Dotrina kristiana - 4

  aitzin-gibel behatu gabe gastatu ditudana. Ala ni
  dohakabe handia bai naiz! zeren utzi zaitut zu
  
  neure Iabea, eta arzain egiazkoa, eta ardi errebelatua bezala aldaratu naiz zure arthaldetik,
  eta erori otsoaren ahoan. Utzi zaitut biziteko ogi
  zarena haragiaren gutizien besarkatzea gatik.
  Utzi zaitut ur biziaren ithurri zarena, agortzen
  diren kontentamenduei lotzeagatik. Utzi zaitut
  ene ontasun guztia zarna, lurreko onhasun
  ezteusei itxekitzea gatik. Akusatzen dut neure
  eskergabetasuna, zeren hain Laxoki eta ansikabeki utzi dudan hain Aita ona eta amoriozkoa,
  nola zu izan baitzara enetzat. Zuk ardura ongi
  egiten zenerautan, eta nik ere ardura zure kontra egiten nuen bekatu. Zure ontasuna eta emetasuna narritara dut neure gaixtakeria handiez,
  baiña zuk (nola baitzara Iainko miserikordiazkoa)
  ez nauzu gaztigatu nahi izatu zeure iustizia borthitzaren arauaz, aitzitik pazienzia handi batekin
  iguriki derautazu orai artean, egiazko penitenzia
  batez zure gana itzul nendin amoreagatik. Aitortzen dut ezen ene gaixtakeriek añhitzetan eman
  deratzutela okasino ene zure ganik khentzeko,
  baiña zuk emeki eta amoriozki deithu nauzu
  zeure gana, eta zure ontasuna gatik barkamendu prometatu. Zure partez seguratzen gaitu zure
  
  Profetetarik batek, eztuzula nahi gal dadin bekatorea, baiña bai zure gana itzul dadin, eta bizi
  dadin. Eta berriz bertze batek ere badio ezen
  baldin bekatorea, bere huts eginak ezaguturik
  eta utzirik, zure gana itzul badadi, etzarela
  gehiago haren huts eginez orhoituko. Promes
  hunek bihotz eta esportzu emanik, deliberatzen
  dut neure bizitze gaixtoaren utztera, eta zure
  gana neure bihotz guztiaz itzultzera. Errezibi
  nazazu bada othoi begitarte onez, Magdalena
  penitenta zure gibelean bere burua lurrera egotzirik nigarrez zegoena errezibitu zenduen bezala, eta eman diazadazu neure bekatuen barkamendu osoa hari eman zeneraukan bezala. Zerorrek deithzen ditutzu zure gana nekhaturik eta
  kargaturik daudezinak, eta erraiten derauezu
  arinduko eta deskargatuko ditutzula: huna bada
  ni bektuz bethea, nekhatua, eta kargatua, eta
  nahi nuke arindu, nahi nuke karga haur neure
  gaiñetik khendu, iharrosi, eta zure miserikordiaren itsas hondarrera egotzi. Erraiten duzu ethorri zarela mundura galduen edireitera, errebelatuen bilhatzera, eta bekatoreen salbatzera;
  Hetarik bat naiz ni, Iauna, eta ene gatik ethorri
  
  zarenaz geroz salba nazazu othoi. Izena hartu
  zenduen Iesus, erran nahi baitu Salbatzaillea:
  Egizu bada ene alderat zure izen horrek signifikatzen duen arauaz. Orhoit zaitezi ni zurea naizela kreazinoz eta erospenez, eta eztezazula utz
  galtzera zeure eskuz egin duzun obra, eta zeure
  odolaz erosi duzun kreatura. A Iainko guztiz ona
  eta pietatezkoa,m duzun othoi zeure miserikordia handiaren arauaz nitzaz pietate. Miserikordia
  handiaren nagotzu eske, zeren handiak baitira
  ene bekatuak: baiña handiak badira ere, badut
  sinheste are dela konparazinorik gabe handiago
  zure miserikordia. Eta zeren zuk zeure Elizan
  Penitenziazko sakramendua bekatuen barkamendutan ordenatu baituzu, huna prestatzen
  hari naiz kofesatzeko, neure konzienziaren deskargatzeko, eta zure garazia sainduaren ardiesteko. Baiña badakizu, Iainko ona, ezen Sagaramendu hunetako behar diren kondizinoak eta
  aparailluak ezin dituzkedala neure indar joillez,
  bada kizu lagundu behar zatzaizkidala: argi
  ezazu bada othoi ene espiritua eta memoria
  zerutikako argiaz, halako moldez non neure
  bekatuen itsusitasuna, handitasuna, eta pisuta-
  
