Eline Vere: Een Haagsche roman - 02

Total number of words is 4423
Total number of unique words is 1679
37.3 of words are in the 2000 most common words
54.1 of words are in the 5000 most common words
61.8 of words are in the 8000 most common words
Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
als verlieven op wat zij bevalligs aan zich vond. Minuten lang kon zij
zich spiegelen, glimlachend met de fijne punt van den roziggenagelden
vinger de lijn van wenkbrauw en wimper streelend, zich de oogleden
een weinig amandelvormig vertrekkende, of heure bruine haren woest
om zich heen warrelende, in de houding eener schalke zingara. Haar
toilet verstrekte haar eene onophoudbare moeite, een voortdurende, zeer
ernstige overpeinzing, waarbij zich lichte kleuren met sierlijke vormen
harmonieerden tusschen het emailachtige tintelen van satijn en het in
warme schakeeringen wisselen van peluche, omwolkt door eene apotheoze
van tulle en gaas, mousseline en kant. De lichte druppel, trillende
onder de facetten van den brillant aan haar ringvinger, wekte, met
den verwelkenden geur van een sachet, eene aangename gewaarwording
van fijne weelde, iets zeer vrouwelijks en weeks in haar op.

II.
Eenigszins droomerig en romantisch van natuur dacht zij zich soms, in
loome buien, met zekeren wellust, hare kinderjaren terug, en stapelde
zij allerlei kleine heugenissen uit dien tijd op elkaâr, als dierbare
reliquieën. Dan verfrischte en verfraaide zij, willens en wetens,
die verflauwde heugenissen met idealistisch-teêre tint. Van tijd tot
tijd zich ze weder voor den geest roepend, vergat zij wat historisch,
wat fantastisch er aan was, en kon, met stellige zekerheid, de eene
of andere nietige epizode van vroeger dagen, aldus gepoëtizeerd,
verhalen. Betsy, met practischen waarheidszin, dong aanstonds, of zij
er zeker van was of niet, op alles, wat slechts naar verheerlijking
zweemde, af, en Eline, in eene behagelijke melancholie, onderscheidde
meestal, na zulke terechtwijzingen, zoowel de eerste kiem, als de
latere fantastische bloem harer voorstelling.
Zij herinnerde zich haar vader, een schilder, een fijn-artistieken
geest, zonder kracht tot scheppen, zeer jeugdig gehuwd met een
oudere, hem overheerschende vrouw, zich gedrukt gevoelende onder
die heerschzucht, terwijl zijn fijn-bezenuwd gestel, gelijk een
edel snaarspeeltuig, getrild had onder haar te ruwe beroering,
zooals dat van Eline nu somtijds trilde onder die der zuster. Zij
herinnerde zich dien vader, met zijn tint als vergeeld ivoor en zijne
bloedelooze doorschijnende vingers, lusteloos en loom neêrliggende,
zich in de geestkracht zijns denkens plannen van groote werken
scheppend, en die van zich werpend na een eerste penseelstreek. Zij
was eenigszins zijne kleine vertrouweling geweest en zijn krachteloos
genie had in haar oogen de vlucht genomen van dat eens poëtischen,
madonna-malenden Rafaëls, met dwepende oogen en lange lokken. Hare
moeder had haar steeds een stille vrees ingeboezemd, en de herinnering
der illuzie-verdrijvende nietigheden des dagelijkschen levens, die
zich aan deze moeder meer verbond dan aan dien vader, maakte het
Eline onmogelijk haar in gedachte te idealizeeren.
Zij herinnerde zich, na den dood haars vaders, jong gestorven
in de ontevredenheid van een mislukt leven, na dien harer moeder,
plotseling door eene immer dreigende hartkwaal getroffen, hare jeugd
onder de hoede eener verweduwde tante en zachte voogdes. Ouderwetsch,
mager en recht, met treurige, regelmatige trekken, als de ruïne eener
schoone vrouw, herinnerde zij zich die voor een groote spiegelruit
vier glinsterende breinaalden, in regelmatig, beverig menuet, met twee
dorre handen, te hebben zien bewegen. Zij leefde daar in die groote
kamer, in eene zachtkens ontzenuwende en weeke welvaart, in iets
geurigs en fluweelachtigs, het mollige Deventersch onder de voeten,
een vlammend blokkenvuur in den haard, en een, met fantastische
ooievaren en scharlaken pioenrozen bekleurd, geel zijden Japansch
tochtscherm voor de deur.
