Latin

აველუმი - 10

Total number of words is 3571
Total number of unique words is 2079
30.5 of words are in the 2000 most common words
44.4 of words are in the 5000 most common words
51.8 of words are in the 8000 most common words
Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
დანაშაულის სუნიც ასდის, მაგრამ ამის გამო კიდევ უფრო საინტერესო და კიდევ უფრო
მიმზიდველი ხდება მათთვის. ეს რომანი მათ ცხოვრებასაც მატებს აზრსა და ხალისს.
ქალბატონ თალიას ორად გატიხრული ოთახი ფოტოატელიეს ანდა ანტიკვარულ მაღაზიას
უფრო ჰგავს, ვიდრე ბინას, მაგრამ ადამიანური გულგრილობის ოკეანეში ერთადერთი
კუნძულია ამჟამად, მზის ამოსვლისაც და მზის ჩასვლისაც, სადაც აველუმსა და ფრანსუაზას
ერთად ყოფნა შეუძლიათ. საერთოდ სახლში სულ სამი ასეთი ოთახია და სამი ოჯახი
ცხოვრობს: ერთში - მოლდაველი გარი და მისი საყვარელი რაისა; მეორეში - საბჭოთა
პოლკოვნიკის ქვრივი და მისი ალკოჰოლიკი შვილი სლავა; მესამეში კი, ქალბატონ თალიას

ნაცვლად, რომელიც ქალბატონ აგლაისთან გადასახლდება დროებით, აველუმი და ფრანსუაზა
იცხოვრებენ. სამივე ოჯახს ტუალეტიც, აბაზანაცა და სამზარეულოც საერთო აქვს, ბინძური,
შავად გაბურძგნული კატისა არ იყოს, რომელიც უფლებამოსილია სამივე ოჯახისგან თანაბრად
მოითხოვოს საზრდოცა და ყურადღებაც, უფრო სწორად, თვითონ აირჩიოს, ვის ქვაბში როდის
ჩაყოს ცხვირი და ვის როდის მოუფსას საწოლზე (რამდენი გაეღვიძებოდა აველუმს, ის კატა
ეჯდა ყოველთვის გულზე. იმ კატის აქოთებული სიმძიმე აღვიძებდა ალბათ, და აღარ იცოდა,
რა ეღონა, როგორ მოეშორებინა თავიდან ეს ეშმაკის ნაშიერი, რომელმაც თავიდანვე
აითვალწუნა რატომღაც - შეიძლება, ფრანსუაზაზე ეჭვიანობდა ისიც, - პირველსავე საღამოს
ჩაუსაფრდა
ბნელ
დერეფანში
და,
საპირფარეშოდან
გამოსულს,
პეტრესდროინდელი
ზარბაზნის მრგვალი ჭურვივით დაეძგერა მკერდში - სახის ჩამობღორტნა უნდოდა ალბათ
მისთვის, მაგრამ აველუმმა ბედად მოასწრო თავის უკან გადაწევა და ბოროტ კატას ნახტომი
გაუცუდდა. სამაგიეროდ, იმის შემდეგ, ღამე არ გამოუტოვებია, ბალიშზე რომ არ დაეფსა და
კატის ფსლის ამაზრზენი სუნი ასდიოდა ყველაფერს. ფრანსუაზა საბნის ქვეშ ფხუკუნებდა,
მაგრამ მაინც ძნელად ასატანი იყო ეს ამბავი). გარი და რაისა ტაქსომოტორში მუშაობენ. ოთახის
გსაღები ორივესა აქვს და რომელიც ადრე ბრუნდება შინ, ის დიასახლისობს. გარი ერთი
კეთილი, ღონიერი ბიჭია, ცხვირგატეხილი და სახენაიარევი. ცუდად გაკერილი ჭრილობის
კვალი მთელ სახეზე გასდევს, საფეთქლიდან ტუჩის კუთხემდე. რაისაც წყნარი ქალია,
ცოლივით უფრო უჭირავს თავი, ვიდრე საყვარელივით. საღამოს ტელევიზორს მიუსხდებიან
ხოლმე და მათ პატარა ოთახში იდილიური სიმშვიდე მკვიდრდება. ერთი-ორჯერ ახალ
მეზობლებსაც მიიპატიჟებენ ტელევიზორის საყურებლად და დიდ პატივადაც ჩათვლიან
ქართველი მწერლისა (თუნდაც უცნობისა) და მისი მეგობრის (ნამდვილი უცხოელი ქალის)
სტუმრობას. პოლკოვნიკის ქვრივი მწოლიარე ავადმყოფია - სანთელივით დალეული,
სანთლისფერი ქალი, შვილისა და კეთილი მეზობლების შემყურე. სლავაც ბუნებით წყნარი
კაცია, ქარხანაში მუშაობს ზეინკლად, მაგრამ შესვენებაზე აუცილებლად შემოირბენს ხოლმე
დედის დასაპურებლად. საერთოდ, ავადმყოფი დედის მოვლის გარდა, არაფერი აინტერესებს.
ურეცხავს საცვალს, უმზადებს სადილს, გააქვს მისი ქოთანი და ღამეც მის გვერდით წევს,
იატაკზე, თუმცა, ეს ოთახის სივიწროვით უფროა გამოწვეული, ვიდრე დედა-შვილური
სიყვარულით. მათ ოთახში, უბრალოდ, ყოვლად შეუძლებელია მეორე საწოლის დადგმა.
მაგრამ დედის მოყვარული და პატივისმცემელი სლავა კვირაში ერთხელ უგონოდ თვრება და
მისი მონურად მორჩილი, მონურად მხდალი ბუნება ერთბაშად თავისუფლდება ყოველგვარი
ბორკილისგან. წყნარი, მორიდებული სლავა (განსაკუთრებით, თუ გარი არ არის შინ), მთელ
სახლში კბილატკივებული დათვივით ბობოქრობს და არა მარტო ჭურჭელს ამტვრევს, არა
მარტო ტანსაცმელს იხევს ზედ, ავადმყოფ დედასაც მაგრად მიბეგვავს ხოლმე. თან
ყელგამოჭრილივით ხრიალებს: ამიხსენით, გამაგებინეთ, რატომ დახვრიტეს მამაჩემიო. გარის
მეტს არავის შეუძლია მისი დამშვიდება. გარის არ უყვარს ბევრი ლაილაი, წაავლებს ქეჩოში
ხელს და მაშინვე ეზოში უკრავს ხოლმე თავს, გინდაც გარეთ ორმოცი გრადუსი ყინვა იყოს.