  suna ezaguturik, kofesa ditzadan libreki, klarki,
  eta bidezki. Eta baldin guztiez ein orhoitz banaite, behar dazozu othoi ene intenzione onari, eta
  errezibi ezazu ene ahotik Errege Dabiten othoitz
  haur: Neure bekatu, ene ganik estalirik daudezinetarik, edo orhoitzen ez naizenetarik garbi
  nazazu Iauna, eta bertzeek ni naizela kausa egin
  dituztenak ere barka diaitzadazu othoi; zeren
  ezta munduan bekatu guztiak iakin ahal ditzakeienik.
  Hunekin batean eman diazadazu neure bekatuez behar bezalako urrikimendua. Erraiten
  deraku zure Profetak ezen bihotz danuz eta dolorez hautsia zure gogarako sakrifizioa, eta baliotasun handitakoa dela zure aitzinean. Ene bihotz
  haur zaurt ezazu zeure amorioaren tragazaz
  halako moldez non dolorezko sentimenduz beherik ardiets dezadan zure ganik desiratzen dudan
  barkamendua.
  Ene Iainkoa eta Kreatzaillea, zeren zaren
  ontasun guziten gaiñeko ontasuna, eta nik
  gauza guztien gaiñetik maite zaitudana, hargatik
  dut damu neure bihotz guztiaz zeren zure kontra
  bekatu egin dudan. Deliberatzen dut finki eta
  
  fermuki (zure garaziaren faborearekin batean)
  ez gehiago bihurtzera, eta okasinoetarik ihes
  egitera, egin ditudanen kofesatzera, eta emanen
  zaitan penitenziaren konplitzera. Eta nola bainagotzu humilki neure bekatuen barkamenduaren
  eske, hala dut esperanza zure miserikordia handia baithan ene eskea enzunen duzula, eta barkatuko derauzkidatzula. Biz hala.
  
  Kofesatu ondoan egiteko othoitza
  Eskerrak eta laudorioak emaiten derauzkitzut, Iainko eternala, lehenbizikorik zeren zeure
  penitenzia egitera orai arteiño iguriki baiterautazu: eta gero zeren neure bekatuen ezagutzera
  ethorririk, heken kofesatzeko zeure ontasuna
  gatik denbora eman baiterautazu. Ezagutzen dut
  ezen Penitenziazko Sagaramendu hunetzaz
  bethe nauzula ontasunez, eta faboratu neure arimaren miseriarik handienean. Hunetzaz iustifikazioneko garazia eman derautazu, eta bai
  neure bekatuen barkamendua ere: zeure adiskidetasunean ezarri nauzu, eta zeruko erresuma-
  
  ren primu egin: Espiritu sainduaren dohaiñak
  barreneko bertze berthutekin eman derauzkidatzu, eta neure arimaren zauriak sendatu; Ene
  espiritua alegeratu duzu, eta ene arima, lehen
  hil zena, piztu: eta finean neure bektuen pisutasunetik arindu, kargatik deskargatu, eta Ifernuko
  penetarik libratu nauzu. Sagaramendu saindu
  hunen bidez eraman nauzu bekatutik garaziara,
  heriotzetik bizitzera, ilhunbetik argitara, gathibutasunetik libertatera, eritasunetik osasunera, eta
  Ifernuko athetik Parabisuko aldera. Ha! ene Iainko bihotzekoa, hanbat ontasun egin derautazuna, zer eginen dut nik zure alderakotzat? Baldin
  bertzerik ezin ba dagit, eskerrak bedere emanen
  derauzkitzut neure ahal guztiaz, eta Errege Dabitek bezala erranen deratzut: Ene bekatuen gatheak desegin ditutzu, Iauna, laudoriozko sakrifizioa oferendatuko derautzut, zure izen saindua
  inbokatzen dudala. Orhoitzen naiz, ha ene salbatzaillea, ezen zuk hogoi eta hemezortzi urthetako eri Siloeko urean sendatu zeduen hari erran
  zeneraukala: Huna, orai sendatu aizenaz geroz,
  oha, eta eztagiala gehiago bekaturik. Hain bertze erraiten derautazu bada orai niri ere: neure
  