De beide zusters, daar aan elkanders zijde ontwikkeld, onder de
lessen eener zelfde opvoeding, in eene zelfde omgeving, hadden
twee aan elkaâr evenwijdige gemoedslevens in zich laten ontkiemen,
wier zijden echter bij het rijpen der jeugd naar de eischen van
twee verschillende temperamenten afweken. In Eline, die, van een
loom en lymfatisch gestel, behoefte gevoelde aan teederen steun en
zachtkoesterende warmte, en wier zenuwen, fijn als de vezelen eener
bloem, zelfs in hare weeke, als met fluweel gecapitonneerde omgeving
dikwijls nog door den minsten tegenstand te ruw werden beroerd en te
hevig geprikkeld, ontwikkelde zich uit angst eene terughoudendheid,
die haar gemoed vulde met duizenden kleine grieven van heimelijk
verdriet. Overvol geworden stortte zich dit dan uit met een enkele
bruisende golf. In Betsy's volbloediger leven ontkiemde, bevorderd
door Eline's behoefte aan steun, een streven naar overheersching,
waardoor zij haar psychisch bestaan bijna geheel in het wezen der,
als was zoo ontvankelijke, zuster kon dringen, welke hierbij, na een
eersten schok, toch rust en voldoening vond. Maar noch Eline's vrees
haar fijn bezenuwd gestel te zullen wonden, noch Betsy's heerschzuchtig
egoïsme hadden ooit tot eene tragische crisis aanleiding gegeven,
daar beider scherpe omtrekken, in de zachtblauwe atmosfeer harer
omgeving, zich afstompten en wegdoezelden in een effen grijze tint.

III.
Later, na eenige bals, waar Eline zich op hare witte satijnen
voetjes, in iets bezwijmelends van geur en licht, glijdend had
laten medevoeren door een zachten dwang van haar cavaliers, en zich
door slepende driekwartsmaten, als door teugen champagne had laten
bedwelmen, later was zij tweemalen ten huwelijk gevraagd geworden,
en had zij beide malen bedankt. Van die aanzoeken behield zij de
herinnering als van twee gemakkelijke triumfen, die toch een kalmen
glimlach van eigenwaarde verwekten, en de heugenis der eersten
vermocht zelfs somwijlen haar een lichten zucht te ontlokken. Toen
had zij Henri Van Raat ontmoet, en sedert verbaasde zij zich vaak,
hoe die goede lobbes, zooals zij hem noemde, die toch zoo weinig op
den held harer droomen geleek, zooveel sympathie in haar verwekte,
dat zij dikwijls, plotseling, naar zijn bijzijn verlangen kon. Die
harer droomen had iets van het geïdealizeerde beeld haars vaders,
van Ouida's romanhelden, en niets van Van Raat, met zijne, in de
volbloedigheid van een te sanguinisch gestel, wegsoezende luiheid,
zijn zachte, domme, grijsblauwe oogen, zijn trage spraak en dikken
lach. En toch was er iets in zijn stem, in zijn blik, dat haar
aantrok, in zijne vertrouwelijke gemoedelijke wijze van zijn, dat
haar van steun sprak, zoodat zij soms het vage verlangen gevoelde,
haar hoofd als moede op zijn schouder te leggen. En ook hij gevoelde,
met zekeren hoogmoed, dat hij iets in haar leven was geworden.
Die hoogmoed verdween echter aanstonds, zoodra Betsy hem nader
kwam. Bij Eline's zuster gevoelde hij zulk een zedelijke minderheid,
dat hij meermalen haar radde en luchtige scherts met nog tragere
spraak en nog dikker lach dan gewoonlijk beantwoordde. Zij vond
er een verfijnd genot, vol wreedheid, in, hem dan uit te lokken
tot gezegden, die zij, met een weinig valsch vernuft, als zeer
weinig complimenteus wist te doen voorkomen, om ze hem daarna,
met een tintelende ondeugendheid, voor de voeten te werpen. Hij
verontschuldigde zich, zoekende naar zijn zinnen, somwijlen nog niet
goed vattende, wat zijne onbeleefdheid geweest was, of zich verwarrende
in armzalige wendingen, ten einde haar van zijne goede meening te
overtuigen. Dan schaterlachte zij luid, en die volle, gezonde lach,
klaterend in spottend gevoel van meerderheid, hitste hem nog meer
aan dan de teedere, als naar steun tastende bekoring van Eline's
wezen. Deze was de bekoring eener weenende, zoet lonkende sirene, die,
met een kwijnenden kreet van verlangen, haar loome armen uit het blauw
der baren beurt, en weêr door die baren machteloos wordt meêgevoerd;
gene, die eener thyrsos zwaaiende Bacchante, welke met strengelende
wijngaardranken hem zocht te omstrikken, of hem driest, in dartelen,
prikkelenden overmoed, haar vollen beker in het gelaat wierp.

IV.