სლავას, რა თქმა უნდა, ეშინია გარისა, მაგრამ არაყსა და შიგ გახსნილ ნარკოტიკს (ძირითადად
დედამისის წამლებს), მაინც თავისი გააქვს. დედა ტირის, ეხვეწება - გაჩუმდი, ორივეს
დაგვიჭერენო - მაგრამ სლავას არაფერი ეყურება, ვიდრე გონებას არ დაკარგავს. უცებ
მობოშდება, გაშავდება და პირზე დუჟმორეული იატაკზე გაიშხლართება მკვდარივით. დედა კი
ახლა მეზობლებს ემუდარება საწოლიდან, შიშისაგან უარესად დალეული - ნუ გაგვამხელთ,

ცოდოა, ცემით მომიკლავენ, ისედაც მალე მოკვდება ეგ უბედურიო - და რაკი არც ერთი
მეზობელი არ
აპირებს სლავას დაბეზღებას, მილიცია კი არა, სასწრაფო დახმარებაც ვერ გამოუძახიათ. სლავაც
გვამივით გდია ისედაც ვიწრო, ჩაბნელებული დერეფნის იატაკზე და ყველანი იძულებულნი
არიან ზედ გადააბოტონ, ვიდრე შხამი გამონელდებოდეს და თავისით წამოდგებოდეს.
წესით, ფრანსუაზას ფუშეების კომფორტაბელურ ბინაში უნდა ეცხოვრა, როგორც მათ
ოფიციალურ სტუმარს, აველუმს კი - იანთან, ჩვეულებრივ საბჭოურ პირობებში, მაგრამ ზემოთ
აღწერილ სახლზე უარესი ადგილიც რომ ყოფილიყო, უმალ იქ დარჩენას ამჯობინებდნენ
ორივენი, თუკი ერთად იქნებოდნენ, ერთ ჭერქვეშ და ერთ კედლებს შორის.
მანქანაში ცივა. აველუმი და კოლია-კლოდი უკან სხედან. სიბნელე ჯიუტად მკვიდრდება.
მანქანის მბჟუტავ შუქზე წვრილი ფიფქები ირევა, როგორც მიკროსკოპის ლინზაში - ბაცილები.
კოლია-კლოდს ცხვირი სარკმლის მინაზე მიუჭყლეტია, წყვდიადს გაჰყურებს და სევდიანად
ამბობს: არაფერი არ ჩანსო. არა უშავს, ტყის სანახავად დღისით წამოვიდეთო - ამშვიდებს მამა.
დღისით შენ არ გცალიაო - ისევ სევდიანად აგრძელებს კოლია-კლოდი. ზედმეტად წინ
გადახრილი ლეონ ფუშე ხელის ზურგით წმენდს საქარე მინას - არ ენდობა სინათლეს. კოლიაკლოდი ახლა ცხვირს იჩიჩქნის. ასე იცის ხოლმე, როცა ახალ კვიმატურ შეკითხვას ამზადებს.
პირველად რომ მივიდა მათთან აველუმი, კარებშივე ჰკითხა, აბა, თუ გახსოვთ, რა ერქვა
მაკედონელის ცხენსო. აველუმი კი თავის საფიქრალში ჩაფლულა, ჩამარხულა, ჩაკარგულა.
წუხანდელი სიმთვრალე და უძილობა დაძაბულ სიცარიელედ გასჯდომია სხეულში. შიშს
მაინც თავისი გააქვს - მოურიდებლად დააბოტებს ამ სიცარიელეში და სულის გათოშილ
კედლებზე გამაფრთხილებელ პლაკატებს აკრავს. საღებავისა და სველი ქაღალდის სუნი
ყელიდან ამოსდის აველუმს და უნებურად სუნთქვას იკავებს - სხვებიც რომ არ შეაწუხოს
ამაზრზენმა, გულისამრევმა სუნმა. წელიწადნახევარი უცდიდა დღევანდელ დღეს, მხოლოდ ამ
დღეზე ფიქრობდა და ოცნებობდა ამ ხნის განმავლობაში, მაგრამ როცა ეს დღე დადგა, შიში
დაეუფლა მხოლოდ. თვითონაც ვერ იტყვის, რისი ეშინია კონკრეტულად, რა იწვევს ამ
დამამცირებელ შეგრძნებას და ამიტომაც კიდევ უარესად ნერვიულობს, კიდევ უფრო ეზიზღება
საკუთარი თავი, მაგრამ, ამავე დროს, მტკიცედ სჯერა, ვერავითარი ძალა ვერ ააღებინებს
განზრახვაზე ხელს, მოკვდება და მაინც შეხვდება ფრანსუაზას, სიკვდილის წინ მაინც მოკრავს
თვალს მისკენ, მასთან შესახვედრად მომავალს. მაგრამ ეს უკვე ძვალრბილში გამჯდარი, ლამის
თვისებად ქცეული შეგრძნებაა და ეს ამშვიდებს ცოტათი. უკვე იმდენჯერ უთხრეს,
გააფრთხილეს, სთხოვეს კიდეც, მეტი სიფრთხილე და წინდახედულება გამოეჩინა ადამიანების
მიმართ, ნუ გაუხსნიდა ყველას გულს (განსაკუთრებით სიმთვრალეში), თანდათანობით
თვითონაც დაფრთხა, ეჭვიანი და გულჩათხრობილი გახდა თვითონაც, თუმცა ბოლომდე მაინც
ვერ შეიცვალა ხასიათი, პირიქით, ახლა უფრო გაცხარებული ლაპარაკი დასჩემდა, სრულიად
უცხო ხალხთანაც კი, თითქოს განუწყვეტლივ მის პატიოსნებას აყენებდნენ ეჭვის ქვეშ და თუ
თავად არ დაიცავდა თავს, რასაკვირველია, სხვას არავის შეაწუხებდა ეს ამბავი. ერთ მშვენიერ
დღეს (უფრო მოსალოდნელია, ერთ მშვენიერ ღამეს), მართლა რომ დასდგომოდა ვინმე და
ეთქვა, დაპატიმრებული ხარო, სრულებითაც არ გაუკვირდებოდა. გახარებით კი შეიძლება
გახარებოდა, რადგან გაურკვევლობა უფრო ძნელი ასატანია, ვიდრე ნებისმიერი, გინდაც

დაუმსახურებელი სასჯელი. ყოველ შემთხვევაში, გაიგებდა მაინც, რაში ედებოდა ბრალი
თითქმის გაჩენის დღიდანვე.