  bekatuen barkamendua eman derautazunaz
  geroz, manatzen nauzu eznadila gehiago hetara
  bihur. Hala egin nahi dut, Iauna, zure amorea
  gatik,eta neure probetxua gatik. Zuk garbitu
  nauzu, eztut gehiago lizundu nahi: Ailtxatu
  nauzu, eztut gehiago erori nahi: deabruaren gathibutasunetik libratu nauzu, eztut gehiago haren
  eskuetan erori nahi: garaziazko bizitzea eman
  derautazu, eztut gehiago bekatu mortalaz espiritualki hil nahi: Ardietsi dut behin zure adiskidetasuna, eztut gehiago hura galdu nahi; Eta finean
  salbamenduko bide xuxenean ezarri nauzu,
  eztut gehiago hartarik aldaratu nahi. Iesus ona,
  zu izanen zara hemendik aitzina ene desiramendu guztien xedea eta fina: eta eztut gehiago
  neuretzat bizi nahi, zuretzat bizi nahi, zuretzat
  baizen.
  Baiña zeren baitakit ezen gauza hauken guztion konplitzekotzat ene arimaren indarrak ttipiegi eta flakoegi direla, egiten derautzut othoitz
  zeure pasione sainduaren merezimenduak gatik,
  nahi derautazun neure espiritua argitu, adimendua gobernatu, bihotza faboratu, eta borondatea
  nik orai egiten dudan deliberamendu hunetan
  
  fermuki irauteko eta perseberatzeko, halako
  moldez borthitztu, non ikusten diren eta ikuten
  eztiren etsai guztien tentamenduak benzuturik,
  eduki dezadan galdu gabe orai kofesatze hunetan errezibitu dudan garazia haur.
  Biz hala
  
  Gorputz saindua errezibitu baiño
  lehen egiteko othoitza
  Konsideratzen dudañean neure baithan Iainko handia, zu nor zaren, eta ni nor naizen, beldur
  naiz sobera ausartzia har dezadan, zure gorputz
  preziatuaren sagaramendu hunetan errezibitzera hurbiltzeaz. Baiña orhoiturik ezen zerorrek
  gonbidatzen gaituzula zeruko ogi hunetarik iatera, baldin sekulako bizitea nahi badugu ardietsi:
  hunek emaiten deraut bihotz eta esportzu seguranza handi batekin zure gana hurbiltzeko. Huna
  bada, ha Iesus ona, zure miserikordian eta ontasunean fidaturik heldu naiz eria midikua gana,
  probea aberatsa gana, eskalea emaillea gana,
  biluza bestitzaillea gana, lizuna ura gana, eta
  
  itsua argitzaillea gana. Senda ezazu bada othoi
  ene eritasuna, betha ezazu ene hutstasuna,
  estal ezazu ene biluzgorritasuna, xahu ezazu
  ene lizuntasuna, argi ezazu ene itsutasuna, eta
  indazu Sagaramendu saindu hunen errezibitzean
  halako debozinoa, intenzionea, garbitasuna,
  humiltasuna, fedea, eta amorioa, nolakoa baitagoka misterio handi huni, eta ene arimak-ere
  bere salbamenduko behar baitu.
  Kontatzen du zure Ebanjelioak ezen zuk egun
  batez Ierusalemeko Tenploan oihuz erran zenduela: Egarri dena bethor ene gana, eta edan
  beza. Huna bada ni, a bizitzeko ithurria, ethorten
  natzaitzu munduko egitekoen ondoan nabilala
  nekhaturik, egarriak hila, ur eske: eta badakit
  nehork-ere zuk zerorrek baizen ezin iraungi
  dezakeiela ene egartsu handiaren sua.
  Sagaramendu hunetan erakusten derakuzu,
  Iauna, zeure amorio handia, zeren etuzu asko
  eritzi zeure presuna Maria Birjinaren sabelean
  gizon eginik emaitea, ez eta zeure odolaren
  Gurutzean hil zinenean guri bizitzea emaiteagatik isurtea: baiña gehiago gure arimen ontasunetan, eta prometatu derakuzun zeruko loriaren
  
  bahitan eta segurantzatan utzi derakuzu eta
  eman aldareko Sagaramendu Saindu hunetan
  zeure gorputza eta odol preziatua, ogiaren eta
  arnoaren figuraz, iduriaz, zaporeaz, koloreaz eta
  bertze akzidentez kanpotik estalia. Ha! gizonen
  maitazaille handia, Sagaramendu haur gure
  ganako amorioa gatik ordenatu duzuna, othoitzez nagotzu nahi derautazun oraiko parada
  hunetan zeure amorio handiaren kharraz neure
  bihotza zure amorioaren orhoitzapenetan, eta
  zure intenzionearen arauaz amorioazko misterio
  haur amoriorekin errezibidezakedan bezala piztu
  eta berotu. Baiña zuk nolatan (garbitasuna bera
  zarelarik) nahi duzu hain leku lizunean eta nardagarrian, nola baita ene arima sarthu? Aithortzen dut ez naizela zure errezibitzeko gai: ezagutzen dut neure indignetasuna, eta zuk zerorrek
  behar nauzula garbitu eta prestatu. Emozu bada
  aitzinetik ene arimari zeruko benedizionea, garbi
  nazazugaraziazko uraz, eder nazazu zeure
  dohaiñez, betha nazazu berthutez, eta egin
  nazazu zure errezibitzeko gai naizatekeien bezala. Hunela prestaturik desiratuko zaitut, esperanzaz zure presenziak berekin ekarten dituen onta-
  