En zoo was het iets geweest, waarvan hij zich nooit zuiver rekenschap
had kunnen geven, hoe hij op een avond, in de groene koelte eener flauw
verlichte serre, Betsy eensklaps verzocht had zijn vrouw te worden,
geheel op eens, met een paar doorslaande zinnen. Hij had alleen dien
avond gevoeld dat hij niets anders vermocht als gemagnetizeerd door
iets bevelends in Betsy's wezen, dat hem tot die verklaring dwong. Zij,
kalm, zonder aarzeling, had aangenomen, er voor zorgende, dat de, in
haar gemoed bruisende, blijdschap over het vooruitzicht nu meesteresse
in een eigen omgeving te zullen worden, zich onder die kalmte schuil
hield. Zij verlangde naar een andere atmosfeer, dan de deftige mufheid
der groote kamer met de gladde spiegelruiten, het oude Deventersch,
den vlammenden haard, en de ooievaren en pioenrozen op het Japansche
scherm.
Maar Henk had, toen Eline hem, eenvoudig en vriendelijk, geluk
gewenscht had, een verbaasdheid en ontevredenheid gevoeld over zijn
eigen daad, die hem geen woorden deden vinden bij de zusterlijke
betuigingen van het jonge meisje.
En Eline, zonder er bewust van te wezen, ruw door al dit onverwachte
aangegrepen, school, uit plotselingen angst voor Betsy, in hare
melancholische terughoudendheid weg, terwijl zij sedert, zich toch
hare meerdere zwakheid bewust, het overheerschende streven der
zuster met een zeer prikkelbaren hoogmoed poogde te bestrijden,
in die overheersching niet meer de rust en voldoening van eertijds
weêrvindend.

V.
Henk en Betsy waren een jaar gehuwd, toen tante stierf. Betsy was
bevallen van een zoon. Hij, op aandrang van zijn vrouw, had in dien
tijd naar eene betrekking, eene bezigheid gezocht, daar hij Betsy met
zijne kalme, goedmoedige luiheid soms verveelde, als een trouwe hond,
dien men steeds aan zijne voeten vindt liggen, en die, bij ongeluk,
dikwijls getrapt wordt. Ook hijzelve koesterde een onduidelijk
denkbeeld, dat een jonge kerel, trots zijn fortuin, toch iets moest
uitvoeren. Intusschen, gevonden had hij niets en zijn ijver was
ook zeer verminderd, sedert Betsy zelve niet meer op zijn zoeken
aandrong. Heel lastig maakte hij het haar immers niet, daar hij des
morgens, bijna iederen dag, in den fyzieken aandrang van zijn groot
lichaam naar eenige ontspanning der spieren, paard reed, nagerend door
zijn twee grijze Ulmerdoggen; des middags, door zijn vrouw geprest,
visites met haar maakte, of, ontslagen van dezen plicht, de sociëteit
bezocht, terwijl zij des avonds samen veel uitgingen, naar soirées en
comedies, waar Henk door zijn fladderend vrouwtje werd medegesleept
als iets lastigs, maar iets geheel onmisbaars. Hij schikte zich in
dit hem te woelige leven; hij gevoelde geen kracht zijn wil tegenover
dien van Betsy te stellen, en vond het rustiger zich aan te kleeden
en zijne vrouw te volgen, dan den huiselijken vrede te verstoren
door een strijd van tweeërlei verlangens. En hij genoot van den zeer
enkelen avond, dien zij thuis, alleen, doorbrachten, en die hem,
in zijne aangeboren neiging naar gezelligheid, vulde met een lauwen
wellust; die hem, op het einde, verliefder deed worden, dan wanneer
hij zijne vrouw, buiten zijn bereik, op een soirée had zien tintelen
van scherts en vroolijkheid. Dan werd hij wrevelig, en zeide, in eene
boudeerende stilte, geen woord bij het huiswaarts keeren. Zij echter,
op dien enkelen avond, verveelde zich gruwelijk, werd slaperig in den
suizenden gloed van het gas, en ergerde zich, met een boek op de canapé
liggende, aan haar man, die de illustraties van het leesgezelschap
bezag, of minuten lang op zijn kopje thee zat te blazen. In zulk een
oogenblik gevoelde zij een onweêrstaanbaren aandrang van wreedheid hem
aan te sporen, toch in 's hemelsnaam naar eene bezigheid om te zien,
waarop hij, ietwat verbaasd, zóo uit zijn wellust geschud te worden,
met dikke, lijmerige zinnen antwoordde. Zij echter was innerlijk zeer
gelukkig; zij vond het heerlijk zooveel aan haar toilet te kunnen
bekostigen, als zij maar verkoos, zonder tot op een cent nauwkeurige
berekeningen, als tante haar had laten doen, te behoeven te maken;
en zij overdacht somwijlen bij het einde der week met een zaligen
glimlach, dat zij geen dag des avonds waren thuis gebleven.
