Eline Vere: Een Haagsche roman - 07

Total number of words is 4580
Total number of unique words is 1459
44.2 of words are in the 2000 most common words
59.1 of words are in the 5000 most common words
66.9 of words are in the 8000 most common words
Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
--Maar wat wil je dan? Je kan toch niet met een tooverslag genezen
van iets, waar je al twee jaren aan souffreert. Ik vind, je bent niet
verantwoord, als je niet meer voor je gezondheid doet, dan je in die
drie maanden, die wij hier zijn, gedaan hebt. Je bent er toch voor
in Europa gekomen, niet waar?
--Zeer zeker, maar ik moet eerst iemand vinden, die meer vertrouwen
inboezemt dan Reijer. Reijer is een dokter à la mode, jou door de Van
Raats aangeraden, heel beleefd en heel aardig, maar mij te oppervlakkig
en te vluchtig. Hij is weg voor je hem gezien hebt.
--Maar je spreekt ook niet open met hem. Ik vraag hem uit over Dora en
dwing hem als vanzelf langer te blijven, en waarlijk, nu hij ons reeds
beter kent, schijnt hij ook meer belang in ons te stellen. En men zegt
algemeen, dat hij knap is, niet alleen de Van Raats dwepen met hem....
--Ja, ik zal wel eens zien, ik heb allen tijd, we zijn hier immers
nauwlijks. Je bent soms net een druppel water op een steen, tèk, tèk,
tèk.... Je zit altijd door te draven over die doktershistorie! riep
hij, ontevreden over zichzelven en ongeduldig uit, en hij sloeg zijne
schrijfportefeuille open, als om haar te beduiden, dat hij geen tijd
meer had.
Zij ging zonder een zucht en sloot de deur zacht achter zich toe. Boven
vond zij in de kinderkamer hunne eenige meid, een jonge deern van
zestien jaar, met een vuil schort en ponyhaar, bezig de bedden
op te maken, terwijl Dora met de beide jongens, Wim en Fritsje,
in het andere vertrek aan het spelen was met eene groote bouwdoos,
een geschenk van grootpa, den heer Van Tholen.
--Ik zal de deur dicht doen, dan kan je de kamer luchten, Mietje,
sprak Jeanne en zij schoof de porte-brisée toe, en zette zich,
glimlachend tot de kinderen, neêr bij het raam aan eene tafel,
bezaaid met eenig linnengoed, dat zij moest nazien, kousjes,
schortjes, rokjes, hier zoo kort geleden aangeschaft, en reeds te
verstellen... O, wat waren hare kinderen slijtsch!... Ze zuchtte en
hare kleine, magere hand woelde een weinig in het goed, terwijl hare
oogen zich met tranen vulden. Waarom was ze niet sterker van gestel,
wat zou ze dan flink haar huishoudentje geregeld hebben! Het was haar
soms zoo moeilijk zich te verheffen boven de moedeloosheid, waarin
zij zich voelde wegzinken als in een afgrond, uit de lusteloosheid,
die haar als met fluweelen armen omving, en toch ... er moest zooveel
gedaan worden; ze mocht niet toegeven aan ijdele mijmerij, niet hare
oude, verspreide herinneringen bij elkander rakelen, als uitgebrande
sintels, en zich in een verlangen naar vroegere illuzies vergeten;
de werkelijkheid doemde voor haar op met een groote scheur in Dora's
nieuw wollen rokje en de vuile wasch, die geteld moest worden.
En toch nu, terwijl hare hand steeds woelde tusschen de kleine kousjes
en de kleine hemdjes, nu liet ze zich meer en meer neêrzijgen in het
weeke dons harer vermoeidheid; ze richtte zich niet met geestkracht op,
om aan het werk te gaan en ze hoorde niet het gekibbel der kinderen,
toen Dora en Fritsje beiden zeurend vochten om eenige blokjes. Zij had
zoo gaarne veel zonneglans en harmonie in hare kleine woning willen
brengen, maar zij was geene fee, en ze voelde zich zoo zwak en reeds
niet bestand tegen de kleine lasten van het leven, en ze dorst niet
te hopen op een rooskleuriger toekomst, daar de gedachte er aan haar,
uit een aangeboren vrees, steeds huiveren deed, en haar een vaag,
onduidelijk schrikbeeld voor den geest bracht, van iets sombers en
rampzaligs, dat zij niet in woorden had kunnen schetsen.
Haar hoofd viel neêr op haar andere hand en een traan drupte nu en dan
op het linnengoed. O, wat had ze zoet kunnen sluimeren, gestreeld door
eene liefkoozing, van iemand, die haar beminde en in wiens teederheid
zij zich kalm en kommerloos en veilig zou gevoeld hebben! En ze dacht
aan haar Frans, en hoe hij haar gevraagd had in hun tuin onder de
bloeiende seringen, en zij dreef hem en ze was een druppel water op
een steen, tèk, tèk, tèk....