  sunak gozatuko ditudala, eta desira haur eztela
  ene kaltetan izanen. Zato bada ene salbatzaillea, sar zaitea ene baithan barrena, ta zaude
  bethierekotz enekin. Pitz ezazu ene bihotzean
  zeure amorioaren sua, iraungazu guthizia gaixtoen kharra: Bero ezazu ene epeltasuna, erra
  itzazu ene inperfezioneak, eta egin nazazu zeure
  gorputz preziatuaren partaletasunaz behar den
  gauza guztietako gai eta digne. Eta nola Erregue
  Dabitek Misiboseth Ionathas bere adiskidearen
  seme gaixoa Aitaren amoreagatik bere mahaian
  errezibitu baitzuen, eta bere onetan egin partale; hala ene gaixotasunari behatu gabe egin
  nazazu ni ere Sagaramendu Sainduaren mahai
  hunetan partale, errezibitzen nauzula zeure
  Pasione sainduan erakutsi derakuzun amorioa
  gatik, eta bethiere aduki deraukuzun adiskidetasuna gatik.
  Ha ene bihotzeko Iainkoa! orai fedezko begiz
  kanpoko akzidentez estalirik ikhusten zaitut
  Sagaramendu saindu hunetan: noiz ikusiko zaitut bada agertuki,eta estalkirik gabe, Aingeruek
  zeruan ikusten zaituzten bezala? Ha! zeruetako
  Erregea, afari dohatsua zeure hautatuenzat
  
  Parabisua prestaturik dadukazuna, Noiz iarriko
  naiz ni loriazko mahai hartan? Ordu dohatsu
  haren begira egonen naiz, zuk plazer dukezun
  arteiño: Eta bitartean esperanzarekin bizino naiz
  bethiere ene gorputz hunetako bizitzeak diraueiño, bazkatuko nauzula zeure Sagaramendu saindu hunetzaz: eta hunen ondoan eramanen nauzula zeure ikusteaz errezibitzen diren atseginen
  eta plazeren gozatzera. bitzari ona bethe zenduen zeruko benedizionez, zeren errezibitu eta
  ostatatu baitzuen bere etxean zenbait egunez
  zure testamenteko arka: Nik eztut hark bezala
  zurezko arka bat errezibitu eta ez ostatatu,
  baiña bai zeruan eta lurrean den gauzarik handiena, baliosena, eta preziatuena, zein baita
  zure gorputz sakratua, eta harekin batean zure
  odola, zure arima, ta Iainkotasuna. Bada Obededom haren alderakotzat egin zenduena egizu
  orai ene alderat ere, eta Sagaramendu hunen
  berthutez betha nazazu zeure dohaiñez.
  Ha! Aingeruen ogia, atsegin eta kontentamendu suerte guztiak dituzuna, behte ezazu
  othoi ene arimaren apetitua zeure eztitasunaren
  zaporeaz, halako moldez non munduko plazerak
  
  eta kontentamenduak higuin dakizkidan, eta
  bertze ontasunik zu zerori baizen bilha eztezadan, eta ez desira: Zeren zu zara ene esperanza,
  ene bizitzea, ene erremedioa, ene argia, ene
  borthitztasuna, ene aberatstasuna, ene konsolamendua, ene alegrianza, ene atsegina, ene
  bakea, ene sosegua, ene ohorea, ene loria, ene
  herenzia, ene Kreatzaillea, ene Salbatzaillea,
  ene Iauna, ene Iainkoa, ene ontasun guztia.
  Arrazoin da, Iauna, Aingeruen ogi hartarik dastatu duena aparta dadin munduko atseginetarik:
  eta bere bihotzeanzeruetako Erregea errezibitu
  duenak ostika ditzan lurreko gauza guztiak.
  Ha zeruetako iakia! Iunta nazazu, othoi, zeurekin zeure amorioaren indarraz, zaren zu ene
  baithan, eta naizen ni zure baithan! Egin nazazu
  zeurekin gauza guztietan borondate bat, eta
  espiritu bat, eta erranen dut Apostoluak bezala:
  Bizi naiz ni, baiña ez ni, Iesu-Kristo ene Iauna bizi
  da ene baithan.
  Ha! ene Salbatzaillea, ontasun guztien ithurria, eman diazadazu Sagaramendu hunen berthutez zure maitatzeko, ohoratzeko, zerbitzatzeko, borondate sainduren egiteko, bekatuetarik
  
