1373
    46.2 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 32
    Total number of words is 4722
    Total number of unique words is 1327
    48.2 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 33
    Total number of words is 4750
    Total number of unique words is 1389
    45.7 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 34
    Total number of words is 4789
    Total number of unique words is 1319
    47.6 of words are in the 2000 most common words
    62.7 of words are in the 5000 most common words
    71.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 35
    Total number of words is 4947
    Total number of unique words is 1110
    52.0 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 36
    Total number of words is 4801
    Total number of unique words is 1253
    51.7 of words are in the 2000 most common words
    68.0 of words are in the 5000 most common words
    75.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 37
    Total number of words is 4701
    Total number of unique words is 1122
    54.0 of words are in the 2000 most common words
    68.4 of words are in the 5000 most common words
    75.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 38
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1409
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    61.6 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 39
    Total number of words is 4248
    Total number of unique words is 1310
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    63.9 of words are in the 5000 most common words
    71.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.