O, ze wist het, ze maakte hem niet gelukkig; ze was hem een groote
teleurstelling geworden, maar zij kon het niet hebben, dat hij meer
in haar had willen zien en vinden, dan zij was: een dom, eenvoudig,
zwak vrouwtje, met een groote behoefte aan veel, veel liefde, en veel
zachtheid en innigheid, en met iets als een tikje sentimenteele poëzie
in haar kleine ziel....
En zij richtte zich zuchtend op en vermaande de kinderen niet zoo een
leven te maken: papa zat beneden en papa had hoofdpijn... Toen zocht
zij op tafel naar heure werkmand, maar zij had hem in de huiskamer
gelaten en zij vermaande Dora, als eene groote meid, even op de
broêrtjes te passen. Zij sprak meestal tot het meisje met iets in haar
stem, alsof zij tot eene volwassen dochter sprak, en Dora hielp haar
dikwijls, gestreeld, dat moes haar al zoo bruikbaar vond. Zich aldus
heffende uit hare weeke traagheid, ging Jeanne naar beneden, naar haar
huis- en eetkamer, en ze zocht naar de mand, toen Frans binnenkwam.
Hij had haar de trap opnieuw hooren afkomen, en hij had behoefte
haar even te zien, in een gevoel van wroeging en ontevredenheid over
zichzelven. Hij naderde haar, terwijl zij terzijde van den schoorsteen
zocht, op de punt zijner pantoffels. Hij vatte haar zacht bij heure
armen.
Zij schrikte even en toen zij opzag, bespeurde ze in zijn oogen die
zachtheid, waar ze zoo naar verlangen kon, en hij vroeg haar met een
vragend glimlachje, waarin bijna iets als vrees school:
--Ben je boos, zeg?
Hare oogen vulden zich plotseling vol vocht en ze vleide heur hoofd
neêr op zijn schouder en legde haren arm om zijn hals en knikte
van neen.
--Heusch niet?
Nog eens knikte zij van neen, lachende onder haar neêrdruppelende
tranen, en zij sloot de weenende oogen en voelde zijn ruigen snor
op hare lippen, toen hij haar zoende. Wat had hij toch gauw berouw,
wanneer hij onvriendelijk was geweest en wat deed het haar goed zoo
te kunnen vergeven.
--Kom, huil dan niet, zoo erg is het niet geweest....
Zij loosde een zucht van verademing en klemde zich vaster aan zijn
hals.
Als je maar een beetje vriendelijk tegen me bent, o, dan voel ik me
zoo.... zoo sterk, dan voel ik me tot alles in staat.
--Lief wijfje!....
Nog eens zoende hij haar en, onder de warme teederheid zijner lippen,
vergat zij de ijskoude der ongestookte kamer, die haar rillen deed
in zijne armen.


Hoofdstuk VIII.

I.
Het was den 5den December en er heerschte van den vroegen morgen af
een geheimzinnige drukte, een glimlachend gefluister, een angstig
weggemoffel voor onbescheiden binnentredenden, in het huis der Van
Erlevoorts.
Des avonds even over zevenen kwamen de Verstraetens; de twee neefjes
Jan en Karel, die in de tableaux hadden meêgedaan, vergezelden hen;
vervolgens kwamen de Van Raats en Eline; daarna de oude mevrouw Van
Raat en Paul; Henk echter en Jan Verstraeten traden niet den salon
binnen, maar verstopten zich aanstonds geheimzinnig in een kabinetje,
waar Marie en Lili reeds een pak kostumes hadden gebracht.
In den grooten salon ontving mevrouw Van Erlevoort, stralend van
vreugde, heure gasten, die door de Van Rijsseltjes en Hector met
oorverdoovend gejuich werden welkom geheeten, wat door Mathilde en
dikke juffrouw Frantzen nauwelijks kon worden getemperd.
--En waarom heb je Ben nu niet meêgebracht? vroeg mevrouw Van Erlevoort
verontwaardigd aan Betsy.
--Heusch, mevrouw, Ben is nog te klein, u moet bedenken, hij is pas
drie jaar en het wordt te laat.
--Hij had wel even met onze Martha naar huis kunnen rijden, als de
kinderen naar bed zouden gaan. Ik had juist iets aardigs voor hem,
sprak mevrouw teleurgesteld....
In den anderen salon, waar de jonge meisjes met Otto, Paul en Etienne
praatten en lachten, ontstond een beweging en de Van Rijsseltjes
keken zenuwachtig en nieuwsgierig op. Martha, de linnenmeid, was
binnengekomen en had glimlachend iets aan Frédérique medegedeeld.