  apartatzeko, zure arauaz bizitzeko, eta obra onetan fineraiño irauteko garazia. Eman diazadazu
  halaber berthute guztien konplimendua, eta
  bereziki behar dudan bortitztasuna neure etsai
  ikusten diren, eta ikusten eztirenen garaitzeko,
  eta mundu hunetako gaitzen eta penen pazientki pairatzeko. Eta nola Elias Profeta borhitztu eta
  indarztatu bait-zen, Aingeru batek zure partez
  ekarri eraukan sut+ophil hartzaz halako moldez
  ezen hark eman zeraukan indarrarekin berrogoi
  egunen eta hainbertze gauen bidea eginik, heldu
  baitzen Orebko mendira: hala niri ere zeruko ogi
  hunen berthutez eman diazadazu bizitze miseriazko hunetako bidearen flakatu gabe iragaiteko, eta zure gana zurekin sekulakotz bizitzera
  heltzeko indarra. Biz hala.
  
  Aita Zerukoari egiteko othoitza
  Aita zerukoa, Iainko eternala, hitz batez munduan diren gauza guztiak kreatu ditutzuna, aitortzen dut ni naizela zure kreaturetarik bat, eta nik
  dudan guztiz zure ganik dudala, eta zurea dela.
  
  Bi arrazoin gatik dei ahal zaitzaket Aita: Bata
  zeren kreatu bai nauzu eta munduan ezarri: Eta
  bertzea zeren adoptatu eta zeure haurtzat hartu
  bai-nauzu. Bataz (zein bai-ta kreatzea) eman
  derautazu naturalezaren izaitea: Bertzeaz (zein
  baita zeure haurtzat hartzea) eman derautazu
  garaziazko estatua, eta zure erresuman zuzen
  izaitea. Bataz lurreko bertze kreatura guztiak
  baiño nobleago eta abantailatuago zeure idurira
  egin nauzu: Bertzeaz Aingeruekin batean zeruko
  loriaren partaletasuna emaiten derautazu. A
  Iainko handia! Zer abantail aurkitu duzu gizona
  baithan hain bertze merezi duenik? Miresteko da
  egiazki nola zu hain handi, Erregeen Errege, eta
  Iaunen Iaun zarelarik, nahi izatu duzun hain
  kreatura ez-deusa nola baita gizona zeure semetzat hartu, eta guztiz-ere ni guztietako ez-deusena eta galduena nola kontu hartan berean ezarri
  nauzun. Fabore hunetan da ageri, Iangoikoa,
  nolakoa den zure ontasuna,eta ene ganako
  duzun amorioa, zeiñen berthutez egiten baitzara zu ene AIta, eta ni gerthatzen bainaiz zure
  haur. Izen amoriozko hunek, zu ene Aita izaiteak,
  emaiten deraut esportzu eta esperanza behar
  
  orduan faboratuko nauzula, zeure eskutik edukiko nauzula, erortzetik begiratuko nauzula, eta
  Aita onak bere semea bezela zuk ere ni zeure
  ontasuna gatik bethiere behar bezala gobernatuko nauzula. Eta hala esperanza hunekin egiten
  derautzut othoitz nahi derautazun eman seme
  on batek bere Aitaren alderakotzat egin behar
  duen eginbidearen konplitzeko garazia, nola baita, ohoratzea, maitatzea, obeditzea, eta izenaz
  bezala izanez-ere seme naizatekeien bezala zerbitzatzea. Biz hala.
  
  Iainkoaren semeari
  egiteko othoitza
  Iesu-Kristo ene Iauna, Aita zerukoaren seme
  bakoitza, Iainko eta Gizon egiazkoa, eskerrak
  emaitenderauzkitzut zeren ene Salbatzea gatik
  mundura ethorri baitzinen. Ezagutzen dut ezen
  zuk egundaiñoz geroztik eduki derautazun amorio hark iauts arazi zinituela zerutik lurrera ene
  erremediatzera. Zu Iainko handia, eta handitasuna bera zarelarik, nahi izatu duzu guztiarekin ere
  
  zeure handitasuna beheititurik, gere haragiaren
  flakotasunarekin iuntatu, ta iuntaturik gizonaren
  forman agertu eta ibili. Ikusi zinituen Adamen
  ondoko miseriak, enzun zinituz oihuak eta errenkurak, eta halatan zeurk ordenaturik zenedukan
  denbora konplitu zenean, etorri zinen haragiz
  beztiturik gure miseria guztien erremedioarekin.
  Orduan, eure ontasuna gatik bisitatu ginitutzunean, eta gizon eginik Gurutzean gure gatik hil
  zinean, zeure amorio handiaren froga klarki erakutsi zeneraukun. Zuk gure baithan ezarri zenduen imajina eder eta garbi hura desbisstatu
  zuen Adamek bere bekatuaz, baiña erremediatu
  eta edertu zenduen zuk zure Pasionearen merezimenduaz. Adamen bekatuak ekarri zerauzkigun kalte handiak, baiña zure ethortzeak erremediatu zituen kalte hek guztiak, eta are eman
  ontasun doblatuak. Zeren baldin ni eri ba-naiz,
  zu zara midikua: Egarri ba-naiz, zu zara edaria
  eta ithurria; flako ba-naiz, zu zara sostengua eta
  indarra; hil ba-naiz, zu zara bizitzea; bekatuz
  kargatua ba-naiz, zu zara arintzailea eta barka-
  
