Latin

აველუმი - 12

Total number of words is 3569
Total number of unique words is 2075
32.0 of words are in the 2000 most common words
44.5 of words are in the 5000 most common words
50.7 of words are in the 8000 most common words
Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
საბჭოელისა და უცხოელის უკანონო ურთიერთობა, მით უფრო, მათ ჭერქვეშ, მათი
ხელშეწყობითა და თანდასწრებით. ბევრი, პირიქით, იქით შეაშინებს მათ, ისარგებლებს
ბედნიერი შემთხვევით და ხან რას გამოსძალავთ, ხან რას, პატარ-პატარა ყოველდღიური
პროვოკაციებით - არა, რა ჩემი საქმეა, ვის ემალებით, ან რატომ იმალებით საერთოდ. ღმერთმა
ხელი მოგიმართოთ. გამიგეთ? მაგრამ მეც ხომ უნდა მქონდეს ლუკმა მომზადებული, იმ
შობელძაღლ სახლმმართველს რომ ჩავჩარო პირში სასწრაფოდ, როცა მოვა და მეტყვის, აბა,
ერთი პასპორტები გამომიტანე, ვინ არიან, საიდან არიან შენი მდგმურებიო. გამიგეთ? - გაგიგეთ
და ეგრე! ფრანსუაზა ლამის მთელ გარდერობს დატოვებს მარტოხელა პენსიონერი დედაბრების
ერთნაირად გამოყრუებულ ბინებში. ზოგ რამეს თავად გააჩუქებს, ზოგს მოპარავენ, ზოგი კი
დაავიწყდება, დარჩება განშორების ფაცა-ფუცში. მაგალითად, გასარეცხად ტაშტში ჩამბალი
საცვალი, ანდა, გასაშრობად რადიატორზე გადაფენილი კოლგოტკები (ერთმა კეთილმა
დიასახლისმა
ფრანსუაზას
კოლგოტკები
თბილისში
გადაუგზავნა
აველუმს
თავისი
კეთილსინდისიერების დასამტკიცებლად და თან პატარა ახსნა-განმარტებითი ბარათიც
მოაყოლა, ყოველ შემთხვევისათვის, ვინიცობაა აველუმი შინ არ იყოს და მის მეუღლეს
ჩაუვარდეს ხელშიო - გიგზავნით თქვენი პარეზილი მეგობრის... ხომ იცით, რა რთულია აქედან
უცხოეთში... იქნებ თქვენი მეშვეობით და აუცილებლად, როცა მოსკოვში იქნებით...) - ისინი კი
მაინც ერთმანეთს დაეძებენ ცხადშიც და ძილშიც. ცდილობენ მიიმხრონ, მოისყიდონ
ნებისმიერი ვიგინდარა, ვისაც მათი დასმენა შეუძლია, ძალუძს თუნდაც უმნიშვნელო ზიანი
მიაყენოს მათ "სიმშვიდეს", მათ "ბედნიერებას", ვთქვათ, სასტუმროდან გამოასახლებინოს
ისინი, რესტორანში არ შეაშვებინოს, მილიცია მიუგზავნოს დაქირავებულ ბინაზე და სხვა
ათასი სიმდაბლე და სისაძაგლე ჩაიდინოს თავისი მარად გაუხარელი, მარად დაჩაგრული,
მარად ღატაკი სულის საამებლად. ისინი კი ჯიუტად მიცურავენ დინების საწინააღმდეგოდ,
ისევ ახალ გზებს ეძებენ შესახვედრად, მეთვალყურეთა, დამსმენთა, შურიანთა გასაცურებლად
და კიდევ ერთი, თუნდაც წამიერი "სამოთხის" შესაქმნელად ჯოჯოხეთის კუთვნილ
ტერიტორიაზე. ტელეფონზე საუბრისას მხოლოდ გამოგონილი სახელებით მიმართავენ
ერთმანეთს;
ხალხში თუ არიან, სიტყვა არ დასცდებათ უბატონოდ და უბოდიშოდ, მაგრამ როგორც კი
მარტო დაიგულებენ თავს ოთხ კედელს შორის, კვლავ უმიზეზოდ, სხვებზე გაბრაზებულნი

უღრენენ, ებრძვიან, გლეჯენ, ჭამენ და ეჭმევინებიან ერთმანეთს. ყველაფერზე ეჭვიანობენ,
ყველაფერი აწუხებთ, ყველაფრის ეშინიათ. ერთსა და იმავეს, ან ერთნაირად საზარელ
სიზმრებს ხედავენ და მოყოლისაც რცხვენიათ, იმდენად დამცირებულნი, უუფლებონი,
უმწეონი გამოიყურებიან საკუთარ სიზმრებში. აველუმი ხომ სულ ბრალდებულია ვითომ, სულ
სასამართლოში ზის, ბრალდებულის სკამზე, და სულ საბოლოო სიტყვის უფლებას მოითხოვს
უშედეგოდ, თუმცა, არც იცის რა უნდა თქვას, თუკი დათანხმდებიან, თუკი სიტყვას მისცემენ.
სრულებითაც არ არის მზად საამისოდ და ეს უარესად ტანჯავს, აწამებს, აგანგაშებს,
ათვალთმაქცებს კიდეც. ვითომ არ იცის, სად არის, სად ცხოვრობს, რას აბრალებენ და რას
მოითხოვენ მისგან. "არ ვიციო" - ამბობს ხმაათრთოლებული. "ხვიშტი" - იცინის მოსამართლე.
თან დამუწუკებულ ცხვირს ითვალიერებს ჯიბის სარკეში. ღიმილშეკავებული პროკურორი
ქაღალდებში იქექება. დარბაზი ჩვეულებისამებრ ცარიელია. "არ ვიცი - უფრო მტკიცედ
იმეორებს აველუმი - მაგრამ იმ ქვეყანაში, სადაც პირველი პოეტიცა და რიგითი სალდაფონიც
ერთნაირად აზროვნებს, თავისუფლება არქიტექტურული ზედმეტობაა მხოლოდ და ისიც
გარედან მაყურებლისთვისაა განკუთვნილი..." "ხვიშტი" - აწყვეტინებს მოსამართლე. "ხვიშტი,
პატივცემულო, ხვიშტი", - კვერს უკრავს პროკურორიც და გამალებული აგროვებს მაგიდაზე
გაშლილ ქაღალდებს. "აი, რას ვფიქრობ ხოლმე თქვენს ზურგს უკან - შემწყნარებლურად
იღიმება აველუმი, ღრმად დარწმუნებული საკუთარ სიმართლეში და, იმავე წამს, უკვე
ჩვეულებრივად აღელვებული აგრძელებს - აბა, თქვენ თვითონ განსაჯეთ, რისი იმედი უნდა
ჰქონდეს საერთოდ კაცს, როცა დამპყრობელი ქვეყნის პოეტური გენია დაპყრობილ ქვეყანაში,
უცხო მდინარის პირას მხართეძოზე წამოწოლილი, მშობლიურ კარვებს შორის მოფუსფუსე,
წელსზემოთ ტიტველი ჯარისკაცების შემყურე, მინდვრის ყვავილის წვენით დალაქულ
დღიურში ჩაწერს: აღსრულდა, ბედნიერი ვარო"..., "სად წერია ეგ ამბები?" - სარკეს ეკითხება
მოსამართლე. "სად წერია და "ელინიურ მითებში" - პასუხობს შუბლშეკრული პროკურორი.