--Menschen, kinderen! riep Frédérique met een waardig gelaat;
stilte! St. Nicolaas is gearriveerd en vraagt, of hij zijn entrée
mag maken. Vindt u het goed, mama?
Men hield zich zoo ernstig mogelijk en zag steelsgewijze naar de
Van Rijsseltjes.
St. Nicolaas kwam intusschen reeds aangestapt in een witten tabbaard
en een langen, rooden mantel, met goud galon omzoomd; hij droeg lange,
grijze haren, een langen, witten baard en een gouden mijter op het
hoofd. Statig deed hij zijn entrée-de-salon, steunende op zijn staf
en achter hem ging zijn zwarte page, gekleed in een fantazie-kostuum,
dat zij, die de tableaux onlangs bij de Verstraetens gezien hadden,
wellicht herkend zouden hebben. De drie meiden en Willem, de knecht,
volgden hen als een achterhoede en bleven vroolijk toekijken in den
kleinen salon.
De groote menschen bogen allen met een zelfbewust glimlachje voor
den Spaanschen bisschop.
St. Nicolaas mompelde een groet en begaf zich, bijna struikelend over
zijn te langen tabbaard, naar de canapé, waar de oude mevrouw Van Raat
en mevrouw Verstraeten zaten, omringd door mevrouw Van Erlevoort,
den heer Verstraeten, Mathilde, Betsy en Otto. Men stond voor het
gemak niet op en mevrouw Van Erlevoort verwelkomde den hoogen gast
met een familiaire vriendelijkheid.
Waarom blijft oma zitten? fluisterde Ernestine verwonderd, en zij
hief haar fijn verstandig gezichtje naar Marie omhoog. Dat doet ze
toch nooit als er zoo een oude, vreemde meneer komt....
--Mais, écoute donc, comme elle est fine! fluisterde Marie tot Eline,
die naast haar stond.
Eline echter hoorde niet; zij stond te lachen met Paul en Etienne
om St. Nicolaas wiens tabbaard bepaald afzakte en reeds een halve el
over zijn voeten golfde, terwijl een blonde reep tusschen zijn grijze
lokken en zijn mijter zichtbaar was.

II.
Daar verhief St. Nicolaas zijn volle, zware stem en wenkte hij,
terwijl hij met een flinken ruk zijn tabbaard in zijn gordel optrok,
de Van Rijsseltjes tot zich. Zij vertrouwden de zaak nog niet goed,
maar toen St. Nicolaas een der zakken uit de handen van zijn knechtje
nam en zij nu beiden ze openden en begonnen te strooien, toen straalden
de Van Rijsseltjes van blijdschap, vergaten hunnen angst, en wierpen
zich tegelijk, over Hector rollend, op den grond neder om te grijpen,
wat maar te grijpen viel, peperappels, vijgenmandjes, hazelnoten,
mandarijntjes, chocolâ....
--Pak maar op, pak maar op! moedigde St. Nicolaas aan; we hebben nog
een heele boel meer, zie maar! Kom jullie, groote jongens, moet je
ook niet wat hebben?
De neefjes Verstraeten lieten zich de uitnoodiging niet herhalen en
grabbelden meê.
--Wil u dit voor mij bewaren, oma! gilde Nico en stortte een regen
van opgezamelde lekkernijen in den schoot zijner grootmama; dan ga
ik nog meer halen!
--Nico, Nico! vermaande Mathilde.
--Ach! zeide mevrouw Van Erlevoort goedig.
St. Nicolaas en het knechtje schudden echter hunne groote zakken,
die hoe langer hoe slapper waren geworden, uit en keerden ze om,
als blijk, dat ze nu waarlijk geledigd waren.
--O, nu gaan we zeker naar de eetkamer! riep Ernestine, en ze sprong
op en klapte in hare handen.
--O ja, naar onze tafeltjes! stemde Johan in.
Ieder stond op en men volgde den bisschop en de kinderen naar den
kleinen salon, en de meisjes gichelden weêr om St. Nicolaas' afgezakte
pruik, maar de heilige riep de meiden en Willem toe:
--Gauw, gooi de deuren maar open, gauw!
De porte-brisée werd opengeschoven en de kinderen stormden de verlichte
zaal binnen, waar in plaats van de eettafel, nu vier kleine tafeltjes
stonden; op elk lag de naam in chocoladeletters gespeld; op elk
verhief zich een toren van speelgoed.
De Verstraetens en de Van Raats fluisterden tegen de meiden en lieten
hunne cadeaux voor de kleinen ook binnenbrengen, één voor één hoepels,
zweepen, panoplies, ballen, tinnen soldaatjes, een koe, die melk
kon geven....