აეროპორტის სინათლეებმა ძლივს გამოარღვიეს ბურუსი. თავად აეროპორტი საბავშვო ფილმის
წყალქვეშა სასახლესა ჰგავს, ბურუსის სიმძიმის ქვეშ ათასნაირად ჩაზნექილ-დაბრეცილი. მის
წინ იმდენი მანქანა ირევა, ლეონ ფუშე ძლივს პოულობს გასაჩერებელ ადგილს. სუსხიანი,
სველი ქარი გარედან აწვება მანქანის კარს, თითქოს შეგნებულად უშლის აველუმს მანქანიდან
გადმოსვლას. ქარიც მის წინააღმდეგაა. ქარი კი არა, ყინულის წვრილი ნემსების გზააბნეული
ქარავანი. თუმცა, როგორც ბევრი სხვა რამ, ესეც გაურკვეველია აველუმისთვის - მართლა მის
წინააღმდეგაა ქარიც, თუ პირიქით, მისკენაა და როგორც შეუძლია ისე აფრთხილებს, გაეცალოს
იქაურობას, სანამ ჯერ კიდევ დროა, როგორმე აარიდოს თავი მისთვის ესოდენ სახიფათო
შეხვედრას. ძლივს გადმოდიან მანქანიდან. სამაგიეროდ, შენობაში თბილა. მაგრამ იქაც
უსიამოდ თბილი სუნი დგას, გაფუჭებული ზეთისა თუ ჭურჭლის ნარეცხისა. რასაკვირველია,
აქ
უფრო
იგრძნობა
საერთაშორისო
აეროპორტის
ყოვლისმხილველი,
ყველაფრის
შემმოწმებელი თვალიც. აველუმი უკვე აშკარად ღელავს, თითქოს მოულოდნელად, წინასწარი
შეთანხმების გარეშე, სცენაზე მოუხმეს ლექსის წასაკითხად. აქეთ-იქით იხედება. წარამარა
ისწორებს
ძლივს
განასკვულ
ჰალსტუხს
-
ცდილობს
როგორმე
მოიშოროს
უჩინარი
მოთვალთვალის შემაწუხებელი მზერა. თუმცა, რასაკვირველია, არავის აინტერესებს ის, ანდა,
უკვე იციან, რა მიზნითაა აქ მოსული და შეგნებულად არ ამჩნევენ, არაფრად აგდებენ ვითომ, არ
აფრთხობენ, აცლიან ბოლომდე გამოამჟღავნოს თავი. ეს მღელვარებაც (კიდევ უფრო
გამძაფრებული
საერთო
რიტმიდან
ამოვარდნილი
მოძრაობებით),
ისევ
და
ისევ
იმ
თანდაყოლილი და ამოუხსნელი შიშის გამოძახილია, ასე რომ აწამებს მთელი ცხოვრების
მანძილზე, გამოცდას რომ უწყობს ყოველ ნაბიჯზე და, რა თქმა უნდა, შეგნებულად გასალაჩრებლად, დასაჩოქებლად. "არავითარ შემთხვევაშიო" - ამბობს ხმამაღლა, პალტოს
ღილებს იხსნის და, შარვლის ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი, თამამად, დაუდევრად მიაბიჯებს
ბუფეტისკენ, აზუზუნებულ მაგიდებს შორის. მიყურეთ, რამდენიც გნებავთ. დიახ, ეს მე ვარ,
აველუმი! ახლა ყავასა და ბუტერბროდებს ვიყიდი და დავნაყრდები გემოზე. დილიდან ხემსი
არ ჩამსვლია პირში. მანქანაშიც საკმაოდ გავიყინე. ბოლოს და ბოლოს, დღესასწაულზე ვარ
ჩამოსული და არა სატირალში. კანკალი და გულის ხეთქვა მერეც მეყოფა. დიახ, სამი ყავა და
ყველანაირი ბუტერბროდი სამ-სამი ცალი - ყველიანიც, ძეხვიანიც, შაშხიანიც, ხიზილალიანიც.
თუმცა, რა თქმა უნდა, არაფრის ჭამა არ შეუძლია თავად. ხორხი ისევ წებოვანი ნერწყვითა აქვს
ამოვსებული. ცხელი ყავა კი სიამოვნებს. ყავის ყოველ ყლუპს (ეგეც თქვენი ალიტერაცია) ღრმა,
თურქულ ნაფაზს აყოლებს და ამით ცდილობს აკანკალებული ყბის გაჩერებას. სამაგიეროდ,
მამა-შვილი პირწმინდად ნთქავს ბუტერბროდების პირამიდას. ეტყობა, გზამ და სიცივემ
მოამშიათ. ლეონ ფუშე ლაპარაკის გუნებაზე დგება. მთელი გზა თითქმის უბრად ისხდნენ
მანქანაში. ახლა ცოტათი მოითქვეს სული, გათბნენ კიდეც და შეუძლიათ, თავიანთი
ადამიანობაც გამოამჟღავნონ, სიტყვითაც დაადასტურონ ადამიანები რომ არიან, ანუ, ტკბილი
სიტყვა უთხრან ერთმანეთს - გასამხნევებელი გაამხნევონ, დასაფასებელი დააფასონ - აბა, სხვა
რაა ადამიანობა?! არაფერი. მხოლოდ და მხოლოდ, საჭირო, დროული სიტყვის გამონახვისა და
თქმის უნარი. ლეონ ფუშესაც სურს ერთი ასეთი სიტყვა გამონახოს და აველუმს მიეხმაროს
მღელვარების დაძლევაში. თითქოს უკვე ენაზეც ადგას ასეთი სიტყვა, საცაა იტყვის კიდეც,

მაგრამ ბოლო წამს, დაბნეული, ნირწამხდარი ამჩნევს, მისდაუნებურად, მასაც რომ გადასდებია
აველუმის მღელვარება. ამჩნევს, მაგრამ არაფერი გაეგება ამ მღელვარებისა, არც მისი
გამომწვევი მიზეზი იცის, არც მისი საბოლოო მიზანი. უფრო სწორად (და ამის აღიარება უჭირს
ყველაზე მეტად), ლეონ ფუშეს ჩვეულებრივი, ყბადაღებული ადამიანური შურით შურს
აველუმისა და, ჯერჯერობით ვერ გარკვეულა ბოლომდე, რა შეიძლება შურდეს იმისი - ვინც
უნდა, ის ჰყავს ცოლად და იქ ჰყავს, სადაც თვითონ არის. მისი შვილი აშკარად ნიჭიერია
(ნერვიული და აღგზნებული ახლა ყველა ბავშვია), უკვე სამ ენას ფლობს. აქედან ორი რუსული და ფრანგული - მშობლიურია, მესამე კი - საერთაშორისო. ძაღლსა და კატას დღეს
ყოველ მეორე ოჯახში შეხვდებით, მას კი გაწვრთნილი ვირთხა უზის შინ, ვირთხების
ფრიდრიხი. თავად თავისუფალი, დიდებული ქვეყნის ქვეშევრდომია,
უბატონოდ ვერავინ გასცემს ხმას; აქაც კი, საყინულეში, კარგი სამსახური აქვს, პრესტიჟული;
მოკლედ, კაცია ქვეყანაზე; ასე რომ, პირიქით უნდა იყოს თითქოს, აველუმს უნდა შურდეს მისი
და არა მას აველუმისა, რომელსაც ცოლი თბილისში ჰყავს, საყვარელი პარიზში; არც ძაღლი
უყვარს, არც კატა და, რასაკვირველია, არც ვირთხა. უყვარს კი არა, ფეხით გასრესს, ვთქვათ,
ჩემს ფრიდრიხს, ჩემი რომ არ ერიდებოდეს. უმუშევარია, გნებავთ, თავისუფალი შემოქმედი,
მწერალი, ოღონდ, არარსებული სახელმწიფოსი; მოკლედ, რამდენიც არ უნდა წეროს, მაინც
ვერავის გააგებინებს თავისას, იმ უბრალო მიზეზის გამო, არავის რომ არ ესმის მისი
არარსებული სახელმწიფოს ენა. "დასწყევლოს" - იცინის გუნებაში ნაძალადევად, მაგრამ
დატუქსული, უგულებელყოფილი შურის გრძნობა ერთბაშად ასევდიანებს. მუცლის ღრუდან,
თუ საიდანღაც, უფრო ქვემოდან ამოხოხებული სიმძიმე ზედ სასასთან ეჩხირება საყლაპავ
მილში. ლეონ ფუშეს ესეც უკვირს - რა მომდისო - იცინის ისევ ნაძალადევად, მაგრამ სევდის
მუხლუხო ჯიუტია, ვერც ყავის ყლუპს ჩააქვს, ვერც სიგარეტის ბოლს. "წავალ, გავიგებ, რას
შვრება ჩვენი თვითმფრინავიო" - ამბობს ბოლოს და უხალისოდ დგება. სიგარეტს საფერფლეზე
აგდებს და ცნობათა ბიუროსკენ მიდის. ქუდი ხელში უჭირავს. აველუმი მადლიერებით სავსე
მზერას აყოლებს. მართალია, ლეონ ფუშემ თავიდანვე მოხიბლა თავისი უბრალოებითა და
უშუალობით- პირველად რომ ესტუმრა, ფრანგული კონიაკით, რუსული ჭვავის პურითა და
ქართული აჯიკით გაუმასპინძლდა - მაგრამ ახლა, ამ წუთას გრძნობს ყველაზე მძაფრად, თუ
როგორაა დავალებული მისგან; ახლა, ამ წუთასაა პირველად შეძრული მისი გულისხმიერებით,
მისი სიკეთით. და მართლაც, რა სჯის ლეონ ფუშეს, გარდა სიკეთისა და გულისხმიერებისა?