აველუმს კი ეღვიძება, დათრგუნულსა და გალახულს, ისეთი გრძნობა აქვს, თითქოს კაცი
შემოკვდომოდეს. კი არ შემოკვდომოდეს, შეგნებულად მოეკლას, წინასწარი განზრახვით,
ოღონდ, არ იცის ვინ არის, რა ჰქვია, როგორ გამოიყურება და საერთოდ რა ესაქმება მასთან,
რატომ უნდა მოეკლა მაინცდამაინც მას. კიდევ უარესი - არ უნდა დანაშაულის აღიარება, არ
უნდა
ამ
მკვლელობის
გამომჟღავნება,
მით
უფრო
დასიზმრებული,
მოლანდებული,
გაუთავებელი სასამართლოს წინაშე. კი არ ეშინია, რცხვენია. თითქოს კი არ დასჯიან,
დასცინებენ. მაგრამ არ იცის, გვამს რა მოუხერხოს, როდემდე დამალოს, როდემდე ათრიოს თან
ქალაქიდან ქალაქში, სასტუმროდან სასტუმროში, რესტორნიდან რესტორანში... გვამი კი
დღითიდღე იზრდება, დევის გვამი გეგონებათ. აველუმი კი არ დაათრევს გვამს, გვამი
დაათრევს აველუმს. იმ გვამში ცხოვრობს თითქოს. იმიტომ რომ, აჩრდილიც არ არის მამისა.
მამამისმა აჭარული ბებუთი წაართვა სტუდენტს, როცა ის, სტუდენტი, სადარბაზოში
ჩაუსაფრდა მოსაკლავად. ბებუთი წაართვა და წიგნი მიაჩეჩა ხელში სანაცვლოდ. ბებუთი კი შინ
წამოიღო და საწერ მაგიდაზე დაიდო ქაღალდის საჭრელად. მერე, ჩხრეკის დროს, ის ბებუთიც
დაიკარგა. ვინ იცის, მამხილებელ საბუთად წაუყენეს მამამისს ნაუცბათევ სასამართლოზე. ის
კი ჩვეულებრივი, რიგითი მსხვერპლია მხოლოდ, ათასთა და ათასთა მსგავსად. ადამიანის
დასათრგუნად, მინოტავრზე არანაკლებ შემზარავი "იარაღია" უმწეობისა და განწირულობის ის
შეგრძნება, ყველა გადარჩენილს რომ ეუფლება უნებურად. ასე რომ, საბოლოო ჯამში,
"არჩეულნიც" და "ანარჩევნიც", ყველანი მაინც ერთნაირად დაწანწალებენ ლაბირინთის ბნელსა

და ნესტიან ტალანებში, ყველანი ერთნაირად ჭყლეტენ ფეხით მინოტავრის ნეხვს, ვიდრე
თავად მინოტავრს არ გადააწყდებიან და იმის ცხოველური ვნებით გაუპატიურებულნი, იმის
ბინძური, სისხლმიმპალი რქებით გამოფატრულნი, საკუთარ ნაწლავებში გახლართულნი,
სულს არ დალევენ, ზოგნი ნამდვილად და ერთხელ, ზოგნი კი - წარმოდგენებში და
უსასრულოდ. მაინც არ მიმატოვო, გთხოვ. განა ჩემი ბრალია, ასეთ ქვეყანაში რომ
დაიბადე? იმ დღეს დამცინეს კიდეც, კარგ ადგილას შეგირჩევია შენც საყვარელი ადამიანიო.
ყველას უკვირს, ვერ წარმოუდგენიათ. მე კი ძაღლივით ერთგული ვარ. კი მაგრამ, რატომ? ხომ
უნდა ჰქონდეს რამე გამართლება? თუმცა, არა. ნუ მისმენ. მე ყველაფერზე თანახმა ვარ, ოღონდ
ათასში ერთხელ მაინც გნახო. მე ხომ ყველაფერი ვიღონე, შენ რომ თავი ადამიანად გეგრძნო.
ვიდრე სინდისი გტანჯავს, ადამიანი ხარ. ეს არ უნდა ექნა სწორედ. ამით კიდევ უფრო მაგრად
მიაბა მიწაზე. მისი ნაჩუქარი თავისუფლება რკინის ბირთვივით ჰქონდა აველუმს სულზე
გამობმული, ვერსად რომ ვერ გაქცეულიყო, ქვის სამტვრევზე მომუშავე მონასავით, ვერც საქმე
ეკეთებინა და ვერც ზედამხედველის კეტისთვის აერიდებინა თავი. სულერთია, უნდოდა თუ
არ უნდოდა ფრანსუაზას, ბოლოს მაინც ასე გამოვიდა. ფრანსუაზამ ის გააკეთა, რაც ბუნებამ
დაავალა და არა გონებამ. ფრანსუაზამ აველუმს ჯაჭვის რგოლები გაუმრავლა მხოლოდ, ჯაჭვი
დაუგრძელა, რის გამოც კიდევ უფრო დამძიმდა ის. ასე რომ, კიდევ უფრო ცოტა რამ იყო ახლა
დამოკიდებული აველუმის ნებაზე და ამაოდ ასკდებოდა გულს, როცა ჯერ კიდევ ბრმად
მორწმუნე ფრანსუაზა შორიდან წერდა, ყველაფერი ისე იქნება, როგორც შენ გინდაო. არ ვიცი,
უბრალოდ, ასედაც ვფიქრობ. იმიტომ რომ... იმიტომ რომ, საშინელებაა, როცა ჩემთან არ ხარ.
საშინელებაა, შენი ღალატი რომ არ შემიძლია. იცი, რას ვნატრობ? ნეტავი, სულ მოწყენილი
იყოს მეთქი, უსასრულოდ. აბა, თუ მიხვდები რატომ? არ გახსოვს? რა თქმა უნდა, არ გეხსომება.
ერთხელ მითხარი, როცა მოწყენილი ვარ, უფრო მიყვარხარო. არა, სხვანაირად თქვი:
მოწყენილობის ჟამს მარტო შენ მიყვარხარ, კარგ გუნებაზე კი ყველა მიყვარსო. და მაინც
ხანდახან მგონია, მწერლობისთვის გჭირდება ეს ყველაფერი: შეხვედრაც, განშორებაც,
მოლოდინიც, ტანჯვაც, შიშიც, მღელვარებაც... გინდა დედალუსად წარმოიდგენ თავს, გინდა...
მე კი მხოლოდ უნებლიე მონაწილე ვარ ამ დიადი ხილვებისა. სხვა არაფერი. ხომ შეიძლებოდა,
არ ჩამოვყოლოდი სესილს თბილისში! მაგრამ, მეორე საკითხია, მართლა დაწერ თუ არა რამეს.