Intusschen had St. Nicolaas zich met zijn knechtje uit de voeten
gemaakt, en daar het langzamerhand halfnegen begon te worden, meende
Mathilde, dat er aan alle pret een einde kwam. Maar zij zou, zelfs
met behulp van dikke juffrouw Frantzen, niet zoo heel spoedig haar
doel bereiken. De kinderen verwarden zich in eene administratie
om hun speelgoed en hunne lekkernijen bij elkander te houden;
hazelnoten regenden uit de zakken van Ernestine over den grond:
Johans tinnen soldaten, die in een oogwenk waren uitgepakt geworden,
konden onmogelijk meer allen in hunne spanen doos en Lientje met haar
hoepel en Nico met een nieuwe trompet renden met Hector de eetzaal
door, zonder zich veel meer over hunne andere ordeloos verspreide
bezittingen te bekommeren.
--Kom kinderen! riep Mathilde; gauw nu, het wordt tijd om naar bed
te gaan.
Maar zij hoorden niet meer, de kleine Van Rijsseltjes, dol van de pret
en weêr in wanorde omverwerpende wat de anderen bijeengezameld hadden,
en Frédérique deed meê en nam Nico op haar rug, terwijl hij haar als
zijn paard sloeg met een zweep.
Ook de kleine Verstraetens wonden Tine en Johan op, en liepen hen na,
over den langen, marmeren corridor, stampende met hunne laarzen.
Mathilde sloeg hare handen wanhopig in elkaar. Niemand lette op haar,
daar juffrouw Frantzen de meiden hielp met het speelgoed, en de jonge
meisjes weêr met Paul en Etienne kakelden. Daar zag zij gelukkig Otto,
die met Betsy en mevrouw Verstraeten sprak en zij ging naar hem toe
en vatte zijne handen.
--O, ik bid je, Otto, help mij toch, de kinderen moeten heusch naar
bed en ze hooren zelfs niet meer naar me. Mama helpt je ook niets in
die dingen.
Mevrouw Van Erlevoort was namelijk juist bezig in de andere kamer het
theeserviesje van Lientje voor de kleine meid te vullen met water,
melk en suiker, en de oude mevrouw Van Raat en de heer Verstraeten
zagen lachend toe.
--O, Otto moet weêr de boeman zijn! zeide deze vroolijk.
--Ach, neen, geen boeman, maar mijn hoofd loopt me om, als je mij niet
even helpt. Heb je ooit zulke woelwaters gezien als mijn kinderen,
Betsy? Toe Otto, kom je?
Betsy lachte.
--Ik zou maar even mijn gezag als oom doen kennen, meneer Van
Erlevoort, zeide mevrouw Verstraeten.
Otto ging met Mathilde meê, eerst naar Freddy.
--Kom Freddy, Nico moet naar bed. Kom Nico, gauw. Morgen mag je weer
paardje rijden op tantes rug. Stil Hector, liggen.
--Je hebt niets te zeggen over mijn rug, hoor! zeide Freddy; hoor je,
papaatje! Kom Niek, papaatje zegt dat we moeten uitscheiden.
Niek gehoorzaamde, pruilend en vragend om zijn trompet, en Mathilde
nam hem bij de hand. Daarna ging Otto in den corridor en de twee
oudsten werden als hollende paarden gestuit, terwijl zij renden,
en Otto zijn armen openbreidde.
--Kom Tine, en Jo, mama wil, dat je nu naar bed gaat, niet waar! Wees
nu niet meer ongezeggelijk, anders doe je mama verdriet.
--Wat hebben we dit jaar een boel gekregen, oom! riep Ernestine
buiten adem.
Mathilde kwam nu met Nico en Lientje aan de hand eveneens in de gang.
--Verbeeld je, daar zat mama heel kalm theetje te spelen niet
Line! zeide zij en haar wanhopig gezicht deed Otto glimlachen. Waarlijk
het zou twaalf uur worden, zonder dat mama....
--Moesje, moeten we niet eerst goedennacht zeggen, aan de
menschen? gilde Johan.
--Neen, neen! riep Mathilde verschrikt en klemde vaster zooveel kleine
handjes als ze maar kon; ik zal wel je groeten overbrengen aan alle
menschen, aan allen hoor! Dank je Otto.
Zij knikte hem vriendelijk toe en hij knikte haar terug, met zijn
hartelijken glimlach en zijn flinke oogen.
En Mathilde bracht de kinderen naar boven.

III.

--U kan dus goed tegen al die drukte? vroeg de oude mevrouw Van Raat
aan mevrouw Van Erlevoort, en zij keek haar glimlachend, maar bijna
verwonderd aan met haar doffen, treurigen blik.
Er heerschte een plotselinge kalmte na den uittocht der kinderen. Men
verliet de eetkamer, waar hun speelgoed nog slingerde; het vertrek
werd gesloten en men dwaalde rond in de twee salons, terwijl mevrouw
Van Erlevoort thee schonk en Willem ronddiende. Otto was teruggekomen.