  tzailea; ilhunbetik ilki nahi badut, zuzara argia;
  finean zeruko loriara ioan nahi badut, zu zara
  hango bidea. Ni galdu ninzen, zuk ailtxatu
  nauzu; gathibu ninzen, zuk libratu nauzu; zorrak
  nituen, zuk pagatu itutzu, zu hil zara, ni hil
  eznendin amorea gatik, eta penatu zara, penetarik ene atheratzea gatik. A Iainko handia, eta
  ontasunez bethea! Nondik ethorri zaizkit niri pietatezko obra hauk guztiok, zure amoriotik baizen; Zarela bethierekotz laudatu hunelako karitatea gatik. Baiña zer eman ahal diazaizut nik
  zure hunen amorio handiaren ordain? Ba-dakit,
  Iauna, eztela deus ene baithan, zure eztenik,
  baiña guztiarekin ere emanen derautzut nik ere
  neure emorioa, emanen derautzut neure bihotza, zeren haur da nik gehienik neure dudana,
  eta zuk ere ene ganik nahien duzuna. Errezibi
  dizadazu bada; amorioa amorioaz pagatu nahi
  derautzut. Eta zure amorio hunetarik ethorri
  zaizkidan ontasunez orhoitzen naizela, laudatu
  eta zerbitzatu nahi zaitut bizi naizen egunetan.
  Biz hala.
  
  Espiritu sainduari
  egiteko othoitza
  Espiritu saindua, Trinitate sakratuaren hirurgarren presuna, Mendekoste egunean Apostoluen gaiñera iautsirik heken bihotzak zeruko
  dohaiñez bethe zinituena: Hurbil zaite othoi ene
  arimara, eta betha diazadazu zeure amorioaren
  eztitasunaz. Zu zara bihotzen argitzailea, tristeen konsolatzailea, iakin-gabek irakatsaillea,
  erien sendatzaillea, lizunen garbitzaillea, eta
  dohain guztien emailea. Zu zara emazurtz gaixoen aita, hotzen berotasuna, nekatuen pausatasuna, flakoen borthiztasuna, bekatoreen salbamendua, Iustuen bozkarioa, eta errebelatuen
  gidamendua. Ni emazurtuz naiz, zaren zu ene
  aita; errebelatua naiz, zaren ene gidaria; nekatua naiz, zaren zu ene pausagunea; flako naiz
  zaren zu ene sostengua; bekatore naiz, zaren zu
  ene garazia. Ene barreneko ilhuntasunak arguitzazu zeure klaritateaz; ene espirituaren tristurak khen itzatzu zeure konsolamenduaz; ene adimenduaren inoraziaz desterra itzazu zeure dok-
  
  trinaz: ene arimaren eritasuna senda ezazu
  zeure garaziaz: eta ene bihotzaren hotztasuna
  bero ezazu zeure suaren karraz; Eman diazadazu zeure zazpi dohaiñen konplimendua, baitira,
  Zuhurzia, Adimendua, Konseillua, Iakintasuna,
  Borthitztasuna, Pietatea, eta Beldurtasuna, zeiñen bidez munduko enganamenduak ezaguturik,
  eta banitatea benzuturik, nadin bethiere zure
  amorioan egon eta bizi. A Espiritu saindua, arimen bizitze egiazkoa, pitz ezazu ene baithan
  zeure amorioaren sua bethiere zure zerbitzuan
  erne eta iratzarria egon naitekeien bezala: Erra
  diatzadazu neure inperfekzione guztia zeure
  suaren karraz; bethaitzazu ene arimaren belak
  zeruko zeure haize eme plazent hartzaz: eta inspira diatzadazu eta ekar gogora zeure loriako
  eta neure salbamenduko egin behar ditudan
  obrak. Errakuts eta irakats diazadazu nola behar
  naizen mundu hunetan nagoeiño gobernatu, eta
  halaber zer behar dudan egin, erran, eta pensatu, neure arimaren salbamendua zure faborearekin batean ardiets dezakedan bezala bizitzeko.
  Biz hala.
  