Eline intusschen had in een melancholische eenzaamheid dat jaar
bij tante Vere doorgebracht, droomerig starende door de groote
spiegelruiten of op de Japansche ooievaren en pioenrozen, een enkele
maal door Betsy meêgevoerd in haar zwier van vermaken. Zij had veel
gelezen, vooral bekoord door Ouida's weelderige, van kleurengloed en
Italiaansch zonlicht flonkerende, fantasmagorie eens geïdealizeerden
levens, hel en bont als een schitterende caleidoscoop. Zij las
de Tauchnitz-editions, tot de deeltjes, uitgeput door den greep
harer vingeren, los uit zichzelve vielen, met krullende bladen,
aan een enkelen draad. Ook bij tantes ziekbed, waar zij, met een
gevoel van romantische voldoening, waakte, en zich een slapeloozen
nacht afsloofde met duizend kleine zorgen, las zij ze, en las zij ze
weêr. In de atmosfeer der ziekekamer, doorgeurd met een geëtherizeerden
medicijnreuk, kregen de deugden en begaafdheden der edele helden,
de smettelooze schoonheden der hellebooze en hemelreine heldinnen
eene onwederstaanbare bekoring van lokkende onwaarheid; en Eline
voelde zich vaak door een hartstochtelijk verlangen aangegrepen,
om te logeeren in een dier oude Engelsche kasteelen, waar graven en
hertoginnen elkaâr met eene hoffelijke etiquette zoo elegant beminden,
en elkander rendez-vous gaven in den maneschijn van een eeuwenoud
park, als in een electrisch lichteffect, tusschen het vaag blauwgroene
geboomte van tooneelcoulisses.
Tante stierf, en Henk en Betsy verzochten Eline haar intrek in hun huis
te nemen. Maar zij weigerde eerst uit eene vreemde treurigheid, waarin
zij als versmolt bij de gedachte aan de verhouding tusschen haar zwager
en hare zuster. Toch kwam zij deze melancholie met eene buitengewone
inspanning van wilskracht te boven, als met een forschen zwaai van
vleugels. Zij had zich immers altijd verbaasd over de geheimzinnige
aantrekkingskracht, welke haar naar Henk verlangen deed; nu hij de
man harer zuster geworden was, rees er eensklaps zulk eene, door alle
wetten van fatsoen en gewoonte gebouwde, hindernis tusschen hen op,
dat zij zich zonder gevaar aan zusterlijke sympathie kon overgeven,
en ze vond zich dus zeer kinderachtig, uit herinnering aan vervlogen,
nooit begrepen gevoelens, te weigeren van hun aanbod gebruik te
maken. Daarbij kwam dat haar toeziende voogd, oom Daniël Vere,
wonende te Brussel, ongehuwd en te jeugdig was om het jonge meisje
huisvesting te kunnen aanbieden.
Zoo zette Eline dus haar bezwaren op zij, en schertsend de voorwaarde
bedingende, dat zij eene kleinigheid, maandelijks, zou mogen bijdragen
in het huishouden, nam zij haar intrek bij heur zwager. Henk had deze
bijdrage geweigerd, ofschoon Betsy hare schouders had opgehaald, met
de verklaring, dat zij, in Eline's plaats, ook zoo zou willen doen,
om zich vrij en onafhankelijk te gevoelen. Uit haar ouderlijk erfdeel
trok Eline een jaarlijksch inkomen van f 2000; zij behield deze som
dus geheel en al en wist zich met grooten, door tantes zuinigheid
aangeleerden, takt hiervan even elegant te kleeden als Betsy, die
slechts te putten had uit een vollen buidel.
En er waren drie jaren, eentonig, met de zelfde winter- en
zomervermaken voorbijgegaan.


Hoofdstuk IV.

I.
Toen Eline den morgen na heure uitbarsting van verdriet beneden kwam,
om te ontbijten, was Henk reeds de deur uit, op weg naar den stal,
waar zijne paarden en tevens zijne beide, door Betsy niet in huis
gedulde, Ulmerdoggen verzorgd werden. Zij vond alleen den kleinen
Ben, die, eentonig neuriënd, met zijn korte breede vingertjes vet
van boter, aan een boterham zat te plukken. Betsy hoorde ze zeer
bedrijvig rondloopen en ernstige beraadslagingen houden met Grete,
een vinnige keukenmeid. Dien middag kwamen Frans en Jeanne Ferelijn
en freule De Woude Van Bergh, met haar broêr, dineeren.
Eline zag er frisch en helder uit, in eene eenvoudige matinée: een
rok van drie groote volants en een effen corsage, beide van een
donkergrijze, wollige stof, die glad over het corset spande, het
midden omsnoerd en omstrikt met een grijs zijden lint als ceinture;
aan haar hals een klein flikkerend gouden pijltje. Zij droeg geen
ringen, geen braceletten: zij had iets zeer gewild eenvoudigs en
jonkvrouwelijk stijfs. Op het voorhoofd en in den nek kroezelden wat
fijne lokjes als uitgerafelde zijde.
