Latin

Аджайип тасвирлер алеми

Total number of words is 2300
Total number of unique words is 1361
33.6 of words are in the 2000 most common words
38.9 of words are in the 5000 most common words
38.9 of words are in the 8000 most common words
Each bar represents the percentage of words per 1000 most common words.
Аджайип тасвирлер алеми
Шаир Шерьян Алининъ 85 яшыны толдургъан мунасебети иле
Къырымтатар мешур шаири Шерьян Алининъ иджадына айрыджа бир летафет, айрыджа бир усниет хастыр. Ве айны ерде – первасыз олмагъаны, аяттаки расткетирген чокъ адиселерге сесленюв де шаирнинъ эсерлеринде, беян эткен фикирлеринде корюнмекте.
Язнынъ бу куньлеринде урьметли Шерьян агъамыз 85 яшыны толдурды. Бу аятий ёлда, шаиримизге чокъ йыл девамында, ве аля бугунь де, Ильхам периси ёлдаш олгъандыр.
Юнус Къандым «Къалем уджундаки нур» шиирий джыйынтыкънынъ кириш макъалесинде озь сафдашы акъкъында «Даяналмагъанындан яза», деген эди. Акъикъатен, шаир озь хусусий къабилиетине малик олгъанындан, язмайып оламай. Бу сиирли кейфиети онда маневий дюньянынъ энъ къыйметли джеверлеринден хабердар олып, оларны сёзлерге чевирмеге меаретке дёне.
Шерьян Али Шиириетнинъ, Шаирнинъ эмиетини, маиетини анъламакъ ве анълатмагъа тырыша:
«Шиирлер манъа арарет, меджал
Шиир окъурым – о, юрек иши,
Шиир, демек, ислер ташкъыны…» (Не ичюн шиир окъумайым?!)
Айны эсерде, Шерьян Али шиириетнинъ дженкни биле токътатмакъ («Улу Рудакий[1]/ Дженк токътаткъан озь заманында») олгъан икътидары акъкъында сёйлей. Ве о, шиириетни аятнынъ озюнде, ислерде, дюньяда коре:
«Мектюп язып севимли яргъа,
Сырдашкъанынъ шиир дегильми?
Мефтюн олып янъы йырларгъа,
Йырлагъанынъ шиир дегильми?
Бешик узьре азиз ананънынъ
Айнениси шиир дегильми?» (Не ичюн шиир окъумайым?!)
Шаирге шиирсиз яшамакъ бир дем
Мумкюнми?
Бу меним аятым, инан. (Къанатларым)
Шаир ичюн шиириет – къанаттыр («Меним къош къанатым: шиирим ве яр» (Къанатларым)), «Шиирлер… душмангъа къадалгъан окъ», «Шиирлеринъ де /дарбе/дарбедир» (Нур сачар сербестлик), деп яза шаир Муин Бсисугъа багъышлап озь шиирини[2]. Ве айны эсерде шаирнинъ юрегине аит федакярлыкъ акъкъында яза: Юреги санчмагъан/шаир шаирми, деп/ Оны аджымадынъ,/ дерсинъ бир нардай (Нур сачар сербестлик).
Шерьян Алининъ эсерлеринде шаирнинъ бир идеалы, нумюневий Шаир тасвири акс эттириле. Бойле инсан пак къальпли, первасызлыкътан гъает узакъ, миллетине гъает якъын ве акъикъатны севген бир шахыстыр:
Ялан лафны бильмеген акъикъий шаир
Шиирнен джевап берир чокъ суаллерге. (Шаирлер вефат эткенде…)
Шаирнинъ къальби – нурлу, гульден де назик, айны заманда эм сырлы, эм де эр кеске ачыкъ, шаир балагъа бенъзер, оны алдатмакъ къолай, онынъ къальби нардай эзиле биле. Ве кене де акъикъий, идеаль шаирнинъ къальби даима тири къала деп, озь «Шаирнинъ къальби» шииринде бильдире эдип. Темиз кягъыт саифеси де «шаир къальби киби, лекесиз, акъ» (Темиз саифе). Шаирнинъ не къадар саде ве айны заманда муреккеп бир шахыс олгъаныны Шерьян Али озюнинъ «Шаир — бала» адлы дёртлюгинде тасвир эте:
Шаир – бала, айбетке мухтадж,
Мухтадж сыджакъ сёзге, бакъышкъа.