შესძლებ კი ამის დაწერას? დაგიჯერებენ? არა მგონია. იქნებ ბორბალს იგონებ? ამაზე არ
გიფიქრია? უფიქრია, როგორ არ უფიქრია, ამაზე ფიქრობდა სულ. მაგრამ ფრანსუაზამ მთავარი
არ იცოდა ჯერ: აველუმის ხვედრი ყოყმანი იყო და არა მოქმედება. ასე რომ, ბევრად აჯობებდა,
თავადაც ეფიქრა, როგორ გადაერჩინა თავი, ვიდრე ჯერ კიდევ შეიძლებოდა გადარჩენა, ვიდრე
თვითონაც მიეჩვეოდა ლუდში გარეული პორტვეინის წრუპვას, ლაბირინთელების ხათრითა
თუ შიშით. აველუმი კი თავის ჯაჭვს თვითონვე მოუვლიდა - ან მოიშორებდა, ან ცოცხლად
შეეჭმევინებოდა, რადგან დაბმულ კაცს სიყვარულის უფლება არა აქვს, ჯერ თავი უნდა აიშვას,
ჯერ ადამიანი უნდა გახდეს - ხელოვნური ფრთა უნდა შეაკოწიწოს ლაბირინთის აქოთებულ
წყვდიადში, საკუთარი სიბინძურიდან ამოვიდეს როგორმე და... დაიღუპოს. დრო კი გადის,
დაუდევრად, დაუნდობლად, და ფრანსუაზაც ამჩნევს უკვე, თავის თავს რომ არ ჰგავს, ისე რომ
არ ცხოვრობს, როგორც უნდა ცხოვრობდეს წესით, როგორც მის ქვეყანაშია მიღებული.
წარმოგიდგენია, უკვე სამი წელია ასე ვცხოვრობ. ესე იგი - არასწორად, არანორმალურად,
სიყვარულის
განრიგით.
ყველაფერი
მოსწონს.
ყველაფერი
მომწონს.
ყველაფერზე

მადლობელია. ყველაფრისთვის დიდი მადლობა. კი მაგრამ, რისთვის? აღარ მახსოვს, რა
გავუგზავნეთ, ვისი ხელით. ალბათ ჩურჩხელა და ლეღვის ჩირი, ანდა, არაყი და ხიზილალა.
სულაც იმ ქუჩებში აკრეფილი ხმელი ფოთოლი, სადაც აველუმთან ერთად უვლია. რაც არ
მახსოვს, არ მახსოვს. სამაგიეროდ, ფინანსური მდგომარეობა მძიმეა და ძილშიც უკვე
რუსულად ვლაპარაკობ. ასე ამბობს დედაჩემი, თუმცა რუსული არ იცის და იმისთვის ყველა
საბჭოელი რუსია. რაც შეეხება ჩემს ჩამოსვლას, ჯერ არაფერი გარკვეულა. ვნახოთ, რა იქნება
ხვალ. ესე იგი, უკვე გარკვეულია რაღაც-რაღაცები, მაგრამ ეშინია თქმისა, დათარსვისა. რაღას
არ ამბობს, ის რომ არ თქვას, რისი თქმაც ყველაზე ძალიან უნდა. ვნახოთ, როდემდე გაუძლებს
გული. ჩემს მეზობელს უზარმაზარი ძაღლი ჰყავს, დოგი. სახელად, რატომღაც, "სოიუზი" ჰქვია
და ამის გამო, მე სულელს, სულ მინდა მივეფერო. რასაკვირველია, სულელი ვარ. პატრონი
მეუბნება საშიშიაო, მე კი ლამის პირში ჩავუძვრე. გამოცდებს ბოლო მოეღო. უკვე ნამდვილად
დიდი ვარ. ფინანსური მდგომარეობა თანდათან კატასტროფული ხდება. ვნახე ბაქოს ბალეტი.
მივიღე შენი წერილი. ფულს ცოტას
მიხდიან. თუმცა, არც ისე იოლი სამუშაოა, როგორც შორიდან შეიძლება მოეჩვენოს კაცს. კი არ
ვსეირნობ, როგორც ზოგიერთებს ჰგონიათ, ვიქანცები სატალახე ცხენივით. სხვათა შორის,
საკმაოდ სახიფათოცაა. ჩვენი შოფრები, ფულის გულისთვის, ორი-სამი წელი შეუსვენებლად
მუშაობენ და ისე იღლებიან, საჭეზე ეძინებათ ხოლმე. იმ დღესაც დაიღუპა ერთი ჩვენი შოფერი.
დაეძინა. კიდევ კარგი, ავტობუსი ცარიელი იყო. მოსახვევი ვერ შენიშნა და მთელი სიჩქარით
შეასკდა სახლს. გიდის სკამი რომ ვნახე, გული გადამიქანდა, ისე იყო დაგრეხილი. ხომ
შეიძლება მე ვმჯდარიყავი იმ სკამზე?! სწორედ ჩვენი ორგანიზაციის ავტობუსი იყო და
შოფერსაც კარგად ვიცნობდი. და უცებ - თქმისაც მეშინია, მაგრამ აღარც უთქმელობა შეიძლება.
თებერვლის პირველ რიცხვებში ჩამოვდივარ. თვენახევრით. გრიპი უკვე მქონდა, მაგრამ
ნერვიულობისგან მგონი ისევ მემართება. დამემართოს. არა უშავს. გრიპი ვერ შემაჩერებს.
თუმცა, წამოსვლამდე ალბათ მაინც მოვრჩები. ძალიან ცივი ზამთარი იყო. ამჯერად, რატომღაც,
ძალიან გაუჭირდათ შედარებით წესიერი, მეტნაკლებად მშვიდი თავშესაფრის მონახვა. ერთი
მტკაველი თავისუფალი ადგილი არ არსებობდა სამყაროსხელა ქალაქში. იანის ერთი ქარიტა,
სამწუხაროდ, უკვე გარდაცვლილიყო. მეორე ლოგინად ჩაეგდო სიბერეს, მესამე კი თავად
მოეთავსებინათ
უპატრონო
მოხუცთა
თაშესაფარში.