Vriendelijk, terwijl zij hem bij de deur reeds toelachte, knikte zij
den jongen toe, en achter hem gekomen, pakte zij zijn dik hoofdje
tusschen beide handen, om er, wat bevreesd voor zijn boterige
vingertjes en lipjes, een flinken zoen op te drukken.
Toen ging zij zitten, met een tevreden gevoel over hare verzorgde
bevalligheid, in haar hersteld gemoedsevenwicht aangenaam gestemd
door de lauwe warmte van de kachel, terwijl de sneeuw neêrviel in een
donzige stilte. Onbewust glimlachend, wreef zij zich haar blanke,
witte handen en bezag haar rozige, witgepunte nagels, om daarna
behagelijk naar buiten te zien, waar eene fruitvrouw, in tweeën
gebogen, mager als een riet, hoekig, in een vuile grijze shawl een
kar, met besneeuwde sinas-appels voortduwde. Behagelijk ook, met iets
egoïstisch verheugds, dat de zaak haar niet zou deeren, hoorde zij,
zich een broodje snijdend, naar een twist tusschen Betsy en de vinnige
meid, luide bevelende betuigingen en korte brutale tegenwerpingen, die
tegelijkertijd opklonken tusschen het gerammel van ijzeren pannen, of
het porceleinen geklater van een driftig neêrgeplaatsten stapel borden.
Betsy kwam binnen, met een ontevreden uitdrukking in haar, onder zware
wenkbrauwen tintelende, oogen, haar korte, vleezige lippen nijdig
samengetrokken. Zij droeg een stapeltje kristallen dessertschaaltjes,
die zij nu zelve wilde wasschen, daar Grete, de keukenmeid, er
een gebroken had. Voorzichtig, trots hare verbittering, zette zij
het stapeltje neêr, vulde een spoelkom met lauw water, zocht naar
een kwast.
--Die drommelsche meid....! Verbeeld je, een van mijn fijne
schaaltjes. Dat gaat ze waarachtig met kokend water wasschen. Het is
ook altijd zoo, als je die lomperts wat toevertrouwt.
Hard, met een ruwen nadruk klonken haar woorden. Wrevelig duwde zij
Ben, die haar in den weg stond, opzij.
Eline, zeer bereidvaardig in haar aangenaam humeur, wilde aanstonds
helpen, wat Betsy, gestreeld, gaarne aannam. Zij beweerde nog veel te
doen te hebben, maar liet zich intusschen op de bank neêrvallen en zag
toe, hoe Eline voorzichtig de schaaltjes éen voor éen afkwastte en in
de plooien van een theedoek droogde, met kleine, bevallige gebaren,
zonder hare vingers te bevochtigen of een droppel te storten. En zij
gevoelde het verschil tusschen hare eigene bruisende bewegelijkheid,
ontsproten uit haar rijke gezondheid, en Eline's elegance, gemengeld
met iets als eene vrees zich te zullen vermoeien of te bezoedelen.
--A-propos, gisteren bij de Verstraetens hoorde ik, dat ze van avond
niet naar de opera gingen, om uit te rusten van de tableaux; tante
vroeg, of ik de loge wilde hebben. Heb je lust te gaan?
--Naar de opera? En je gasten?
--Jeanne Ferelijn wilde vroeg weg, omdat haar kind weêr koû heeft
gevat, en ik woû Emilie en haar broêr vragen, of ze meêwillen. Henk
kan thuis blijven. Je weet, het is een loge van vier.
--Het is mij wel. Heel goed.
Tevreden over zichzelve zette Eline het laatste schaaltje, doorglanzend
met fijn geslepen punten, neêr, en de spoelkom weg toen er in de
keuken een twist uitbarstte, doorkletterd met de zilveren ritseling
van een neêrgesmeten bundel lepels en vorken. Grete was met Mina, de
werkmeid, aan den gang. Betsy repte zich en weldra volgden ruwe bevelen
en brutale tegenwerpingen elkaâr op, als in een snellen dialoog.
Ben was intusschen, eenigszins soezig, met een open mond, op de plek
blijven staan, waar zijn moeder hem heengeduwd had, vol van een stille
vrees voor al dat rumoer daarbuiten.
--Kom Ben, ga je meê naar tantes kamer? vroeg Eline en glimlachend
strekte zij haar hand naar hem uit. Hij kwam nader en beiden gingen
de trap op.
Op de eerste verdieping bewoonde Eline twee kamers, gescheiden door
een portière: een slaapkamer en een ruim boudoir. Met een verfijnde
zuinigheid en takt had zij deze vertrekken een aanzien van weelde weten
te geven, waarover iets als een artistiek waas lag. Het was er bont en
vol, terwijl een gewilde wanorde hier en daar natuurlijke stillevens
vormde. Haar piano stond schuin in een hoek. Een lage divan, overdekt
met een Perzische stof, was overlommerd door een volbladige aralia. Een
kleine schrijftafel was overladen met tallooze kleine voorwerpen van
weelde. Beelden, platen, veêren, palmen vulden alle hoeken. De roze
marmeren schoorsteen was bekroond met een Venetiaansch spiegeltje,
door roode koorden en kwasten als opgebeurd. Een Amor en Psyche, naar
Canova, in biscuit, vormde daar een groep van een, zich overgevende,
ontsluierde jonkvrouw en een minzieken gevleugelden god.