Шаир – къырал, киймесе де тадж,
Мухтадж дегиль огют, алгъышкъа.
Акъикъий, идеаль Шаир башкъалардан, мытлакъа, айырылыр. Эм де оны «шаирге бай дюньяда» танымакъ керектир. О, дерсин, эфсаневий Таир киби, башкъа тюзгюн эндамлы йигитлерден, эп башкъадыр (Сийрек).
Эльбет, хусусий сезгирлик, первасыз олмагъаны Шерьян Алининъ къальбине де хас. О, озь дуйгъуларыны зельзеленен тенъештире — «зельзеле оджагъы къальбим» (Къальбимдеки зельзеле), онынъ ислери пек кучьлю, пек сарсынтылы. Бу зельзеле тек Ана-Юртунен къавушкъанда тынаджагъына умюти шиирнинъ сонъки сатырларында бильдириле. Шиир 1986 сенесинде язылгъан.
Шерьян Алини, 1987 сенесинде илян этильген ТАСС агенциясынынъ малюматы да, бутюн миллетимизни сарсыткъан киби, ынджыта, акъаретлей. Ве бу, къальбининъ энъ индже теллерине къаба элинен токъунгъан кучьке шаир озь сатырларынен джеваплана. Амма шиир бойле бир шекильде къурулгъан ки, о къаршылыкъ, яни, «язылмай къалыр эди бойле шиир», деген фикири узеринде тизиле:
Язылмай къалыр эди шаирнинъ шу шиири
Акъикъатнынъ къанатлары къырылмаса.
Ифтиралар, яланларнынъ сюнгюлери
Тосат-тосат юрегине урулмаса. (Шаир шиири)
Шаир назик ве сезгир рухунен дюньянынъ эр бир мевсимине, девирине сесленмекте. Табиатнынъ озюне биле, оны йырламакъ ичюн, медихлер айтмакъ ичюн, онынъ фаджиалы вазиетлерини биле анълатмакъ ичюн, Шаир керектир, дей Шерьян Али: «Чин Шаир олмаса садыкъ санъа эш,/ Ичинъде къаладжакъ мана, табиат!/ Шаир керек санъа, табиат, Шаир» (Шаир керек санъа, Табиат)
«Эдием» адлы шиирде, табиат догъургъан теэссурат, дерсинъ, акъджигерини толдурып нефес алув, ифаде олунмакъ ичюн адий сёз етмеген саргъушлатыджы бир тазелик дуйгъу киби тасвирлене.
«Бу шииримден теренликлер, юксекликлер арама,
Бугунь санъа эдиемдир гуль-лялелер демети.
«Дейджегинъ тек шумы?» — деп, менден сорама,
Шенъ баарьни алгъышламакъ бугунь меним ниетим» (Эдием)
Бундан да гъайры, бу шиирнинъ серлевасына, зан этмек мумкюндир, «Эдие» сёзю эки манада къулланыла. Бу эм бахшыш, эм де къадын-къызлар адындан биридир.
Къышнынъ да озь тылсымы бар. Къар – бу темизликтир. «Къар ягъгъан геджеде» тазелик ве темизлик укюм сюре: алем «лекесиз… келинлик антерде», «темиз-пак чаршафкъа бурюнген кок ве ер». Ойле айдынлыкъ юзь бере ки, дерсинъ, «геджелер куньдюзге дёнгенлер».
Амма бу шиирнинъ энъ буюк поэтик нокътасы шу ердедир:
«Достларым, къар дегиль, йыр ягъды бу гедже,
Земин де зиль тута садасыз саз иле!»
Бу сатырлар биринджи ве сонъки дёртлюклерде текрарлана. Табиатнынъ къудрети – бу кене де бир эсердир, йыр, назмиет. Ве бу манзара, бу йыр ич бир давушсыз, ич бир давуш керек олмагъан, къальпнен ис этильген бир нагъмедир.