რატომ უნდა დაუპატიჟოს პარიზიდან მოსკოვში ვიღაც ქართველ მელექსეს საყვარელი?!
"ვიდრე ასეთი ადამიანები არსებობენ, ქვეყანა არ დაიღუპებაო" - ფიქრობს აღელვებული,
დავალებული და დამოკიდებული კაცის პათეტიკურობით. "გინდა, შოკოლადს გიყიდიო" ეუბნება უცებ კოლია-კლოდს, თითქოს ასე იოლად გადაუხდის შვილს მამის ვალს. კოლიაკლოდი,
თუკი
აქამდე
კოვზს
აწკრიალებდა
ცარიელ
ფინჯანში
და
უინტერესოდ
ათვალიერებდა დარბაზს, ახლა თვალს თვალში უყრის აველუმს, დაინტერესებული,
ყურადღებად ქცეული, თითქოს ვერ გაიგო, რა უთხრეს, ანდა, პირიქით, მშვენივრად გაიგო,
მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ ელოდებოდა, აველუმის პირიდანაც თუ ამოვიდოდა ამგვარი
რამ. თუმცა, ვინ იცის, რა ფიქრები ტრიალებს რვა წლის ბიჭის თავში, რომელსაც მასზე ბევრად
უფროსი ქალი შეჰყვარებია უიმედოდ და რომელიც, ბოლოს და ბოლოს, პირისპირ დარჩენილა
მეტოქესთან, რომლისთვისაც ვერაფერი შეუგნებინებია სწორედ მათი ასაკობრივი სხვაობის

გამო. "შოკოლადი, იცოცხლე, კარგია, მაგრამ არ მეჭმევა, ეს დღეები ფაღარათი მქონდაო" ამბობს ბოლოს და მადიანად ლოკავს ცარიელ კოვზს. აველუმს რატომღაც უსიამოდ ხვდება
თვალში ბავშვის გრძელი, წითელი ენა და კოვზის ვერცხლისფერი მუცელი. "ციგურებზე თუ
დადიხარო" - ეკითხება ახლა კოლია-კლოდი. იმის ხელა რომ იყო, მართლა დადიოდა აველუმი
ციგურებით, ოღონდ, თვითნაკეთი ციგურებით, მაგრამ ეს რომ გაუმჟღავნოს, გათავდა,
ვერაფრით ვეღარ მოიშორებს, ვიდრე დაწვრილებით არ მოუყვება ყველაფერს - როგორ
ამზადებდნენ, როგორ იმაგრებდნენ ფეხზე და ასე შემდეგ - მაგრამ ახლა ნამდვილად არ
ეციგურება, თავისი გასჭირვებია. "აბა რა იცით უფროსებმა, რითი ერთობითო" - არ ეშვება
კოლია-კლოდი. "მე მხოლოდ წერა-კითხვა ვიცი და ისიც ქართულად, მეტი ვერაფერი
ვისწავლეო" - პასუხობს აველუმი სავსებით სერიოზულად. "თუ გინდათ, გასწავლით. არ
მეზარება. დედაჩემსაც მე ვასწავლე. თუ გინდათ ჰკითხეთ. გუშინ ისეთი გაწუწულები
დავბრუნდით ორივენი, ერთმანეთი გავწურეთ" - იცინის კოლია-კლოდი გულიანად. ალბათ
წარმოიდგინა, როგორ დგანან ისა და დედამისი სააბაზანოში ტიტვლები, და როგორ
ამშრალებენ ერთმანეთს სქელი, ღუნღულა პირსახოცებით. თან, დროდადრო, კოვზის
ვერცხლისფერ მუცელს გრძელსა და წითელ ენას აუსვამს ხოლმე. მერე ეშმაკურად
თვალმოჭუტული, კოვზს წინა კბილებზე იკაკუნებს და უფროსივით ეუბნება აველუმს:
წამიკითხეთ თქვენი რომელიმე ლექსიო. "გერიდებათ? თუ არ გახსოვთ? - გადადის შეტევაზე,
უკვე აღგზნებული, უკვე აყოლილი მოულოდნელად დაბადებულ განზრახვას კარგი. თუ არ გინდათ, ნუ იტყვით. მაინც ვერ გავიგებ. თქვენ ხომ ქართულად წერთ მხოლოდ.
აი, მე კი არ მერიდება. მე წაგიკითხავთ ჩემს ლექსს. გინდათ? რომელ ენაზე გნებავთ? გნებავთ
რუსულად, გნებავთ ფრანგულად, გნებავთ ინგლისურად. გნებავთ? გაინტერესებთ? თქვენ
გგონიათ, მარტო თქვენ წერთ ლექსებს? - იცინის ყალბად და მაშინვე აგრძელებს:
რუსი დედა ფრანგ მამიკოს
ინგლისურად უწვავს ბიფშტექსს
ოლალა! ოლ-ლა-ლა!
როგორია? მოგწონთ?". აველუმი მოღუშული შესცქერის. არ იცის, როგორ მოიქცეს, რა უთხრას.
გაუყადროს თუ არ გაუყადროს თავი, ანუ, ტოლად ჩათვალოს თუ ბავშვად. თავისთავად
ცხადია,
კოლია-კლოდი
"დუელში"
იწვევს,
რაღაცას
უმტკიცებს,
მაგრამ
იმდენად
გასაიდუმლოებული აქვს ენა, ბავშვური, უფრო ზუსტად კი, ასაკობრივი გრძნობებისა თუ
მოთხოვნილებების
შესანიღბად, მსმენელთათვის გზა-კვალის ასარევად, დასაბნევად -
მართლაც დიდი წინდახედულება და მოთმინებაა საჭირო, სასაცილო, შენთვის ყოვლად
შეუფერებელ მდგომარეობაში რომ არ ჩაიგდო თავი. "მაშინ, იქნებ ის მაინც მითხრათ, ვინა ვარ?