  Andredana Maria
  Iainkoaren Ama Birjinari
  egiteko othoitza
  Maria Birjina saindua, ene salbatzaillearen
  ama, ikusirik zu zein garbi zaren, eta ni zein
  likits, ez naiz ausart zure aitzinean agertzera,
  eta ez nuke agertu ere behar. Baiña neure miseriaren eta behar handiaren handitasuna konsideraturik, ezin nagoke agertu ere gabe, eta zure
  gana fabore eske ethorri gabe. Zu zara Aita zerukoaren alaba, haren semearen esposa, Iainkoaren etxea, Aingeruen Erregina, lurreko kreaturen
  Andrea, Itsasoko izarra, Birjina guziz garbia, ama
  paregabea, Adamen etorkiaren ohorea, eta munduko mirakullua. Aithortzen dut izen ohorezko
  hauken arauaz laudorio handiak merezi ditutzula, baiña laudorio guztien gaiñeko laudorioa, eta
  ohorerik handiena emaiten zaitzu zeren Iangoikoak emazte guztien artean bere ama hautatu
  baitzinituen. Handik zara bekatore guztien ararteko, eta hartzen dugu esperanza zurekin
  batean zeruko dohaiñak ardietsiko ditugula.
  
  Garen bada ararteko on, eska zakitza zeure
  semeari ene partez ene bekatuen barkamenduarenzat, egizu haren eta ene artean bakea, eta
  ezar nazazu haren garazian eta adiskidetasunean. A Birjina guziz garbia, enzun ezazu othoi
  ene othoitza: eta bekatore handia banaiz ere,
  eznazazula hargatik arbuia ez nazazula zeure
  ganik egotz, aitzitik fabora nazazu, eta ararteko
  on gertha zakizkit zeure semearen aitzinean.
  Ardiets diazadazu berthute guztien konplimendua, arimako eta gorpuytzeko garbitasuna, bihotzeko humiltasuna, Giristino lagunaren alderako
  amorioa eta karitatea, Iainkoa ganako debozinoa, eta haren borondate sainduaren egiteko
  anzea eta indarra. A Maria Birjin benedikatua,
  saindutasunaren mirakullua, garaziaren eta
  miserikordiaren ama, zure gomendioan ibenzen
  dut orai eta behiere neure bizia, eta dudan guztia. Begira nazazu espiritu gaixtoaren enganamenduetarik, eta bekatu mortaletan erortzetik:
  Hel zakizkit, eta fabora nazazu neure premia
  guztietan, nezesitatezko pontuetan, eta guztiz
  ere neure heriotzeko orenean. Egizu hanbat
  zeure othoitz onez eta arartekotasunaz, non
  
  hekin batean ardiets dezadan orai Iainkoaren
  garazia, eta gero mundu hunetako aldia dagidanean, haren Parabisuko loria. Biz hala.
  
  Aingeru begiraleari
  egiteko othoitza
  Iainkaoren Aingerua, ene begiratzeko ordenatu zarena, esker deratzut ahal dagidan bezanbat zure ganik orai artean errezibitu ditudan
  ontasun guztiez. Ezagutzen dut ezen zu zarela
  ene bizitzearen gobernaria, espirituaren gidaria,
  adimenduaren argitzailea, beharretan faboratzaillea, periletan begiraillea, ardurako ongi egilea, eta pensamendu onen inspiratzaillea. Zu
  bethi zaude erne ita iratzarririk ni ukitzen naizen
  gauzen gaiñean. Ene inguruan zabilza gauaz eta
  egunaz deus gaizkirik gertha eztakidan. Presentatzen ditutzu Iainkaoren aitzinean ene desirak,
  othoitzak, eta obra onak, eta ekarten derauzkidatzu Iainkoaren donuak eta dohaiñak. Zenbat
  inspirazino on eman derautazu Iainkoaren
  arauaz bizitzeko kontuan? Zenbatetan behazto-
  
  patuko ninzen bekatuaren bidean, baldin zuk
  ezpanenduzu eskutik eduki? Zenbatetan eroriko
  ninzen munduko periletan, eta helduk inkontru
  gaitzetan, baldin zuk etsai ageri direnen zangarteak, zelatak, eta gaixtakeriak agertu, khendu,
  eta desegin ezpazinitu? Aithortzen dut egiazki
  ene bizitze gaixtoak añhitzetan ere merezi
  zukeiela urrundu zinen ene ganik, baiña ez
  nauzu utzi nahi izatu, iraun duzu zeure karitate
  handiz pietatezko obra hunetan. Nork erran ahal
  dezake zein obligatu naizen zure alderat. Zenbat
  derautzudan zor? Gure Iainkoak daki hori, eta
  zuk ere bai, eta ez bertzek, ene adiskide leiala.
  Ezagutzen dut eztela lekurik zure ganik errezibitzen ditudan ontasunen ezagutzeko eta ez merezi bezala ontasun hauken eskuerren errendatzeko. Behar bezala eztaidiket ez bata ez bertzea
  ere zeruraiño: baiña bitartean errezibi itzazu
  neure ahalaren arauaz emaiten derauzkitzudan
  eskerrak. O Espiritu dohatsua, zure karguaren
  eta gomendioaren azpian Iainkoak bere ontasuna gatik ene arima, gorputza, eta bizitzea ezarri
  dituenaz geroztik, othoitzez nagotzu nahi ditutzun eduki kargutan eta gomendiotan, oraiñoko-
  