Къырымдаки къыш даа да озьгюндир. Къырымнынъ къара къыш мевсиминде, баарьдеки киби, «эп ешере тарла, джаплар, ёл яны». Къаргъалар да къар илян эткенине бакъмадан, этрафта баарь авасы юзь бермекте. (Бахшыш)
«Кузь булутлары» адлы эсерде бу мевсим озюне хас дюльберлигинен тасвирлене, тереклер «алтын фес кие». Эм айны заманда, кузь мевсими фельсефийликке далдыргъаны да акс эттириле. Шаир ве булутлар къаршы-къаршыгъа къоюла: булутлар «изсиз» гъайып олгъан бир варлыкъ, шаир исе, оларгъа нисбетен, башкъа бир гъайрет, башкъа бир рухкъа хас адиседир: «Эгер де омрюмде къоюлса сонъ нокъта,/ Бир изсиз кетмем мен сиз булутлардай… Топракъкъа синъсем де, рухым юджелир,/ Ойле укюм эте бу хаялларым./ Эй, булутлар, сизни кунеш тельчелер,/ Мен исе эбедий нурда ялдарым».
Денъиз тасвири, ве, хусусан, чагъала образы, Шерьян Алининъ эсерлеринде чокъ эмиетлидир. Иджретте булар Къырымнынъ темсили эди. Ватангъа къавушкъан шаирнинъ эсерлеринде денъиз — бу янъы кучь, тазе такъат, рух котериджи бир гъайреттир.
Нефесинъ тутулса, етмесе ава,
Бир кимсе дердинъе булмаса дева,
Къафесдай дуюлса ханенъ – дёрт дивар,
Денъизге кель.
Тюкенсе истегинъ, алем тарарса,
Къальбинъе булутлар кольгелер яйса,
Суальдай эгильсенъ, аягъынъ тайса,
Денъизге кель. (Денъизге кель)
«Чагъала» шиири исе та иджрет сенелери (1978 с.) язылгъан олып, бус-бутюн Къырымнынъ рухуны ифаде эте:
Ёкъ, ташлар – таш дегиль, къаялар – къая.
Азиз шеитлернинъ мукъаддес тени.
Рухлар чагъаладай къанатын яя,
Терк этип оламай ана денъизни.(Чагъала)
Чагъала – бу «денъиз эсири» (Тендюрист саильде), чагъала, ихтимал, деделернинъ раат олмагъан рухудыр: Чагъала ял ала къаяда,/Манъа да быракъа назарын. /Дедемнинъ джанымы о, я да, /Излейми сюрюльген мезарын?.. (Чагъала ял ала къаяда).
Шерьян Алининъ чокъ шиири омюрнинъ гъает адий, табий бир вакъиалар узеринде къурулып, бу вакъиаларда чокъ маналаргъа хас бир адиселерини, инсанларнынъ маневий дюльберлигини бир-эки чызыкънен тасвир этип къоя.
«Бабанънынъ озюсинъ, дей манъа анам,
Бой-постым бабама пек бенъзер эмиш.
Кяде бир анамнынъ козю торлана,
Дей: «Даим бабанъдай олмагъа тырыш».
О, дженкке кеткенде, дёртте экеним,
Артындан чапкъаным, санарсынъ, къозу.
Ич бир вакъыт анъымдан силинмез меним
«Енъермиз!» — деп айткъан екяне сёзю.» (Бир сёз)
Бу шиирде Шерьян Алининъ озюнинъ аятында олгъан шей тариф этиле. О, бала экенде, бабасы джебэге кеткен эди. Амма, бунынънен берабер, бу шиирде халкъымызны яшаткъан гъает буюк бир эминлик ве ираденинъ акси де бар.
Озюнинъ балалыгъыны анъгъанда, шаир кене де, гъает таби ве джанлы левхачыкълар тасвир эте:
«Куньайланнынъ сапыны биз
Мине эдик ат санып,
Чокъ чемберлер орьгендирмиз
Тогъайларны доланып.
Куньайланнынъ сапы-атнен
Биз киби минип чапып –
Сынъырынъдан тез кечтинъ сен, —
Къалды буны дуймайып…» (Балалыгъым)
«Далгъалар» шииринде Шерьян Али даа бир бойле левхачыкъ косьтере: эки севда денъиз ялысында, эль тутушып, таштан-ташкъа секиргенде, къыз йигитке багъышлагъан йипек явлукъны далгъалар яваштан акъызгъан. Йыллар кечти, шу севдалар денъизге бакъып тура, денъизге къаршы турып шу «денъизнинъ шакъасы»ны хатырлай.