- არ ეშვება კოლია-კლოდი - ნაპოლეონი? ალექსანდრე? თუ, მხოლოდ და მხოლოდ ინგლისური
ბიფშტექსი, რომელსაც ციმბირული კატა ცხვირწინ ააცლის ფრანგ მამიკოს და სიამოვნებისგან
დაკუზიანებული, წამსვე შესანსლავს. მშიაააუ. "შენ, ჩემო ძმაო, მინიატურული ბოროდინო ხარ"
- უღიმის აველუმი. "ესე იგი?!" - თვალები უდიდდება კოლია-კლოდს. "ესე იგი, ბრძოლის
ველი. ორი განსხვავებული ბუნების, ენის, კულტურის ნაძალადევი შერწყმის, გაერთიანების,
გაერთნაირების ასპარეზი". "საინტერესოა! - ვერ მალავს გაოცებას კოლია-კლოდი, მაგრამ მაინც

ძველი მეთოდით, აგდებული სერიოზულობით აგრძელებს ბრძოლას - გეტყობათ, რომ მართლა
პოეტი ხართ. თქვენი ლექსების წაკითხვა არ შემიძლია, ენის უცოდინრობის გამო, მაგრამ მჯერა
თქვენი შეხედულებებიდან გამომდინარე. ესე იგი, ფრანსუაზა თქვენგან შვილს რომ გააჩენს,
ისიც მინიატურული ბოროდინო იქნება? კი მაგრამ, თქვენ ხომ რუსი არ ხართ?" "არ ვარ! სხარტად პასუხობს აველუმი - და არც ფრანსუაზას შვილი იქნება მინიატურული ბოროდინო,
თუკი, თავისავად ცხადია, ჩემგან ეყოლება შვილი". "თქვენგან ეყოლება. თქვენგან ეყოლება.
თქვენგან ეყოლება". - ყვირის კოლია-კლოდი და თან კოვზს აკაკუნებს ყავის ცარიელ ფინჯანზე.
მეზობელი
მაგიდიდან
გაოცებულნი იხედებიან.
საერთო
ზუზუნში,
დროგამოშვებით,
ადგილობრივი დიქტორის მოთენთილი, დამამადლებელი ხმა შემოიჭრება ხოლმე. "კი მაგრამ,
შენ რა იციო" - უკვე ბრაზიანად უღიმის აველუმი. "ვიცი, ზინამ მითხრა (ზინა დეიდამისია).
ზინა შინაბერაა და ყველაფერი იცის. იცით, კიდევ რა მითხრა?! მამაკაცთან არასოდეს
ვყოფილვარ, მაგრამ ჩემზე უკეთ ვერავინ აღწერს ამ საზიზღარ განცდასო. ვერც პოეტიო. ისიც
მითხრა, არავის უთხრაო, მაგრამ თქვენთან ყველაფრის თქმა შეიძლება. თქვენ სხვა ხართ. თქვენ
ისიც იცით, მე რომ მეჯავრებით, მაგრამ მაინც შოკოლადს მთავაზობთ. მაინც მელაქუცებით. აბა
რა იქნება ფრანსუაზას შვილი" - უბრუნდება მთავარ საკითხს. "რა იქნება და... - განგებ აყოვნებს
აველუმი, ნირწამხდარი, გულმოკლული, შეწუხებული, შეყვარებული ბავშვის დაუნდობელი
გულახდილობით - რა იქნება და, ღატაკის ძღვენი, მდიდრისთვის მირთმეული. არა, არ ვარგა.
რა იქნება და, ბრიყვის გადაგდებული და ჭკვიანის აღებული ცერცვის მარცვალი".
თვითმფრინავი დროზე მოდისო - ამბობს ლეონ ფუშე და თავის სკამზე ჯდება. საფერფლეში
ჯერ კიდევ ბოლავს მისი დატოვებული სიგარეტი. აველუმი ერთხელ კიდევ ემადლიერება
გუნებაში ლეონ ფუშეს - ნამდვილად რომ ბედზე მოუსწრო, თორემ მისი ვაჟიშვილი მთელ
აეროპორტს შეუყრიდა, გამოაჭენებდა საქვეყნოდ და ბავშვური სიმკაცრითა და სისასტიკით
მოუთავებდა ხელს თავის მეტოქეს. როცა ადგილობრივი დიქტორი თვითმფრინავის
მშვიდობიან დაფრენას იუწყება, აველუმი უკვე დარბაზის მეორე ბოლოში სცემს ბოლთას.
ლეონ ფუშე შორიდან უქნევს ხელს და უღიმის. ცოტა ხანში პირველი მგზავრებიც
გამოჩნდებიან - საქმიანნი, კმაყოფილნი და ოდნავ ნირშეცვლილნი ცაში გადატანილი ფარული
მღელვარებით. აველუმი შუშის კედელთან მიდის და ფარდებს შორის დარჩენილ სიცარიელეში
იხედება. ფრანსუაზა საკონტროლო მაგიდასთან დგას და რაღაცას უხსნის საბაჟოს მოხელეს.
ზუსტად ისეთია, როგორიც აველუმს ახსოვდა. სრულებით არ შეცვლილა. თუმცა წელიწადი და
რვა თვეა გასული მათი ბოლო განშორებიდან. სხვათაშორის, იგივე ქურქი აცვია და იგივე
ყურებიანი ქუდი ახურავს (საგანგებოდ შეძენილი აქ ჩამოსასვლელად) და აველუმს, რატომღაც,
გული სიბრალულით ეწურება. თუმცა, შესაბრალი მაშინ იქნებოდა ფრანსუაზა, უქურქოდ და
უქუდოდ თუ ჩამოვიდოდა ამ საყინულეში. გრძნობს, როგორ ამოსდგომია ზურგს უკან ლეონ
ფუშე, მაგრამ ახლა თანაგრძნობით რომ ჩამოადოს იმან მხარზე ხელი, ანდა რამე უთხრას,
შეიძლება,
მართლა ვეღარ შეიკავოს ფრანსუაზას სიბრალულით აღძრული ცრემლი. დაძაბული,
სახეგავარვარებული დგას შუშის კედლის წინ და, ამჯერად, საკუთარ გამოსახულებას ხედავს
მხოლოდ, უშნოდ გაბერილს, გასიებულს, ალბათ ყელში მაგრად წაჭერილი ჰალსტუხის გამო.