  an bezala hemendio aitzina ere kontu eta ardura
  eduktzen duzula. Zeure inspirazino sainduez,
  gogoeta onez aparta nazazu bekatu egitetik.
  Errebela nadinean ezar nazazu neure mende
  apur hunetan: hel zakizkit neure heriotzeko orenean: Orduan enplega ezazu zeure indar guztia,
  eta etsai guztietarik defendaturik eraman albaitnenzaku zeure konpañian zeruko loriara. Biz
  hala.
  
  Parabisuko Saindu guztiei
  egiteko othoitza
  Salutatzen eta ohoratzen zaituztegu Parabisuko Saindu dohatsuak, Iainkoaren adiskideak,
  eta zeruko habitantak. Zuen dohatsutasunaz
  orhoiturik, eta geure miseriak hersturik, heldu
  gara zuen gana fabore eskatzera. Zuek iadanik
  akabatu duzue bizitze hunetako bidea, baiña guk
  orai darabilagu eskuen artean. Zuek munduko
  tormenta guztiei garaiturik irabazi duzue salbamenduko portua, baiña gu orai gabilza perilez
  inguraturik itsas uhinen artean. Zuek seguratu
  
  duzue zuen salbamendua, baiña gu ikaraz gabilza, izi eta beldur gara, ezin iakinez zer gerthatuko zaikun geure heriotzeko orenean. Ea bada
  sandu gloriosak, konplimendu guztiarekin zaudetenak, orhoit zaitezte othoi gure egitekoaz eta
  miseriaz. Beha diazaguzue gain horretarik zeuen
  karitatezko begiez, eta geure beharrak estal diatzaguzue zeuen faborez. Guk baiño lehen frogatu zenduten zenbat okasinoz eta enganamenduz
  bethea den mundu falso haur. Badakizue nola
  gauden peril suerte guztiez inguratuak, eta
  geure indar xoillez ezin eskapa gaitezkeiela, eta
  ez libra peril hetarik. Badakizue halaber geure
  egitez zein flako huts egiten, eta erorten errax
  garen, eta bertze alde egun guztiaz akometatzen gaituzten tentamenduak ere zein handiak
  eta borthitzak diren: Ardiets diazaguzue bada
  Iangoikoa ganik gure arimen salbamendua gibelatzen duten trabu guztiei garaitzeko indarra. O
  Aingeru sainduak, gizonaren salbamendua desiratzen duzuenak, eta hartzaz alegeratzen zaretenak. O Apostolu sanduak, Ebanjelioaren doktrina predikatuz mundua Iesus-Kristoren federa
  konbertitu duzuenak. O Martiir sinduak, fede
  
  Katolikaren mantenatzea gatik añhitz pena pairaturik azkenean zeuen biziak eman ditutzuenak. O Ipizpiku sainduak zeuen ansiaz eta trabailluz Iainkoareen Eliza bidezki gobernatu duzuenak. O dotor sainduak zeuen dotrina onaz Giristino fidelei bere salbamenduko bidea irakatsi
  derauezuenak. O Kofesor sinduak zeuen bizitze
  onaz, berthuteaz, eta exenploaz mundua argitu
  duzuenak. O Birjina sainduak arimako eta gorputzeko garbitasuna begiraturik munduaren eta
  haragiaren mugidak eta gutiziak garaitu dituzuenak. O Alhargunak eta bertze emazte sainduak,
  obra onetan eta berthutezkoetan mundu hunetan enplegatu zaretenak. Eta finean jeneralki
  saindu guztiak zeuen bizitze oharen merezimenduz Iainkoren faborearekin batean loriako khoroa irabazi duzuenak, orhoit zaitezte gutzaz,
  fabora gaitzazue zeuen othoitz onez, euzue
  gutzaz ansia, zareten gure ararteko Iainkoaren
  alderakotzat; eta ardiets diazaguzue haren ganik
  Fede egiazkoa, Esperanza, bizia, Karitatea konplitua, eta obra onetan fineraiño irauteko garazia, hunelatan bizitze miseriatu hunen ondoan
  merezient eta digne garatekeien bezala zuen
  
  konpañiara heltzeko, eta zuekin batean sekulako
  fin-gabekotzat Iainkoaren laudatzeko. Biz hala.