«Той» адлы шииринде тойдан бир левхачыкъ тасвир этиле. «Гурь аэнклер янгъырата чалгъыджылар», бу арада яваштан чал сакъаллы бир ихтияр («сакъалына къар ягъдыргъан кечмиш йыллар»), кемалатлы хайтарма оюныны тёшеп, джемаатны айретте къалдыра.
«Къайтарма» эп гурьлеп турды, къарт ёрулмай,
Яшлыгъыны анъды, гъалиба, шу авадан…
Я дейджекми: «Эй, яш несиль, сен къанат яй,
Эр саада биз киби ол ве абадан!..»
Бойле этип, бу къадимий миллий оюнымыз несиллер арасындаки бир багъ олгъаны, буюклер несилинден яш несильге хитап, биринден дигерине огретильген аньане олгъаныны анъламагъа мумкюн. Бу къадар терен ве, бельки, этнопсихология киби фенлерге хас бир бильги шу, он эки сатыргъа, шу левхачыкъкъа сыгъдырылгъандыр.
Къартанасынынъ, йипи узюлип, тёкюльген боюнджагъы шаирни бойле бир шиирге ильхамландыра ки, бу эсерде образларнынъ зенгинлигине айретте къаласын. Къырмызы мерджан данелери «къатып къалгъан къан тамчылары»на бенъзей, шу, шаирлерге ильхам багъышлагъан боюнджачыкълар – «кунешнинъ культе — топузы» олмалыдыр, оларгъа «умют ташлары» дей шаир. Шу мерджан данелери сепильгенде, къартанасы тавукъларгъа ем сепкен экен, тавукълар да бу боюнджакъларны чёплеп ташлагъан экен. Мерджан боюнджакълары къартанасына озь анасындан эдие экен (кене де несиллер багъы гъаеси бойле бир бедийликнен косьтериле).
Къартанам окюнди мерджанларына,
Онъ анасындан эдие экен.
Не мирас къалдырыр торунларына,
Кечмишине насыл чекеджек екюн?..
Шу мерджан ташчыкълары – бу миллетимизнинъ озюдир, кечмишимиз, мирасымыздыр. Шу боюнджакъ бу шиирде буюк ве глобаль бир манагъа чевириле. «Аля мерджанымнынъ толмай сырасы/ Джаным раат олмаз, бир топ олмаса».
Шерьян Алининъ шиирлери терен фельсефийликке хастыр. «Эки дюнья арасында» деген ибаре шаирнинъ иджадынен багълы чокъ ерде расткеле. Бу ибаре шиирнинъ ады, «Мерджан данелери» джыйынтыкъта бир болюгининъ серлевасы оларакъ файдалана, ве, умумен, инсаннынъ, ве бильхасса, шаирнинъ, раатсыз къальбининъ, эки дюнья арасында булунгъаныны акс эттирмекте.
Нурлу рухлар фезасына талпынып келем,
Эки дюнья арасында къалкъынып келем.
Маддий дюнья эп тарса да аякъларымдан,
Маневият алемине табынып келем!.. (Эки дюнья арасында)
«Шашам мен» шииринде Шерьян Али тыштаки земаневий дюньянинъ пек вызлы, сурьатлы олмасына бакъкъанда, бу чабикликте озь озюне етип оламагъаныны айта. Инсан озюни арай, озюни анълап етиштирамагъан киби ола. Амма, керчек, инсаннынъ ич дюньясы не къадар терен ве зенгин олмакъ мумкюн.
Инсаннынъ аяты, омюрнинъ манасы акъкъында шаир бойле тюшюне: Инсан, сагъ экенде, сыгъмаз алемге,/ Вефат эткен сонъ, о – къыскъа чызыкъ.
Ве эр ким бу чызыкъны – эльбет, бу догъув ве олюм йыллары арасында къоюлгъан чызыкътыр – озю чеке. Кими борнен, кими комюрнен, базылары исе – «бир къалем нурнен», аяттаки япкъан ишлеринен, къарарларынен бу чызыкъны чекмектелер.
Ве кене омюр ве олюм манасы узеринде фикирлер «Бу дюньяда» адлы шиирде бар. Омюр – бу суаллерге джевап арамакъ, олюм исе суаллерге джевапмы, деп тюшюне шаир.
Буларгъа бенъзеген тюшюнджелер «Инсан» адлы шиирде бар.