--Of ik er tegen kan, mevrouw? Ik voel mij er in herleven, ik voel mij
er opnieuw jong in worden. Ik heb behoefte aan jeugd om mij heen. Ik
heb geen treuriger leven gekend, dan toen mijn dochters en mijn zoon
Théodore getrouwd waren, en toch had ik nog drie kinderen behouden en
Freddy en Etienne zijn uitgelaten als kinderen.... Maar ik moet van dat
kleine goed om mij zien dwarrelen; er is niets wat een mensch jonger
doet blijven dan hun vroolijk rumoer.... Mag ik u nog eens inschenken?
Mevrouw van Raat reikte haar kopje over en zij benijdde mevrouw
Van Erlevoort dien levenslust met zóo grijze haren. Zij vergeleek
haar met zichzelve, en haar eigen melancholieke eenzaamheid, die zij
dubbel gevoelde, nadat het leven haar zoo bedorven en geliefkoosd had,
doemde in wreed contrast op naast den, door jeugd omringden ouderdom,
van die gelukkige grootmama, met haar gezond gestel, dat geen nevroze
scheen te kennen.
--En o, u weet niet, hoe het mij spijt, dat ik het zestal van Théodore
zoo zelden zie, maar de jongen dweept met het buitenleven en wil er
niets van weten, wanneer ik hem poog over te halen in Den Haag te
komen wonen.
--Uw dochter in Engeland houdt zich bij haar éene kindje, niet
waar? vroeg mevrouw Verstraeten. En mevrouw van Stralenburg?
Mevrouw Van Erlevoort boog zich een weinig tot mevrouw Verstraeten en
fluisterde haar iets geheimzinnigs in, terwijl zij tegen den heer
Verstraeten, die haar vragend en glimlachend toeknikte, schalks
knipoogde.
Daarop vertelde mevrouw Van Erlevoort, hoe de Van Rijsseltjes
gisterenavond hunne schoentjes hadden uitgezet, toen Henk en Jan
Verstraeten binnenkwamen, glimlachend, en Henk met een rood gezicht.
Mathilde kwam eveneens terug en men zeide haar tal van aardigheden
over de kinderen. Maar er werd hard aan de huisbel gerukt, zóó,
dat het zelfs, trots de vele vroolijke gesprekken, de opmerkzaamheid
gaande maakte.
Ieder zag naar de deur, die openging. Willem, Truitje en Rika torsten
te zamen een groote kist binnen, naar mevrouw Van Erlevoort toe.
--O! riep Frédérique; dat is de kist uit Londen!
Mevrouw Van Erlevoort verhaalde aan mevrouw Van Raat, dat haar
schoonzoon Howard hun ieder jaar op St. Nicolaas eene groote kist
stuurde, die steeds voor ieder iets bevatte. Willem maakte met
een beitel en nijptang de schroeven en nagels los, geholpen door
Etienne. Een ieder zag vol verwachting toe. En de stortvloed van
geschenken en surprises begon.

IV.
Eline had reeds van hare cadeaux eene kleine étalage gemaakt, en zij
beweerde, dat men haar verschrikkelijk bedorven had en straalde van
blijdschap in haar sympathieken glimlach. Glimlachend ook nam zij
nu een pakket uit Martha's hand aan; langzaam brak zij het touw,
voorzichtig ziende of een cachet of een onbewaakte letter haar niet
op het spoor van den gever zou brengen. Maar niets verried haar dit;
het adres gaf eenvoudig te lezen: Mlle E. Vere. Het was een waaier-étui
van grijs leer; zij opende het, reeds met verwondering bedenkend van
wien dit kon wezen. In den étui, op het gecapitoneerde grijze fluweel,
lag een waaier van zeer fijn gesneden parelmoêr: zij nam dien op en
ontplooide hem langzaam. Bewonderend zag zij er op neêr.
--Bucchi! murmelde zij, den naam des schilders lezende onder aan den
waaier, Bucchi!
De waaier was inderdaad geschilderd door den Italiaanschen kunstenaar,
een fantazie van rozen en elven op ivoorwit satijn.
--Van wien kan dat zijn? sprak zij. Hoe prachtig!
Ieder stond op, ieder verdrong zich om Eline, die voorzichtig
den waaier hield opengeplooid en men bewonderde het kostbare
voorwerp. Eline was zeer verbaasd. Van mevrouw Van Raat had zij een
odeurstelletje, dat wist zij zeker; van Henk en Betsy....
--Betsy, lieveling, moet ik jou hiervoor bedanken? vroeg zij oprijzend.
Betsy schudde haar hoofd.
--Parole d'honneur, mij niet, Eline!