იანთანაც
ვერ
გაჩერდებოდნენ
თვენახევარი. უბრალოდ, ვერ დაეტეოდნენ, შუაში თუ არ ჩაიწვენდნენ იანს. არადა, თავიდან
თითქოს ყველაფერი კარგად აეწყო - ქალაქის ცენტრში, ბეზბოჟნიზე უნდა ეცხოვრათ,
თანამედროვე, კომფორტაბელურ, საგანგებოდ ინტელიგენციისთვის აშენებულ სახლში, მაგრამ
ბოლო წამს ინტელიგენტი, ეტყობა, დაფრთხა და უარი შემოუთვალათ. რამდენიმე დღე ისევ
იანთან გაჩერდნენ, იანი კი ტალინში გაფრინდა უხელფასო შვებულებით, ვითომ სასწრაფო
საქმეზე. მერე იანის ნაცნობის ნათესავმა, რომელსაც ტელევიზორის გამოსატანად სჭირდებოდა
თურმე ფული, შერემეტიევოში შეიფარათ, აგარაკზე, სადაც აველუმი და ფრანსუაზა მთელი
დღე, რატომღაც, თხილამურებით დაბორიალობდნენ ტყეში (თხილამურებზე დგომა არც
ერთმა არ იცოდა წესიერად), ანდა მთელი დღე კაკბებს პუტავდნენ, რადგან იქაურ სასურსათო
მაღაზიაში ძირითადად არაყი და ბუმბულიანად გაყინული კაკბები იყიდებოდა. მდუღარე
წყლისგან ორივეს მაჯებამდე ჰქონდა ხელები დაფუფქული. იქიდან, იპოდრომთან, სკაკოვაია
ალეაზე აღმოჩნდნენ, ისევ იანის წყალობით. ერთმა კოლეგამ თავისი ბინა სულგრძელად

დაუთმო იანს აველუმისთვის - კოლეგამ კოლეგას კოლეგისთვის - ოღონდ, ბინა კი არა, ოთახი,
ოროთახიან საერთო ბინაში, სადაც მის (ესე იგი, კოლეგის) გარდა, მოხუცი ცოლ-ქმარი
ცხოვრობდა, ესენინთან ნამეგობრალი და მწერლობის დიდი მოყვარული. ფულზე ხომ
ლაპარაკიც ზედმეტი იყო. ელექტრონს რასაც დაწვავენ, ის გადაიხადონ, დანარჩენზე კი - აპ-აპაპ-ო - უთქვამს იმას (კოლეგას) იანისთვის, რასაც, წესით, მაშინვე უნდა დაეეჭვებინა აველუმის
გამოცდილების მქონე კაცი. იმას კი გაუხარდა - გადავრჩით, ერთხელ კიდევ გადავრჩითო ჩაიხუტა ფრანსუაზა. ქუჩის სახელიც კი მოეწონა, იმდენად შეესაბამებოდა მათ მოუსვენარ,
მოხეტიალე, მოჯირითე ცხოვრებას. რაც მთავარია, მოხუცი, უწყინარი მეზობლები, თანაც
ესენინის ნამეგობრალები და მწერლობის მოყვარულნი, თავისთავად, ფრიად მნიშვნელოვანი
ფაქტორი იყო მათი მომავალი სიამტკბილობისთვის. მოკლედ, თავიდან ყველაფერი ზუსტად
ისე გამოიყურებოდა, როგორც მოსკოვისკენ გამოფრენილი, თვითმფრინავში ნატრულობდა
ხოლმე თავისთვის. მაგრამ მეორე დღესვე, როცა ძლივს დამშვიდებული, დაწყნარებული,
ბედის მადლიერი აველუმი აღიღინებული გამოვიდა სააბაზანოდან და სიბრაზისგან
ყბამოქცეულ ეგნატეს კი გადააწყდა დერეფანში, ყველაფერი თავისთავად გაირკვა. ეგნატე ერქვა
კაცს. ჭაობისფერი, თითქოს აქაფებული თვალები ავად უბზინავდა, ხოლო მკაცრად
მოკუმული, ფშატივით ფუყე ტუჩები ერთიანად გადათეთრებოდა და აველუმს ისე შეეცოდა
უცებ, ხმა ვერ ამოიღო, ვერც ჰკითხა, რა მოხდა, რა შეგემთხვათო. ეჭვიც არ შეჰპარვია, მართლაც
რაღაც დიდი უბედურობა რომ დასტყდომოდა თავზე. სამაგიეროდ, ეგნატემ არ დააყოვნა და
მაშინვე უკმეხად მიახალა პირში: რატომ სარგებლობთ აბაზანით დაუკითხავადო. აველუმი
გაშრა, სახტად დარჩა. ენაზე მიეყინა უკვე გამონახული, რასაკვირველია, ეგნატესთვის
განკუთვნილი, გასამხნევებელი, დასამშვიდებელი სიტყვები. ყველაფერს ელოდებოდა,
ამას კი არა. ბოლოს და ბოლოს, ესენინს რომ თავი დავანებოთ, აბაზანაც, სამზარეულოსა და
საპირფარეშოს მსგავსად, საზიარო იყო და აველუმსაც ისევე ეკუთვნოდა (თუნდაც დროებით),
როგორც თავად ეგნატეს. რაკი უკვე აქ ცხოვრობდა (თუნდაც ჩაუწერლად), ესეც თავისთავად
იგულისხმებოდა, ესეც შედიოდა პირობაში. "თავისთავად არაფერი არ არსებობს და არც
იგულისხმებაო" - გააწყვეტინა ეგნატემ და მკაცრად გააფრთხილა, დღეის შემდეგ, არც მას და
არც მის მეუღლეს (მეუღლეა თუ ვინც არის), უნებართვოდ ფეხი აღარ შეედგათ სააბაზანოში და
არა
მარტო
სააბაზანოში.
იგულისხმებოდა
სამზარეულოცა
და,
თავისთავად
ცხადია,
საპირფარეშოც. ხოლო, თუკი სადმე შუქი დარჩებოდათ ანთებული, ან სააბაზანოში, ან
სამზარეულოში,
კოლეგიარული
ან
საპირფარეშოში,
სოლიდარობით
მაშინ...
მოკლედ,
მოპოვებულ
აველუმი
ოთახში.
მკვდარი
შევიდა
ფრანსუაზა
უკვე
მხარზეპირსახოცგადაგდებული ელოდებოდა და "მადლობა ღმერთსო" - ამოისუნთქა შვებით,
უკვე მოშინაურებულმა, უკვე აყოლილმა ოჯახური ცხოვრების რიტმს. მაგრამ აველუმმა პირზე
ხელი ააფარა სასწრაფოდ, თითქოს გაუპატიურებას უპირებსო, და ჩურჩულით, ფაცაფუცით,
უთავბოლოდ მოუყვა მისი და ეგნატეს საუბარი. ფრანსუაზასაც ხომ მეტი არც უნდოდა - იმავე
წუთას ოთახში შიშის ღრუბელი ჩამოწვა, გაიბერა, გასივდა და თავისი ლორწოვანი მუცლის
ქვეშ მოიყოლა ორივენი, როგორც კრუხმა - წიწილები. ცხოვრება ისევ ტანჯვად იქცა. დღისით
დალაპარაკებისა ეშინოდათ, ღამით - გაფაჩუნებისა. საწოლი კი მათ ჯიბრზე ჭრაჭუნობდა.
სანახევროდ მშივრები იყვნენ - ვერც სასადილოში მიდიოდნენ, ვაითუ კარი აღარ გაგვიღონო,
და ვერც გაზის ქურის ანთება გაებედათ სამზარეულოში, რამე რომ შეეწვათ ან მოეხარშათ.

მაგრამ, ერთ მშვენიერ დღეს, გაცოფებული, თვალებაქაფებული ეგნატე მაცივრიდან რომ
გადმოუხტათ (ადვილი შესაძლებელია, ასე მოეჩვენა ორივეს და მსგავსიც არაფერი მომხდარა
სინამდვილეში), ლამის სახეში რომ მიაყარათ წინა დღით ნაყიდი, სქელ, მუყაოსავით
ქაღალდში გახვეული ორიოდე ნაჭერი ძეხვი და ზედამხედველივით უყვირათ, ხომ გითხარით,
ხომ გაგაფრთხილეთ, ტყუილუბრალოდ არ ამუშაოთ მაცივარიო, მაშინვე დაჰკრეს ფეხი და
უკანმოუხედავად გაერიდნენ იქაურობას. გარეთ ყინავდა. სკაკოვაია ალეაზე ცივი ქარი ქროდა.