Шаир озюне нисбетен пек талапкярдыр. Адынынъ манасы биле онынъ сайлагъан аят ёлунынъ мантыгъыны анълаткъан ола:
Асыл адым Шериан, мувафыкъ шериаткъа,
Эдждат ёлун кутьмесек, языкътыр бу фырсаткъа…
Шериатнынъ ёлундам, тарикъат – мензилимдир,
Тарикъаттан кечалсам, марифет мензилимдир.
Эйлесенъиз шефаат, къанат такъып гонълюме,
Акъикъаткъа етерим, акъикъат – мензилимдир! (Акъикъат — мензилимдир)
Дин ве иман узеринде де Шерьян Алининъ чокъ эсери къурула, шу сырада аджылыкъ теджрибеси де ильхам бериджи бир вакъиа ола («Шейтангъа таш аттыкъ»). Шиириет сырыны, муджизесини шаир, инсангъа анълатылып олунмагъан, Юджемизнинъ бир бергиси олгъаныны къайд эте: Шиир анъланмаз, шиир дуюлыр,/ Шиир нелиги Озюне аян!
Шерьян Алининъ назмиетинде буюк, эмиетли ерини Ватан, Юрт мевзусы ала. Шаир Ватангъа нисбетен ис эткен дуйгъу эм назик, эм аджы, эм де белли бир месулиетликке хастыр. Шаирнен Ватан – о къадар якъын ки, о къадар бирдем ки, шаир бутюн варлыгъыны догъгъан топрагъына ве миллетине багъышлай. Озюни озь Ватанындан, миллетинден айрылмаз бир къысым олгъаныны анълай ве бильдире, келеджек несиллерни къайгъыра, тилимиз, мирасымыз сакъланмасы боюнджа месулиетлигини дуя.
«Мен Къырымман» адлы шиирде халкъымызнынъ миллий чизгилери тасвирлене, бутюн фелякетлерге чыдамлыгъы, келеджекке умютлери ифаде этиле: «Салгъырдай айрылмам ярым адамдан,/ Бу иль манъа мирас Адем атамдан», «Къальбим де таптала, юрегим яна,/ Кене даянаман, кене даяна!..».
Ант этем Къырымнынъ топракъ, ташына,
Сафымыз сыкълашыр, сокъулмаз шына!
Семетдешлеримнен Ватаным толур,
Эдждатлар руху да бизден шад олур. (Мен Къырымман)
Кене миллетимизге аит ираде ве боюн эгмемек чизгисини шаир «Тикташ» шииринде акс эттире.
Айретке эйкель бу, муджизе, къудрет,
Оны къаялардан табиат ёнгъан.
Йыллар туфанына даянгъан, эльбет,
Эбедий турмагъа берген имтихан!.. (Тикташ)
Айны манада «Садыкълыкъ» шииринде къарт дут тереги де косьтериле. Бу терек озю «тик джар якъасында» осе, ачыкъ тамырлары топракъкъа япышкъан, ешиль пытакъларында къушлар юва ясайлар. «Боранлы рузгяргъа терек даянгъан…» ве шаир ичюн о садыкълыкънынъ темсили олды.
Миллетимизни шаир тылсымлы Семендер къушнен къыяслай: «Якъсалар да, янмадыкъ, Семендермиз аятта!» (Койдешлер корюшкенде)
Тувгъан юртунен къавушкъан шаир «Гонълюм къавушты теннен» (Мен де къайттым озь эвиме), деп яза. Ахмет Ихсангъа багъышлагъан «Къальбинде Къырым яшай» адлы шииринде, Шерьян Али Къырымны юрек шекилине бенъзете: Къырым юрек шеклинде/ Юртдашларым дилинде. Ватангъа асретлик ве севги мевзусында Шерьян Али тесирли «Севги ренки» балладасыны яза.
Белли шаирмизнинъ назмиет алеми аджайип образларгъа пек зенгиндир. Денъиз инсанларгъа далгъалардан топлангъан гульдесте ата (Чагъала олурым), ляле – мешале тарзында косьтериле (Диярым), китапсыз эвни шаир кёр зинданнен тенъештире (Эй, китаплар!), тарсыкъув орюмчекдай сара (Тарсыкъув), деп яза Шерьян Али. Окъуйыджы бу шиириет алеминде башкъа пек айдын тасвирлер де расткетирмек мумкюн.