Toen Eline met Ben binnenkwam, streelde de rossige gloed van den
haard heur aanstonds de wangen. Zij wierp het kind eenige verscheurde,
uit hun banden hangende, prachtwerken toe, om het bezig te houden; en
het nestelde zich op den divan, onder de aralia. Eline trad even haar
slaapkamer binnen, waarvan de ramen nog eenige smeltende ijsbloemen
vertoonden, fijn geëtst, als in kristal.
Als een apotheoze van tulle en kant stond daar een toilette-duchesse,
grillig omgeven met de satijnen cornets van oude balbouquetten,
en overladen met flacons en coupes van porcelaine-de-Sèvres en
kristal. Tusschen al dit wit en roze schitterde de spiegel als
gepolijst metaal. Het ledikant verschool zich achter roode draperieën;
een breede psyché, dwars in een hoek, ving in zijn glas een groote
watering van licht op.
Even zag Eline rond, of de meid alles naar behooren had geschikt;
toen, huiverend in de kilte van het juist geluchte vertrek, ging zij
opnieuw haar zitkamer in en sloot de deur. Het was er zeer behagelijk
in die iet of wat orientalische weelde, terwijl van buiten de sneeuw
een schelwitte weêrkaatsing naar binnen schoot.

II.
Eline voelde haar keel vol melodie. Zij zocht dus, in een aandrang
zich te uiten, tusschen haar muziek, en koos de wals van Mireille. Zij
zong ze met variaties van zichzelve, met lange points-d'orgue, fijn
uitgesponnen als zwellende glazen draden met jubelende trillers, als
die van den leeuwerik in haar lied. Zij vergat de sneeuw en de koude
daarbuiten. Toen kreeg zij een gewetenswroeging bij de gedachte,
dat zij in geen drie dagen gestudeerd had, en zij zong gamma's,
fileerde haar hooge tonen of zocht de smelting van een moeilijken
overgang te volmaken. En het metaal van haar stem klonk glansrijk op,
een weinig koud maar helder, vol kristal en parelen.
Ben, hoewel gewend aan dit gejubel, dat het geheele huis doortrilde,
bleef toch met open mond luisteren, zonder zijne illustraties verder
om te bladeren en opschrikkende bij de doordringende schelheid van
een hooge si of do.
Eline begreep nu zelve niet, waarom zij den vorigen dag zoo treurig
was geweest. Hoe was die bui van melancholie toch komen aandrijven,
zonder eene bepaalde aan te duiden oorzaak; hoe weggezweefd, eveneens
zonder een alles overstroomende vreugde? Nu voelde zij zich opgewekt,
vroolijk, gezond; het speet haar gisteren niet de tableaux te hebben
gezien, waarvan zij gaarne door Betsy meer had hooren vertellen, en zij
vreesde zeer, dat de heer en mevrouw Verstraeten haar ongesteldheid
niet ernstig zouden hebben opgenomen. Die goede, gezellige meneer
Verstraeten, altijd vol vroolijkheid en gekheid, en die lieve
mevrouw! En zij dacht, steeds voor haar piano, nu een roulade,
dan een paar voorslagen studeerende, aan andere lieve menschen, die
zij kende. Ze vond goede eigenschappen in al haar kennissen: in de
Ferelijns, Emilie De Woude, de oude mevrouw Van Raat, mevrouw Van
Erlevoort, ook in mevrouw Van der Stoor. Cateau was een poetje. En
zij betrapte zich op het idée, wel eens met dien komedietroep te
willen meêdoen: ze vond dat Frédérique, Marie, Lili, Paul en Etienne
een uitstekende levensopvatting hadden, altijd vroolijk samen, vol
plannen van pretjes. Het was wel aardig zich te laten bewonderen,
mooi gedrapeerd. En Paul had een lieve stem, ze vond het heerlijk
duo's met hem te zingen, en ze vergat, dat ze een paar dagen geleden
aan haar zangmeester had gezegd, dat hij hoegenaamd geen klank in
zijn orgaan had.
Ze was dus aangenaam gestemd en ze zong een tweede wals, die van
Juliette uit Gounods opera. Ze dweepte met Gounod!
Het was half elf, toen er geklopt werd aan haar deur.
--Binnen! riep ze en liet, omziende, haar fijne vingers rusten op
de toetsen.
Paul van Raat trad de kamer in.
--Bonjour Eline. Dag, kleine rakker.
--Zoo, Paul!