ფაცა-ფუცით იხსნის ჰალსტუხს და პალტოს ჯიბეში იტენის. კისერში ლეონ ფუშეს თბილი,
ყავისსურნელოვანი და ღიმილგამოყოლილი ამონასუნთქი უღიტინებს. მაგრამ, თითქმის

მაშინვე, უკვე მანქანაში ზის, ფრანსუაზას სუსტი, დრეკადი თითები მუჭში მოუმწყვდევია და
უკიდეგანო იმპერიის ჯიბრით, იმის გულის გასახეთქად, მთელი ძალით წურავს, როგორც
ნაცარქექია - ყველის ნაჭერს. ფრანსუაზა კი იღიმება და ლეონ ფუშეს ელაპარაკება. პარიზის
ამბებს უყვება. საერთოდ, მარტო ისა და ლეონ ფუშე საუბრობენ მანქანაში. კოლია-კლოდი
ვითომ თვლემს ფრანსუაზას მეორე მხარზე თავჩამოდებული. აველუმს კი ხუთი ერთმანეთზე
სუსტი და პატარა ცხოველი მოუმწყვდევია მუჭში და თავი ქვეყნის პატრონი ჰგონია. კოლიაკლოდს სახლთან ჩამოსვამენ გზად. რაც არ უნდა იყოს, მაინც ბავშვია, ძილის დრო აქვს უკვე.
ბაიბაი, კოლია. ძილინებისა, კლოდ. ეს მოულოდნელი, გაუთვალისწინებელი განშორება
ფრანსუაზასთან, კოლია-კლოდს უარესად გააღიზიანებს და მანქანიდან გამოსამშვიდობებლად
გადმოსულ აველუმს უკმეხად შეაქცევს ზურგს. ლეონ ფუშე მის მაგივრად მოიბოდიშებს ნერვიული ბავშვიაო - და დაძაბულობის განსამუხტავად, მანქანის კაპოტს ახდის, მოტორს
ჩახედავს. ფრანსუაზა კოლია-კლოდს წაყვება, გააცილებს, რათა გზადაგზა დაამშვიდოს,
მიეფეროს, რაღაცას დაპირდეს. ასეთია ევროპული ეთიკა. აველუმს არ ესიამოვნება ეს ამბავი ჯერ არ ჩამოსულა და უკვე მარტო ტოვებს, თუნდაც ათი წუთით, თუნდაც ბავშვის
გულისთვის.
თუმცა,
ფრანსუაზას
საქციელი
მისთვისაც
ყოველმხრივ
ბუნებრივი
და
გამართლებულია. შეიძლება, ამიტომაც ბრაზდება. მისი გულისათვის ფრანსუაზამ სწორედ
არაბუნებრივი,
გაუმართლებელი
ნაბიჯი
უნდა
გადადგას.
მაგრამ
აველუმს
მართლა
ფრანსუაზას საქციელი კი არ სწყინს, კოლია-კლოდზე ეჭვიანობს. აი, უკვე ლიფტში არიან.
კოლია-კლოდი ორივე ხელით წელზე შემოხვევია ფრანსუაზას და აჰყურებს ქვემოდან ზემოთ,
როგორც... როგორც მოსკოველ პოეტს მისი ხმაწასული მეუღლე. ფრანსუაზა თავზე ხელს
უსვამს და პირობას აძლევს, მალე გნახავო. აი, უკვე ავიდნენ მეშვიდეზე. კოლია-კლოდი თითის
წვერებზე იწევა და ზარს რეკავს. თავს აწონებს ფრანსუაზას, ვითომ, არც ისეთი პატარა ვარ, შენ
რომ გგონიაო. ფრანსუაზა საკოცნელად იხრება და კოლია-კლოდი ახლა კისერზე ეხვევა
ფრანსუაზას. ფანსუაზას ჩამოშლილი თმა ლოყაზე უღიტინებს და ისიც უფრო ჟინიანად, უფრო
აღგზნებული კოცნის ფრანსუაზას, სადაც მიწვდება - შუბლზე, ლოყაზე, ტუჩებში, მკერდზე,
მუცელზე... კი მაგრამ, ფრანსუაზას ხომ ქუდი ახურავს?! თმა როგორ ჩამოეშლებოდა?! ქუდს
ლიფტში მოიხდიდა. ლიფტში ცხელა. მანქანის კარი ღიაა და ტყავის სავარძელი ყინულის
ლოდადაა ქცეული. მაგრამ აველუმი მაინც არ აპირებს კარის დახურვას, თითქოს ასე უფრო
მალე დაბრუნდება ფრანსუაზა. ლეონ ფუშე ისევ მოტორს უკირკიტებს. მანქანას ბიჭები
ჩაუვლიან. მხრებზე დაუდევრად გადაუკიდიათ დანებივით ბასრი ციგურები. ციგურებს
თასმებზე თოვლი მიჰყინვია. ხმამაღლა საუბრობენ თავიანთ სამყაროში, მაგრამ მაინც არ
გამოეპარებათ
უცხოური
მარკის
მანქანა.
მცოდნეს
თვალით
შეათვალიერებენ.
თან
მისაუბრობენ. წვრილად თოვს. ქუჩის პირას მიხვეტილ თოვლის ბორცვებს ახალი თოვლი
ემატება და ნათურის გაბაცებულ შუქზე ცხიმივით ბზინავს. ქალაქი უკაცურსა ჰგავს, ალბათ იმ
ბნელი სიჩუმის გამო, თოვას რომ ახლავს თან. აველუმს სცივა, ტუსაღივით, უიმედოდ,
უსაშველოდ. განძრევისაც ეშინია, რათა ჯიუტად მოხრილ სახსრებში მომწყვდეული სითბოც
არ დააფრთხოს. ერთ ხელში სიგარეტი უჭირავს, მეორეთი ჯიბეშივე ანთებს ასანთს და,
ოინბაზივით, ჯიბიდან ანთებული ღერი ამოაქვს.
6

გამარჯობა აველუმო! აი უკვე მეხუთე დღეა პარიზში ვარ და ჯერ კიდევ ვერ მოვსულვარ
ჭკუაზე. მე მგონი, ცოტა შევიშალე. არც იქნება გასაკვირი. ღმერთო, რომ იცოდე, როგორი
მადლობელი ვარ შენი! სამოთხეში ვიყავი, ალბათ ამას ჰქვია ბედნიერება. დილაობით, მხარზე
პირსახოცგადაგდებულნი, ცალ ფეხზე ხტოდნენ, ყანჩებივით, აბაზანისა თუ საპირფარეშოს
რიგის მოლოდინში - ხან ვინ შეასწრებდათ და ხან ვინ, აქაურობის უკეთ მცოდნე, მათზე
გამოცდილი. სამოთხისა რა მოგახსენოთ, არ ვიცი, არ ვყოფილვარ, მაგრამ კრივოარბატის
შესახვევში გატარებული ზამთარი ნამდვილად დიდი გამოცდა იყო მათი სიყვარულისა.
გადაწყვეტით, შეიძლება, არც ამ შეხვედრას გადაუწყვეტია რამე, მაგრამ ცხოვრების წესი, უფრო
სწორად კი, შეყვარებულთა მარადიული, კლასიკური განრიგი მათაც რომ დაუდგინა, ერთხელ
და
სამუდამოდ,
აუცილებლობად
აშკარაა.