Шаир озь эсерлерини чешит назм шекиллеринде яза. Бу эм бармакънен язылгъан экиликлер, эм дёртлюклер. Эсерлер чешит колемли: эм дёртлюк колеминде ола биле, эм де дестан («Бир парчачыкъ кирамет»), баллада («Севги ренки»), поэма колеминде язылалар. Шаир эм классик шаркъий шекиллернен файдалана («Бир сёз, бир келям», «Юртумнынъ дюльберлери»), шу сырада Шерьян Алининъ эсерлери муашшах шекилинде язылгъаны белли («Диярым», «Анълар сени» ), эм де озюне аит бир ритмде шиир сатырларыны тизе. Шаирнинъ эсерлеринде къафиелер чешитлиги эм бай, эм пек озьгюндир.
Шу сырада Шерьян Али эм терджиманлыкъ фаалиетинен, эм де публицистик эсерлеринен белли. Шаир украин, озьбек ве туркмен, рус эдебиятындан бир сыра эсерлерни терджиме этти. Булардан Т. Шевченко, Леся Украинка, Василь Стус, Микола Мирошниченко, Амандурди Аннадурдиев, Чолпан ве А. Пушкин киби белли эдиплердир.
Шиириетинде Шерьян Алининъ первасыз олмагъан, фааль, ачыкъ нокътаи-назары озь ифадесини тапкъан киби, публицистик эсерлеринде де айны, шаир кескин ве кергин меселелерге дикъкъат айыра. Мисаль ичюн, Къырымнынъ аман-аман ёкъ олаяткъан ве унутылаяткъан азизлер мевзусы эм де назмиетте, эм де макъалелеринден ер алгъандыр. Салгъыр Баба, Къарлы Азиз ве башкъа халкъымыз ичюн мукъаддес ядикярлыкълар къуртарылмакъ керек олгъаны акъкъында Шерьян Али самимийликнен бильдире. Улу бильги оджагъымыз, Зынджырлы медресемизнинъ, совет девиринде психоневрология пансионаты тарзында файдалангъанлары шаир ичюн буюк бир агъры, бир фаджиа, бир адалетсизлик олгъаныны «Зынджырлы»дан нида келе!..» адлы шииринде анъламакъ мумкюн. Шаир юртдашларына мураджаат эте, эшителерми шу инъильтини, шу имдат сорагъан ялварувны, деп сорай о, ве шуретли кечмишимизнинъ ядикярлыгъына тиреме олмагъа чагъыра. Ве халкъымызнынъ буюк сымаларына, фааль федакяр нурлы шахысларына да, темсиллер ве бедийлик джеэттен айрыджа аджайипликке аит шиирлер багъышлай.
Бугуньде бугунь шаиримизнинъ эсерлери белли, меракъ догъургъан ве окъуйыджыларнынъ дикъкъатында тургъан бир иджат нумюнелеридир. Шерьян Алининъ эсерлери миллий неширлеримизде, «Йылдыз» ве «Къырым»да якъын вакъытларда басылды. Шаирнинъ «Хатыралар юкю» несир эсеринден парча 2021 сенеси Халкъара ана тили куню мунасебетинен отькерильген онлайн имляда окъулды. Темсиллерге ве терен манагъа аит, Номан Челебиджиханнынъ сымасына багъышлангъан, ве айрыджа бир талильге ляйыкъ «Мавылыкъ» шиирининъ ады, 2021 сенесинде чыкъкъан, эки тилли, земаневий къырымтатар эдебияты топламынынъ серлевасы олды.
Шаиримиз Шерьян Алининъ иджады аля бугунь ачыкъ ве айдын нокътаи-назарынынъ ифадесинен бельгилене биле. Биз урьметли Шерьян агъамызгъа хайырлы ве тендюрист, сагълыкълы яшлар тилеймиз! Узакъ ве ильхамлы омюрлер насип олып, озь севимли инсанларны ве окъуйыджылар даиресини, миллетимизни къувандырсын.
[1] Абу́ Абдулла́х Джафа́р ибн Мухаммад Рудаки́ – фарсий шаир, фарсий эдебиятнынъ эсасчысы. Ихтимал, мында амир Наср ибн Ахмед Саманидге багъышлангъан къасиде козьде тутулгъандыр
[2] Бсису́ Муин – 1950-нджи – 80-нджи сенелерде фаалиет косьтерген фелестинли шаир ве джемаат хадими.
You have read 1 text from Crimean Tatar literature.