Ja, zij had immers een armband van Betsy en Henk, maar van wien dan
dezen waaier?
--Zou het misschien van.... Vincent zijn? vroeg zij weder.
--Van Vincent? Ach wel neen, hoe kom je daar nu op? Welk jongmensch
geeft zoo een cadeau. Laat eens zien.
Eline reikte haar den waaier over.
--Het is magnifique, zeide Betsy; magnifique!
Eline schudde, zich bedenkend, langzaam het hoofd, geheel en al het
spoor bijster.
De waaier ging intusschen voorzichtig van hand tot hand, en Eline
bespiedde onderwijl ieders gelaat, maar op niemands trekken las zij
ook maar de minste verklaring. Toch richtte Frédérique eensklaps
haar hoofd met iets verwonderds op. Zij verdreef echter aanstonds
die uitdrukking van haar gelaat en schijnbaar onverschillig naderde
zij de plaats, waar Eline gezeten was.
--Mag ik den étui eens even zien? vroeg zij.
Eline reikte haar den étui en Frédérique bezag en betastte het grijze
leêr en het grijze fluweel.
--Kan je ook soms in de verste verte vermoeden, van wien ik dat kan
gekregen hebben? vroeg Eline en bewoog hare armen met een gemaakte
wanhoop.
Frédérique haalde haar schouders op en zette den étui neêr.
--Neen.... ik weet het heusch niet! sprak zij, een weinig koel en zij
zag Eline nieuwsgierig in haar lichtbruine oogen. Iets onverklaarbaar
antipathieks scheen haar uit dien gazellenblik toe te lichten, straalde
haar ook uit die affectatie, die wanhoop over den onbekenden gever
tegen. Zij keek niet meer naar den algemeen bewonderden waaier, en was
het verdere gedeelte van den avond stiller dan zij ooit placht te zijn.

V.
De stortvloed van geschenken was opgehouden. Mevrouw Van Erlevoort
had heur gasten verzocht haar beide ontredderde salons, vol papier,
stroo, zemelen en aardappelschillen te verlaten, nu Willem de deuren
der eetzaal voor de tweede maal openschoof en de eettafel, voor het
souper gedekt, vroolijk glinsterend allen tegenlachte.
Het was zeer vroolijk aan tafel. De heer Verstraeten amuzeerde
mevrouw Van Erlevoort en Betsy, tusschen wie hij gezeten was, met
zijn kluchtige scherts en Mathilde naast Betsy lachte vaak meê, Henk,
tusschen zijn moeder en zijn tante gezeten, ontbrak het aan niets,
terwijl Otto en Eline in een druk gesprek waren en Etienne zeer
rumoerig tusschen Lili en Marie het hoogste woord voerde.
--Freddy, wat ben je stil, chère amie? vroeg Paul, terwijl hij een
kreeftensalade verorberde en zich tevergeefs uitputte, zijn, anders
genoeg luidruchtig buurvrouwtje aan den praat te maken. Heb je soms
niet genoeg gekregen naar je zin?
--Ik stil? Hoe kom je er aan! antwoordde Freddy en zij begon te
kakelen met een overstelpende levendigheid, welke als de echo was
van die van Etienne. Maar toch, de hare was een weinig opgeschroefd,
zij lachte niet altijd meê uit den grond van haar hart en zag vaak
steelsgewijze naar Eline om, schitterend van bevalligheid in haar
vroolijk gesprek met Otto. Ja, ze had toch wel een bizonder waas over
zich, iets betooverends, als een sirene, terwijl haar droomerige oogen
zich half sloten, wanneer zij lachte, en de mollige lijn harer fijn
besneden lippen zich in twee kuiltjes verloor. En die mollige handjes,
die zoo blank tusschen de zwarte kant en de donkerroode strikken van
haar toilet woelden, en die coquette brillant, een enkele, als een
droppel, trillende in de zwarte tulle aan heur hals... Frédérique
vond haar betooverend, maar toch, zij vond haar antipathiek .... en
haar oogen bespiedden bijna angstig Otto's blik, die vol licht op de
sirene neerzag.
Maar onderwijl praatte en lachte zij door met Paul, met Etienne en Lili
en Marie, en de oude mevrouw Van Raat riep van den overkant haar toe,
dat de familie Pretmaker de eer van haren naam weer goed ophield.
Champagne stroomde in de kelken en de heer Verstraeten dronk op de
immer jeugdige gastvrouw, met haar mooie grijze haren en bedankte haar
met een kus, dien zij wilde afweren, voor het prettige feest. Eline
klonk met Otto op iets, dat Frédérique niet verstond, en waarvoor
zij haar mooiste cadeau had willen geven, om het te weten. Toch vroeg
zij het niet....