იქცა,
ამის
სულიერ
მერე,
მართლაც,
ჩვეულებრივ
მოთხოვნილებაშიც
კი
მოვლენად,
გადაიზარდა
(რაც
გნებავთ,
აველუმის
შემოქმედებაშიც აისახა) განუწყვეტელი მოლოდინი, შემთხვევითი, დროებითი შეხვედრები,
მძიმე, ხშირად ისტერიამდე მისული განშორებები და კვლავ მოლოდინი, მოლოდინი,
მოლოდინი. ფრანსუაზა, როგორც თვითონვე ამბობს, ჭკუიდან არის გადამცდარი. ყოველ
შემთხვევაში, ჯერ ვერ დამშვიდებულა, ვერ დაბრუნებია სინამდვილეს. ახლობლები,
მეგობრები წარამარა ურეკავენ, ეხვეწებიან, დაგვენახე, მოგვიყევი, რა იყო, როგორ იყოო (პატარა
ამბავია?! "იმქვეყნიდანაა" დაბრუნებული), მაგრამ იმას არავის ნახვა არ უნდა, ჯერ კიდევ იქ
არის, საბჭოეთში, ქალბატონ თალიას აშმორებულ ოთახში, მომჟავო-მოტკბო ჰაერს სუნთქავს,
სლავას
ნარწყევს
წმენდს
ბნელ
დერეფანში,
ანდა
ტელევიზორზეა
დაპატიჟებული
მეზობელთან, გაზეთს ახოცავს დამარილებული ქაშაყით გაწებილ თითებს. ტომატის ქილიდან
ხვრეპს ჩამოსასხმელ ლუდს (ნახევარი ზედ ეწუწება) და აღფრთოვანებული, გაოგნებული
უსმენს მასპინძლის "ბრძნულ" საუბარს - მართლაც რა არის ჩვენი ცხოვრება, ქალბატონო, ჰმ, ჰმ,
ქალიშვილო, ასე ვთქვათ, მადმაზელ, ნაგავი და განავალი, მაგრამ ნაგავიცა და განავალიც უნდა
დავიცვათ, რაკი ჩვენია - აველუმი კი ისევ მოულოდნელი შეხვედრის, წამიერი შვების,
დროებითი გადარჩენის განუწყვეტელი, გაუნელებელი მოლოდინით ცხოვრობს. ჰაერში
გაზაფხულის სუნი ტრიალებს. ბუნება დიადი ცვლილებებისთვის ემზადება. ხალხიც
მომავალსაა მიჩერებული. მხოლოდ მომავლის იმედზეღაა დარჩენილი. წარსულიცა და აწმყოც
ჟამთასვლის მძიმე ხელითაა გადახაზული. არავის ახსოვს, რა იყო გუშინ. უფრო სწორად,
გახსენებაც არ უნდათ გუშინდელი დღისა და, ამიტომაც, გაურკვევლობისა და მოლოდინის
სასიამოვნოდ მტანჯველი გრძნობით არიან მხოლოდ შეპყრობილნი. ესღა დარჩენიათ, ესღა
შეუძლიათ ამაო ბრძოლით, ფუჭი შრომითა და უმიზნო შფოთვით დასაჭურისებულებს. ესეც
უნდა სცადონ, რაკი სხვა ყველაფერი სცადეს და... დამარცხდნენ. რას ვიზამთ, ეს ყოფილა მათი
ხვედრი, ოღონდ, სხვებისაგან განსხვავებით, აველუმს უაღრესად კონკრეტული, აშკარად
გამოკვეთილი მოლოდინი აქვს - სატრფოს წერილს ელოდება საზღვარგარეთიდან, რომელიც
საერთაშორისო ფოსტას კი არ მოაქვს, თავისით მოფრინავს თითქოს, აველუმის გმირივით,
ხელოვნური ფრთები გამოუბამს, ოღონდ ლაბირინთიდან თავის დასაღწევად კი არა,
ლაბირინთში როგორმე შესაღწევად. მოფრინავს იდეოლოგიის სუსხიან ქარში გაბასრებული,
გაუხეშებული; სახელმწიფოთა გამყოფ მავთულხლართებზე დაფლეთილი, რადიაციული
წვიმით გაჟღენთილი და, ამავე დროს, ჩიტივით სუსტი, გაწბილებული ბავშვის ღიმილივით
მოწყენილი, ცრემლით მდიდარი და კიდურივით მგრძნობიარე. აველუმი, დღე და ღამე, იმის
გამოჩენას ელოდება და ავი წინათგრძნობით შეძრული, ღმერთმა იცის, რაღას არ წარმოიდგენს

ხოლმე: ის წერილი, მისი გმირივით ფრთებგამობმული, თითქოს უკვე მოღწეული, საზღვარს
გადმომცდარი, ხან ვითომ ბელორუსიის ჭაობებში იძირება, ხან უკიდეგანო რუსულ ტრამალზე
ღაფავს ვითომ სულს, სიბნელეში ხმის ჩამხშობ ანძას წამოდებული; ხან კი ვიღაცის (ინდიგოს,
იანის... ვისიც გნებავთ) მოუთმენლობისაგან, ცნობისმოყვარეობისაგან აბრჭყვიალებული
სათვალის ქვეშ გარინდულა თითქოს, როგორც კატასტროფაში მოყოლილი მგზავრი საოპერაციო მაგიდაზე, და თვითონაც არ იცის, რას ამოაჭრიან ნარკოზით გაბრუებულს. რაც
ყველაზე უცნაურია, აქედან გაქცევას კი არ ცდილობს აველუმი, თუნდაც თავის
ფიქრებში,
როგორც
ალბათ
ნებისმიერი
საბჭოელი
მოიქცეოდა,
არამედ
ფრანსუაზას
დაბრუნებაზე ოცნებობს, ფრანსუაზას ჩამოყვანა უნდა საბჭოეთში, ანუ, მისი გადარჩენა,
რადგან ვერცკი წარმოუდგენია, სხვაგანაც თუ შეუძლიათ ერთად ყოფნა მას და ფრანსუაზას,
რაც თავისთავად უკვე დიდი უბედურებაა და მისი გონებრივი, სულიერი თუ ზნეობრივი
დეგრადაციის დადასტურებაა მხოლოდ. მართლაც, კაცი, ბოლოს და ბოლოს, მოკვდე, ესე იგი,
განთავისუფლდე, გააღწიო აქედან და ისევ უკან, ისევ ამ აშმორებულ დილეგში დაგიპირონ
დაბრუნება, რასაკვირველია, არც სიკეთედ ჩაეთვლება ვინმეს, არც კეთილშობილებად, რადგან
ეს მკვდრეთით აღმდგარი კაცის ცოცხლად დამარხვა უფრო იქნება, ვიდრე... ვიდრე
სიკვდილისგან გადარჩენა იმავე კაცისა. უფრო მეტიც, კრივოარბატის შესახვევში მდგარი
პატარა სახლი აველუმს უკვე მშობლიურივით უყვარს და ხანდახან ეჭვიც ეპარება, მართლა თუ
ცხოვრობდა იქ ფრანსუაზასთან ერთად, თუნდაც დროის გარკვეულ მონაკვეთში, ვიდრე
ფრანსუაზა იძულებული შეიქმნებოდა შინ დაბრუნებულიყო, პარიზში, მშობლებთან, დებთან,
ნაცნობ-მეგობრებთან...