თუმცა, იმავე დროს, მზეც ანათებდა, ლითონის საგანივით, ცივად ბზინავდა ნაცრისფერ ცაზე.
აველუმს ფრანსუაზას ჩემოდანი მხარზე ჰქონდა გადებული, საკუთარი იღლიაში ამოედო და
მეორე ხელით ჩანთას მოათრევდა. ერთი ჩანთა ფრანსუაზასაც მოჰქონდა. ქუჩა ცარიელი იყო
და ისინიც უნებურად უჩქარებდნენ ფეხს, ხანდახან გარბოდნენ კიდეც. სიბრაზისგან ლამის
ეტირათ, მაგრამ სიცილით იხოცებოდნენ, რასაკვირველია, ნერვიული, არაჯანსაღი სიცილით.
"არა, მაინც რას ჰგავდა ის უბედურიო", - ხრიალებდა გაოფლილი, გულამოვარდნილი
აველუმი. "ცოლი უარესიაო - მხარს უბამდა ფრანსუაზა - დერეფანში ჩუმად მომეპარა და
მიჩქმიტაო". სიბრაზისგან გულზე გამსკდრები, სიცილით კვდებოდნენ. თან გარბოდნენ,
განადგურებული არმიის ჯარისკაცებივით, უცებ დაღლილები, უცებ გაოფლილები, უფრო
მღელვარებისგან, ვიდრე ტვირთის სიმძიმისგან. მზე იყო და ყინავდა. ამინდიც მათი
შესაფერისი იდგა. მათნაირი. არანორმალური. გარბოდნენ ცარიელ ქუჩაში, ჩემოდნებით,
ჩანთებით დატვირთულები, ბინის ქურდებივით. სირბილში ერთმანეთს აწყდებოდნენ,
კოცნაობდნენ და ეცემოდნენ. მერე კი, ფეხზე ძლივს წამომდგრები, ისევ გარბოდნენ, თოვლში
ამოგანგლულები. ერთ-ერთი წაქცევის დროს, ფრანსუაზას ჩემოდანი გაიხსნა და მთელი
ავლადიდება ქუჩას მოეფინა. ისინი კი თოვლში მუხლებზე იდგნენ, იცინოდნენ (ახლა უკვე
სიმწრისგან) და თოვლთან ერთად ტენიდნენ გომბეშოსპირიან ჩემოდანში მაქმანიან საცვლებსა
თუ
შალის
ქვედაკაბებს,
ჯემპრსა
გაბრაზებულნი,
გამწარებულნი,
გამოძევებულნი,
კიდევ
ერთხელ
თუ
ყელსახვევს...
შეურაცხყოფილნი,
უსახლკაროდ
თან
იცინოდნენ,
გულმოკლულნი,
დარჩენილნი,
იცინოდნენ,
კიდევ
ერთხელ
გათოშილნი,
მშიერნი,
დაღლილნი და უსაზღვროდ, უსაშველოდ, უმიზეზოდ ბედნიერნი. მერე ქსენიამ შეიფარათ,
მარტოხელა პენსიონერმა, ზოოპარკის უკან, ქართველების ძველ ნამოსახლარზე. სანამ
ფრანსუაზა სამზარეულოში სადილს და ვახშამს ამზადებდა, ის პაპიროსს აბოლებდა,
შამპანურს წრუპავდა და ტელეფონზე ლაპარაკობდა გაუთავებლად: გამარჯობა ნადია. დღეს
თუ
გცალია, ძალიან მინდა შენი ნახვა. ჩემი შვილიშვილი გუშინ ბაგაში მიაბარეს. მეც წავედი.
დავტოვეთ ციხეში. მაინც თავისი გაიტანა დედამისმა. რა გატირებთო - მეუბნება - სატირალი
რა არისო, თქვენ ხომ არ იცით, რა დამიჯდა ბავშვის აქ მოწყობაო. ჩემთანა აქვს საქმე, მე
მეჯიბრება, მე მიგებს ნიშნს - ვითომ, თქვენ რომ არ მომეხმარეთ, მეც იმიტომ ავდექი და
იმიტომ გამოვამწყვდიე ბავშვი ციხეშიო. იმათ უნდათ თავისუფლება, თავის ნებაზე სეირნობა,
მე კი არა. მე იმათი ბავშვები უნდა ვმწყემსო. იმათ კი, მარჯვნივ და მარცხნივ... ისე რეჟიმი
მართლა კარგი აქვთ. კვირაში ერთხელ ექიმთან გასაუბრებაა. ყველაფერს გეტყვის, რა სჭირს
ბავშვს, რა სჭირდება. კვირაში ერთხელ ბავშვის ნახვაც შეიძლება. კი მაგრამ, მე რატომ არ
გამაფრთხილეს, დღეს თუ მარხავდნენ?! არ იცოდა ჩემი ტელეფონი? მაგას რა მნიშვნელობა
აქვს, ნუ მოკვდები თორემ, მერე სულერთია, მიწაში ჩაგფლავენ თუ ცეცხლში დაგწვავენ. ხო,

რატომ გირეკავ! ჩემმა მდგმურმა... ჩემმა მდგმურმა! ნუ მაყვირებ ახლა მთელი ქალაქის
გასაგონად. ხო, საფრანგეთიდანაა. აბა, შენ რა გგონია. ჩვენ ნაკლებს არ ვღებულობთ. მოკლედ,
მაგარი ჯემპრი მაჩუქა. მოხერისა. ერთხელ იქნება განარეცხი. უცხოურია, რა თქმა უნდა. მადე
ინ ფრანსე. იქნებ გამიყიდო. მე ჯამპრი სად უნდა ჩავიცვა. თუ მოგეწონება, შენ აიღე. როგორმე
მოვრიგდებით. არა, ბიჭი ქართველია. ასულელებს ალბათ. ცოლიც ჰყავს და შვილიც. სულ
იმათზე
ლაპარაკობს.
ისე,
ნამდვილად
გულკეთილი
ბიჭია,
ყურადღებიანი.
ჩემთვის
სპეციალურად ყიდულობს შამპანურს. რაკი გყვარებიათ, კიდეც უნდა დალიოთო. ჩემს რძალს
ჰგავს. ისიც სულ იმას კითხულობს, რა მიყვარს და რა მესიამოვნება. ისე დაუმშვენდა ცხვირი.
სანამ ერთად ვცხოვრობდით, შენ ხომ იცი, წყალი არ მოუწოდებია, წამალი რომ ჩამეყლაპა. იმის
მაგივრად, თვითონ დაელაგებინა სახლი, უკან დავდევდი ცოცხითა და ჩვრით. ქალმა რომ
სისუფთავე არ იცის, კაპიკია იმის ფასი. კაცი რომ ვიყო, იმ ქალთან არ დავწვები არაფრით. ახლა
შვილიც მოიშორა. მეტი თავისუფლება რომ ჰქონდეს. რას მიკეთებს ნეტავ?! რა ჭირად უნდა
თავისუფლება?! ჩემი შვილიც მაგან ჩაიყვანა მიწაში. ვერ გაუძლო. ვერ აიტანა... ვერც თქვა.