Zij stond op, eenigszins verbaasd hem te zien. Ben liep naar zijn
oom toe en trok zich aan zijn beenen op.
--Wat kom je al vroeg. Ik dacht, dat je vanmiddag zou komen
zingen. Maar daarom ben je niet minder welkom, hoor! Ga zitten,
en vertel mij van de tableaux! riep Eline opgetogen.... toen, zich
bedenkende, dat zij den dag te voren ongesteld was geweest, hernam
ze kwijnend:
--Het speet me vreeselijk, dat ik gisteren zoo ziek en akelig
was. Vreeselijke hoofdpijn....
--Ik kan het je niet aanzien.
--Heusch, Paul! Denk je, dat ik anders niet was gekomen om je talent
te bewonderen? Kom, vertel me, vertel me alles! en zij trok hem meê
naar de sofa, vanwaar zij de prachtwerken afwierp.
Paul had zich eindelijk bevrijd van Ben, die, aan zijn handen hangend,
zich op de hielen liet wiegelen.
--Kom, laat los, Ben, dikke jongen! En is de hoofdpijn nu over?
--O ja, heelemaal. Ik ga vanmiddag meneer Verstraeten nog feliciteeren,
en mijn excuses maken. Maar Paul, vertel me nu....
--Ik kwam je juist vertellen, dat ik van middag niet kom zingen,
hoor Elly. Ik heb geen toon in mijn stem; gisteren heb ik zóó moeten
brullen en brommen, dat ik er schor van ben. Maar we hebben veel
succes gehad....
En hij begon honderd uit te vertellen over de tableaux. Het waren
zijn idées en veel was zijn handenarbeid geweest, o.a. het kladderen
van de achtergronden; maar ook de meisjes hadden een maand lang zwaar
werk gehad met de costumes en duizenden kleinigheden. Dien middag zou
Losch komen om fotografies te nemen van de laatste groep; zelfs al was
hij dus op stem geweest, had hij niet kunnen komen zingen. En daarbij
gevoelde hij zich zôo stijf; hij had gewerkt als een timmerman, maar
de meisjes zouden zeker ook wel uitgeput zijn. Gepozeerd had hij niet;
hij had het reeds zoo druk met de organizatie der voorstelling gehad.
Hij liet zich een weinig achterover vallen in de Perzische kussens
der sofa, overlommerd door de aralia, en streek zich met de hand over
het haar. Het trof Eline, hoe hij op Henk geleek, ofschoon hij tien
jaar jonger, slanker en levendiger was, fijner besneden van gelaat
en verstandiger van blik. Maar een enkel gebaar, een optrekken der
wenkbrauwen, deed die gelijkenis soms treffend uitkomen, en al waren
zijn lippen dunner onder zijn blond kneveltje, dan die van Henk,
onder zijn dikken snor, toch lachte hij met den zelfden trek en de
zelfde volle diepe zachtheid van zijn broêr.

III.
--Waarom neem je toch geen goede schilderles, Paul? vroeg Eline,
als je toch talent hebt....
--Dat heb ik juist niet! lachte hij. Het zou de moeite niet loonen. Ik
klodder zoo wat, precies zooals ik wat galm. Het is allemaal niets.
En hij zuchtte om zijn gemis aan energie om zijn onbeduidende talentjes
tot iets hoogers te ontwikkelen.
--Je laat me denken aan papa, sprak zij, en er trok een waas van
weemoed over haar woorden, toen het gepoëtizeerd beeld haars vaders
voor haar blik verrees....--Hij had bepaald buitengewoon veel talent,
maar zijn gezondheid was in den laatsten tijd te zwak, dan dat hij
iets groots kon scheppen. Ik herinner mij, dat hij juist aan een
kolossaal doek bezig was, een scène uit Dantes Paradiso, geloof ik,
You have read 1 text from Dutch literature.