--Etiênne, wat maak je een leven! riep zij bijna ongeduldig haar
broêr toe, die iets galmde van:

"Buvons jusqu'à la lie!"

terwijl hij zijn bevenden kelk bijna uitstortte over Lili's taart. Maar
zij had berouw over dat dwaze verwijt: waarom mochten anderen niet
vroolijk zijn, al was zij nu ontstemd?
Het souper liep ten einde, de rijtuigen stonden reeds voor
en de gasten, beladen met allerlei, vertrokken onder herhaalde
dankbetuigingen voor de gewisselde geschenken. Mathilde was moê en
ging spoedig naar boven, terwijl mevrouw Van Erlevoort en Otto een
oog hielden op de overal verspreide cadeaux en ze een weinig bij
elkaâr schikten.
--Wat zien de kamers er uit! zeide Frédérique en zij schopte
een gescheurde kartonnen doos terzijde naar een hoop verkreukeld
pakpapier. Daarop naderde zij de tafel; de waaier..... Eline had
hem meêgenomen. Vervolgens kuste zij haar moeder en Otto, maakte
schertsenderwijze Etienne's haar in de war en bracht haar cadeaux
naar boven.
Langzaam ontkleedde zij zich, dralende in de kilte, die haar
huiverend omving.... En terwijl zij zich rillende tusschen haar
dekens uitstrekte, zag zij weder Eline voor zich, in haar betooverende
elegance, in haar zwarte kant, glimlachend tegen Otto.... Het dwarrelde
voor haar heen als een ordelooze kaleidoscoop, Henk als St. Nicolaas
gedost met zijn afgezakten tabbaard, en Jan Verstraeten als knechtje,
de kist uit Londen, de waaier van Bucchi....


Hoofdstuk IX.

I.
Het was een paar dagen na den St. Nicolaasavond, toen Eline des
middags uitging met den kleinen Ben aan haar hand. Den vorigen avond
was zij met mevrouw Verstraeten, Marie en Lili naar de opera geweest,
waar zij de Trouvère gezien had, en dien morgen had zij Roberts,
haar ouden brompot van een muziekmeester, Léonore's air voorgezet,
opdat hij haar zou accompagneeren:

"La nuit calme et sereine..."

Hij had zijn hoofd geschud; hij hield niet van die bravour-aria's der
Italiaansche school, waarvoor Eline dikwijls met hem redetwistte;
zij vond Bellini, Donizetti, Verdi elegant en melodieus, muziek
als geschreven voor haar kristallen sopraan, hij vond ze dikwijls
kinderachtig, met hun huppelende, lichte wijsjes en wees haar op de
rijkere diepheid van Wagner. Maar ze had hem onder den duim en hij
had gespeeld wat ze hem voorgezet had.
--Kom Ben, niet zoo hangen, goed loopen! sprak Eline tot den kleinen,
dikken jongen, die op zijn loome beentjes haar een pas achterna
bleef. Kom, gelijk met tante blijven. Vindt je het niet prettig,
meê naar de winkels te gaan?
Eline had gisteren in de opera, tijdens de cavatine van den Comte de
Luna, een gedachte in zich voelen opkomen. Achter het raam van een
platenwinkel had zij portretten van Fabrice gezien, gecostumeerd, in
verschillende pozes, en zij had het plotselinge verlangen gevoeld er
een te bezitten. Nu was zij op weg gegaan, om zich dat portret aan te
schaffen. En zij stelde met een lichten glimlach, als genoot zij in een
geheime weelde, zich hem voor met zijn groote, forsche gestalte en zijn
mooien kop met den zwarten baard. Hoe heerlijk toch acteur te zijn!
Van Fabrice dwaalden hare gedachten af op haar nieuwen waaier,
dien zij gisteren had gebruikt.... Betsy had haar gezegd, dat zij
dwaas deed dien te gebruiken, voordat zij den gever kende, nu zij
in het minst niet vermoeden kon van wien het geschenk haar toekwam,
maar zij had zich niet aan het bezwaar harer zuster gestoord; zij
vond integendeel iets pikants in dat onbekende, en haar romantische
geest schepte er aanstonds een kleinen roman uit: Fabrice had haar
opgemerkt in de loge der Verstraetens, hij was gecharmeerd op haar
geworden, hij zong voortaan slechts voor haar, alleen voor haar, en
de grootste teleurstelling vervulde zijn hart, wanneer hij haar niet
You have read 1 text from Dutch literature.