ყველაფერს ხედავდა და ვერაფერს ვერ ამბობდა. რა სჭირდა ჯერ სასიკვდილო. მაგრამ ამდენს
ვეღარ გაუძლო და გაუსკდა კიდეც გული. გაანათლოს ღმერთმა, მაგრამ ახი იყო იმაზე.
მშვენიერი ცოლ-შვილი მიატოვა. გოგოები ისე დაზრდილან, ძლივს ვიცანი. უკვე მეთოთხმეტე
წელში არიან. თავისუფლად შედიან კინოში. ხომ გახსოვს ლენა როგორი უშნო იყო
პატარაობისას, ახლა ოლიაზე ნაკლები არ არის. ვერც იტყვი, რომელი ჯობია. ორივეს ბიჭი ჰყავს
უკვე. შეიკს ცეკვავენ. მოკლედ, თანამედროვე გოგოები არიან. იმათი მამა კი მიწაში ლპება.
კრემატორიუმს ვერ ვიტან, მაგრამ რა თქმა უნდა, მოვალ. თორმეტზე, ხომ? ვერ ვიტან
კრემატორიუმს. მატარებლის ფეხსადგილს მაგონებს რაღაცით. დააჭერ პედალს ფეხს და კუბოც
წავა ქვევით, ვინ იცის სად... თითქოს არც გიცხოვრია, არც ყოფილხარ. ორი კილო მოვიმატე,
გოგო, ამ ერთ კვირაში. თვალის ჩინივით მიფრთხილდებიან ჩემი მდგმურები. ზოგი შვილი არ
მოგივლის ასე. მთელი ბაზარი მოაქვს ხოლმე იმ სულელს. მართლა პოეტია. თავქარიანი.
მეცოდება. რად გინდა-მეთქი ამდენი, ვეუბნები, მაგრამ ვინ გისმენს. სულ იმის რჩევაში არიან,
რა ჭამონ და რა დალიონ. რას აძლევენ მაინც ამდენს ლექსებში?! იქნებ ჩვენც დაგვეწერა. ისე,
ნამდვილად ბევრი ჭირდება - იქით ცოლი, აქეთ საყვარელი. თანაც უცხოელი. ოი, როგორ
მტკივა გული, რომ იცოდე. არ დამტოვო ბებოო - ჩუმად მითხრა, დედამისს რომ არ გაეგო. თან
ხელს მიჭერდა ხელზე. გამახსენდება და ჩემს ხელს ვკოცნი. დამემდუღრა გული, მაგრამ რა
გინდა რომ ქნა. რამე თუ ვთქვი, უარესს იზამს დედამისი ჩემი ჯიბრით, ჩემს გასამწარებლად.
ამიტომ, როცა მტკივა, ვიცინი ხოლმე, როცა ვბრაზობ, შეიკს ვცეკვავ... იქნებ ერთი გამოიარო.
შამპანურს დაგალევინებ. გახსოვს? ტრა-ლა-ლა, ტრა-ლა-ლა... ეჰ, ჩვენც გვქონდა ერთი დრო...
7
და მაინც, ყველაფრის მიუხედავად, ანდა, სწორედ ყველაფრიდან გამომდინარე, ფრანსუაზა
მთელი ორი წლით ჩამოვიდა მოსკოვში, საცხოვრებლად და სამუშაოდ, სინამდვილეში კი
თავისი ფარული და სასიცოცხლო მნიშვნელობის განზრახვის აღსასრულებლად - სიყვარულის
თესლის
გასატანად
აქედან,
სატუსაღოს
ჯურღმულებში
ჩამყაყებული
წყვდიადიდან
თავისუფალ სამყაროში, რათა დარჩენილი სიცოცხლე ახლა მას, სიყვარულის ნაყოფს
დასდგომოდა მსახურად - არადა, თითქოს აღარც უნდა გამოეხედა აქეთკენ; უკანასკნელად რომ
დაბრუნდა მოსკოვიდან, არაფრის თავი აღარ ჰქონდა, ლანდი გასდიოდა, უწამლოდ ვეღარ

იძინებდა, მთელი ღამე კოშმარები სტანჯავდა, არც მუშაობა უნდოდა, არც სწავლა, არც
ნათესავი, არც მეგობარი - საჰაერო კატასტროფიდან შემთხვევით გადარჩენილ მგზავრს ჰგავდა,
რომელსაც ბედად სხეულის არც ერთი ორგანო არ დაზიანებია, მაგრამ მაინც ხანგრძლივი
ფსიქოლოგიური მკურნალობა სჭირდება: სიმშვიდე, ძილი, კარგი კვება და კარგი ჰაერი
მისთვის სასიამოვნო გარემოში, რათა ერთხელ და სამუდამოდ განთავისუფლდეს გადარჩენის
საფასურად
შეძენილი,
საზარელი,
სულისშემხუთავი
ჩვენებებისგან,
ხმებისგან,
შეგრძნებებისგან და საბოლოოდ, ახლა უკვე ნამდვილად, მთელი არსებით დაბრუნდეს მიწაზე,
სადაც მისი ადგილია. ფრანსუაზაც ასე მოიქცა. მოსკოვიდან დაბრუნებულმა, მაშინვე თავის
კუნძულს მიაშურა, და მალე იგრძნო კიდეც სამხრეთული ბუნების ცხოველმყოფელი ძალა. ასე
კარგად დიდი ხანია არ ვყოფილვარ. სიწყნარეა, სიმშვიდეა. სილამაზეა. ეგნატე არ ჩანს, თუმცა,
ხანდახან მაინც მგონია, თითქოს შორიდან მითვალთვალებს. მარტო შენ მაკლიხარ, თორემ
სრული განცხრომა იქნებოდა. როგორ ხარ? მაგრა სვამ თუ მაგრა მუშაობ? მაინც არ მეტყვი
სიმართლეს. ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს რომელიღაც ჩაჟამებული ჯურღმულიდან ამოვედი
შემთხვევით. ეს გრძნობა დიდხანს გაჰყვება. უფრო სწორად, ვერასოდეს ვეღარ მოიშორებს,
ვეღარც პარიზში, ვეღარც კუნძულზე, ვერსად, სადაც უკვე შვილთან ერთად გაექცევა ამ
შემაწუხებელ, დამაკნინებელ, გამაბრიყვებელ შეგრძნებას. მაგრამ ამაოდ. არაფერი არ უშველის,
ვიდრე ისევ ჯურღმულში არ დაბრუნდება, რადგან ეს ჯურღმულის ავადმყოფობაა და მისგან
განკურნება ყოვლად შეუძლებელია - თუ ჯურღმულში ხარ, იქიდან გაქცევას ცდილობ სულ,
თუ გაიქცევი და, უკან მობრუნების სურვილი გტანჯავს. ამ ავადმყოფობას იმპერიის
მესვეურები "საბჭოთა პატრიოტიზმსაც" ეძახიან ცინიკურად და, მართლაც, ვისაც ერთხელ
ჩაუყლაპავს საბჭოური ჰაერი, სხვაგან ვეღარ გაჩერდება დიდხანს - მისთვის ისეთივე
მავნებელია სუფთა ჰაერი, როგორც სხვებისთვის - ბინძური. დეკემბრის დასაწყისში მოსკოვს
მივემგზავრები ორი წლით. რას იტყვი ამის შესახებ? მეტი არაფერია ახალი. რა გვეთქმის,
მადლობის გარდა, მაგრამ სხვა რაღა უნდა იყოს ახალი, ამაზე მეტი? გრძნობს რა
განუსაზღვრელ მნიშვნელობას ამ "მეტი არაფრისა", იმდენი მოთმინებაც ჰყოფნის, დამალოს
ზღვა სიხარული. შეიძლება, ეშინია კიდეც გამომჟღავნებისა, საკუთარ სიხარულს რომ არ
წაელეკვინოს მოსკოვში ჩამოსვლამდე. გამარჯობა. აი, ჩამოვედი. ჩამოვიდა და დაბინავდა
კიდეც. ბინა საქარხქნო რაიონშია. - ესეც პროგრამითაა წინასწარ გათვალისწინებული
საბჭოეთში სამუშაოდ ჩამოსული უცხოელებისათვის, ახლოს რომ გაიცნონ (საკუთარ კისერზე
იწვნიონ)
აქაური
ცხოვრება.