სევდანარევი
იმ
სახლის
სიხარულითა
და
სიპირქუშისა
სიამაყით
და
ევსება
სიყრუის
ხოლმე
წარმოდგენაზე
გული
და,
ახლაც
მოგონებებში
გადავარდნილი, თვალდახუჭული უღიმის სარკმლის გაბზარულ მინასა თუ ზეზეურად
ჩამომპალ, ჩაბინძურებულ კიბეს, რომელზედაც სახლის ბინადრები ადი-ჩამოდიან, ან
ავადმყოფი დედის დასაპურებლად მიიჩქარიან, ან ავადმყოფი დედის საცემრად; ან
სამსახურში, ან სამსახურიდან; ან ნაგავს ეზიდებიან თავიანთი სოროებიდან, ან პურსა და
კარტოფილს - თავიანთ სოროებში. გაბზარული მინა კი განუწყვეტლივ ზრიალებს ქუჩაში
ჩავლილი მანქანების ხმაზე, მაგრამ აველუმის გონებაში, მინას ის უფრო აზრიალებს, რასაც
უქუთუთო,
მარად
ღია
You have read 1 text from Georgian literature.
Next - აველუმი - 11
  • Parts
  • აველუმი - 01
    Total number of words is 3486
    Total number of unique words is 1991
    31.4 of words are in the 2000 most common words
    43.2 of words are in the 5000 most common words
    49.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 02
    Total number of words is 3508
    Total number of unique words is 2116
    29.8 of words are in the 2000 most common words
    41.3 of words are in the 5000 most common words
    48.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 03
    Total number of words is 3479
    Total number of unique words is 1937
    32.9 of words are in the 2000 most common words
    45.7 of words are in the 5000 most common words
    53.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 04
    Total number of words is 3616
    Total number of unique words is 1966
    34.5 of words are in the 2000 most common words
    46.8 of words are in the 5000 most common words
    53.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 05
    Total number of words is 3499
    Total number of unique words is 1976
    30.9 of words are in the 2000 most common words
    41.8 of words are in the 5000 most common words
    48.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 06
    Total number of words is 3535
    Total number of unique words is 2016
    32.7 of words are in the 2000 most common words
    46.1 of words are in the 5000 most common words
    54.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 07
    Total number of words is 3451
    Total number of unique words is 1948
    33.9 of words are in the 2000 most common words
    46.9 of words are in the 5000 most common words
    54.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 08
    Total number of words is 3478
    Total number of unique words is 2026
    31.5 of words are in the 2000 most common words
    42.8 of words are in the 5000 most common words
    49.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 09
    Total number of words is 3585
    Total number of unique words is 2062
    31.7 of words are in the 2000 most common words
    45.4 of words are in the 5000 most common words
    52.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 10
    Total number of words is 3571
    Total number of unique words is 2079
    30.5 of words are in the 2000 most common words
    44.4 of words are in the 5000 most common words
    51.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 11
    Total number of words is 3362
    Total number of unique words is 2100
    28.3 of words are in the 2000 most common words
    39.3 of words are in the 5000 most common words
    46.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 12
    Total number of words is 3569
    Total number of unique words is 2075
    32.0 of words are in the 2000 most common words
    44.5 of words are in the 5000 most common words
    50.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 13
    Total number of words is 3457
    Total number of unique words is 1942
    31.7 of words are in the 2000 most common words
    44.7 of words are in the 5000 most common words
    51.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 14
    Total number of words is 3452
    Total number of unique words is 1952
    31.8 of words are in the 2000 most common words
    45.3 of words are in the 5000 most common words
    52.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 15
    Total number of words is 3486
    Total number of unique words is 1955
    32.8 of words are in the 2000 most common words
    46.6 of words are in the 5000 most common words
    53.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 16
    Total number of words is 3303
    Total number of unique words is 2060
    29.2 of words are in the 2000 most common words
    39.7 of words are in the 5000 most common words
    46.2 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 17
    Total number of words is 3492
    Total number of unique words is 2062
    29.0 of words are in the 2000 most common words
    40.4 of words are in the 5000 most common words
    46.7 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 18
    Total number of words is 3576
    Total number of unique words is 1899
    34.2 of words are in the 2000 most common words
    47.7 of words are in the 5000 most common words
    55.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 19
    Total number of words is 3536
    Total number of unique words is 2031
    34.0 of words are in the 2000 most common words
    46.2 of words are in the 5000 most common words
    52.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 20
    Total number of words is 3450
    Total number of unique words is 2163
    27.6 of words are in the 2000 most common words
    36.9 of words are in the 5000 most common words
    43.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 21
    Total number of words is 3536
    Total number of unique words is 1998
    33.2 of words are in the 2000 most common words
    45.5 of words are in the 5000 most common words
    51.6 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 22
    Total number of words is 3285
    Total number of unique words is 2100
    26.9 of words are in the 2000 most common words
    38.2 of words are in the 5000 most common words
    45.3 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 23
    Total number of words is 3527
    Total number of unique words is 2036
    31.1 of words are in the 2000 most common words
    43.2 of words are in the 5000 most common words
    50.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 24
    Total number of words is 3558
    Total number of unique words is 2115
    30.2 of words are in the 2000 most common words
    42.9 of words are in the 5000 most common words
    49.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 25
    Total number of words is 3508
    Total number of unique words is 1989
    32.2 of words are in the 2000 most common words
    46.0 of words are in the 5000 most common words
    52.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 26
    Total number of words is 3486
    Total number of unique words is 1865
    33.0 of words are in the 2000 most common words
    48.1 of words are in the 5000 most common words
    54.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 27
    Total number of words is 3472
    Total number of unique words is 1903
    33.2 of words are in the 2000 most common words
    46.4 of words are in the 5000 most common words
    53.8 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 28
    Total number of words is 3555
    Total number of unique words is 2156
    32.4 of words are in the 2000 most common words
    44.5 of words are in the 5000 most common words
    50.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 29
    Total number of words is 3640
    Total number of unique words is 2144
    29.3 of words are in the 2000 most common words
    40.0 of words are in the 5000 most common words
    46.5 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 30
    Total number of words is 3616
    Total number of unique words is 2033
    31.7 of words are in the 2000 most common words
    42.9 of words are in the 5000 most common words
    49.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 31
    Total number of words is 3557
    Total number of unique words is 2021
    33.6 of words are in the 2000 most common words
    46.0 of words are in the 5000 most common words
    52.9 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 32
    Total number of words is 3664
    Total number of unique words is 2095
    30.9 of words are in the 2000 most common words
    43.4 of words are in the 5000 most common words
    51.1 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
  • აველუმი - 33
    Total number of words is 1917
    Total number of unique words is 1185
    37.1 of words are in the 2000 most common words
    49.3 of words are in the 5000 most common words
    57.4 of words are in the 8000 most common words
    Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.