Next - Eline Vere: Een Haagsche roman - 08
  • Parts
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 01
    Total number of words is 4467
    Total number of unique words is 1537
    41.3 of words are in the 2000 most common words
    54.8 of words are in the 5000 most common words
    63.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 02
    Total number of words is 4423
    Total number of unique words is 1679
    37.3 of words are in the 2000 most common words
    54.1 of words are in the 5000 most common words
    61.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 03
    Total number of words is 4663
    Total number of unique words is 1510
    43.6 of words are in the 2000 most common words
    58.6 of words are in the 5000 most common words
    66.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 04
    Total number of words is 4619
    Total number of unique words is 1542
    42.6 of words are in the 2000 most common words
    57.3 of words are in the 5000 most common words
    64.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 05
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1444
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.7 of words are in the 5000 most common words
    63.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 06
    Total number of words is 4577
    Total number of unique words is 1500
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.5 of words are in the 5000 most common words
    65.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 07
    Total number of words is 4580
    Total number of unique words is 1459
    44.2 of words are in the 2000 most common words
    59.1 of words are in the 5000 most common words
    66.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 08
    Total number of words is 4622
    Total number of unique words is 1490
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.0 of words are in the 5000 most common words
    69.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 09
    Total number of words is 4684
    Total number of unique words is 1356
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    63.4 of words are in the 5000 most common words
    70.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 10
    Total number of words is 4593
    Total number of unique words is 1482
    43.7 of words are in the 2000 most common words
    61.5 of words are in the 5000 most common words
    69.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 11
    Total number of words is 4594
    Total number of unique words is 1421
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    60.9 of words are in the 5000 most common words
    68.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 12
    Total number of words is 4634
    Total number of unique words is 1495
    42.9 of words are in the 2000 most common words
    57.9 of words are in the 5000 most common words
    66.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 13
    Total number of words is 4644
    Total number of unique words is 1401
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 14
    Total number of words is 4583
    Total number of unique words is 1453
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    60.8 of words are in the 5000 most common words
    67.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 15
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1431
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.2 of words are in the 5000 most common words
    68.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 16
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1457
    43.8 of words are in the 2000 most common words
    56.9 of words are in the 5000 most common words
    65.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 17
    Total number of words is 4723
    Total number of unique words is 1461
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    58.9 of words are in the 5000 most common words
    66.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 18
    Total number of words is 4681
    Total number of unique words is 1444
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    60.4 of words are in the 5000 most common words
    69.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 19
    Total number of words is 4781
    Total number of unique words is 1304
    47.4 of words are in the 2000 most common words
    63.3 of words are in the 5000 most common words
    71.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 20
    Total number of words is 4740
    Total number of unique words is 1320
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    61.9 of words are in the 5000 most common words
    69.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 21
    Total number of words is 4710
    Total number of unique words is 1187
    50.0 of words are in the 2000 most common words
    66.4 of words are in the 5000 most common words
    74.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 22
    Total number of words is 4806
    Total number of unique words is 1277
    50.4 of words are in the 2000 most common words
    66.1 of words are in the 5000 most common words
    73.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 23
    Total number of words is 4785
    Total number of unique words is 1358
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 24
    Total number of words is 4796
    Total number of unique words is 1357
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    63.6 of words are in the 5000 most common words
    72.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 25
    Total number of words is 4766
    Total number of unique words is 1370
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    62.4 of words are in the 5000 most common words
    69.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 26
    Total number of words is 4765
    Total number of unique words is 1371
    45.3 of words are in the 2000 most common words
    59.8 of words are in the 5000 most common words
    67.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 27
    Total number of words is 4786
    Total number of unique words is 1386
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.8 of words are in the 5000 most common words
    69.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 28
    Total number of words is 4700
    Total number of unique words is 1411
    47.0 of words are in the 2000 most common words
    61.3 of words are in the 5000 most common words
    69.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 29
    Total number of words is 4683
    Total number of unique words is 1493
    45.0 of words are in the 2000 most common words
    61.8 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 30
    Total number of words is 4687
    Total number of unique words is 1397
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    62.2 of words are in the 5000 most common words
    68.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 31
    Total number of words is 4803
    Total number of unique words is 1373
    46.2 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 32
    Total number of words is 4722
    Total number of unique words is 1327
    48.2 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 33
    Total number of words is 4750
    Total number of unique words is 1389
    45.7 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 34
    Total number of words is 4789
    Total number of unique words is 1319
    47.6 of words are in the 2000 most common words
    62.7 of words are in the 5000 most common words
    71.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 35
    Total number of words is 4947
    Total number of unique words is 1110
    52.0 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 36
    Total number of words is 4801
    Total number of unique words is 1253
    51.7 of words are in the 2000 most common words
    68.0 of words are in the 5000 most common words
    75.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 37
    Total number of words is 4701
    Total number of unique words is 1122
    54.0 of words are in the 2000 most common words
    68.4 of words are in the 5000 most common words
    75.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 38
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1409
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    61.6 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 39
    Total number of words is 4248
    Total number of unique words is 1310
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    63.9 of words are in the 5000 most common words
    71.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.