ჩემს
მტერს
ნებისმიერ
საქარხნო
რაიონში
მოხვედრა,
განსაკუთრებით შაბათ-კვირას. დიდიან-პატარიანად ყველა მთვრალია. ერთხელ ცემას ძლივს
გადაურჩა აველუმი. ლიფტში შევიდა და მთვრალი მგლების ხროვაში კი აღმოჩნდა უცებ.
თხუთმეტ-თექვსმეტი წლის პირტიტველა ბიჭები იყვნენ, ყველას ბოთლი ეჭირა ხელში, ზოგს
უკვე სანახევროდ დაცლილი. პირდაპირ ბოთლით იყუდებდნენ არაყს, ლიმონათივით.
თითქოს ვერც გამჩნევენ, მაგრამ კარგად თუ დააკვირდებით, შეგნებულად გარიდებენ
ღვარძლიანი ინტერესით აელვარებულ თვალებს, როგორც მტაცებელმა ცხოველებმა იციან.
დაძაბულობისგან თუ შიშისგან, აველუმმა უნებლიეთ ბოთლი გამოგლიჯა ხელიდან ერთ-ერთ
მათგანს და სულმოუთქმელად ჩაიცალა მწარე, ეკლიანი სითხე, აფორიაქებულ, აგანგაშებულ
შიგანში. ეტყობა, ამან გაჭრა, ამან გადაარჩინა. გესლიანი ინტერესი სტიქიური აღტაცებით
შეეცვალათ. ფოლადის ცივი ლაპლაპი ზეთის ნელთბილ ბზინვაში გადაიზარდა და როცა
ლიფტი გაჩერდა, უხმოდ დაუთმეს გზა.

მაგრამ ვერც ეს შეაჩერებს აველუმს. უკვე რამდენჯერმე ჩააკითხა უკვე მოსკოველ ფრანსუაზას.
მშვენიერი ბინაა. რაც მთავარია, ტელეფონიანი. რასაკვირველია, ასედაც იქნებოდა. ტყუილად
ღელავდა
ფრანსუაზა.
ეს
ბინა
სპეციალურ
ფონდს
ეკუთვნის,
უცხოელებისთვისაა
განკუთვნილი და, თავისთავად ცხადია, უაღრესად საინტერესოა, რაზე ან ვისთან საუბრობს აქ
მაცხოვრებელი უცხოელი, ამ ეტაპზე - ფრანსუაზა. ფრანსუაზა მაინც არ ელოდებოდა, ასე
კარგად თუ მოეწყობოდა, მაგრამ აველუმის პირველივე სტუმრობის შემდეგ, ერთბაშად
შეჯავრდა აქაურობა. ყველგან შენ მელანდები ამ წყეულ ბინაშიო - სწერდა იმავე საღამოს
აველუმს - სამზარეულოში შეხედვისაც მეშინია და საწოლში ჩაწოლისაცო. ჯერ სად არის! ჯერ
ყველაფერი წინაა! მაგრამ თანდათან ისიც მიეჩვევა აქაურ ყოფას. "გასართობსაც" მონახავს,
ხალხსაც გაიცნობს და თავფეხიანად ჩაერთვება (სხვათაშორის, დიდად მოწადინებული)
მოსკოვური
"არისტოკრატიის"
ანუ,
მასავით
საბჭოეთში
აკრედიტებული,
მეტწილად
ხელმოკლე უცხოელებისა და ადგილობრივი სნობების, იგივე არალენგალური მხატვრებისა თუ
ჩვეულებრივი ინტელექტუალური აფერისტების მხიარულ ფერხულში. მალე აველუმის
გულისთვისაც არ იტყვის უარს ნებისმიერ წვეულებაზე, ნებისმიერ გამოფენაზე, ნებისმიერ
გასეირნებაზე - იპოდრომზე ცხენებით თუ ქალაქგარეთ მანქანით - და იმიტომ კი არა,
ნაკლებად რომ ეყვარება აველუმი, ვიდრე ახლა უყვარს, ჯერ კიდევ დამფრთხალსა და
გაოგნებულს ახალი გარემოს უტიფარი ცნობისმოყვარეობით, ფამილარული გულითადობით,
არამედ იმიტომ, უიმისოდაც რომ გაიტანოს თავი როგორმე, ესე იგი, არც აველუმის დასანახად
განუდგეს კამპანიას, რომელმაც უნდა გააძლებინოს აველუმის ჩამოსვლამდეც და აველუმის
წასვლის შემდეგაც. ადამიანის ნებისმიერი საქციელი, ნებისმიერი ქმედება - როგორც დღეს
ვამბობთ ხოლმე - თავდაცვის, თვითგადარჩენის ჟინითაა ნაკარნახევი. ის ყოველთვის
გადარჩენას ცდილობს, შეგნებულად თუ შეუგნებლად, ჭკვიანურად თუ ბრიყვულად,
გაცნობიერებულად თუ გაუცნობიერებლად და ამის ბრალია მალე, ძალიან მალე, ხანდახან
სულ ერთი საათის ჩამოფრენილსაც, მარტო რომ დატოვებს აველუმს ფრანსუაზა თავის ბინაში,
თვითონ კი წვეულებაზე გაიქცევა, ან საელჩოში, ან უცხოელთა კორპუსში, კუტუზოვზე, ან
რომელიმე,
ხელისუფლებისთვის
არც
მთლად
მისაღები
და
ამიტომაც
ზედმეტად
გახმაურებული მხატვრის სახელოსნოში, რადგან ასე რომ არ მოიქცეს, მეორეჯერ აღარ
დაუძახებენ და საქარხნო რაიონში, თავის მერვე სართულზე, მგელივით უნდა იყმუვლოს
მოსკოვური ზამთრის გაუთავებელ ღამეებში, აველუმის ასევე გაუთავებელ მოლოდინში. "არ
შეიძლება, სირცხვილია, ეწყინებათო" - ერთდროულად შეეცდება საკუთარი საქციელის
გამართლებასაც და აველუმის დარწმუნებასაც, არაფერს რომ არ აკეთებს მისთვის საზიანოს.