Next - Eline Vere: Een Haagsche roman - 03
  • Parts
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 01
    Total number of words is 4467
    Total number of unique words is 1537
    41.3 of words are in the 2000 most common words
    54.8 of words are in the 5000 most common words
    63.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 02
    Total number of words is 4423
    Total number of unique words is 1679
    37.3 of words are in the 2000 most common words
    54.1 of words are in the 5000 most common words
    61.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 03
    Total number of words is 4663
    Total number of unique words is 1510
    43.6 of words are in the 2000 most common words
    58.6 of words are in the 5000 most common words
    66.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 04
    Total number of words is 4619
    Total number of unique words is 1542
    42.6 of words are in the 2000 most common words
    57.3 of words are in the 5000 most common words
    64.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 05
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1444
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.7 of words are in the 5000 most common words
    63.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 06
    Total number of words is 4577
    Total number of unique words is 1500
    43.1 of words are in the 2000 most common words
    56.5 of words are in the 5000 most common words
    65.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 07
    Total number of words is 4580
    Total number of unique words is 1459
    44.2 of words are in the 2000 most common words
    59.1 of words are in the 5000 most common words
    66.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 08
    Total number of words is 4622
    Total number of unique words is 1490
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.0 of words are in the 5000 most common words
    69.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 09
    Total number of words is 4684
    Total number of unique words is 1356
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    63.4 of words are in the 5000 most common words
    70.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 10
    Total number of words is 4593
    Total number of unique words is 1482
    43.7 of words are in the 2000 most common words
    61.5 of words are in the 5000 most common words
    69.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 11
    Total number of words is 4594
    Total number of unique words is 1421
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    60.9 of words are in the 5000 most common words
    68.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 12
    Total number of words is 4634
    Total number of unique words is 1495
    42.9 of words are in the 2000 most common words
    57.9 of words are in the 5000 most common words
    66.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 13
    Total number of words is 4644
    Total number of unique words is 1401
    47.7 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 14
    Total number of words is 4583
    Total number of unique words is 1453
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    60.8 of words are in the 5000 most common words
    67.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 15
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1431
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.2 of words are in the 5000 most common words
    68.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 16
    Total number of words is 4626
    Total number of unique words is 1457
    43.8 of words are in the 2000 most common words
    56.9 of words are in the 5000 most common words
    65.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 17
    Total number of words is 4723
    Total number of unique words is 1461
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    58.9 of words are in the 5000 most common words
    66.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 18
    Total number of words is 4681
    Total number of unique words is 1444
    44.8 of words are in the 2000 most common words
    60.4 of words are in the 5000 most common words
    69.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 19
    Total number of words is 4781
    Total number of unique words is 1304
    47.4 of words are in the 2000 most common words
    63.3 of words are in the 5000 most common words
    71.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 20
    Total number of words is 4740
    Total number of unique words is 1320
    45.5 of words are in the 2000 most common words
    61.9 of words are in the 5000 most common words
    69.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 21
    Total number of words is 4710
    Total number of unique words is 1187
    50.0 of words are in the 2000 most common words
    66.4 of words are in the 5000 most common words
    74.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 22
    Total number of words is 4806
    Total number of unique words is 1277
    50.4 of words are in the 2000 most common words
    66.1 of words are in the 5000 most common words
    73.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 23
    Total number of words is 4785
    Total number of unique words is 1358
    46.1 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 24
    Total number of words is 4796
    Total number of unique words is 1357
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    63.6 of words are in the 5000 most common words
    72.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 25
    Total number of words is 4766
    Total number of unique words is 1370
    48.4 of words are in the 2000 most common words
    62.4 of words are in the 5000 most common words
    69.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 26
    Total number of words is 4765
    Total number of unique words is 1371
    45.3 of words are in the 2000 most common words
    59.8 of words are in the 5000 most common words
    67.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 27
    Total number of words is 4786
    Total number of unique words is 1386
    46.0 of words are in the 2000 most common words
    62.8 of words are in the 5000 most common words
    69.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 28
    Total number of words is 4700
    Total number of unique words is 1411
    47.0 of words are in the 2000 most common words
    61.3 of words are in the 5000 most common words
    69.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 29
    Total number of words is 4683
    Total number of unique words is 1493
    45.0 of words are in the 2000 most common words
    61.8 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 30
    Total number of words is 4687
    Total number of unique words is 1397
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    62.2 of words are in the 5000 most common words
    68.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 31
    Total number of words is 4803
    Total number of unique words is 1373
    46.2 of words are in the 2000 most common words
    62.9 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 32
    Total number of words is 4722
    Total number of unique words is 1327
    48.2 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 33
    Total number of words is 4750
    Total number of unique words is 1389
    45.7 of words are in the 2000 most common words
    61.1 of words are in the 5000 most common words
    68.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 34
    Total number of words is 4789
    Total number of unique words is 1319
    47.6 of words are in the 2000 most common words
    62.7 of words are in the 5000 most common words
    71.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 35
    Total number of words is 4947
    Total number of unique words is 1110
    52.0 of words are in the 2000 most common words
    65.2 of words are in the 5000 most common words
    72.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 36
    Total number of words is 4801
    Total number of unique words is 1253
    51.7 of words are in the 2000 most common words
    68.0 of words are in the 5000 most common words
    75.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 37
    Total number of words is 4701
    Total number of unique words is 1122
    54.0 of words are in the 2000 most common words
    68.4 of words are in the 5000 most common words
    75.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 38
    Total number of words is 4738
    Total number of unique words is 1409
    46.5 of words are in the 2000 most common words
    61.6 of words are in the 5000 most common words
    70.0 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • Eline Vere: Een Haagsche roman - 39
    Total number of words is 4248
    Total number of unique words is 1310
    48.3 of words are in the 2000 most common words
    63.9 of words are in the 5000 most common words
    71.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.