Ayıu öyö

Ber babayzıñ yağırğa utını bötkän. Baltahın yaurınına halğan da kitkän bıl urmanğa. Barıp yıteü menän qolas taşlap,

döbör-şatır, kükräp üsep ultırğan meñyäşär imändärze, yöz­yäşär qarağayzarzı auzara başlağan. Ularzı äz genä lä yäl­lämäy, tumıra ğına, ti, babay. Ayauhız balta tauışı totoş urmandı yañğıratqan. Bıl tiklem yaman tauışqa öñöndä tınıs qına yoqlap yatqan Ayıu uyanğan. Ul ükerep babay yanına kilep yıtkän.

— U-u-u! hin nişläp mineñ öyömdö qırqahıñ, ä? Häzer min hine şunıñ ösön aşayım,— tip babayzıñ östönä menep kilä, ti. İnde qabıp yottom tigändä, qurqışınan telen köskä äyländerel, babay bılay tigän:

— Ayıu ağay, quy, hin mine aşama. Min bit hineñ öyöñ — urman ikänen belmänem. Min bında utın üsep ultıra ikän tip beldem!

— Vät, qartbaş,— tip asıulanğan Ayıu ağay,— utın üsäler şul, şunı la belmäyheñme? Utın yırzä yığılıp yata ul. Ana qara — küpme auğan ağas, qoro-harı... Nisek qulıñ barzı tep-tere ağastarzı ülterergä?

Şulay tigän dä Ayıu babayzı qaytarıp yıbärgän. Oşo köndän başlap babay utınlıqqa qoroğan, imgängän ağastarzı ğına ala, ti. Ä ayıuzıñ öyö matur bulhın tip, urmanda ul üze lä ällä küpme ağas üstergän.

Urmandıñ utın tügellegen şulay añlağan bıl babay.