უბრალოდ, აველუმისგან განსხვავებით, იქაური, იმათებური, უაღრესად დახვეწილი წესიდან
გამომდინარე,
მართლა
უწესობად,
უმადურობად
თვლის
ნებისმიერი
ყურადღების
უგულებელყოფას და აჩქარებული კეტავს აველუმს გარედან, ფაქტიურად, კაგებეს კუთვნილ
ტერიტორიაზე. მაგრამ მათ ერთმანეთი უყვართ და ამიტომ სხვებზე უკეთ უნდა გაიგონ და
მოითმინონ კიდეც ბევრი რამ, რასაც არავითარ შემთხვევაში არ მოითმენდნენ ერთმანეთი რომ
არ ყვარებოდათ. აველუმიც იგებს და ითმენს. გაიკეტავს თუ არა ფრანსუაზა კარს, მაშინვე შუქს
აქრობს მთელ ბინაში, ვითომ ბინა ცარიელია, ატყუებს ვიღაცას, ვისიც არ იცის სახელი და
ვისიც
You have read 1 text from Georgian literature.
Next - აველუმი - 13
  • Parts
  • აველუმი - 01
    Total number of words is 3486
    Total number of unique words is 1991
    31.4 of words are in the 2000 most common words
    43.2 of words are in the 5000 most common words
    49.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 02
    Total number of words is 3508
    Total number of unique words is 2116
    29.8 of words are in the 2000 most common words
    41.3 of words are in the 5000 most common words
    48.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 03
    Total number of words is 3479
    Total number of unique words is 1937
    32.9 of words are in the 2000 most common words
    45.7 of words are in the 5000 most common words
    53.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 04
    Total number of words is 3616
    Total number of unique words is 1966
    34.5 of words are in the 2000 most common words
    46.8 of words are in the 5000 most common words
    53.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 05
    Total number of words is 3499
    Total number of unique words is 1976
    30.9 of words are in the 2000 most common words
    41.8 of words are in the 5000 most common words
    48.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 06
    Total number of words is 3535
    Total number of unique words is 2016
    32.7 of words are in the 2000 most common words
    46.1 of words are in the 5000 most common words
    54.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 07
    Total number of words is 3451
    Total number of unique words is 1948
    33.9 of words are in the 2000 most common words
    46.9 of words are in the 5000 most common words
    54.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 08
    Total number of words is 3478
    Total number of unique words is 2026
    31.5 of words are in the 2000 most common words
    42.8 of words are in the 5000 most common words
    49.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 09
    Total number of words is 3585
    Total number of unique words is 2062
    31.7 of words are in the 2000 most common words
    45.4 of words are in the 5000 most common words
    52.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 10
    Total number of words is 3571
    Total number of unique words is 2079
    30.5 of words are in the 2000 most common words
    44.4 of words are in the 5000 most common words
    51.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 11
    Total number of words is 3362
    Total number of unique words is 2100
    28.3 of words are in the 2000 most common words
    39.3 of words are in the 5000 most common words
    46.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 12
    Total number of words is 3569
    Total number of unique words is 2075
    32.0 of words are in the 2000 most common words
    44.5 of words are in the 5000 most common words
    50.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 13
    Total number of words is 3457
    Total number of unique words is 1942
    31.7 of words are in the 2000 most common words
    44.7 of words are in the 5000 most common words
    51.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 14
    Total number of words is 3452
    Total number of unique words is 1952
    31.8 of words are in the 2000 most common words
    45.3 of words are in the 5000 most common words
    52.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 15
    Total number of words is 3486
    Total number of unique words is 1955
    32.8 of words are in the 2000 most common words
    46.6 of words are in the 5000 most common words
    53.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 16
    Total number of words is 3303
    Total number of unique words is 2060
    29.2 of words are in the 2000 most common words
    39.7 of words are in the 5000 most common words
    46.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 17
    Total number of words is 3492
    Total number of unique words is 2062
    29.0 of words are in the 2000 most common words
    40.4 of words are in the 5000 most common words
    46.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 18
    Total number of words is 3576
    Total number of unique words is 1899
    34.2 of words are in the 2000 most common words
    47.7 of words are in the 5000 most common words
    55.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 19
    Total number of words is 3536
    Total number of unique words is 2031
    34.0 of words are in the 2000 most common words
    46.2 of words are in the 5000 most common words
    52.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 20
    Total number of words is 3450
    Total number of unique words is 2163
    27.6 of words are in the 2000 most common words
    36.9 of words are in the 5000 most common words
    43.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 21
    Total number of words is 3536
    Total number of unique words is 1998
    33.2 of words are in the 2000 most common words
    45.5 of words are in the 5000 most common words
    51.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 22
    Total number of words is 3285
    Total number of unique words is 2100
    26.9 of words are in the 2000 most common words
    38.2 of words are in the 5000 most common words
    45.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 23
    Total number of words is 3527
    Total number of unique words is 2036
    31.1 of words are in the 2000 most common words
    43.2 of words are in the 5000 most common words
    50.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 24
    Total number of words is 3558
    Total number of unique words is 2115
    30.2 of words are in the 2000 most common words
    42.9 of words are in the 5000 most common words
    49.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 25
    Total number of words is 3508
    Total number of unique words is 1989
    32.2 of words are in the 2000 most common words
    46.0 of words are in the 5000 most common words
    52.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 26
    Total number of words is 3486
    Total number of unique words is 1865
    33.0 of words are in the 2000 most common words
    48.1 of words are in the 5000 most common words
    54.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 27
    Total number of words is 3472
    Total number of unique words is 1903
    33.2 of words are in the 2000 most common words
    46.4 of words are in the 5000 most common words
    53.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 28
    Total number of words is 3555
    Total number of unique words is 2156
    32.4 of words are in the 2000 most common words
    44.5 of words are in the 5000 most common words
    50.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 29
    Total number of words is 3640
    Total number of unique words is 2144
    29.3 of words are in the 2000 most common words
    40.0 of words are in the 5000 most common words
    46.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 30
    Total number of words is 3616
    Total number of unique words is 2033
    31.7 of words are in the 2000 most common words
    42.9 of words are in the 5000 most common words
    49.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 31
    Total number of words is 3557
    Total number of unique words is 2021
    33.6 of words are in the 2000 most common words
    46.0 of words are in the 5000 most common words
    52.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 32
    Total number of words is 3664
    Total number of unique words is 2095
    30.9 of words are in the 2000 most common words
    43.4 of words are in the 5000 most common words
    51.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 33
    Total number of words is 1917
    Total number of unique words is 1185
    37.1 of words are in the 2000 most common words
    49.3 of words are in the 5000 most common words
    57.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.